Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Maciej Plaskacz

Protokolant sekretarz sądowy Karolina Komorowska

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. J. (1) i A. J. (2)

przeciwko Gminie M. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Gminy M. G. na rzecz powodów A. J. (1) i A. J. (2) solidarnie kwotę 21.536,46 zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset trzydzieści sześć złotych 46/100) z następującymi odsetkami:

- ustawowymi od dnia 16 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.,

- ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanej Gminy M. G. na rzecz powodów A. J. (1) i A. J. (2) solidarnie kwotę 3.700,60 zł (trzy tysiące siedemset złotych 60/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. od powodów A. J. (1) i A. J. (2) solidarnie kwotę
423,63 zł (czterysta dwadzieścia trzy złote 63/100) tytułem zwrotu części wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. od pozwanej Gminy M. G. kwotę 1.175,59 zł (jeden tysiąc sto siedemdziesiąt pięć złotych 59/100) tytułem zwrotu części wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 2253/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 września 2015 r. (k. 2-12) powodowie A. J. (1) i A. J. (2) solidarnie domagali się zasądzenia na ich rzecz od pozwanej Gminy M. G. kwoty 29.298,16 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Powodowie wyjaśnili, że dochodzona kwota stanowi sumę odszkodowań za niedostarczenie przez pozwaną gminę sześciu lokali socjalnych przyznanych w wyrokach orzekających eksmisję z lokali będących własnością powodów. Dodali, że roszczenia objęte pozwem zostały obliczone w wysokości odpowiadającej należnemu od osób zajmujących lokal odszkodowaniu za bezumowne zajmowanie lokalu obliczonemu według stawki 10 zł/m ² oraz w wysokości nieuiszczonych przez lokatorów opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce.

W odpowiedzi na pozew (k. 47-48) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa
i zwrot kosztów procesu. Zarzuciła nieprawidłowe wyliczenie wysokości dochodzonego odszkodowania.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu zwyczajnym.

Sąd ustalił, co następuje:

Nieruchomość zabudowana budynkami przy ul. (...) w G. jest przedmiotem współwłasności A. J. (1) (w udziale 14/24) i A. J. (2) (w udziale 10/24). Dla tej nieruchomości Sąd Rejonowy w Grudziądzu prowadzi księgę wieczystą (...).

Dowody:

Wydruk z księgi wieczystej – k. 17-21

Zarząd nieruchomością powodów sprawowało bezumownie M. P. G. N. sp. z o.o. w G.. W dniu
1 lipca 2014 r. (...) i powodowie zawarli ugodę, w której strony oświadczyły, że przed dniem 13 maja 2014 r. (...) wydał powodom nieruchomość przy ul. (...), oraz ustaliły wysokość roszczeń powodów z tytułu utraconych ewentualnych korzyści powstałych z tytułu prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia, tj. sprawowania zarządu nad przedmiotową nieruchomością przez (...).

Dowód:

Protokół posiedzenia z dnia 1 lipca 2014 r. w sprawie I Co 534/14 – k. 22

Zeznanie powoda A. J. (2) przesłuchanego w charakterze strony –
k. 60-60v.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2014 r. w sprawie I C 1754/14 Sąd Rejonowy
w G. nakazał pozwanej B. K. (1), aby opuściła, opróżniła i wydała powodom A. J. (1) i A. J. (2) lokal mieszkalny numer (...) położony w G. przy ul. (...) oraz orzekł, że pozwanej przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Dowód:

Wyrok z dnia 21 listopada 2014 r. w sprawie I C 1754/14 – k. 23

Powodowie wysłali pocztą elektroniczną dnia 2 marca 2015 r. pismo do Gminy M. G. wzywające do dostarczenia B. K. (1) lokalu socjalnego przyznanego wyrokiem. Pismem z dnia 9 marca 2015 r. strona pozwana odmówiła dostarczenia lokalu. Żądanie to powodowie ponowili w piśmie z dnia 5 maja 2015 r.

Dowody:

Wydruk wiadomości wysłanej pocztą elektroniczną dnia 2 marca 2015 r. – k. 88

Pismo z dnia 5 maja 2015 r. – k. 80

Zeznanie powoda A. J. (2) przesłuchanego w charakterze strony –
k. 60-60v.

Rynkowa stawka czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w okresie
od grudnia 2014 r. do września 2015 r. wynosiła 8,79 zł/m ², tj. 326,28 zł miesięcznie.

Dowód:

Pisemna opinia biegłego A. L. – k. 112-121

Suma miesięcznych opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce schodowej wynosiła 83,69 zł w odniesieniu do lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie I C 1756/14 Sąd Rejonowy
w G. nakazał pozwanej B. W., aby opuściła, opróżniła i wydała powodom A. J. (1) i A. J. (2) lokal mieszkalny numer (...) położony
w G. przy ul. (...) oraz orzekł, że pozwanej przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Dowód:

Wyrok z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie I C 1756/14 – k. 26

Powodowie wysłali pocztą elektroniczną dnia 2 marca 2015 r. pismo do Gminy M. G. wzywające do dostarczenia B. K. (1) lokalu socjalnego przyznanego wyrokiem. Pismem z dnia 9 marca 2015 r. strona pozwana odmówiła dostarczenia lokalu. Żądanie to powodowie ponowili w piśmie z dnia 5 maja 2015 r.

Dowody:

Wydruk wiadomości wysłanej pocztą elektroniczną dnia 2 marca 2015 r. – k. 88

Pismo z dnia 5 maja 2015 r. – k. 80

Zeznanie powoda A. J. (2) przesłuchanego w charakterze strony –
k. 60-60v.

Rynkowa stawka czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w okresie
od stycznia do września 2015 r. wynosiła 8,79 zł/m ², tj. 378,85 zł miesięcznie.

Dowód:

Pisemna opinia biegłego A. L. – k. 141-150

Suma miesięcznych opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce schodowej wynosiła 83,69 zł w odniesieniu do lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie I C 1755/14 Sąd Rejonowy
w G. nakazał pozwanym J. S. i D. K. (1),
aby opuścili, opróżnili i wydali powodom A. J. (1) i A. J. (2) lokal mieszkalny numer (...) położony w G. przy ul. (...) oraz orzekł, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Dowód:

Wyrok z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie I C 1755/14 – k. 27

Powodowie wysłali pocztą elektroniczną i tradycyjną dnia 4 września 2015 r. pismo do Gminy M. G. wzywające do dostarczenia J. S. i D. K. (1) lokalu socjalnego przyznanego wyrokiem. Strona pozwana nie zareagowała na pisma powodów.

Dowody:

Wydruk wiadomości wysłanej pocztą elektroniczną dnia 4 września 2015 r. – k. 81

Pismo z dnia 4 września 2015 r. – k. 82

Rynkowa stawka czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w okresie
od sierpnia do września 2015 r. wynosiła 4,50 zł/m ², tj. 101,12 zł miesięcznie.

Dowód:

Pisemna opinia biegłego A. L. – k. 151-159

Suma miesięcznych opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce schodowej wynosiła 163,68 zł w odniesieniu do lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie I C 45/15 Sąd Rejonowy
w G. nakazał pozwanym E. G. (1) i W. G. (1), aby opuścili, opróżnili i wydali powodom A. J. (1) i A. J. (2) lokal mieszkalny numer (...) położony w G. przy ul. (...) oraz orzekł,
że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Dowód:

Wyrok z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie I C 45/15 – k. 29

Powodowie wysłali pocztą elektroniczną i tradycyjną dnia 4 września 2015 r. pismo do Gminy M. G. wzywające do dostarczenia E. G. (2) i W. G. (2) lokalu socjalnego przyznanego wyrokiem. Strona pozwana nie zareagowała na pisma powodów.

Dowody:

Wydruk wiadomości wysłanej pocztą elektroniczną dnia 4 września 2015 r. – k. 81

Pismo z dnia 4 września 2015 r. – k. 82

Rynkowa stawka czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w okresie
od lipca do września 2015 r. wynosiła 9,77 zł/m ², tj. 457,33 zł miesięcznie.

Dowód:

Pisemna opinia biegłego A. L. – k. 103-111

Suma miesięcznych opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce schodowej wynosiła 163,68 zł w odniesieniu do lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2013 r. w sprawie I C 569/13 Sąd Rejonowy
w G. nakazał pozwanym D. K. (2), M. K. (1) i A. K., aby opuścili, opróżnili i wydali powodowemu M. P. G. N.sp. z o.o. w G. lokal mieszkalny numer (...) położony
przy ul. (...) w G. oraz orzekł, że pozwanemu D. K. (2) przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Dowód:

Wyrok z dnia 26 sierpnia 2013 r. w sprawie I C 569/13 – k. 24

Pismem z dnia 4 września 2014 r., doręczonym dnia 8 września 2014 r., M. P. G. N. sp. z o.o. w G., które wykonuje zadania Gminy M. G. w zakresie gospodarowania zasobem mieszkaniowym gminy, złożyło D. K. (2) ofertę zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Umowa taka została zawarta dnia 16 stycznia 2015 r.

Dowody:

Pismo z dnia 4 września 2014 r. z potwierdzeniem doręczenia – k. 215-216

Umowa najmu lokalu socjalnego z dnia 16 stycznia 2015 r. – k. 217-221

Rynkowa stawka czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w okresie
od września 2013 r. do stycznia 2015 r. wynosiła 10,75 zł/m ², tj. 649,62 zł miesięcznie.

Dowód:

Pisemna opinia biegłego A. L. – k. 122-131

Suma miesięcznych opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce schodowej wynosiła 101,69 zł w odniesieniu do lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie VI C 39/01 Sąd Rejonowy w Grudziądzu nakazał pozwanym B. K. (2), M. K. (2) i P. Z., aby opuścili, opróżnili i wydali powodowej Gminie M. G. lokal mieszkalny numer (...) przy ul. (...) w G. oraz orzekł, że wymienionym pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Dowód:

Wyrok z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie VI C 39/01 – k. 25

Rynkowa stawka czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w okresie od października 2014 r. do września 2015 r. wynosiła 8,79 zł/m ², tj. 377,53 zł miesięcznie.

Dowód:

Pisemna opinia biegłego A. L. – k. 132-140

Suma miesięcznych opłat za wodę i ścieki, wywóz śmieci oraz prąd na klatce schodowej wynosiła 225,68 zł w odniesieniu do lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów, które stanowiły wiarygodny środek dowodowy, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone. Na walor wiarygodności zasługiwało zeznanie powoda A. J. (2) przesłuchanego w charakterze strony, gdyż znajdowało w pełni oparcie
w dokumentach. Sąd pominął przesłuchanie drugiego z powodów, gdyż – mimo prawidłowego wezwania – nie stawił się on na przesłuchanie stron (art. 302 § 1 zd. drugie k.p.c.), oraz przesłuchanie Prezydenta G., gdyż z przyczyn natury faktycznej należało uznać, że nie dysponuje on szczegółową wiedzą o okolicznościach istotnych dla rozstrzygnięcia (art. 302 § 1 zd. pierwsze k.p.c.). Wartościowym środkiem dowodowym dla określenia rynkowych stawek czynszu była opinia biegłego A. L., która została sporządzona w sposób rzetelny, kompleksowy i należycie umotywowany. Opinia zawiera precyzyjne odpowiedzi na pytania Sądu, a ponadto – po uzupełnieniu – nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Na rozprawie dnia 20 października 2016 r. Sąd oddalił wnioski strony pozwanej
o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka B. K. (2) na okoliczność otrzymania przez nią dodatku mieszkaniowego oraz dokonywania przez nią wpłat na konto powodów.
Jak stanowi art. 207 § 6 k.p.c., sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Ocena przebiegu niniejszego procesu prowadzi do wniosku, że niezgłoszenie wniosku
o dopuszczenie dowodu z zeznań tego świadka już w odpowiedzi na pozew albo w okresie poprzedzającym rozprawę nie jest zachowaniem niezawinionym przez stronę pozwaną. Należy wszak zauważyć, że przyznawanie i wypłata dodatków mieszkaniowych należy do zadań pozwanej Gminy, a zatem wiedzę o korzystaniu przez B. K. (2) z dodatku strona pozwana uzyskała już w chwili jego przyznania. Nieprawidłowości w obiegu informacji
w ramach jednostek organizacyjnych gminy, które doprowadziły do uzyskania przez pełnomocnika strony pozwanej wiedzy o tych okolicznościach z opóźnieniem nie wyłączają winy w spóźnionym zgłoszeniu dowodów na te okoliczności. Przypomnieć wypada,
że analizowany wniosek dowodowy został zgłoszony po ponad roku od dnia sformułowania przez stronę pozwaną odpowiedzi na pozew. Uwzględnienie przedmiotowego wniosku dowodowego doprowadziłoby przy tym w sposób oczywisty do zwłoki w rozpoznaniu sprawy, gdyż rodziłoby konieczność odroczenia rozprawy. Nie zachodzą ponadto żadne szczególne okoliczności przemawiające za dopuszczeniem spóźnionego dowodu, gdyż strona pozwana była w toku reprezentowana od początku przez zawodowego pełnomocnika,
a w ostatniej fazie postępowania – łącznie przez trzech pełnomocników, z których dwóch było pełnomocnikami zawodowymi. Sąd nie dostrzegł potrzeby otwarcia na nowo rozprawy (art. 319 § 2 k.p.c.) na skutek pisma strony powodowej z dnia 25 października 2016 r.
W piśmie tym strona pozwana powołała się na przyznanie B. K. (3) dodatku mieszkaniowego na okres jedenastu miesięcy, które upłynęły przed sporządzeniem odpowiedzi na pozew. Okoliczność ta może mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia, ale – podobnie jak w przypadku poprzednio analizowanego wniosku dowodowego na tę samą okoliczność – zarówno twierdzenia o korzystaniu przez B. K. (3) z dodatku mieszkaniowego, jak i dowody wspierające to twierdzenie były znacznie spóźnione na etapie procesu, na którym zostały zgłoszone.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 150 ze zm.; dalej jako: ustawa), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 k.c. Jak stanowi art. 417 § 1 k.c., za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że pozwana Gmina nie zaoferowała lokali socjalnych lokatorom mieszkań znajdujących się w budynkach, których powodowie są właścicielami. Zaniechanie to – bez konieczności badania żadnych dodatkowych przesłanek – ma charakter bezprawny
i aktualizuje odpowiedzialność wobec powodów, co zresztą nie było procesowo kwestionowane.

Jak wielokrotnie stwierdzano trafnie w judykaturze, roszczenie odszkodowawcze właściciela lokalu przeciwko gminie przewidziane w art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie lokatorów (...) w związku z art. 417 k.c. obejmuje wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 r., III CZP 46/08, niepubl., uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 kwietnia 2010 r., P 1/08,
Dz.U. Nr 75, poz. 488). Naprawieniu polega zarówno szkoda rzeczywista, jak i utracone korzyści. Nie jest zatem uzasadnione stanowisko strony pozwanej, że odszkodowanie ogranicza się do w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać osoby zajmujące lokal, gdyby stosunek prawny nie wygasł, zgodnie z art. 18 ust. 3 ustawy. Takie ograniczenie zakresu odpowiedzialności gminy naruszałoby zasadę pełnego odszkodowania, a z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wynika, że byłoby przy tym niezgodne z art. 77 ust. 1 Konstytucji RP (por. wyroki Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 23 maja 2006 r., SK 51/06, OTK-A 2006, nr 5, poz. 58, i z dnia 11 września 2006 r.,
P 14/06, OTK-A 2006, nr 8, poz. 102). W rozpoznawanej sprawie żądaniem pozwu objęto szkodę rzeczywistą wyrażającą się w niepokrywaniu przez osoby uprawnione do lokalu socjalnego kosztów związanych z dostawą mediów do lokalu i nieruchomości wspólnej,
a także utracone korzyści wynikłe z niemożności wynajęcia lokali na zasadach rynkowych. Wysokość niepokrytych przez lokatorów opłat związanych z korzystaniem z lokalu pozostawała bezsporna, natomiast wysokość rynkowych stawek najmu została ustalona
w oparciu o opinię biegłego.

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie, a o jego częściowej niezasadności przesądziły następujące względy.

Po pierwsze, odpowiedzialność gminy aktualizuje się z chwilą niewykonania ciążącego na niej obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego, natomiast o istnieniu takiego obowiązku można mówić dopiero od momentu, w którym gmina poweźmie wiadomość
o jego nałożeniu prawomocnym wyrokiem sądu. W przypadku lokali przy
ul. (...) wiedzę taką Gmina uzyskała już z chwilą wydania wyroku, gdyż po stronie powodowej w odniesieniu do pierwszej lokalu występowało (...) sp. z.o.
w G., wykonujące zadania gminy z zakresu gospodarowania zasobem mieszkaniowym, a w odniesieniu do drugiego lokalu po stronie powodowej występowała sama Gmina. Żądanie dostarczenia lokali socjalnych przyznanych lokatorom mieszkań przy ul. (...) zostało wysłane na początku marca 2015 r. i dotarło do strony pozwanej najpóźniej dnia 9 marca 2015 r., kiedy to strona pozwana sformułowała na nie odpowiedź. Data 9 marca 2015 r. wyznacza zatem początek odpowiedzialności odszkodowawczej za niedostarczenie lokalu socjalnego. Według powodów, wezwanie do dostarczenia lokali socjalnych lokatorom mieszkań przy ul. (...) zostało zawarte w pismach z dnia 4 września 2015 r. Powodowie nie wykazali jednak faktu dotarcia tych pism do strony pozwanej przed wniesieniem pozwu dnia 25 września 2015 r.
W tym stanie rzeczy odpowiedzialność strony pozwanej w odniesieniu do tych lokali nie powstała w okresie objętym żądaniem pozwu.

Po drugie, źródłem odpowiedzialności odszkodowawczej gminy jest niewykonanie nałożonego nią obowiązku złożenia oferty wynajęcia lokalu socjalnego osobie, której służy uprawnienie będące korelatem tego obowiązku. Strona pozwana wykonała nałożony na nią obowiązek zaoferowania D. K. (2) lokalu socjalnego z dniem
8 września 2014 r., tj. z dniem doręczenia mu oferty zawarcia umowy najmu takiego lokalu. Od tej daty ustał zatem stan bezprawności w rozumieniu art. 417 k.c., a w konsekwencji po stronie powodów nie powstało uprawnienie do dochodzenia odszkodowania za późniejszy czas w odniesieniu do lokalu przy ul. (...) w G., niezależnie od tego,
że faktyczne opuszczenie lokalu nastąpiło później.

Podsumowując, jedynie w przypadku lokalu przy ul. (...) okres,
za który powodowie domagają się odszkodowania, pozostaje zbieżny z okresem odpowiedzialności strony pozwanej. W stosunku lokalu przy ul. (...) oznaczony przez powodów początek odpowiedzialności nie budzi zastrzeżeń, natomiast odpowiedzialność ta ustała ona dnia 8 września 2014 r. Odnośnie do lokali przy
ul. (...) odpowiedzialność strony pozwanej należy liczyć od dnia
9 marca 2015 r., a w wypadku lokali przy ul. (...) odpowiedzialność nie powstała w czasie objętym powództwem.

Wysokość należnego powodom odszkodowania została obliczona jako suma opłat związanych z korzystaniem z lokalu oraz czynszu możliwego do uzyskania na wolnym rynku za okres ponoszenia przez stronę pozwaną odpowiedzialności deliktowej. W przypadku niepełnych miesięcy Sąd przyjął opłaty w proporcji odpowiadającej liczbie dni ponoszenia przez stronę pozwaną odpowiedzialności do liczby dni w danym miesiącu. Wyniki obliczeń przedstawia poniższa tabela:

Łącznie należne powodom odszkodowanie zamyka się w kwocie 21.536,46 zł, którą zasądzono w punkcie I sentencji wyroku na podstawie art. art. 417 k.c. w zw. z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 150 ze zm.). O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 k.c. Sąd w niniejszym składzie stoi na stanowisku, że roszczenie o odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego jest zobowiązaniem bezterminowym, a roszczenie to nie ma charakteru okresowego. Termin zapłaty odszkodowania wyznacza wezwanie do spełnienia świadczenia (art. 455 k.c.). Pierwsze wezwanie do zapłaty odszkodowania o sprecyzowanej wysokości nastąpiło wraz
z doręczeniem odpisu pozwu. Strona pozwana popadła w opóźnienie z upływem odpowiedniego terminu do spełnienia świadczenia, który w realiach niniejszej sprawy należało oznaczyć na 7 dni, tj. od dnia 16 października 2015 r.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne, o czym orzeczono w punkcie II sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 w zw. z art. 100 zd. pierwsze k.p.c. zamieszczono w punkcie III sentencji wyroku. Powodowie wygrali proces w 73,51%, ponosząc koszty procesu w kwocie 5.899 zł, na którą składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.465 zł, wykorzystana zaliczka na poczet wydatków związanych
z dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego w kwocie 2.000 zł, opłaty skarbowe od złożenia pełnomocnictw procesowych w kwocie 34 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 2.400 zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, jedn. tekst:
Dz.U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.). Sąd nie uwzględnił wniosku powodów o przyznanie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości przekraczającej stawkę minimalną, gdyż niniejsza sprawa ma charakter typowy tak od strony faktycznej, jak i prawnej, a postępowanie dowodowe nie było ponadprzeciętnie rozbudowane. Strona pozwana wygrała proces
w 26,49%, ponosząc koszty procesu w kwocie 2.400 zł odpowiadającej wynagrodzeniu pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.). Zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, strona pozwana powinna zwrócić powodom 4.336,36 zł, a powodowie stronie pozwanej – 635,76 zł. Po stosunkowym rozdzieleniu na stronie pozwanej spoczywa obowiązek zwrotu powodom kosztów procesu do kwoty
3.700,60 zł.

O wydatkach poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa związanych
z dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego i nieznajdujących pokrycia w uiszczonych zaliczkach orzeczono w punktach IV i V sentencji wyroku, na podstawie art. 83 w zw.
z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 623 ze zm.), obciążając nimi każdą ze stron proporcjonalnie do stopnia jej przegranej w procesie.