Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, Wydział II Cywilny, w składzie:

Przewodnicząca: S.S.R. A. M.

Protokolant: staż. W. Ł.

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Arboretum w Ł. ul. (...), A. K., T. K., (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w Ł.

o ustalenie

1.oddala powództwo;

2. zasądza od powoda D. K. na rzecz pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum w Ł. ul. (...) kwotę 137,00 zł (sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3. zasądza od powoda D. K. na rzecz pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. kwotę 120,00 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt II C 403/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 maja 2016 roku, sprecyzowanym w piśmie z dnia 30 czerwca 2016 roku oraz na terminie rozprawy w dniu 18 maja 2017 roku, skierowanym przeciwko A. K., T. K., Wspólnocie Mieszkaniowej Arboretum w Ł. przy ul. (...) i (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., powód D. K. wniósł o ustalenie, że między Wspólnotą Mieszkaniową Arboretum w Ł. a A. K. i T. K., nie istnieje jakikolwiek stosunek prawny nawiązany umową najmu o numerze (...) z dnia 31 marca 2016 roku. W przypadku zakwestionowania przez pozwanych skuteczności wypowiedzenia, przez zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum w Ł. przy ulicy (...), z dnia 17 września 2015 roku, umowy o powierzchni zarządzania nieruchomością wspólną z dnia 16 września 2014 roku (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., powód wniósł również o ustalenie, że M. K. od dnia 28 sierpnia 2015 roku był członkiem zarządu Wspólnotą Mieszkaniową Arboretum w Ł.. Powód wniósł także o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu według norm przypisanych.

W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w Ł. przy ul. (...). W dniu 16 września 2014 roku zarząd Wspólnotą Mieszkaniową Arboretum w Ł. zawarł z D. L. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą P. z siedzibą w Ł., przekształconą następnie w (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., umowę o zarządzanie nieruchomością wspólną. Umowa ta została wypowiedziana przez zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej w dniu 17 września 2015 roku, ze skutkiem na dzień 30 września 2015 roku. W ocenie powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. zawarła z pozwanymi A. K. i T. K. umowę najmu na części wspólne nieruchomości w dniu 31 marca 2016 roku, na podstawie pełnomocnictwa zarządu, które wygasło w dniu 30 września 2015 roku. Powód podniósł także, że P. P. – pracownik pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., zawarł w dniu 31 marca 2016 roku w imieniu Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum umowę najmu na część wspólną z pozwanymi A. K. i T. K., nie będąc do tego uprawnionym, co czyni przedmiotowa umową bezwzględnie nieważną (pozew k. 2-4, pismo procesowe k. 196-197).

W odpowiedzi na pozew pozwani: Wspólnota Mieszkaniowa Arboretum w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wnieśli o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Strona pozwana zakwestionowała istnienie interesu prawnego po stronie powoda w dokonaniu przez Sąd żądanych przez powoda ustaleń. W ocenie strony pozwanej umowa o powierzeniu zarządzania przedmiotową nieruchomością wspólną nie została wypowiedziana pozwanej (...) Spółce z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., pismem z dnia 17 września 2015 roku, bowiem w chwili składania oświadczenia o wypowiedzeniu umowy M. K. nie był członkiem zarządu wspólnoty mieszkaniowej. Osoba ta nie została skutecznie wybrana na członka zarządu wspólnoty. M. K. złożył także w dniu 5 października 2015 roku oświadczenie o rezygnacji z funkcji członka zarządu wspólnoty mieszkaniowej. Nadto jedyny członek zarządu A. K. złożyła w dniu 5 października 2015 roku oświadczenie o odwołaniu wypowiedzenia umowy (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w Ł.. Następnie uchwałą o numerze (...)z dnia 16 listopada 2015 roku wspólnota mieszkaniowa podjęła uchwałę o wyrażeniu zgody na dalsze administrowanie przedmiotową nieruchomością przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.. Uchwała ta nie została zaskarżona (odpowiedź na pozew k. 211-214).

W odpowiedzi na pozew pozwani: A. K. i T. K. wnieśli o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na ich rzecz zwrotu kosztów postępowania. Pozwani podnieśli, iż M. K. nie został skutecznie wybrany na członka zarządu wspólnoty mieszkaniowej, gdyż uchwała o jego wyborze nie została przegłosowana większością głosów. Zatem w okresie od 7 kwietnia do 21 września 2015 roku członkami zarządu byli jedynie A. K. i K. K. (1), zaś wypowiedzenie z dnia 17 września 2015 roku złożone (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostało podpisane jedynie przez K. K. (1), a nie przez dwóch członków zarządu, zatem w ocenie pozwanych nie było skuteczne. Podniesiono również, iż (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., decyzją wspólnoty, pozostała administratorem nieruchomości przy ul. (...) w Ł.. Pozwani A. K. i T. K. wnieśli również o orzeczenie eksmisji powoda miejsca wynajmowanego do wyłącznego korzystania przez A. K. i T. K. (odpowiedź na pozew k. 434-437).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 18 maja 2017 roku Sąd wyłączył do oddzielnego rozpoznania powództwo złożone przez pozwanych A. K. i T. K. w odpowiedzi na pozew z dnia 25 października 2016 roku (postanowienie - elektroniczny protokół rozprawy z dnia 18 maja 2017 roku).

W toku rozprawy w dniu 18 maja 2017 roku powód sprecyzował ostatecznie swoje powództwo i wniósł o ustalenie, iż umowa najmu zawarta miedzy pozwaną wspólnotą, a pozwanymi małżonkami K. jest nieważna. Oświadczał również, iż nie kwestionuje ważności uchwały powołującej w skład członka zarządu pozwanej wspólnoty M. K. i nie wnosi w tym zakresie odrębnego powództwa, wskazując, iż wnosi o ustalenie ważności uchwały powołującej w skład zarządu M. K. jako przesłanki uzasadniającej powództwo o ustalenie nieważności kwestionowanej umowy najmu (elektroniczny protokół rozprawy z dnia 18 maja 2017 roku).

Na terminie rozprawy w dniu 18 maja 2017 roku pełnomocnik pozwanych i pozwani podtrzymali swoje stanowisko w sprawie ( elektroniczny protokół rozprawy z dnia 18 maja 2017 roku).

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

D. K. jest współwłaścicielem w 1/2 części w prawie własności lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku usytuowanym przy ulicy (...) w Ł., wraz z udziałem w (...)części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (okoliczność bezsporna, a nadto wydruk z systemu księgi wieczystej k. 158-162).

W dniu 16 września 2014 roku zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. Arboretum zawarł z D. L. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Ł., umowę o powierzeniu zarządzania nieruchomością wspólną (okoliczność bezsporna, a nadto kopia umowy k. 177-183).

W dniu 28 listopada 2014 roku przedsiębiorca D. L. wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Ł. została przekształcona w trybie art. 584 ¹ k.s.h. w kapitałową spółkę prawa handlowego - (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. (odpis KRS k. 216-218).

W dniu 13 marca 2015 roku zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. upoważnił (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. do podpisywania umów najmu części nieruchomości wspólnej na potrzeby komórek lokatorskich i szaf wnękowych zawieranych przez Wspólnotę z poszczególnymi właścicielami oraz do zawiadamiania właścicieli o zmianie stawki czynszu najmu. Administratorem Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. został wyznaczony P. P. (okoliczność bezsporna, a nadto kopia pełnomocnictwa k. 187, kopia pisma k. 491).

Uchwałami Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. z dnia 7 kwietnia 2015 roku, do zarządu nieruchomością wspólną powołani zostali A. K. i K. K. (1) (okoliczność bezsporna, a nadto kopia uchwały k. 221, kopia uchwały k. 440).

Uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. z dnia 28 sierpnia 2015 roku, do zarządu nieruchomością wspólną powołany został M. K.. Poza nim członkami zarządu byli także A. K. i K. K. (1) (kopia uchwały k. 163, kopia listy głosowania k. 164-176).

W pismach z dnia 14 września 2015 roku i 17 września 2015 roku zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł., w osobach M. K. i K. K. (1), wypowiedział (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. umowę o powierzeniu zarządzania nieruchomością wspólną, ze skutkiem na dzień 30 września 2015 roku (kopia wypowiedzenia umowy k. 188-189, kopia wypowiedzenia umowy k. 490).

W dniu 5 października 2015 roku M. K. złożył rezygnację z funkcji członka zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. (kopia pisma k. 401).

Uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. z dnia 21 września 2015 roku K. K. (1) został odwołany z funkcji członka zarządu nieruchomością wspólną (kopia uchwały k. 441)

W dniu 5 października 2015 roku A. K., pełniąc obowiązki członka zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł., który w tym czasie był jednoosobowy, oświadczyła, że odwołuje wypowiedzenie umowy złożone w dniu 16 września 2014 roku, (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. (kopia oświadczenia k. 400).

Uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł. numer (...)z dnia 16 listopada 2015 roku, wspólnota wyraziła zgodę na dalsze administrowanie nieruchomością wspólną przy ulicy (...) w Ł. przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. (kopia uchwały k. 230).

W dniu 31 marca 2016 roku Wspólnota Mieszkaniowa Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł., reprezentowana przez (...), zawarła z A. K. i T. K. umowę najmu numer (...), na podstawie której oddano najemcy w użytkowanie część nieruchomości wspólnej przy ul. (...) w Ł. stanowiącej część garażu podziemnego o powierzchni 3,5 m ^{( 2)}. Przedmiot najmu znajduje się w garażu podziemnym na poziomie(...) i został oznaczony numerem (...) (kopia umowy k. 190-192).

D. K. również ubiegał się o zawarcie umowy najmu części nieruchomości wspólnej, co nie doszło do skutku. Powód w dniu 4 kwietnia 2016 roku zakupił od D. B. elementy zabudowy komórki lokatorskiej numer (...).(...) usytuowanej w garażu podziemnym nieruchomości przy ulicy (...) w Ł., po czym rozpoczął jej użytkowanie (okoliczność bezsporna, także kopia pisma k. 455, także kopia pisma k. 501-502, kopia umowy k. 506, kopia protokołu k. 507)

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodów, wśród nich dokumentów lub ich kserokopii. Sąd dał wiarę załączonym do akt sprawy dokumentom, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału nie nasuwa żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Ustaleń stanu faktycznego na podstawie kserokopii dokumentów dokonano mając na względzie przepis art. 308 kpc. W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd oddalił zgłoszone wnioski dowodowe, mając na względzie dyspozycję art. 227 kpc.

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu jako bezzasadne.

Powód po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagał się w przedmiotowej sprawie ustalenia, że zawarta między pozwanymi: Wspólnotą Mieszkaniową Arboretum przy ulicy (...) w Ł. a A. K. i T. K., umowa najmu nr (...) z dnia 31 marca 2016 roku jest nieważna. Nadto wskazał, iż nie kwestionuje ważności uchwały pozwanej Wspólnoty z dnia 28 sierpnia 2015 roku, powołującej w skład zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum przy ulicy (...) w Ł. M. K..

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż cause żądania powoda stanowi art. 189 k.p.c., zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Przesłanką materialnoprawną powództwa jest więc interes prawny powoda. Jego brak uniemożliwia korzystanie z tej instytucji. Powództwo o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego przysługuje wtedy gdy strona powodowa wykaże swój interes prawny, niezależnie od tego czy są podstawy materialnoprawne do uwzględnienia tego powództwa. Natomiast interes prawny w procesie zachodzi wówczas, gdy istnieje niepewność stanu prawnego lub prawa, niepewność ta jednak musi być obiektywna tj., zachodzić według rozumnej oceny sytuacji, a nie tylko subiektywna tj., według odczucia powoda. Skuteczne powołanie się na interes prawny wymaga wykazania, że oczekiwane rozstrzygnięcie wywoła takie skutki w stosunkach między stronami, w następstwie których ich sytuacja prawna zostanie określona jednoznacznie i tym samym wyeliminowane zostanie, wynikające z błędnego przekonania, co do przysługiwania powodowi określonych uprawnień, ryzyko naruszenia w przyszłości jego praw. Uzależnienie powództwa o ustalenie od interesu prawnego trzeba oceniać elastycznie z uwzględnieniem okoliczności sprawy i celowości jego wykładni, wreszcie tego czy w drodze innego powództwa strona może uzyskać ochronę swoich praw. Pojęcie interesu prawnego powinno być zatem interpretowane z uwzględnieniem oceny czy wynik postępowania doprowadzi do usunięcia niejasności i wątpliwości w tym zakresie i zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, a wiec czy definitywnie zakończy istniejący spór ewentualnie czy zapobiegnie takiemu sporowi w przyszłości (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29.03.2012 r., I CSK 325/11 LEX nr 1171285, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.02.2002r., (...) 769/00 OSNC 2003 Nr 1 poz. 13, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.10.2002r., IICKN 833/00 LEX nr 483288, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30.11.2005 (...) LEX nr 346213, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2.02.2006r., IICK 395/05 LEX 192028). W judykaturze ugruntowany jest pogląd, który podziela również Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie, że interes prawny nie zachodzi, gdy możliwe jest wniesienie powództwa o zasądzenie świadczenia (np. brak jest interesu prawnego w żądaniu ustalenia, że nieruchomość stanowi własność powoda, jeżeli prawo własności powoda, o ile mu rzeczywiście przysługuje, zostało już naruszone i powód może wytoczyć przeciwko pozwanemu powództwo o roszczenie wynikające z naruszenia tego prawa) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2011 roku, w sprawie II CSK 568/10, orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 1965 roku, sygn. akt II CR 266/64). Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. istnieje wówczas gdy powód na innej drodze (np. w procesie o świadczenie) nie może osiągnąć w pełni ochrony swoich praw. Przy czym dotyczy to też sytuacji kiedy ta ochrona jest możliwa na gruncie powództw skierowanych przeciwko stronie procesu poszukującej ochrony (orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 października 2013 roku, I ACa 620/13, LEX 1394205). Reguła ta jednak nie zawsze będzie miała zastosowanie. Interes prawny w ustaleniu stosunku prawnego będzie istniał wyjątkowo obok możliwości dochodzenia świadczenia wówczas, gdy ze spornego stosunku wynikają jeszcze dalsze skutki, których dochodzenie powództwem o świadczenie nie jest możliwe lub na razie nie jest aktualne (orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 11 września 1953 roku, sygn. akt I C 581/53).

Transponując powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy w ocenie Sądu po stronie powoda nie zachodzi interes prawny w żądaniu ustalenia, że nie istnieje stosunek prawny między pozwanymi A. K., T. K. a pozwaną Wspólnotą Mieszkaniową Arboretum w Ł., nawiązany umową najmu nr (...) z dnia 31 marca 2016 roku, wobec nieważności przywołanej umowy. Powód na którym ciążył onus probandi, w tym zakresie, w przedmiotowej sprawie nie wykazał, iż posiada interes prawy w żądaniu ustalenia nieważności umowy z dnia 31 marca 2016 roku i na tę okoliczność nie złożył żadnego wniosku dowodowego. Z okoliczności sprawy wynika, że powód zajął sporną część nieruchomości (komórkę lokatorską numer (...).(...) usytuowaną w garażu podziemnym nieruchomości przy ulicy (...) w Ł.), zaś pozwani A. K. i T. K. wytoczyli przeciwko niemu powództwo o opróżnienie tegoż miejsca. Na tym tle zauważyć warto, że powód roszcząc sobie prawo do dysponowania przedmiotową nieruchomością (o ile mu rzeczywiście przysługuje) i zostało już naruszone przez pozwanych poprzez zawarcie umowy najmu, może wytoczyć przeciwko pozwanym powództwo o roszczenie wynikające z naruszenia prawa to jest powództwo stypizowane w treści art. 222 kc. Tym samym żądanie powoda sformułowane na podstawie art. 189 k.p.c. nie uczyni zadość potrzebie ochrony jego sfery prawnej i nie będzie zmierzało do usunięcia niepewnego stanu prawnego. W ocenie Sądu powód nie wykazał więc istnienia interesu prawnego w niniejszej sprawie.

Na marginesie rozważań zasygnalizować należy, iż nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, co Sąd czyni tylko na użytek niniejszych rozważań, że powód posiada interes prawny w żądaniu ustalenia ważności zawartej pomiędzy pozwanymi stronami umowy najmu, to z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż brak jest podstaw do ustalenia, że kwestionowana przez powoda umowa z dnia 31 marca 2016 roku jest nieważna. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż A. K., będąc jedynym członkiem zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości przy ulicy (...) w Ł., w dniu 5 października 2015 roku odwołała oświadczenie o wypowiedzeniu (...) Spółce z o.o. w Ł. umowy z dnia 16 września 2014 roku. Jak wynika zaś z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, jedynie w przypadku gdy zarząd jest kilkuosobowy, oświadczenia woli za wspólnotę mieszkaniową składają przynajmniej dwaj jego członkowie. Tym samym A. K. będąc jedynym członkiem zarządu wspólnoty mieszkaniowej posiadała skuteczne uprawnienie do złożenia takowego oświadczenia. Ponadto uchwałą z dnia 16 listopada 2015 roku, wspólnota mieszkaniowa wyraziła zgodę na dalsze administrowanie nieruchomością wspólną przy ulicy (...) w Ł. przez (...) Spółkę z o.o. w Ł.. Nadto wskazać należy, iż strona powodowa w żadnej mierze nie wykazała, że P. P., który zawierał kwestionowaną umowę najmu w dniu 31 marca 2016 roku działał bez umocowania ze strony (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.. Na tę okoliczność strona powodowa nie złożyła żadnego wniosku dowodowego. Tym samym nie wykazała, iż wyżej wskazany w dniu 31 marca 2016 roku działał bez umocowania. Nawet jeśli przyjąćby za prawdziwe twierdzenia powoda, iż pełnomocnictwo udzielone P. P. w dniu 13 marca 2015 roku wygasło, to strona powodowa nie wykazała, iż na dzień 31 marca 2016 roku, P. P. nie działał na podstawie „nowego” pełnomocnictwa zawartego już po dniu 30 września 2015 roku.

Natomiast w odniesieniu do pozwanej (...) Spółki z o.o. z siedzibą w Ł., powództwo zostało oddalone, bowiem w ocenie Sądu podmiot ten nie ma legitymacji biernej do występowania w niniejszym postępowaniu. Jak wynika bowiem utrwalonego stanowiska orzecznictwa i doktryny stroną pozwaną w procesach o ustalenie prawa lub stosunku prawnego na podstawie art. 189 kpc mogą być podmioty ustalanych praw lub stosunków prawnych, jak i osoby nieobjęte tymi prawami, ale takie, w stosunku do których istnieje interes prawny powoda w ustaleniu prawa lub stosunku prawnego. Legitymacja bierna pozwanego w procesie z art. 189 kpc musi wynikać z jego prawnego związku z ustalanym prawem lub stosunkiem prawnym. W sprawie z art. 189 kpc pozwanym nie może być zatem ktokolwiek, lecz tylko podmiot, który jest prawnie zainteresowany wynikiem postępowania. Odpowiedź na pytanie komu przysługuje legitymacja bierna w takiej sprawie zależy od tego, jakie prawa i interesy ma chronić wystąpienie z tym rodzajem żądania. Pozwanym musi być podmiot, który z punktu widzenia obiektywnych regulacji prawnych, a nie subiektywnego przekonania powoda, stwarza chociażby potencjalne zagrożenie dla prawnie chronionych interesów powoda (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 1995 r., III CZP 176/94, LexPolonica nr 303662, OSNC 1995, nr 5, poz. 74, z glosami: A. S., OSP 1995, nr 12, s. 247; E. B., OSP 1995, nr 2, s. 27; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 1995 r., III CZP 179/94, LexPolonica nr 303664, OSNC 1995, nr 5, poz. 76; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 1995 r., III CZP 28/95, Lex Polonica nr 325985, RPr. 1995, nr 4, s. 104; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1997 r., II CKN 299/97, LexPolonica nr 327027, OSNC 1998, nr 2, poz. 29; por. także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2000 r., IV CKN 36/00, LexPolonica nr 347721, OSNC 2000, nr 12, poz. 223, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009 r. II CSK 33/09, LEX nr 515730; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2013 r. I CSK 146/13, LEX nr 1415181).

W przedmiotowej sprawie pozwana (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Ł. nie była stroną kwestionowanej umowy najmu nr (...) z dnia 31 marca 2016 roku. Tymczasem ustalenie ważności umowy należy rozpatrywać w kontekście relacji prawnych między stronami czynności prawnej, a nie zaś osobami trzecimi i stronami czynności prawnej. W każdym wypadku legitymacja bierna pozwanego musi wynikać z jego własnego prawnego związku z ustalanym prawem lub stosunkiem prawnym. Powyższe prowadzi więc do wniosku, że pozwana (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Ł. nie posada legitymacji procesowej biernej w niniejszej sprawie. Pozew o ustalenie winien być bowiem skierowany wobec podmiotu, który rości sobie prawo wobec powoda. Taka sytuacja nie zachodzi w tej sprawie. Tym samym brak jest w przedmiotowej sprawie jakichkolwiek podstaw faktycznych aby wywodzić, iż pozwana jest podmiotem, który jest prawnie zainteresowany ustaleniem ważności umowy najmu z dnia 31 marca 2016 roku.

Z powyższych względów i na podstawie powołanych przepisów prawa Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c., przewidującym zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powód przegrał proces w całości, a zatem powinien w całości zwrócić pozwanym poniesione przez nich koszty procesu. Na kwotę zasądzoną na rzecz pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum w Ł. przy ul. (...) w wysokości 137 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości 120 zł (ustalone zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz. U. z 2015 r. poz. 1800), oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Natomiast na kwotę zasądzoną na rzecz pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w wysokości 120 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości 120 zł (ustalone zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz. U. z 2015 r. poz. 1800).

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.