Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 roku.

Sąd Rejonowy w Mogilnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Beata Szymańska

Protokolant: st. sekr. sąd. Emilia Nowak

przy udziale prokuratora Heleny Krupińskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2016 roku i 30 czerwca 2016 roku sprawy karnej

M. S., syna A. i A. z domu P. , ur. (...) w M.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 21 lipca 2015 roku o godzinie 20:15 na ul. (...) w M. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości, tj. posiadając 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym zarzucanego jemu czynu dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres do 01.04.2016 r. orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu, sygn. akt II K 220/14 za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

tj. o czyn z art. 178 a § 4 k.k.

II. w dniu 23 lipca 2015 roku około godziny 10:55 w miejscowości W. gm. M. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do prawomocnie orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wyroku sygn. Akt II K 240/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat

tj. o czyn z art. 244 k.k.

o r z e k a

1.  Oskarżonego M. S. uznaje za winnego popełnienia opisanego wyżej w pkt I czynu, z tym ustaleniem, że oskarżony był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 i czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 tj. występku z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. skazuje oskarżonego na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

3.  Na podstawie art. 43 a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

4.  Oskarżonego M. S. uznaje za winnego popełnienia opisanego wyżej w pkt II czynu, tj. występku z art. 244 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. skazuje oskarżonego na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

5.  Na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wyżej orzeczonych jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

6.  Zwalnia oskarżonego z opłaty i ponoszenia kosztów postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 24/16

UZASADNIENIE

W sprawie oskarżonego M. S. o popełnienie przestępstw z art. 178a § 4 k.k. i z art. 244 k.k. sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lipca 2015 roku o godzinie 20:15 na ul. (...) w M. oskarżony M. S. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, tj. posiadał 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariuszy policji R. W. i F. S.. Następnie dowieziono go do KPP w M., gdzie ponownie poddano badaniu alko testem, którego wynik wynosił 1,53 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony M. S. kierował tym pojazdem, będąc uprzednio skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 i czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat, orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 za czyn z art. 178a § 1 k.k.

W dniu 23 lipca 2015 roku około godziny 10:55 w W. gm. M. oskarżony M. S. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) pomimo prawomocnie orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wyroku sygn. akt II K 240/14 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat. Został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariusza policji K. K. (1).

Powyższy stan faktyczny Sądu ustalił w oparciu częściowo o wyjaśnienia oskarżonego M. S. /k. 12-13, 26-9, 90-1/, zeznania świadka K. K. (1) /k. 1 zbiór C, 104/, zeznania świadka F. S. /k. 3-4 zbiór C, 105/, zeznania świadka R. W. /k. 6-8 zbiór C, 104-5/ oraz dowodów z dokumentów w postaci: protokołu badania stanu trzeźwości /k. 2,4,11/, danych o karalności /k. 55-6, 98-99/, świadectwa wzorcowania /k.3,5,18/, odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 /k.35, 37/.

Oskarżony M. S. /k. 12-13, 26-9, 90-1/ w toku postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że wiedział, że miał wtedy czynny zakaz kierowania pojazdami i kierował pojazdem po wypiciu alkoholu. Został również zatrzymany przez policjanta, kiedy w dniu 23 lipca 2015r. kierował tym pojazdem. Był wtedy trzeźwy. Wiedział, że miał zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi do kwietnia 2016r. Oskarżony wyjaśnił, że żałuje popełnionych czynów i więcej do takich zachowań nie dojdzie. Obecnie nie pije alkoholu.

Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożonym przez niego wyjaśnieniom albowiem wyjaśnienia te zbieżne są z ustalonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami funkcjonariuszy policji oraz z zebranymi dokumentami: protokołem badania stanu trzeźwości oskarżonego, odpisem wyroku Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i odpisem wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14. Sąd nie dał wiary jedynie wyjaśnieniom oskarżonego co do jego aktualnego zachowania, mając na uwadze wywiad kuratora sądowego.

Świadek R. W. /k. 6-8 zbiór C, 104-5/ i świadek F. S. /k. 3-4 zbiór C, 105/ zgodnie zeznali, że w dniu 21 lipca 2015r. pełnili służbę w KPP w M.. Około godz. 20.00 z polecenia dyżurnego udali się na ul.(...) w M.. Tam poruszał się pojazd marki F. (...), który zatrzymali do kontroli. Kierowcą był M. S., który został poddany badaniu stanu trzeźwości. Badanie potwierdziło, że był nietrzeźwy. Oskarżony potwierdził, że spożywał alkohol. W bazie danych policji okazało się, że miał czynny zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi. Oskarżony został zatrzymany i dowieziony do KPP w M.. W komendzie został ponownie poddany badaniu stanu trzeźwości. Wyniki zostały wpisane do protokołu z przebiegu tego badania. Świadek W. zeznał ponadto, że wcześniej znał oskarżonego jedynie z czynności służbowych. Podejmował wobec niego interwencję dotyczącą awantury domowej. Świadek K. zeznał natomiast, że wcześniej nie znał oskarżonego.

Świadek K. K. (1) /k. 1 zbiór C , 104/ zeznał, że w dniu 23 lipca 2015r. zatrzymał do kontroli drogowej pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Kierowcą był M. S., który jechał sam. Został poproszony o podanie prawa jazdy i wtedy oskarżony oświadczył, że zostało mu zatrzymane. Sprawdził wówczas dane w bazie policyjnej i rzeczywiście oskarżony miał czynny zakaz kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi do kwietnia 2016r. Kierowca został wówczas poddany badaniu trzeźwości, był trzeźwy. Samochód przekazano osobie uprawnionej. Świadek zeznał ponadto, że wcześniej nie znał oskarżonego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w całości. Uznając zeznania świadków za wiarygodne oceniał je zarówno w kontekście całokształtu relacjonowanych przez świadków okoliczności, jak i na tle innych zebranych w sprawie. W ocenie Sądu zeznania tych świadków są spójne, logiczne i konsekwentne. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków albowiem zeznania tychże świadków znalazły pełne potwierdzenie w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym.

Sąd w pełni przyznał moc dowodową również zebranym w sprawie dokumentom m.in.: danym osobo poznawczym /k.14/, danym o dochodach /k.34/, protokołowi badania stanu trzeźwości /k. 2,4,11/, danym o karalności /k. 55-6, 98-99/, świadectwom wzorcowania /k.3,5,18/, odpisowi wyroku Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i odpisowi wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 /k. 35, 37/ oraz wywiadowi kuratora sądowego /k.100-2/.

Sąd z urzędu nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby odmówić mocy dowodowej ujawnionym dokumentom.

W świetle powyższego Sąd uznał, że wina oskarżonego M. S. nie budzi wątpliwości i polega na tym, że:

I.  w dniu 21 lipca 2015 roku o godzinie 20:15 na ul. (...) w M. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości, tj. posiadając 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym zarzucanego jemu czynu dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 i czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. tj. czyn z art. 178 a § 4 k.k.

II.  w dniu 23 lipca 2015 roku około godziny 10:55 w miejscowości W. gm. M. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do prawomocnie orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wyroku sygn. Akt II K 240/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat tj. czyn z art. 244 k.k.

Za przypisaniem oskarżonemu M. S. winy w popełnieniu tych czynów przemawiają w ocenie Sądu przede wszystkim wyjaśnienia samego oskarżonego, który w toku postępowania w pełni przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Przyznanie się oskarżonego do winy zdaniem Sądu nie budzi żadnych wątpliwości tym bardziej, iż wyjaśnienia te zostały poparte zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków: R. W. i F. S., którzy zgodnie zeznali, że oskarżony w dniu 21 lipca 2015r. kierował samochodem po drodze publicznej, będąc w stanie nietrzeźwości. Oskarżony czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 i czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14. Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie czynu popełnionego w dniu 23 lipca 2015r. poparte zostały również zeznaniami świadka K. K. (1). Wyjaśnienia oskarżonego M. S. oraz zeznania świadków zostały potwierdzone również zebranymi w sprawie dokumentami takimi jak; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i odpis wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 oraz protokoły badania stanu trzeźwości oskarżonego.

W powyższych okolicznościach Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż wina oskarżonego odnośnie przypisanych mu przestępstw jest w pełni udowodniona i oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim ich popełnienia.

Przestępstwo z art. 178 a § 4 k.k. polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w strefie ruchu lądowego, wodnego bądź powietrznego przez osobę nietrzeźwą, która uprzednio została prawomocnie skazana za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Oskarżony M. S. był wcześniej prawomocnie skazanym za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie sygn. akt II K 25/12 i wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14. Kolejnym znamieniem jest popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. W przedmiotowej sprawie wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat, w związku ze skazaniem za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Stan nietrzeźwości ma miejsce wtedy, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi powyżej 0,5 %o alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1dm ³ - ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z dnia 12 listopada 1982 r. Nr 35 poz.230 z późn. zm.) oraz art. 115 § 16 kk. Stan nietrzeźwości oskarżonego został ustalony za pomocą badania urządzeniem typu alkotest dokonanego badania oskarżony nie kwestionował. Wynik tego badania wynosił 1, 50 mg/l i 1,53 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W ocenie sądu takim działaniem oskarżony zrealizował ustawowe znamiona przestępstwa opisanego w art.178a § 4 k.k.

Przepis art. 178 a § 4 k.k. przewiduje dla sprawcy przestępstwa w nim opisanego karę pozbawienia wolności w wymiarze od trzech miesięcy do pięciu lat.

Przestępstwo z art. 244 kk. polega m.in. na nieprzestrzeganiu przez skazanego orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów. Podmiotem, więc tego przestępstwa może być osoba, wobec której orzeczono środki karne określone w przepisie. Przedmiotem jego ochrony jest wymiar sprawiedliwości. Przestępstwo to jest występkiem umyślnym i może być popełnione z zamiarem bezpośrednim jak i ewentualnym. Oskarżony M. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu sygn. akt II K 220/14 z dnia 7 sierpnia 2014r., którym orzeczono wobec niego również zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat. Pomimo tego w dniu 23 lipca 2015r. oskarżony zakaz ten naruszył. W powyższych okolicznościach Sąd nie miał wątpliwości, iż wina oskarżonego odnośnie popełnienia przestępstwa z art. 244 k.k. jest w pełni udowodniona.

Oskarżony M. S. był wcześniej karany sądownie i to za przestępstwo podobne - karta karna /k.32-3 /, odpisy wyroków /k.98-9 /.

Sąd zdecydował o wymierzeniu oskarżonemu M. S. za popełniony czyn opisany wyżej w pkt I na podstawie art. 178a § 4 k.k. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd za czyn opisany wyżej w pkt II z art. 244 k.k. wymierzył mu karę 6 miesiecy pozbawienia wolnosci. W miejsce tych kar jednostkowych sąd wymierzył w myśl art. 85 § 1 i 2 k.k., i art. 86 § 1 k.k. oskarzonemu karę łaczną roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości tych czynów, rodzaj naruszonych przepisów i dotychczasową karalność oskarżonego. Oskarżony pomimo tego ponownie wszedł w konflikt z prawem. Należy również zauważyć, że oskarżony w dniu 21 lipca 2015r. został zatrzymany za kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, pomimo wcześniejszego prawomocnego skazania za taki czyn i pomimo tego w dniu 23 lipca 2015r. ponownie kierował pojazdem mechanicznym. Sąd przy wymiarze kary pozbawienia wolności miał na uwadze również stopień winy oskarżonego. W ocenie Sądu stopień ten jest znaczny. Oskarżony jest osobą dorosłą, zna obowiązujące w społeczeństwie normy i je z pełną świadomością łamie. Oskarżony M. S. swoje czyny popełnił w sposób umyślny. Wprawił się w stan nietrzeźwości w sposób świadomy i musiał liczyć się z konsekwencjami kierowania pojazdem w takim stanie. Sąd przy wymiarze kar miał także na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego. Przede wszystkim Sąd wziął pod uwagę stopień zagrożenia, jaki spowodował oskarżony swymi zachowaniami. Oskarżony w stanie nietrzeźwym kierował po drodze publicznej. Sąd miał na uwadze również to, że zagrożenie spowodowane przez oskarżonego było realne. Należy też wskazać na naukowo stwierdzone skutki działania alkoholu na organizm człowieka i płynące z tego zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego. Pijany kierowca, ma zawężone pole widzenia, ma gorszą ocenę odległości i szerokości, ma obniżony refleks (np. pijany kierowca pojazdu mechanicznego - 0,5 promila - na widok przeszkody naciska hamulec o pół sekundy później niż trzeźwy) oraz jest w stanie euforii, co powoduje przecenianie możliwości własnych. Badania we francuskim instytucie (...) wykazały, że przy zawartości alkoholu we krwi powyżej 1,00 promila wzrost ryzyka wypadku jest już 10-krotny a przy 2 promilach aż 100-krotny. W ocenie sądu cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, jak i cele kary w zakresie prewencji ogólnej wymagają, aby oskarżony odbył karę bezwzględną pozbawienia wolności. Orzeczona kara musi, wywołać nie tylko u niego, ale i w społeczeństwie przekonanie, że tego rodzaju przestępstwa nie będą się spotykać z pobłażaniem wymiaru sprawiedliwości, a wręcz przeciwnie takie zachowania będą surowo karane, aby odstraszyć innych ewentualnych sprawców podobnych czynów. W ocenie Sądu wymierzona kara łączna pozbawienia wolności i to w wymiarze roku i 2 miesięcy jest w stanie zapobiec popełnianiu przez oskarżonego kolejnych przestępstw. Oskarżony był wcześniej karany za podobny czyn i pomimo tego ponownie wszedł w konflikt z prawem. Posiada negatywną opinię środowiskową. W ocenie Sądu taka wymierzona kara najlepiej spełni swe cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Zdaniem Sądu taki rodzaj orzeczonej kary spowoduje, że oskarżony zrozumie swoje czyny i w przyszłości nie popełni ponownie tego typu przestępstw. W ocenie Sądu, tak orzeczona kara będzie w stosunku do niego adekwatną metodą resocjalizacyjną i doprowadzi do przestrzegania prawa przez oskarżonego. Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

Na podstawie art. 42 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego M. S. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio. Sąd ma nadzieję, że orzekając ten środek karny wykluczy oskarżonego z bycia użytkownikiem pojazdów mechanicznych, co niewątpliwe zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez oskarżonego podobnego przestępstwa i zagwarantuje, że oskarżony nie spowoduje ponownie zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego. Ponadto taki wymiar orzeczonego środka karnego będzie spełniał walor sprawiedliwości orzekanych kar.

Sąd zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k. orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczone świadczenie jest adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł o przepisy art.624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust 1 ustawy o opłatach w/s karnych z dnia 23.06.1973 r. (tj. Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami).