Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 320/10
POSTANOWIENIE
Dnia 18 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa C. P.
przeciwko Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 listopada 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 grudnia 2009 r.
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej, kwotę 3.600 zł
(trzy tysiące sześćset) tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego;
przyznaje radcy prawnemu M. S. od Skarbu Państwa Sądu
Okręgowego w W. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej powodowi w postępowaniu kasacyjnym kwotę 3.600
zł (trzy tysiące sześćset) wraz z 22 % podatku od towarów i
usług.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda C. P. od
wyroku Sądu Okręgowego w W. oddalającego powództwo o zasądzenie od
pozwanej Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w W. kwoty 2.315.960 zł.
W skardze kasacyjnej powód zarzucił naruszenie art. 72 § 2 k.c. i art. 227
k.p.c.
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania oparty został na
przesłankach wskazanych z art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4 k.p.c. Skarżący wskazał, że
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne polegające na rozstrzygnięciu
kwestii dotyczącej trybu zawarcia umowy, względnie faktu zmiany trybu zawarcia
umowy z trybu przetargowego na tryb negocjacyjny w przypadku składania
wniosków o dofinansowanie na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o narodowym Planie Rozwoju oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki
i Pracy z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie udzielania przez PARP pomocy
finansowej w ramach SPORZL w latach 2004 – 2006, oraz na rozstrzygnięciu jaki
jest wówczas zakres stosowania przepisów prawa cywilnego w stosunku do
wcześniej wskazanych przepisów prawa administracyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Analiza uzasadnienia wniosku o przyjęcie wniesionej skargi do rozpoznania
prowadzi do wniosku, że w sprawie nie wystąpiła żadna z przytoczonych w nim
przesłanek.
Utrwalony w orzecznictwie jest pogląd, że sformułowanie istotnego
zagadnienia prawnego w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. nie może być
dokonane w sposób ogólny, a zwłaszcza przez ograniczenie się do samego
postawienia pytania, bez wyjaśnienia – jak czyni to skarżący – na czym polega
istota powstających na jego tle wątpliwości i przetoczenia uzasadniającej je
argumentacji jurydycznej (tak m. in. postanowienia SN z dnia 25 lutego 2008r., I UK
332/07 nie publ. i z dnia 21 maja 2008 r., I UK 11/08 nie publ.).
3
Skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 pkt 4), jeżeli bez
wątpliwości nastąpiły podnoszone w niej uchybienia, lub gdy jest pewne, że miały
one wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia albo też podniesione zarzuty
oczywiście uzasadniają wniesioną skargę. Argumentacja uzasadnienia wniosku
o przyjęcie wniesionej skargi do rozpoznania ze względu na tę przesłankę, na tle
jej podstaw oraz motywów zaskarżonego wyroku nie daje podstaw do takiej oceny.
W sprawie nie zachodzi nieważność postępowania, którą Sąd Najwyższy
bierze pod rozwagę z urzędu.
Z tych względów, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., a w zakresie kosztów
postępowania na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c., art. 391 § 1
i art. 39821
k.p.c. oraz § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), orzeczono jak
w sentencji.
md
4

I CSK 320/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia