Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 17 października 2014 r. powódka Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych B. P., G. C. i J. K. (1) kwoty 107.940,02 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że jest wierzycielem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Nakazem zapłaty z dnia 30 lipca 2012 r. (sygn. akt XXVI GNc127/12) Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od spółki (...) na jej rzecz kwotę 78.477,24 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Prowadzone wobec spółki w oparciu o powyższy tytuł postępowanie egzekucyjne - pod sygnaturą KM 263/13 okazało się bezskuteczne. Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r. komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne. Dalej powódka wyjaśniła, że w dacie powstania zobowiązania pozwani pełnili funkcje członków zarządu spółki, a tym samym na podstawie art. 299 k.s.h. ponoszą odpowiedzialność za jej zobowiązania. Na dochodzoną pozwem należność składa się kwota 78.477,24 zł tytułem należności głównej wynikającej z nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 30 lipca 2012 r. (XXVI GNc 127/12) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 czerwca 2012 r., kwota 23.506,62 zł tytułem odsetek ustawowych od należności wskazanej powyżej, liczonych za okres od dnia 28 czerwca 2012 r. do dnia złożenia pozwu, kwota 4.598 zł tytułem kosztów procesu zasądzonych w nakazie zapłaty, kwota 60 zł tytułem kosztów postępowania w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty oraz kwota 1.298,16 zł tytułem kosztów postępowania egzekucyjnego ustalonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin - Centrum w Szczecinie w sprawie o sygn. KM 263/13.

W odpowiedzi na pozew pozwani B. P. i G. C. wnieśli o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Nie kwestionując faktu sprawowania funkcji członków zarządu spółki (...), w pierwszej kolejności pozwani podnieśli zarzut braku istnienia wierzytelności powódki w chwili pełnienia przez nich funkcji członków zarządu spółki (...). W tym względzie pozwani wskazali, że wymagalność roszczenia objętego sporem nastąpiła z dniem 28 czerwca 2012 r., od którego to dnia nakazem zapłaty wydanym wobec spółki (...) zasądzone zostały odsetki ustawowe. Pozwani zaś formalnie członkami zarządu pozostawali najpóźniej do dnia 11 lutego 2012 r.

Ponadto, zdaniem pozwanych ich odpowiedzialność wynikająca z art. 299 § 1 k.s.h. została wyłączona z uwagi na to, iż nie ponoszą winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie kiedy formalnie byli członkami zarządu spółki (...), w tym czasie bowiem nie zaistniały podstawy do zgłoszenia takiego wniosku.

Pozwany G. C. wskazał także, że w ramach ustalonego od początku podziału zdań pomiędzy członkami zarządu był on całkowicie wyłączony od spraw finansowych spółki, jego rola ograniczała się wyłącznie do zadań technicznych związanych z realizowaniem przez spółkę procesów budowlanych. Powierzone zadania pozwany wykonywał faktycznie do końca 2010 r. i nie był informowany o sytuacji finansowej spółki, nie miał też świadomości w zakresie bieżącej sytuacji finansowej spółki, a zatem nie ponosi winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie.

Pozwany J. K. (1) nie złożył odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 lutego 2010 r. zawarta została umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą (...) z siedzibą w S.. Jednym ze wspólników zawiązujących spółkę był G. C.. W skład pierwszego zarządu powołani zostali M. P. jako prezes zarządu i G. C. jako członek zarządu. Prokura samoistna została udzielona B. P..

W dniu 22 marca 2010 r. spółka (...) została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod nr (...).

W dniu 2 kwietnia 2010 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki (...) podjęło uchwałę o odwołaniu M. P. ze sprawowanej dotychczas funkcji i powołaniu prezesa zarządu w osobie B. P.. B. P. objął jednocześnie 160 udziałów w spółce o łącznej wysokości 8.000 zł.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. w związku ze zmianami w spółce i jej planowanym rozwojem B. P. i G. C. działając jako członkowie zarządu spółki (...) ustalili wewnętrzny podział zdań w zarządzie spółki. Zgodnie z treścią wewnętrznego porozumienia B. P. - prezes zarządu odpowiadać miał za całą działalność spółki, w tym zarządzanie spółką, przygotowanie udziału spółki w przetargach, formalne przygotowanie procesu inwestycyjnego, w tym negocjowanie i zawieranie umów, wszelkie sprawy rozliczeń z kontrahentami i wszelkie sprawy finansowe spółki, a G. C. przejął wyłącznie nadzór techniczny na budowach realizowanych przez spółkę.

W dniu 11 lutego 2012 r. Zgromadzenie Wspólników spółki (...) podjęło uchwały w przedmiocie odwołania B. P. z funkcji prezesa zarządu i odwołaniu G. C. z funkcji członka zarządu oraz powołaniu na prezesa zarządu J. K. (2).

Obsługą księgową spółki (...) zajmowała się M. K.. Czynności księgowe związane z obsługą spółki (...) wykonywała również W. W.. Kontakt z obsługą księgową w imieniu spółki (...) utrzymywał B. P.. B. P. dostarczał i omawiał faktury otrzymywał też informacje o podatkach i opłatach.

Dowód :

- umowa spółki z o.o. k. 26-37,

- protokoły zgromadzenia wspólników k. 38-41,

- wydruk k. 42,

- wydruki z (...) k. 43-49,

- protokół zgromadzenia wspólników z 11.02.2012 r. k. 112-114,

- porozumienie z 02.04.2010 r. k.115,

- zeznania świadka M. K. k. 308-309,

- zeznania świadka W. W. k. 339,

- przesłuchanie pozwanego B. P. k.340,

- przesłuchanie pozwanego G. C. k. 340-341.

W dniu 27 czerwca 2012 r. Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wystąpiła do Sądu Okręgowego w Warszawie o zasądzenie na jej rzecz od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwoty 78.477,24 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu. Dochodzona pozwem kwota obejmowała cenę (74.067,15 zł) za sprzedany pozwanej w okresie od 5 grudnia 2011 r. do 31 stycznia 2012 r. sprzęt sportowy oraz skapitalizowane na dzień 26 czerwca 2012 r. odsetki (4.410,09 zł) za opóźnienie w płatności tych należności wynikających z załączonych do pozwu fakturach VAT.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 lipca 2012 r. w sprawie XXVI GNc 127/12, Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł , że pozwana spółka (...) ma zapłacić powódce Fabryce (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. dochodzoną pozwem kwotę 78.477,24 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od 28 czerwca 2012 r. wraz z kosztami procesu w wysokości 4.598 zł

Postanowieniem z dnia 28 listopada 2012 r. nakaz zapłaty został zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu klauzulowym zasądzono od spółki (...) na rzecz spółki Fabryka (...) kwotę 60 zł.

Dowód :

- nakaz zapłaty k. 23,

- pozew z 27.06.2012 r. k. 350-354,

- faktury VAT k. 355-361.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie spełniła zobowiązań wynikających z prawomocnego nakazu zapłaty wydanego na rzecz Fabryki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G..

Spółka (...) skierowała sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego. Postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytuł egzekucyjny w postaci nakazu zapłaty z dnia 30 lipca 2012 r. toczyło się przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Szczecin-Centrum w S. pod sygnaturą akt KM 263/13.

W toku postępowania, na skutek zawiadomienie o zajęciu wierzytelności w sprawie KM 263/13, w piśmie z dnia 4 lutego 2013 r. Gmina M. Ś. poinformowała, że gminę wiązała z dłużnikiem - spółką (...) umowa nr (...) z dnia 22 czerwca 2012 r. Jednocześnie w piśmie poinformowano, że do dnia 4 lutego 2013 r. gmina otrzymała zawiadomienia o zajęciu wierzytelności wobec spółki (...) w następujących sprawach:

-

KM 8/12 z dnia 20 stycznia 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wejherowie,

-

KM (...) z dnia 3 lutego 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szczecinku,

-

KM 127/12 z dnia 22 czerwca 2012 - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Przemyślu,

-

KM 874/12 z dnia 17 lipca 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szczecin - P. i Zachód w S.,

-

KM 3222/12 z dnia 21 września 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie,

-

KM (...) z dnia 12 października 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szczecinku,

-

KM 3754/12 z dnia 5 listopada 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie,

-

KM 4461/12 z dnia 21 listopada 2012 r. - Komornik Sadowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie,

-

KM 4152/12 z dnia 22 listopada 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie,

-

KM 3903/12 z dnia 23 listopada 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie,

-

KM 3903/12 z dnia 23 listopada 2012 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie,

-

KM 2/13 z dnia 4 stycznia 2013 r. - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu.

W piśmie z dnia 3 czerwca 2013 r., po wysłuchaniu stron komornik poinformował, że postępowanie egzekucyjne zostanie umorzone wskazując, że prowadzone w trybie art. 801 i 761 § 1 k.p.c. postępowanie nie doprowadziło do wyjawienia majątku dłużnika objętego wnioskiem. Komornik zaznaczył jednocześnie, że w tamtejszej kancelarii prowadzone są dwa postępowania egzekucyjne w sprawie KM 263/13 i KM 282/13 na łączną kwotę około 107.000 zł, przy czym egzekucje pozostają bezskuteczne.

Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r. komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie, wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, umorzył postępowanie w sprawie KM 263/13. Nadto koszty postępowania egzekucyjnego ustalił na kwotę 398,16 zł i przyznał wierzycielowi reprezentowanemu przez zawodowego pełnomocnika koszty zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości 900 zł.

Dowód :

- pismo komornika z 3 czerwca 2013 r. k. 24,

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego k. 25,

- dokumenty z akt KM 263/13 k. 214-298.

Na koniec 2011 r. spółka (...) wykazała zysk netto w wysokości 157.842,06 zł, (który w 2010 r. wyniósł 179.393,41 zł) , przy przychodach ze sprzedaży w kwocie 12.902.837,62 zł. Środki trwałe na koniec 2011 r. opiewały na kwotę 452.766,64 zł. Należności krótkoterminowe na dzień 31 grudnia 2011r. wynosiły 1.221.097,62 zł, a zobowiązania i rezerwy na zobowiązania wyniosły 3.878.962,40 zł, przy czym na początku 2011 r. kwota zobowiązań wynosiła 6.248.327,93 zł.

Bilans spółki sporządzony na 31 grudnia 2011 r. wykazywał sumę bilansową w kwocie 6.595.563,40 zł Kapitał własny spółki na dzień 31 grudnia 2011 r. wyniósł 347.235,47 zł, z tego: kwota kapitału podstawowego bez zmian od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. wynosiła 10.000 zł. Kapitał zapasowy na dzień 31 grudnia 2011 r. wynosił 347.235,47 zł, z tego: kapitał zapasowy na dzień 1 stycznia 2011 r. - 0,00 zł, zysk bilansowy za 2011 r. wyniósł 179.393,41 zł.

Dokumenty finansowe spółki w tym bilanse oraz rachunki zysków i strat za 2010 i 2011 r. przygotowywane były przez biuro (...). Sprawozdanie finansowe za 2011 r. nie zostało przesłane do Krajowego Rejestru Sądowego.

Dowód :

- protokół zgromadzenia wspólników z 31.03.2011 r. k. 131-132,

- bilans wg. stanu na 31.12.2010 r. k. 133-134,

- rachunek zysków i strat za 2010 r. k. 135,

- informacja dodatkowa za 2010 r. k. 136-138,

- sprawozdanie z działalności spółki z 31.03.2011 r. k. 139,

- rachunek zysków i strat za 2011 r. k. 140-141,146,

- bilans wg stanu na 31.12.2011 r. k. 142-145, 147-149,

- rachunek zysków i strat za 2012 r. k. 150,

- bilans wg stanu na 31.12.2012 r. k. 151-152,

- opinia biegłego sądowego K. S. k. 378-383,

- ustne wyjaśnienia opinii biegłego sądowego K. S. k. 461verte-462.

W okresie od stycznia do maja 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. nie odnotował zaległości spółki (...) w opłacaniu składek.

W okresie od stycznia do czerwca 2012 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. wydał zaświadczenia o nieujawnieniu zaległości (...) spółki (...).

W dniu 4 stycznia 2012 r. Gospodarczy Bank Spółdzielczy w B. I Oddział w S. zaświadczył, że na prowadzonym przez bank rachunku spółki (...) znajdowały się środki pieniężne w kwocie 1.404.179,03 zł. Następnie tenże bank zaświadczył, że saldo na rachunku spółki (...) na dzień 24 lutego 2012 r. wyniosło 599.161,15 zł.

W dniu 4 czerwca 2012 r. Bank Spółdzielczy Rzemiosła w S. zaświadczył z kolei, że spółka (...) posiada rachunek bieżący z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i stan rachunku na dzień 1 czerwca 2012 r. wynosił 135.037,22 zł. W zaświadczeniu wskazano również, że rachunek jest wolny od zajęć egzekucyjnych, a spółka (...) nie korzysta z kredytów.

Spółka (...) nie zalegała z płatnościami wobec pracowników.

Dowód :

- zaświadczenia k. 116-130,

- zeznania świadka M. K. k. 308-309,

- zeznania świadka W. W. k. 339,

- przesłuchanie pozwanego B. P. k. 340,

- przesłuchanie pozwanego G. C. k. 340-341.

W pismach z dnia 8 września 2012 r. skierowanych do B. P., G. C. i J. K. (1) powołując się na regulację zawartą w art. 299 k.s.h. powódka wezwała każdego z pozwanych do zapłaty kwoty 78.477,24 zł tytułem należności głównej oraz kwoty 4.598 zł tytułem kosztów procesu wynikających z nakazu zapłaty z dnia 30 lipca 2012 r. (sygn. XXVI GNc 127/12), kwoty 60 zł tytułem kosztów postępowania w sprawie o nadanie nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności oraz kwoty 1.298,16 tytułem kosztów postepowania egzekucyjnego.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie w piśmie z dnia 11 września 2014 r. G. C. omówił zapłaty uznając roszczenie za bezzasadne.

Dowód :

- wezwania do zapłaty z dowodem nadania k. 50-56,

- pismo z 11.09.2014 r. z dowodem nadania k. 153-156.

Według stanu na dzień 3 grudniu 2012 r. w Krajowym Rejestrze Długów znajdowała się informacja o istnieniu zobowiązań spółki (...) w łącznej wysokości 294.602,74 zł wobec jedenastu wierzycieli między innymi :

-

(...) sp. z o.o. w Komornikach zadłużenie na kwotę 87.451,50 zł z terminem wymagalności wyznaczonym na dzień 30 grudnia 2010 r.; zadłużenie na kwotę 28.949,14 zł i 64.327,96 zł z terminem wymagalności wyznaczonym na dzień 3 stycznia 2011 r.,

-

G. Zakład Usług (...) zadłużenie na kwotę 3.238,59 zł z terminem wymagalności zobowiązania wyznaczonym na dzień 14 lipca 2011 r.,

-

(...) S.A. zadłużenie na kwotę 31.471,92 zł z terminem wymagalności wyznaczonym na dzień 9 listopada 2011 r.,

-

Usługi (...) z tytułu faktury VAT nr (...) na kwotę 4.003,65 zł z terminem wymagalności wyznaczonym na dzień 21 listopada 2011 r.,

-

(...) sp. z o.o. zadłużenie na kwotę 25.290 zł z terminem wymagalności wyznaczonym na dzień 10 listopada 2011 r.; zadłużenie na kwotę 2.827,77 zł, 16.541,80 zł i 689,41 zł z terminem wymagalności wyznaczonym na dzień 22 grudnia 2011 r.

Dowód :

- raport Krajowego Rejestru Dłużników k. 421- 426.

W grudniu 2012 r. do Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie wpłynął wniosek wierzyciela - (...) spółki akcyjnej w O. o ogłoszenie upadłości dłużnika - spółki (...) obejmującej likwidację jej majątku. Przysługującą wierzycielowi należność określono na kwotę 291.956,55 zł ze wskazaniem, że termin płatności poszczególnych należności stwierdzanych fakturami VAT sięga przełomu 2011 i 2012 r. Terminy płatności najwcześniej wymagalnych faktur (na łączną kwotę przekraczającą 100.000 zł) przypadały na październik 2011 r. Sprawę zarejestrowano pod sygn. akt XII GU 148/12.

W piśmie z dnia 2 stycznia 2013 r. spółka (...) oświadczyła, że przyłącza się do wniosku wierzyciela i wyraża na niego zgodę.

W piśmie z dnia 18 styczna 2013 r. wierzyciel- spółka (...) cofnęła wniosek.

Dowód :

- wniosek o ogłoszenie upadłości z załącznikami k. 413-420,

- pismo z 17.12.12 k. 427,

- pismo dłużnika z 02.01.2013 r. k. 428,

- cofnięcia wniosku k. 429.

W lutym 2013 r. do Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie wpłynął kolejny wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika - spółki (...) obejmującej likwidację jej majątku. Wierzyciel P. M. we wniosku wskazał, że dłużnik nie wykonuje swoich bezspornych i wymagalnych zobowiązań wynikających z faktury VAT nr (...). Sprawę zarejestrowano pod sygn. akt XII GU 23/13.

Przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości P. M. wezwał spółkę (...) do zapłaty. W odpowiedzi na wezwanie spółka (...) uznała w całości zobowiązanie wynikające z faktury VAT z dnia 2 czerwca 2011 r.; wskazując na przejściowe trudności wniosła o wydłużenie terminu płatności.

Odnosząc się zaś do wniosku P. M. o ogłoszenie upadłości spółka (...) oświadczyła, że wniosek ten popiera i potwierdza prawdziwość okoliczności w nim podniesionych.

Dowód :

- wniosek o ogłoszenie upadłości z załącznikami k. 430-432,

- pismo uczestnika k. 433.

Wyrokiem z dnia 23 października 2014 r. (sygn. akt I C 680/12) Sąd Okręgowy w Zamościu w sprawie z powództwa Gminy K. przeciwko spółce (...) o zapłatę i z powództwa wzajemnego spółki (...) przeciwko Gminie K. z powództwa głównego zasądził od spółki (...) na rzecz Gminy K. kwotę 58.056zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 maja 2012 r., z powództwa wzajemnego zasądził od Gminy K. na rzecz spółki (...) kwotę 89.227,72 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18 czerwca 2012 r., oddalił powództwo wzajemne w pozostałej części i nakazał ściągnąć od spółki (...) kwotę 3.965,72 zł tytułem zwrotu tymczasowo niepokrytych wydatków.

Z zasądzonej powyższym wyrokiem na rzecz spółki (...) kwoty 89.227,72 zł, Gmina K. dokonała potrącenia należności zasadzonej na jej rzecz. Pozostała zaś kwota została przejęta przez Komornika Sądowego przy S.-P. i Zachód w S. w sprawie KM 1275/14.

Dowód :

- wyrok z 23.10.2014 r. k. 336-337,

- wniosek o udostępnienie informacji publicznej oraz odpowiedzi burmistrza z 22.04.2016 r. k. 445-446.

W piśmie z dnia 15 stycznia 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie poinformował, że wobec spółki (...) w przeszłości prowadzone były dwa postepowania egzekucyjne, których łączna należność dla wierzycieli wynosiła około 36.000 zł, przy czym z powodu bezskuteczności postępowania zostały umorzone.

W piśmie z dnia 1 lutego 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie poinformował, że przeciwko spółce (...) prowadzone były postepowania egzekucyjne w oparciu o tytuły wykonawcze wydane w latach 2012 - 2013. Należności we wszystkich postępowaniach przekroczyły 300.000 zł. Na skutek bezskuteczności egzekucji wszystkie postępowania zostały umorzone.

W piśmie z dnia 2 lutego 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Przemyślu przeciwko spółce (...) prowadzone były dwa postepowania egzekucyjne KM 127/12 (na kwotę 150.092,83 zł) i KM 310/14 (na kwotę 19.280,95 zł). W toku postępowania wyegzekwowano 9.000 zł a w pozostałym zakresie egzekucja okazała się bezskuteczna.

W piśmie z dnia 12 lutego 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie poinformował, że wobec spółki (...) prowadzone były postępowania egzekucyjne w sprawie KM 3222/12 i KM 3754/12 (w oparciu o wyrok Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 7 września 2012 r.) oraz KM 3903/12 (w oparciu o nakaz zapłaty Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 5 listopada 2012 r.). Łączna zaległość wyniosłą 882.500 zł. W toku postepowań nie wyegzekwowano żadnej kwoty.

W piśmie z dnia 5 kwietnia 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szczecinku poinformował, że przeciwko spółce (...) prowadzone było postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytuł wykonawczy z dnia 27 stycznia 2012 r., a na dzień wszczęcia postępowania egzekwowana należność wynosiła 30.302,89 zł. Postępowanie zakończono na skutek zapłaty.

Dowód :

- pisma komorników k. 407- 412.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Podstawa prawna roszczenia powoda wynika z art. 299 § 1 k.s.h., zgodnie z którym jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania.

Odpowiedzialność członka zarządu ma charakter subsydiarny, co oznacza, że dopiero brak możliwości wyegzekwowania należności z majątku spółki pozwala na wystąpienie z roszczeniem przewidzianym w art. 299 k.s.h. Celem wprowadzonego unormowania jest zapewnienie wierzycielom poszkodowanym nierzetelnym postępowaniem członków zarządu, możliwości zaspokojenia się z ich majątków osobistych. Ma ono na celu wyrównanie uszczerbku poniesionego przez wierzycieli spółki wskutek zawinionego działania członków zarządu (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 28 stycznia 2004r., IV CK 176/02, Wokanda 2004/9/7). Wykazanie przesłanek odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki wymienionych w art. 299 §1 k.s.h. spoczywa - zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu - na stronie powodowej.

Stan faktyczny niniejszej sprawy został ustalony w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym dokumenty zaoferowane przez strony, które Sąd uznał za wiarygodne, jako że żadna ze stron co do zasady nie kwestionowała ich autentyczności. W mniejszym zakresie ustalenia faktyczne poczynione zostały również w oparciu o zeznania świadków (księgowych) i przesłuchanie pozwanych. Dowody osobowe podlegały bowiem weryfikacji w zestawieniu z dowodami z dokumentów. W szczególności brak było podstaw do uznania za wiarygodne zeznań B. P. odnośnie bardzo dobrej sytuacji finansowej spółki (...), w sytuacji, w której przeczyły temu informacje prowadzonych postępowaniach egzekucyjnych i wnioski o ogłoszenie upadłości wraz z dołączonymi do nich dokumentami.

Dowód z opinii biegłego z zakresu księgowości jedynie w niewielkim zakresie okazał się przydatny dla rozstrzygnięcia sprawy z uwagi na brak dokumentów źródłowych, które umożliwiłyby biegłemu zweryfikowanie wniosków poczynionych jedynie na podstawie sprawozdania finansowego.

Powódka wykazała zarówno fakt, że pozwani byli członkami zarządu w czasie kiedy istniało zobowiązanie spółki (...), jak i że egzekucja wobec niej okazała się bezskuteczna. Tak ostatnia okoliczność nie była zresztą pomiędzy stronami sporna. Pozwani kwestionowali istnienie wierzytelności powódki w chwili pełnienia przez nich funkcji członków zarządu spółki (...). Wywodzili, że wymagalność roszczenia objętego sporem nastąpiła z dniem 28 czerwca 2012 r. gdyż od tego dnia nakazem zapłaty wydanym wobec spółki (...) zasądzone zostały odsetki ustawowe. Twierdzeniom tym przeczą zgromadzone w sprawie dokumenty w postaci nakazu zapłaty wydanego przeciwko spółce (...) w sprawie XXVI GNc 127/12, pozwu zawierającego żądnie wydania nakazu zapłaty, a przede wszystkim z faktur VAT załączonych do pozwu. Wprawdzie sam pozew o zapłatę w sprawie XXVI GNc 127/12, jak i faktury stanowiące jego załącznik, złożone został do akt niniejszej sprawy już w toku postępowania, niemniej, w związku z tym, że przeprowadzenie postępowania dowodowego w tym zakresie nie powodowało zwłoki w rozpoznaniu sprawy (art. 207 § 6 k.p.c.) Sąd dopuścił dowód z tychże dokumentów, podobnie jak dowody z dokumentów dołączonych do pisma powoda z dnia 15.04.2016 r.

Zasądzona nakazem zapłaty kwota 78.477,24 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty obejmowała należność w wysokości 74.067,15 zł z tytułu ceny za sprzedany pozwanej sprzęt sportowy w okresie od 5 grudnia 2011 r. do 31 stycznia 2012 r. oraz skapitalizowane na dzień 26 czerwca 2012 r. odsetki za opóźnienie w wysokości 4.410,09 zł. Z powołanych powyżej dokumentów wynika, że roszczenie o zapłatę należności wynikających z faktur VAT istniało przed dniem 11 lutego 2012 r. Odpowiedzialność pozwanych odnosi się zatem do zobowiązań spółki, które istniały już w czasie pełnienia przez nich funkcji członków zarządu.

Sąd nie podzielił argumentu pozwanych jakoby mandat członków zarządu wygasł już z chwilą zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2010 r. Sąd miał na uwadze to, że pierwszym pełnym rokiem obrotowym, w którym pozwani sprawowali funkcje członków zarządu był 2011 rok, a nie 2010. Sama umowa spółki pochodzi bowiem z 15 lutego 2010 r. ; G. C. został zaś powołany na członka zarządu dopiero w dniu 2 kwietnia 2010 r. O ewentualnym zastosowaniu art. 202 § 1 k.s.h. można byłoby tym samym mówić dopiero po upływie roku obrotowego 2011. Pozwani wprawdzie powoływali się na fakt złożenia wcześniejszych rezygnacji, przed odwołaniem ich z pełnionych funkcji w dniu 11 lutego 2012 r., niemniej tych okoliczności nie wykazali. Kwestia ta ostatecznie i tak pozostawała bez większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż zasadniczo wskazywali oni jako datę rezygnacji styczeń 2012 r., podczas gdy podstawy do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości istniały znacznie wcześniej, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia

Zobowiązania dochodzone niniejszym pozwem przez powódkę powstały zatem w okresie pełnienie funkcji członków zarządu tak przez B. P. jak i G. C.. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że pozwani odpowiadają za zobowiązania spółki (...) na podstawie art. 299 § 1 k.s.h.

Mając na uwadze zarzuty pozwanych B. P. jak i G. C. Sąd wziął pod uwagę regulacje wynikającą z art. 299 § 2 k.s.h., zgodnie z którym członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody.

Na pozwanych spoczywał zatem ciężar wykazania przesłanek uwalniających ich od solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania spółki (...). W tym zakresie pozwani B. P. i G. C. powoływali się na brak podstaw do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie kiedy byli członkami zarządu, a więc do dnia 11 lutego 2012 r. W ocenie Sądu okoliczność ta nie została w toku postępowania wykazana. Podstawy do takiego ustalenia nie stanowił przede wszystkim przeprowadzony na wniosek pozwanych dowód z opinii biegłego z zakresu księgowości. Wprawdzie biegły przedstawił w końcowej części pisemnej opinii swoje stanowisko twierdząc, że w oparciu o badane bilanse oraz rachunki zysków i strat nie może stwierdzić by do dnia 11 lutego 2012 r. zaistniały przesłanki do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, niemniej zastrzegł jednocześnie, co zaakcentował także w trakcie ustnego wyjaśnienia opinii, że wnioski tego rodzaju powinny być podjęte po zbadaniu dokumentów źródłowych. Za niewystarczające w tym zakresie biegły uznał same dokumenty w postaci rachunku zysków i strat oraz bilansu. Biegły wskazał między innymi na konieczność poczynienia ustaleń dotyczących należności, w szczególności ustalenia czy należności są ściągalne czy też nie. Ustaleń takich na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy nie mógł jednak poczynić. Biegły podkreślił również, że niezbędne od wydania opinii byłoby sprawdzenie poziomu rozliczeń międzyokresowych, do czego z kolei potrzebne były wydruki środków trwałych. Jednocześnie zdaniem biegłego do opracowania właściwej opinii w sprawie i wyprowadzenia jednoznacznych wniosków niezbędne było zbadanie księgi głównej obrotów i sald. Dodatkowo w swojej opinii biegły zaznaczył jednak, że nawet z tych dokumentów, które zostały zaoferowane przez strony i które podlegały badaniu wynikał niższy od pożądanego współczynnik zadłużenia spółki oraz niższe od pożądanych wskaźniki płynności finansowej.

Należy mieć również na uwadze, że w aktach sprawy brak dowodów zatwierdzenia sprawozdania finansowego spółki przez zgromadzenie wspólników oraz złożenia go do Krajowego Rejestru Sądowego. W kontekście zaś przedstawionego przez biegłego w opinii wniosku co do braku możliwości stwierdzenia (w oparciu o badane bilanse oraz rachunki zysków i strat), by do dnia 11 lutego 2012 r. zaistniały przesłanki do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, zauważyć należy, że przyjęcie takiego wniosku nie było możliwe z uwagi na treść dokumentów złożonych przez stronę powodową, które podawały w wątpliwość dane zawarte w bilansie oraz rachunku zysków i strat. Z dokumentów tych wynikało bowiem, że już w 2012 roku wobec spółki (...), której członkami zarządu byli pozwani, toczyły się liczne postępowania egzekucyjne. Na prowadzenie kilkunastu postępowań, co najmniej od dnia 20 stycznia 2012 r. wskazała wprost Gmina M. Ś. w piśmie z dnia 4 lutego 2013 r. Z faktu tego można wyciągnąć zaś wniosek, że tytuły wykonawcze, na podstawie których prowadzone były egzekucje musiały być wystawione wcześniej; zobowiązania, których dotyczyły tytuły wykonawcze bez wątpienia pochodziły zatem z jeszcze wcześniejszego okresu.

W zakresie oceny zaistnienia przesłanki do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości Sąd miał też na uwadze dokumenty w postaci wniosków o ogłoszenie upadłości złożone przez dwóch wierzycieli spółki (...), a mianowicie spółkę (...). Już z tych dokumentów wynika - niezależnie od tego, że również one podają w wątpliwość tezę co do tego, że w czasie kiedy pozwani byli członkami zarządu majątek spółki wystarczyłby na spłatę zobowiązań - że w przypadku spółki (...) spełniona została inna samodzielna przesłanka do ogłoszenia upadłości.

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (w brzmieniu dotychczasowym bez uwzględnienia zmian wprowadzonych w dniu 1 stycznia 2016 r.), upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Z kolei art. 11 cyt. ustawy zawiera definicję pojęcia niewypłacalności. Zgodnie z jego ustępem pierwszym dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Jednocześnie ustęp drugi tego artykułu stanowi, że dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco zobowiązania te wykonuje.

Spełnienie już jednej z powyższych przesłanek uzasadnia ogłoszenie upadłości. Zgodnie z powyższym przepisem ogłasza się upadłość dłużnika zawsze wtedy, gdy nie wykonuje on ciążących na nim wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Bez znaczenia jest okoliczność, czy dłużnik nie wykonuje wszystkich, czy też niektórych tylko zobowiązań. Dla uznania niewypłacalności nie ma także znaczenia wielkość niewykonywanych zobowiązań. Dla ogłoszenia upadłości nieistotne są przyczyny stanu niewypłacalności dłużnika.

Mając na uwadze wyniki postępowania dowodowego oraz ustalony na ich podstawie stan faktyczny przyjąć należało, że spółka (...) nie regulowała swoich wymagalnych zobowiązań. W znajdującym się w aktach sprawy wniosku o ogłoszenie upadłości złożonym przez spółkę (...) wskazano, że spółka (...) miała wobec I. zadłużenie w łącznej wysokości przekraczającej 291.000 zł. Zadłużenie to obejmowało należności, których termin płatności przypadał już na październik 2011 r. Sama spółka (...), nie kwestionowała tych wierzytelności. W piśmie z dnia 2 stycznia 2013 r. podpisanym przez pozwanego B. P., spółka (...) oświadczyła, że przyłącza się do wniosku wierzyciela i wyraża na niego zgodę.

Podobnie jak w przypadku pierwszego wierzyciela - spółki (...), spółka (...) nie kwestionowała również wierzytelności powoływanej przez innego wierzyciela P. M. w jego wniosku o ogłoszenie upadłości. Wierzytelność P. M. pochodziła z faktury z 2 czerwca 2011 r. (k. 432) Również w tym zakresie spółka (...) poparła wniosek o ogłoszenie upadłości nie zaprzeczając istnieniu wierzytelności.

Co więcej, na podstawie dokumentu w postaci Raportu Krajowego Rejestru Dłużników wnosić można, że spółka (...) miała zobowiązania wobec 11 innych wierzycieli przy czym zobowiązanie wobec spółki (...) co do kwoty 87.451,50 zł było wymagalne już od 30 grudnia 2010 r., k. 425. Te wszystkie okoliczności pozwalają stwierdzić, że najpóźniej na koniec października 2011 r. spółka (...) miała co najmniej dwóch wierzycieli, których zobowiązań nie regulowała, co stanowi samoistną przesłankę do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Wniosek taki powinien być złożony w terminie dwóch tygodni od zaistnienia podstaw takich jak zaprzestanie regulowania wymagalnych zobowiązań (art. 21 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu obowiązującym do dnia 19.02.2015 r.). Pozwani takiego wniosku nie złożyli.

Pozwani nie wykazali jednocześnie, że zaprzestanie regulowania wymagalnych zobowiązań, które nastąpiło co najmniej z końcem października 2011 r. miało charakter krótkotrwały i przejściowy, a to na nich spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie.

Pozwani nie wykazali też w toku procesu inicjatywy, która zmierzałaby do uzupełnienia opinii biegłego czy też opracowania nowej opinii na podstawie pełnej dokumentacji obejmującej księgę główną spółki (...), jak również obejmującej ewentualnie te dokumenty, które złożyła strona powodowa. W ocenie Sądu taką możliwość zaś mieli i to nie tylko z uwagi na to, że nadal są (...) spółki (...), a tym samym na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych (art. 212 k.s.h.) mają dostęp do dokumentacji spółki. W niniejszym postępowaniu nawet nie wykazano by pozwani podejmowali jakiekolwiek kroki w celu uzyskania tej dokumentacji, bądź że podjęte próby okazały się bezskuteczne. Ponadto, jak słusznie zauważyła strona powodowa, pozwany B. P. nadal jest prokurentem spółki. Taki stan wynika wprost z danych ujawnionych w Rejestrze Przedsiębiorców KRS, sam zaś pozwany nie wykazał, by nastąpiła zmiana tego stanu rzeczy mimo, że powoływał się na okoliczność jakoby obecnie funkcji tej nie pełnił. Z tych względów, niezależnie od statusu wspólnika, Sąd uznał, że jako prokurent spółki (...) miał możliwości dostępu do pełnej dokumentacji spółki, która z kolei umożliwiałaby sporządzenie opinii biegłego uwzględniającej całość materiału niezbędnego do opracowania miarodajnej opinii. W świetle powyższego sam fakt, że spółka miała środki na rachunkach bankowych (co akcentowała strona pozwana i co wynikało z zaświadczeń bankowych) w szczególności w styczniu, w lutym i jeszcze w czerwcu 2012 r. nie dawał podstaw do wnioskowania o braku przesłanek do ogłoszenia upadłości. Przeciwnie, z tego właśnie faktu, że spółka dysponowała określonymi zasobami finansowymi można wywodzić, że skoro były jeszcze jakiekolwiek środki w spółce to niewykluczone, że właśnie zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości pozwoliłoby na zaspokojenie wierzycieli przynajmniej w jakiejś części przysługujących im należności.

Odnosząc się do podniesionego przez pozwanego G. C. zarzutu brak winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, który miał wynikać z wewnętrznego podziału zadań pomiędzy członkami zarządu spółki (...) i stanowić dodatkowe kryterium zwolnienia od odpowiedzialności - w ocenie Sądu - nie zasługiwał on na uwzględnienie. Wprawdzie w toku postępowania wykazano, że taki podział rzeczywiście miał miejsce, co potwierdził w swych zeznaniach B. P. oraz świadkowie M. K. i W. W. i na co wskazywał dokument w postaci porozumienia wspólników, niemniej okoliczność ta w świetle ugruntowanego orzecznictwa nie miała istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu. Odpowiedzialności członka zarządu nie uchyla umowa łącząca członków zarządu co do sposobu kierowania sprawami spółki, w szczególności ustalony umownie podział czynności. Tego rodzaju umowa ma znaczenie tylko wewnątrzorganizacyjne. Przepis art. 299 k.s.h. chroniący interes wierzycieli ma charakter bezwzględnie obowiązujący i nie może być pozbawiony skuteczności przez porozumienie wspólników. Ewentualne ustalenia pomiędzy poszczególnymi członkami zarządu nie mogą zmieniać reguł wskazanych w tym przepisie, co najwyżej mają znaczenie pomiędzy samymi tylko członkami zarządu w ich wewnętrznych relacjach. Tylko taka sytuacja faktyczna, która rzeczywiście i obiektywnie uniemożliwia uczestniczenie w czynnościach zarządzania sprawami spółki może uzasadniać wniosek o istnieniu okoliczności przewidzianych § 2 tego artykułu, zwalniających członka zarządu od odpowiedzialności. (por. wyrok SN z dnia 15 maja 2014 r., II CSK 446/13, lex nr 1480163; wyrok SA w Białymstoku z dnia 19 sierpnia 2014 r., I ACa 7/13, lex nr 1506680 ; wyrok SA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2014 r., I ACa 1443/13, lex nr 1488723).

Jednocześnie Sąd nie stwierdził aby w tej konkretnej sprawie zaistniały szczególne okoliczności, które wyjątkowo pozwalałyby uznać, że pozwany G. C. z przyczyn obiektywnych nie miał możliwości uzyskania wiedzy o sytuacji finansowej spółki (...), w szczególności takiej, która uzasadniałaby złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. Z zeznań tego pozwanego wynika, że nie przejawiał on zainteresowania tą sferą działalności spółki z uwagi na przyjęty podział, skupiając się na kwestiach technicznych. Powyższe nie oznacza, by został on pozbawiony dostępu do dokumentacji spółki lub przy przejawieniu stosownej woli takiego dostępu nie uzyskał. Co więcej, z rachunku zysków i strat za 2010 rok wynika, że G. C. opatrywał te dokumenty swoim podpisem. Nie sposób tym samym twierdzić, że był z jakichś przyczyn leżących po stronie drugiego członka zarządu pozbawiony takiej możliwości i nie mógł uzyskać wiedzy na temat sytuacji finansowej. Pozwany w żaden sposób nie wykazał, że miał utrudniony dostęp do dokumentów źródłowych np. faktur zakupu czy wyciągu z rachunku bankowego, na podstawie których możliwe byłoby określenie, które z zaciągniętych zobowiązań są wymagalne i niezaspokojone, a tym samym miał możliwość oceny czy spółka reguluje w terminie wymagalne zobowiązania. Co do zasady zaś osoby wchodzące w skład organów zarządzających nie mogą ograniczać się tylko do badania sytuacji ekonomicznej spółki jedynie raz w roku, poprzez podpisanie sporządzanych corocznie dokumentów finansowego. Nie można zatem przyjąć by pozwany wykazał, że niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości było przez niego niezawinione.

Mając powyższe na uwadze roszczenie o zapłatę kwoty 107.940,02 zł uznano za uzasadnione w całości.

Rozstrzygnięcie o odsetkach znajduje oparcie w przepisie art. 481 k.c. Podkreślić należy, że roszczenie określone w art. 299 k.s.h. powstaje w zasadzie w chwili bezskuteczności egzekucji wierzytelności objętej prawomocnym tytułem egzekucyjnym wystawionym przeciwko spółce, z reguły bowiem już wtedy, gdy egzekucja okaże się bezskuteczna, wierzyciele spółki dowiadują się o szkodzie i osobie odpowiedzialnej do jej naprawienia. Termin spełnienia takiego świadczenia odszkodowawczego nie jest jednak oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania. Wymagalność roszczenia należy więc określić zgodnie z art. 455 k.c., a zatem niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania i dopiero od dnia wymagalności świadczenia wierzyciel może, zgodnie z art. 481 k.c., żądać odsetek za opóźnienie w jego spełnieniu (uchwała SN z dnia 7 grudnia 2006r., sygn. akt III CZP 118/06, opubl. w OSNC 2007r., nr 9, poz. 136).

W pozwie powód domagał się zasadzenia odsetek od całej dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu powołując się, dla uzasadnienia tak sformułowanego żądania, na wezwania pozwanych do zapłaty pochodzące z 8 września 2014 r. Z załączonych do pozwu wezwań wynika jednak, że należność faktycznie w nich wskazana nie obejmowała kwoty 23.506,62 zł ujętej w pozwie jako skapitalizowane odsetki ustawowe od należności zasądzonej nakazem zapłaty, za okres od dnia 28 czerwca 2012 r. do dnia złożenia pozwu. Przy formułowaniu żądania w tym zakresie nie można jednak tracić z pola widzenia odszkodowawczego charakteru zobowiązania. Skoro więc odsetki zasadzone na rzecz powódki od spółki (...) w nakazie zapłaty mogą stanowić co najwyżej składnik szkody, jaką poniosła powódka (wierzyciel) na skutek niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, tym samym odsetki te należało wyliczyć i wezwać pozwanych - członków zarządu do ich zapłaty. Powódka tymczasem wezwania tego zaniechała wyliczając skapitalizowane odsetki dopiero w pozwie. Jak zaznaczono powyżej powódka może domagać się zasadzenia kwoty 23.506,62 zł, niemniej przyjąć trzeba, że kwota ta stała się wymagalna w stosunku do pozwanych dopiero z chwilą doręczenia im wezwania do jej zapłaty. Z uwagi na brak takiego wezwania Sąd zasądził objętą pozwem należność w wysokości 23.506,62 zł od dnia doradzenia odpisu pozwu każdemu z pozwanych, stąd też odrębne daty w stosunku do należności określonej właśnie na kwotę 23.506,62 zł. Roszczenie w zakresie odsetek za okres wcześniejszy podlegało oddaleniu.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu oparto na przepisach art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 108 k.p.c. Na przyznane solidarnie od pozwanych na rzecz powódki koszty wymienione w złożonym do akt spisie kosztów, które Sąd uznał za celowe składa się uiszczona opłata od pozwu w wysokości 5.398 zł, koszty zastępstwa procesowego w łącznej wysokości 7.200 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 5 w zw z art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. jedn. Dz. U. 2013, poz. 490 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa od wniosku o udzielenie informacji publicznej gminy K. 17 zł, opłata kancelaryjnej od wniosku o protokół rozprawy 3 zł oraz koszty związane ze stawiennictwem pełnomocnika na rozprawie, w tym koszty podróży pociągiem 146 zł i koszty noclegu 160 zł. Przy orzeczeniu o kosztach nie uwzględniono natomiast odrębnie wskazanych w spisie kosztów wynagrodzeń pełnomocników substytucyjnych związanych ze stawiennictwem na rozprawach (w dniach 9 września 2015 r., 6 listopada 2015 r., 8 stycznia 2016 r. i 27 lipca 2016 r.) oraz związanych z wykonaniem fotokopii akt upadłościowych (sygn. XII GU 148/12, XII GU 23/13). Przywołany powyżej art. 98 k.p.c. nie daje bowiem podstaw do zaliczenia w skład kosztów procesu niezbędnych do celowego dochodzenia praw kosztów wynagrodzenia pełnomocnika substytucyjnego; te ewentualne dodatkowe koszty winny mieścić się w łącznej kwocie wynagrodzenia jednego pełnomocnika strony, w niniejszej sprawie wynoszącego 7.200 zł - jako podwójna stawka minimalna, uwzgledniająca wkład pracy pełnomocnika powódki w przyczynienie się do wyjaśnienia sprawy i jej rozstrzygnięcia. Podobnie, koszty sporządzenia kopii dokumentów z innych akt mogą być jedynie ujęte w wydatkach, nie uzasadniają zaś odrębnego wynagrodzenia za wykonanie tej czynności.

22 sierpnia 2016 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)