Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku B. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o ustalenie właściwego ustawodawstwa

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 17 maja 2016 r. sygn. akt IV U 368/16

I o d d a l a apelację,

II z a s ą d z a od wnioskodawcy B. T. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. kwotę 270 zł ( dwieście siedemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt III AUa 648/16

Uzasadnienie
wyroku z dnia 23 stycznia 2017 r.

Decyzją z dnia 15 stycznia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. stwierdził , że w stosunku do prowadzającego w kraju pozarolniczą działalność gospodarczą B. T. , w okresie od 1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2012 r. - pomimo formalnego pozostawania wówczas
w stosunku pracy ze słowackim pracodawcą firmą (...) w Ś.- zastosowanie ma polskie ustawodawstwo w zakresie zabezpieczenia społecznego. W podstawie prawnej decyzji powołane zostały :art. 83 ust.1 ustawy z dnia 13 października1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2015 r. , poz.121 ze zm.) oraz art.11 ust. 1 i ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/ 2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U. UE. L . 2004/166/1 ze zm.). Z kolei w uzasadnieniu faktycznym przyjętego rozstrzygnięcia organ rentowy , opisując przebieg postępowania w sprawie ustalenia właściwego dla wnioskodawcy ustawodawstwa , stwierdzał , że jeszcze w 2013 r. jako tymczasowe ustalono w tym zakresie ustawodawstwo polskie , przyjmując marginalność pracy najemnej wnioskodawcy na Słowacji , o czym został on powiadomiony, podobnie jak słowacka instytucja ubezpieczeniowa , która do tego ustalenia nie zgłosiła sprzeciwu .Wystąpienie zaś przez wnioskodawcę w dniu 23 marca 2015 r. z wnioskiem
o ponowne ustalenie ustawodawstwa właściwego przy dodatkowym dołączeniu świadectwa pracy i „ pasków wypłat „ z okresu zatrudnienia , skutkowało wdrożeniem postępowania wyjaśniającego przy współudziale słowackiej instytucji ubezpieczeniowej , w wyniku którego ustalono ,że jeszcze w dniu 24 kwietnia 2013 r. S. P. wydała postanowienie o niepowstaniu obowiązkowego ubezpieczenia społecznego wnioskodawcy na Słowacji , które to postanowienie stało się prawomocne i wykonalne w dniu 30 lipca 2013 r. po oddaleniu odwołań uczestników postępowania przez Centralę S. P. w B. . W tym stanie rzeczy , jak konkludował organ rentowy, skoro w spornym okresie czasu trwał tylko jeden stosunku ubezpieczenia społecznego wnioskodawcy w kraju, winien on podlegać temu właśnie systemowi zabezpieczenia społecznego .

Wnioskodawca B. T. odwołał się od ww. decyzji ZUS do Sądu Okręgowego w Rzeszowie. W odwołaniu z dnia 17 lutego 2016 r. wnioskodawca, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie , że jako pracownik najemny (...). w Ś. w okresie od 1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2012 r. podlegał ustawodawstwu słowackiemu , zarzucił że decyzja ZUS wydana została z naruszeniem art. 13 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE.L.. 2004/166/1 ) ,przez brak zastosowania tej normy kolizyjnej , art.16 ust.4 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady ( WE) z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U.UE.L.2009/284/1) poprzez nienawiązanie przez ZUS kontaktu ze słowacką instytucją ubezpieczeniową skutkujące niewyjaśnieniem charakteru jego pracy najemnej , oraz art.14 ust.5 b ww. rozporządzenia wykonawczego , przez niewłaściwe uznanie tej pracy za marginalną . Jednocześnie odwołujący , nie kwestionując naprowadzanej przez ZUS okoliczności dotyczącej wydania przez słowacką instytucję ubezpieczeniową prawomocnej decyzji wyłączającej go z systemu zabezpieczenia społecznego na Słowacji zarzucał , że decyzja ta była wyłącznie pokłosiem ustalenia przez krajowy organ rentowy tymczasowego ustawodawstwa polskiego , stąd powyższe nie może mieć dla wyniku sporu przesądzającego znaczenia , a to oznacza , że końcowy wynik sprawy zależy jednak od przesądzenia czy jego praca najemnej miała marginalne znaczenie.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 9 marca 2016 r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o oddalenie żądania wnioskodawcy z tych samych względów które legły u podstaw zaskarżonej decyzji , podkreślając że twierdzenia odwołującego zmierzają do nieuprawnionego podważania , wiążącej ZUS , prawomocnej decyzji słowackiej instytucji ubezpieczeniowej wyłączającej wnioskodawcę z systemu zabezpieczenia społecznego na Słowacji , w sytuacji gdy była ona jedynie właściwa do oceny zaistnienia tego stosunku ubezpieczenia społecznego. Niezależnie od tego pozwany organ rentowy naprowadzał ,że w piśmie S. P. w B. z dnia 25 lipca 2013 r. podano, że w wyniku kontroli , słowacka instytucja ustaliła ,iż m. innymi pracodawca wnioskodawcy (...). w Ś. był tzw. firmą skrzynkową, w której nie dochodziło do realnego wykonywania pracy .

Sąd Okręgowy w Rzeszowie , po rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z dnia
17 maja 2016 r. (sygn. akt IV U 368/16 ) oddalił odwołanie wnioskodawcy.
Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca B. T. prowadzi w Polsce jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą, z której w 2012 r. uzyskał łączny dochód w wysokości 40.876,90 zł. W dniu 4 września 2012 r. wnioskodawca wystąpił do pozwanego organu rentowego z wnioskiem o ustalenie właściwego ustawodawstwa , przedkładając umowę o pracę z (...). w Ś. z dnia 1 sierpnia 2012 r. zgodnie z którą zobowiązany był świadczyć pracę na stanowisku doradcy reklamowego i marketingowego na terenie Słowacji i w siedzibie pracodawcy, przez 4 godziny w miesiącu za wynagrodzeniem 20 EUR . Na wezwanie ZUS z dnia 21 listopada 2012 r. o przedłożenie księgi przychodów i rozchodów z działalności gospodarczej względnie innych dokumentów niezbędnych do oceny czy praca najemna na Słowacji nie ma charakteru marginalnego , B. T. przedłożył jedynie w dniu
19 grudnia 2012 r. aneks do ww. umowy o pracę ,przewidujący 12 godzin pracy
w miesiącu za wynagrodzeniem 30 EUR. W konsekwencji powyższego Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. pismem z dnia 5 lutego 2013 r. poinformował wnioskodawcę o ustaleniu jako właściwego ustawodawstwa polskiego
w zakresie jego zabezpieczenia społecznego , uznając żee praca na Słowacji ma marginalne znaczenie. Pouczono też wnioskodawcę ,że jeżeli nie zgadza się z tym ustaleniem może wystąpić o wydanie stosownej w tym przedmiocie decyzji administracyjnej , czego jednak wówczas B. T. nie zażądał Jednocześnie w tej samej dacie poinformowano o powyższym ustaleniu S. P. ,która do tego ustalenia nie zgłosiła sprzeciwu . Pismem z dnia 10 października 2013 r. Centrala (...) przekazała Oddziałom pismo słowackiej instytucji ubezpieczeniowej zawierające wykaz zarejestrowanych na Słowacji pracodawców tzw. firm skrzynkowych , w których nie dochodzi do rzeczywistego świadczenia pracy przez zatrudnionych o niskich zarobkach i znikomym czasowo zaangażowaniu w pracę , wśród których był także pracodawca wnioskodawcy(...) w Ś. .
W dniu 23 marca 2015 r. B. T. złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o ponowne ustalenie właściwego ustawodawstwa dołączając ponownie umowę o pracę , aneks do tej umowy, świadectwo pracy (z którego wynikało ,że umowa trwała jedynie 4 miesiące do od 1 sierpnia do 30 listopada 2012 r.) , a także „ paski wypłat „ za wyżej wskazany okres z kwotami po 30 EUR brutto miesięcznie
( 25,98 EUR netto do wypłaty ) dla wykazania ,że zatrudnienie to nie było marginalne. W tej sytuacji ZUS wystąpił do S. P. o przekazanie informacji co do statusu ubezpieczeniowego wnioskodawcy na Słowacji , po czym w dniu 22 maja 2015 r. wpłynęło do organu rentowego pismo ww. słowackiej instytucji informujące, że jeszcze w dniu 24 kwietnia 2013 r. S. P. wydała postanowienie
o niepowstaniu obowiązkowego ubezpieczenia społecznego B. T. na Słowacji , które to postanowienie stało się prawomocne i wykonalne z dniem 30 lipca 2013 r. po oddaleniu odwołań uczestników postępowania przez Centralę S. P. w B. . W konsekwencji zaś powyższego wydana została przez ZUS – zaskarżona w niniejszym postępowaniu - decyzja z dnia 15 stycznia 2016 r. –o zastosowaniu wobec wnioskodawcy ustawodawstwa polskiego w zakresie zabezpieczenia społecznego za okres objęty umową pracę ze słowackim pracodawcą tj. od 1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2012 r. W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Rzeszowie uznał żądanie odwołania za nieuzasadnione ,a zaskarżoną decyzję ZUS za trafną i odpowiadającą prawu. Poddając nawet w wątpliwość rzeczywistość wykonywania przez wnioskodawcę pracy na podstawie umowy o pracę zawartej ze słowackim pracodawcą (przy podkreśleniu z jednej strony faktu nie przedłożenia przez odwołującego się jakichkolwiek dokumentów potwierdzających jego pobyt i pracę na Słowacji w spornym okresie czasu , z drugiej zaś wyników kontroli słowackiej instytucji ubezpieczeniowej, która potwierdziła ,że pracodawca wnioskodawcy był tzw. firm skrzynkową ,w której nie dochodziło do rzeczywistego świadczenia pracy ) Sąd I instancji , niezależnie od powyższego , przede wszystkim podkreślił, że pozwany organ rentowy przed wydaniem zaskarżonej decyzji procedował prawidłowo w porozumieniu ze słowacką instytucją ubezpieczeniową (w trybie art.16 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego - Dz.U.UE.L.2009/284/1) , co w efekcie doprowadziło do wspólnego stanowiska o podleganiu przez wnioskodawcę w spornym okresie czasu polskiemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego, przy uprzednim prawomocnym wyłączeniu go z systemu słowackiego zabezpieczenia społecznego decyzją S. P. z dnia 24 kwietnia 2013 r. , co z kolei uzasadniało zastosowanie art.11 ust.1 i ust.3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE.L.. 2004/166/1 ) .Pomimo tego Sąd Okręgowy w Rzeszowie uznał za zasadne odnieść się jeszcze do zarzutu odwołującego w zakresie pierwotnej oceny jego pracy najemnej przez ZUS jako pracy marginalnej . Wskazując więc w tym względzie na art. 14 ust. 5 b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U.UE.L.2009/284/1) ,w znaczeniu nadanym przez praktyczny poradnik ustawodawstwa mającego zastosowanie do pracowników w Unii Europejskiej, Europejskim Obszarze Gospodarczym i Szwajcarii ,wydany przez Komisję Administracyjną ds. koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Sąd Okręgowy skonstatował –porównując osiągnięty przez wnioskodawcę dochód z tytułu działalności gospodarczej w kraju w 2012 r. ( 40.876,90 zł)
z wypłaconym wynagrodzeniem za pracę ( łącznie 120 EUR brutto ) - ,że stanowisko ZUS o marginalnym charakterze pracy B. T. było prawidłowe. W podstawie prawnej wyroku powołany także został art. 477 ^{( 14 )}§ 1 k.p.c.

Wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 17 maja 2016 r. zaskarżony został przez wnioskodawcę B. T. . W apelacji z dnia 28 czerwca 2016 r. wnioskodawca, zarzucając naruszenie prawa materialnego tj. art. 13 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE.L.. 2004/166/1 ) poprzez brak jego zastosowania i przyjęcie tym samym ,że nie ma podstaw do objęcia go ustawodawstwem słowackim w zakresie zabezpieczenia społecznego w związku z pracą najemną na terenie Słowacji w okresie od
1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2012 r. , art.16 ust.4 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U.UE.L.2009/284/1) przez nienawiązanie przez ZUS kontaktu ze słowacką instytucją ubezpieczeniową ,celem rozwiania wątpliwości co do właściwego ustawodawstwa w sytuacji gdy przed sądem słowackim toczy się spór co do jego tytułu ubezpieczenia na Słowacji ( bez bliższego wskazania tego sądu czy sygnatury akt sprawy ), art.14 ust. 5 b ww. Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ( WE) z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego , przez jego zastosowanie i błędne uznanie, że praca najemna wykonywana na rzecz (...) w Ś. była pracą o marginalnym znaczeniu , tu też w zw. z art. 16 ww. rozrządzenia wykonawczego przez przesądzenie o powyższym bez wymaganej takle w tym względzie konsultacji ze słowacką instytucją ubezpieczeniową , w końcu pkt 4 decyzji nr A1 Komisji Administracyjnej
z dnia 12 czerwca 2009 r. w sprawie ustanowienia procedury dialogu i koncyliacji
w zakresie ważności dokumentów, określenia ustawodawstwa właściwego oraz udzielania świadczeń na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
( WE) ) nr 883/2004 poprzez jego niezastosowanie i nie zawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania sądowego na Słowacji , a także naruszenie prawa procesowego tj. art.233 §1 k.p.c. przede wszystkim w zakresie błędnego ustalenia o jedynie 4 godzinnym wymiarze czasu pracy i wynagrodzeniu równym 30 EUR miesięcznie ,podczas gdy było to 12 godzin pracy w miesiącu za wynagrodzeniem 80 EUR, co miało wynikać z aneksu do umowy pracę, a które to błędne ustalenie zaważyło na ocenie marginalności zatrudnienia ,wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie żądania odwołania, przy zasądzeniu od pozwanego organu rentowego poniesionych kosztów procesu wg norm przepisanych , ewentualnie jego uchylenie jak też poprzedzającej go decyzji ZUS i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania bezpośrednio organowi rentowemu z równoczesnym zasądzeniem kosztów postępowania. W uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego skarżący przede wszystkim akcentował ,że zaskarżona decyzja ZUS, a w konsekwencji także wyrok Sądu I instancji winny być uznane za przedwczesne , skoro zarówno organ rentowy jak i sąd orzekający nie byli uprawnieni do oceny zaistnienia stosunku ubezpieczenia społecznego poza granicami kraju , a spór w tej sprawie zawisł przed sądem słowackim i sprawa do chwili obecnej jest nierozstrzygnięta ( z dalszej części uzasadnienia apelacji wynikało, że skarżący w ww. postępowaniu ma podważać skuteczności doręczenia mu decyzji S. P.
z dnia 24 kwietnia 2013 r. stanowiącej o wyłączeniu go z sytemu ubezpieczeń społecznych na Słowacji ) . Niezależnie od powyższego apelujący podkreślał, że przedłożone przez niego dokumenty ; umowa o pracę , aneks do tej umowy , świadectwo pracy ,czy „ paski wypłat „ , stanowiły dostateczną podstawę do zastosowania art.13 ust.3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady(WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ,bowiem stanowisko słowackiej instytucji ubezpieczeniowej zawarte w piśmie z dnia 25 lipca 2013 r. nie miało rangi dokumentu i wymagało ewentualnej weryfikacji przez ZUS w drodze dialogu i koncyliacji ze słowacką instytucja ubezpieczeniową . Podobnie rzecz się ma w odniesieniu do oceny marginalności pracy najemnej gdzie także tego dialogu zabrakło . Co więcej samodzielnie i dowolnie przyjęte w tym przedmiocie stanowisko ZUS legło u podstaw decyzji S. P. z dnia 24 IV 2013 r. wyłączającej go z systemu słowackiego zabezpieczenia społecznego .W tym kontekście skarżący zwracał też dodatkowo uwagę ,że uznanie przez Sąd Okręgowy ,iż jego praca miała marginalne znaczenie oparte zostało na niewłaściwym porównaniu osiągniętego w 2012 r. globalnie dochodu z działalności gospodarczej z uzyskanym za okres zaledwie 4 miesięcy wynagrodzeniem za pracę , nadto w zaniżonej wysokości . Gdyby zaś dokonać jednie właściwego porównania osiągniętego dochodu z wynagrodzeniem jedynie za ww. okres 4 miesięcy , nadto przy prawidłowej wysokości wynagrodzenia 80 EUR miesięcznie , to wynik byłby diametralnie różny ,wykluczający marginalność zatrudnienia na Słowacji

Pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji wnioskodawcy ,przy zasądzeniu kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (oświadczenie pełnomocnika ZUS złożone na rozprawie apelacyjnej).

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie ,rozpoznając apelację wnioskodawcy B. T. ,zważył co następuje;

Apelacja jest nieuzasadniona i jako taka podlega oddaleniu .

Zaskarżony bowiem wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 17 maja 2016 r. – wbrew zarzutom apelacji- wydany został w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne , skutkujące prawidłową oceną prawną sprawy.

I tak odnosząc się kolejno do zarzutów zaskarżenia , poczynając od zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. należy w zdecydowany sposób stwierdzić , że jest to zarzut zupełnie nieuprawniony i świadczący najdobitniej o nieznajomości stanu sprawy przez autora apelacji . Twierdzenia bowiem o błędności ustaleń w zakresie przysługującego wnioskodawcy wynagrodzenia za pracę pozostają w oczywistej sprzeczności z treścią umowy o pracę z dnia 1 sierpnia 2012 r. jak i mającego obowiązywać już od tego dnia aneksu do tej umowy (vide- akta organu rentowego),
z których wynika , iż wnioskodawca miał początkowo wykonywać prace na rzecz(...). w Ś. w wymiarze 4 godzin w miesiącu za wynagrodzeniem 20 EUR , aby następnie w drodze zmiany w aneksie tej umowy ustalić, iż przy niezmienionym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie to ma wynosić 30 EUR miesięcznie, a więc nie jak zarzuca apelacja 80 EUR miesięcznie. Co więcej o takiej jak przewidziana ostatecznie w umowie o pracę wysokości wynagrodzenia świadczą pod dobitnie tzw. paski wypłat , z których wynika iż wynagrodzenie to było wnioskodawcy wypłacane właśnie w kwocie 30 EUR miesięcznie brutto (do wypłaty netto były to kwoty po 25,98 EUR) . W tym więc zakresie tak poczynione ustalenia Sądu I instancji były więc jak najbardziej prawidłowe. Odnosząc się z kolei w ramach tak postawionego zarzutu do podnoszonej z kolei błędności ustalenia Sądu Okręgowego o marginalnym charakterze pracy najemnej wnioskodawcy na Słowacji, należy
w pierwszym rzędzie zauważyć, że w prawidłowo ustalonym przez Sąd Okręgowy
w Rzeszowie przebiegu postępowania w sprawie ustalenia właściwego dla wnioskodawców prawodawstwa , jak też treści zaskarżonej decyzji ocena ta była zupełnie zbędna. Ustalenie bowiem tymczasowego polskiego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego odwołującego się nastąpiło jeszcze w piśmie ZUS z dnia 5 lutego 2013 r. , a ustalenie to -wobec jego niezakwestionowania przez słowacką instytucję ubezpieczeniową w terminie dwóch miesięcy od momentu poinformowania - w stosownie do art. 16 ust.3 rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 stało się ostateczne. Z kolei zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja ZUS z dnia 15 stycznia 2016 r. - której treść wyznacza zakres rozpoznania i oceny sądu (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2016 r. II UK 217/15) nie została oparta na uznaniu marginalności zatrudnienia wnioskodawcy, ale na ustaleniu ,że wobec prawomocnego wyłączenia wnioskodawcy ze słowackiego systemu zabezpieczenia społecznego decyzją S. P. z dnia 24 kwietnia 2013 r. nie występuje przewidziany w art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Parlamentu Europejskiego i Rady ( WE) nr 883/2004 element transgraniczny ,co uzasadnia zastosowanie przewidzianej w art. 11 ust. 1 i ust. 3 ww. rozporządzenia zasady podlegania tylko jednemu ustawodawstwu ,w tym wypadku państwa członkowskiego w którym wnioskodawca prowadzi na własny rachunek działalność gospodarczą . Jedynie więc marginalnie należy w tym miejscu zauważyć, że nawet przy miesięcznym porównaniu mającego być uzyskanym przez wnioskodawcę wynagrodzenia za pracę z osiągniętym dochodem z tytułu działalności gospodarczej ( to jest odpowiednio kwot po 25,98 EUR z kwotami po około 2200 zł miesięcznie – v. k-25 zestawienie dochodów firmy wnioskodawcy) proporcje tych należności oscylują w granicach poniżej 5 % , i to też bez uwzględnienia ponoszonych przecież przez wnioskodawcę ,a nie zwracanych przez pracodawcę, kosztów dojazdu do pracy na Słowację .Tym samym zaistniałby i tak uzasadnione przesłanki do przyjęcia marginalności tego zatrudnienia w rozumieniu art. 14 ust. 5 b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U.UE.L.2009/284/1) ,
w znaczeniu nadanym przez praktyczny poradnik ustawodawstwa mającego zastosowanie do pracowników w Unii Europejskiej, Europejskim Obszarze Gospodarczym i Szwajcarii ,wydanym przez Komisję Administracyjną ds. koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, przy konstatacji , iż wynagrodzenie za pracę najemną stanowiło mniej niż 5 % dochodu wnioskodawcy z tytułu działalności gospodarczej.
W tym więc kontekście traci na znaczeniu i jawi się jako bezprzedmiotowy stawiany przez skarżącego zarzut naruszenia ww. art. 14 ust. 5 b w zw. z art. 16 rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 i za taki również musi być uznany kolejny ,dotyczący rzekomego naruszenia art. 16 ust. 4 ww. rozporządzeni, skoro wbrew temu co twierdzi skarżący przed wydaniem zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych nawiązał kontakt ze słowacką instytucję ubezpieczeniową , efektem czego było powzięcie wiadomości o prawomocnej decyzji słowackiej instytucji ubezpieczeniowej wyłączającej wnioskodawcę z systemu zabezpieczenia społecznego na Słowacji ,co z kolei zwalniało pozwany organ rentowy z obowiązku wdrożenia procedury dialogu i konsyliacji przewidzianej przepisami Decyzji Nr 1 z dnia 12 czerwca 2009 r. Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego , jako ,że decyzja ta miała rangę wiążącego ZUS dokumentu w rozumieniu art. 5 ust.1 rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 ). Tym samym nie może być mowy o naruszeniu uregulowań tej Decyzji – co zarzuca apelacja , wskazując dodatkowo na jej pkt 4 - tym bardziej , że brak jest podstaw do sugerowanego zawieszenia postępowania , skoro skarżący w żadnej mierze nie dowiódł ,że przed sądem słowackim toczy się postępowanie z jego udziałem. Twierdzenia apelacji są bowiem w tym względzie bardzo ogólnikowe ( skarżący nie wskazuje bliżej tego sądu, ani też nie podaje sygnatury akt sprawy ) , co więcej tego rodzaj twierdzenia pojawiają się dopiero na etapie postępowania odwoławczego ,w sytuacji gdy przed Sądem I instancji wnioskodawca na ten fakt zupełnie nie naprowadzał ,
a jego fachowy pełnomocnik na rozprawie poprzedzającej wydanie zaskarżonego wyroku (v. e-protokół rozprawy z dnia 17 maja 2016 r. 00: 08: 52 ) wręcz wprost stwierdzał ,że żadne tego rodzaju postępowanie sądowe się nie toczy. Reasumując wbrew twierdzeniom skarżącego zarówno zaskarżona decyzja ZUS jak i wyrok Sądu I instancji nie mogą być uznane za przedwczesne . Inna rzecz ,że nic nie stoi na przeszkodzie aby w przypadku uzyskania przez wnioskodawcę korzystnego dla siebie wyroku sądu słowackiego , mógł domagać się wznowienia przedmiotowego postępowania w trybie art. 83 a ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Na dzień dzisiejszy jednak zaistniała sytuacja tego rodzaju ,że wskutek prawomocnej
i wykonanej decyzji słowackiej instytucji ubezpieczeniowej ,wyłączającej wnioskodawcę z systemu zabezpieczenia społecznego na Słowacji (prawidłowości której nie może w żaden sposób oceniać pozwany organ rentowy czy sąd krajowy ) pozostał jeden tylko tytuł ubezpieczenia społecznego B. T. związany z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej w kraju. W tej zaś sytuacji rozstrzygnięcie sądu uwzględniające żądanie odwołania doprowadziłoby do niedopuszczalnej w systemie koordynacji zabezpieczenia społecznego sytuacji niepodlegania przez wnioskodawcę jakiemukolwiek ubezpieczeniu w zakresie zabezpieczenia społecznego w spornym okresie czasu . Dlatego też zarówno zaskarżona decyzja ZUS z dnia 15 stycznia 2016 r. jak i wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia
17 maja 2016 r. uznane być muszą za w pełni prawidłowe. Na koniec Sąd Apelacyjny chciałby też zwrócić uwagę, że jakkolwiek bez wpływu na końcowy wynik sprawy pozostaje pismo słowackiej instytucji ubezpieczeniowej z dnia 25 lipca 2013 r. przesłane przez Centralę ZUS do Oddziałów w sprawie tzw. firm skrzynkowych na Słowacji ,wśród których wymieniony był także pracodawca wnioskodawcy , to jednak niezależnie od poprzednich stanowisk sądów powszechnych w tym względzie, Sąd Najwyższy w ostatnim czasie w stoi na stanowisku , że już tego rodzaju pismo winno być uwzględnione przez ZUS bez dodatkowej jego weryfikacji ( por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2016 r. I UZ 14/16 ).

Z tych wszystkich wiec wyżej naprowadzonych względów - z braku dostatecznych podstaw faktycznych i prawnych – na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku tut. Sądu. Końcowy wynik sprawy uzasadnia z kolei obciążenie wnioskodawcy poniesionymi przez pozwany organ rentowy w postępowaniu odwoławczym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 270 zł, o czym orzeczono jak w pkt II sentencji wyroku, na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c.
i przy uwzględnieniu minimalnej stawki wynagrodzenia fachowego pełnomocnika ZUS, przewidzianej w § 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).