Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Iwona Gierula

Protokolant: Sylwia Grędzińska

w obecności Prokuratora: Aleksandry Krasuskiej-Szewczak

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu: 28 sierpnia 2015 roku, 30 października 2015 r., 19 kwietnia 2016 r., 23 czerwca 2016 r. i 7 września 2016 r.

sprawy: S. K. (1)

syna F. i S. z d. Z.

ur. (...) w Ż.

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 lutego 2005 r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...), za pomocą wyzyskania błędu przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w P. przy ul. (...) co do kondycji finansowej zarządzanej przez siebie Spółki, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 185.759,40 zł, w ten sposób, że doprowadził do zawarcia umowy zlecenia spółki (...), na mocy której (...) złożyła gwarancję ubezpieczeniową, stanowiącą zabezpieczenie akcyzowe, co wobec złej kondycji finansowej (...), skutkowało koniecznością pokrycia przez (...) zobowiązania podatkowego (...) w podatku akcyzowym,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

orzeka

I.  oskarżonego S. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że ustala, iż oskarżony swoim zachowaniem doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 185.749,40 zł i za tak przypisany czyn na podstawie art. 286 § 1 k.k. skazuje go na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. kwotę 672 zł (sześćset siedemdziesiąt dwa złote) wraz z należnym podatkiem VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru;

V.  na podstawie art. 624 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym od opłaty.

Sygn. akt IV K 134/11

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. (1) pełnił funkcję prezesa zarządu spółki działającej pod firmą najpierw B. Sp. z o.o, następnie (...) Sp. z o.o., zaś od 24 marca 2004 r. - (...) sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w W.. W okresie od 4 lutego 2002 r. do 1 lutego 2005 r. prezesem zarządu był S. K. (1), zaś wiceprezesem zarządu był jego syn – P. K. (1). Następnie S. K. (1) pełnił funkcję prezesa zarządu w jednoosobowym zarządzie. S. K. (1) miał prawo jednoosobowej reprezentacji spółki. S. K. (1) posiadał również 48 udziałów w spółce, zaś P. K. (1) – 792 udziały. Przedmiotem działalności spółki był m.in. handel paliwami stałymi, ciekłymi i gazowymi.

W okresie 2001 – 2003 spółka rozwijała się i osiągała z tytułu prowadzonej działalności zyski. W 2001 r. wyniósł on 950 zł, w 2002 r. – 38.662,07 zł, a w 2003 r. - 60.431,97 zł. W roku 2004 nastąpiło zmniejszenie sprzedaży w stosunku do ubiegłych lat, co spowodowało utratę płynności finansowej spółki. Zobowiązania finansowe na dzień 31 grudnia 2004 r. wynosiły 561.830,70 zł, a sprawozdanie finansowe za rok obrotowy 2004 r. wykazało stratę netto w wysokości 362.617,25 zł oraz ujemny kapitał własny, przewyższający możliwość pokrycia istniejącego majątku o kwotę 65.950,07 zł na dzień 31 grudnia 2014 r. Pomimo złej kondycji finansowej spółki, która nie pozwalała na pokrycie istniejących wobec wierzycieli zobowiązań w kwocie 1.479.455,79 zł, przy możliwościach ich sfinansowania w kwocie 703.617,73 zł i istniejącym niedoborze z bieżącej działalności obrotowej w wysokości 775.838,06 zł, spółka nie ogłosiła upadłości, pomimo jej pełnej niewypłacalności. Z informacji uzyskanej z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynika, że spółka posiada zobowiązania za lata 2003 – 2005 r. z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 48.440,22 zł, Funduszu Ubezpieczenia Zdrowotnego w wysokości 9.848,41 zł oraz Funduszu Pracy i Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wymiarze 3.658,79 zł.

Pomimo sytuacji, w jakiej znajdowała się (...) sp. z o.o., S. K. (1), jako osoba odpowiedzialna za prowadzenie spraw spółki i zorientowana odnośnie jej sytuacji finansowej i braku możliwości zaspokajania bieżących wierzycieli z majątku spółki, przyjął ofertę współpracy skierowaną wobec spółki (...) przez (...) S.A. z siedzibą w P. przy ul. (...), prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie obsługi przedsiębiorców dokonujących obrotu wyrobami akcyzowymi. Spółka (...) S.A. nie posiadała wiedzy w zakresie sytuacji finansowej spółki (...) sp. z o.o., nie dokonała również jej sprawdzenia przed zawarciem umowy, opierając się na pozytywnym przebiegu wcześniejszej kooperacji. S. K. (1) nie poinformował kontrahenta o aktualnej sytuacji finansowej reprezentowanej spółki i pomimo wiedzy odnośnie stanu majątkowego spółki i braku możliwości spłaty dalszych zobowiązań wyraził zgodę na podjęcie współpracy z (...) S.A.

W dniu 23 lutego 2005 r. w W. pomiędzy (...) sp. z o.o., reprezentowaną przez S. K. (2), a (...) S.A. z siedzibą w P. przy ul. (...), reprezentowaną przez K. K., zawarta została umowa zlecenia w zakresie obsługi przedsiębiorców dokonujących obrotu wyrobami akcyzowymi. Na podstawie zawartej umowy w myśl § 2, (...) S.A. świadczyła usługi polegające na przygotowaniu wszelkich dokumentów związanych z postępowaniem z zakresu akcyzy przed organami podatkowymi. Zgodnie z § 7 umowy (...) S.A. zobowiązała się do złożenia zabezpieczenia finansowego wymaganego dla zarejestrowanego handlowca tj. (...) sp. z o.o. w kwocie 200.000 zł Zabezpieczenie złożone zostało w formie gwarancji ubezpieczeniowej (...) S.A. nr (...) z dnia 23 lutego 2005 r., a beneficjentem gwarancji był Naczelnik Urzędu Celnego w C.. W myśl § 2 gwarancji (...) S.A. wraz z (...) sp. z o.o. zobowiązał się do zapłaty wszelkich kwot wynikających z zobowiązań podatkowych (...) sp. z o.o. z tytułu akcyzy powstałych w okresie od dnia 1 marca 2005 r. do dnia 28 lutego 2006 r. wraz z odsetkami od zaległości podatkowych, do łącznej kwoty 200.000 zł. Na podstawie umowy o udzielenie gwarancji ubezpieczeniowej, zawartej również 23 lutego 2005 r., pomiędzy (...) a (...) S.A., (...) S.A. zobowiązał się zaspokoić wszelkie wierzytelności (...) S.A. powstałe w wyniku dokonanych z tytułu gwarancji wypłat na rzecz (...) wraz z powstałymi kosztami w terminie 7 dni roboczych licząc od dnia dokonania wypłaty z gwarancji. Na mocy gwarancji Naczelnik Urzędu Celnego w C. w dniu 11 maja 2005 r. wystawił potwierdzenie złożenia zabezpieczenia akcyzowego nr (...)-PA- (...)- (...).

W tym okresie sytuacja finansowa spółki była trudna. Już 22 marca 2005 r. (...) Sp. z o.o. otrzymała wezwanie do zapłaty w związku z nieregulowaniem faktur z tytułu nabytego gazu od swojego dostawcy – spółki (...), począwszy od faktur z 3 marca 2015 r., a następnie szereg innych wezwań od tego podmiotu. Nieregulowanie zobowiązań przez (...) skłoniło (...) do wystąpienia wnioskiem z dnia 7 czerwca 2005 r. o ogłoszenie upadłości (...) Sp. z o.o. W dniu 30 grudnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Płocku wydał nakaz zapłaty przeciwko S. K. (1), któremu nakazał zapłacić (...) Sp. z o.o. kwotę 365.733,52 zł wraz z odsetkami. Spółka od początku kwietnia 2005 r. zalegała również z płatnościami na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B.. Sąd Okręgowy w Białymstoku nakazem zapłaty z 20 września 2005 r. nakazał (...) zapłatę kwoty głównej 566.879,27 zł wraz z odsetkami, zaś po złożonym sprzeciwie wyrokiem z 29 listopada 2005 r. zasądził od (...) należność główną w wysokości 545.321,38 zł wraz z odsetkami. Postępowanie egzekucyjne wszczęte z wniosku (...) sp. z o.o. zostało umorzone postanowieniem z 27 lutego 2006 r. wobec jego bezskuteczności. Z wezwaniami do zapłaty, z tytułu nieuiszczania rat leasingowych od początku marca 2005 r. i następnych, występowała również (...) Spółka Akcyjna. Na dzień 12 grudnia 2005 r. łączna kwota zaległości wynosiła 281.160,02 zł.

W okresie od czerwca do października 2005 r. nastąpiła wyprzedaż istniejącego majątku, w tym na rzecz syna oskarżonego – P. K. (1), między innymi trzech samochodów. W dniu 26 lipca 2005 r. nastąpiła sprzedaż stacji (...) za cenę 260.000 zł.

Spółka (...) sp. z o.o. dokonała zapłaty zobowiązania podatkowego w dniu 29 sierpnia 2005 r. w kwocie 13.480 zł oraz w kwocie 13.844,40 zł, po czym zaniechała dokonywania regulowania zobowiązań wynikających z tytułu podatku akcyzowego. Spółka nie uregulowała również zobowiązań wobec (...) S.A. z tytułu wynagrodzenia przysługującego spółce z tytułu trzech faktur (...) na łączną kwotę 2441,22 zł.

W dniu 25 listopada 2005 r. nastąpiła sprzedaż udziałów w (...) Sp. z o.o. przez S. K. (1) i P. K. (1) G. D. (1), a także z funkcji Prezesa zarządu odwołano S. K. (1), zaś powołano G. D. (1). G. D. (2), w związku z wyrokami zakazującymi mu prowadzenia działalności i reprezentacji w spółkach prawa handlowego, był osobą, która nie mogła prowadzić działalności ani pełnić funkcji członka zarządu.

W dniu 10 stycznia 2006 r. Naczelnik Urzędu Celnego w C. wystąpił do (...) S.A. z wezwaniem do zapłaty kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego (...) sp. z o.o. z tytułu podatku akcyzowego w wysokości 185.749,40 zł, w tym należności głównej 179.490,40 zł oraz odsetek od dnia 29 sierpnia 2005 r. do dnia 10 stycznia 2006 r. w kwocie 6259 zł.

S. K. (1) nie nawiązał kontaktu z (...) S.A., nie odpowiadał również na pisma kierowane wobec niego przez wierzyciela. W dniu 18 stycznia 2006 r. (...) S.A. wysłała do (...) sp. z o.o. oraz do prezesa S. K. (2) dwa wezwania o zapłatę zobowiązań wobec spółki (...) S.A. Wezwania nie zostały odebrane.

W dniu 20 stycznia 2006 r. (...) S.A. zapłaciła z tytułu niezapłaconych należności akcyzowych (...) kwotę główną 185.749,40 zł na rachunek bankowy Izby Celnej. W dniu 3 lutego 2006 r. (...) S.A. wezwała (...) sp. z o.o. oraz prezesa S. K. (2) do wykupu weksla.

W dniu 25 września 2006 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach – Ośrodek (...) w R. – Wydział II Cywilny w sprawie II Nc 25/06/5 wydał nakaz zapłaty nakazując (...) sp. z o.o. i S. K. (2) solidarną zapłatę (...) S.A. kwoty 189.717,78 zł z ustawowymi odsetkami od 16 lutego 2006 r. Postępowanie egzekucyjne zakończyło się wydaniem przez komornika sądowego postanowienia o umorzeniu wobec jego bezskuteczności.

Łączna wartość szkody poniesionej przez (...) S.A. w wyniku niewykonania zobowiązania wynikającego z umowy zawartej przez S. K. (1) w dniu 23 lutego 2005 r. stanowiła kwotę 185.749,40 zł.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 1120-1121,1146-1147,1729-1734), zeznań świadków: A. O. (k. 561-563, 1029, 1737-1739), P. K. (2) (k. 1164-1165, 1766-1767), R. F. (k. 53-54, 1735-1736), A. Ś. (k. 1556, 1740-1741), K. P. (k. 1768-1770), zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa (k. 1-2), umowy zlecenia (k. 3-4), gwarancji ubezpieczeniowej (k. 5), potwierdzenia złożenia zabezpieczenia akcyzowego (k. 6-7), wezwania (k. 8), karty informacyjnej (k. 59), umowy o udzielenie gwarancji (k. 61-62), wezwania JAS-FBG (k. 68, 69), wydruku (k. 70), noty księgowej (k. 71-72), faktur (k. 73, 74, 75), stanu rozliczeń (k. 76), zestawienia należności B.-G. (k. 77), zawiadomienia (k. 78-79), nakazu zapłaty (k. 80), wniosku o wszczęciu egzekucji (k. 81), zawiadomienia o zajęciu rachunku (k. 82), zajęcia wierzytelności (k. 83), zajęcia wynagrodzenia za pracę (k. 84), zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa (k. 94-96), zamówień (k. 97-101), dowodów wydania (k. 102-109), faktur (k. 110-117), wezwania do zapłaty (k. 119), pozwu (k. 120-122), nakazu zapłaty (k.123), porozumienia (k.124-125), umowy sprzedaży (k. 126-128), postanowienia o wszczęciu śledztwa w sprawie oszustwa na rzecz (...) (k. 129), zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa (k. 173-175), nakazu zapłaty (k. 191), wyroku (k. 192), wniosku o wszczęcie egzekucji (k. 193), faktur (k. 194-205), aktu notarialnego umowy sprzedaży udziałów (k. 211-212), oświadczenia (k. 213), aktu notarialnego - umowy sprzedaży udziałów (k. 214-215), wydruku z Monitora Sądowego i Gospodarczego (k. 216, 223 -231), protokołu zgromadzenia wspólników B.-G. (k. 232-233), sprawozdania finansowego B.-G. (k. 234-244), sprawozdania z działalności zarządu B.-G. (k. 245), protokołu zgromadzenia wspólników B.-G. (k. 246-248), protokołu zgromadzenia wspólników (...) (k. 249-250), sprawozdanie z działalności (...) (k. 251), protokołu zgromadzenia wspólników (...) (k. 252-254, 255-269), protokołu zgromadzenia wspólników (...) sp. z o.o. (k. 272), umowy B. spółki z. o.o. (k. 273-277), listy wspólników (k. 278), umowy sprzedaży udziałów (k. 279-282), listy obecności (k. 283), umowy dzierżawy wraz z aneksem (k. 284-286), protokołu zgromadzenia wspólników (...) sp. z o.o. (k. 287-288, 289), rachunku zysków i strat (k. 291-294), informacji dodatkowej do bilansu (k. 295-298), protokołu walnego zgromadzenia B. spółka z. o.o. (k. 29-300), sprawozdania z działalności zarządu (...) sp. z o.o. (k. 301-302), informacji o (...) sp. z o.o. (k. 303-307), odpisu z K. B. Sp. z o.o i (...) Sp. z o.o. (k. 310-323), protokołu zgromadzenia wspólników (k. 324-325), wezwania do zapłaty (k. 371-380), spisu wezwań (k. 381), protokołów (k. 383-386), odpisu z KRS (k. 387-389), protokołu (k. 392-395), odpisu pełnego z rejestru przedsiębiorców (k. 396-399), pisma S. K. (1) do (...) (k. 401), aktu notarialnego (k. 411-418), umowy najmu (k.418v-419), pisma wraz ze sprawozdaniem finansowym, informacją dodatkową, sprawozdaniem z działalności zarządu, protokołem zgromadzenia wspólników (k. 420v-426), protokołu zgromadzenia wspólników, sprawozdania z czynności i lista uczestników (k. 433-434), wniosku do KRS wraz ze sprawozdaniem finansowym (k. 437-438, 439v-450), wniosku o zmianę danych w KRS (k. 453-458), aktu notarialnego (k. 459-460), wniosku o zmianę danych wraz ze sprawozdaniem finansowym za rok 2003, protokołu zgromadzenia wspólników i sprawozdania z działań zarządu (...) (k. 461v-470), wniosku o zmianę danych wraz z protokołem (k. 472-479), protokołu zgromadzenia wspólników (k. 490-491), wniosku o zmianę w zarządzie (k. 492), wniosku o zmianę danych wraz ze sprawozdaniem finansowym za rok 2004, sprawozdaniem z działalności zarządu B.-G. i protokołem zgromadzenia wspólników (k. 495v-504), sprawozdania z działalności zarządu B.-G. (k. 506v), faktur (k. 565-576), postanowienia komornika sądowego (k. 588), pisma z (...). S. W. (k. 619), pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego (k. 621), faktur (k. 629-323), wyciągu z rachunku bankowego w (...) (k. 641-645, 647), wyciągu z (...) (k. 646), faktur VAT (k. 655-676), pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego (k. 677), zeznań o wysokości dochodów (k. 678-684), pisma oskarżonego do komornika sądowego (k.705), wniosku o wydanie klauzuli (k.708-709), wniosku o wpis w księdze wieczystej (k. 710 -712), wypisu z rejestru gruntów (k. 713), nakazu zapłaty (k. 714), zawiadomienia o dokonaniu wpisu (k. 715-717), wypisu z księgi wieczystej (k. 718-728, 730-733), pism pełnomocnika firmy (...) (k. 735-736), porozumienia w sprawie rozliczeń pieniężnych (k. 737-738), deklaracji wekslowej (k. 739), pisma dotyczącego sprzedaży stacji (...) należącego do B.-G. (k. 740), faktur VAT (k. 745-746, 779), zestawienia (...) (k.784-786), faktur VAT (k.787-788), odpisu z KRS (k. 796-801), faktur VAT (k.802-808), bilansu za rok 2001 (k. 860-862), bilansu za rok 2002 (k. 871), sprawozdania finansowego i wniosku o wpis za 2003 rok (k. 886-901), wniosku o zmianę wpisu i sprawozdanie za 2004 rok (k. 913-931), aktu notarialnego (k. 980-981), postanowienia o przedstawieniu zarzutów oskarżonemu w innej sprawie (k. 983-984), informacji z ZUS o zaległościach (k. 988-994), danych o karalności G. D. (1) (k. 996-997), faktur (k. 1002-1003), postanowienia o przedstawieniu zarzutów G. D. (1) (k. 1004), pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego (k. 1170), deklaracji (k. 1171-1180), pisma Naczelnika Urzędu Celnego w C. (k. 1196-1197, 1198-1200), deklaracji dla podatku akcyzowego (k. 1201-1203), informacji w sprawie opłaty paliwowej (k. 1204-1205), deklaracji dla podatku akcyzowego wraz z informacjami w sprawie opłaty paliwowej i informacjami o podatku akcyzowym od gazu (k. 1206-1245), wniosku o ogłoszenie upadłości (k. 1442-1445), nakazu zapłaty (k. 1685), informacji z systemu Ministra Finansów (k. 1752-1754), opinii biegłego sądowego z zakresu księgowości (k. 1791-1804), z akt sprawy Km 1257/06 wniosku o wszczęcie egzekucji (k. 1-2), zawiadomienia o wszczęciu egzekucji (k. 20-21), postanowienia o umorzeniu egzekucji (k. 151).

Przesłuchany w trakcie postępowania przygotowawczego oskarżony S. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że chyba zawierał umowę na obsługę czynności celnych z firmą (...) S.A. W zakresie gazu i akcyzy istniała polisa ubezpieczeniowa, która polegała na tym, że w przypadku gdy jego firma lub druga strona, choć nie jest tego pewien, nie będzie w stanie zapłacić akcyzy, wówczas będzie ściągnięta z ubezpieczenia. Nie pamięta, kto zawarł tę umowę. Jeżeli ta druga firma wykupiła polisę, to na pewno zwracał koszt wykupienia polisy w ratach, pamięta, że płacił firmie za obsługę i jakieś dodatkowe zwiększone płatności. Gdyby kondycja firmy była zła, to tamta firma nie chciałaby z nim współpracować. Pod koniec 2005 r. nastąpiły trudności finansowe, załamał się rynek paliwowy. Skutkiem tego była sprzedaż firmy, prawdopodobnie w październiku 2005 r. Wszystkie dokumenty zostały przekazane nowemu właścicielowi. Nie pamięta, żeby firma (...) w okresie współpracy, zwracała się do niego z roszczeniami finansowymi.

Ponownie przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego oskarżony wyjaśnił, że jego zdaniem firma (...) nie wykupiła wówczas polisy ubezpieczeniowej, która była wymagana w Urzędach Celnych i dlatego przedstawiony został mu zarzut. (...) miała obowiązek złożenia polisy w C., a założyła inną formę zabezpieczenia.

Przesłuchany w trakcie rozprawy głównej oskarżony ponownie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Odpowiadając na pytania wskazał, że był prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o., chyba od początku jej istnienia, ok. 1997 lub 1998 r. do 2005 r. Sprzedał spółkę, ponieważ firma koniunkturalnie była coraz słabsza i było ciężko o koncepcję, a dużo ludzi szukało firm z koncesjami. Cały czas spółka rozwijała się, inwestowano w sprzęt, w stacje i leasingi samochodów do przewożenia paliw. Sytuacja spółki pod koniec była ciężka, nie była tragiczna. (...) posiadała kontrahentów, dłużników, którzy nie płacili. Pieniądze wpływały z opóźnieniem. To działało na zasadzie kredytu kupieckiego. Oskarżony nie potrafił powiedzieć, od kiedy sytuacja spółki się pogorszyła. Nie pamięta dokładnie, były wahania na rynku paliwowym. Sytuacja była raz lepsza, raz gorsza i można było odrobić stratę. Nie pamiętał, jak wyglądała sytuacja spółki w 2004 r. W 2005 r. było ciężko. Wszystko zmierzało do tego, żeby małe firmy zniknęły z rynku i zostały koncerny. Gdy sprzedawał spółkę, firma miała zobowiązania, ale i miała dłużników. Koszty utrzymania były duże. Wychodziło na zero i stąd decyzja o sprzedaży. Firma miała i zobowiązania i należności. Pieniądze po sprzedaży wpływały do firmy, poprosił, żeby w akcie notarialnym sprzedaży zostało zapisane, żeby pieniądze, które wpływają do firmy, były przekazywane na spłatę zaległości. Oskarżony nie potrafił powiedzieć, jaka była sytuacja spółki w momencie zawarcia umowy w dniu 23 lutego 2005 r. z (...). Kiedyś z nimi współpracował i zaproponowali dalszą współpracę w zakresie obsługi firmy pod względem należności celnych oraz kontaktów z urzędem celnym. Mieli naliczać koszty obsługi, żeby z nimi współpracował. Oskarżony podpisał umowę, gdy był sam w zarządzie spółki i sam podpisał umowę. Nie pamiętał daty zawarcia umowy. (...) S.A. świadczyła obsługę celną gazu z (...), płacił im za obsługę gazu, plus ubezpieczenie. Zobowiązali się, że wykupią za niego polisę ubezpieczeniową. Oskarżony podał, że płacił za każdą dostawę. Nie pamiętał, czy istniało zabezpieczenie tej umowy. Oświadczył, że jak przychodziły jakieś faktury z (...), to za nie płacił. Nie pamiętał, ile faktur zapłacił, ale na pewno kilka, dostawa gazu była raz albo dwa razy w tygodniu. W pewnym momencie zaprzestał płacić za faktury z (...), ale nie potrafił powiedzieć, kiedy i dlaczego. Oskarżony wyjaśnił, że nikt nie wypowiedział tej umowy. Jak sprzedał firmę razem z zobowiązaniami i majątkiem, to umowa dalej obowiązywała. Polisa miała zabezpieczyć płatność podatku akcyzowego. Nie pamiętał, czy płacili ten podatek bezpośrednio Urzędowi Celnemu, czy płacili (...), a oni mieli przekazywać podatek Urzędowi Celnemu. Nie pamiętał, jaka była kwota zaległości spółki (...). Nie dostał wyroku ani nakazu zapłaty z sądu cywilnego w związku z umową zwartą z (...). Nie posiadał wiedzy, żeby toczyło się jakieś postępowanie egzekucyjne przeciwko (...) z wniosku JAS FBG. Spółka płaciła swoje zobowiązania, sprzedając część majątku chyba w 2005 r. Część majątku została sprzedana, aby spłacić kontrahentów. Toczyło się jedno postępowanie przeciwko spółce, ale nie pamięta szczegółów, wydano chyba nakaz zapłaty. To było jedno postępowanie. Nie pamięta, jak wyglądało sprawozdanie finansowe za 2004 r., czy był zysk czy strata. Wcześniej również współpracował z pokrzywdzonym. Współpraca układała się dobrze. (...) sp. z o.o. wywiązywała się ze wszystkich zobowiązań, miało to miejsce po 2000 r. Przed podpisaniem umowy z dnia 23 lutego 2015 r. z (...) nie było dłuższych pertraktacji, przedstawiciel tej spółki przyjeżdżał kilka razy i namawiał go, aby podpisał umowę. Istniał wówczas obowiązek wykupienia polisy ubezpieczeniowej. Nie proponował tego pokrzywdzonemu. Miał własną polisę i nie był zainteresowany tą współpracą. Nie umie powiedzieć, czy w związku z umową z (...) była zawierana nowa polisa. Przed zawarciem umowy między (...) a (...) pokrzywdzony nie sprawdzał kondycji finansowej (...). Zanim rozpoczął współpracę z (...), należało złożyć do Urzędu Celnego polisę i firma składała ją samodzielnie. Nie umiał wskazać, czy kontaktował się z firmą (...) i mówił o trudnościach materialnych i czy prosił o rozłożenie na raty należności. Poza nim sprawy spółki prowadziła księgowość. Syn P. K. (1) był wiceprezesem zarządu spółki, a potem zrezygnował, na długo przed 2005 rokiem. W ocenie oskarżonego, przy 15,5 mln zł przychodu strata na poziomie 360 tys. zł to znikoma strata, można ją było odrobić w dwa lub trzy miesiące przy dobrej koniunkturze. W tamtym okresie był już dołek. Jak sprzedawał firmę w październiku 2005 r., załamanie na rynku było odczuwalne. Nie sprzedał firmy ze względu na trudną sytuację finansową. Oskarżony nie potrafił powiedzieć, czy pokrzywdzony znał kondycję jego firmy, ale na pewno tego nie sprawdzał, a (...) w okresie zawarcia umowy nie była w złej kondycji.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części. Dotyczy to zwłaszcza części wyjaśnień odnoszącej się do samodzielnej reprezentacji i prowadzenia spraw spółki, potwierdzenia faktu zawarcia umowy z (...) S.A. oraz okoliczności, że to ta spółka podjęła działania zmierzające do podjęcia współpracy i zawarcia umowy z (...). Za zgodne z całokształtem materiału dowodowego Sąd uznał również twierdzenie oskarżonego o braku sprawdzenia przez firmę (...) S.A. sytuacji finansowej spółki (...), albowiem w tej części wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zgromadzonych dokumentach oraz zeznaniach świadków.

Odnośnie natomiast wyjaśnień dotyczących sytuacji finansowej, w jakiej znajdowała się wówczas spółka (...), Sąd nie mógł ich uwzględnić. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są niezgodne z treścią zeznań świadków omówionych w dalszej części uzasadnienia oraz dokumentacji załączonej do sprawy, która nie była kwestionowana. Oskarżony przyznał co prawda, że kondycja finansowa spółki w 2005 r. była trudna, jednak w jego ocenie sytuacja „ nie była tragiczna”. S. K. (1) przyznał, że spółka posiadała zobowiązania, miała jednak również dłużników. Zasłanianie się przez oskarżonego niepamięcią co do tych okoliczności związanych z sytuacją spółki w 2004 r. jest zdaniem Sądu nieudolną linią obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Jak bowiem wynika z zeznań A. O., księgowej w spółce (...) sp. z o.o., spółka posiadała znaczne zaległości w spłacie istniejących zobowiązań wynikających z zawartych przez spółkę umów, jak i zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Co więcej, sytuacja spółki wymagała złożenia wniosku o upadłość już w 2004 r., a z całą pewnością w 2005 r. Wskazać należy, iż oskarżony jako osoba wyłącznie zajmująca się sprawami spółki, wykonująca obowiązki jednoosobowego zarządu spółki, był z pewnością zorientowany w jej aktualnej sytuacji, w tym sytuacji finansowej, co również potwierdziła A. O.. Jednak oskarżony zawarł umowę z (...) S.A., pomimo tego, iż miał świadomość, że spółka znajduje się w złej sytuacji finansowej spółki, co skutkuje brakiem możliwości spłaty zobowiązań wynikających z zawieranej umowy. W tej sytuacji nie może być zdaniem Sądu mowy o braku winy oskarżonego.

Biorąc pod uwagę zgromadzony materiał Sąd nie ma wątpliwości, że treść jego wyjaśnień nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu zdarzenia i stanowi przyjętą przez niego linię obrony. Oskarżony, podejmując się pełnienia tak poważnej funkcji, miał świadomość, że spoczywa na nim bardzo odpowiedzialne zadanie. Pełnienie tak doniosłej funkcji nie wiąże się jedynie z przywilejami, ale również ze zobowiązaniami.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania złożone przez świadka A. O., zatrudnionej w spółce (...) sp. z o.o. na stanowisku głównej księgowej, która w sposób spójny, logiczny i wyczerpujący opisała sytuację finansową spółki. Świadek potwierdziła, że od 2004 r. sytuacja pogorszyła się, a spółka wykazała stratę w wysokości 362.600 zł, która w kolejnym roku znacznie się pogłębiła, osiągając w październiku 2005 r. wysokość zobowiązań wobec wierzycieli na poziomie 1.500.000 zł. Spółka zalegała również z płatnościami w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i Urzędzie Skarbowym. Natomiast sytuacja finansowa spółki wymagała złożenia już w 2004, a ostatecznie w 2005 r. wniosku o stwierdzenie upadłości spółki. Treść zeznań świadka wskazuje również na świadome działanie oskarżonego przy zawieraniu umowy z (...) S.A., albowiem posiadał wiedzę o bardzo złej kondycji finansowej (...) sp. z o.o., co wskazywało na znaczne problemy z wywiązaniem się z zobowiązań wobec kontrahenta. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, albowiem były konsekwentne, spójne oraz zgodne z dokumentacją finansową zgromadzoną w niniejszej sprawie, której prawdziwość nie budziła wątpliwości, nie była kwestionowana również przez oskarżonego. Nadto A. O. jest osobą bezstronną, zaś z racji wykonywanej w spółce przez długi okres funkcji głównej księgowej posiadała rozległą wiedze na temat panujących w niej stosunków oraz jej sytuacji finansowej.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. P., wówczas kierownika filii agencji celnej, która w swoich zeznaniach przedstawiła procedurę zawierania umów przez (...) S.A. w ramach świadczonych przez spółkę usług, weryfikacji kontrahentów, realizacji umów i celu złożenia gwarancji ubezpieczeniowej do Naczelnika Urzędu Celnego w C.. Jak zeznała świadek, (...) sp. z o.o. nie dokonała wpłaty z tytułu podatku akcyzowego, a obowiązek ten w związku ze złożoną gwarancją przeszedł na pokrzywdzonego. Na decyzję o podpisaniu umowy wpływał fakt wcześniejszej współpracy z daną firmą. Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne, albowiem są logiczne i rzeczowe, a nadto odpowiadają dokumentacji zawartej w aktach sprawy.

Sąd uznał zeznania świadka P. K. (2) za niemające szczególnego znaczenia dla przedmiotowej sprawy. Świadek nie mógł nic konkretnego powiedzieć na temat czynu zarzucanego oskarżonemu. Nie posiadał szczegółowej wiedzy o sytuacji panującej w spółce w tamtym okresie. Jednakże z zeznań świadka wynika, że spółka w lutym 2005 r. miała problemy z finansowe i zalegała z płatnościami za gaz, co znajduje odzwierciedlenie między innym w treści wezwań do zapłaty kierowanym do spółki przez firmę (...). Świadek wskazał również, że jedyną osobą decydującą o działalności spółki był oskarżony, czemu oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie zaprzeczał.

Podobnie Sąd potraktował zeznania świadka R. F., kierownika działu windykacji oraz świadka A. Ś.. Świadkowie nie posiadali wiedzy odnośnie sytuacji finansowej, w jakiej znajdowała się (...) sp. z o.o. Natomiast potwierdziły fakt zawarcia umowy pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) S.A. w zakresie świadczenia usług polegających na przygotowaniu dokumentów związanych z postępowaniem w zakresie akcyzy przed organami podatkowymi i zaistnienie z tego tytułu zaległości wobec (...) S.A., co spowodowało konieczność zapłaty podatku akcyzowego przez (...) S.A. Wezwanie przez (...) S.A. dłużnika o uregulowanie zadłużenia pozostało bez odpowiedzi. Również zeznania tych świadków znajdują potwierdzenie w treści dokumentacji, są bezstronne i spójne.

W ocenie Sądu zeznania ww. świadków nie budzą żadnych zastrzeżeń co do ich zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, albowiem okoliczności przez nich podane znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, w tym w załączonej dokumentacji oraz opinii biegłego z zakresu księgowości. Należy stwierdzić, iż będąc osobami obcymi wobec oskarżonego, w ocenie Sądu, nie mieli powodu, aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego o zachowania, które nie były jego udziałem. Zdaniem sądu w/w świadkowie w sposób obiektywny przedstawili swoją wiedzę, jaką posiadali na temat zachowania objętego aktem oskarżenia.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków G. K. (k. 139-142), Z. L. (k. 328-328), J. M. (k. 333-337), W. W. (k. 557-559), J. P. (1) (k. 596-597), M. K. (k. 598-599), A. G. (1) (k. 652-654), R. M. (k. 700-702), B. Ł. (k. 741-743), M. S. (k. 773-774), J. P. (2) (k. 775-776), J. S. (k. 777-778), M. N. (k. 783), S. C. (k. 794-795), A. K. (k. 953-954), B. D. (k. 956-957), D. S. (k. 967-968), J. Ł. (k. 969-971), J. C. (k. 977-979), P. N. (k. 1000-1001). Świadkowie w złożonych zeznaniach przedstawili okoliczności współpracy z firmą (...) sp. z o.o. w okresie poprzedzającym, jak i późniejszym niż ten objęty postępowaniem. Z zeznań świadków jednoznacznie wynika, iż sytuacja finansowa (...) sp. z o.o. zaczęła się pogarszać w 2004 r., a w 2005 r. spółka praktycznie przestała regulować zobowiązania wobec wierzycieli, którzy wobec bierności spółki kierowali pozwy o zapłatę do sądów, a w przypadku spółki (...) również wniosek o ogłoszenie upadłości (...) sp. z o.o. Sąd nie dokonał przesłuchania w charakterze świadków ww. osób, poprzestając na ujawnieniu i odczytaniu w trybie art. 392 § 1 k.p.k. treści ich zeznań złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego, albowiem uznał, że bezpośrednie przesłuchanie świadków na rozprawie głównej jest zbędne, zaś żadna z obecnych stron nie złożyła takiego wniosku.

Przesłuchany w charakterze świadka P. K. (3), syn oskarżonego, odmówił składania zeznań stosownie do art. 182 § 1 k.p.k. Zgodnie z art. 186 § 1 k.p.k. zeznania złożone przez P. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie mogą służyć jako dowód, ani być odtwarzane.

Sąd uznał za wartościową, a także za jasną i pełną opinię sporządzoną przez biegłego z zakresu księgowości A. G. (2) (k. 1791-1804). Zdaniem Sądu, biegły sporządził swą opinię rzetelnie, opierając się na zarówno na dokumentach źródłowych, jak i na swej wiedzy i doświadczeniu. Jak wynika z opinii biegłego wniosek o ogłoszenie upadłości powinien być zgłoszony najpóźniej w dniu 31 marca 2005 r., o czym świadczy wygenerowany ujemny kapitał własny w kwocie -69.950,07 zł, stanowiący jeden z czynników determinujących kontynuację działalności w kolejnym okresie oraz nadwyżka istniejących zobowiązań do spłaty jako 775.838,06 zł. Jak wskazał biegły, sytuacja finansowa, która wymagała decyzji Walnego Zgromadzenia o dalszej kontynuacji działalności spółki, znana była oskarżonemu S. K. (2) jako prezesowi zarządu. Na konieczność zgłoszenia wniosku o upadłość wpływał dodatkowo fakt, iż nie planowano kontynuacji działalności w najbliższym czasie, biorąc pod uwagę wyprzedaż majątku od połowy 2005 r. i niwelując podstawę do jej prowadzenia. Jak podał biegły, w warunkach posiadanej wiedzy o stanie niewypłacalności została zawarta umowa z dnia 23 lutego 2005 r. o współpracy przedsiębiorców dokonujących obrotu wyrobami akcyzowymi, gdzie niespłacona została wierzytelność główna w kwocie 179.490,40 zł. W warunkach działalności kontynuowanej w 2005 r. w ocenie biegłego nie miała ona szans zaspokojenia, na skutek dokonywanej sprzedały majątku i zachodzących zmian właścicielskich, przy istniejących, zaległych zobowiązaniach z ubiegłego okresu.

Sąd wziął pod uwagę i uczynił ważnym elementem dokonywania ustaleń stanu faktycznego wszystkie ww. dowody z dokumentów, w szczególności treść umów, protokołów zgromadzeń wspólników, bilansów, dokumentujących sytuację spółki, faktur VAT, wezwań do zapłaty, a także nakazów zapłaty i wyroków sądów zasądzających wysokie kwoty należności od oskarżonego i (...) Sp. z o.o., a także dokumenty dotyczące postępowania egzekucyjnego i upadłościowego. Wszystkie ww. dokumenty, wraz z zeznaniami świadków oraz częściowo wyjaśnieniami oskarżonego oraz z opinią biegłego z zakresu księgowości, pozwoliły odtworzyć sytuację finansową (...) w momencie zawarcia umowy z (...), a także w okresie poprzedzających zawarcie umowy i bezpośrednio po nim. Należy zauważyć, że treść żadnego z dokumentów nie była kwestionowana przez którąkolwiek ze stron.

Wskazać należy, iż odpowiedzialności karnej na podstawie art. 286 § 1 kk. podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd lub wyzyskania błędu. Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym jego skutkiem jest właśnie niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. W zakresie strony przedmiotowej przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Charakterystyczny dla strony podmiotowej tego przestępstwa zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy, jak i sam sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć użyć takiego właśnie sposobu działania, na przykład wprowadzenia innej osoby w błąd dla osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia przy realizowaniu każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 04.01.2011r., III KK 181/10, OSNKW 2011/3/27). Zachowanie sprawcy polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w jeden z dwóch wymienionych sposobów, tj. przez wprowadzenie w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Rozporządzeniem będzie każdy akt powodujący zmianę w majątku osoby pokrzywdzonej, a więc zarówno akt o skutkach rzeczowych, jak i obligacyjnych. Transakcja taka musi być jednocześnie niekorzystna, co może polegać na poniesieniu rzeczywistego uszczerbku w majątku lub na przyjęciu zobowiązań majątkowych. Powstanie szkody w mieniu nie jest koniecznym warunkiem do przyjęcia, że doszło do tak pojmowanego niekorzystnego rozporządzenia (tak: wyrok Sądu Najwyższego z 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/00, OSNKW 2000, nr 9–10, poz. 85). Dla zaistnienia oszustwa musi przy tym istnieć związek przyczynowy między zachowaniem się sprawcy a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem przez pokrzywdzonego. Wprowadzenie w błąd (tzw. oszustwo czynne) oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy, np. co do okoliczności zawieranej transakcji. Działanie sprawcy musi się odnosić do okoliczności powodującej, że rozporządzenie mieniem ma charakter niekorzystny (tak: E.M. Guzik-Makaruk, E. Pływaczewski, Komentarz do art. 286 § 1 k.k., LEX OMEGA).

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, że Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżony S. K. (1) swoim działaniem wypełnił znamiona występku oszustwa, albowiem, wbrew jego twierdzeniom zaprezentowanym w treści złożonych wyjaśnień, zarządzana przez niego spółka (...) sp. z o.o. w dacie zawarcia umowy zlecenia w zakresie obsługi przedsiębiorców dokonujących obrotu wyrobami akcyzowymi w dniu 23 lutego 2005 r. nie dysponowała środkami finansowymi pozwalającymi na wywiązanie się z przyjętego zobowiązania. Tymczasem jak podnosi się w orzecznictwie, „ w wypadku gdy o niekorzystnym rozporządzeniu mieniem, a w konsekwencji o korzyści majątkowej po stronie sprawcy, przesądza fakt nieuregulowania należności za pobrany towar, dla spełnienia znamion strony podmiotowej niezbędne jest ustalenie, że sprawca już w chwili składania zamówienia na towar miał zamiar nieuiszczenia należności za niego, uiszczenia jej z opóźnieniem, w niepełnej wysokości, czy zależnie od prowadzenia innych przedsięwzięć, doprowadzając w ten sposób pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem” (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 20 kwietnia 2016 r., II AKa 78/16, LEX nr 2047164).

Jednocześnie zachowanie oskarżonego, zarówno w trakcie prowadzonych negocjacji, jak i po zawarciu umowy, w sposób bezsporny świadczyło o tym, że oskarżony nie miał zamiaru wywiązania się z tego zobowiązania, a zatem w dniu 23 lutego 2005 r. wyzyskał błędne przeświadczenie spółki (...) S.A. co do możliwości (...) spółki (...) w zakresie uregulowania zobowiązania. W ocenie Sądu, oskarżony prowadząc działalność gospodarczą już w momencie zawierania umowy z (...) S.A. doskonale zdawał sobie sprawę z braku możliwości wywiązania się z przyjętego zobowiązania. Wskazać należy, iż oskarżony jako prezes zarządu, a więc osoba, która jako jedyna zajmowała się bieżącymi sprawami spółki, negocjowała umowy z kontrahentami, terminy odbioru i płatności, z całą pewnością posiadał wiedzę odnośnie bieżącej sytuacji spółki i zdawał sobie sprawę, że w dacie zawarcia umowy nie mógł wypełnić zobowiązań wynikających z postanowień umowy.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oskarżony S. K. (1) niewątpliwie działał w sposób świadomy i ukierunkowany na osiągnięcie korzyści majątkowej poprzez wyzyskanie błędnego przekonania pokrzywdzonej spółki (...) S.A. Wskazać należy, że pokrzywdzona spółka, oferując (...) sp. z o.o. zawarcie umowy, opierała się na wcześniejszej współpracy, która przebiegała bez problemów, w okresie, gdy spółka zarządzana przez oskarżonego S. K. (1) nie miała problemów finansowych. Bezsporny jest fakt, iż spółka (...) S.A. nie dokonała kontroli aktualnej sytuacji, jednak okoliczność ta nie zwalnia oskarżonego od odpowiedzialności karnej. Jak wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 lutego 2016 r., „ dla bytu przestępstwa oszustwa jest obojętne, czy pokrzywdzony mógł lub powinien był sprawdzić prawdziwość twierdzeń sprawcy, nie jest nawet istotne, że pokrzywdzony mógł wykryć błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności; podobnie bezkrytyczność i łatwowierność pokrzywdzonego nie wyłącza karygodności wprowadzenia w błąd” (II AKa 20/16, LEX nr 2023597). Natomiast zgodnie z treścią orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 października 2014 r., IIAKa 197/14, „kontrahent w transakcji obustronnej nie ma obowiązku ujawniania sytuacji materialnej swojej firmy, niemniej jednak tylko wtedy nie będzie to miało charakteru wprowadzenia w błąd w rozumieniu przepisu art. 286 § 1 k.k., gdy podmiot taki przy zachowaniu reguł kupieckich, którym druga strona ma prawo ufać, będzie miał rzeczywistą możliwość realizacji przyjętego na siebie umownie zobowiązania w dacie jego powstania, bez świadomego powodowania szkody w majątku swojego wierzyciela. Zaciąganie przez bankruta zobowiązań, bez informowania kontrahenta o swojej sytuacji, wypełnia znamiona art. 286 § 1 kk”. Natomiast okoliczności faktyczne zaistniałe w sprawie, w szczególności bardzo trudna sytuacja finansowa spółki, znaczne zaległości z tytułu zawartych wcześniej umów, na pokrycie których spółka nie posiadała środków oraz fakt, iż w zaistniałych okolicznościach oskarżony powinien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, wskazują, że działanie oskarżonego, polegające na zawarciu przy zaistnieniu wskazanych okoliczności nowej umowy, było nacechowane złą wolą i podjęte w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Niewątpliwe jest również to, że opisywane zachowanie oskarżonego wyzyskało błąd pokrzywdzonej spółki oraz doprowadziło (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem na kwotę 185.749,40 zł. Tym samym stanowiło ono realizację ustawowych znamion występku oszustwa stypizowanego w art. 286 § 1 kk.

Przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonego, długi okres, który upłynął pomiędzy czynem a wydaniem wyroku, a także okoliczność, iż to pokrzywdzony zwrócił się do oskarżonego z propozycją zawarcia umowy, zaś oskarżony działał wyzyskując błąd pokrzywdzonego, nie zaś wprowadzając go w błąd.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował okoliczność doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia znaczną kwotą pieniężną, za jaką należy uznać kwotę 185.749,40 zł, która pomimo prawomocnego orzeczenia Sądu nie została zwrócona ani wyegzekwowana.

Wymierzona oskarżonemu S. K. (1) kara 7 miesięcy pozbawienia wolności, w ocenie Sądu, jest adekwatna zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu i spełni wobec oskarżonego wychowawcze i zapobiegawcze cele, jak również będzie sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Biorąc pod uwagę fakt, iż jest to pierwszy konflikt z prawem oskarżonego, który do tej pory prowadził ustabilizowany tryb życia, Sąd uznał, iż S. K. (1) nie jest osobą zdemoralizowaną, w stosunku do której tylko orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności gwarantowałoby jego skuteczną resocjalizację i zapobieżenie powrotowi do przestępstwa. Zdaniem Sądu, sam fakt skazania powinien uświadomić oskarżonemu nieopłacalność naruszania norm porządku prawnego oraz konieczność, a zarazem nieuchronność, poniesienia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, iż orzekanie bezwzględnej kary pozbawienia wolności w realiach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę incydentalny charakter zachowania oskarżonego, stanowiłoby rażącą i niewspółmierną dolegliwość i nie byłoby sprawiedliwe w odczuciu społecznym. Wyznaczony okres warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności na 2 lata jest wystarczającym czasem dla sprawdzenia trafności pozytywnej prognozy w stosunku do oskarżonego.

Wskazać należy, iż orzeczenie w przedmiocie zastosowania wobec oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności wydane zostało w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., Nr 396), tj. przed datą 01 lipca 2015 r. Sąd kierował się bowiem dyrektywą z art. 4 § 1 k.k., zgodnie z którą jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd miał na uwadze, iż „ przy ocenie, która z konkurencyjnych ustaw jest względniejsza dla sprawcy, bierze się pod uwagę całą ustawę, a nie tylko poszczególne jej przepisy, przy czym należy uwzględniać sankcje grożące za rozpatrywane przestępstwo, a także możliwości zamiany kary na łagodniejszą rodzajowo, warunkowego zawieszenia jej wykonania, nadzwyczajnego złagodzenia kary, obowiązki próby, jakie można nałożyć na sprawcę, wreszcie możliwość lub obowiązek orzeczenia obok kary środka karnego albo poprzestania tylko na środku karnym. Nie jest dopuszczalne stosowanie kombinacji przepisów konkurujących ustaw, chociażby to było dla sprawcy "najwzględniejsze", lecz na podstawie wymienionych zasad należy dokonać wyboru jednej z konkurencyjnych ustaw” (tak: A. Marek, Komentarz do Kodeksu Karnego wyd. 2010, Lex Omega, również: wyrok 7 Sędziów Sądu Najwyższego z 13.01.1970 r., V KRN 402/69, OSNKW 1970/4-5/37, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.07.2001 r., V KKN 346/99, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 12, poz. 1). Mając powyższe na uwadze i porównując treść regulacji w zakresie możliwości zastosowania środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności, Sąd nie miał wątpliwości, iż ustawą względniejszą dla sprawcy jest Kodeks karny z dnia 06.06.1997 r. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw i dlatego uwzględnił w podstawie prawnej orzeczonego środka probacyjnego normę art. 4 § 1 k.k.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. kwotę 672 zł wraz z należnym podatkiem VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz (...) S.A. kwotę 619,92 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru.

O pozostałych kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., uznając, że ich uiszczenie przez oskarżonego – wobec jego obecnej, trudnej sytuacji majątkowej – byłoby dla niego zbyt uciążliwe.