Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: Katarzyna Ryguła

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

M. K.

przeciwko:

C. S. w P. - Oddział w Polsce

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego C. S. w P. - Oddział w Polsce na rzecz powoda M. K. kwotę 17 688,51 zł (siedemnaście tysięcy sześćset osiemdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt jeden groszy) z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 14 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty;

2)  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 812,00 zł (trzy tysiące osiemset dwanaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 97/16/3

UZASADNIENIE

Powód M. K. wystąpił przeciwko C. S. z siedzibą w P. z pozwem o zapłatę kwoty 17 881,46 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 13 listopada 2014 r. samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność P. Z. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Pozwany nie uznał swoje odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie i odmówił wypłaty odszkodowania, choć sprawca zdarzenia uznał swoją winę. Powód w celu upewnienia się czy uszkodzenia samochodu marki A. (...) są wynikiem zdarzenia z dnia 13 listopada 2014 r. zwrócił się o sporządzeni opinii w tym zakresie. Wykonanie opinii zostało potwierdzone fakturą VAT nr (...) z dnia 19 marca 2015 r. na kwotę 600 zł netto. Powód wstąpił w prawa poszkodowanego na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 17 listopada 2014 r. W związku z uszkodzeniem pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) pierwotnie poszkodowany zdecydował się na naprawę pojazdu, którą wykonał powód. Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu potwierdzony został wystawieniem faktury VAT nr (...) z dnia 8 grudnia 2014 r. W związku ze zdarzeniem niezbędne było holowanie uszkodzonego pojazdu z miejsca zdarzenia. Holowanie potwierdzono fakturą VAT nr (...) z dnia 20 listopada 2014 r. na kwotę 537,51 zł. Powód wskazał, że poniósł koszty z tytułu przygotowania samochodu do oględzin stwierdzone fakturą nr (...) z dnia 8 grudnia 2014 r. na kwotę 123 zł. Pozwany zweryfikował dostarczony przez powoda kosztorys obniżając stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych.

W dniu 6 listopada 2015 r. w sprawie o sygn. VI GNc 2478/15/5 Sąd Rejonowym w Tychach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż brak jest możliwości powstania wskazanych uszkodzeń w przedmiotowym zdarzeniu drogowym. W ocenie pozwanego nie zachodzi korelacja uszkodzeń wskazanych przez poszkodowanego z autem rzekomego sprawcy. Pozwany zakwestionował roszczenia powoda co do wysokości. Dochodzone przez powoda roszczenie nie odpowiada celowym i ekonomicznie uzasadnionym wydatkom służącym do przywrócenia stanu poprzedniego. Sporządzona kalkulacja stanowi jedynie dokument prywatny, a pozwany kwestionuje koszty naprawy ustalone w kalkulacji naprawy. Zdaniem pozwanego nie zostały w niej uwzględnione rzeczywiste koszt naprawy pojazdu w oparciu o ceny części i stawki za roboczogodzinę występujące na rynku lokalnym dla poszkodowanego, jak również nie zostały uwzględnione części zamienne. Pozwany zakwestionował zasadność żądania przez stronę powodową kwoty 600 zł za sporządzoną kalkulację. Pozwany wskazał na konieczność ustalania odszkodowania w oparciu ceny części zamiennych. Naprawa pojazdu z wykorzystaniem w trakcie naprawy wyłącznie cen części z logo producenta pojazdu wykracza poza pojęcie naprawy przeprowadzonej w sposób racjonalny i uzasadniony ekonomicznie. Uszkodzony pojazd w chwili szkody miał więcej niż 7 lat, a zatem naprawa na zamiennikach bardzo dobrej klasy wydaje się w pełni uzasadniona, gdyż zastosowania części oryginalnych spowoduje wzrost wartości przedmiotowego pojazdu.

` Sąd ustalił co następuje:

Bezspornym jest, że samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność P. Z. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania. Sprawca zdarzenia uznał swoją winę, a rzeczoznawca stwierdził, że uszkodzenia powstały w sposób deklarowany przez uczestników zdarzenia.

Dowód: decyzja z dnia 15 stycznia 2015 r. (k. 9), oświadczenie o zdarzeniu drogowym (k. 10), ekspertyza (k. 11-15), akta szkody (k. 57).

W dniu 17 listopada 2014 r. poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do dochodzenia odszkodowania w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 13 listopada 2014 roku w pojeździe marki A. (...) nr rej. (...).

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 17).

W dniu 20 listopada 2014 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 537,51 zł brutto z tytułu transportu uszkodzonego pojazdu.

Dowód: faktura VAT (k. 32).

W dniu 8 grudnia 2014 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 16 697 zł brutto z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu oraz fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł brutto z tytułu przygotowania samochodu do oględzin.

Dowód: faktura VAT (k. 18, 33), kalkulacja naprawy (k. 23-31, 34-38).

W dniu 19 marca 2015 r. rzeczoznawca wystawił na rzecz powoda fakturę VAT nr (...) na kwotę 738 zł brutto tj. 600 zł netto z tytułu wykonanej ekspertyzy.

Dowód: faktura VAT (k. 16).

Biegły sądowy M. D. w sporządzonej pisemnej opinii wskazał, iż koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) z uwzględnieniem użycia części oryginalnych fabrycznych zakupionych przez warsztat wynosił 16 551 zł brutto, a przy zastosowaniu zamienników 10 925,55 zł brutto. Z uwagi na bezpieczeństwo uszkodzenia samochodu wykluczały całkowicie możliwość jego eksploatacji. Po analizie biegły nie wykluczył możliwości powstania uszkodzeń jaki powstały w przedmiotowym zdarzeniu. Zdaniem biegłego stawka zastosowana za roboczogodziny prac blacharskich i lakierniczych nie odbiega od stosowanych na rynku lokalnym. Biegły nie podzielił stanowiska w amortyzacji wymienionych części. Użycie w naprawie części oryginalnych nie skutkowała wzrostem wartości samochodu po naprawie. Nie ujawniono by uszkodzeniu uległy zamienniki, a zastosowanie zamienników do naprawy może skutkować wpływem na cenę negocjacyjną przy ewentualnej odsprzedaży.

Dowód: opinia biegłego (k. 83-87), wraz z kalkulacją naprawy (k. 88-96).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy. Pisemna opinia biegłego w ocenie sadu jest pełna rzetelna i poparta wysokimi kwalifikacjami biegłego oraz ogromnym doświadczeniem zawodowym i życiowym.

Sąd oddalił wniosek powoda o uzupełniająca opinię ustną biegłego, albowiem okoliczność przedstawiona do uzupełnienia nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez M. K. przeciwko C. S. z siedzibą w P. zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 17 881,46 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty wskazując, że w drodze cesji nabył wierzytelność z tytułu odszkodowania w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 13 listopada 2014 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości kwestionując roszczenie co do zasady jaki co do wysokości.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego, zatem zarzut braku legitymacji czynnej był niezasadny.

Sąd stosownie do art. 278 k.p.c. i art. 286 k.p.c. dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji. Biegły sądowy M. D. w sporządzonej pisemnej opinii wskazał, iż koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) z uwzględnieniem użycia części oryginalnych fabrycznych zakupionych przez warsztat wynosił 16 551 zł brutto, a przy zastosowaniu zamienników 10 925,55 zł brutto. Z uwagi na bezpieczeństwo uszkodzenia samochodu wykluczały całkowicie możliwość jego eksploatacji. Po analizie biegły nie wykluczył możliwości powstania uszkodzeń jaki powstały w przedmiotowym zdarzeniu. Zdaniem biegłego stawka zastosowana za roboczogodziny prac blacharskich i lakierniczych nie odbiega od stosowanych na rynku lokalnym. Biegły nie podzielił stanowiska w amortyzacji wymienionych części. Użycie w naprawie części oryginalnych nie skutkowała wzrostem wartości samochodu po naprawie. Nie ujawniono by uszkodzeniu uległy zamienniki, a zastosowanie zamienników do naprawy może skutkować wpływem na cenę negocjacyjną przy ewentualnej odsprzedaży. Sąd pozytywnie ocenił sporządzoną opinię przez biegłego jako pełną, rzeczową i zgodną ze wskazaniami wiedzy w dziedzinie, której dotyczył. Sąd uznał, iż opinia biegłego ma charakter wieloaspektowy i wyczerpujący, została oparta na odpowiednio zgromadzonym materiale, z którego biegły wyprowadził logiczne i odpowiednio uzasadnione wnioski. Sąd oparł się na opinii biegłego, czyniąc ustalenia stanu faktycznego w oparciu o nią.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (OSNP 1998/18/537). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)(OSNC 1997/6-7/76 Przegląd Sądowy 2001/4/81). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa.

Wskazać należy, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że poszkodowany nie jest zobowiązany do poszukiwania usług najtańszych celem zmniejszenia wysokości szkody, lecz ma swobodę w zakresie wyboru warsztatu, czy usługi w związku z doznaną szkodą. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03). Nadto przywrócenie do stanu poprzedniego oznacza wobec tego, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem, a także należy zauważyć, że chodzi o przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody pojazdu, jako całości.

Sąd podziela wyrażany w orzecznictwie pogląd, że niezasadne jest stosowanie zamiast części autoryzowanych serwisów części zamiennych nieoryginalnych. Nie ma normy prawnej, która nakazywałby poszkodowanemu naprawę samochodu przy pomocy nieoryginalnych części. Oczywistym jest, że zamienniki nie gwarantują odpowiedniej jakości, która może ujawnić się po pewnym okresie czasu, niemożliwym do przewidzenia. Co więcej w ocenie Sądu strona pozwana nie udowodniła, że wykonane naprawy przy użyciu części nowych doprowadzi do wzrostu wartości pojazdu („ Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi”- SN III CZP 80/11). Przy ocenie jakie części powinny zostać zamontowane w pojeździe Sąd oparł się na wyjaśnieniach biegłego, który wskazał, że zamienniki nie gwarantują odpowiedniej jakości, a przeprowadzona naprawa przywróciła stan pojazdu sprzed szkody. Stawki za roboczogodziny zastosowane przez powoda za prace blacharskie i lakiernicze, mieszczą się w granicach średnich stawek stosowanych w innych warsztatach naprawczych o podobnym wyposażeniu technicznym i technologicznym, co potwierdził również biegły, podnosząc iż stawki te nie są rażąco wygórowane.

W ocenie Sądu powód wykazał, iż szkoda w pojeździe powstała w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 13 listopada 2014 r. Sprawca zdarzenia uznał swoją winę, a rzeczoznawca w ekspertyzie sporządzonej na zlecenie powoda, stwierdził, że uszkodzenia powstały w sposób deklarowany przez uczestników zdarzenia. Nadto biegły sądowy M. D. nie wykluczył, iż uszkodzenia powstałe w pojeździe marki A. powstały na skutek zdarzenia drogowego z dnia 13 listopada 2014 r. Sąd w pełni oparł się na opinii biegłego w zakresie ustalenia kosztów naprawy przyjmując, że koszty te wynosiły 16 551 zł brutto.

Powód wykazał, iż poniósł koszt sporządzenia dodatkowej ekspertyzy celem udowodnienia, że uszkodzenia były związane ze zdarzeniem sprawczy.

Koszty z tytułu transportu uszkodzonego pojazdu w kwocie 537,51 zł brutto w ocenie Sądu również pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z powstałą szkodą.

Jednakże zdaniem Sądu powód w żaden sposób nie wykazał konieczności naliczenia kosztów rozbiórki samochodu celem przygotowania go do oględzin. Wydaje się być niezasadnym naliczanie opłaty za przygotowanie pojazdu do oględzin, z uwagi na to, iż jest to integralna część procesu naprawy uszkodzonego pojazdu.

Powód nie wykazał zasadności rozdzielania kosztów naprawy i przygotowania oględzin dlatego też w tym zakresie Sąd oddalił powództwo.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał, że dochodzone przez powoda roszczenie jest zasadne i w związku z tym w punkcie 1 zasądzono 17 688,51 zł, na którą złożyły się koszty naprawy w kwocie 16 551 zł, koszt ekspertyzy w kwocie 600 zł i koszt transportu pojazdu w kwocie 537,51 zł, oddalając w pozostałym zakresie powództwo w pkt. 2 wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 14 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 895,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 500 zł tytułem zaliczki na opinię biegłego, 2 400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk