Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r.

sprawy T. M.

syna Z. i K. z domu B. (...) roku w K. z art. 270 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 24 listopada 2015 r. sygnatura akt VI K 368/15

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygnatura akt IV Ka 330/16

Prokurator Rejonowy w Kłodzku wniósł akt oskarżenia przeciwko T. M. oskarżając go o to, że:

I.  w dniu 30 grudnia 2013 roku, w P., pow. (...) woj. (...) w celu użycia za autentyczny podrobił podpis A. M., na przekazie pocztowym o numerze nadawczym (...), opiewającego na kwotę 138,01 złotych, działając na szkodę (...) S.A.

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

II.  w dniu 18 lutego 2014 roku, w P., pow. (...) woj. (...) w celu użycia za autentyczny podrobił podpis A. K., na przekazie pocztowym o numerze nadawczym (...), opiewającego na kwotę 314,05 złotych, działając na szkodę (...) S.A.

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

Wyrokiem zaocznym z dnia 24 listopada 2015 roku (sygnatura akt VI K 368/15) Sąd Rejonowy w Kłodzku:

I.  oskarżonego T. M. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. wymierzył mu 4 (cztery) miesiące pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego T. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. wymierzył mu 4 (cztery) miesiące pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85-86 § 1 k.k. za zbiegające się przestępstwa wymierzył oskarżonemu karę łączną 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolości;

IV.  zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych, a poniesione w sprawie wydatki zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od wskazanego wyroku wywiódł oskarżony T. M. skarżąc wyrok w zakresie orzeczenia o karze wskazał, iż postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.10.2015 r. udzielono wymienionemu zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem wydanym przez Sąd Rejonowy w Kłodzku z dnia 25.03.2015r. poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, ponadto czyniąc uwagi, iż nie mógł stawić się na termin rozprawy głównej wyznaczonej na dzień 24 listopada 2015 roku na godzinę 13.00 oraz wniósł o zawieszenie wykonania kary.

Sąd okręgowy zważył:

kontrola instancyjna wydanego wyroku wykazała, iż koniecznym stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji albowiem orzeczenie to wydane zostało z naruszeniem przepisów prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia.

Zauważyć należy, iż jak wynika z protokołu rozprawy głównej z dnia 24 listopada 2015 roku sąd rejonowy procedując w sprawie na podstawie art. 479§1 kpk w zw. z art. 32 ustawy z dnia 27.09.2013 roku o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw postanowił prowadzić postępowanie pomimo nieobecności oskarżonego T. M. albowiem - jak wskazał w uzasadnieniu wydanego postanowienia – oskarżony mimo zawiadomienia, nie stawił się na rozprawę. Ponadto w tym samym dniu sąd zamknął przewód sądowy oraz wydał wyrok zaoczny. Zwrócić jednakże w tym miejscu należy uwagę, iż zgodnie z art. 1 pkt 166 ustawy z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r., poz. 1247) w dziale X kodeksu postępowania karnego został uchylony rozdział 51 w którym zamieszczony był przywołany powyżej art. 479§1 kpk, zmiana ta weszła w życie z dniem 1 lipca 2015r. Rozpatrując sprawę zaakcentowania przy tym nadto także wymaga, iż art. 479§1kpk nie został wymieniony w treści art. 36 pkt 2 wymienionej ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw a w którym to przepisie określona została reguła intertemporalna. Zgodnie z treścią tego przepisu w sprawach, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wniesiono do sądu akt oskarżenia art. 167, art. 171 § 2, art. 366 § 1, art. 370, art. 389, art. 391, art. 397, art. 401 § 1, art. 427, art. 433 § 1, art. 434, art. 437 § 2, art. 443, art. 447, art. 452 oraz art. 454 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, stosuje się w brzmieniu dotychczasowym do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż akt oskarżenia w sprawie tej wpłynął do Sądu Rejonowego w Kłodzku w dniu 26 czerwca 2015 roku, zaś postanowienie o prowadzeniu rozprawy pod nieobecność oskarżonego sąd rejonowy wydał jednak procedując na rozprawie w dniu 24 listopada 2015 roku. Przepis art. 32 wymienionej ustawy a który to przepis powołanym został w zw. z art. 479§1 kpk w podstawie prawnej wydanego przez sąd orzekający postanowienia stanowi, iż dochodzenie, śledztwo albo postępowanie sądowe wszczęte lub prowadzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzone jest nadal w dotychczasowej formie lub trybie i mają do niego zastosowanie przepisy szczególne dotyczącej tej formy lub trybu postępowania w brzmieniu dotychczasowym, z wyjątkiem art. 517g§1 oraz art. 517i§2 ustawy o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, które stosuje się w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Jak zauważa się zaś w doktrynie niewątpliwie użyty w przepisie art. 32 termin „wszczęte" ma odniesienie do postępowania przygotowawczego, albowiem dochodzenie i śledztwo, aby mogło być „prowadzone", musi być zainicjowane postanowieniem o ich „wszczęciu" (art. 303, art. 325a § 2 kpk i odpowiednio do spraw o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe – art. 113 § 1 kks). Niewątpliwie więc komentowany przepis ma zastosowanie do dochodzenia i śledztwa, jeśli postanowienie o ich wszczęciu wydano przed dniem 1 lipca 2015 r., a także gdy przeprowadzono stosownie do odpowiedniej formy czynności w niezbędnym zakresie (art. 308§1 i § 6 kpk). Odnośnie do postępowania sądowego ustawodawca nie używa w żadnym przepisie kodeksu postępowania karnego terminu, oznaczającego jego „wszczęcie". Przyjąć zatem należy, że to tego etapu postępowania karnego w komentowanym przepisie odnosi się termin, że było ono „prowadzone". Przez postępowanie sądowe rozumieć należy przeprowadzenie rozprawy głównej i wydanie końcowego orzeczenia, przy zachowaniu wszelkich warunków ustawowych.

W świetle powyższego w dacie rozpoczęcia przewodu sądowego sąd I instancji nie był uprawniony do wydania wyroku zaocznego w oparciu o przepisy, które już nie obowiązywały. Niezbędnym zatem pozostawało wyjście poza granice zaskarżenia (art.440 kpk) skoro oskarżonego dotknęły rygory wynikające z przepisów nie mających w dacie orzekania zastosowania.

Z tych też względów konieczne stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji i przeprowadzenie przewodu sądowego w całości (art.437§2 kpk).

eś