Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 r. w Warszawie

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 29 października 2015 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 14 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

Sygn. akt. VII U 1819/15

UZASADNIENIE

K. K. pismem z dnia 25 listopada 2015 r. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 29 października 2015 r. znak (...) odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Choć w treści odwołania wskazała,
że nie zgadza się z decyzją lekarza orzecznika ZUS, to jednak z całokształtu jej odwołania wynika, że zaskarża decyzję organu o odmowie prawa do renty. W odwołaniu wskazała, że wnosi o przebadanie jej przez lekarzy biegłych sądowych i uznanie jej za osobę chorą i niezdolną do pracy. Podkreśliła,
że w lutym 2013 r. wykryto u niej nowotwór piersi. Opisała przebieg leczenia i rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS. Odwołująca się podniosła, że odczuwa bolesne drętwienie prawej ręki i występują obrzęki pod prawą pachą. W ocenie odwołującej się w 2015 r. nastąpiło u niej pogorszenie stanu zdrowia. K. K. dodała, że ma 57 lat,
33 lata udokumentowanego okresu zatrudnienia. Z uwagi na jej dolegliwości i choroby brak jest rokowania na jej zatrudnienie. W chwili wniesienia odwołania była osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz bez żadnych środków do dalszego życia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie. Powołując się na treść art. 57 i 58 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, podkreślił, że wnioskodawczyni nie została uznana za niezdolną do pracy przez komisję lekarską ZUS i wobec tego nie spełnia przesłanek do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

K. K. urodzona (...), w dniu 9 września 2015 r. złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W dniu 23 września 2015 r. Lekarz orzecznik ZUS nie uznał odwołującej się za niezdolną do pracy.

Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 27 października 2015 r. uznała,
iż odwołująca się nie jest niezdolna do pracy. Decyzją z dnia 29 października 2015 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty.

W ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę odwołująca legitymowała się stażem pracy 9 lat i 10 dni i ogólnym stażem pracy 37 lat, 10 miesięcy i 14 dni.

Odwołująca się posiada wykształcenie średnie – technolog technologii szkła. Jest osobą praworęczną. Pracowała ponad 34 lata jako pracownik fizyczny, ostatnie 7 lat przed wykryciem nowotworu pracowała jako pracownik produkcji, fizycznie w firmie produkującej kosmetyki, gdzie zajmowała się konfekcją, dozowaniem i produkcją. Odwołująca się pracowała do lutego 2013 r., kiedy to wykryto u niej nowotwór piersi prawej.

W lutym 2013 r. wykryto u odwołującej się nowotwór prawej piersi.
W dniu 17 maja 2013 r. usunięto guza piersi (inwazyjny, przewodowy rak piersi G3) i węzły chłonne z prawej strony. W dniu 16 lipca 2013 r. zastosowano u odwołującej się chemioterapię. W styczniu 2014 r. poddano ją radioterapii. Odwołująca się kontynuowała terapię hormonalną i przyjmowała lek zolendronic.

Stan zdrowia po leczeniu onkologicznym nie poprawił się na tyle by mogła ona podjąć pracę zgodnie z poziomem wykształcenia i ostatnio wykonywanego zatrudnienia.

W okresie maj-czerwiec 2014 r. przebyła rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS. Odwołująca się wykorzystała 8 miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego a następnie wystąpiła z wnioskiem o rentę.

U odwołującej się występowały w dzień i w nocy bolesne drętwienie prawej ręki, obrzęki pod prawą pachą. W 2015 r. doszło do pogorszenia stanu zdrowia a u odwołującej się nastąpiły problemy z chodzeniem. Doszło do złamania w obrębie bloczka kości skokowej lewej stopy, tworzy się ostroga piętowa i występuje strefa obrzęku w kości piętowej.

Odwołująca się cierpi również na bóle kręgosłupa. Uskarża się na bóle bioder, kolan i stawów skokowych. Stwierdzono u niej zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze na krawędziach sąsiadujących trzonów i stawów międzykręgowych. Badanie MR kręgosłupa lędźwiowego uwidoczniło wypukliny i przepukliny oraz torbiel okołokorzeniową o średnicy 12 mm na poziomie S2/S3 po stronie prawej. Górny odcinek szyjny kręgosłupa też posiada poważne wyrodnienia oraz skrzywienia.

Odwołująca się wymaga oszczędzającego trybu życia i nie może pracować fizycznie.

Z przyczyn stricte ortopedycznych odwołująca się nie utraciła zdolności do pracy. Stopień stwierdzonych u odwołującej się zmian dyskopatycznych kręgosłupa jest umiarkowany Odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy od maja 2014 r. do 31 grudnia 2016 r. głównie z przyczyn onkologicznych. Praca fizyczna nasilać będzie obrzęki kończyny górnej prawej. Odwołująca się może wykonywać tylko pracę fizyczną lekką albo w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu
o zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy, w tym dokumentację medyczną załączoną do akt sprawy i akt rentowych. W oparciu o inne dokumenty zawarte w aktach rentowych a przede wszystkim w oparciu
o treść opinii lekarzy biegłych sądowych z zakresu medycyny pracy, onkologii i ortopedii. Opinie te zawierają zarówno rozpoznanie schorzeń i stanu zdrowia odwołującej się, wskazują w jakim zakresie naruszenie sprawności organizmu wpływa na możliwość wykonywania pracy przez odwołującą się
i jakie są rokowania co do odzyskania zdolności do pracy. Z opinii tych jasno wynika, że na skutek schorzeń onkologicznych i przebytego leczenia odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy. Praca fizyczna, jaką odwołująca się wykonywała w trakcie swojego życia zawodowego, nie jest wskazana dla odwołującej się ponieważ powinna ona prowadzić oszczędzający tryb życia. Natomiast wykonywanie pracy fizycznej skutkowałoby powstawaniem obrzęków i co za tym idzie objawów bólowych. Zdaniem Sądu oczywistym jest, że odwołująca się nie może wykonywać pracy fizycznej bowiem wpływałoby to na dalsze pogorszenie stanu zdrowia.

Organ rentowy wniósł o uzupełnienie opinii biegłych medycyny pracy
i onkologa poprzez określenie z jakich przyczyn uznają częściową niezdolność do pracy. Zdaniem Sądu nie było konieczne dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej. Biegli sądowi, którzy dysponują wiedzą specjalistyczną i są wyspecjalizowani przy orzekaniu o niezdolności do pracy wskazali w opiniach, że praca fizyczna może prowadzić u odwołującej się do obrzęków, bólu i pogorszenia stanu zdrowia. Również wskazanie co do oszczędzającego trybu życia jest zrozumiałe z punktu widzenia przebytej choroby onkologicznej. Nawet jeżeli biegli onkolog i medycyny pracy nie wyrazili w opinii w sposób wystarczająco jasny dla Przewodniczącego Komisji Lekarskiej ZUS okoliczności przemawiających za uznaniem odwołującej się za niezdolną do pracy, to biegły ortopeda we wnioskach swojej opinii podkreślił, że praca fizyczna w znacznym stopniu wpływałaby na powstawanie obrzęków i pogorszenie stanu zdrowia odwołującej. Biegły lekarz ortopeda w sposób klarowny wyłuszczył, że powoduje to konieczność ograniczenia wysiłku fizycznego odwołującej się . Co do opinii ortopedycznej organ rentowy nie wnosił żadnych zastrzeżeń.

Sąd uznał obie opinie biegłych sądowych za wartościowy materiał dowodowy. Zawierały one wszystkie niezbędne informacje do rozstrzygnięcia sprawy i zostały sporządzone zgodnie ze sztuką lekarską, w oparciu o badanie odwołującej się, dokumentację lekarską i szeroką wiedzę medyczną.

Mając powyższe na wglądzie Sąd oddalił wniosek organu rentowego o uzupełnienie opinii. Dopuszczenie kolejnego dowodu niepotrzebnie wydłużyłoby postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja jako wadliwa podlega zmianie.

Sąd zważył, że w sprawie ustalenia wymagało, czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy – tj. czy spełnia on przesłankę wynikającą z art. 57 ust. 1 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.748 j.t.). Przy tym w sprawie niekwestionowana była okoliczność, że ubezpieczona spełnia pozostałe przesłanki warunkujące prawo do renty, tj. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy (art. 57 ust. 1 pkt 2), jak też niezdolność do pracy powstała nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania okresów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12.

Przechodząc do meritum Sąd, opierając się na opiniach powołanych w sprawie biegłych stwierdził, że u wnioskodawczyni stwierdzono chorobę nowotworową i schorzenia ortopedyczne, jak też istnieje stan po operacji oszczędzającej i wycięciu węzłów chłonnych oraz stan po chemioterapii, radioterapii, i hormonoterapii.

Tym samym aktualny stan zdrowia ubezpieczonej w obszarze onkologicznym i ortopedycznym powoduje, że odwołująca się jest dal częściowo niezdolna do pracy. Zdaniem Sądu ubezpieczona po przeprowadzeniu leczenia i rehabilitacji nie odzyskała sprawności organizmu w stopniu pozwalającym uznać ją za zdolną do pracy. Jest zmuszona do prowadzenia oszczędzającego trybu życia i nie może wykonywać pracy fizycznej, która może powodować obrzęki i nasilenie objawów bólowych.

Sąd dokonując takiego ustalenia opierał się zarówno na opiniach biegłych, jak też na utrwalonym w orzecznictwie stanowisku, zgodnie z którym „o częściowej niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Koniecznym jest, aby w jego następstwie zaistniało naruszenie sprawności organizmu w takim stopniu, że skutkuje ono utratą zdolności do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, przynajmniej w znacznym stopniu.” (vide: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 6 grudnia 2012r., sygn. akt III AUa 897/12). Sąd jest zdania, że u wnioskodawczyni naruszenie takie występuje.

Z tych właśnie powodów Sąd zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 29 października 2015r. i na podstawie art. 57 w zw. z art. 133 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 14 lipca 2015r. – to jest po zakończeniu pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Jednocześnie Sąd wziął pod rozwagę, iż stan zdrowia odwołującej może zgodnie z opiniami biegłych w przyszłości ulec poprawie, co przesądziło o przyznaniu prawa do świadczenia okresowo do dnia 31 grudnia 2016r.

Na marginesie należy wskazać, że odwołująca się złożyła wniosek o świadczenie w dniu 9 września 2015 r. i zgodnie z przepisami ustawy, świadczenie powinno zostać przyznane od dnia 1 września 2016 r.

Reasumując przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.