Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 lipca 2015 roku roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 maja 2015 roku odmówił M. S. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS
z dnia 20 lipca 2015 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 34 plik II akt ZUS/

W dniu 28 sierpnia 2015 roku M. S. (1) reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy oraz zasadzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucono obrazę prawa materialnego – art.12 w związku z art.57 ust.1, art.58 ust. 1 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, prowadzące do nieuprawnionej i nieznajdującej potwierdzenia w aktualnym stanie zdrowia i dokumentacji medycznej wnioskodawcy konstatacji, że wnioskodawca nie spełnia przesłanek do przyznania prawa do renty. W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że wnioskodawca do dnia 30 czerwca 2015 roku otrzymywał rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku ze stanem narządu ruchu. Od tego czasu jego stan zdrowia nie uległ poprawie, tym bardziej zdumiewa stanowisko organu rentowego, który w obliczu braku poprawy, a wręcz pogorszenia stanu zdrowia, uznał wnioskodawcę za osobę zdolną do pracy.

/odwołanie – k. 2-5/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame z powołanymi
w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 82-82 odwrót/

Na rozprawie w dniu 22 marca 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zmianę decyzji poprzez przyznanie wnioskodawcy prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (zgodnie z opinią biegłego neurochirurga), stwierdzenie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy i pełnomocnika ZUS: 00:03:32, 00:07:26 – płyta CD k. 244/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. S. (1) urodził się w dniu (...), ukończył Wyższą Szkołę (...). Wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku robotnika produkcji, mechanika, mechanika tlenowego, palacza i operatora wózka widłowego.

/okoliczności bezsporne, nadto: świadectwo pracy – k. 2 plik II akt ZUS, wywiad zawodowy - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Wnioskodawca w okresie od 22 marca 2013 roku do dnia 16 grudnia 2013 roku pobierał świadczenie rehabilitacyjne. W okresie od dnia 17 grudnia 2013 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku otrzymywał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 20 maja 2015 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k.28 plik II akt ZUS /

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy
i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej rozpoznał u niego stan po stabilizacji międzywyrostkowej L3/L4 (październik 2012 roku) z powodu rwy udowej prawostronnej oraz usunięciu stabilizatora i operacji pjm L3/L4 (luty 2013 roku) z nawrotem pjm L3/L4 po kolejnym leczeniu operacyjnym (czerwiec 2013 roku), nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu oraz cukrzycę typu 2 insulinoniezależną. Orzeczeniem z dnia
19 czerwca 2015 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, nie podzielając opinii konsultanta neurologa ZUS.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dn. 19.06.2015 r. – k.30 plik II akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 19.06.2015 r.- k.39 - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Konsultant neurolog ZUS podczas badania w dniu 8 czerwca 2015 roku stwierdził u wnioskodawcy bólowe ograniczenie ruchomości ze wzmożonym napięciem mięśniowym, objaw L. przy kącie około 45 stopni po stronie prawej, niewydolność chodu na palcach i piętach – co w jego ocenie dawało podstawy do orzeczenia nadal częściowej niezdolności do pracy.

/opinia konsultanta neurologa ZUS – k.36-37/

Wnioskodawca w dniu 3 lipca 2015 roku wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, podnosząc, iż stan zdrowia uniemożliwia mu podjęcie pracy.

/sprzeciw – k. 40 dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy oraz dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa po trzech operacjach dyskopatii L3-L4 z zespołem bólowym, z niewielkim ograniczeniem sprawności, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, cukrzycę typu 2 insulinoniezależną. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 20 lipca 2015 roku uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dn. 20.07.2015 r. – k.32 plik II akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS z dn. 20.07.2015 r. – k. 45-47 dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 lipca 2015 roku, organ rentowy decyzją z dnia 30 lipca 2015 roku odmówił M. S. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 34 plik II akt ZUS/

W badaniu sądowo-gastroenterologicznym rozpoznano u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2, przewlekłe zapalenie przełyku i żołądka. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u badanego w 2011 roku. Choroba przebiega bez powikłań, skarżący nie był kierowany do Poradni Kardiologicznej, nie wymagał hospitalizacji. Nie wykonywano u niego usg serca, H. ciśnieniowego, badania dna oka. Badany dostarczył do akt sprawy tylko dokumentację z leczenia w POZ w okresie 21 stycznia – 3 września 2014 roku. W tej dokumentacji ani razu nie odnotowano dolegliwości ze strony serca i układu krąże-nia, nie ma w niej ani jednego pomiaru ciśnienia, nie opisywano u badanego objawów niewydolności krążenia, nie przepisywano leków kardiologicznych, nie jest leczony farmakologicznie. Aktualnie badany jest wydolny krążeniowo i oddechowo, ciśnienie tętnicze 140/80 mm Hg. Od 2009 roku okresowo badany odczuwa dolegliwości dyspeptyczne. Z tego powo-du wykonano gastroskopię: 2009 - przewlekłe zapalenie antrum + 1 nadżerka przełyku, 2011 - zapalenie antrum i opuszki dwunastnicy, refluksowe zapalenie przełyku, 2014 - zapalenie przewlekłe żołądka z refluksem żółciowym. Usg jamy brzusznej (2013, 2014) - poza torbielą nerki prawej bez istotnych zmian. Badany nie wymagał hospitalizacji z po-wodu schorzeń żołądka. W dokumentacji z POZ w 2014 roku jeden raz odnotowano do-legliwości dyspeptyczne; wystawiono skierowanie do gastrologa. Schorzenia gastrologiczne przebiegają u badanego bez powikłań, nie upośledzają stanu jego odżywienia. Badaniem przedmiotowym w za-kresie jamy brzusznej nie stwierdzono u odwołującego istotnych odchyleń od normy. U badanego nie stwierdza się niedokrwistości, morfologia krwi z listopada 2015 roku była prawidłowa. We wrześniu 2015 roku u badanego rozpoznano cukrzycę typu 2. Leczony przez lekarza rodzinnego, otrzymuje M., zlecono dietę cukrzycową. Badany nie był kierowany do Poradni Diabetologicznej, nie wymagał leczenia szpitalnego. Neguje sta-ny utraty przytomności. Aktualnie cukrzyca jest wyrównana. Wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy z powodu schorzeń internistycznych- gastroenterologicznych.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych – gastroenterolog – k. 109 – 109 odwrót/

W leczeniu schorzeń kręgosłupa u wnioskodawcy stosowano (...). Leki te są lekami pierwszego rzutu w leczeniu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa zwłaszcza w okresie zaostrzeń choroby. W czasie leczenia tymi lekami mogą występować objawy uboczne, w tym także ze strony przewodu pokarmowego. Aby zapobiec temu, pacjentom podaje się leki osłonowe, inhibitory pompy protonowej. Jak podaje wnioskodawca przyjmował (...) i C.. Brak jest dokumentacji lekarskiej potwierdzającej, że wnioskodawca leki te przyjmował regularnie. W wykonywanych u wnioskodawcy gastroskopiach stwierdzano przewlekłe zmiany błony śluzowej żołądka i przełyku, nie stwierdzano wrzodów żołądka ani objawów krwawienia z przewodu pokarmowego. Przewlekłe zmiany zapalne błony śluzowej żołądka występują u większości ludzi po 45 roku życia, także nie leczonych (...), zmiany te nasilają się z wiekiem.W czasie badania przez biegłego wnioskodawca zgłaszał dolegliwości dyspeptyczne, które odczuwa okresowo od 2009 roku. Brak dokumentacji lekarskiej nie pozwala na potwierdzenie występowania tych dolegliwości u wnioskodawcy. Wnioskodawca przedstawił tylko zapisy z 4 wizyt lekarskich w POZ w 2014 roku; na jednej odnotowano bóle brzucha i wydano skierowanie do Poradni Gastrologicznej. Wnioskodawca nie przedstawił dokumentacji z ewentualnego leczenia gastrologicznego, ani żadnej dokumentacji z leczenia w POZ w 2015 roku. Po wykonaniu gastroskopii w 2011 i 2014 roku przepisano C.. Schorzenia przewodu pokarmowego przebiegają u wnioskodawcy bez powikłań, brak pełnej dokumentacji z leczenia ambulatoryjnego, nie wymagał leczenia szpitalnego. Stan odżywienia wnioskodawcy nie jest upośledzony, stwierdzono u niego nadwagę W ostatniej gastroskopii (11.2014) stwierdzono przewlekle zapalenie błony śluzowej żołądka i refluks przełykowy.

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych – gastroenterolog – k. 230-231/

W badaniu sądowo - ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawcy wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowo – krzyżowym, stan po zabiegu neurochirurgicznym stabilizacji L3-L4, stan po operacji paluchów koślawych obu stóp. Wnioskodawca skarży się na bóle prawego pośladka promieniujące do kończyny dolnej prawej, szczególnie okolicy kolan, zgłasza drętwienie obu stóp. W trakcie badania stwierdzono u skarżącego, że ruchy kręgosłupa w odcinku szyjnym zachowane są w pełnym zakresie, występuje ograniczenie zgięcia ku przodowi, śladowe ograniczenie ruchów rotacyjnych i pochylenia na boki, niewielkie wzmożenie napięcia mięśni przykręgosłupowych w odcinku lędźwiowym, Ponadto stwierdzono, że u wnioskodawcy nie występują zaniki mięśniowe kończyn górnych i dolnych, ruchy w stawach są zachowane w pełnym zakresie. Nie stwierdzono u skarżącego upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie go za niezdolnego do pracy. Wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. (2) – k.148-150/

Dolegliwości bólowe są to odczucia subiektywne, zależne od indywidualnego progu bólowego i nie poddają się obiektywnej weryfikacji. U wnioskodawcy część ruchów kręgosłupa jest śladowo ograniczona, ruch pochylenia ku przodowi jest ograniczony w większym stopniu, jednak nadal to nie powoduje jego częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy. Zespół bólowy stawów krzyżowo - biodrowych, jest pochodną schorzenia zasadniczego tj. zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i nie może być rozpatrywany jako oddzielna jednostka chorobowa.

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. (2) – k.185-186/

W badaniu sądowo - neurochirurgicznym rozpoznano u M. S. (1) chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa w odcinku lędźwiowo – krzyżowym z dodatnim zespołem korzeniowym, stan po wielokrotnym leczeniu operacyjnym z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa w odcinku lędźwiowo – krzyżowym. Wnioskodawca w październiku 2012 roku miał założony stabilizator między wyrostkowy w przestrzeni L3-L4 z powodu rwy udowej prawostronnej. W lutym 2013 roku usunięto stabilizację między wyrostkami kolczystymi L3-L4 i na drodze fenestracji L3-L4 usunięto wypuklinę dysku z tej przestrzeni. Z powodu dalej utrzymujących się dolegliwości bólowych z promieniowaniem do prawej kończyny dolnej opiniowany był ponownie leczony operacyjne. W czerwcu 2013 roku wykonano laminektomię L3 z foraminotomią na poziomie L3-L4 po stronie prawej, odbarczono korzenie L3 i L4 po stronie prawej, wykonano stabilizację przeznasadową L3-L4 i spondylodezę między trzonową L3-L4 kością autogenną. Obecnie opiniowany zgłasza utrzymujące się dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowo- krzyżowego kręgosłupa z promieniowaniem do prawej kończyny dolnej, drętwienia stóp. Leczy się rehabilitacyjnie i w poradni leczenia bólu. Jest kierowany do neurochirurga pod kątem kwalifikacji do implantacji stymulatora przeciwbólowego. Badania (...) i KT kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z 2015 roku wykazały wielopoziomowe wypukliny dysków, wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe kostne, bliznę w operowanej przestrzeni zniekształcającą worek oponowy i otaczająca korzeń nerwowy L3 po stronie prawej. W badaniu neurologicznym stwierdzono, że wnioskodawca jest w stanie ogólnym dobrym, w logicznym kontakcie słownym, prawidłowo zorientowany auto i allopsychicznie. Ruchomość kręgosłupa w odcinkach szyjnym była prawidłowa, w odcinku lędźwiowo-krzyżowym była znacznie ograniczona z cechami wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych, odległość palce - podłoga wynosiła około 50 cm. Siła mięśniowa i napięcie mięśniowe kończyn górnych i dolnych były prawidłowe, symetryczne, odruchy były obecne, symetryczne. Nie stwierdzono objawów patologicznych oraz innych cech świadczących o uszkodzeniu układu piramidowego. Objawy korzeniowe z odcinka lędźwiowo-krzyżowego były obecne - objaw L.'a pod kątem 30 - 40 stopni, dodatni był objaw M. po stronie prawej. Objawy korzeniowe z odcinka szyjnego były ujemne. Próba R. była ujemna. Nie stwierdzono zaburzeń zborności kończyn. Opiniowany poruszał się samodzielnie. Podobny stan neurologiczny był stwierdzany przez konsultanta ZUS specjalistę neurologa w czasie badania 8 czerwca 2015 roku. Orzecznik ZUS i Komisja Lekarska ZUS stwierdzili, że ruchomość kręgosłupa była w granicach normy, objawy korzeniowe były nieobecne, a opiniowany agrawował. W trakcie wizyty u neurochirurga w dniu 6 sierpnia 2015 roku stwierdzano znaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, objawy korzeniowe L.'a po stronie prawej pod kątem 20 stopni, po stronie lewej pod kątem 40 stopni. Przy ponownych wizytach u neurochirurga w dniach 9 października 2015 roku, 26 listopada 2015 roku, 9 lutego 2016 roku stan neurologiczny opiniowanego nie zmienił się, dalej utrzymywał się nasilony zespół korzeniowy z odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Neurochirurg nie miał dalszych propozycji leczenia operacyjnego. Zalecił rehabilitacje i wystawił skierowanie do poradni leczenia bólu. Po analizie dokumentacji medycznej zawartej w aktach, zapoznaniu się z dokumentacją lekarską i opisanym wyżej badaniu neurologicznym, w którym stwierdzono nasilony zespół korzeniowy ze znacznym ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowo- krzyżowym, z punktu widzenia neurochirurga występuje naruszenie sprawności organizmu badanego, które kwalifikuje do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 30 czerwca 2016 roku.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurochirurgii A. M.– k.142-143/

Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa charakteryzuje się okresami zwolnień i nasileń dolegliwości bólowych. Nie można przewidzieć, jaki będzie stan opiniowanego w przyszłości. Opiniowany jest człowiekiem stosunkowo młodym i istnieją szansę na poprawę stanu jego zdrowia. Stąd też została ustalona wówczas data częściowej niezdolność do pracy do
30 czerwca 2016 roku. Przy zespołach korzeniowych trwających kilka lat bez objawów porażennych nie musi dochodzić do zaników mięśniowych. Z dokumentacji medycznej od neurochirurga wynika, że opiniowany zgłaszał się z powodu znacznie nasilonego zespołu korzeniowego z odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Ze względu na zmienny charakter dolegliwości opiniowanego skarżący jest częściowo niezdolny do pracy do
30 czerwca 2016 roku i po tej dacie wskazana jest ponowna ocena stanu powoda i analiza dokumentacji leczenia.

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurochirurgii A. M.– k.208/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu neurochirurgii A. M., ortopedii M. S. (2), chorób wewnętrznych – gastroenterologii M. Ł.. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie skarżącego.

Biegli specjaliści z zakresu ortopedii i chorób wewnętrznych – gastroenterologii wskazali, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Z punktu widzenia biegłego specjalisty z zakresu neurochirurgii wnioskodawca został uznany za okresowo częściowo niezdolnego do pracy zarobkowej.

Opinie zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi wnioskodawcy, jak i pełnomocnikowi organu rentowego z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Pełnomocnik organu rentowego zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego neurochirurga (k.179). W uzupełniającej opinii biegła A. M. wskazała, iż u wnioskodawcy przy zespołach korzeniowych trwających kilka lat bez objawów porażennych nie musi dochodzić do zaników mięśniowych. Z dokumentacji medycznej od neurochirurga wynika, że opiniowany zgłaszał się do lekarza z powodu znacznie nasilonego zespołu korzeniowego z odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Ze względu na zmienny charakter dolegliwości opiniowanego skarżący jest częściowo niezdolny do pracy do 30 czerwca 2016 roku i po tej dacie wskazana jest ponowna ocena stanu powoda i analiza dokumentacji leczenia. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że opinia biegłego neurochirurga była zbieżna z opinią konsultanta neurologa ZUS, która nie została wzięta pod uwagę przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS.

Natomiast do opinii biegłych: ortopedy i specjalisty chorób wewnętrznych – gastroenterologa zastrzeżenia zgłosił pełnomocnik wnioskodawcy (k.166-167). Biegły ortopeda wyjaśnił, że dolegliwości bólowe są to odczucia subiektywne, zależne od indywidualnego progu bólowego i nie poddają się obiektywnej weryfikacji. U wnioskodawcy część ruchów kręgosłupa jest śladowo ograniczona, ruch pochylenia ku przodowi jest ograniczony w większym stopniu, jednak nadal to nie powoduje jego częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy. Zespół bólowy stawów krzyżowo - biodrowych, jest pochodną schorzenia zasadniczego tj. zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i nie może być rozpatrywany jako oddzielna jednostka chorobowa. Biegły specjalista chorób wewnętrznych – gastroenterolog wyjaśnił zaś, że w wykonywanych u wnioskodawcy gastroskopiach stwierdzano przewlekłe zmiany błony śluzowej żołądka i przełyku, nie stwierdzano wrzodów żołądka, ani objawów krwawienia z przewodu pokarmowego. Przewlekłe zmiany zapalne błony śluzowej żołądka występują u większości ludzi po 45 roku życia, także nie leczonych (...) (tak jak wnioskodawca), zmiany te nasilają się z wiekiem. W czasie badania przez biegłego wnioskodawca zgłaszał dolegliwości dyspeptyczne, które odczuwa okresowo od 2009 roku. Brak dokumentacji lekarskiej nie pozwala na potwierdzenie występowania tych dolegliwości u wnioskodawcy. Wnioskodawca przedstawił tylko zapisy z 4 wizyt lekarskich w POZ w 2014 roku; na jednej odnotowano bóle brzucha i wydano skierowanie do Poradni Gastrologicznej. Wnioskodawca nie przedstawił dokumentacji z ewentualnego leczenia gastrologicznego, ani żadnej dokumentacji z leczenia w POZ w 2015 roku. Schorzenia przewodu pokarmowego przebiegają u wnioskodawcy bez powikłań.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek pełnomocnika organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego, by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii specjalisty neurochirurga, który dotychczas wydawał opinię, a kwestia zdolności do pracy odwołującego została dostatecznie wyjaśniona. Biegła sądowa neurochirurg w wydanej w sprawie uzupełniającej pisemnej opinii szczegółowo odniosła się do zarzutów zgłaszanych przez organ rentowy. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową jej opinii, tym bardziej, że jako neurochirurg nie tylko diagnozuje choroby układu nerwowego (tak jak neurolog), ale dodatkowo leczy je operacyjnie.

Należy dodać, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą, więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów,
a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, nie publ).

W ocenie Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli określili schorzenia występujące u badanego i ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy.

Pełnomocnik wnioskodawcy ostatecznie oświadczył, że nie zgłasza innych wniosków dowodowych oraz cofnął wnioski dowodowe sprecyzowane w odwołaniu - w zakresie dotyczącym dopuszczenia dowodu z opinii biegłych lekarzy, innych niż do tej pory dopuszczonych w sprawie, tj. biegłych: lekarza medycyny pracy, lekarza rehabilitacji medycznej oraz psychologa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13
ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu neurochirurgii, Sąd ustalił, iż w odniesieniu do odwołującego się zostały spełnione warunki do nabycia prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Biegły jednoznacznie orzekł, iż rozpoznane u niego schorzenia - choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa w odcinku lędźwiowo – krzyżowym z dodatnim zespołem korzeniowym, stan po wielokrotnym leczeniu operacyjnym z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa w odcinku lędźwiowo – krzyżowym, skutkuje częściową niezdolnością wnioskodawcy do pracy. Niezdolność ta, według oceny biegłego, ma charakter okresowy, od dnia 1 lipca 2015 roku i trwać będzie przez okres roku.

W opinii pozostałych biegłych: ortopedy i specjalisty chorób wewnętrznych – gastroenterologa wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi wnioskodawcy, jak i pełnomocnikowi organu rentowego, którzy zgłosili zastrzeżenia do tych opinii. W ocenie Sądu zarzuty te zostały w sposób dostateczny wyjaśnione w pisemnej uzupełniających opiniach w/w biegłych, co szczegółowo uzasadniono dokonując oceny materiału dowodowego.

Sąd podzielił opinie w/w biegłych, uznając, że są one pełne, jasne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Organ rentowy, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Spełnienie pozostałych warunków nabycia prawa do renty nie było przedmiotem sporu pomiędzy stronami.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w dniu 20 maja 2015 roku, zaś stan częściowej okresowej niezdolności do pracy odwołującego zgodnie z opinią biegłego neurochirurga trwa od dnia 1 lipca 2015 roku przez okres roku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

Natomiast w ocenie Sądu, zgłoszone w toku postępowania żądanie ustalenia odpowiedzialności organu rentowego za wydanie nieprawidłowej decyzji odmawiającej ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy uznać należy za nieuzasadnione. Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego (ust. 1a). Wyjaśnienie okoliczności niezbędnej do wydania decyzji oznacza dokonanie czynności mającej na celu ustalenie stanu faktycznego, czyli przeprowadzenie dowodów i ich ocenę. W praktyce przepis ten wiąże się z przepisem art. 85 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dotyczącym uprawnienia wnioskodawców w zakresie należnych im odsetek.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 kwietnia 2015 r. III AUa 188/14, powołując się również na wyrok Sądu Najwyższego z dnia z 25 stycznia 2005 r., sygn. akt I UK 159/04 wskazał, że wydanie przez organ rentowy niezgodnej z prawem decyzji odmawiającej wypłaty świadczenia w sytuacji, gdy było możliwe wydanie decyzji zgodnej z prawem, w szczególności, gdy ubezpieczony wykazał wszystkie przesłanki świadczenia oznacza, że opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które organ rentowy ponosi odpowiedzialność, choćby nie można było mu zarzucić niestaranności w wykładni i zastosowaniu prawa. Wydanie jednak błędnej decyzji w sytuacji, gdy organ rentowy nie dysponował wystarczającym materiałem dowodowym pozwalającym na ustalenie prawa wnioskodawcy do żądanego świadczenia, nie skutkuje obciążeniem organu odpowiedzialnością z tego tytułu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż organ rentowy nie dysponował wystarczającym materiałem dowodowym pozwalającym na ustalenie prawa wnioskodawcy do renty. W toku postępowania wnioskodawca przedstawił bowiem nową dokumentację medyczną z Poradni Neurochirurgicznej i (...), którą powołała biegła neurochirurg w swojej opinii i która potwierdziła jej stanowisko, co do występowania znacznie nasilonego zespołu korzeniowego z odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa i w dalszej konsekwencji niezdolności skarżącego do pracy.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy orzekł jak w pkt. 2 sentencji wyroku.

Mając na uwadze wynik postępowania oraz datę wniesienia odwołania od zaskarżonej decyzji, Sąd o kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 12
ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( t. j. Dz. U. 2013, poz. 461) w brzmieniu nadanym przez § 1 pkt 3b Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 roku ( Dz. U. 2015,
poz. 1079) i zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. na rzecz wnioskodawcy kwotę 180,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Z uwagi na datę wniesienia odwołania od zaskarżonej decyzji zastosowania nie miało również obecnie obowiązujące Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800) zmienione Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku ( Dz.U. 2016, poz. 1668), którego nie stosuje się do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jego wejścia w życie - tj. przed 1 stycznia 2016 roku. Do czasu zakończenia takich postępowań w danej instancji stosuje się przepisy dotychczasowe.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi oraz pełnomocnikowi wnioskodawcy.

24.04.2017r.