Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 marca 2013 roku nr (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wypłatę emerytury

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej W. W. prawo do wypłaty emerytury od 1 lutego 2013 roku;

2.  w pozostałej części odwołanie oddala.

Sygn. akt IVU 779/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 września 2013 roku

Decyzją z dnia 25.03.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w T. wznowił od dnia 1.03.2013r. wypłatę emerytury przyznanej W. W. .

W. W. w odwołaniu od powyższej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do wypłaty emerytury od dnia 1.02.2013r. tj. od pierwszego dnia po rozwiązaniu stosunku pracy. Ostatecznie na rozprawie w dniu 20.09.2013r. ubezpieczona domagała się zmiany decyzji i przyznania prawa do wypłaty świadczenia za okres od maja 2012r.

W odpowiedzi na odwołanie organ wnosił o oddalenie odwołania podnosząc, iż przyznana zamieszkałej w Austrii W. W. od 1.10.2012r. emerytura w pełnej wysokości została zawieszona w oparciu o przepis art. 103a ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS z uwagi na kontynuowanie przez ubezpieczoną zatrudnienia. Organ rentowy podniósł, iż w dniu 5.02.2013r. o wypłatę emerytury, jednak prawidłowy wniosek wraz z dokumentem potwierdzającym rozwiązanie stosunku pracy wpłynął do organu rentowego w dniu 18.03.2013r., dlatego stosownie do art. 135 powołanej ustawy organ rentowy podjął wypłatę świadczenia od marca 2013r..

Sąd ustalił, co następuje:

W. W. zamieszkała w W. za pośrednictwem austriackiej instytucji ubezpieczeniowej w październiku 2012r. złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją ostateczna z dnia 2.01.2013r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej emeryturę od dnia 1.10.2012r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, zawieszając jednocześnie wypłatę świadczenia z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia na terenie Austrii.

W dniu 5.02.2013r. wpłynął do organu rentowego wniosek odwołującej o wypłatę emerytury na wskazany w tym piśmie rachunek bankowy. Pismem z dnia 20.02.2013r. organ rentowy poinformował ubezpieczoną o treści art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowiącym podstawę zawieszenia świadczenia oraz o tym, że w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć świadectwo pracy potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy. W odpowiedzi odwołująca się przedłożyła w dniu 18.03.2013r. zaświadczenie pracodawcy z dnia 5.03.2013r. potwierdzające rozwiązanie stosunku pracy z dniem 31.02.2013r. w związku z przejściem na emeryturę. Zaskarżoną decyzją organ rentowy wznowił wypłatę świadczenia od dnia 1.03.2013r.

Dowód: akta ZUS

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, w szczególności zalegających w aktach rentowych, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu i które nie były kwestionowane przez strony postępowania

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie tylko częściowo zasługuje na w uwzględnienie. W myśl art. 129 ust 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Generalną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Reguła powyższa wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, tj. za okres po nabyciu prawa, a przed złożeniem wniosku.

W przedmiotowej sprawie wniosek o emeryturę został złożony za pośrednictwem austriackiej instytucji ubezpieczeniowej w październiku 2012r., ale w sytuacji, gdy w tym okresie (do 31.01.2013r.) ubezpieczona kontynuowała zatrudnienie na terenie Austrii. Zatem zgodnie powołaną zasada emerytura mogła być wypłacana najwcześniej od miesiąca złożenia wniosku (tj. od października 2012r.) gdyby nie fakt, że ubezpieczona nadal pozostawała w zatrudnieniu. Zgodnie, bowiem z treścią art. 103a powołanej ustawy prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz, którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Przepis ten nakazujący zawiesić wypłatę świadczenia z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia) miał zastosowanie wobec odwołującej się, która prawo do emerytury nabyła od października 2012r.

Skutki zakresowej niekonstytucyjności art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) wynikające z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. (K 2/12 OTK-A 2012/10/121) opublikowanym w Dzienniku Ustaw pod pozycją 1285 z dnia 22 listopada 2012 r. są takie, iż z chwilą ogłoszenia sentencji wyroku w Dzienniku Ustaw utracił on moc w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103a powołanej ustawy do osób, które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Oznacza to, że obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą - jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury - nie będzie miał zastosowania tylko do osób, które nabyły to prawo w okresie od dnia 8 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. Do takich osób należy właśnie odwołująca, co czyni bezzasadnym jej żądanie wypłaty emerytury za okres przed dniem 1.02.2013r., gdyż kontynuowała wówczas zatrudnienie. Zatem w oparciu o powołane przepisy prawa materialnego w tym art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. Odwołanie w części dotyczącej wypłaty świadczenia za okres przed 1.02.;2013r., jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Natomiast uzasadnione okazało się odwołanie w zakresie, w jakim dotyczyło wypłaty świadczenia po 31.01.2013r. W myśl art. 135 ust.1 powołanej ustawy, w razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu. W przedmiotowej sprawie przyczyna zawieszenia wypłaty świadczenia ustała z dniem 31.01.2013r. tj. z dniem rozwiązania stosunku pracy. Organ rentowy podnosił jednak, iż prawidłowy wniosek, a zwłaszcza dokument potwierdzający zatrudnienie wpłynął dopiero miesiącu marcu 2013r. , stąd wypłata emerytury uzasadniona jest świetle powołanego przepisu dopiero od tego miesiąca. Stanowisko organu rentowego jest błędne. Przepis art. 135 ustawy odwołuje się, bowiem do daty złożenia wniosku, a nie do daty zakończenia postepowania dowodowego, pozwalającego na wydanie decyzji. Zatem możliwa jest sytuacja, że po złożeniu wniosku organ rentowy prowadząc postępowania wyjaśniające, wzywa wnioskodawcę o przedłożenie określonych dokumentów uzasadniających wniosek, co nie oznacza, iż sam wniosek traktujemy, jako złożony w dacie przedłożenia tych dokumentów. W przedmiotowej sprawie wniosek o wypłatę świadczenia został złożony w dniu 5.02.2013r., natomiast dokument potwierdzający okoliczności uzasadniające wniosek przedłożono na wezwanie organu rentowego w dniu 18.03.2013r. Zgodnie z powołanym przepisem wznowienie wypłaty świadczenia winno jednak nastąpić od miesiąca, w którym złożono wniosek - nawet jeśli wymagał on przeprowadzenia postępowania dowodowego przed organem rentowym - , a zatem od lutego 2013 r.

Wobec powyższego na podstawie art. 135 ust.1 powołanej ustawy i art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję jak w pkt. 1 wyroku.