Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk

Protokolant Aleksandra Sado - Stach

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2016 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko M. O.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I C 698/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 300 zł (trzysta złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Magdalena Balion- Hajduk

Sygn. akt III Ca 1287/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 października 2016 roku Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach zasądził od pozwanego M. O. na rzecz powódki Towarzystwa (...) SA w W. kwotę 1 500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 6 maja 2015 roku, oddalił powództwo w pozostałej części i zasądził od pozwanego na rzecz powódki 620 zł tytułem kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany w dniu 3 kwietnia 2011r. kierując pojazdem S. (...) w stanie nietrzeźwości spowodował wypadek drogowy, w wyniku którego obrażenia odniosła M. H. podróżująca pojazdem V. (...). Pozwanego łączyła z powodem obowiązkowa umowa odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powód przeprowadził postępowanie likwidacyjne i decyzją z dnia 24 czerwca 2011 roku przyznał poszkodowanej zadośćuczynienie w kwocie 5 500 zł, a następnie decyzją z dnia 11 grudnia 2012 roku przyznał poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 1 500 zł, które przelał na rachunek 12 grudnia 2012 roku.

Sąd Rejonowy, powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku, poz. 392) wskazał, że pozwany nie kwestionował okoliczności faktycznych, ale podniósł zarzut przedawnienia oraz to, że znajdował się on w stanie nietrzeźwości, a nie w stanie po użyciu alkoholu, jak stanowi ustawa.

Sąd Rejonowy uznał, że osoba znajdująca się w stanie nietrzeźwości znajduje się również w stanie po użyciu alkoholu. Uznał także, że zgodnie z treścią art. 43 pkt 1 powołanej ustawy, zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego odszkodowania, zaś decyzją z dnia 24 czerwca 2011 roku przyznano poszkodowanej zadośćuczynienie, a nie odszkodowanie.

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia, przyjął że roszczenie ubezpieczyciela oparte na art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku i przedawnia się z upływem lat trzech, albowiem jest roszczeniem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nadto roszczeniem z umowy ubezpieczenia. Roszczenie określone w art. 819 § 1 k.c. dotyczy nie tylko roszczeń z umowy ubezpieczenia, które przysługują przeciwko zakładowi ubezpieczeń lecz wszystkich roszczeń z umowy ubezpieczenia w tym roszczenia zwrotnego zakładu ubezpieczeń przeciwko kierującemu (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2015 roku IV CK 2013/05). Powództwo o zapłatę zadośćuczynienia w zakresie kwoty 5 500 zł zostało wniesione po upływie terminu trzech lat od wypłaty świadczenia na rzecz poszkodowanej, ale nie znajduje też oparcia w przepisach prawa .

Żądanie w zakresie zapłaty kwoty 1 500 zł odszkodowania znajduje oparcie w powołanym art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku i nie jest roszczeniem przedawnionym. W toku procesu powód nie wykazał, aby w sposób skuteczny wezwał pozwanego do zwrotu kwoty 1 500 zł wypłaconej poszkodowanej i uznał, iż powód może skutecznie dochodzić od pozwanego odsetek naliczanych od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu, tj. od dnia 6 maja 2015 roku na podstawie art. 481 i nast. k.c.

Pozwany wniósł apelację, w której zaskarżył wyrok w części dotyczącej kwoty 1 500 zł i zarzucił Sądowi naruszenie przepisu prawa materialnego tj. art. 120 § 1 zd. 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez ich niezastosowanie przy ustaleniu początku biegu trzyletniego terminu przedawnienia dochodzonego pozwem roszczenia co do kwoty 1500 zł i związku z tym uznanie przez Sąd nieskuteczności odniesionego przez pozwanego w tym zakresie zarzutu przedawnienia. Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za obie instancje.

Zarzucił, że wymagalność zależy od dokonania czynności wypłaty przez ubezpieczyciela na rzecz poszkodowanego, należy uznać, iż bieg terminu przedawnienia roszczenia w zakresie kwoty 1 500 zł rozpoczął się w dniu, w którym roszczenie to stało by się wymagalne, gdyby ubezpieczyciel dokonał na rzecz poszkodowanego wypłaty świadczenia w najwcześniej możliwym terminie tj. w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie. Natomiast zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu, gdyby w tym terminie nie było możliwe wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania, odszkodowanie powinno być wypłacone w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie mogła odnieść skutku.

Sąd odwoławczy podziela ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, jak również rozważania prawne tego Sądu odnoszące się do zakresu zaskarżenia i unikając zbędnych powtórzeń, przyjmuje je za własne.

Uzasadnienie Sądu Okręgowego zgodnie 505 ¹³ § 2 k.p.c. ogranicza się do wyjaśnienia podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w brzmieniu obowiązującym w dacie zdarzenia zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący wyrządził szkodę w stanie po użyciu alkoholu. Roszczenie regresowe w stosunku do kierującego powstaje z mocy samego prawa z chwilą wypłaty przez zakład ubezpieczeń świadczeń na rzecz poszkodowanych, z tą samą chwilą staje się wymagalne. Jest to nowa wierzytelność, która przedawnia się zgodnie z art. 118 in fine k.c., a bieg przedawnienia zgodnie z art. 120 k.c. rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne czyli z chwilą wypłacenia poszkodowanemu należnego odszkodowania (tak Dorota Maśniak: Komentarz do art.43 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, baza LEX).

Powódka wydała decyzje o przyznaniu odszkodowania w dniu 11 grudnia 2912 roku, pozew wniosła natomiast 15 grudnia 2014roku, a więc przed upływem trzyletniego terminu przedawnienia.

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze, na mocy art. 385 k.p.c. apelację oddalił. O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podst. art. 98 i 108 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, a złożyło się na nie wynagrodzenie pełnomocnika powódki w wysokości 300 zł.

SSO Magdalena Balion- Hajduk