Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r. w Katowicach

sprawy z odwołania M. K. (M. K. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach

z dnia 10 czerwca 2016 r. sygn. akt VIII U 329/15

1. oddala apelację,

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. na rzecz ubezpieczonego M. K. kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

/-/ SSA M.Żurecki /-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSO del. A.Petri

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 1374/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu M. K. prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym z tytułu pracy
w warunkach szczególnych. Powołując się na art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wskazał,
że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. nie udowodnił żadnego okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do spornego świadczenia. Podniósł, iż posiada wymagany okres zatrudnienia
w szczególnych warunkach, gdyż pracę o takim charakterze wykonywał w czasie zatrudnienia w Kombinacie Budowlanym w G., Zakładzie Budowlanym (...) w B. oraz
w Zakładach (...), co może wykazać zeznaniami świadków.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. ZUS wskazał, iż ubezpieczony nie przedłożył świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach za okresy zatrudnienia: od 10 września 1973r. do 31 marca 1979r. w Zakładach (...)
w W., od 4 kwietnia 1979r. do 30 maja 1992r. w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w Z. i od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r.
w Zakładzie Budowlanym (...) w B..

Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2016r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od grudnia 2014r. oraz obciążył organ rentowy obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Poza sporem pozostawało:

Ubezpieczony M. K. wiek 60 lat osiągnął (...). Nie przystąpił
do OFE. W dniu 23 grudnia 2014r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa
do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Zaskarżoną decyzją ZUS Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury
w obniżonym wieku emerytalnym 60 lat, z uwagi na brak wymaganego 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

ZUS przyjął, iż ubezpieczony na dzień 31 grudnia 1998r. posiada 26 lat i 25 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu żadnego okresu zatrudnienia.

W szczególności do pracy w warunkach szczególnych ZUS nie uwzględnił ubezpieczonemu okresów zatrudnienia:

- od 10 września 1973r. do 31 marca 1979r. w Zakładach (...) w W.,

- od 4 kwietnia 1979r. do 30 maja 1992r. w Przedsiębiorstwie Produkcji (...)
i Usług Budowlanych w Z.,

- od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r. w Zakładzie Budowlanym (...)
w B..

Za powyższe okresy pracodawcy nie wystawili ubezpieczonemu świadectw pracy
w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił, że M. K. w okresie od 10 września 1973r. do 31 marca 1979r. pracował w Zakładach (...) w W.. W tym okresie
od 28 października 1974r. do 11 października 1976r. odbywał zasadniczą służbę wojskową – do pracy powrócił z dniem 11 listopada 1976r.

W świadectwie pracy z dnia 30 marca 1979r. pracodawca wskazał, iż ubezpieczony w tym okresie zajmował następujące stanowiska:

- od 10 września 1973r. do 27 października 1974r. – bielarz tkanin,

- od 28 października 1974r. do 10 listopada 1976r. – odbywał zasadniczą służbę wojskową,

- od 11 listopada 1976 do 31 lipca 1978 – bielarz tkanin,

- od 1 sierpnia 1978r. do 31 marca 1979r. – ślusarz.

W okresie zatrudnienia od 10 września 1973r. do 31 lipca 1978r. (za wyjątkiem odbywania zasadniczej służby wojskowej) ubezpieczony pracował jako bielarz tkanin. Ubezpieczony pracował na wykańczalni tkanin. Praca ta polegała na ręcznym wybielaniu lnu i juty przy użyciu chloru i ługu oraz wypłukiwaniu tych tkanin z chemikaliów. Były tam maszyny
do chlorowania i ługowania i maszyny do prania z chemikaliów. Była to praca szkodliwa
w kontakcie z wybielaczami, kwasami, w narażeniu na opary chloru, kwasu solnego
i siarkowego. Pracownicy pracowali w odzieży ochronnej kwasoodpornej: gumowych fartuchach, gumowcach, rękawicach, okularach. Pracownicy dostawali dodatki szkodliwe oraz mleko i cukier.

Od 1 sierpnia 1978r. ubezpieczony został przeniesiony na stanowisko ślusarza. Dalej pracował na wykańczalni tkanin, naprawiał maszyny pralnicze, suszarki, chlorownice, kotły. Do jego obowiązków należała wymiana łożysk, wałków. Pracę ślusarza wykonywał podczas ruchu zakładu.

Pracę bielarza i ślusarza wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na 3 zmiany.

W okresie zatrudnienia w Zakładach (...) w W. wraz
z ubezpieczonym pracowali świadkowie S. R. i E. Ł.. Świadek S. R. pracował w latach 1966-1992, w tym okresie również jako bielarz tkanin. Świadek E. Ł. pracował w latach 1965-1992 jako bielarz i ustawiacz maszyn. Świadkowie otrzymali świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

W okresie od 4 kwietnia 1979r. do 30 maja 1992r. M. K. pracował
w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w Z., które wykształciło się z Kombinatu Budowlanego. Pracę podjął w Kombinacie Budowlanym
i od początku wykonywał pracę spawacza. W tym czasie nie posiadał uprawnień spawalniczych dlatego w angażu wpisano mu stanowisko ślusarza. Ubezpieczony uprawnienia spawalnicze uzyskał w 1984r.

Ubezpieczony pracował na ślusarni położonej w G. a potem przeniesionej do Z.. Była to duża hala, gdzie zatrudnionych było 40-50 pracowników pracujących w brygadach. Każda brygada składała się ze ślusarzy i spawaczy. Niektórzy pracownicy ślusarni wykonywali prace wyłącznie ślusarskie, inni ślusarskie i spawalnicze, a jeszcze inni wyłącznie prace spawalnicze. Pracownicy ślusarni zajmowali się produkcją elementów potrzebnych na budowy np. balustrad balkonowych, drzwi, okien, schodów. Ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał wyłącznie prace spawalnicze. Zdarzało się, że montował elementy metalowe na budowie i wówczas też wykonywał prace spawalnicze. Ubezpieczony jak i wszyscy pracownicy ślusarni otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szczególnych. W ostatnim roku zatrudnienia ubezpieczony został przeniesiony na kotłownię, gdzie również wykonywał prace spawalnicze.

Zdarzało się, że pracownicy wykonywali prace spawaczy nie posiadając formalnych uprawnień.

W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w Z. wraz z ubezpieczonym pracowali świadkowie M. D., W. D. i T. O.. Świadek M. D. pracował w latach 1979-1991 na stanowisku ślusarz-spawacz. Świadek W. D. pracował w latach 1979-1992
na stanowisku spawacza, po zakończeniu pracy w Kombinacie Budowlanym podjął wraz
z odwołującym zatrudnienie w Zakładzie Budowlanym (...). Świadek T. O. pracował na stanowisku spawacza, a potem wraz z ubezpieczonym podjął zatrudnienie
w zakładzie Budowlanym (...).

W okresie od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r. ubezpieczony pracował
w Zakładzie Budowlanym (...) w B.. Warunkiem zatrudnienia było posiadanie uprawnień spawalniczych. Zakład ten świadczył usługi na rzecz Huty (...). Ubezpieczony przyjął się do pracy wraz z cała brygadą, z którą pracował u poprzedniego pracodawcy
tj. wraz z W. D., T. O. i Z. E.. Ubezpieczony pracował na wydziale energetycznym Huty (...) - na kotłowni. Wykonywał wyłącznie prace spawalnicze: pracował przy remontach koksowni, wielkich pieców, wymianie rur technologicznych. Taką pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie zatrudnienia w Zakładzie Budowlanym (...) wraz z ubezpieczonym pracowali świadkowie Z. E. - pracował w latach 90, jako ślusarz oraz W. D.
i T. O..

Ubezpieczony legitymuje na dzień 1 stycznia 1999r. okresem składkowym
i nieskładkowym w wymiarze 26 lat i 25 dni.

Wobec poczynionych ustaleń Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie podnosząc w motywach tego rozstrzygnięcia co następuje:

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało,
że ubezpieczony legitymuje się wymaganym 15-letnim okresem pracy wykonywanej
w warunkach szczególnych, bowiem do takiej pracy należało zaliczyć mu sporne okresy zatrudnienia: od 10 września 1973r. do 31 marca 1979r. w Zakładach (...) w W., od 4 kwietnia 1979r. do 30 maja 1992r. w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w Z. oraz od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r.
w Zakładzie Budowlanym (...) w B..

Prace przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych są wymienione pod poz. 4, działu VII, wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.), zawierającego wykaz prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia
do niższego wieku emerytalnego.

Z kolei od 1 sierpnia 1978r. do 31 marca 1979r. ubezpieczony pracował jako ślusarz przy naprawie maszyn pralniczych, suszarek, chlorownic, kotłów. Praca ta była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na wykańczalni tkanin, podczas ruchu zakładu.

W ocenie Sądu pracę ślusarza na wykańczalni tkanin należy zakwalifikować jako bieżącą konserwację agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, wymienioną pod poz. 25 działu XIV wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Nadto w ocenie Sądu zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych podlega również okres zasadniczej służby wojskowej.

Sąd zwraca uwagę, iż odbywanie zasadniczej służby wojskowej regulowane było przez ustawę z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 827). Zgodnie z treścią art. 108 ust. 1 tej ustawy obowiązującego w okresie od 29 listopada 1967r. do 31 grudnia 1974r. (w brzmieniu pierwotnym) i po zmianie od 1 stycznia 1975r. (w brzmieniu do 5 sierpnia 1979r.) - a zatem
w okresie obywania zasadniczej służby wojskowej przez odwołującego - okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy.

Na podstawie art. 108 ust. 4 w/w ustawy wydane zostało rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 22 listopada 1968r.w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 44, poz. 318). Rozporządzenie to obowiązywało do 31 sierpnia 1979r. Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych
w § 2-4 (tj. w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił powrót
do zakładu pracy), wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia
w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że skoro czas odbywania służby wojskowej
w warunkach określonych w tych przepisach, wlicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie, to okres ten należy zaliczyć do pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.). Do odbywania zasadniczej służby wojskowej należy bowiem stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym w okresie jej odbywania. Takie stanowisko potwierdza Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z dnia 9 marca 2010r. I UK 333/09 (LEX 585739) oraz w wyroku z 25 lutego 2010 r. II UK 219/09 (LEX nr 590248), a także uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 16 października 2013r. sygn. II UZP 6/13 (OSNP 2014/3/42), zaś Sąd orzekający prezentowane stanowisko w pełni podziela.

Ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie zatrudnienia w Zakładach (...) w W., gdzie wykonywał pracę w warunkach szczególnych, zaś po zwolnieniu ze służby, do pracy u tego samego pracodawcy powrócił
w terminie 30 dni od zakończenia odbywania służby.

W okresie pracy w Przedsiębiorstwie Produkcji (...)
w Z. (wcześniej Kombinat Budowlany) od 4 kwietnia 1979r. do 30 maja 1992r. M. K., mimo początkowego braku uprawnień spawalniczych, od początku zatrudnienia wykonywał prace spawalnicze. Pracował na ślusarni, gdzie zatrudnionych było 40-50 pracowników pracujących w brygadach, składających się ze ślusarzy i spawaczy. Ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał wyłącznie prace spawalnicze przy produkcji elementów potrzebnych na budowy jak balustrady, okna, drzwi. Czasem wykonywał prace spawalnicze na budowie. W ostatnim roku zatrudnienia ubezpieczony został przeniesiony na kotłownię, gdzie również wykonywał prace spawalnicze.

Wykonywane przez ubezpieczonego prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym są wymienione pod poz. 12, działu XIV, wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.), zawierającego wykaz prac
w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

Prace spawalnicze wykonywał ubezpieczony również w okresie zatrudnienia w Zakładzie Budowlanym (...) w B. od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r. Warunkiem zatrudnienia w tym zakładzie było posiadanie uprawnień spawalniczych. W tym okresie ubezpieczony wykonywał wyłącznie prace spawalnicze przy remontach koksowni i wielkich pieców oraz wymianie rur technologicznych na kotłowni wydziału energetycznego w Hucie (...).

Bez znaczenia pozostaje, że pracodawcy nie wystawili ubezpieczonemu świadectw pracy w szczególnych warunkach oraz że ubezpieczony w angażu miał wpisane inne stanowiska pracy. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy
w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych
w Kodeksie postępowania cywilnego.

W konsekwencji powyższych rozważań należało uznać, że ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, a skoro kwestia posiadania przez ubezpieczonego ponad 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego nie była przedmiotem sporu i nie było także sporne,
iż odwołujący nie jest członkiem OFE i na dzień wydania zaskarżonej decyzji ukończył wymagany wiek 60 lat, to nabył prawo do emerytury.

Apelację od tego wyroku wywiódł organ rentowy zarzucając:

- naruszenie przepisów prawa procesowego, a to: art. 233 § 1 k.p.c., poprzez przekroczenie przez Sąd I Instancji granic swobodnej oceny dowodów i błędne przyjęcie, że odwołujący posiada 15-letni okres pracy w warunkach szczególnych i spełnia przesłanki do uzyskania świadczenia emerytalnego;

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to: art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w powiązaniu
z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, poprzez błędne przyznanie odwołującemu prawa do emerytury w niższym wieku.

Wskazując na przytoczone zarzuty skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania oraz zasądzenie od odwołującego na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje wg norm przepisach.

Ubezpieczony wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, mimo że w części jej zarzuty procesowe okazały się zasadne.

Stosownie do art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym po 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganych w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy o którym mowa w art. 27,

Emerytura o której mowa w ust. 1 przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do kwestii czy ubezpieczony posiada wymagany okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, jako że pozostałe warunki
nie były kwestionowane.

Sąd I instancji uznał natomiast, że skarżący kwestionuje prawidłowość jego ustaleń
w tym względzie, zatem ocenie należało poddać prawidłowość tychże ustaleń w tym prawidłowość dokonanej oceny dowodów.

Ocena wiarygodności i mocy dowodów przeprowadzonych w danej sprawie powinna odpowiadać regułom logicznego rozumowania oraz uwzględniać zasady doświadczenia życiowego wyznaczające granice dopuszczalnych wniosków i stopnia prawdopodobieństwa ich występowania w danej sytuacji. Jeżeli więc z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.). Musi się ona zatem ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne.

Odnosząc te uwagi ogólne do rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy czyniąc ustalenia faktyczne co do charakteru zatrudnienia ubezpieczonego przekroczył granice swobodnej oceny dowodów i wyciągnął zbyt daleko idące wnioski jedynie co do pracy ubezpieczonego w okresie od kwietnia 1979r. do czerwca 1984r.
Sąd I instancji odwołując się bowiem do zeznań samego ubezpieczonego jak i do zeznań świadków, którzy co prawda potwierdzali, że ubezpieczony pracując w Kombinacie Budowlanym w G. zajmował się spawaniem, bezzasadnie uznał, że ubezpieczony zatrudniony wówczas jako ślusarz – mechanik (vide dokumenty w aktach osobowych)
i odbywający dopiero od lutego 1984r. kurs spawania, pracował przy spawaniu stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy. Taki wniosek nie jest zaś uprawniony w świetle dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego i książeczki spawacza,
w której potwierdzono uzyskanie uprawnień do wykonywania takich prac dopiero
od 28.06.1984r.

W ocenie Sądu Apelacyjnego przeprowadzone w tym zakresie postępowanie dowodowe nie pozwala na stwierdzenie, że w tym okresie ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawalnicze.

Sąd Apelacyjny podziela natomiast i przyjmuje za własne ustalenia Sądu I instancji
co do charakteru pracy ubezpieczonego w pozostałych kwestionowanych przez skarżącego okresach.

W świetle bowiem dostępnej dokumentacji pracowniczej oraz zeznań świadków zasadnie przyjął Sąd I instancji, że w okresie zatrudnienia w Zakładach (...) w W. ubezpieczony najpierw wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę bielarza tkanin, a potem pracę ślusarza na wykańczalni tkanin podczas ruchu oddziału.

Z kolei pracując w Przedsiębiorstwie Produkcji (...)
w Z., które wykształciło się z Kombinatu Budowlanego ubezpieczony od uzyskania uprawnień spawalniczych (28.06.1984r.) do 30 maja 1992r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawalnicze.

Także w okresie zatrudnienia w Zakładzie Budowlanym (...) w B.
od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawalnicze. Wszakże warunkiem zatrudnienia w tym zakładzie było posiadanie uprawnień spawalniczych i ubezpieczony przeszedł do pracy w tym przedsiębiorstwie z całą brygadą, z którą pracował u poprzedniego pracodawcy. Zakład ten świadczył usługi na rzecz Huty (...), a ubezpieczony pracował na wydziale energetycznym Huty (...) - na kotłowni, czyli na tym wydziale, na którym pracował także w ostatnim okresie, będąc zatrudniony u poprzedniego pracodawcy. Nadto wykonywanie prac spawalniczych w okresie zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie pracodawca potwierdził ubezpieczonemu w książeczce spawacza.

Jak słusznie zauważył Sąd I instancji prace przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych są wymienione pod poz. 4, działu VII, wykazu A, stanowiącego załącznik
do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Ubezpieczony wykonywał takie prace w okresie od 10 września 1973r.
do 27 października 1974r. i od 11 listopada 1976r. do 31 lipca 1978r. natomiast
od 28 października 1974r. do 10 listopada 1976r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, który to okres podlega zaliczeniu do okresu pracy w warunkach szczególnych z przyczyn omówionych szczegółowo przez Sąd I instancji, czyli łącznie podlegają zaliczeniu jako okres pracy w warunkach szczególnych 3 lata, 10 miesiący,7 dni.

Pracę ślusarza na wykańczalni tkanin istotnie należy zakwalifikować jako bieżącą konserwację agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, wymienione pod poz. 25 działu XIV wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., czyli ten okres wynoszący 8 miesięcy także podlega zaliczeniu do stażu pracy
w warunkach szczególnych.

Prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym są wymienione pod poz. 12, działu XIV, wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8
poz. 43 ze zm.), zawierającego wykaz prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

Ubezpieczony takie prace wykonywał w okresie od 28.06.1984r. do 30 maja 1992r.
(7 lat, 11 miesięcy, 2 dni) i od 1 czerwca 1992r. do 31 sierpnia 1997r. (5 lat, 2 miesiące) czyli ten okres wynoszący łącznie 13 lat, 1 miesiąc, 2 dni również podlega zaliczeniu do stażu pracy w warunkach szczególnych.

W tym stanie rzeczy na dzień 1.01.1999r. ubezpieczony niewątpliwie legitymował się wymaganym 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych, a tym samym na dzień zgłoszenia wniosku spełnił wszystkie przesłanki warunkujące prawo do emerytury.

Z tych względów Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako pozbawioną podstaw.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 k.p.c.

/-/ SSA M.Żurecki /-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSO del. A.Petri

Sędzia Przewodniczący Sędzia

ek