Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2016 r. w Człuchowie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko Szkole Podstawowej im. J. P. II w B.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo

2.  Zasądza od powoda J. S. na rzecz pozwanej Szkoły Podstawowej im. J. P. II w B. kwotę 900 zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt IV P 84/16

UZASADNIENIE

Powód J. S. wniósł powództwo przeciwko Szkole Podstawowej im. J. P. II w B. o zapłatę kwoty 2798,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu według norm przepisanych tytułem dodatku wiejskiego za okres od stycznia 2013 r. do września 2013 r. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że 1 września 1984 r. rozpoczął pracę na stanowisku nauczyciela wychowawcy w Szkole Podstawowej w Leśnie na podstawie umowy o pracę. W dniu 14 października 1987r. jego stosunek pracy został przekształcony w zatrudnienie na podstawie mianowania na czas nieokreślony. W dniu 31 sierpnia 1999 r. został przeniesiony do Szkoły Podstawowej w B., gdzie pracował do 16 września 2013 r., tj. do czasu przejścia na emeryturę. Jego wynagrodzenie składało się z wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatków, min.: za wysługę lat, motywacyjnego, wiejskiego, mieszkaniowego, za wychowawstwo. W styczniu 2013r. Dyrektor Szkoły jednostronnie bez żadnego wypowiedzenia zaprzestał wypłacania mu dodatku wiejskiego wskazując na okoliczność , iż liczba mieszkańców B. według informacji GUS przekroczyła 5000 i na pismo wicedyrektora szkoły z września 2012 r. o ustaniu prawa do dodatku wiejskiego. Według powoda zmiana wynagradzania należy do kompetencji dyrektora i powinna nastąpić w trybie art. 42 k.p. Powód wzywał dyrektora pozwanej szkoły do zapłaty dodatku wiejskiego, a dyrektor odmówił jego wypłaty.

Pełnomocnik pozwanej Szkoły Podstawowej im. J. P. II w B. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych oraz podniosła zarzut przedawnienia co dodatku wiejskiego do 1.02.2013 r. W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanej szkoły podniosła, iż dodatek wiejski przysługuje nauczycielom pracującym w szkole, filii szkoły, internacie położonych na terenie wsi lub w mieście liczącym do 5.000 mieszkańców, jeśli takie miejsce zatrudnienia wynika z aktu mianowania lub umowy o pracę. W związku z przekroczeniem przez miasto B. według stanu na 31.12.2011 r. liczby 5 tysięcy mieszkańców cofnięto powodowi z dniem 31 grudnia 2012 r. dodatek wiejski. Nauczycielski dodatek wiejski, mimo że stanowi przychód ze stosunku pracy, jest dodatkiem socjalnym, który nie wchodzi w skład wynagrodzenia nauczycieli (art. 30 ust. 1 pkt. 4 KN i art. 54 KN). Pismem z dnia 28 września 2012 r. odebranym przez powoda w dniu 1 października 2012 r. poinformowano powoda o ustaniu prawa do dodatku wiejskiego. Pismo pod nieobecność dyrektora szkoły podpisał zastępujący go wicedyrektor (art. 39 ust. 7 ustawy o systemie oświaty). Zdaniem strony pozwanej w tym przypadku nie ma zastosowania wypowiedzenie zmieniające.

Sąd ustalił co następuje:

Powód J. S. od 1 września 1984 r. do 30 sierpnia1999 r. w Szkole Podstawowej w L. i od 31 sierpnia 1999 r. do 16 września 2013 r. w Szkole Podstawowej w B. na stanowisku nauczyciela.

(dowód: akta osobowe powoda cz. C, świadectwo pracy).

Od 14 października 1987r. stosunek pracy powoda został przekształcony w zatrudnienie na podstawie mianowania.

(dowód: akta osobowe powoda cz. B akt mianowania k.13).

Wynagrodzenie powoda składało się z płacy zasadniczej dodatku za wysługę lat, dodatku motywacyjnego, dodatku wiejskiego i dodatku mieszkaniowego.

(dowód: akta osobowe powoda cz. B k.97).

Liczba ludności miasta B. w dniu 31.12.2011 wynosiła (...) mieszkańców.

(bezsporne, nadto k.27).

Pozwana szkoła pismem z 28.09.2012 r. poinformowała powoda w dniu 1.10.2012 r. , iż w związku danymi dotyczącymi ludności w gminach według stanu w dniu 31.12.2011 r. ogłoszonymi przez Główny Urząd Statystyczny, z których to wynika, iż miasto B. przekroczyło liczbę pięciu tysięcy mieszkańców, z dniem 31 grudnia 2012 r, ustanie jego prawo do otrzymywania dodatku wiejskiego, mieszkaniowego przyznanego na podstawie art. 54 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 t. Karta Nauczyciela (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 97, poz. 674 ze zm.).

(dowód: k.6 i 30).

Powód wzywał dyrektora pozwanej szkoły do zapłaty dodatku wiejskiego, a dyrektor odmówił jego wypłaty.

(dowód; pisma k.7-8

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z Art. 30. ust 1. Ustawy Karta Nauczyciela z dnia 26 stycznia 1982 r. , tekst jednolity z dnia 17 maja 2006 r. (Dz.U. Nr 97, poz. 674)

Wynagrodzenie nauczycieli, z zastrzeżeniem art. 32, składa się z:

1) wynagrodzenia zasadniczego;

2) dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego oraz za warunki pracy;

3) wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw;

4) nagród i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy, z wyłączeniem świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i dodatków socjalnych określonych w art. 54.

Zgodnie z art. 54. ust 1. Karty Nauczyciela - Nauczyciel zatrudniony na terenie wiejskim oraz w mieście liczącym do 5 000 mieszkańców ma prawo do lokalu mieszkalnego na terenie gminy, w której położona jest szkoła. Przepis ust 5. art. 54 KN stanowi, że nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, zatrudnionemu na terenie wsi lub w mieście liczącym do 5 000 mieszkańców, przysługuje odrębny dodatek w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego (dodatek wiejski). Organ prowadzący szkołę może podwyższyć dodatek nauczycielowi zatrudnionemu na terenie wiejskim, na którym występuje deficyt kadr.

Dodatek wiejski nie będąc składnikiem wynagrodzenia nauczyciela z tytułu świadczenia pracy jest jednak składnikiem przychodu osiąganego przez nauczyciela jako pracownika u jego pracodawcy (szkoły) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy (tak: SN w wyroku z 2006-05-18 r. , III UK 29/06).

Z wskazanej powyżej linii orzeczniczej wynika, że kwestionowany przez pozwanego dodatek wiejski stanowi przychód ze stosunku pracy, wliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, gdyż mogą być uzyskane wyłącznie przez pracownika i stanowią de facto obligatoryjny składnik wynagrodzenia za pracę nauczyciela. Z redakcji przepisu art. 54. ust 5 Karty Nauczyciela wynika obligatoryjny charakter spornego dodatku, który może stanowić przedmiot roszczeń pracownika wobec pracodawcy po spełnieniu warunków zawartych w art. 54 Karty Nauczyciela.

W niniejszej sprawie istotne było czy decyzja pracodawcy o zaprzestaniu wypłacania dodatku z uwagi przekroczenie przez miasto B. liczby 5000 mieszkańców wymaga wypowiedzenia warunków pracy i płacy z zachowaniem okresu wypowiedzenia, jak twierdzi powód. Czy też wystarczy pisemne oświadczenie pracodawcy o ustaniu prawa do dodatku wiejskiego, ze względu na przekroczenie liczby 5000 mieszkańców jak twierdzi strona pozwana.

W ocenie sądu wypłata dodatku wiejskiego wynika wprost z przepisów prawa tj. art. 54 ust. 5 Karty Nauczyciela i jest uzależniona od spełnienia przesłanek przewidzianych cytowanym przepisem.

W rozpoznawaj sprawie bezsporne było, iż miasto B. według danych na dzień 31.12.2011 r. przekroczyło 5000 mieszkańców.

Zdaniem sądu zaprzestanie wypłaty dodatku wiejskiego, nie będącego składnikiem wynagrodzenia określonego w art. 30 ust. 1 KN, z uwagi na niespełnienie przesłanek z art. 54 ust. 5 Karty Nauczyciela nie wymaga wypowiedzenia warunków pracy i płacy określonego przepisem art. 42 kodeksu pracy.

Ponadto nawiązanie, zmiana i rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym unormowane zostały w sposób zupełny w Karcie Nauczyciela, więc nie mają do stosunku pracy z mianowania nauczyciela zastosowania przepisy kodeksu pracy (por.: wyrok SN z 11.04.2001 r. , I PKN 343/00). Bowiem zgodnie z treścią przepisu art. 91c jedynie w zakresie spraw wynikających ze stosunku pracy, nieuregulowanych przepisami ustawy, mają zastosowanie przepisy kodeksu pracy.

Sąd podziela też stanowisko Sądu Najwyższego Izby Administracyjnej, Pracy i (...) z 23 lutego 1999 r, I PKN 595/98, iż do nauczyciela mianowanego nie stosuje się art. 42 kodeksu pracy.

Należy też podzielić pogląd Sądu Najwyższego Izby Administracyjnej, Pracy i (...) zaprezentowany w wyroku z 15-12-2010 II PK 137/10, iż
zastępowanie dyrektora na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) obejmuje wszystkie czynności, do jakich jest uprawniony dyrektor w tym także reprezentowanie szkoły na zewnątrz.

Przepis art. 291 § 1 k.p. stanowi, że przedawnieniu ulegają wszystkie roszczenia ze stosunku pracy po upływie trzech lat od dnia wymagalności. Sąd uwzględnia upływ terminu przedawnienia wyłącznie na zarzut strony. Roszczenie przedawnione sąd oddala.

W niniejszej sprawie pozwana zgłosiła zarzut przedawnienia dodatku wiejskiego wymagalnego 2.01.2013 i 1.02.2013 r.

W ocenie sądu zgłoszony zarzut przedawnienia powyższych roszczeń jest uzasadniony, gdyż powód wniósł powództwo 10.02.2016 r.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie art. art. 54 ust. 5 Karty Nauczyciela oddalił powództwo.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt. 2 w zw. § 2 pkt. 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).