Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 września 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2016 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko M. G. (1)

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z 10 maja 2016r., sygn. I Nc 29/16

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie

SSA M. Gawinek SSA R. Iwankiewicz del. SSO A. Bednarek-Moraś

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 maja 2016r. Sąd Okręgowy w Gorzowie Wlkp. odrzucił sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 31 marca 2016 r.

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia były następuje okoliczności i wnioski: nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 31 marca 2016r. został doręczony pozwanej w dniu 8 kwietnia 2016 r. Jednocześnie pozwana została pouczona o terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu. Sąd ustalił, że termin do wniesienia sprzeciwu przez pozwaną upłynął z dniem 22 kwietnia 2016 r.

Mając na względzie art. 503 § 1 k.p.c., zgodnie z którym pismo zawierające sprzeciw wnosi się do sądu, który wydał nakaz zapłaty, a w przypadku nakazu wydanego przez referendarza sądowego – do sądu, przed którym wytoczono powództwo, Sąd Okręgowy stwierdził, że choć pozwana w zakreślony terminie wniosła sprzeciwu, to uczyniła to do sądu niewłaściwego, a mianowicie do Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim. Do Sądu Okręgowy w Gorzowie Wlkp., a więc do sądu właściwego, sprzeciw od nakazu zapłaty wpłynął w dniu 9 maja 2016 r., czyli dwa tygodnie po terminie.

Z uwagi na powyższe Sąd I instancji na podstawie art. 504 § 1 k.p.c. odrzucił sprzeciw pozwanej jako wniesiony po terminie.

Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżyła pozwana w całości, wnosząc o jego uchylenie i zmianę. W uzasadnieniu złożonego zażalenia pozwana podniosła, że sprzeciw od nakazu zapłaty wydany w niniejszej sprawie zaadresowała w sposób właściwy, tj. wskazując jako sąd właściwy Sąd Okręgowy w Gorzowie Wlkp. i podając adres jego siedziby, a jedynie na kopercie omyłkowo wskazała „Sąd Rejonowy”, określając przy tym adres prawidłowo do Sądu Okręgowego. W konsekwencji pozwana podkreśliła, że jej intencją było skierowanie sprzeciwu do sądu znajdującego się przy ul. Mieszka I 33, czyli Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp.. Skoro bowiem wskazała adres Sądu Okręgowego, to zdaniem skarżącej doręczenie sprzeciwu od nakazu zapłaty powinno nastąpić na adres podany na kopercie, niezależnie od błędnego określenia nazwy adresata.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Zażalenie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zarzuty zażalenia polegają na twierdzeniu, że pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty w terminie wobec wysłania przesyłki na prawidłowy adres Sądu Okręgowego, a omyłkowe oznaczenie sądu jako „Sąd Rejonowy” pozostaje bez znaczenia, ponieważ urząd pocztowy powinien dostarczyć przesyłkę do Sądu Okręgowego z uwagi na prawidłowo określony jego adres. Tym samym zagadnieniem do rozważenia w niniejszej sprawie jest to, czy przesyłka zawierająca sprzeciw od nakazu zapłaty, wniesiona do sądu za pośrednictwem publicznego operatora pocztowego, zgodnie z art. 502 § 1 k.p.c., art. 503 §1 zd. 1. k.p.c. i art. 165 § 2 k.p.c., została wniesiona do sądu właściwego.

Zgodnie z art. 165 § 2 k.p.c. oddanie pisma procesowego w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. (Dz.U. z 2012r. poz. 1529 ze zm.) – Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu. Podkreślić należy, że sama okoliczność nadania przesyłki pocztowej w placówce wyznaczonego operatora pocztowego nie jest równoznaczna z wniesieniem jej skutecznie do właściwego sądu. Jak słusznie zaakcentował to Sąd Najwyższy (postanowienie z dnia 28.03.2012r., sygn. akt V CZ 166/11; Legalis nr 966520), strona wysyłając korespondencję do sądu, jest obowiązana także w sposób prawidłowy oznaczyć zarówno adresata przesyłki jak i jego adres. W niniejszej sprawie należy mieć na względzie także przepisy ustawy – Prawo pocztowe, w szczególności art. 3 pkt 4, art. 33 oraz art. 37, zgodnie z którymi dla prawidłowego doręczenia przesyłki pocztowej przez operatora pocztowego pierwszorzędne znaczenie ma określenie adresata, natomiast sposób jej doręczenia jest uzależniony od okoliczności faktycznych danej sytuacji, która to czynność niekoniecznie musi nastąpić pod adresem wskazanym przez nadawcę. W sytuacji naniesienia na kopertę przez nadawcę nieprawidłowych danych adresowych w postaci wskazania prawidłowego adresu sądu właściwego i oznaczenie jako adresata sądu niewłaściwego, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, skutkuje to doręczeniem przez urząd pocztowy przesyłki do sądu niewłaściwego oznaczonego jako adresat przesyłki. Zaakcentować należy, że do obowiązków urzędu pocztowego nie należy rozstrzyganie, co faktycznie było intencją nadawcy: wysłanie przesyłki do wskazanego na niej adresata, czy też wysłanie jej na wskazany na przesyłce adres. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 ustawy – Prawo pocztowe, podstawowym zadaniem operatora pocztowego jest świadczenie usługi pocztowej, polegającej przede wszystkim na dostarczeniu przesyłki adresatowi. To na nadawcy spoczywa obowiązek wskazania prawidłowej nazwy adresata jak również poprawnego adresu siedziby sądu, celem zapewnienia prawidłowego obiegu korespondencji. Ewentualne skutki procesowe uchybienia wymogom formalnym środka zaskarżenia obciążają skarżącego.

W konsekwencji powyższe uzasadnia przyjęcie, że w realiach niniejszej sprawy o zachowaniu terminu do dokonania czynności procesowej decyduje data nadania przesyłki przez sąd niewłaściwy do sądu właściwego. Wprawdzie sprzeciw od nakazu zapłaty został nadany w placówce wyznaczonego operatora pocztowego przez pozwaną przed upływem terminu na dokonanie tej czynności, to jest w dniu 21 kwietnia 2016 r., jednakże skarżąca błędnie określiła adresata przesyłki zawierającej wskazany środek zaskarżenia, a sam sprzeciw od nakazu zapłaty został przekazany do sądu właściwego już po terminie. Okoliczności podniesione w zażaleniu nie mogły zatem doprowadzić do uchylenia zaskarżonego postanowienia, natomiast mogłyby być brane pod uwagę przy ewentualnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu.

Mając powyższe na uwadze należało orzec, jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSA M. Gawinek SSA R. Iwankiewicz del. SSO A. Bednarek-Moraś