Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI GC 44/16 upr/3

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) Spółka jawna w C.

przeciwko: J. P. (P.)

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego J. P. na rzecz powoda (...) Spółka jawna w C. kwotę 3 204,60 zł (trzy tysiące dwieście cztery złote sześćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 października 2015 r. do dnia zapłaty;

2)  umarza postępowanie w pozostałym zakresie ;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 662,45 zł (sześćset sześćdziesiąt dwa złote czterdzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 44/16/3

UZASADNIENIE

Powodowie P. K. i F. G. prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej Centrum (...) wystąpili z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. P. z pozwem o zapłatę kwoty 3 579,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności poszczególnych kwot cząstkowych wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że w dniu 15 czerwca 2015 r. nabyli od W. Z. wierzytelność zbywcy wobec pozwanego, wynikającą z faktury VAT nr (...), natomiast w dniu 28 sierpnia 2015 r. nabyli od cedenta wierzytelność przysługująca zbywcy wobec pozwanego, a wynikająca z faktury VAT nr (...), co potwierdzają cesje wierzytelności z dnia 15 czerwca 2015 r. i z dnia 28 sierpnia 2015 r. Cedent sprzedał i wydał pozwanemu towar, za co zostały wystawione faktury VAT. Pozwany towar odebrał nie zgłaszając przy tym zastrzeżeń co do ilości, jakości i ceny. Faktury zostały przez stronę pozwaną podpisane i odebrane. Pozwany dokonał wpłaty w wysokości 2 148 zł w dniu 18 maja 2015 r., która to wpłata pomniejszała należność wynikającą z faktury VAT nr (...). Po upływie terminów płatności zakreślonych w fakturach pozwany nie uregulował w całości należności z nich wynikających. W dniu 20 lipca 2015 r. oraz 1 września 2015 pozwany został wezwany do zapłaty zaległości powstałej wskutek nie uregulowania należności.

W dniu 12 listopada 2015 r. w sprawie o sygn. VI Nc-e 2001657/15 Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości oraz wnosząc o zasądzenie kosztów postępowania. Pozwany podniósł zarzut spełnienia świadczenia dochodzonego przez powodów.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że współpracował z cedentem W. Z.. Pozwany przyznał również, że w związku ze zrealizowanymi dostawami W. Z. wystawiła faktury VAT nr (...), a pozwany zapłacił należności wynikające z faktur przed wytoczeniem powództwa.

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. VI Nc-e Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania do Sądu Rejonowego w Tychach.

Pismem z dnia 4 lutego 2016 r. pełnomocnik powoda poinformował, iż uchwałą wspólników spółki cywilnej Centrum (...) s.c. przekształcili oni spółkę cywilną w (...) Spółka Jawna.

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa cofnęła pozew w zakresie kwoty 0,30 zł wynikającej z faktury nr (...) wraz z ustawowymi odsetkami, z uwagi na to, że należność ta została uregulowana przed zawarciem cesji z dnia 28 sierpnia 2015 r. Jednocześnie powód podtrzymał żądanie co do kwoty 3 204,60 zł wynikające z faktury VAT nr (...) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu. Powód nabył w dniu 15 czerwca 2015 r. od W. Z. wierzytelność przysługującą jej wobec pozwanego z FV (...). Pozwany odebrał zawiadomienie o cesji wierzytelności wynikającej z FV nr (...) w dniu 30 lipca 2015 r., a więc spełniając świadczenie w sierpniu 2015 r. wiedział o dokonanej cesji.

W piśmie procesowym z dnia 22 września 2016 r. strona pozwana podniosła, iż na podstawie umów cesji wierzytelności zawartych pomiędzy stroną powodową, a W. Z., nie nastąpiło przeniesienie wierzytelności na powoda, a jedynie nabył on prawo do jej dochodzenia, gdyż umowy nie zawierają skutku rozporządzającego. Skoro pozwany spełnił świadczenie na rzecz cedenta to odpadła przyczyna zawarcia umowy pomiędzy powodem, a cedentem i dalsze prowadzenie windykacji stało się bezprzedmiotowe.

Sąd ustalił co następuje:

W. Z. tytułem sprzedaży miodu wystawiła na rzecz pozwanego faktury VAT o nr (...) na kwotę 2 148,30 zł oraz nr (...) na kwotę 3 204,60 zł.

Dowód: faktury (k. 58 i 59).

W dniu 18 maja 2015 r. pozwany dokonał wpłaty kwoty 2 148 zł tytułem należności wynikającej z faktury VAT nr (...) na rzecz W. Z..

Dowód: potwierdzenie przelewu (k. 57).

W dniu 15 czerwca 2015 r. W. Z. zawarła ze stroną powodową umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przeniósł bezpłatnie na cesjonariusza swoją wierzytelność wynikającą zFV nr (...) wraz z wszelkimi związanymi z nią prawami. Pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. cedent zawiadomił pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności dot. FV nr (...). Pozwany odebrał zawiadomienie w dniu 30 lipca 2015 r.

Dowód: umowa cesji z dnia 15 czerwca 2015 r. wraz z załącznikiem (k. 54-55), zawiadomienie z dnia 15 czerwca 2015 r. (k. 53), potwierdzenie nadania (k. 56) dokument śledzenia przesyłek (k. 91-92).

Pismem z dnia 20 lipca 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wynikającej z faktur VAT nr (...) wraz z odsetkami, w łącznej kwocie * 4 469,66 zł.

Dowód: wezwania (k. 52).

Pozwany należność wynikającą z faktury VAT (...) uregulował częściami na rzecz W. Z.:

-

1 204,60 zł w dniu 3 sierpnia 2015 r.,

-

800,30 zł w dniu 10 sierpnia 2015 r.,

-

600 zł w dniu 6 sierpnia 2015 r.,

-

800 zł w dniu 7 sierpnia 2015 r.

Dowód: potwierdzenia przelewów (k. 15, 16, 18, 20).

W dniu 28 sierpnia 2015 r. W. Z. zawarła ze stroną powodową umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przeniósł bezpłatnie na cesjonariusza swoją wierzytelność wynikającą z FV nr (...) wraz z wszelkimi związanymi z nią prawami. Pismem z dnia 28 sierpnia 2015 r. cedent zawiadomił pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności dot. FV nr (...).

Dowód: umowa cesji z dnia 28 sierpnia 2015 r. wraz z załącznikiem (k.49-50 zawiadomienie z dnia 28 sierpnia 2015 r. (k. 48), potwierdzenie nadania (k. 51).

W dniu 1 września 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wynikającej z faktury VAT nr (...) wraz z odsetkami tj. łącznie 578,80 zł.

Dowód: wezwania (k. 47).

W dniu 15 września 2015 r. pozwany dokonał płatności w wysokości 150 zł tytułem kosztów windykacyjnych na rzecz strony powodowej.

Dowód: potwierdzenie przelewu (k. 19).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd oddalił wniosek o dowód z przesłuchania świadków oraz dowód z przesłuchania stron, albowiem nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie dotyczącej sporu prawnego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez (...) Spółkę Jawną w C. przeciwko J. P. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód początkowo domagał się zasądzenia kwoty 3 579,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności poszczególnych kwot cząstkowych do dnia zapłaty wskazując, że w drodze cesji wierzytelności nabył uprawnienie do dochodzenia roszczenia względem pozwanego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, że spełnił świadczenie do rąk pierwotnego wierzyciela, a na podstawie umów cesji wierzytelności zawartych

3

pomiędzy stroną powodową, a W. Z., nie nastąpiło przeniesienie wierzytelności na powoda, a jedynie nabył on prawo do jej dochodzenia.

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa cofnęła pozew w zakresie kwoty 0,30 zł wynikającej z faktury nr (...) wraz z ustawowymi odsetkami, z uwagi na to, że należność ta została uregulowana przez zawarciem cesji z dnia 28 sierpnia 2015 r. Jednocześnie powód podtrzymał żądanie co do kwoty 3 204,60 zł wynikające z faktury VAT nr (...) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

W ocenie Sądu strona powodowa w należyty sposób wykazała, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanych.

Zgodnie z art. 512 k.c. dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do innych czynności prawnych dokonanych między dłużnikiem a poprzednim wierzycielem.

Wobec sporu powstałego pomiędzy stronami w tym zakresie, wskazać należy, iż ochrona prawna dłużnika przewidziana w art. 512 k.c. kończy się w chwili zawiadomienia go przez cedenta o przelewie lub w momencie powzięcia przez dłużnika wiadomości o przelewie z jakiegokolwiek innego źródła. Słusznie przyjmuje się, co wynika także z domniemania dobrej wiary, iż dłużnik nie ma obowiązku dokonywania specjalnych ustaleń w zakresie ustalenia faktu rozporządzenia wierzytelnością przez jego dotychczasowego wierzyciela, a w szczególności przed momentem spełnienia świadczenia. W celu obalenia domniemania dobrej wiary dłużnika wystarczające jest wykazanie przez cesjonariusza, że przed spełnieniem świadczenia przez cedenta dłużnik został przez cedenta zawiadomiony o przelewie bądź w chwili spełnienia świadczenia wiedział o cesji. Zgodne z orzeczeniem SN z dnia 10 października 2002 r. (V CKN 1796/00, Pr. Bank. 2003, nr 2, s. 26) ciężar udowodnienia przewidzianego w art. 512 k.c. zawiadomienia dłużnika przez zbywcę o przelewie spoczywa na nabywcy wierzytelności. Zawiadomienie dłużnika może być przez cedenta dokonane w jakikolwiek sposób, także ustnie. Wykazanie faktu otrzymania przez dłużnika pisemnego zawiadomienia o przelewie prowadzi jednak niejako automatycznie do obalenia domniemania jego dobrej wiary, nawet gdyby dłużnik nie zapoznał się z treścią pisma. Poza zawiadomieniem przez cedenta dłużnik może uzyskać wiadomość o przelewie na przykład od wierzycieli cedenta lub od jego bliskich. Znacznie utrudnia to jednakże cesjonariuszowi dowodzenie wiedzy dłużnika o przelewie w chwili spełnienia świadczenia. W praktyce dłużnik uzyskuje wiadomość o przelewie od osoby najbardziej tym zainteresowanej - cesjonariusza. Obalenie domniemania dobrej wiary dłużnika powoduje, że spełnienie świadczenia na rzecz cedenta nie jest skuteczne w stosunku do cesjonariusza. Dłużnik ma w takim wypadku obowiązek spełnić świadczenie cesjonariuszowi na warunkach istniejących w chwili przelewu.

Okolicznością udowodnioną w ocenie Sądu jest to, że w dniu 15 czerwca 2015 r. W. Z. zawarła ze stroną powodową umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przeniósł bezpłatnie na cesjonariusza swoją wierzytelność wynikającą z FV nr (...) wraz z wszelkimi związanymi z nią prawami. Sąd nadto ustalił, iż pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. cedent zawiadomił pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności dot. FV nr (...), a pozwany odebrał zawiadomienie w dniu 30 lipca 2015 r. Powód przedłożył umowę cesji wierzytelności, zawiadomienie o cesji wierzytelności, potwierdzenie nadania przesyłki, jak również wykazał za pomocą dokumentu śledzenia przesyłek kiedy pozwany odebrał zawiadomienie o dokonanej cesji.

Bezspornym również było, że pozwany należność wynikająca z faktury VAT (...) uregulował częściami na rzecz W. Z. tj. 1 204,60 zł w dniu 3 sierpnia 2015 r., 800,30 zł w dniu 10 sierpnia 2015 r., 600 zł w dniu 6 sierpnia 2015 r., 800 zł w dniu 7 sierpnia 2015 r.

Wobec powyższego należało dojść do wniosku, że pozwany spełnił świadczenie do rąk W. Z. już po zawiadomieniu go o dokonanej cesji na rzecz strony powodowej.

Sąd nie mógł również zgodzić się ze stanowiskiem strony pozwanej jakoby, nie nastąpiło przeniesienie wierzytelności na powoda, a jedynie nabył on prawo do jej dochodzenia, gdyż umowy nie zawierają skutku rozporządzającego, a w związku ze spełnieniem świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela przyczyna zawarcia umowy odpadła. Strony w umowie cesji wyraźnie wskazały, że cedent przenosi bezpłatnie na cesjonariusza swoją wierzytelność wynikającą z FV nr (...) wraz z wszelkimi związanymi z nią prawami, a zatem nastąpił skutek rozporządzający, wbrew twierdzeniom strony pozwanej. Odpłatność nie należy do essentialia negotti umowy cesji. Polecenie przeniesienia w umowie się znajduje, a jedynie rozliczenia pozostawiono na okres późniejszy.

Biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 3 204,60 zł, umarzając postępowanie w pozostałym zakresie w pkt. 2 na podstawie art. 355 k.p.c.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 15 października 2015 r., a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 45,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk