Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2017 r. w O. (...)

na rozprawie sprawy z powództwa Z. S. (1)

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) Sp. z o.o. w O.

o wypłatę zaległego wynagrodzenia za pracę

I.  zasądza od pozwanej Przedsiębiorstwa (...)Sp. z o.o. w O. na rzecz powoda Z. S. (1) kwotę 24.000 zł (dwadzieścia cztery tysiące złotych) wraz z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 czerwca 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lipca 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 sierpnia 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 września 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 października 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 listopada 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 grudnia 2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 stycznia 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lutego 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 czerwca 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lipca 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 sierpnia 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 września 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 października 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 listopada 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 grudnia 2014 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 stycznia 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lutego 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 czerwca 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lipca 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 sierpnia 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 września 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 października 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 listopada 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 grudnia 2015 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 stycznia 2016 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lutego 2016 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2016 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2016 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2016 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 01 czerwca 2016 r do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w O. na rzecz powoda Z. S. (1) kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanej Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w O. na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w (...)) kwotę 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem opłaty, od uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy;

IV.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych).

Sygn. akt IV P 103/16

UZASADNIENIE

Powód Z. S. (1) w pozwie skierowanym przeciwko byłemu pracodawcy Przedsiębiorstwu (...) Sp. z o.o. w O. wniósł o zapłatę kwoty 21.600 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 marca 2013 roku do dnia zapłaty od kwot po 600 złotych miesięcznie za okres 3 lat.

W uzasadnieniu pozwy wymieniony wskazał, iż w dniu 14 września 2012 roku porozumieniem zmieniającym warunki płacy powoda, jego wynagrodzenie zostało podwyższone do kwoty 3.600 złotych miesięcznie. Od października 2012 roku do stycznia 2013 roku Z. S. (1) otrzymywał wynagrodzenie w umówionej wysokości, a następnie zostało ono obniżone do kwoty 3.000 złotych, co pracodawca tłumaczył problemami finansowymi spółki i obiecywał wyrównanie zaległości w przyszłości, czego ostatecznie nie uczyniono.

Pozwana Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w O. wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana wskazała, iż podpisujący w dniu 14 września 2012 roku porozumienia zmieniające warunki pracy Prezes nie miał umocowania do działania w imieniu spółki, albowiem z tym dniem został zawieszony w pełnieniu czynności. Dodatkowo, wskazano, iż powód przez cały okres zatrudnienia nie domagał się wypłaty zaległego wynagrodzenia.

W odpowiedzi na pozew podniesiono także procesowy zarzut potrącenia z kwotą dochodzoną niniejszym pozwem pobranych i nierozliczonych przez powoda zaliczek, jednak nie wskazano, w jakiej kwocie.

Pismem z dnia 14 września 2016 roku powód rozszerzył powództwo o kwotę 1.200 złotych, wnosząc tym samym o zasądzenie kwoty 22.200 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 marca 2013 roku do dnia zapłaty od kwot po 600 złotych.

Natomiast pismem złożonym na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 roku strona powodowa ostatecznie sprecyzowała i rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie kwoty 24.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 czerwca 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lipca 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 sierpnia 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 września 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 października 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 listopada 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 grudnia 2013 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 stycznia 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lutego 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 czerwca 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lipca 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 sierpnia 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 września 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 października 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 listopada 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 grudnia 2014 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 stycznia 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lutego 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 czerwca 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lipca 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 sierpnia 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 września 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 października 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 listopada 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 grudnia 2015 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 stycznia 2016 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 lutego 2016 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 marca 2016 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 kwietnia 2016 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 11 maja 2016 r do dnia zapłaty

- od kwoty 600 zł (sześćset złotych) od dnia 01 czerwca 2016 r do dnia zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. S. (1) zatrudniony był początkowo w (...) (...), a następnie po przekształceniach, w pozwanej spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieprzerwanie od 1987 roku na różnych stanowiskach, a ostatnio, od 01 lipca 2011 roku na stanowisku kierownika grupy remontowo-budowlanej w wymiarze ¾ etatu z wynagrodzeniem 1.600 złotych, na czas określony. Następnie, w dniu 28 lutego 2012 roku Prezes pozwanej spółki w upadłości układowej zawarł ze Z. S. (1) umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, na czas nieokreślony, z wynagrodzeniem w wysokości 3.000 złotych.

(d: umowy o pracę- k. 7-8, akta osobowe; porozumienie zmieniające- k. 9, akta osobowe)

W dniu 14 września 2012 roku, w godzinach porannych, D. B. (1), zatrudniona u pracodawcy na stanowisku asystenta Zarządu na polecenie Prezesa Zarządu, przedstawiła pracownikom do podpisu porozumienie zmieniające warunki płacy. W przypadku powoda nowe wynagrodzenie zostało określone na kwotę 3.600 złotych miesięcznie, a nowe warunki miały zacząć obowiązywać od dnia 01 października 2012 roku

(d: porozumienie- k. 10, akta osobowe; zeznania D. B.- k. 86v; zeznania Ł. B.- k. 87; przesłuchanie Z. S.- k. 84v- 85 w zw. z 131v)

W tym czasie przeciwko ówczesnemu Prezesowi Zarządu toczyło się postępowanie przygotowawcze o sygn. akt (...)W dniu 13 września 2012 roku P. L. został przesłuchany w charakterze podejrzanego. Zgodnie z protokołem przesłuchania czynność zakończyła się o godzinie 10:30. W dniu 14 września 2012 roku już bez czynnego udziału P. L. zostało wydane postanowienie o zastosowaniu wobec wymienionego środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego oraz zawieszenia w wykonywaniu czynności służbowych związanych z zajmowaniem stanowisk w Zarządzie (...) Sp. z o.o. w O.. Z uwagi na fakt, iż postanowienie to nie zostało ogłoszone podejrzanemu, jego odpis został doręczony zarówno P. L. (na adres kancelarii), jak i jego obrońcy. Dokument doręczono w dniu 24 września 2012 roku

(d: kopia protokołu przesłuchania podejrzanego w sprawie o sygn. akt (...)k. 106- 108; postanowienie o zastosowaniu środków zapobiegawczych- k. 32- 35, 112- 114; pismo- k. 93)

W dniu 31 października 2012 roku nowy Prezes Zarządu pozwanej spółki- przedstawił pracownikom, w tym powodowi, pisemne oświadczenie, w którym podniósł, iż porozumienie zmieniające warunki płacy zawarte z poprzednim Prezesem Zarządu jest nieważne, albowiem poprzedni Zarząd Spółki został zawieszony w czynnościach służbowych, co czyni wszystkie podjęte czynności bezwzględnie nieważnymi. Wskazano, iż w związku w powyższym, nadal obowiązują warunki pracy i płacy sprzed dnia 14 września 2012 roku. Mimo takiego oświadczenia wynagrodzenie w wyższej wysokości było powodowi wypłacone za miesiące październik, listopad i grudzień 2012 roku oraz styczeń 2013 roku. Pismami z dnia 25 lutego 2016 roku i 28 marca 2013 roku Z. S. (1) zwracał się do zarządu spółki o wypłacenie zaległej części wynagrodzenia oraz o pisemne wyjaśnienie przyczyn zmniejszenia jego wynagrodzenia za miesiące luty i marzec 2013 roku do kwoty 3.000 złotych.

(d: pisma- k. 11, 13; oświadczenia- k. 27- 31; zeznania (...) k. 130v- 131; przesłuchanie Z. S.- k. 84v- 85 w zw. z 131v)

W okresie zatrudnienia Z. S. (1) otrzymywał od pracodawcy zaliczki na dokonywanie zakupów służbowych na rzecz różnych podmiotów- pracodawcy oraz podmiotów powiązanych. J. W. (1)- prowadząca obsługę księgową pozwanej spółki i podmiotów powiązanych sygnalizowała Zarządowi pracodawcy, iż kwestie związane z przyjmowaniem zaliczek i dokonywaniem zakupów na rzecz kilku podmiotów są nieuporządkowane. Wymieniona stwierdziła, iż powód nie rozliczył się z zaliczek na kwotę 8.000 złotych.

(d: pismo- k. 26; zestawienie operacji bankowych- k. 53- 59, 69- 70; częściowo zeznania J. W.- k. 130v- 131; przesłuchanie Z. S.- k. 84v- 85 w zw. z 131v).

W dniu 19 lutego 2016 roku pracodawca wypowiedział Z. S. (1) umowę o pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy zajmowanego przez powoda. Okres wypowiedzenia upłynął w dniu 31 maja 2016 roku.

(d: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę- k. 12, akta osobowe; świadectwo pracy- k. 74, akta osobowe)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne zasługuje na uwzględnienie.

Okoliczności faktyczne w przedmiotowej sprawie zasadniczo nie były sporne między stronami. Poza sporem pozostawał bowiem fakt zawarcia z pracownikami porozumień zmieniających w dniu 14 września 2012 roku oraz wypłacania powodowi wyższego wynagrodzenia do stycznia 2013 roku włącznie.

Sąd podzielił przy tym zarówno zaznania świadków D. B. (1) i Ł. B. (2), jak również twierdzenia Z. S. (1), jakoby wymienieni w chwili podpisania porozumień zmieniających w godzinach porannych w dniu 14 września 2012 roku nie wiedzieli, iż przeciwko Prezesowi i członkowi Zarządu toczy się postępowanie przygotowawcze, jak również, by wymienieni zostali zawieszeni w pełnieniu funkcji związanych z członkostwem w Zarządzie Spółki. Zasadniczo tym okolicznościom nie zaprzeczył także obecny Prezes Zarządu- W. K., który podał dodatkowo, iż przy podpisywaniu porozumień zmieniających nie był i nie potrafi wskazać, czy czynności te zostały podjęte przed faktycznym zawieszeniem P. L. w czynnościach Prezesa Zarządu, czy też po wydaniu takiego postanowienia. Natomiast jako zupełnie nieprzekonujące jawią się twierdzenia strony pozwanej, jakoby wyższa kwota wypłacana pracownikom zgodnie z porozumieniami zmieniającym do stycznia 2013 roku włącznie stanowiła premię.

Na wstępie należy odnieść się do samego postanowienia Prokuratora o zastosowaniu wobec ówczesnego Prezesa Zarządu pozwanej spółki środków zapobiegawczych. Zgodnie z art. 100 § 4 kpk postanowienie albo zarządzenie wydane poza rozprawą, od którego przysługuje środek odwoławczy, doręcza się podmiotom uprawnionym do wniesienia tego środka, a postanowienie kończące postępowanie jego stronom, chyba że byli obecni przy ogłoszeniu postanowienia albo zarządzenia. Stronom doręcza się również postanowienie wraz z uzasadnieniem w wypadku wskazanym w art. 98 § 2 . Z uwagi zatem na fakt, iż P. L.nie był obecny przy ogłoszeniu postanowienia w dniu 14 września 2012 roku, co zostało wykazane dokumentami ze sprawy (...). Postanowienie zostało doręczone zarówno jemu, jak i jego obrońcy. Nie sposób przy tym pominąć treści art. 462 § 1 kpk, zgodnie z którym jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zażalenie nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia. Z treści cytowanych przepisów nie można jednak wyprowadzić prostego wniosku, iż wszelkie czynności podjęte przez P. L.w stosunku do osób trzecich wobec pozwanej spółki (a do takich należy też w tym przypadku zaliczyć jej pracowników) stały się bezwzględnie nieważne od dnia 14 września 2012 roku włącznie z tym dniem.

Rozważania w tym zakresie należałoby zacząć od stwierdzenia, iż strona pozwana nie wykazała w sposób nie budzący wątpliwości Sądu, nie tylko tego, iż w chwili podejmowania czynności pracodawcy P. L. był świadomy zastosowania wobec niego środka zapobiegawczego, lecz nawet tego, iż w chwili podpisania porozumienia zmieniającego z pracownikami, postanowienie organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze w ogóle już istniało.

Nie sposób pominąć, iż zasadniczo, dla uproszczenia obrotu prawnego, obowiązywanie orzeczeń, w tym postanowień o stosowaniu środków zapobiegawczych liczone jest w dniach i od dnia zastosowania. Jednakże specyfika przedmiotowej sprawy pozwala na przyjęcie, że nie sposób uznawać czynności P. L. za nieważną, bądź bezskuteczną wobec osób trzecich w sytuacji, gdy istnieje pewność, że została podjęta przed formalnym doręczeniem wymienionemu odpisu postanowienia oraz bardzo wysokie prawdopodobieństwo, że została podjęta zanim postanowienie o zastosowaniu środków zapobiegawczych w ogóle zaistniało. W ocenie Sądu, zupełnie nieuprawnionym wydaje się pozbawianie skuteczności decyzji „rozciągając” w tym przypadku obowiązywanie postanowienia o zastosowaniu środków zapobiegawczych wstecz na okres przykładowo jeszcze przed jego fizycznym wydaniem.

Nawet jednak gdyby przyjąć, iż porozumienia zmieniające z dnia 14 września 2012 roku zostały zawarte już po fizycznym wydaniu postanowienia (lecz z całą pewnością przed jego doręczeniem podejrzanemu i jego obrońcy oraz wpisem do KRS), to okoliczności związanych ze skutkami czynności prawnej podjętej z osobą zawieszoną w pełnieniu czynności Prezesa Zarządu Spółki nie można oceniać także w oderwaniu o treści art. 14 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 roku o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. 121.769 z późn. zm.), zgodnie z którymi podmiot obowiązany do złożenia wniosku o wpis do Rejestru nie może powoływać się wobec osób trzecich działających w dobrej wierze na dane, które nie zostały wpisane do Rejestru lub uległy wykreśleniu z Rejestru oraz art. 17 cytowanej ustawy, według którego domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe (ust. 1), jeżeli dane wpisano do Rejestru niezgodnie ze zgłoszeniem podmiotu lub bez tego zgłoszenia, podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu (ust. 2).

Przyjąć zatem bez żadnych wątpliwości należy, iż przepis art. 14 ustawy o KRS „ chroni zatem osoby trzecie działające w dobrej wierze, chyba że rzeczywisty stan prawny nie jest sprzeczny ze stanem prawnym ujawnionym w KRS. Celem komentowanego przepisu jest zatem zapewnienie osobie trzeciej "ochrony" przed pogorszeniem jej pozycji w stosunku do tej, którą uzyskałaby, gdyby rzeczywisty stan prawny był zgodny ze stanem prawnym ujawnionym w Rejestrze (por. A. Nowacki, Jawność materialna, s. 37). Zgodnie z art. 7 KC, domniemywa się dobrą wiarę; w razie więc sporu co do braku dobrej wiary osoby trzeciej, ciężar dowodu spoczywa na podmiocie rejestrowym. W dobrej wierze jest ten, kto nie zna danych niewpisanych do KRS lub z niego wykreślonych. Wykazanie złej wiary polega na udowodnieniu, że osoba trzecia wie o istnieniu danych niewpisanych lub wykreślonych z Rejestru bądź wprawdzie nie wie, lecz braku wiedzy w tym zakresie nie można uznać za usprawiedliwiony w danych okolicznościach sprawy (osoba ta była np. w zmowie) (por. S. Grzybowski, w: System PrCyw, t. 1, 1985, s. 276; zob. też A. Jakubecki, w: L. Ciulkin, A. Jakubecki, N. Kowal, Krajowy Rejestr Sądowy, s. 58). Przykładowo, jeśli w myśl statutu spółki akcyjnej członkowie rady nadzorczej byli uprawnieni do powołania i odwołania członków zarządu – i zaniedbano zgłoszenia do Rejestru zmiany składu organu zarządzającego (tj. wykreślenia dawnych członków zarządu), a kontrahent spółki dokonał czynności prawnej ze spółką reprezentowaną przez byłych członków zarządu, którym wygasły mandaty, wiedząc o braku ich umocowania, nie będzie mógł skutecznie powołać się na ten przepis. (…)I. "Czynność prawna dokonana przez spółkę z o.o., reprezentowaną przez odwołanego członka zarządu, który w chwili jej dokonywania był nadal wpisany do rejestru przedsiębiorców, nie jest dotknięta sankcją nieważności bezwzględnej." II. "Skutkiem dokonania czynności prawnej przez osobę, która w chwili jej dokonania w imieniu osoby prawnej nie była już w składzie organu tej osoby prawnej, ale była jeszcze ujawniona w rejestrze jako uprawniona do jej reprezentacji, nie jest nieważność tej czynności prawnej. O ważności czynności prawnej nie decydują bowiem wyłącznie reguły wynikające z art. 38 i 39 KC, lecz również system domniemań przyjęty w przepisach KrRejSU, które, jako przepisy szczególne w stosunku do przepisów KC, muszą być wykładane ściśle. Kierując się tymi założeniami, przyjąć należy, że art. 14 KrRejSU określa inaczej niż KC skutki prawne braku wymaganego wpisu w rejestrze, którego przeciwieństwem jest istnienie wpisu nieodpowiadającego już aktualnemu stanowi prawnemu. Skutki te polegają jednak na tym, że czynność prawna zdziałana w okolicznościach określonych w art. 14 ustawy jest dla spółki wiążąca w jej relacjach z osobą trzeci"ą – wyr. SN z 12.2.2014 r. (IV CSK 361/13, BSN 2014, Nr 4)” ( M. Tarska, Komentarz do art. 1–60 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym [w:] S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja (red.), Kodeks spółek handlowych. Pozakodeksowe prawo handlowe. Komentarz. T. 5, Wyd. 3, Warszawa 2015).

Natomiast w świetle art. 17 ustawy o KRS „szczególne znaczenie dla osób trzecich, zwłaszcza kontrahentów podmiotów wpisywanych do rejestru przedsiębiorców, mają wpisy osób uprawnionych do działania za taki podmiot rejestrowy w stosunkach zewnętrznych, tzn. do reprezentacji. Wpis takich osób w KRS ma charakter deklaratywny. Problemy prawne mogą się pojawiać w sytuacji, gdy istnieje rozbieżność między danymi ujawnionymi w KRS a rzeczywistym stanem prawnym, wynikającym z faktu powołania lub odwołania danej osoby z funkcji reprezentanta przedsiębiorcy. Na te kwestie wielokrotnie zwracano uwagę w judykaturze. Wyraźnie wskazał na to SA w Katowicach w wyr. z 9.3.2011 r. (I ACA 33/11, OSA w Katowicach2011, Nr 3, poz. 3): "Ani art. 38 KC, ani art. 39 § 1 KC nie przewidują wprost sankcji nieważności w przypadku dokonania czynności w imieniu osoby prawnej przez osobę, o której mowa w drugiej z tych norm. Sankcję taką wyprowadzano w drodze analogii do regulującego podobną sytuację art. 103 KC przez uznanie, że czynność prawna dokonana w warunkach określonych w art. 39 KC jest sprzeczna z prawem w rozumieniu art. 58 § 1 KC. Taki pogląd, co do zasady, zasługuje na pełną akceptację, nie można jednak tracić z pola widzenia norm szczególnych, które sankcję taką mogą wykluczyć. Normy takie, przewidujące ochronę dokonującej z "rzekomym organem" czynności prawnej osoby trzeciej, zawarte są między innymi w ustawie z 20.8.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 ze zm.). Art. 17 tej ustawy wprowadza domniemanie prawdziwości wpisu, jej art. 14 natomiast przewiduje, że podmiot obowiązany do złożenia wniosku o wpis do tego Rejestru nie może powoływać się wobec działających w dobrej wierze osób trzecich na dane, które nie zostały do Rejestru wpisane lub które zostały z niego wykreślone. Owo domniemanie prawdziwości wpisu i niemożność powoływania się na dane nie figurujące w rejestrze może wyłączyć nieważność czynności, ale jedynie w stosunku do osób działających w dobrej wierze". Zob. też wyr. SA w Łodzi z 18.9.2013 r. (I ACA 268/13, Legalis)” ( M. Tarska, Komentarz do art. 1–60 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym [w:] S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja (red.), Kodeks spółek handlowych. Pozakodeksowe prawo handlowe. Komentarz. T. 5, Wyd. 3, Warszawa 2015).

Nie ulega przy tym wątpliwości, iż Z. S. (1) zawierając z P. L. porozumienie zmieniające z dnia 14 września 2012 roku działał w dobrej wierze. Brak jest także okoliczności (pozwana nie wykazała tego w absolutnie żaden sposób), które wskazywałyby ponad wszelką wątpliwość, iż wiary takiej należy odmówić P. L., któremu nie ogłoszono przecież postanowienia o zastosowaniu środków zapobiegawczych, a brak jest dowodów, iż w godzinach porannych (kiedy to porozumienia zmieniające zostały przedstawione pracownikom do podpisu) takie postanowienie już istniało, bądź wymi8eniony o nim wiedział. Ponadto, z zarządzenia Prokuratora wynika, iż odpis postanowienia należy też doręczyć Sądowi Rejonowemu VII Wydział KRS w O., jednak z całą pewnością dokonanie wpisu nie nastąpiło w dniu 14 września 2012 roku. Z uwagi na powyższe, przyjąć należy, iż strony porozumienia zmieniającego z dnia 14 września 2014 roku działały w dobrej wierze, a zgodnie z wpisem do KRS według stanu na dzień 14 września 2012 roku P. L. miał prawo reprezentowania spółki, o czym mieli pełne prawo być przeświadczeni pracownicy pozwanej. Zatem czynność porozumienia zmieniającego z dnia 14 września 2012 roku należy uznać za ważną i skuteczną.

W ocenie Sądu, w przypadku, gdy pracodawca chciał skutecznie uchylić się od czynności podjętych przez poprzedniego Prezesa Zarządu winien złożyć pracownikom, w tym powodowi, wypowiedzenia zmieniające, czego jednak nie uczyniono. Nie sposób bowiem przyjąć, iż pismo/oświadczenie z dnia 31 października 2012 roku, zgodnie z którym stwierdzono nieważność porozumień zmieniających z dnia 14 września 2012 roku może stanowić dorozumiane wypowiedzenie zmieniające warunki płacy, tzn.: przywracające stan sprzed dnia 14 września 2012 roku. Pozwana nie obaliła bowiem skutecznie twierdzeń powoda, który powód stwierdził, iż przyjął do wiadomości treść tego pisma i poświadczył ten fakt podpisem, albowiem zapewniono go, iż jest to tylko oświadczenie Zarządu.

Przede wszystkim przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Zgodnie z treścią art. 42 § 2 i 3 kp wypowiedzenie warunków pracy lub płacy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki. W razie odmowy przyjęcia przez pracownika zaproponowanych warunków pracy lub płacy, umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia. Jeżeli pracownik przed upływem połowy okresu wypowiedzenia nie złoży oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków, uważa się, że wyraził zgodę na te warunki; pismo pracodawcy wypowiadające warunki pracy lub płacy powinno zawierać pouczenie w tej sprawie. W razie braku takiego pouczenia, pracownik może do końca okresu wypowiedzenia złożyć oświadczenie o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków.

Tymczasem stanowisko nowego Zarządu pozwanej spółki z dnia 31 października 2012 roku nie spełnia wymogów wypowiedzenia zmieniającego, a jedynie informuje pracowników o nieważności porozumień z dnia 14 września 2012 roku.

Reasumując, czynność polegająca na zawarciu z pracownikami spółki porozumień zmieniających warunki pracy podjęta przez P. L. w dniu 14 września 2012 roku przed doręczeniem mu postanowienia o zawieszeniu w pełnieniu funkcji oraz przed dokonaniem stosownego wpisu do KRS winna zostać uznana za skuteczną wobec powoda.

Na zakończenie Sąd winien także odnieść się do zgłoszonego zarzutu potrącenia. Pomijając kwestię, iż kwota przedstawiona do potrącenia nie została wskazana w odpowiedzi na pozew, a wynika dopiero z jego załączników (8.000 złotych), to przede wszystkim Sąd nie przyjął w niniejszej sprawie, aby potrącenie dokonane zostało skutecznie.

Zgodnie z art. 498 § 1 kc, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Na gruncie przedmiotowej sprawy należy przede wszystkim zauważyć, iż pozwany nie złożył powodowi materialnoprawnego oświadczenia o potrąceniu. Należy bowiem odróżnić potrącenie materialnoprawne od zarzutu potrącenia- czynności procesowej. Potrącenie materialnoprawne powoduje umorzenie wierzytelności. Stawiając zarzut potrącenia, pozwany domaga się oddalenia powództwa w całości lub w części z powołaniem się na okoliczność, że roszczenie objęte żądaniem pozwu wygasło wskutek potrącenia. Bez złożenia oświadczenia o potrąceniu nie może więc być mowy o procesowym zarzucie potrącenia (por. wyroki SN: z 14 stycznia 2009 r., IV CSK 356/2008; z 23 stycznia 2004 r., III CK 251/2002, G. Sikorski, kom. do art. 498 kc, teza 14, sip.lex.pl). Dodatkowo, dla skuteczności materialnoprawnego oświadczenia o potrąceniu, wymagane jest jego dojście do powoda zgodnie z art. 61 kc (zob. wyrok SA w Białymstoku z 23 maja 2013 r., o sygn. akt. I ACa 842/2012).

Nawet jednak przy przyjęciu stanowiska przeciwnego (choć w ocenie Sądu zupełnie nieuzasadnionego), iż z okoliczności sprawy wynika, że oświadczenie o potrąceniu, nie tylko zostało złożone, lecz także dotarło do powoda, to musiałoby dotrzeć w formie skonkretyzowanej – ze wskazaniem wysokości wierzytelności potrącanych, sposobu ich wyliczenia i przesłanek powstania (por. wyrok SA w Warszawie z 26 marca 2009 r., o sygn. akt VI ACa 1278/2008), tymczasem w odpowiedzi na pozew, ani też później, strona pozwana nie wskazała formalnie nawet kwoty, jaką przedstawia do potrącenia (Sąd jedynie może z załączonego oświadczenia księgowej J. W. (1)i jej zeznań domyślać się, iż chodzi o kwotę 8.000 złotych), nie wspominając już o jakimkolwiek szczegółowym wyliczeniu rzekomej należności oraz poparciu tych wyliczeń jakimikolwiek dokumentami (za wystarczające nie mogą bowiem zostać uznane zestawienia operacji bankowych bez szczegółowego wskazania, z których zaliczek powód się rozliczył). Przy czym nie sposób podczas analizy w ogóle istnienia należności możliwej do potrącenia pominąć zaiste szczerych twierdzeń W. K., który wskazał, iż nie pamięta, czy przedstawiał powodowi jakikolwiek dokument określający jego zadłużenie wobec zakładu pracy. Informacji o rzekomych nierozliczonych zaliczkach nie potrafiła także podać świadek D. B. (1), a sama J. W. (1)stwierdziła, że w rzeczywistości powód otrzymywał zaliczki pracodawcy i na rzecz kilku spółek dokonywał zakupów, a sama świadek zwracała Zarządowi pozwanej uwagę na fakt, iż takie rozwiązanie jest nieczytelne. Zatem za wyjątkiem zeznań J. W. (1), które, jakkolwiek zasadniczo szczere, to nie wskazują, by powodowi była kiedykolwiek przedstawiona informacja pisemna z dokładnym rozliczeniem jego długu wobec pozwanej, ze wskazaniem okresu i przyczyny powstania zadłużenia, a jeżeli już ogólna informacja o wysokości zadłużenia została przekazana, to brak jest potwierdzenia daty tej czynności. Okoliczności zadłużenia nie potwierdzają też bliżej niesprecyzowane zestawienia operacji bankowych, z których można wysnuć jedynie wniosek, że powód otrzymywał zaliczki także od innego podmiotu (nie występującego w przedmiotowej sprawie po stronie pozwanej), jednak z dopiskiem, iż płatność następuje za pozwaną spółkę. Brak jest zatem jakichkolwiek dowodów potwierdzających w ogóle zadłużenie powoda wobec pracodawcy.

Wreszcie należy zauważyć, że powód sformułował żądanie dotyczące konkretnie wskazanych miesięcy, za które przysługiwało mu wyższe wynagrodzenie. Natomiast pozwany, zgłosił zarzut potrącenia określając swoje żądanie jedynie kwotowo, nie wskazując jednocześnie, jakiego okresu kwota ta dotyczy. Tym samym, brak jest podstaw do potrącenia zupełnie niesprecyzowanej wierzytelności z kwotami żądanymi przez powoda określonymi co do wysokości i czasu, za który miałyby przysługiwać.

Sąd oddalił przy tym wniosek od dopuszczenie dowodu z przesłuchania w charakterze strony Prezesa Zarządu pozwanej spółki, albowiem strona wezwana do osobistego stawiennictwa na termin rozprawy nie stawiła się i nie nadesłała usprawiedliwienia niestawiennictwa, a Sąd uznał okoliczności sprawy za dostatecznie wyjaśnione i wniosek o przesłuchanie Prezesa Zarządu za stronę pozwaną zmierzał do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. Nadto, Sąd oddalił wniosek dowodowy o przedłożenie list płac, na okoliczność wysokości wynagrodzenia wypłacanego powodowi, albowiem okoliczność ta pozostawała między stronami niesporna.

Zaakcentować trzeba, iż jak wskazuje orzecznictwo, przepis art. 217 § 2 kpc nie wymaga przeprowadzenia przez Sąd wszystkich zgłoszonych przez stronę dowodów, gdy uznaje, że sprawa została dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia. Innymi słowy, zgodnie z treścią tego przepisu, sąd pomija środki dowodowe, jeżeli okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2013 r., sygn. akt II UK 370/12), a ponadto, Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (art. 217 § 2 kpc) (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 marca 1997 r. II UKN 45/97). Warto również zauważyć, iż wnioskowanie o przeprowadzenie nawet szczegółowo wskazywanych dowodów nie obliguje Sądu rozpoznającego sprawę do przyjęcia wszystkich wniosków w tym względzie. Jest zrozumiałe, że strona zainteresowana określonym rozstrzygnięciem w sprawie stara się doprowadzić do tego wszelkimi dostępnymi dowodami, ale nie wszystkie te dowody muszą zostać przeprowadzone, skoro już na podstawie innych, przeprowadzonych dowodów, można wystarczająco ustalić okoliczności istotne w danej sprawie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt II CSK 775/13).

Mając na względzie powyższe rozważania, przy jednoczesnym nieuwzględnieniu zarzutu potrącenia Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 24.000 złote tytułem niewypłaconej części wynagrodzenia wraz z odsetkami od kwot po 600 złotych miesięcznie, począwszy od dnia 11 marca 2013 roku (wynagrodzenie za luty 2013 roku) do zakończenia stosunku pracy powoda.

O kosztach postępowania, orzeczono po myśli art. 98 kpc w związku z § par. 9 ust. 2 w zw. z § 2 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (pkt II wyroku).

Na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 w zw. z art. 28 pkt 3 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych, Sąd nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty (pkt III wyroku).

W punkcie IV wyroku orzeczono o rygorze natychmiastowej wykonalności w oparciu o art. 477 ² § 1 kpc. Sąd miał przy tym na względzie, iż w świetle ustaleń przedmiotowej sprawy, za kwotę jednomiesięcznego wynagrodzenia nie należy przyjmować wskazanej przez stronę pozwaną kwoty 3.000 złotych, lecz kwotę jednomiesięcznego wynagrodzenia ustaloną porozumieniem zmieniającym. Konsekwencją bowiem przyjęcia, iż czynność porozumienia zmieniającego z dnia 14 września 2012 roku była ważna, jest uznanie, iż wynagrodzenie powoda wynosiło kwotę 3.600 złotych brutto, w sposób nieuzasadniony jedynie pomniejszone przez stronę pozwaną.

SSR Monika Wawro