Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2012 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział III Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Witkowska

Protokolant: praktykant Michał Wawer

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012 r. w Warszawie, na rozprawie

sprawy ze skargi Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W.

przeciwko (...) S.A. w W.

skarga o uchylenie wyroku Międzynarodowego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w P.

I oddala skargę w całości;

II zasądza od Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. na rzecz (...) S.A. w W. 7.217,00 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

.

Sygn. akt III C 472/11

UZASADNIENIE

Skarb Państwa – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w W. złożył w dnia 29 kwietnia 2011 r. skargę o uchylenie wyroku wydanego przez Międzynarodowy Sąd Arbitrażowy przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w P. z dnia 24 stycznia 2011r. w W. w sprawie sygn. akt (...) (...) (...) na podstawie art. 1205 § 1 k.p.c. w związku z art. 1206 § 1 pkt. 1, pkt. 3, pkt. 4 k.p.c. oraz art. 1206 § 2 pkt. 2 k.p.c. wnosząc o uchylenie wyroku końcowego w sprawie z powództwa (...) S. A. w W. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. o zapłatę oraz w sprawie z powództwa wzajemnego Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. przeciwko (...) S. A. w W. o zapłatę, w zakresie powództwa głównego w punkcie A podpunkt 1 litera a, b, c, i d, w którym Trybunał Arbitrażowy zasądził od pozwanego Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. na rzecz (...) S.A. w W. kwoty:

- 1.946.119,14 złotych wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 20 października 2008 r. do dnia 14 grudnia 2008 r. oraz z odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem że jeżeli stopa procentowa przed dniem zapłaty ulegnie zmianie odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od dnia 15 grudnia 2008r. do dnia wejścia nowych przepisów, po tym zaś dniu aż do dnia zapłaty stop procentowych określonych w nowych przepisach,

- 477.039,12 złotych wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 20 października 2008 r. do dnia 14 grudnia 2008 r. oraz z odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem że jeżeli stopa procentowa przed dniem zapłaty ulegnie zmianie odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od dnia 15 grudnia 2008r. do dnia wejścia nowych przepisów, po tym zaś dniu aż do dnia zapłaty stop procentowych określonych w nowych przepisach,

- 1.909.704,72 złotych wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 20 października 2008 r. do dnia 14 grudnia 2008 r. oraz z odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem że jeżeli stopa procentowa przed dniem zapłaty ulegnie zmianie odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od dnia 15 grudnia 2008r. do dnia wejścia nowych przepisów, po tym zaś dniu aż do dnia zapłaty stop procentowych określonych w nowych przepisach,

- 238.814,26 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

w punkcie A podpunkt 4 w którym Trybunał Arbitrażowy uznał że ma jurysdykcję do rozpoznania powództwa głównego;

w zakresie powództwa wzajemnego

w punkcie B podpunkt 4, w którym Trybunał Arbitrażowy w pozostałym zakresie powództwo Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. oddalił,

w zakresie kosztów postępowania w punkcie C w którym Trybunał Arbitrażowy zasądził od Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. na rzecz (...) S.A. w W. kwotę 118.800 USD tytułem zwrotu kosztów postępowania arbitrażowego. Skarżący Skarb Państwa zarzucił zaskarżonemu wyrokowi sprzeczność z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej – art. 1206 § 2 k.p.c. tj. sprzeczność z zasadą autonomii woli stron i zasadą swobody umów wyrażoną w art. 20 Konstytucji RP oraz art. 353 ^{( 1)} k.c., zasadą swobody prowadzenia działalności gospodarczej oraz zasada ochrony własności i innych praw majątkowych wyrażoną w art. 21 ust 1 i art. 64 ust Konstytucji RP, z zasadą pacta sund servanda, a także z zasadą odpowiedzialności kontraktowej w szczególności z zasada odpowiedzialności dłużnika za wyrządzoną szkodę i adekwatności związku przyczynowego. Skarżący zarzucił wyrokowi Trybunału Arbitrażowego wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia w sytuacji gdy zaistniały podstawy do oddalenia powództwa głównego ewentualnie do odrzucenia pozwu głównego z uwagi na „czasową niedopuszczalność rozpoznania sprawy przez Trybunał Arbitrażowy” wynikającą z ustalonych przez strony podstawowych zasad postępowania przed sądem i treści zapisu na sąd polubowny (art. 1206§ 1 pkt. 1, 3 i 4 k.p.c.). W oparciu o przedstawione zarzuty skarżący wnosił o uchylenie wyroku sądu polubownego Międzynarodowego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w P. wydanego w dniu 24 stycznia 2011r. w W. w sprawie sygn. akt (...) (...) (...) w zaskarżonej części, wnosząc o zasądzanie od strony przeciwnej (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. koszty postępowania w tym na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (skarga wraz uzasadnieniem k 3 – 35).

Przeciwnik skargi (...) S.A. w W. wnosił o oddalenie skargi w całości z uwagi na brak podstaw do uchylenie wyroku sądu polubownego określonych w art. 1206 § 1 i § 2 k.p.c. wnosząc jednocześnie o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na skargę k 225 – 282).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przed wszczęciem postępowania arbitrażowego Skarb Państwa Generalny Dyrektor Dróg Krajowych w W. złożył pozew do Sądu Okręgowego w Warszawie, Wydział III Cywilny w sprawie IIIC 82/08 domagając się zasądzenia od (...) S.A. w W. kwoty 7.248.612,54 EURO ewentualnie równowartość w złotych polskich 27.784.658,49 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 2 maja 2007 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 766.078,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 maja 2007 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niewykonanie kontraktu przez pozwaną spółkę z dnia 4 czerwca 2003 roku oraz kosztami postępowania. (pozew wraz uzasadnieniem w sprawie IIIC 82/08 k 3 - 16).

W dniu 6 grudnia 2007 r. (...) S.A. w W. złożyła do Sadu R4jonowego dla Warszawy – Woli wniosek w sprawie I Co 3443/07 o zawezwanie Skarbu Państwa Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych w W. do próby ugodowego załatwienia sporu. Strony w tej sprawie nie zawarły w sprawie żadnej ugody. (wniosek k 369 – 377, odpowiedź na wniosek k 378).

Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział III Cywilny w sprawie IIIC 82/08 postanowieniem z dnia 17 lipca 2008 roku odrzucił pozew w tej sprawie, wskazując w uzasadnieniu tego postanowienia że każdy spór między stronami wynikający z kontraktu z dnia 4 czerwca 2003 roku lub powstały w związku z kontraktem podlega kompetencji sądu arbitrażowego, chyba że wcześniej strony osiągną porozumienie przy pomocy Inżyniera Kontraktu. Sąd Okręgowy wskazuje w tym uzasadnieniu że sądu arbitrażowego nie można traktować wyłącznie jako instancji odwoławczej od decyzji Inżyniera Kontraktu, a pozostałe spory poddawać pod ocenę sądów powszechnych, ponieważ wytworzyłby się wtedy nieuzasadniony dualizm, biorąc pod uwagę odmienne procedury, a nadto pozostawiający stronom nieprzewidywalną dowolność przy rozwiązywaniu sporów. Postanowienie to nie zostało zaskarżone przez żadna ze stron i uprawomocniło się 8 sierpnia 2008 roku . (postanowienie wraz z uzasadnieniem w aktach sprawy IIIC 82/08 k 541- 543).

Międzynarodowy Sąd Arbitrażowy przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w P. wydał wyrok w dniu 24 stycznia 2011r. w W. w sprawie sygn. akt (...) (...) (...) z powództwa głównego (...) S.A. w W. przeciwko Skarbowi Państwa Rzeczpospolitej Polskiej - Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad o zapłatę oraz w sprawie z powództwa wzajemnego Skarb Państwa Rzeczpospolitej Polskiej - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przeciwko (...) S.A. o zapłatę:

w zakresie powództwa głównego zasądził od pozwanego Skarbu Państwa Rzeczpospolitej Polskiej - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz powoda (...) SA w W. następujące kwoty:

1/ 1.946.119,14 PLN z ustawowymi odsetkami w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 20.10.2008 r. do dnia 14.12.2008 r. oraz odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15.12.2008 r. do dnia zapłaty; jeżeli jednak stopa procentowa przed dniem zapłaty, ulegnie zmianie, odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od 15.12.2008 r. do dnia wejścia w życie nowych przepisów, po tym dniu zaś aż do dnia zapłaty - według stóp procentowych określonych w nowych przepisach,

2/ 477.039,12 PLN z ustawowymi odsetkami w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 20.10.2008 r. do dnia 14.12.2008 r. oraz odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15.12.2008 r. do dnia zapłaty; jeżeli jednak stopa procentowa przed dniem zapłaty, ulegnie zmianie, odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od 15.12.2008 r. do dnia wejścia w życie nowych przepisów, po tym dniu zaś aż do dnia zapłaty - według stóp procentowych określonych w nowych przepisach,

3/ 1.909.704,72 PLN z ustawowymi odsetkami w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 20.10.2008 r. do dnia 14.12.2008 r. oraz odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15.12.2008 r. do dnia zapłaty; jeżeli jednak stopa procentowa przed dniem zapłaty, ulegnie zmianie, odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od 15.12.2008 r. do dnia wejścia w życie nowych przepisów, po tym dniu zaś aż do dnia zapłaty - według stóp procentowych określonych w nowych przepisach,

4/ 238.814,26 PLN tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

w pozostałym zakresie powództwo główne Trybunał Arbitrażowy oddalił.

Trybunał Arbitrażowy orzekł iż posiada jurysdykcję do rozpoznania powództwa głównego;

w zakresie do powództwa wzajemnego Trybunał Arbitrażowy:

1/ zasądził od Pozwanego Wzajemnego (...) S.A. na rzecz Powód Wzajemnego Skarbu Państwa Rzeczpospolitej Polskiej - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 731.381,25 PLN z ustawowymi odsetkami w wysokości 11,5 % w stosunku rocznym liczonymi od dnia 02.05.2007r. do dnia 14.12.2008 r. oraz z odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 15.12.2008 r. do dnia zapłaty; jeżeli jednak stopa procentowa przed dniem zapłaty, ulegnie zmianie, odsetki w wysokości 13% w stosunku rocznym liczone będą od 15.12.2008 r. do dnia wejścia w życie nowych przepisów, po tym dniu zaś aż do dnia zapłaty - według stóp procentowych określonych w nowych przepisach, 2/ zasądził od (...) S.A. na rzecz Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 30.000 PLN tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Trybunał Arbitrażowy posiada jurysdykcję do rozpoznania powództwa wzajemnego. (wyrok Sądu Arbitrażowego k 40 – 42).

Trybunał Arbitrażowy w swoim uzasadnieniu wskazał że dla ukształtowania zapisu na sąd polubowny miały znaczenie zawarte w umowie zawartej pomiędzy stronami z dnia 4 czerwca 2003r., klauzule 67.1 i 67.2 (...) oraz klauzula 67.3, Warunków Szczególnego Zastosowania.

Trybunał podkreślił ważność zapisu na sąd polubowny, która przez strony nie była kwestionowana. Spór objęty zapisem według prawa obowiązującego w siedzibie arbitrażu (czyli w Polsce), odznacza się tzw. zdatnością arbitrażową. Jest bowiem sporem o prawa majątkowe w rozumieniu art. 1157 kodeksu postępowania cywilnego. Trybunał wskazał że strony przy uzgodnieniu tego zapisu dopełniły wymagań w zakresie formy, bowiem umowa z 4 czerwca 2003r. została bowiem zawarta na piśmie i podpisana przez upoważnionych reprezentantów stron, a za jej części składowe strony uznały klauzule zamieszczone w Warunkach Ogólnych Kontraktu oraz w Warunkach Zastosowań Szczególnych. Zdaniem Trybunału zapis na sąd polubowny nie utracił mocy na skutek oświadczeń złożonych przez (...) (...) w dniu 13 kwietnia 2006r. o odstąpieniu od umowy oraz przez GDDKiA w dniu 26kwietnia 2006r., o zaprzestaniu zatrudniania (...) bez względu na ocenę ich skutków głównych do osiągnięcia których strony zmierzały, a roszczenia zgłoszone zarówno w powództwie głównym, jak i w powództwie wzajemnym bez wątpienia mieszczą się w zakresie zapisu na sąd polubowny.

Jednocześnie Trybunał Arbitrażowy podał że kierował się z zasadą pierwszeństwa postanowień umownych w stosunku do przepisów dyspozytywnych prawa właściwego.

Co do zarzutu „czasowej niedopuszczalności rozpoznania sprawy przez Trybunał, Trybunał przychylił się do wniosku powoda (...) S.A. i zarzutu o czasowej niedopuszczalności rozpatrywania sprawy w arbitrażu i nie uwzględnił go, za nieuzasadnione uznał domaganie się - na podstawie tego rodzaju zarzutu oddalenia powództwa, jak i uznał za nieuzasadnione także żądanie odrzucenia pozwu wniesionego przez powoda (...) (...)

Trybunał poddał swoim rozważeniom charakter uregulowanego w klauzuli 67.1 (...) przedarbitrażowego postępowania przed Inżynierem Kontraktu.

Trybunał Arbitrażowy przyjął iż dostrzega w tym postępowaniu swoistą fazę przedarbitrażową, która nie jest ani arbitrażem ani quasi-arbitrażem, jest fazą zbliżoną do posługiwania się przez strony przy rozwiązywaniu sporu ekspertem. Inżynier Kontraktu nie jest wyposażony w kompetencje judykacyjne. Sąd Arbitrażowy, za Sądem Okręgowym w Warszawie /sprawa IIIC82/08/ podniósł że nie może być traktowany jako druga instancja w stosunku do Inżyniera Kontraktu.

Biorąc to wszystko pod uwagę Trybunał Arbitrażowy stwierdził, iż posiada jurysdykcję do rozpoznania zarówno powództwa głównego, jak i wzajemnego.

Co rozstrzygnięcia merytorycznego Trybunał Arbitrażowy podał w uzasadnieniu wyroku że rozstrzygnięcie o roszczeniach dochodzonych przez strony tak w ramach powództwa głównego, jak i wzajemnego, wymagało poczynienia ustaleń dotyczących losów łączącej strony umowy z 4 czerwca 2003r. Sporny między stronami był tutaj zwłaszcza moment, w jakim doszło do rozwiązania łączącego strony stosunku umownego.

W opinii Trybunału Arbitrażowego, skutki prawne w postaci rozwiązania istniejącego stosunku prawnego wywołało oświadczenie złożone przez GDDKiA w piśmie z dnia 26 kwietnia 2006 r., natomiast oświadczenie syndyka z dnia 22 grudnia 2005 r., złożone na podstawie art. 98 ust.1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze, nie doprowadziło do wygaśnięcia umowy pomiędzy (...) S.A. a GDDKiA. Zatem Trybunał Arbitrażowy uznał, iż skuteczne było przerwanie zatrudnienia wykonawcy (...) S.A., dokonane przez GDDKiA na podstawie Klauzuli 63.1 (...).

Co do pozwu głównego i żądanie (...) S.A., zapłaty kwoty 1.946.119,14 PLN, to Trybunał podniósł że pozwany - GDDKiA w odpowiedzi na pozew przyznał, że (...) S.A., wykonała przed porzuceniem budowy roboty na kwotę 571.610,47 EURO /brutto/, i jeśli nawet tego zachowania GDDKiA nie potraktuje się jako uznanie roszczenia, będącego tzw. uznaniem właściwym, to bez wątpienia stanowią ono tzw. przyznanie faktu /uznanie niewłaściwe/, stanowi to zatem wystarczającą podstawę do przyjęcia, że podstawa faktyczna dla dochodzenia przez (...) S.A., zapłaty kwoty 1.946.119,14 PLN została udowodniona. Jako podstawę prawną zaś wskazano art. 647 k.c. nakładający na zamawiającego obowiązek zapłaty umówionego wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane. Podstawę dla wyboru przez powoda (...) S.A., waluty zapłaty stanowił art. 358 k.c. O obowiązku zapłaty ustawowych odsetek liczonych od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c.

Trybunał uznał że żądanie skapitalizowanych odsetek w kwocie 477.039,12 złotych, skoro brak jest dowodów na to, aby pozwany GDDKiA, w okresie od powstania obowiązku płatności faktury, czyli od dnia 29.08.2006r., aż do wniesienia pozwu, złożył drugiej stronie (...) (...) S.A., oświadczenie o potrąceniu, a czego do potrącenia wymaga art. 499 k.c. zatem przyjęto, iż podstawa do obliczania odsetek za ten okres istniała. (...) S.A., miała prawo zsumować należne odsetki i na mocy art. 482 § 1k.c. domagać się zasądzenia odsetek ustawowych od skapitalizowanych zaległych odsetek. Trybunał uwzględnił żądanie zapłaty skapitalizowanych odsetek.

Co do kwoty zatrzymanej przez GDDKiA w wysokości 10% wynagrodzenia za roboty wykonane przez (...) S.A. która wyniosła - 496.556 EURO, to Trybunał stwierdził że jej wysokość była między stronami niesporna. (...) S.A., domaga się zasądzenia tej kwoty od GDDKiA w z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 kwietnia 2006r. Sąd zwrócił uwagę że GDDKiA w odpowiedzi na wniosek o arbitraż z 21.11.2008r., przyznał, iż sumy zatrzymane, wynoszące 10% wartości robót za które wystawiono 13 pierwszych faktur, nie zostały (...) S.A., zwrócone. Wobec tego Sąd uznał za zasadne kwotę tą od GDDKiA na rzecz (...) S.A. zasądzić, wskazał że uzasadnione jest też żądanie zapłaty odsetek ustawowych liczonych od dnia następnego po rozwiązaniu umowy, a zatem od dnia 11 maja 2006r. do dnia zapłaty. Zasądzona zatem kwota 1.909.704,72 PLN stanowi równowartość kwoty 496.556 EURO obliczonej według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia 10 maja 2006 r. Trybunał respektował tutaj wybór waluty zapłaty dokonany przez Powoda Zastosował jednak przy obliczaniu równoważności należności wyrażonej w EURO stopę procentową z dnia 10.05.2006 r.

Żądanie powoda (...) S.A., wynagrodzenia za roboty dodatkowe wykonane, w kwocie 197.308,47 PLN, Trybunał uznał za nieuzasadnione, uznając tym samym że niedopuszczalne było skapitalizowanie odsetek od tej kwoty za okres do wniesienia pozwu oraz żądanie odsetek ustawowych od dnia wniesienia pozwu, powództwo w tym zakresie także zostało oddalone.

Żądanie (...) S.A., zapłaty za grodzice pozostawione przez na placu budowy Sąd Arbitrażowy uznał że pozbawione jest więc podstawy prawnej. Brak też zdaniem Sądu było podstaw do żądania zapłaty za bezumowne korzystanie z grodzie, bowiem klauzula 63.1 in fine (...) podawała, że po wkroczeniu Zamawiającego na plac budowy (w związku ze zwolnieniem z zatrudnienia Wykonawcy), przyznaje mu lub innemu Wykonawcy, zaangażowanemu przez Zamawiającego, prawo używania - w celu dokończenia robót - sprzętu Wykonawcy. Oba żądania dotyczące grodzic zdaniem Trybunału Arbitrażowego były pozbawione podstaw prawnych, dlatego też powództwo w tym zakresie zostało oddalone.

W uzasadnienie rozstrzygnięcia dotyczącego powództwa wzajemnego Trybunał Arbitrażowy podał że zgodnie z poczynionymi ustaleniami trakcie postępowania arbitrażowego zostało uznane, że umowa stron z 4 czerwca 2003 r. została rozwiązana przez wypowiedzenie dokonane przez pozwanego GDDKiA pismem z dnia 26 kwietnia 2006 r. z upływem 14 dni od tej daty, a w dniu 12 maja 2006 r. pozwany GDDKiA wkroczył na plac budowy, przejął budowę drogi ekspresowej (...) obwodnica S. i zakończył tym samym zatrudnianie Wykonawcy powoda (...) S.A. (...) wskazał że ten tryb zakończenia umowy odpowiada trybowi przewidzianemu w klauzuli 63 (...) i otwiera drogę do podnoszenia przez Zamawiającego tj. pozwanego, roszczeń określonych w klauzuli 63.3. (...). Roszczenia te są powiązane z uprawnieniami Zamawiającego przewidzianymi w klauzuli 63.1 i polegają na możliwości dokończenia robót z wykorzystaniem sprzętu i materiałów, Wykonawcy, jeżeli są w tym celu potrzebne. Koszty, których pokrycia może się domagać Zamawiający, określone są w klauzuli 63.3 jako „koszty wykonania, wykończenia usunięcia usterek, odszkodowania za opóźnienie ukończenia i wszelkie inne wydatki poniesione, przez Zamawiającego". Wydatki te powinny być ustalone i poświadczone przez Inżyniera Kontraktu. Jeżeli wydatki poniesione przez Zamawiającego przekraczają niezapłacone należności Wykonawcy, ten ostatni będzie zobowiązany pokryć Zamawiającemu powstałą różnicę. Trybunał podał że na tym przepisie (...) opiera się powództwo wzajemne, gdzie jego podstawowym elementem jest kwota 7.248.612,54 EURO lub 27.784.658,40 PLN z ustawowymi odsetkami od dnia 2 maja 2007 r. Trybunał podał że kwota ta stanowi przede wszystkim różnicę między wartością kontraktu z 4 czerwca 2003 r., a wartością Nowego Kontraktu z dnia 7 listopada 2006 r. zawartego z konsorcjum (...) S.A. i (...) S.A. Ponadto do powyższej kwoty pozwany doliczył kwotę 543.340,00EURO związaną z przedłużeniem umowy o zarządzanie i nadzór nad budową ze spółką (...) S.A. Trybunał Arbitrażowy dokonał wykładni klauzuli 63.3 (...) w związku z klauzulą 63.1 in fine w celu ustalenia czy kwoty dochodzone przez powoda wzajemnego sformułowaniach tejże klauzuli.

W świetle postanowień (...) tryb w jakim zamawiający może zatrudniać nowych wykonawców nie jest określony. Skoro zatem kwestia trybu zatrudnienia nowego wykonawcy lub wykonawców nie jest w tych postanowieniach jasno uregulowana, to zdaniem Trybunału należało ją rozstrzygnąć zgodnie z zasadami na których opiera się prawo polskie, a prawo polskie ściśle odróżnia przy tym kwestię odszkodowania od kwestii- zatrudniania nowego wykonawcy na koszt dłużnika. W tej ostatniej sprawie polski „system prawny i jest
szczególnie restryktywny.

Zdaniem Trybunału właściwe rozumienie klauzuli 63.3 (...) w związku z art. 471 k.c. prowadzi do wniosku, że odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania umowy stron z dnia 4.06.2003 r. musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania. Taki normalny związek przyczynowy ulega w zasadzie przerwaniu kiedy wierzyciel /tu: Zamawiający/, po zakończeniu umowy zawiera nową umowę z nowym wykonawcą. Taka nowa umowa jest zdarzeniem prawnym rodzącym odpowiedzialność nowego wykonawcy względem zamawiającego, odpowiedzialność, która nie pozostaje w normalnym związku przyczynowym z umową poprzednią. Ani zatem wynagrodzenie za nową umowę ani odszkodowanie za jej niewykonanie czy nienależyte wykonanie, nie pozostają w normalnym związku przyczynowym z niewykonaniem czy nienależytym wykonaniem umowy poprzedniej. Trybunał podał że przyjęcie odmiennego założenia w niniejszej sprawie sprowadzałoby się do przyjęcia za podstawę orzeczenia teorii równoważności przyczyn, a zatem odrzucenie koncepcji adekwatnego związku przyczynowego, na której opiera się art. 361 § 1k.c.

Trybunał wskazał że polskie ustawodawstwo tylko w bardzo ograniczonym zakresie dopuszcza wykonanie zastępcze umowy przez wierzyciela na koszt dłużnika (art. 480 k.c.). Wykonanie zastępcze ma miejsce wtedy, gdy strony wiąże umowa a dłużnik jest w zwłoce ze spełnieniem świadczenia. Wówczas wierzyciel może w zastępstwie dłużnika sam wykonać czynności, które miał obowiązek spełnić dłużnik tylko wtedy, gdy o to wystąpi w drodze powództwa i otrzyma upoważnienie sądu do wykonania tej czynności na koszt dłużnika (art.480 § 1k.c.). (por. E. Gniewek (red.), Kodeks cywilny -komentarz, Warszawa 2008, s.859-860; K.Pietrzykowski (red.).Kodeks cywilny Ul, Komentarz do art.450-1088,Warszawa 2009, s.63-65). Nie jest w prawie polskim wyraźnie uregulowana sytuacja objęta art.63.1 (...), gdy zamawiający kończy zatrudniać wykonawcę. Jest jednak dość oczywiste, że prawa zamawiającego nie mogą sięgać w takim przypadku dalej niż wtedy, gdy strony wiąże jeszcze umowa. Trybunał podkreślił że nie ulega wątpliwości, że pozwany (...), w związku z realizacją umowy stron z 4.06.2003 r., nie ubiegał się o upoważnienie sądu do zastępczego wykonania czynności na koszt dłużnika, którym była (...) S.A. Pozwany natomiast w trybie zamówień publicznych zawarł nową umowę z innym konsorcjum (...) S.A. (...) S.A. Do umów zawartych w trybie zamówień publicznych stosuje się przepisy kodeksu cywilnego, o ile ustawa ta nie stanowi inaczej (art. 139 ustawy z 29.01.2004 r. - prawo zamówień publicznych Dz.U. 2007 Nr 223, póz. 1655). Trybunał podniósł że prawny związek nowej umowy z niewykonaniem umowy poprzedniej został w ten sposób zerwany. Trybunał nadto podniósł że koszty których dochodzi powód wzajemny nie zostały poświadczone przez Inżyniera Kontraktu (klauzula 63.1, okoliczność bezsporna), a co przemawia przeciwko dopuszczalności oparcia żądania zwrotu tych kosztów na podstawie klauzuli 63.3 Warunków Ogólnych Kontraktu

Wobec powyższego Trybunał uznał roszczenia odszkodowawcze z pozwu wzajemnego Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. za niezasadne w zakresie kwoty stanowiącej różnicę między wartością kontraktu z 4 czerwca 2003 r. a wartością Nowego Kontraktu z dnia 7 listopada 2006 r. zawartego z konsorcjum (...) S.A. i (...) S.A. jako nie pozostające w normalnym związku przyczynowym z umową z 4.06.2003r.

Trybunał uznał też za nieuzasadnione roszczenie o zapłatę kwoty 447.000,00 EURO netto albo 545.340 EURO brutto z tytułu przedłużenia umowy o nadzór z Inżynierem Kontraktu.

Za częściowo uznane przez Trybunał za uzasadnione zostały roszczenia dochodzone powództwem wzajemnym dotyczące głównie zdarzeń związanych z okresem pomiędzy zakończeniem zatrudnienia (...) S.A. a datą objęcia placu budowy przez nowe konsorcjum (...) SA. (...) SA. Chodziło tu o koszty ubezpieczenia budowy w okresie od 5 maja 2006 r. do dnia 5 grudnia 2006 r. w kwocie 84.000,00 PLN. Niewątpliwie ubezpieczenie budowy należało do koniecznych środków prawnych, które powód wzajemny (...), musiał podjąć w okresie kiedy umowa stron już nie obowiązywała a nowa umowa jeszcze nie była zawarta. Momentem kiedy nowy wykonawca konsorcjum (...) SA. (...) SA, przejął plac budowy był dzień 14 listopada 2006 r. Do tego zatem dnia koszty ubezpieczenia budowy powinny zdaniem Sądu były obciążać (...) (...) S.A. (...) uznał, że kwota należna powodowi wzajemnemu (...) z tego tytułu do dnia 14listopada2006 r. wynosiła kwotę 76.000,00 PLN.

Również zdaniem Trybunału były konieczne były wydatki związane z ochroną placu budowy w okresie od 5 maja 2006 r. do dnia 14 listopada 2006 r., czyli do dnia przejęcia placu budowy przez nowe konsorcjum. Powód Wzajemny określił te koszty w okresie 5 maja 2006r. do 5 grudnia2006 r. na kwotę 103.600,00 PLN. Trybunał biorąc pod uwagę złożone faktury wymienione w piśmie
z 31 marca 2010 r., a dotyczące ochrony placu budowy, z odliczeniem okresu przypadającego po 14 listopada 2006r. uwzględnił kwotę 91.417,04 PLN. Trybunał tez uznał że niewątpliwie również powód wzajemny (...) był zobowiązany ponosić koszty bieżącego utrzymania odcinka drogi, którego dotyczyła umowa stron i w tym celu zawarł umowę ze spółką (...). W związku z tym w całości zasługiwało roszczenie na uwzględnienie w wysokości 245.386,21 PLN. Trybunał uznał również, że uzasadniona jest kwota zapłacona przez powoda wzajemnego (...) z tytułu bieżącego utrzymania biura Inżyniera Kontraktu w wysokości 24.900,00 PLN.

Trybunał Arbitrażowy uznał nadto za uzasadnione kwoty ujęte w umowie z dnia 25 kwietnia 2006 roku zawartej między powodem wzajemnym (...), a Biurem (...) sp. z o. o., dotyczącej aktualizacji projektu technicznego oraz materiałów przetargowych. Zadania spółki (...) obejmowały m.in. przedstawienie robót niezakończonych i niewykonanych, stan zaawansowania budowy, obmiar robót z wyszczególnieniem robót do zrobienia oraz prace naprawcze. Wszystkie te czynności mieściły się w rozumieniu Trybunału Arbitrażowego w ramach formuły klauzuli 63.3 (...) obejmującej koszty wykonania, wykończenia i usunięcia usterek. Bez inwentaryzacji robót, których dotyczyła głównie umowa ze spółką (...), takie oszacowanie kosztów prac potrzebnych do zakończenia budowy nie byłoby możliwe. Z tych względów Trybunał uznał kwotę 293.678,00PLN, stanowiącą wynagrodzenie spółki (...), za uzasadnione i zasądził ją od pozwanego wzajemnego na rzecz powoda wzajemnego (...).

Trybunał uznał zatem kwoty dochodzone przez powoda wzajemnego (...) w łącznej kwocie 731.381,25 PLN. Odsetki, zostały zasadzone na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. od kwoty przyznane 731.381,25 zł., od dnia 2 maja 2007 r. do dnia zapłaty.

Trybunał biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie w sprawie i zasądzone kwoty w stosunku do tych dochodzonych pozwem głównym i pozwem wzajemnym, zasądził na rzecz (...) S.A koszty zastępstwa procesowego w wysokości 238.814,26 PLN, zaś na rzecz pozwanego (...) koszty zastępstwa procesowego w wysokości 30.000,00 PLN.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1161. § 1kpc - poddanie sporu pod rozstrzygnięcie sądu polubownego wymaga umowy stron, w której należy wskazać przedmiot sporu lub stosunek prawny, z którego spór wyniknął lub może wyniknąć (zapis na sąd polubowny).

Kwestią wymagająca wyjaśnienia w tej sprawie było ustalenie czy strony w treści umowy z dnia 20 kwietnia 2003 roku zawarły klauzulę zapisu na sąd polubowny

Zdaniem Sądu kwestia jurysdykcji Trybunału Arbitrażowego została rozstrzygnięta prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2008 roku w sprawie IIIC 82/08. Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucając pozew w tej sprawie, wyraźnie wskazał w uzasadnieniu tego postanowienia iż każdy spór między stronami wynikający z kontraktu z dnia 4 czerwca 2003 roku lub powstały w związku z kontraktem podlega kompetencji sądu arbitrażowego, chyba że wcześniej strony osiągną porozumienie przy pomocy Inżyniera Kontraktu. Przy czym Sąd ten też wskazał że sądu arbitrażowego nie można traktować wyłącznie jako instancji odwoławczej od decyzji Inżyniera Kontraktu, a pozostałe spory poddawać pod ocenę sądów powszechnych. Postanowienie to nie zostało zaskarżone przez strony.

Również Trybunał Arbitrażowy w uzasadnieniu wyroku podał że dla ukształtowania zapisu na sąd polubowny miały znaczenie zawarte w umowie zawartej pomiędzy stronami z dnia 4 czerwca 2003r., klauzule 67.1 i 67.2 (...) oraz klauzula 67.3, Warunków Szczególnego Zastosowania. Trybunał podkreślił że ważność zapisu na sąd polubowny, przez strony nie była kwestionowana. Mając zatem na uwadze powyższe zapisy zawartej w umowie pomiędzy stronami z dnia 4 czerwca 2003r. należało przyjąć iż sądem właściwym do rozstrzygnięcia roszczeń co do tego sporu zarówno z powództwa głównego jak iż powództwa wzajemnego w tej sprawie jest sąd arbitrażowy.

Trybunał Arbitrażowy również odniósł się co do zarzutu Skarb Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. o „czasowej niedopuszczalności rozpoznania sprawy” przez Trybunał. Trybunał poddał tutaj swoim rozważeniom charakter uregulowanego w klauzuli 67.1 (...) przedarbitrażowego postępowania przed Inżynierem Kontraktu. Trybunał Arbitrażowy wskazał że dostrzega w tym postępowaniu swoistą fazę przedarbitrażową, która nie jest ani arbitrażem ani quasi-arbitrażem, jest fazą zbliżoną do posługiwania się przez strony przy rozwiązywaniu sporu ekspertem, ponieważ Inżynier Kontraktu nie jest wyposażony w kompetencje judykacyjne. Dlatego też Sąd Arbitrażowy, /podzielając stanowisko Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie IIIC82/08/ podniósł że Sąd Arbitrażowy, nie może być traktowany jako druga instancja w stosunku do Inżyniera Kontraktu, dlatego też uznał iż posiada jurysdykcję do rozpoznania zarówno powództwa głównego, jak i wzajemnego.

Zgodnie z art. 1206 § 1k.p.c. strona może w drodze skargi żądać uchylenia wyroku sądu polubownego, jeżeli:

1)brak było zapisu na sąd polubowny, zapis na sąd polubowny jest nieważny, bezskuteczny albo utracił moc według prawa dla niego właściwego,

2)strona nie była należycie zawiadomiona o wyznaczeniu arbitra, o postępowaniu przed sądem polubownym lub w inny sposób była pozbawiona możności obrony swoich praw przed sądem polubownym,

3) wyrok sądu polubownego dotyczy sporu nieobjętego zapisem na sąd polubowny lub wykracza poza zakres takiego zapisu, jeżeli jednak rozstrzygnięcie w sprawach objętych zapisem na sąd polubowny daje się oddzielić od rozstrzygnięcia w sprawach nieobjętych tym zapisem lub wykraczających poza jego zakres, wyrok może być uchylony jedynie w zakresie spraw nieobjętych zapisem lub wykraczających poza jego zakres; przekroczenie zakresu zapisu na sąd polubowny nie może stanowić podstawy uchylenia wyroku, jeżeli strona, która brała udział w postępowaniu, nie zgłaszała zarzutów co do rozpoznania roszczeń wykraczających poza zakres zapisu,

4)nie zachowano wymagań co do składu sądu polubownego lub podstawowych zasad postępowania przed tym sądem, wynikających z ustawy lub określonych przez strony,

5)wyrok uzyskano za pomocą przestępstwa albo podstawą wydania wyroku był dokument podrobiony lub przerobiony,

6)w tej samej sprawie między tymi samymi stronami zapadł prawomocny wyrok sądu.

Biorąc pod uwagę treść tego przepisu to należy zgodzić się ze

stanowiskiem przeciwnika skargi iż tak sformułowany zarzut o

„czasowej niedopuszczalności rozpoznania sprawy” przez Trybunał

Arbitrażowy nie występuje w przepisach k.p.c., a w szczególności w

art. 1206 § 1 k.p.c. Przepis ten zawiera zamkniętą listę podstaw skargi

o uchylenie wyroku sądu polubownego. Z treści art. 1206 wynika w

sposób jednoznaczny, że zawarte w nim wyliczenie podstaw skargi o

uchylenie wyroku sądu polubownego ma charakter wyczerpujący.

Zatem zarzut Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. o „czasowej niedopuszczalności rozpoznania sprawy” przez Trybunał Arbitrażowy, nie stanowi podstawy o uchylenie wyroku z art. 1206§ 1 pkt. 1 k.p.c. ani też 1206§ 1 pkt. 3 k.p.c. jak i z art. 1206 § 1 pkt. 4 k.p.c.

Stosownie do treści art. 1206. § 2 pkt. 2 k.p.c. - uchylenie wyroku sądu polubownego następuje także wtedy, gdy sąd stwierdzi, że wyrok sądu polubownego jest sprzeczny z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej (klauzula porządku publicznego).

W tym miejscu należy podnieść iż postępowanie w ramach skargi o uchylenie wyroku polubownego nie może zmierzać do dokonywania merytorycznej kontroli wyroku Trybunału Arbitrażowego przez tut. Sąd Okręgowy.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2012 r. sygn. I CSK 312/11 „Klauzula porządku publicznego jak każda klauzula generalna jest niedookreślona, co pozostawia sądowi orzekającemu w konkretnej sprawie dużą dyskrecjonalność, niemniej na jej podstawie kontrola elementów składających się na orzeczenie sądu polubownego nie może przybierać rozmiarów właściwych kontroli merytorycznej (zasadności) takiego orzeczenia. Zakaz kontroli merytorycznej (zasadności) takiego orzeczenia, związany jest z istotą stosowania klauzuli porządku publicznego. Przy jej stosowaniu nie chodzi bowiem o to, aby oceniane orzeczenie było zgodne ze wszystkimi wchodzącymi w grę bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa, lecz o to, czy wywarło ono skutek sprzeczny z podstawowymi zasadami krajowego porządku prawnego”.

Natomiast Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 8 lutego 2012 r. w sprawie I ACa 26/12 wskazał że „przez podstawowe zasady porządku prawnego stanowiące podstawę oceny wyroku sądu polubownego należy rozumieć nie tylko normy konstytucyjne, ale i naczelne normy w poszczególnych dziedzinach prawa. Na podstawie wyrażonej w art. 1206 § 2 pkt. 2 k.p.c. klauzuli porządku publicznego wyrok sądu arbitrażowego ulega zatem uchyleniu tylko wtedy, gdy zdeterminowane jego treścią skutki są nie do pogodzenia z określoną normą zaliczaną do podstawowych zasad tego porządku. Pojęcie podstawowych zasad porządku Rzeczypospolitej Polskiej podlega oczywiście wykładni”. Sąd Apelacyjny podał też że „w rozpoznaniu skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego nie mieści się co do zasady kontrola zgodności wyroku sądu polubownego z prawem materialnym ani badanie, czy znajduje on oparcie w faktach przytoczonych w jego uzasadnieniu oraz czy fakty te zostały prawidłowo ustalone, choć oczywiście uchybia zasadom praworządności wyrokowanie oparte na wybiórczej, nierzetelnej ocenie dowodów”. Sąd ten wskazuje że „decydując się na poddanie sporu rozstrzygnięciu sądu polubownego strony muszą mieć świadomość zarówno pozytywnych, jak i negatywnych tego skutków. Z jednej strony kontrahenci nie są bowiem narażeni na długotrwałość postępowania, ale z drugiej rezygnują z niektórych gwarancji procesowych obowiązujących w postępowaniu sądowym; sąd polubowny może nie uwzględnić zgłaszanych przez stronę wniosków dowodowych, a zakwalifikowanie takich decyzji jako naruszających obowiązek wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy jest uzasadnione jedynie wówczas, gdy sąd w wyniku swojego uchybienia np. w ogóle nie rozpoznał istoty sprawy”.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 2007 r. w sprawie I CSK 82/07, podnosił że uchylenie wyroku sądu polubownego może nastąpić wyłącznie z przyczyn wymienionych w art. 1206 k.p.c. jednak Sąd nie może w ramach postępowania o uchylenie wyroku sądu polubownego rozpoznawać merytorycznie sporu pomiędzy stronami postępowania arbitrażowego.

Podobnie w wyroku z dnia 18 października 2004 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie I ACa 565/04 podaje że „Sąd, do którego wniesiono skargę o uchylenie wyroku sądu polubownego, nie działa jako Sąd II instancji, uprawniony do merytorycznego badania sprawy z zastosowaniem przepisów prawa materialnego, lecz dokonuje oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia sądu polubownego jedynie w perspektywie naruszeń wskazanych w art. 712 § 1 i § 2 k.p.c.” /obecnie w art. 1206 k.p.c./.

Skarżący Skarb Państwa – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w W. podnosi, iż Trybunał Arbitrażowy dokonując nieprawidłowej interpretacji klauzuli kontraktowej 63.3 Warunków Ogólnych Kontraktu rażąco naruszył art. 353 ¹ k.c. w zw. z art. 65 § 1 i 2 k.c. art. 471 k.c. art. 473 § 1 k.c. oraz art. 361 § 1 i § 2 k.c.

W tym miejscu należy podnieść iż skarżący ogólnie odwołuje się do zasad prawa cywilnego /bez konkretyzacji, która zasada, w jaki sposób została przez Trybunał Arbitrażowy naruszona/. Takie stanowisko w skarżącego w istocie sprowadza się do domagania żeby to Sąd Okręgowy merytorycznie zbadał sprawę i zajął odmienne stanowisko niż Trybunał, co do interpretacji klauzuli 63.3 Warunków Ogólnych Kontraktu.

W tym miejscu należy podnieść iż Trybunał Arbitrażowy wskazując że skoro w świetle postanowień (...) tryb w jakim zamawiający może zatrudniać nowych wykonawców nie jest określony to w takim wypadku właściwe rozumienie klauzuli 63.3 (...) w związku z art. 471 k.c. prowadzi do wniosku, że odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania umowy stron z dnia 4.06.2003 r. musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania. Trybunał Arbitrażowy podniósł tutaj że polskie ustawodawstwo tylko w bardzo ograniczonym zakresie dopuszcza wykonanie zastępcze umowy przez wierzyciela na koszt dłużnika (art. 480 k.c.). Wykonanie zastępcze ma miejsce wtedy, gdy strony wiąże umowa a dłużnik jest w zwłoce ze spełnieniem świadczenia i wówczas wierzyciel może w zastępstwie dłużnika sam wykonać czynności, które miał obowiązek spełnić dłużnik tylko wtedy, gdy o to wystąpi w drodze powództwa i otrzyma upoważnienie sądu do wykonania tej czynności na koszt dłużnika (art.480 § 1kc.). Trybunał podkreślił także że nie ulega wątpliwości, że pozwany (...), w związku z realizacją umowy stron z 4.06.2003 r., nie ubiegał się o upoważnienie sądu do zastępczego wykonania czynności na koszt dłużnika, którym była (...) (...) tylko pozwany w trybie zamówień publicznych zawarł nową umowę z innym konsorcjum (...) S.A. (...) S.A. Trybunał podniósł że prawny związek nowej umowy z niewykonaniem umowy poprzedniej został w ten sposób zerwany. Trybunał Arbitrażowy nadto podniósł że koszty których dochodzi powód wzajemny nie zostały poświadczone przez Inżyniera Kontraktu (klauzula 63.1, okoliczność bezsporna), a to przemawiało przeciwko dopuszczalności oparcia żądania zwrotu tych kosztów na podstawie klauzuli 63.3 Warunków Ogólnych Kontraktu. Dlatego też należy zgodzić się tutaj ze stanowiskiem przeciwnika skargi iż przyjęcie odmiennej interpretacji klauzuli 63.3 Warunków Ogólnych Kontraktu i ewentualne uwzględnienie odszkodowania poza granice adekwatnego związku przyczynowego, przy braku jednoznacznego postanowienia kontraktowego poszerzającego granice związku przyczynowego stanowiłoby naruszenie podstawowych zasad por zadku prawnego w rozumieniu art. 1206 § 2 pkt. 2 k.p.c.

Biorąc pod uwagę uzasadnienie wyroku Trybunału Arbitrażowego, zaprezentowane powyżej orzeczenia jak i stanowisko przeciwnika skargi to trzeba podnieść że tak ujęty zarzut nie może być utożsamiany z wykazaniem naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, a wobec tego uchylenie wyroku Trybunału Arbitrażowego w świetle powyżej przytoczonych orzeczeń Sądu Najwyższego i doktryny jest niedopuszczalne.

Należy podnieść także i to iż skarżący uzasadniając zarzut właściwie ograniczył się do przywołania zdania odrębnego złożonego przez arbitra nominowanego przez stronę pozwaną.

Zdaniem Sądu mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd doszedł do przekonania iż nie było podstaw do uchylenia wyroku Międzynarodowy Sąd Arbitrażowy przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w P. z dnia 24 stycznia 2011r. w W. w sprawie sygn. akt (...) (...) (...).

O kosztach postępowania Sąd orzekł biorąc pod uwagę treść art.98 §1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 7.200,00 złotych + opłata od pełnomocnictwa.

Mając na względzie powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.