Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Jamrozy- Szponik

Protokolant Iwona Połczyńska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy J. J.

po rozpoznaniu w dniach 20 stycznia 2016 roku, 20 kwietnia 2016 roku, 15 czerwca 2016 roku, 31 sierpnia 2016 roku, 21 września 2016 roku, 19 października 2016 roku, 16 listopada 2016 roku, 5 grudnia 2016 roku, 20 grudnia 2016 roku,3 stycznia 2017 roku, 16 stycznia 2017 roku sprawy karnej

K. G.

ur. (...) w B.,

syna T. i I. z domu D.,

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 16.12.2008 roku w Ś., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w celu zawarcia przez Z. C. (1) z (...) Bank (...) S.A. umowy kredytu w wysokości 12.364,80 zł, przeznaczonego dla K. G., przedłożyli stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o rzekomym zatrudnieniu na czas nieokreślony i zarobkach Z. C. (1) w firmie (...) sp. z o.o. w W., której prezesem zarządu był K. G., który to wystawił przedmiotowe zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, a Z. C. (1) pisemnie poświadczył nieprawdę, że w firmie tej jest zatrudniony na czas nieokreślony, co stanowiło zaś istotne okoliczności dla zawarcia umowy kredytowej,

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk;

II.  w okresie od 20 grudnia 2008r. do 12 lutego 2009r. w Ś. woj. (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiarów i możliwości płatniczych występującego w roli kredytobiorcy W. F. (1)

⚫

doprowadzili (...) Bank SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci:

–

kredytu w wysokości 1788 zł nr (...) z dnia 20.12.2008r. na zakup w systemie sprzedaży ratalnej telewizora Samsung

–

kredytu w wysokości 3815 zł nr (...) z dnia 04.02.2009r. na zakup towarów w systemie sprzedaży ratalnej notebooka (...) i chłodziarki (...)

–

pożyczki gotówkowej nr (...) wysokości 12 000 zł oraz umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) i użycia karty kredytowej (...)

w ten sposób, że K. G. zorganizował nabycie przez W. F. (1) w dniu 02.07.2008r. udziałów w spółce z o.o. (...), a następnie przyjął przedmioty zakupione przez W. F. (1) w drodze sprzedaży ratalnej oraz pieniądze pochodzące z pożyczki gotówkowej, przy czym W. F. (1) przy zawieraniu umów kredytowych i pożyczki złożył stwierdzające nieprawdę oświadczenie oraz fikcyjne zaświadczenie o swoim zatrudnieniu w spółce z o.o. (...) w charakterze murarza, co miało istotne znaczenie dla oceny jego wiarygodności jako kredytobiorcy przy czym nie przystąpiono do spłaty kredytów i pożyczki,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

w zw. z art. 12 kk;

I.  w dniu 05 maja 2009r. w Ś. woj. (...), nakłonił Z. C. (1) do popełnienia czynu zabronionego w postaci podrobienia w celu użycia za autentycznego zaświadczenia o rzekomym zatrudnieniu K. B. w spółce z o.o. (...) w ten sposób, że pozostawił w miejscu pracy Z. C. (1) kartkę z poleceniem wypisania na pustym blankiecie wspomnianego zaświadczenia o zatrudnieniu K. |B. i jego danymi personalnymi, a Z. C. (1) zaświadczenie to wypisał, a następnie podpisał się nieczytelnie w rubryce „imienna pieczęć i podpis kierownika zakładu racy, głównego księgowego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia zaświadczenia",

tj. o czyn z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 270 § 1 kk;

II.  w dniu 24 marca 2009r. w Ś. woj. (...), nakłonił Z. C. (1) do popełnienia czynu zabronionego w postaci podrobienia w celu użycia za autentycznego zaświadczenia o rzekomym zatrudnieniu w charakterze murarza i zarobkach G. C. w firmie (...) sp. z o.o. z/s w B.,

tj. o czyn z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 270 § 1 kk;

I.  oskarżonego K. G. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt. I części wstępnej wyroku, stwierdzając iż koszty postępowania ponosi Skarb Państwa;

II.  oskarżonego K. G. uznaje za winnego tego że w dniu 2 lipca 2008r. w W., chcąc, aby W. F. (1) popełnił przestępstwa oszustwa polegające na uzyskaniu korzyści majątkowej z udzielanych mu kredytów i pożyczki w (...) Bank S.A., po uprzednim wprowadzeniu przedstawiciela banku w błąd co do zamiaru i możliwości płatniczych W. F. (1), ułatwił mu to w ten sposób iż K. G. zorganizował nabycie przez W. F. (1) udziałów w (...) sp. z o.o., co umożliwiło wystawienie nierzetelnego pisemnego zaświadczenia o zatrudnieniu W. F. (1) w T. sp. z o.o oraz składania przy podpisywaniu przez niego umów pisemnych nierzetelnych oświadczeń o jego zatrudnieniu w tej spółce w charakterze murarza, co miało istotne znaczenie dla oceny jego wiarygodności jako kredytobiorcy, dzięki czemu W. F. (1) doprowadził L. Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie:

- 1788 zł na skutek zawarcia w dniu 20.12.2008r. umowy (...) na zakup w systemie sprzedaży ratalnej telewizora marki S.,

- 3815 zł na skutek zawarcia w dniu 4.02.2009r. umowy kredytu nr (...) na zakup w systemie sprzedaży ratalnej notebooka marki T., chłodziarki marki A.,

- 12.000 zł na skutek zawarcia umowy w dniu 12.02.2009 r. pożyczki gotówkowej nr (...) oraz umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) z dnia 12.02.2009r.,

tj. występku z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 19 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę roku i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego K. G. uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt III i IV części wstępnej wyroku, z tym że przyjmuje, iż dopuścił się ich działając w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, a także, iż czyn opisany w pkt. III popełnił w dniu 7 maja 2009r., tj. występków z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 19 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 91 §1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 91 § 2 kk łączy wymierzone w pkt. II i III wyroku K. G. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości, w tym wydatki postępowania i wymierza mu opłatę w kwocie 300 (trzystu) złotych.

UZASADNIENIE

Na podstawie w sprawie materiału dowodowego zgromadzonego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. C. (1) w 2008r. zatrudniony był na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w spółce (...) sp. z o.o. w charakterze kierowcy, uzyskując wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej stałej kwocie plus premia. Prezesem wskazanej spółki był K. G., który jak się później okazało, nie zgłosił faktu zatrudnienia Z. C. (1) do ZUS – u.

W dniu 16 grudnia 2008r. Z. C. (1) na prośbę K. G. zawarł w D. Bank w Ś. umowę kredytową numer (...), z której pieniądze miały być przeznaczone dla K. G.. Oskarżony wypełnił zaświadczenie o zatrudnieniu, z którego wynikało, iż Z. C. (1) pracuje w (...) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 26 stycznia 2008r., uzyskując średnie miesięczne wynagrodzenie w okresie ostatnich 3 miesięcy w kwocie 2.160 zł netto. Wskazane zaświadczenie zostało przedłożone w banku przez Z. C. (1). W trakcie procedury weryfikacyjnej pracownik banku uzyskał telefoniczne informację od osoby zatrudnionej w spółce (...) sp. z o.o., iż rzeczywiście taki stosunek pracy łączy Z. C. (1) ze wskazaną spółką.

Środki uzyskane z umowy kredytowej zostały przesłane na konto konkubiny Z. C. (1) T. D., co K. G. tłumaczył niesprecyzowanymi problemami. Po wpłynięciu pieniędzy, cała kwota została przekazana oskarżonemu, który zobowiązał się spłacać kredyt.

Dowód: - zeznania Z. C. (1) – k. 15, 42 – 43(1 Ds. 1055/10), 371-

372, 478-479, , 646- 647, 684, 729, (...),

- zeznania T. D.- k. 31-32 (1 Ds. 1055/10),

- zeznania M. T. – k. 21- 23 (1 Ds. 1055/10),

- zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach –k. 11 (1 Ds. 1055/10),

- zaświadczenie z ZUS – u – k. 33,

Na mocy wyroku Sadu Rejonowego w Świdnicy z dnia 7 stycznia 2013r. IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądzono od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda Z. C. (1) kwotę 4.000 zł wraz z odsetkami tytułem zaległego wynagrodzenia za miesiąc wrzesień i październik 2009r. oraz część wynagrodzenia za miesiąc maj i czerwiec 2009r. Jednocześnie zobowiązano wskazaną spółkę do wydania Z. C. (1) umowy o pracę i świadectwa pracy w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Dowód: - akta IV P 93/12,

W. F. (2) od 17 lat nie ma małżowin usznych, od 30 –tu ma wytatuowane dłonie w całości, łącznie z palcami, na jego grdyce natomiast znajduje się tatuaż orła z koroną z rozłożonymi skrzydłami. W 2008 roku K. G. poznał W. F. (1), któremu zaproponował kupno spółki. Oskarżony obiecał przy tym, iż jeżeli do transakcji dojdzie W. F. (1) zarobi pieniądze W ten sposób oskarżony chciał pomóc W. F. (1) w popełnianiu przestępstwa polegającego na braniu przez W. F. (1) kredytów na siebie, po wprowadzeniu banków w błąd co do zatrudnienia W. F. (2) i osiąganych przez niego zarobków, z których to kredytów uzyskane kwoty i przedmioty miały być przekazywane K. G.. W tym celu obaj mężczyźni w dniu 2 lipca 2008r. o godzinie 2.00 w nocy udali się miejsca do W. do Kancelarii Notarialnej przy ul. (...). Kiedy przybyli na miejsce czekała na nich przygotowana dokumentacja, którą podpisał W. F. (1), kupując tym samym od G. J. spółkę (...).

Po powrocie do Ś. K. G. wyrobił pieczątki firmy, których nie udostępnił W. F. (2) oraz założył mu konto w L. (...), którego numery i piny również mu nie przekazał.

Następnie K. G. sporządzał nierzetelne pisemne zaświadczenia o zatrudnieniu W. F. (1) w T. sp. z o.o na stanowisku murarza i osiąganych przez niego dochodach, które następnie przekazywał W. F. (1). Ten z kolei miał je przedkładać w bankach starając się o udzielnie kredytu, lub w sklepach w celu uzyskania towaru w ramach sprzedaży ratalnej albo tez składać takie same nierzetelna oświadczenia. Pieniądze oraz przedmioty miały być przejmowane przez K. G..

W ten sposób W. F. (1) zawarł:

- w dniu 20.12.2008r. umowy (...) na kwotę 1788 zł na zakup w systemie sprzedaży ratalnej telewizora marki S.,

- w dniu 4.02.2009r. umowy kredytu nr (...) na kwotę 3815 zł zakup w systemie sprzedaży ratalnej notebooka marki T., chłodziarki marki A.,

- w dniu 12.02.2009 r. pożyczki gotówkowej nr (...) na kwotę 12.000 zł oraz umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...).,

Każdorazowo W. F. (1) wprowadzał bank w błąd co do jego zamiaru i możliwości płatniczych przy podpisywaniu przez niego umów, doprowadzając L. Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, przedkładając przy podpisywaniu umów pisemne nierzetelne zaświadczenia o jego zatrudnieniu w tej spółce w charakterze murarza lub pisemne nierzetelne oświadczenia w tym samym zakresie, które miały istotne znaczenie dla oceny jego wiarygodności jako kredytobiorcy.

Dowód: - zeznania W. F. (2) – k. 256-258, 260-261, 403-404, 478,

685,773,

- zeznania Z. J. – k. 167,

- zeznania G. J. – k. 238-239, 708,

- dokumentacja kredytowa, w tym zaświadczenie i oświadczenia o

zarobkach – k. 188,

- umowa sprzedaży udziałów – k. 145,

W związku z opisaną wyżej działalnością W. F. (1) na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31 lipca 2012r., sygn akt. II K 222/12 został skazany za czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk.

Dowód: - wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy, sygn. akt. II K 222/12

K. G. prowadził hurtownie opon samochodowych przy ul. (...). W dniu 7 maja 2008r. K. B. wraz z K. D. udał się w celu poszukiwania pracy. W okolicach hurtowni spotkali nieznanego mężczyznę, który zapytał się ich czy poszukują pracy. Kiedy K. B. i K. D. wyrazili chęć, mężczyzna wziął od nich dowody osobiste, po czym wraz z K. D. udał się do hurtowni (...), natomiast K. B. pozostał na zewnątrz. K. G. nakłonił Z. C. (1), aby wypełnił druk zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach dla K. B., z którego wynikało, iż jest on zatrudniony w charakterze murarza, uzyskując wynagrodzenie w kwocie 1700 zł. Z. C. (1) ponadto podpisał się w miejscu imienna pieczęć i podpis kierownika zakładu pracy, Głównego Księgowego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia zaświadczenia, choć takiego stanowiska nie zajmował. Analogiczne zaświadczenie dla K. D. wypełniła inna osoba. K. G. zobowiązał się „dać im pracę”, jeżeli wezmą na siebie telefony za kwotę 800- 1000 zł. K. D. i K. B. wraz z nieustalonym mężczyzną udali się w okolice placu (...) w Ś. aby przy użyciu wskazanych zaświadczeń nabyć telefony.

Dowód: - zeznania K. B. – k. 105, 113, 684, 1004, 11-12, 40-42,

49, 1040,

- zeznania Z. C. (1) – k. 231-232, 315,

- zaświadczenia o zarobkach – k. 10,

- zeznania P. M. – k. 3-5,

- dokumentacja nadesłana przez (...) k. 9,

- dokumentacja nadesłana przez play – k. 22,

- zeznania K. D. – k. 23 - 24, 112,113,

- protokół okazania – k. 26-27,

- opinia biegłego z zakresu badania pisma ręcznego – k. 362-378,

W dniu 23 marca 2009r. Z. C. (1) został nakłoniony przez K. G. do wypełnienia zaświadczenia o rzekomym zatrudnieniu w charakterze murarza i zarobkach G. C. w firmie (...) sp. z o.o. z/s w B.. W tym celu zostawił na kartce dane G. C. z prośbą o ich wpisania do zaświadczenia. Z. C. (1) wypisał zaświadczenie, z któro wynikało, iż G. C. zatrudniony jest w spółce (...) na stanowisku murarza, uzyskując wynagrodzenie w wysokości 2.500 zł. Z. C. (1) podpisał się ponadto w miejscu imienna pieczęć i podpis kierownika zakładu pracy, Głównego Księgowego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia zaświadczenia, choć takiego stanowiska nie zajmował. Zaświadczenie zostało podrobione w celu użycia za autentyczne.

Dowód: - zeznania Z. C. (1) – k. 231-232, 315,

- zaświadczenie o zarobkach – k. 311,

- zeznania G. C. – k. 324-325,

- opinia biegłego z zakresu badania pisma ręcznego – k. 362-378,

Oskarżony K. G. nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy, na niedorozwój umysłowy ani na inne, krótkotrwałe zaburzenia czynności psychicznych. Stwierdza się u niego zaburzenia depresyjne. W okresie zarzucanych mu czynów nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim osobiste postępowaniem. Nie zachodzą przesłanki z art. 31 § 1 i 2 kk.

Dowód: - opinia biegłych psychiatrów – k. 887-889,

K. G. był wielokrotnie karany. Oskarżony pracuje, ma na utrzymaniu żonę oraz dwójkę dzieci na studiach. Nie utrzymuje kontaktów z osobami o ujemnej opinii społecznej. Z wywiadu środowiskowego wynika, iż jest postrzegany negatywnie w zakresie uczciwości.

Dowód: - karta karna – k. 973-974,

- wywiad środowiskowy –k. 679-681,

Oskarżony K. G. nie przyznał się do popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, podając, iż to Z. C. (1) chciał kupić spółkę (...) na W. F. (2), a on pojechał z nim jedynie po to, żeby sprawdzić, czy spółka nie jest zadłużona albo czy umowa jest dobrze skonstruowana. Zaprzeczył w zakresie czynu III i IV, aby namawiał kogokolwiek do wypisania zaświadczenia o zatrudnieniu na nazwisko G. C. oraz K. B.. Odnośnie czynu I – szego podał, iż mógł wypełnić zaświaczenie o zatrudnieniu Z. C. (1) albowiem, rzeczywiście był on zatrudniony na czas nieokreślony na umowę o pracę. Jednocześnie wskazał, iż to policja nakłaniała K. B. do składania zeznań na jego niekorzyść

Sąd nadto zważył, co następuje:

Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie pozwoliła na przypisanie K. G. winy i sprawstwa w zakresie czynu z art. 297 § 1 kk.

Zarówno K. G., jak i Z. C. (2) w trakcie postępowania przygotowawczego oraz sądowego zgodnie podali, iż ostatni z wymienionych zatrudniony był w (...) sp. z o.o. w W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W świetle wskazanych dowodów, a także wyroku Sądu Pracy z dnia 7 stycznia 2013r., sygn. akt IV P 93/12 nie sposób kwestionować wskazanych zeznań i wyjaśnień. Podkreślenia wymaga, iż w opisanym orzeczeniu oskarżony K. G. został zobowiązany do do wydania Z. C. (1) umowy o pracę oraz świadectwa pracy, które zostały przez K. G. bezprawnie przetrzymywane. Co istotne, fakt nie zgłoszenia zatrudnienia Z. C. (1) do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie świadczy o tym, iż Z. C. (1) nie świadczył pracy na warunkach i zasadach wskazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu, ponieważ ważność umowy o pracę nie jest uzależniona od spełnienia wymogów zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia społecznego.

Wszelkie wątpliwości dotyczące wysokości wynagrodzenia uzyskiwanego przez Z. C. (1) zostały rozstrzygnięte na rozprawie w dniu 16 stycznia 2017r, kiedy to uzupełniająco przesłuchano wskazanego świadka. Ustosunkowując się do zeznań złożonych w postępowaniu przed Sądem Pracy Z. C. (1) wskazał, iż nie pamięta jakie w rzeczywistości uzyskiwał wynagrodzenie, a także że na jego wysokość składała się stała kwota oraz premia za wyjazdy za granicę.

Warto zwrócić uwagę, iż w przedmiotowym zaświadczeniu o zatrudnieniu i zarobkach należało podać średnie miesięczne wynagrodzenie w okresie ostatnich trzech miesięcy, a zatem, tym bardziej nie ma podstaw do uznania, iż w zaświadczeniu została podana nieprawda, skoro na obecnym etapie postępowania nie można ustalić, ile wynosiło ono w miesiącach wrzesień – listopad 2008r.

Rozbieżności w zakresie daty początkowej zatrudnienia nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, albowiem apelacja od wyroku wydanego w tej sprawie prowadzonej pod sygnaturą II K 1370/10 został wniesiona na korzyść, a w zarzucie pkt I aktu oskarżenia wskazano, iż nieprawdziwość oświadczenia sprowadzała się do podania w nim, iż Z. C. (1) był zatrudniony na czas nieokreślony oraz w zakresie osiąganych przez niego zarobków. Zatem z uwagi na zakaz reformationis in peius, Sąd nie mógł rozszerzyć działania oskarżonego na podanie w zaświadczeniu nieprawdy co do daty zatrudnienia. Z. C. (1) wskazał bowiem, iż nie jest możliwym, żeby świadczył prace na podstawie umowy już stycznia 2008r., gdyż w tym to miesiącu opuścił zakład karny.

Zapewnił natomiast, iż w chwili brania kredytu, tj. w 16 grudnia 2008r. pracował w (...) sp z o.o. na podstawie umowy o pracę. Zeznaniom tym, wobec braku dowodów przeciwnych Sąd w pełni dał wiarę.

W konsekwencji powyższego, Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynu opisanego w pkt. I wyroku, uznając, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie pozwala na uznanie, iż Z. C. (1) nie był zatrudniony we wskazanej spółce na umowę o prace na czas nieokreślony ze średni miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 2160 zł netto.

Przechodząc do rozważań w zakresie przypisanemu K. G. czynu w pkt II wyroku, należy wskazać, iż za w pełni wiarygodne uznano zeznania W. F. (2) odnośnie transakcji kupna spółki, jego roli w tym procederze, a także dalszych działań K. G. związanych z wystawianiem zaświadczeń o zatrudnieniu W. F. (2) w spółce i jego dochodach, a następnie podpisywaniu umów kredytu, w tym głównie na zakup przedmiotów w systemie sprzedaży ratalnej i pożyczki, z których przedmioty i pieniądze były przekazywane oskarżonemu. Całokształt okoliczności wskazuje na fakt, iż W. F. (2) był w rzeczywistości tzw. słupem, na którego została zakupiona spółka. Wskazana osoba wygląda specyficznie, jest w dużej części wytatuowana, nie posiada małżowin usznych.

W. F. (2) chętnie przystał na propozycje oskarżonego zaciągania kredytów i pożyczek, a oskarżony dopomógł mu w uprawianiu tego procederu, organizując nabycie przez niego spółki.

Sąd nie dał wiary oskarżonemu, który w tym zakresie kwestionował swoje sprawstwo. Nie sposób uznać, iż W. F. (1) wymyślił przebieg wydarzeń, skoro jego wyjaśnienia obciążały również i jego, czego konsekwencją było postawienie zarzutów W. F. (2) i wydanie wyroku skazującego. Jego zeznania na całym etapie postępowania były konsekwentne i spójne i dlatego w pełni uznano je za wiarygodne.

Pokrętne wyjaśnienia oskarżonego, jakoby w W. był również ze Z. C. (1), który to poprosił go o założenie spółki, uznano za przyjętą przez niego linię obrony. Nie znalazły one bowiem potwierdzenia w zeznaniach W. F. (2) oraz Z. C. (1). Równie niewiarygodnie brzmią twierdzenia K. G., iż był pełnomocnikiem W. F. (1), skoro nawet W. F. (2) dziwił się iż przy swoim wyglądzie ktoś mógł uwierzyć, że może być on Prezesem jakiejkolwiek spółki, a do zawarcia transakcji K. G. musiał kupić mu garnitur.

Walor wiarygodności przyznano dokumentacji kredytowej i pożyczkowej, w tym zaświadczeniom i oświadczeniom o zatrudnieniu, umowie kupna spółki, a także zeznaniom Z. J.- pracownika L. Banku, który podał informacje w oparciu o zapisy widniejące w systemie komputerowym.

Rekonstruując stan faktyczny w zakresie trzeciego z przypisanych oskarżonemu czynów, Sąd oparł się na zeznaniach Z. C. (1), K. B., K. D. i P. M..

Odnosząc się do pierwszych z nich należy wskazać, iż Z. C. (1) podczas całego postępowania karnego konsekwentnie twierdził, iż to K. G. nakłonił go do wypisania zaświadczenia, zostawiając dane K. B. na kartce. Wobec spójności tych twierdzeń, także faktu, iż stały się one podstawą do postawienia mu zarzutu, a w konsekwencji wydania wobec niego wyroku skazującego, uznano je za wiarygodne. Obciążanie K. G. nie zmieniało w żaden sposób jego sytuacji prawnej.

K. D. nie miał natomiast wątpliwości, iż w hurtowni rozmawiał z K. G., który chciał aby zostały wzięte telefony w oparciu o zaświadczenia o zatrudnieniu w jego spółce (...). Świadek nie miał wątpliwości, co do osoby sprawcy w tym zakresie. Wskazał przy tym, iż nie wie kto podrobił zaświadczenie o zarobkach dla K. B., podając w jednych z zeznań, iż był to (...). O tym, iż nie był to Z. P. tylko Z. C. (1) świadczą zeznania tego ostatniego i opinia biegłego z zakresu badania pisma.

Z kolei zeznania K. B. nie były konsekwentne na całym etapie postępowania, a niemalże 7 lat po zdarzeniu świadek nie potrafił lub nie chciał odnieść się do wszystkich nieścisłości występujących w jego relacji. Analizując jego pierwsze zeznania (k. 11-12, 40-42) należy wskazać, iż K. G. został rozpoznany przez niego jako osoba, która załatwiła przedmiotowe zaświadczenia o zatrudnieniu. Powyższą informację K. B. uzyskał od K. D., który wszedł na teren hurtowni, w której zostały te zaświadczenia wypisane. Słuchany w charakterze podejrzanego wycofał się z podawanej wersji wydarzeń, tłumacząc, iż może źle zrozumiał policjanta. Zmiana stanowiska K. B. na tym etapie nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, skoro nie był on wewnątrz hurtowni i jedynie relacjonował to co usłyszał od K. D., a ten z kolei konsekwentnie twierdził, iż wewnątrz hurtowni rozmawiał z K. G., który chciał, aby zostały zakupione telefony w oparciu o zaświadczenia o zatrudnieniu, które nie były zgodne z rzeczywistością. Z kolei na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2016r. świadek starał się zasłonić niepamięcią, na skutek czego nie udzielał precyzyjnych odpowiedzi.

Fakt, iż na telefon K. B. w dniu zdarzenia dzwonił ktoś z telefonu Z. C. (1) nic nie wnosi do sprawy, skoro nie ustalono, kto rzeczywiście z niego telefonował oraz jak była treść rozmowy.

Sprawstwa oskarżonego nie może podważyć forsowana przez oskarżonego wersja, zgodnie z którą świadek ten był namawiany przez policjantów do składania zeznań na jego niekorzyść. Dołączone do sprawy nagranie było wyrazem bełkotu, jaki miał miejsce ze strony K. B., a informacjom w nim zawartym zaprzeczył K. B. na rozprawie w dniu 5 grudnia 2016r., podając, iż rozmawiając z K. G. był pijany. Wskazał przy tym, iż „policja pana G. sympatią nie darzyła”. Oczywistym jest, iż K. G. był w zainteresowaniu policji, o czym może świadczyć jego bogata karta karna. Funkcjonariuszka policji K. W. stanowczo zaprzeczyła, aby powiedziała do K. B., iż zbierają kwity na oskarżonego, a także iż za obciążenie K. G. były oferowane pieniądze. Sąd uznał wskazane zeznania za wiarygodne, tym bardziej, iż sprawstwo oskarżonego zostało potwierdzone innymi dowodami.

O tym, iż zaświadczenie dla K. B. zostało wypisane przez Z. C. (1) świadczą opinia biegłego z zakresu badania pisma, która jest spójna i logiczna i nie była kwestionowana przez żadna ze stron. Wnioski w niej zawarte korespondują z zeznaniami Z. C. (1).

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie czwartego z przypisanych mu czynów również nie budzi wątpliwości. Świadczą o tym zeznania Z. C. (1), które uznano za wiarygodne z tych samych powodów, jak wyżej. Zostały one poparte treścią opinii biegłego z zakresu badania pisma. G. C. nie wskazał od kogo uzyskał zaświadczenie o zatrudnieniu, podając, iż od nieznajomego mężczyzny.

W aspekcie dowodów zgromadzonych w sprawie wyjaśnienia oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów opisanych w pkt. III części dyspozytywnej wyroku jawią się całkowicie niewiarygodne. Sprowadzają się jedynie do prostego zaprzeczenia faktom wynikającym z zeznań świadków i opinii biegłego.

Oceniając zachowanie oskarżonego pod kątem znamion przestępstwa należało uznać, iż w dniu 2 lipca 2008r. K. G. chcąc, aby W. F. (1) popełnił przestępstwa oszustwa polegające na uzyskaniu korzyści majątkowej z udzielanych mu kredytów i pożyczki w (...) Bank S.A., po uprzednim wprowadzeniu przedstawiciela banku w błąd co do zamiaru i możliwości płatniczych W. F. (1), ułatwił mu to w ten sposób iż K. G. zorganizował nabycie przez W. F. (1) udziałów w (...) sp. z o.o., co umożliwiło wystawienie nierzetelnego pisemnego zaświadczenia o zatrudnieniu W. F. (1) w T. sp. z o.o oraz składania przy podpisywaniu przez niego umów pisemnych nierzetelnych oświadczeń o jego zatrudnieniu w tej spółce w charakterze murarza, co miało istotne znaczenie dla oceny jego wiarygodności jako kredytobiorcy, dzięki czemu W. F. (1) doprowadził L. Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie:

- 1788 zł na skutek zawarcia w dniu 20.12.2008r. umowy (...) na zakup w systemie sprzedaży ratalnej telewizora marki S.,

- 3815 zł na skutek zawarcia w dniu 4.02.2009r. umowy kredytu nr (...) na zakup w systemie sprzedaży ratalnej notebooka marki T., chłodziarki marki A.,

- 12.000 zł na skutek zawarcia umowy w dniu 12.02.2009 r. pożyczki gotówkowej nr (...) oraz umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) z dnia 12.02.2009r.,

wyczerpał znamiona występku z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Z uwagi na treść poprzedniego wyroku wydanego w tej sprawie oraz apelacji jedynie na korzyść oskarżonego, Sąd nie mógł uznać, iż W. F. (2) działał wspólnie i w porozumieniu z K. G., albowiem w dotychczasowym opisie czynu pominięto powyższą okoliczność. Niemniej jednak biorąc pod uwagę redakcję tego czynu w akcie oskarżenia, nie zachodziły przeszkody do uznania, iż K. G. udzielił pomocy W. F. (2) do popełnia przestępstwa z art. 286 § 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Wszystkie znamiona tego występku zostały zawarte w opisie występku, łącznie z datą jego popełnienia. Sąd nie miał wątpliwości, iż jest to samo zdarzenie historyczne, do którego odnosił się Prokurator, opisując działalność oskarżonego polegającą na „zoorganizowaniu nabycia przez W. F. (2) w dniu 2.07.2008r. udziałów w spółce (...)”, a w pozostałej części odnosząc się do zawierania przez W. F. (2) umów kredytowych i pożyczki oraz przedkładania przez niego nierzetelnych zaświadczeń i oświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych zarobkach.

W. F. (2) został skazany za powyższy czyn na mocy wyroku z dnia 31 lipca 2012r. Sądu Rejonowego w Świdnicy, sygn. akt. II K 222/12. W orzeczeniu tym uznano iż działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela L. Banku co do zamiarów i możliwości płatniczych, doprowadził tym samym pokrzywdzony bank do niekorzystnych rozporządzeń mieniem, czym wyczerpał znamiona występku z art. 286 § 1 kk, natomiast przedkładając nierzetelne oświadczenia oraz zaświadczenia o swoim zatrudnieniu w spółce z o.o. w charakterze murarza, które miały istotne znaczenie dla uzyskania powyższego wsparcia, wyczerpał również znamiona występku z art. 297 § 1 kk.

K. G. natomiast swoim zachowaniem opisanym powyżej dopomógł mu w popełnieniu tego przestępstwa. Zgodnie z treścią art. 18 §3 kk odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji. Wskazana pomoc sprowadzała się do zorganizowania nabycia przez W. F. (1) udziałów w (...) sp. z o.o., co umożliwiło wystawienie nierzetelnych pisemnego zaświadczenia oraz składania oświadczeń o zatrudnieniu (...) sp. z o.o., co było niezbędne do otrzymania wsparcia finansowego w postaci kredytów i pożyczki, uzyskanych przez W. F. (2) w drodze oszustwa.

Ponadto oskarżony w dniach 7 maja 2009r. oraz 24 marca 2009r. dopuścił się występków podżegania do popełnienia przestępstwa podrobienia dokumentu, czym wyczerpał znamiona czynów z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 270 § 1 kk. Z. C. (1) za czyny z art. 270 § 1 kk został już prawomocnie skazany wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 13 października 2014r., sygn. akt II K 1370/10. Nie budzi wątpliwości Sądu iż oba dokumenty zostały podrobione w celu użycia za autentyczne, co swoją świadomością w pełni obejmował oskarżony. Czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami opisanymi w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk i art. 58 § 1 kk i wziął w szczególności pod uwagę zarówno obiektywne elementy społecznej szkodliwości, takie jak: rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionych przestępstw.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał wielokrotną uprzednią karalność oskarżonego, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, wyrachowane działanie oskarżonego i rozmiar wyrządzonej szkody oraz fakt, iż z popełniania przestępstw K. G. uczynił sobie źródło dochodu. Po popełnieniu czynów będących przedmiotem, tego postępowania, K. G. wielokrotnie łamał przepisy prawa. W środowisku sąsiedzkim postrzegany jest jako osoba nieuczciwa. Z drugiej stron uwzględniono, iż aktualnie jest jedynym żywicielem rodziny.

Nawiązując do społecznej szkodliwości czynów, jakich się dopuścił, Sąd wziął pod uwagę oczywiście rodzaj i charakter naruszonych dóbr i doszedł do wniosku, że była ona średnia.

Z tych wzgledów za czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wymierzono mu karę roku i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a za występki z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 270 § 1 kk karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łaczną 2 lat pozbawienia wolności Sąd miał na względzie zapobiegawcze i wychowawcze cele, które ma ona osiągnąć wobec oskarżonego. W tym zakresie sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do wyeliminowania u niego ponownego wejścia na drogę przestępstwa po odbyciu kary. Natomiast wychowawcze cele kary realizowane są przez kształtowanie postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz do przestępstwa w ogóle.

Jednocześnie za takim wymiarem kary przemawiała potrzeba w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Chodzi o to, aby wymierzona kara za przedmiotowe przestępstwa oddziaływała nie tylko na samego oskarżonego, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, co do których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszać, z drugiej zaś – kształtować postawy społecznie akceptowane. Chodzi o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku jego naruszenia.

Uwzględniając zasadę ultima ratio kary pozbawienia wolności, na której opiera się kodeks karny, Sąd uznał, że wobec oskarżonego tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Kara orzeczona wobec oskarżonego ma stanowić przede wszystkim dla niego wskazówkę na przyszłość o nieopłacalności dokonywania takich zachowań.

Również z uwagi na dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego bagaż doświadczeń kryminalnych, który wskazuje, że wcześniej stosowane środki nie spełniły pokładanych w nich celów, Sąd doszedł do przekonania, że tylko kara izolacyjna, będzie mogła zaspokoić społeczne poczucie sprawiedliwości, osiągając przy tym względy ogólno i szczególno prewencyjne. Oskarżony już dopuszczał się popełnienia występku przeciwko mieniu. Dał tym samym świadectwo, że warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności w jego przypadku nie może mieć zastosowania.

Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw, aby zwolnić K. G. od ponoszenia kosztów sądowych, zasądzając od niego na rzecz Skarbu Państwa poniesione w sprawie wydatki i wymierzając mu opłatę w kwocie 300 zł.