Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: P. K.

przeciwko: (...) S.A. w Ł.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda P. K. kwotę 1 381,50 zł (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt groszy) z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 28 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 447 zł (czterysta czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 663/16/3

UZASADNIENIE

Powód P. K. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł. z pozwem o zapłatę kwoty 1.381,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 26 kwietnia 2015 r. samochód osobowy marki M. o nr rej. (...) stanowiący własność J. W. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, a następnie wypłacił odszkodowanie w kwocie 2.398,50 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Powód wstąpił w prawa poszkodowanego na podstawie umowy cesji wierzytelności. Powód domaga się zapłaty nieuregulowanej kwoty 1.381,50 zł z tytułu poniesionych przez poszkodowanego kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pojazd zastępczy był niezbędny poszkodowanemu przez cały okres związany z likwidacja szkody tj. przez 21 dni. Pozwany zweryfikował koszty najmu uznając za zasadny okres 15 dni oraz zweryfikował stawkę dobową z kwoty 180 zł brutto do kwoty 159 zł brutto. Powód przedstawił pozwanemu wymaganą dokumentacją i wezwał pozwanego do zapłaty należnego odszkodowania, jednakże pozwany nie zmienił decyzji.

W dniu 31 maja 2016 r. w sprawie o sygn. VI GNc 881/16/5 Referendarz Sądowy w Sąd Rejonowym w Tychach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż przyjął na siebie odpowiedzialność za zdarzenie drogowe z dnia 26 kwietnia 2015 r., wskazując że na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, a na powodzie ciąży obowiązek wykazania uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego. Pozwany uznał za uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego przez okres 15 dni, a wydłużający się okres najmu spowodowany był nieuzasadnioną zwłoką związaną z działaniem poszkodowanego. Poszkodowany otrzymał protokół z dodatkowych oględzin w dniu 8 maja 2015 r., a dopiero w dniu 17 maja 2015 r. przesłany został do akceptacji kosztorys po dodatkowych oględzinach. Poszkodowany przez okres 21 dni nie przystąpił do naprawy uszkodzonego pojazdu. Pozwany zakwestionował również stawkę w wysokości 180 zł brutto za dobę najmu pojazdu klasy C podnosząc, iż jest ona zawyżona w stosunku do stawek rynkowych. Stawka ta w sposób rażący odbiega od stawek rynkowych.

Sąd ustalił co następuje:

Bezspornym jest, że samochód osobowy marki M. o nr rej. (...) stanowiący własność J. W. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Powód zawarł z poszkodowanym umowę najmu pojazdu zastępczego marki V. (...) o nr rej. (...). Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego od dnia 28 kwietnia 2015 r. do dnia 18 maja 2015 r. tj. przez okres 21 dni przy stawce dobowej w wysokości 180 zł. Bezspornym jest również fakt, iż pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi częściowe odszkodowanie w kwocie 2.398,50 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego z uwagi na redukcję stawki dobowej najmu do kwoty 159 zł brutto i redukcję okresu najmu do 15 dni.

Dowód: umowy najmu (k. 20), faktura (k. 11), oświadczenie wynajmującego (k. 13) decyzja o wypłacie (k. 19, 20), potwierdzenie przelewu (k. 21).

Z historii szkody samochodu wynika m.in. że w następujących dniach nastąpiło:

- 26.04.2015 r. – powstanie szkody,

- 27.04.2015 r. – zgłoszenie szkody,

- 28.04.2015 r. – oględziny i wynajem pojazdu zastępczego,

- 29.04.2015 r. – pierwsze oględziny przez rzeczoznawcę pozwanego,

- 04.05.2015 r. – samochód przewieziono do warsztatu,

- 06.05.2015 r. – wykonano oględziny dodatkowe przez warsztat i wysłano kosztorys do ubezpieczyciela,

- 08.05.2015 r. – otrzymanie protokołu oględzin od ubezpieczyciela po dodatkowych oględzinach,

- 17.05.2015 r. – wysłanie kosztorysu do akceptacji przez warsztat,

- 18.05.2015 r. – zwrot samochodu zastępczego.

Dowód: historia szkody samochodu (k. 12).

W dniu 28 kwietnia 2015 r. poszkodowana i powód zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do dochodzenia roszczeń z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 27 kwietnia 2015 roku.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 9).

W dniu 20 maja 2015 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.780,00 zł brutto z tytułu wynajmu samochodu zastępczego przez okres 21 dni przy cenie jednostkowej netto 180 zł brutto za dzień.

Dowód: faktura VAT (k. 11).

Pismem z dnia 3 marca 2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 1.381,50 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego w związku ze szkodą w pojeździe marki M. o nr rej. (...).

Dowód: wezwanie (k. 12).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd oddalił wniosek o dowód z opinii biegłego co do wysokości stawki, albowiem nie miał on znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie i jest trudny do przeprowadzenia ze względu na błąd statystyczny.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez P. K. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 1.381,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty wskazując, że w drodze cesji nabył wierzytelność - prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 26 kwietnia 2015 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, iż na dłużniku ciąży jedynie obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych. Pozwany zakwestionował zarówno stawkę jak i okres najmu.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Wskazać należy, że zarówno stawka jak i okres trwania najmu pojazdu zastępczego był pomiędzy stronami sporny. Strona powodowa zastosowała stawkę w wysokości 180 zł brutto, natomiast pozwany zakład ubezpieczeń zweryfikował stawkę, obniżając ją do kwoty 159 zł brutto.

Odnośnie okresu najmu powód wykazał dokumentem stanowiącym historię naprawy czas, w którym samochód poszkodowanego pozostawał w zakładzie naprawczym. Łącznie okres ten wynosiłby 21 dni, przy uwzględnieniu weekendowej przerwy w czasie pracy oraz biorąc pod uwagę system pracy zakładu naprawczego. Sąd nie mógł się zgodzić ze stanowiskiem pozwanego jakoby zasadny był okres najmu w ilości 15 dni. Podkreślić należy technologiczny czas naprawy uwzględnia jedynie czas przeznaczony na naprawę i nie uwzględnia okoliczności związanych z funkcjonowaniem zakładu naprawczego w realnym świecie. Technologiczny czas naprawy zakłada sytuację idealną dotycząca ciągłego zajmowania się wyłącznie jednym naprawianym pojazdem, do którego części dostępne są od ręki. Mając na uwadze procedurę likwidacji szkody i czas jej trwania, wskazany przez powódkę okres naprawy, przekładający się na okres wynajmu samochodu zastępczego znajduje uzasadnienie w przedstawionym przez powódkę dokumencie. W ocenie Sądu weryfikacja przez pozwanego czasu najmu pojazdu do 15 dni stoi w sprzeczności z czasem koniecznym do naprawy uszkodzonego samochodu poszkodowanego. Ponadto w tym konkretnym przypadku, należało uwzględnić, że w trakcie likwidacji szkody przebiegał „weekend majowy” – zwierający kilka wolnych dni od pracy. Mając powyższe na uwadze Sąd przyjął, że uzasadniony okres wynajmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego wyniósł 21 dni.

Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Niewątpliwie normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, w sytuacji jego uszkodzenia lub zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Co ważne nie ulega wątpliwości, że poszkodowany niewątpliwie poniósłbym szkodę w majątku, gdyby musiała opłacić wynajem pojazdu zastępczego w dniu wynajmu, lub w chwili zdania pojazdu. Nadto należy przyjąć, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, iż „Pojęcie straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. obejmuje także wymagalne zobowiązanie poszkodowanego wobec osoby trzeciej” (SN III CZP 62/08). Dodać także należy, iż przywrócenie możliwości korzystania z samochodu nie następuję przez korzystanie ze środków komunikacji zbiorowej, a może być niejako odtworzone poprzez korzystanie z wynajętego samochodu zastępczego. Nadto zauważyć trzeba, że w obecnych czasach samochód jest rzeczą używaną w codziennym życiu, korzystanie z niego nie jest obecnie objawem luksusu, a rzeczą typową.

Warto nadmienić iż w przypadku definitywnej utraty rzeczy odszkodowanie przysługuje za okres od jej utraty do uzyskania odszkodowania (zwrotu innego przedmiotu), a w przypadku utraty czasowej - do chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej. (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11).

W ocenie Sądu okres najmu samochodu zastępczego w ilości 21 dni nie jest nadmiernie długi i pozostaje w normalnym związku przyczynowym z powstałą szkodą zwłaszcza, że konieczne były dodatkowe oględziny.

Spór pomiędzy stronami powstał również w zakresie przyjętej przez stronę powodową stawki dobowej za wynajem pojazdu zastępczego. Powód zastosował stawkę w wysokości 180 zł brutto za dobę najmu pojazdu zastępczego klasy C, pozwany natomiast uznał, iż jest to stawka wygórowana, weryfikując tym samym wysokość stawki do kwoty 159 zł. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie stawka przyjęta przez stronę powodową w wysokości 180 zł brutto za dobę mieści się w granicach średnich stawek za wynajem samochodu zastępczego klasy C i jednocześnie nie jest nadmiernie wygórowana. Nadto pamiętać należy, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania zakładu świadczącego swoje usługi najtaniej, dlatego też Sąd nie mógł się zgodzić z pozwanym, co do podniesionego przez niego zarzutu, iż powód zastosował stawkę dużo wyższą i odbiegającą od stosowanych u innych usługodawców.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądził od powoda na rzecz 1 381,50 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa; 70 zł tytułem opłaty od pozwu; 360,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 2 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk