Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2012 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2012 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania S. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 9 marca 2012 roku nr (...)

w sprawie S. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 538/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 18 grudnia 2012 r.

Decyzją z dnia 9 marca 2012r., nr. (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), przyznał S. C. emeryturę od dnia 1 marca 2012r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.

W odwołaniu od tej decyzji S. C. domagała się jej zmiany i przyznania emerytury od dnia 21.10. 2009 r. tj od ukończenia przez odwołującą się 60 lat , podnosząc , iż składając wniosek w austriackiej instytucji ubezpieczeniowej przed ukończeniem 60 roku życia , domagała się również polskiej emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc , iż zaskarżoną ostateczną decyzją z dnia 9 marca 2012r. Zakład przyznał wnioskodawczym emeryturę na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS od dnia 1 marca 2011r. tj. od miesiąca , w którym zgłoszono wniosek zgodnie z art. 129 powołanej ustawy. Organ rentowy wskazał , iż zgodnie zasadą polskiego prawa emerytalno - rentowego , świadczenia wypłaca się na vniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty , lecz nie wcześniej niż od miesiąca , w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Przy złożeniu wniosku o austriacka rentę starczą w dniu 6 października 2009 r. nie zgłoszono okresów ubezpieczeniowych w Polsce. Dopiero dnia 4 marca 2011 r. po raz pierwszy rencistka złożyła wniosek o polską emeryturę .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 listopada 2009r. S. C. uzyskała austriacką rentę starczą w kwocie 849,52 euro brutto. Składając w Austrii w październiku 2009r. wniosek o to świadczenie , nie zgłosiła okresów ubezpieczenia w Polsce i dopiero w dniu 4 marca 2001r. złożyła w austriackiej instytucji ubezpieczeniowej wniosek o polskie świadczenie . S. C. w dniu 21 października 2009 r. ukończyła 60 lat .

Ostateczną decyzją z dnia 9 marca 2012 r. Zakład przyznał wnioskodawczyni emeryturę na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS od dnia 1 marca 2011 r.

dowód:

-

druk austriackiej instytucji ubezpieczeniowej E 001 AT, karta 7 akt ZUS

-

decyzja ostateczna z dnia 9.03.2012r. karta 70 akt ZUS

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zalegające w aktach ZUS, a przede wszystkim zasadnicze okoliczności dotyczące daty złożenia wniosku o polskie świadczenie ustalił w oparciu o druk E 001 AT sporządzony przez austriacką instytucję ubezpieczeniową.

Sąd pozytywie ocenił dowody z tych dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, a ponadto nie były one kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie od zaskarżonej decyzji (...) Oddział w T. z dnia 9 marca 2012r. r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa jest bezzasadne.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Jak wynika z powołanego przepisu, generalną zasadą polskiego prawa emerytalno - rentowego jest to , że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania do nich prawa ( tj. spełnienia ustawowych warunków ), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie. Reguła powyższa wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, tj. za okres po nabyciu prawa, a przed złożeniem wniosku, co w literaturze przedmiotu uzasadnia się zapobieganiem powstawaniu zjawiska kapitalizacji świadczeń ( zob. I. Jędrasik- Jankowska, Prawo..., s. 185; T. Zieliński, Ubezpieczenia..., s. 212).

Zasadę tę powtórzył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10.02.2012 r., II UK 146/11 (LEX nr 1166987), podnosząc, że przepis art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uzależnia początkową datę wypłaty świadczenia od daty złożenia o nie wniosku. Jak wskazał, mimo, że nie budzi wątpliwości stanowisko, że prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego powstaje z urzędu, a decyzja organu rentowego ma charakter deklaratoryjny, samo spełnienie się przesłanek warunkujących prawo do świadczenia in abstracto nie stanowi podstawy do wypłaty świadczenia. Podstawę taką stanowi wniosek o przyznanie, a następnie wypłacenie świadczenia, tak więc niewątpliwie ustawodawca przypisał decydującą rolę woli uprawnionego, który nawet jeżeli spełnia przesłanki nabycia prawa do świadczenia nie musi
z niego korzystać. Konsekwencją tego jest to, że dopiero złożenie wniosku o świadczenie powoduje obowiązek jego wypłaty, a ustawodawca nie przewidział możliwości wyrównywania świadczenia osobom, które wystąpiły z wnioskiem o nie później niż nabyły do niego prawo, jeżeli zwłoka spowodowana została brakiem staranności w prowadzeniu własnych spraw.

Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych dokonanych w oparciu o dokumenty wystawione przez austriacka instytucję ubezpieczeniową ( druk E 001 AT k- 7 akt ZUS ) S. C. wniosek o polskie świadczenie złożyła dopiero w dniu 4 marca 2011r. Dlatego odwołanie od zaskarżonej decyzji należało ocenić jako bezzasadne, bowiem w decyzji tej organ rentowy prawidłowo zastosował powołaną normę wynikającą z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przyznając emeryturę dopiero od dnia złożenia wniosku o to świadczenie.

Procesową przesłankę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.