Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Paulina Wrotniak

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko K. P. (1)

o zapłatę kwoty 17.772,42 zł

I.  utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydany w dniu 24 lutego 2015 roku przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. w sprawie o sygn. akt XVI GNc 1093/15, w części dotyczącej kwoty należności głównej w wysokości 13.911,51 (trzynaście tysięcy dziewięćset jedenaście 51/100) złotych wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie od kwoty 13.911,51 zł od dnia 14 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części, nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydany w dniu 24 lutego 2015 roku przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. w sprawie o sygn. akt XVI GNc 1093/15 uchyla i powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego K. P. (1) na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 2.066,48 (dwa tysiące sześćdziesiąt sześć 48/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od powoda (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. kwotę 145,30 (sto czterdzieści pięć 30/100) złotych tytułem zwrotu części opłaty od zarzutów, której nie miał obowiązku uiścić pozwany K. P. (1), a co do której istnieją podstawy do obciążenia powoda (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W.;

V.  pozostałą część opłaty od zarzutów w wysokości 523,70 (pięćset dwadzieścia trzy 70/100) złotych, od uiszczenia której pozwany K. P. (2) był zwolniony, przejmuje na rachunek Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W..

SSR Joanna Chała - Małkowska

Sygn. akt XVI GC 1976/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 09 lutego 2015 roku (data nadania) (...) S.A. w W. (dalej: (...) S.A.) wniósł o zasądzenie od K. P. (1) kwoty 17.772,42 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 czerwca 2010 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód jest remitentem weksla własnego pozwanego, opatrzonego datą wystawienia – 07 grudnia 2007 roku. Jako data płatności został wskazany dzień 13 sierpnia 2013 roku. Należność wynikającego z weksla, opatrzonego klauzulą „bez protestu” – mimo wezwania do zapłaty – nie została zapłacona przez stronę pozwaną ( pozew k. 2-5).

W dniu 24 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. XVI Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla, w którym uwzględnił w całości roszczenie powodowej spółki ( nakaz k. 41).

Od nakazu zapłaty pozwana strona złożyła zarzuty błędnego określenia wysokości zobowiązania, niewspółmierności wysokości sumy na jaką wypełniono weksel do wysokości do wysokości faktycznego zadłużenia pozwanego ( zarzuty k. 46-47).

W odpowiedzi na zarzuty powód podtrzymał pierwotne stanowisko, przedstawiając szczegółowe zestawienie kwota, jakie składają się na wysokości odszkodowania ( pismo pełnomocnika powoda k. 131-135).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. oraz K. P. (1) zawarli umowę leasingu operacyjnego nr (...) w dniu 25 września 2007 roku. Z powodu nieopłacenia rat leasingowych w terminie, w miesiącu październiku i listopadzie 2011 roku, pismem z dnia 12 stycznia 2012 roku umowa została rozwiązana przez powoda. Przedmiotem umowy był samochód ciężarowy marki N. (...), który został zwrócony przez pozwanego.

( bezsporne , poparte odpis z KRS powoda k.7-14; umowa leasingu operacyjnego k. 20-23; Ogólne Warunki Umowy Leasingu Operacyjnego k. 24-27, wezwanie do zapłaty zaległych faktur oraz zaległe faktury k. 28-29, 30-33., kopia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy leasingu k. 34 z dowodem nadania k.35).

Na zabezpieczenie roszczeń wynikających z w/w umowy został wystawiony weksel in blanco. Wraz z wekslem została sporządzona deklaracja wekslowa ( dowód: deklaracja wekslowa k. 16; kserokopia weksla k. 38).

W dniu 18 marca 2014 roku została sporządzona ekspertyza techniczna mająca na celu wycenę wartości pojazdu marki N. (...) (przedmiotu leasingu). Wartość netto oszacowana została na 24.100 zł. W ekspertyzie zostały opisane uszkodzenia w postaci odprysków lakieru tarczy kół, ogniska korozji, odkształcenia panela lap tylnych, popękanie odbiorników rampowych tylnych. ( bezsporne : poparte: kopia ekspertyzy k. 143-161)

Następnie w dniu 27 marca 2014 roku doszło do sprzedaży przedmiotowej naczepy za kwotę 23 900 netto ( bezsporne ; poparte: faktura VAT nr (...) k. 139).

W związku z powyższym w dniu 23 lipca 2013 roku zostało sporządzone pismo z rozliczeniem umowy leasingu łączącej strony. Na kwotę 54.777,58 zł (dochodzone przez powoda 17.772,42 zł) składały się następujące pozycje:

- 51.391,84 zł – stanowiąca sumę Kwoty Zdyskontowanej okresowych opłat leasingowych netto, których termin płatności jeszcze nie nadszedł, liczonych od raty wymagalnej od 01 stycznia 2012 roku do ostatniej raty (łącznie 13 rat) oraz wartości końcowej określonej w umowie leasingu (tj. 859 500,09 jenów japońskich (...)), obliczona przy zastosowaniu kursu waluty 3,3224 zł ( 100 (...) = 3.3224 zł, pkt. 6 postanowień dodatkowych umowy, z dnia 22 lipca 2013 roku, bezsporne, poparte obliczenia kwoty zdyskontowanej k.136, 137-138). Na kwotę pozostałych do zapłaty rat leasingowych (13 rat od grudnia 2012 roku do stycznia 2013 roku), obliczonych w wysokości 54.420,72 (...) każda, składały się sumy stanowiące równowartość ceny nabycia rzeczy – czyli kapitał oraz odsetki, czyli koszty „kredytu rzeczowego”. Każda z przedmiotowych rat zawierała zatem w sobie koszty kapitału i odsetek. Wysokość każdej z rat, ze szczegółowych rozbiciem na sumę kapitału i odsetek została wyliczona przez (...) S.A. w W. (dokument rozliczeniowy k. 138, okoliczności bezsporne);

- 3.385,74 zł – stanowiąca koszty dodatkowe, w tym: 1.210,11 zł ubezpieczenie wg. polisy (...) z odsetkami, 702,92 zł – 7 pierwszych miesięcy ubezpieczenia wg. polisy (...), 1.472,71 zł – podatek od środków transportu za 2012 roku oraz 7 miesięcy 2013 roku (bezsporne; poparte: certyfikat k. 163, polisa k. 165, pisma, potwierdzenia wpłat k. 166-190); łącznie pomniejszone o kwotę uzyskaną ze sprzedaży przedmiotu leasingu tj. 23.900 zł netto oraz wpłatę dokona przez J. P. w wysokości 13.105,15 zł (k. 18) (51.391,84 zł + 3.385,74 zł – 23.900 zł – 13.105,15 = 17.772,43 zł – dochodzone pozwem).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów złożonych do akt jak również w oparciu o niesporne, bowiem wyraźnie, bądź milcząco przyznane twierdzenia stron, które nie budziły wątpliwości, co do ich zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Autentyczność złożonych do akt sprawy dokumentów nie była kwestionowana a jednocześnie żadna ze stron procesu nie żądała złożenia ich oryginałów. Aczkolwiek dokumenty te w większości stanowiły dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., to stosowanie do treści art. 233 k.p.c. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia faktycznego a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne. Materialna moc dowodowa dokumentu prywatnego zależy bowiem od jego treści merytorycznej. O materialnej mocy dowodowej dokumentów prywatnych rozstrzyga sąd zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów ( por. art. 233 k.p.c.; K. Knoppek: Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 września 1985 roku, sygn. akt IV PR 200/85, PiP 1988, nr 5). Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia faktycznego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w przeważającej części.

W sprawie poza sporem pozostawał fakt, że strony łączyła umowa leasingu, która została z winy pozwanego (z powodu nie opłacania umówionych rat) rozwiązana przed terminem jej zakończenia.

Stosownie do przepisu art. 7091 k.c.: „ Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego”.

Powodowa spółka dochodziła należności na podstawie art. 7 § 3 Ogólnych Warunków Umowy Leasingu. Zgodnie z treścią tegoż zapisu powodowi przysługiwało prawo wypowiedzenia umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli pozwany pozostawałby w zwłoce z zapłatą enumeratywnie wskazanych w tym paragrafie należności leasingowych i pomimo wyznaczonego przez (...) S.A., na piśmie dodatkowego siedmiodniowego terminu – nie uregulował swoich zobowiązań.

Stosownie do przepisu art. 709 13 § 2 zd. 1 k.c.: „ Jeżeli korzystający pozostaje w zwłoce z zapłatą co najmniej jednej raty, finansujący może dokonać wypowiedzenia po bezskutecznym upływie odpowiedniego terminu dodatkowego do uiszczenia zaległości, który powinien korzystającemu wyznaczyć na piśmie”.

Z kolei zgodnie z art. 70915 k.c.: „ W razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Obowiązek natychmiastowej zapłaty dotyczy pozostałych rat leasingowych (przewidzianych w umowie a niezapłaconych), a więc tych, których termin płatności przypada po rozwiązaniu umowy na skutek wypowiedzenia. Powstaje on po stronie korzystającego, jeżeli finansujący zgłosi stosowne żądanie. W braku takiego żądania korzystający jest zwolniony z obowiązku zapłaty rat przypadających po rozwiązaniu umowy. W odniesieniu do rat zaległych, korzystający pozostaje zobowiązany do ich zapłacenia. Suma przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat (Kwota Zdyskontowana) w niniejszej sprawie wyniosła 51.391,84 zł. Na kwotę tę, jak wskazuje sam powód składała się kwota stanowiąca równowartość wysokości całej raty pozostałej do zapłaty, czyli z uwzględnieniem wysokości kapitału i odsetek tj. w niniejszej sprawie 54.420,72 (...), co w przeliczeniu na polską walutę dało w sumie kwotę 1.808,07 zł (54.420,72 (...) x kurs 3, (...) = 1.808,07 zł). W zależności od poszczególnej raty, różna była przedstawiona przez powoda kwota kapitału i odsetek. W każdym jednak przypadku suma kapitału i odsetek stanowiła kwotę raty tj. 54.420,72 (...). Szczegółowe rozbicie na wartości kapitału i odsetek powód przedstawia jako załącznik do dalszego pisma (k. 138). Dokument ten nie był kwestionowany przez pozwanego i stał się podstawą obliczenia kwoty należnego powodowi odszkodowania. Sęk w tym, iż nie cała wysokość raty – tak jak tego chce powód, zgodnie z jego żądaniem pozwu, winna składać się na wysokości zasądzonego odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy leasingu. Niezapłacone raty, należne finansującemu z chwilą rozwiązania umowy leasingu wskutek jej wypowiedzenia z przyczyn, za które odpowiada korzystający, ulegają pomniejszeniu o części przyszłych rat, obejmujące odsetki, stanowiące koszt "kredytu rzeczowego", zaciągniętego przez korzystającego u finansującego. Tak też wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 9 września 2010 r. I CSK 641/09, czy z dnia 12 grudnia 2013 roku, sygn. V CSK 566/12. Korzyść podlegająca zaliczeniu na poczet szkody zaspokaja bowiem te interesy poszkodowanego, do których zaspokojenia zmierza odszkodowanie. Ogólne założenie odpowiedzialności odszkodowawczej znalazło wyraz w art. 709(15) k.c. Natychmiastowa, tj. z chwilą rozwiązania umowy leasingu wskutek jej wypowiedzenia, zapłata finansującemu przez korzystającego wszystkich przewidzianych w umowie a nieuiszczonych rat ma na celu przywrócenie takiego stanu, w jakim finansujący znajdowałby się, gdyby korzystający należycie wykonywał umowę leasingu i nie dał powodów do jej przedwczesnego zakończenia. Pełni zatem funkcje odszkodowania za szkodę wyrządzoną finansującemu wskutek naruszenia przez korzystającego umowy leasingu z przyczyn, za które on odpowiada (też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2008 r., I CSK 354/07, LEX nr 361435). Pełna jednak kwota ustalonych w umowie a niezapłaconych rat mogłaby przewyższać uszczerbek powstały w majątku finansującego, czyli wykraczać poza wyznaczone przez art. 361 § 2 k.c. granice dopuszczalnej wysokości odszkodowania. Dlatego w art. 709(15) k.c. przewidziano pomniejszenie kwoty umówionych a niezapłaconych rat o dwa rodzaje korzyści: po pierwsze, o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek zapłaty rat przed terminem określonym w umowie leasingu, i po drugie, o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek rozwiązania umowy leasingu w następstwie jej wypowiedzenia. Zgodnie z art. 709(15) k.c., finansujący może żądać od korzystającego z chwilą rozwiązania umowy wskutek jej wypowiedzenia nie tylko zapłaty rat, których terminy wymagalności przypadły przed tą chwilą, ale i wszystkich pozostałych umówionych rat, których ustalone terminy wymagalności przypadają po tej chwili. Według omawianego przepisu, ostatnio wymienione raty stają się więc natychmiast wymagalne z chwilą rozwiązania umowy leasingu wskutek jej wypowiedzenia, i do tych właśnie rat ma zastosowanie rozwiązanie, które przewiduje pomniejszenie wypłacanych finansującemu rat o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem.

Koniecznym elementem wynagrodzenia, które korzystający ma w myśl art. 709(1) k.c., obowiązek płacić finansującemu w uzgodnionych ratach, jest kwota odpowiadająca cenie rzeczy nabytej przez finansującego. Ponieważ umowa leasingu pełni funkcję kredytową w szerokim znaczeniu tego słowa (kontrahent korzystającego z rzeczy będącej przedmiotem umowy wykłada środki pieniężne na nabycie tej rzeczy), poszczególne raty, które korzystający obowiązany jest uiszczać, obejmują, obok spłaty równowartości ceny nabycia rzeczy, jeszcze m.in. odsetki, stanowiące koszt "kredytu rzeczowego", zaciągniętego przez korzystającego u finansującego. Do dobrowolnej zapłaty przez korzystającego rat przed umówionym terminem ma z mocy art. 709(17) k.c. odpowiednie zastosowanie art. 585 k.c. Zgodnie z tym przepisem, korzystający w razie dobrowolnej przedterminowej zapłaty rat może odliczyć kwotę odpowiadającą wspomnianym odsetkom; jeżeli bowiem nie jest już kredytowany przez finansującego, nie powinien mu z tego tytułu płacić wynagrodzenia. Natomiast w przypadkach, w których - tak jak w niniejszej sprawie - korzystający, stosownie do art. 709(15) k.c., obowiązany jest do zapłaty finansującemu wszystkich niezapłaconych rat z chwilą rozwiązania umowy leasingu na skutek jej wypowiedzenia, części przyszłych rat, obejmujące wspomniane odsetki, powinny zostać odliczone od sumy niezapłaconych rat jako korzyści uzyskane przez finansującego wskutek obowiązku korzystającego zapłacenia finansującemu przyszłych rat przed umówionym terminem. Jeżeli bowiem z chwilą rozwiązania umowy odpadł obowiązek finansującego kredytowania korzystającego, nie powinno się już finansującemu należeć z tego tytułu wynagrodzenie.

Z taką też sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Powodowi, w ramach odszkodowania należy się wyłącznie kwota raty leasingowej, pozostałej do końca obowiązywania umowy w wysokości części kapitałowej. Część odsetkowa powinna zostać odliczona jako korzyść związana z uzyskaniem przez niego zapłaty rat przed terminem zapłaty jak również z uwagi na brak konieczności kredytowania przedmiotu leasingu. Ten wrócił bowiem do finansującego. Obliczenie wysokości kapitału i odsetek składających się na poszczególne raty pozostałe do zapłaty zostało dokonane w oparciu o dokumenty przedstawione przez powoda. W załączniku do rozliczenia umowy leasingu na karcie 138 dokonano szczegółowego rozbicia na kapitał i odsetki składające się na ratę wyliczoną w walucie, której dotyczy umowa czyli jenach japońskich. Łączna suma odsetek z 13 pozostałych do zapłaty rat leasingowych, o jaką należy pomniejszyć wysokość należnego powodowi wynagrodzenia stanowi kwotę tj. 3.860,91 zł. Na kwotę składa się: 334,53 zł – 10.069,15 (...) (suma odsetek 48 raty) x 3. (...); 324,24 zł – 9.759,47 (...) (suma odsetek 49 raty) x 3. (...); 304,59 zł – 9.447,62 (...) (suma odsetek 50 raty) x 3. (...); 303,45 zł – 9.133,59 (...) (suma odsetek 51 raty) x 3. (...), 292,94 zł – 8.817,38 (...) (suma odsetek 52 raty) x 3. (...); 282,36 zł – 8.498,95 (...) (suma odsetek 53 raty) x 3. (...); 271,71 zł – 8.178,30 (...) (suma odsetek 54 raty) x 3. (...); 260,98 zł – 7.855,41 (...) (suma odsetek 55 raty) x 3. (...); 250,18 zł – 7.530,27 (...) (suma odsetek raty 56) x 3. (...); 239,30 zł – 7.202,85 (...) (suma odsetek 57 raty) x 3. (...); 228,35 zł – 6.873,15 (...) (suma odsetek 58 raty) x 3. (...); 217,32 zł – 6.541,15 (...) (suma odsetek 59 raty) x 3. (...); 206,21 zł – 6/206,83 (...) (suma odsetek 60 raty) x 3. (...). W tej tylko części roszczenie zostało uznanie za nieuzasadnione i podlegało oddaleniu. Skoro żądana kwota to 17.772,42 zł, zaś roszczenie niezasadne to 3.860,91 zł, kwota zasądzona wyrokiem stanowiła sumę 13.911,51 zł. (17.772,42 zł – 3.860,91 zł = 13.911,51 zł). W takiej też części żądanie pozwu zostało uwzględnione i nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla z dnia 24 lutego 2015 roku został utrzymany w mocy. Pozostałe kwoty, składające się na wysokości odszkodowania , jako wykazanie przez powoda i bezsporne w sprawie, zostały uwzględnione w całość. Chodzi o kwotę dodatkowych opłat uwzględnionych przez powoda w wysokości 3.385,74 zł. Składających się na powyższą kwotę kosztów ubezpieczenia, podatku oraz środka transportu pozwany nie kwestionował. Poza tym powód przedstawił dowody potwierdzające zasadności ich wliczenia w wysokość należnego odszkodowania. Pozwany nie kwestionował również wyceny wartość rynkowej przedmiotu leasingu. Chodzi o wycenę przedstawiona przez rzeczoznawcę firmę (...) oraz wartość po jakiej ostatecznie powód dokonał sprzedaży pojazdu. O wartość sprzedanego pojazdu tj. 23.900 zł pomniejszono wysokości należnego odszkodowania. Wartość tę pomniejszono również o kwotę wpłaty pozwanego 13.105,15 zł. Tego również pozwany nie kwestionował.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że roszczenie powodowej spółki jest zasadne co do kwoty 13.911,51 zł wraz z odsetkami za opóźnienie jak w nakazie zapłaty. Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie pozostało zbieżne ze stanowiskiem strony powodowej. W związku z powyższym Sąd utrzymał nakaz zapłaty z 24 lutego 2015 roku w części dotyczącej kwoty 13.911,51 zł. Oddalona część żądania pozwu dotyczyła sumy wszystkich pozostałych do zapłaty rat leasingowych w części dotyczącej odsetek – co ostatecznie stanowiło sumę 3.860,91 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł w nakazie zapłaty na podstawie art. 101 k.p.c., zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia oraz w zw. § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu )Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Powód wygrał to postepowanie w 78,28 %, pozwany 21, 72 %. Koszty powoda to opłata 223 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.417 zł. Pozwany został zwolniony z obowiązku uiszczenia opłaty od zarzutów w wysokości 669 zł (3/4całej opłaty od pozwu). Cała opłata od pozwu wynosiła 892 zł (od wps 17.772,42 zł). Zgodnie z treścią ust. 1 art. 133 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Pozwany został zwolniony w całości z obowiązku uiszczenia opłaty od zarzutów. Koszty te winien zatem ponieść powód – jednakże jedynie w takim w procencie związanym z jego przegraną w sporze. Będzie to kwota 145,30 zł (669 zł x 21,72%). Pozostałą kwotę 523,70 zł kosztów opłaty od zarzutów od obowiązku uiszczenia której pozwany został zwolniony, a co do które brak podstaw do obciążenia powoda, Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.