Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 06 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu, III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Michał Ziemniewski

Protokolant: sędzia przewodniczący

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu – Agnieszka Krysmann

po rozpoznaniu w sprawie skazanego J. K.

o wydanie wyroku łącznego

postanawia

1.  na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 574 k.p.k. umorzyć postępowanie o wydanie wobec skazanego J. K. wyroku łącznego obejmującego prawomocny wyrok:

I.  Sądu Rejonowego w Wągrowcu z 13 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 835/10.

II.  Sądu Rejonowego w Wągrowcu z 09 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 405/11.

III.  Sądu Okręgowego w Poznaniu z 27 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 170/14.

2.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 615 z późn. zm.) oraz § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016 r., poz. 1714) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. S. kwotę 120,00 zł plus VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu.

3.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynął wniosek skazanego J. K. o wydanie wobec niego wyroku łącznego w sprawach Sądu Rejonowego w Wągrowcu o sygn. akt II K 405/11, Sądu Okręgowego w Poznaniu o sygn. akt III K 170/14, i orzeczenie kary łącznej.

Sąd Okręgowy ustalił, iż J. K. był skazany wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Wągrowcu z 13 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 835/10.

II.  Sądu Rejonowego w Wągrowcu z 09 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 405/11.

III.  Sądu Okręgowego z 27 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 170/14.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 r. poz. 396) dokonano nowelizacji między innymi przepisów rozdziału IX „Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych” ustawy kodeks karny oraz przepisów rozdziału 60 „Orzekanie kary łącznej” ustawy kodeks postępowania karnego, a zmiany te weszły w życie z dniem 1 lipca 2015 r.

Niemniej jednak w odniesieniu do skazanego nie jest możliwe zastosowanie przepisów znowelizowanych i wydanie na ich podstawie wyroku łącznego.

Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 powołanej ustawy, przepisów rozdziału IX ustawy kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r., nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu, jeżeli prawomocnie orzeczona przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kara łączna jest wyższa niż górna granica wymiaru kary łącznej określona w ustawie kodeks karny, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wymierzoną karę łączną obniża się do górnej granicy wymiaru kary łącznej określonej w ustawie, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z powyższym zauważyć zatem należy, że kary jakie wymierzono skazanemu w poszczególnych wyrokach jednostkowych zostały orzeczone przed dniem wejścia w życie powołanej ustawy nowelizującej, a więc przed dniem 1 lipca 2015 r., a po dniu wejścia w życie tej ustawy J. K. nie był karany sądownie.

W niniejszej sprawie orzeczone wobec skazanego kary jednostkowe mogą być zatem łączone jedynie na podstawie poprzednio obowiązujących zasad orzekania kary łącznej.

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się wówczas, gdy zachodzą wobec osoby prawomocnie skazanej różnymi wyrokami warunki do orzeczenia kary łącznej, a jeśli brak jest warunków do wydania wyroku łącznego wówczas Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania (art. 572 k.p.k.).

Warunki do orzeczenia kary łącznej określone zostały w art. 85 k.k. (w brzmieniu przed 01.07.2015r.). Zgodnie z tym przepisem karę łączną orzeka się wówczas, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa (vide: uchwała 7 sędziów SN - zasada prawna z dnia 25 lutego 2005r., sygn. I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Nadto – jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanej uchwały – możliwe jest wystąpienie nie tylko jednego zbiegu realnego, ale i dalszych, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 85 k.k. Jednakże nawet przy kolejnych zbiegach obejmujących drugą, trzecią, itd. grupę przestępstw, zawsze wyjściowym punktem odniesienia będzie pozostawał ten chronologicznie „pierwszy wyrok”, zamykający kolejne „grupy przestępstw” pozostających w zbiegu. Oceny zbiegu realnego dokonywać należy z perspektywy postępowania sprawcy – czy kolejnych przestępstw dopuszcza się po wydaniu wobec niego wyroku (kolejnych wyroków), czy przed nim (nimi).

Po zapoznaniu się ze zgromadzonymi dokumentami Sąd stwierdził, że kary orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Wągrowcu z 13 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 835/10, Sądu Rejonowego w Wągrowcu z 09 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 405/11, Sądu Okręgowego w Poznaniu z 27 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 170/14 nie podlegają połączeniu.

„Pierwszym” wyrokiem w sprawie przeciwko J. K. jest wyrok, który zapadł dnia 13.12.2010 r. tj. wyrok w sprawie o sygn. II K 835/10 (opisany powyżej w punkcie I) . Badając daty popełnienia przez skazanego kolejnych przestępstw stwierdzić należy, że przestępstwa objęte pozostałymi wyrokami tj. w sprawach opisanych wyżej w punktach od II (popełniono w dniu 28.01.2011 roku) do III (popełniono w dniu 01.04.2014 roku) nie kwalifikowały się do połączenia z karą wymierzoną w sprawie o sygn. II K 835/10. Z uwagi zatem na brak warunków z art. 85 kk do połączenia kary wymierzonej w wyroku opisanym wyżej w punkcie I z inną karą orzeczoną wobec skazanego wyrokami w punktach II-III postępowanie w zakresie kary z wyroku opisanego w punkcie I należało umorzyć.

Kolejnym „pierwszym” wyrokiem w sprawie przeciwko J. K. jest wyrok, który zapadł w dniu 09.11.2011 r. w sprawie o sygn . II K 405/11 (opisany powyżej w punkcie II) . Badając daty popełnienia przez skazanego kolejnych przestępstw stwierdzić należy, że przestępstwa objęte wyrokiem tj. w sprawie opisanej wyżej w punkcie III (popełniono w dniu 01.04.2014 roku) nie kwalifikowały się do połączenia z karą wymierzoną w sprawie II K 405/11. Z uwagi zatem na brak warunków z art. 85 k.k. do połączenia kary wymierzonej w wyroku opisanym wyżej w punkcie II z inną karą orzeczoną wobec skazanego w wyroku opisanym w punkcie III postępowanie należało umorzyć.

W związku z umorzeniem postępowania o wydanie wyroku łącznego - na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 615 z późn. zm.) oraz § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016 r., poz. 1714) Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. S. kwotę 120,00 zł (plus VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3. postanowienia na podstawie przepisów tam powołanych.

SSO Michał Ziemniewski