Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2016 roku

sprawy z powództwa I. B.

przeciwko Firmie Handlowej (...) S.C. K. W., R. G. w G.

o odszkodowanie

sprawy z powództwa I. B.

przeciwko Firmie Handlowej (...) S.C. K. W., R. G. w G.

o wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy

sprawy z powództwa I. B.

przeciwko Firmie Handlowej (...) S.C. K. W., R. G. w G.

o wynagrodzenie

ORZEKŁ :

1.  Oddalić powództwa.

2.  Opłatami od pozwów od uiszczenia których powód był zwolniony, obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powód wniósł pozew o zapłatę kwoty 4.000 zł. domagając się uznania za bezskuteczne rozwiązania umowy o pracę, nakazanie pozwanemu zmiany świadectwa pracy, zasądzenie kwoty 1.220 zł. tytułem wynagrodzenia za pracę, kwoty 350zł tytułem ekwiwalentu za urlop, 100 zł. tytułem ekwiwalentu za odzież i obuwie robocze, 1.210 zł tytułem wynagrodzenia chorobowego oraz 1.1.20 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę. W uzasadnieniu powód podnosił że był zatrudniony u pozwanego F. H (...) S.C. na okres próbny od 1 kwietnia 2015r. do 30 czerwca 2015r. na stanowisku zaopatrzeniowiec. Zatrudniony był na zasadzie dofinansowania przez (...), ponieważ powód jest osobą niepełnosprawną. Skierowano powoda do zatrudnienia jako zaopatrzeniowiec albowiem Urząd Pracy takim wakatem dysponował. Powód wskazywał iż w praktyce stanowisko pracy u pozwanego jako zaopatrzeniowiec było fikcją, ponieważ pracował na tym stanowisku tylko przez 10 dni. Po tym czasie pozwany poinformował powoda, że złodzieje nagminnie okradają sklep pozwanego przy ul. (...) i groźbą oraz szantażem zmusił powoda do ochrony tego sklepu. Powstał z tego tytułu spór między stronami. Powód podjął się tej ochrony, mimo iż było to sprzeczne ze stanowiskiem zawartym na umowie o pracę, zarówno z pozwanym jak i z Urzędem Pracy. Powód poprosił pozwanego aby zaznajomił go z zakresem obowiązków i sposobem wykonywania pracy na wyznaczonym stanowisku zaopatrzeniowca. Pozwany odmówił. Według powoda było to celowe ponieważ okazałoby się sprzeczne wykonywanie pracy jako ochroniarz sklepu ze wskazanym stanowiskiem zaopatrzeniowca. Pozwany także nie dostarczył powodowi żadnej informacji o warunkach zatrudnienia. Według powoda nie jest prawdą iż powód miał porzucić pracę i był nieobecny od 1 do 15 maja w pracy. Powód twierdził, że pozwany dysponuje monitoringiem i z łatwością może wykazać zapis z tych dni. Wypowiedzenie umowy i świadectwo pracy powód otrzymał 2 czerwca 2015r. Ponadto według powoda można sprawdzić że powód przemieszczał się na terenie sklepu i zaplecza w określonych dniach i godzinach. Powód jest w stanie potwierdzić swą obecność w w/w okresie pracy za pomocą operatora telefonu ze wskazaniem na logowanie i przemieszczanie się, oraz za pomocą monitoringu miejskiego w przemieszczaniu i parkowaniu pod sklepem. Powód wyjaśniał, że pomiędzy 10 maja a 13 maja pozwany w sposób ordynarny, wulgarny i bezczelny wyzywał i obrażał powoda za to że umożliwił kradzież i nie zatrzymał złodziei. Powód następnego dnia udał się do lekarza ponieważ poczuł się zrezygnowany psychicznie i w dniu 14 maja 2015r. przedłożył zwolnienie lekarskie L4 w sklepie pozwanego na ul. (...), albowiem tam księgowa pozwanego odbierała wszelką dokumentację. Zwolnienie zostało wystawione od 14 maja 2015r. do 11 czerwca 2015r. Zwolnienie lekarskie przedłożone do sklepu, odebrała pracownica sklepu. Dla powoda jest rzeczą dziwną iż pozwany czekał z rozwiązaniem stosunku pracy aż 15 dni, a potem z dostarczeniem świadectwa pracy i rozwiązaniem umowy.

Powód zaczął chorować 14 maja a pozwany 15 maja rozwiązał umowę z pozwanym. Zdaniem powoda jest nieuzasadnione i niezgodne z prawem rozwiązanie umowy bowiem przyczyna na jaką wskazuje pozwany – tj. porzucenie pracy - to pozory. Według powoda pozwany nie chce zapłacić wynagrodzenia chorobowego. Powód próbował negocjować zaistniałą sytuację ale pozwany wygnał go ze sklepu. Stąd też wniosek o sprostowanie świadectwa pracy i był konieczny ze względu na to, że powodowi należy się urlop, który nie jest uwzględniony w wydanym świadectwie.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w części dotyczącej wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy, wynagrodzenia, odszkodowania i sprostowania świadectwa pracy. W uzasadnieniu pozwani podnieśli, że powód wykonywał czynności zaopatrzeniowca i od dnia 2 maja 2015r. nie stawił się do pracy i nie zawiadomił pozwanych o przyczynie nieobecności. W dniu 15 maja 2015r. została rozwiązana z powodem umowa o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Przyczyną rozwiązania umowy było porzucenie pracy. Pozwani zaznaczyli, że nie otrzymali dokumentu zwolnienia lekarskiego. Jednocześnie pozwani uznali powództwo w zakresie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz ekwiwalentu za odzież roboczą.

Sąd wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę powoda przeciwko temu samemu pozwanemu o wynagrodzenie (IVP 245/15), o wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy (IVP 243/15), o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy (IVP 244/15), o ekwiwalent za odzież roboczą (IVP 242/15).

Sąd połączył sprawę o odszkodowanie, wynagrodzenie i wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Sprawa powoda o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy (IVP 244/15) została umorzona postanowieniem z dnia 15.09.2015r. oraz sprawa o ekwiwalent za odzież roboczą (IVP 242/15) postanowieniem z dnia 15.09.2015r. została umorzona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powód zawarł z pozwanymi umowę o pracę na okres próbny od dnia 1.04.2015r. do 30.06.2015r. przyjmując obowiązki zaopatrzeniowca z miejscem świadczenia pracy w G.. Faktycznie powód wykonywał pracę w sklepie pozwanych w G. przy ul. (...). Pismem z dnia 15.05.2015r. pozwani rozwiązali z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia. Od dnia 14.05.2015r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Sąd zważył co następuje.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków S. N., P. C., M. W., S. R., M. R., którym to zeznaniom Sąd dał wiarę. Zeznania świadka były spójne i logiczne. Sąd także stan faktyczny sprawy oparł o zeznania powoda i pozwanego R. G.. Także zeznania stron, Sąd uznał za wiarygodne, albowiem nie były sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym. Jako dowody Sąd uwzględnił również następujące dokumenty – oświadczenie z 15.05.2015r. k. 8, świadectwo pracy z dnia 15.05.2015r., umowę o prace na okres próbny k.11, listę obecności za miesiąc maj 2015r. k.27, pismo Straży Miejskiej z 24.09.2015r. k.41. Wiarygodność powyższych dokumentów nie budziła żadnych wątpliwości. Bezspornym w sprawie było ustalenie, że powód był pracownikiem pozwanych zatrudnionym w sklepie przy ul. (...) w G.. Wraz z powodem pracowali świadkowie S. N., P. C., M. W., S. R.. Świadkowie nie byli w stanie potwierdzić obecności powoda w okresie od 1 do 14 maja 2015r. Również lista obecności przedłożona przez pozwanych w dniach od 1 do 15 maja 2015r. nie zawiera podpisów powoda. Sklepem kierował pozwany R. G., który także w swoich zeznaniach nie potwierdził aby powód w spornym okresie był w pracy. Dowodem potwierdzającym obecność w pracy pracownika jest lista obecności. W rozpoznawanej sprawie zarówno lista obecności jak i świadkowie pracujący z powodem bezpośrednio nie potwierdzili aby powód był obecny w tym czasie. Zgodne były zeznania świadków że powód w pewnym momencie nie pojawił się w pracy. Nikomu nie była znana przyczyna nieobecności powoda w pracy.

Pracodawca ma obowiązek prowadzić dokumentacje w sprawach związanych ze stosunkiem pracy. Oznacza to , że między innymi do pozwanego należy prowadzenie ewidencji czasu pracy. W przedmiotowej sprawie, pracodawca prowadził listę obecności, albowiem taki dokument przedłożył do akt sprawy. Powód wyjaśniał, że lista obecności była podpisywana jednorazowo na koniec miesiąca. Przeprowadzone postępowanie dowodowe takiej praktyki nie potwierdziło. Świadek S. N. w swoich zeznaniach potwierdziła że powód, przychodząc do pracy podpisywał listę obecności „która była u nas w sklepie”. Można przyjąć że powód nie miał przeszkód, aby listę obecności podpisywać przy każdorazowym przyjściu do pracy, danego dnia. Istotne w sprawie jest, że świadkowie współpracujący z powodem nie potwierdzili, że powód w spornym okresie pomiędzy 1 a 14 maja stawił się do pracy. Analizując szczegółowo zeznania świadków i zeznania powoda można poddać w wątpliwość twierdzenie powoda, że był obecny w pracy od 1 do 14 maja 2015r. Istotne jest podkreślenie, że praca powoda odbywała się według grafiku (powód nie wskazał w jakie konkretne dni pracował w spornym czasie). Powód nie wskazywał w jakie dni nie pracował w okresie pomiędzy 1 a 15 maja 2015r. Okoliczność, że pozwany przedłożył listę obecności przerzuca na powoda ciężar dowiedzenia, że w spornym okresie do pracy stawił się. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 14.05.1999r. I PKN 62/99 LEX 40763 ustalił, że w przypadku kiedy pracodawca wbrew obowiązkowi przewidzianemu w artykule 94 pkt. 9a k.p nie prowadzi list obecności, list płac ani innej dokumentacji ewidencyjnej czasu pracy pracownika i wypłaconego mu wynagrodzenia, musi liczyć się z tym że będzie na nim spoczywał ciężar udowodnienia nieobecności pracownika, jej rozmiaru oraz wypłaconego wynagrodzenia. Oznacza to, że w przypadku kiedy pracodawca wykonuje powyższy obowiązek to ciężar udowodnienia przeciwnej tezy będzie spoczywał na pracowniku. Powód w niniejszej sprawie, zdaniem Sądu nie dowiódł, że w spornym okresie był obecny w pracy i jego obecność była oczywista. Sąd nie uwzględnił w materiale dowodowym przedłożonym przez powoda zapisu zawartego na płycie albowiem tak jak potwierdził świadek M. R., zawierały obraźliwe treści i jednocześnie nie mogły stanowić potwierdzenia jednoznacznego , że powód dokonał tego zapisu w spornym okresie i że dotyczyło to akurat monitoru komputera pozwanego. Należy również zauważyć że wśród świadków, których przesłuchał Sąd były osoby – pracownicy pozwanego, którzy nie pozostawali już w zatrudnieniu i oni również nie potwierdzili w sposób jednoznaczny obecności powoda w pracy (świadek P. C. k.63v, S. N. k. 52) Reasumując Sąd przyjął , że powód nie dowiódł iż w spornym okresie był obecny w pracy. Po pierwsze powód winien dążyć do poświadczenia obecności w pracy poprzez podpisanie listy obecności. Świadkowie nie potwierdzili, aby lista obecności nie była dostępna, a wręcz przeciwnie, że lista obecności była w sklepie. Nawet gdyby przyjąć, że nie było listy obecności w sklepie to powód powinien podjąć czynności zmierzające do tego aby lista obecności była przez niego systematycznie podpisywana, np. zwrócić się do pozwanego na piśmie o przedłożenie listy obecności. Po drugie żaden z pracowników nie potwierdził jednoznacznie, że powód był obecny w pracy w tym okresie. Świadkowie zeznawali w ten sposób, że nie pamiętają, nie wykluczają, że powód był obecny w pracy, ale również twierdzili że powód w tym okresie mógł być nieobecny w pracy. Zeznania świadków w tym zakresie nie były jednoznaczne. Nie byli w stanie potwierdzić obecności w pracy powoda. Dotyczyło to także świadków – pracowników, na co wskazywał dokładnie Sąd wyżej, którzy obecnie nie pozostają w zatrudnieniu u pozwanego. Dlatego Sąd uznał że powód nie stawił się do pracy i była to przyczyna rzeczywista rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia. Z art. 52 §1 k.p wynika, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez niego obowiązków pracowniczych. W rozpoznawanej sprawie zdaniem Sądu była podstawa do takiego ustalenia. Na podstawie zebranych dowodów można stwierdzić, iż powód nie był obecny w pracy pomiędzy 1 a 14 maja 2015r. Pozwani przedłożyli listę obecności, która nie zawierała potwierdzenia obecności w pracy powoda, jak również świadkowie nie potwierdzili obecności powoda w pracy w spornym okresie. Dlatego Sąd uznał, że rozwiązanie umowy o pracę przez pozwanych we wskazany sposób było zasadne i tym samym żądania powoda w tym zakresie były bezzasadne. Konsekwentnie pozostałe roszczenia o wynagrodzenie za okres od 1 do 15 maja Sąd uznał za niezasadne, jak również o wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy.

Sąd nie obciążył powoda kosztami postępowania albowiem powód z urzędu był zwolniony z opłaty od pozwów.

Dlatego orzeczono jak w sentencji wyroku.