Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 listopada 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił E. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska, wobec złożenia sprzeciwu przez wnioskodawczynię od orzeczenia lekarza orzecznika, orzeczeniem z dnia 14 listopada 2014 r., nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni posiada wymagany staż pracy.

(decyzja k. 55/56 plik I akt ZUS)

Decyzją z dnia 19 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił E. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska, wobec złożenia sprzeciwu przez wnioskodawczynię od orzeczenia lekarza orzecznika, orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2015 r., nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy.

(decyzja k. 18 plik II akt ZUS)

Odwołanie od decyzji z dnia 20 listopada 2014 r. organu rentowego wniosła E. K. w dniu 5 grudnia 2014 r., zaskarżając decyzję w całości, jednocześnie wnosząc o jej zmianę.

( odwołanie k. 2)

Odwołanie od decyzji z dnia 19 czerwca 2015 r. organu rentowego wniosła E. K. w dniu 10 lipca 2015 r., zaskarżając decyzję w całości, jednocześnie wnosząc o jej zmianę.

( odwołanie k. 2 akt VIII U 1860/15)

W odpowiedzi na odwołanie, które wpłynęło do Sądu w dniu 24 grudnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumenty, jak w zaskarżonej decyzji.

( odpowiedź na odwołanie k. 5)

W odpowiedzi na odwołanie, która wpłynęła do Sądu w dniu 15 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podając argumenty tożsame jak w zaskarżonej decyzji.

( odpowiedź na odwołanie k. 5 akt sprawy VIII U 1860/15)

Pismem z dnia 17 lutego 2016 r. organ rentowy wniósł o połączenie spraw o sygnaturach VIII U 1860/15 i VIII U 4638/14.

(pismo – k. 31 akt VIII U 1860/15)

Zarządzeniem z dnia 10 marca 2016 r., sprawy o sygnaturach VIII U 1860/15 i VIII U 4638/14, zostały połączone, celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz postępowanie prowadzone jest - pod sygnaturą VIII U 4638/14.

(zarządzenie – k. 36 akt VIII U 1860/15)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. K. urodziła się (...) Ma wykształcenie wyższe z zakresu administracji. Z zawodu jest urzędnikiem. Pracowała w swoim zawodzie przez 37 lat. Nie pracuje od 2013r. Wnioskodawczyni pobierała świadczenie rehabilitacyjne przez 12 miesięcy od dnia 22 kwietnia 2015 r.

Wnioskodawczyni pobiera emeryturę.

Wnioskodawczyni nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

(okoliczności bezsporne)

Wnioskodawczyni posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 15 września 2014 r. i w dniu 11 marca 2015 r. wnioskodawczyni złożyła wnioski o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

( wniosek - k. 1 plik I akt ZUS, wniosek - k. 1 plik II akt ZUS)

Po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, orzeczeniem z dnia 15 października 2014 r. i dnia 1 czerwca 2015 r., Lekarz Orzecznik ZUS uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy.

(orzeczenie lekarza orzecznika - k. 35/36 plik I akt ZUS, orzeczenie lekarza orzecznika - k. 12 plik II akt ZUS)

Od orzeczeń złożyła sprzeciw wnioskodawczyni. Orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 14 listopada 2014r. i dnia 12 czerwca 2015 r. wnioskodawczyni została uznana za zdolną do pracy. U wnioskodawczyni rozpoznano mieszane zaburzenia lękowo – depresyjne łagodne, zaburzenia osobowości, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej, rzekomosoczewkowość oka prawego, jednocześnie nie stwierdzono nie zdolności do pracy zarobkowej oraz nowych okoliczności w sprawie w stosunku do badania komisyjnego z dnia 14 listopada 2014 r.

(orzeczenie komisji lekarskiej - k. 51/52 plik I akt ZUS, orzeczenie komisji lekarskiej - k. 13 plik II akt ZUS, opinia lekarska – k. 57 dokumentacji medycznej )

Decyzją z dnia 20 listopada 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił E. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy , gdyż Komisja Lekarska, wobec złożenia sprzeciwu przez wnioskodawczynię od orzeczenia lekarza orzecznika, orzeczeniem z dnia 14 listopada 2014 r., nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni posiada wymagany staż pracy.

(decyzja k. 55/56 plik I akt ZUS)

Decyzją z dnia 19 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił E. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy , gdyż Komisja Lekarska, wobec złożenia sprzeciwu przez wnioskodawczynię od orzeczenia lekarza orzecznika, orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2015 r., nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy.

(decyzja k. 18 plik II akt ZUS)

Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe , obejmujące dowody z opinii biegłych sądowych: internisty, neurologa, psychiatrów, powołanych, z uwagi na udokumentowane schorzenia wnioskodawczyni.

U wnioskodawczyni rozpoznano zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa. Wnioskodawczyni odczuwa bóle i zawroty głowy, bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego. Biegła neurolog podkreśliła, że wnioskodawczyni jest pod stałą opieką (...). Te schorzenia neurologiczne, nie naruszają sprawności organizmu wnioskodawczyni, , powodując niezdolność do pracy.

(pisemna opinia biegłego neurologa sądowego J. B. – k. 10 – 12)

Wnioskodawczyni cierpi nadto na zaburzenia depresyjne nawracające. Jest ona leczona od 3 lat jak wynika z zaświadczenia lekarskiego wystawionego w dniu 27 października 2014 r. W chwili obecnej prezentuje objawy zespołu depresyjnego, co uniemożliwia podjęcie pracy zawodowej. Wnioskodawczyni przestała pracować, ponieważ została zatrzymana za jazdę pod wpływem alkoholu. Fizjologiczna reakcja żałoby trwa pół roku. Wnioskodawczyni po śmierci matki, w tę reakcję weszła z depresją, więc może to trwać dłużej. Biegła psychiatra , dr K. K., oceniła , że z psychiatrycznego punktu widzenia, wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy, okresowo do 31 grudnia 2015 r.

(pisemna opinia biegłego psychiatry sądowego K. K. – k. 16 – 18, pisemna opinia uzupełniająca – k. 24, ustna opinia uzupełniająca e – protokół z dnia 8 lutego 2017 r. 00: 03:11 – 00:12:14 – k. 125)

Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2015r. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry, innego niż doktor K. K., i na podstawie opinii bieglej psychiatry H. K. – ustalił, że wnioskodawczyni cierpi na mieszane zaburzenia depresyjne i lękowe, zaburzenia osobowości. Biegła , dokonując analizy stopnia naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni , uwzględniła także fakty , że wnioskodawczyni ma 61 lat, wykształcenie wyższe; aktualnie jest na emeryturze od dnia 28 grudnia 2015 r, że . wnioskodawczyni pobierała świadczenie rehabilitacyjne przez 12 miesięcy od dnia 22 kwietnia 2015 r. Aktualnie obserwuje się zaburzenia o obrazie nerwicowym o miernym nasileniu objawów. Zaburzenia te nie powodują znacznego ograniczenia zdolności wnioskodawczyni do pracy. Zaburzenia występowały już wcześniej. Był epizod depresji. Wnioskodawczyni przez cały czas była poddana leczeniu, brała leki systematycznie. Nie stwierdza się głębokich zaburzeń depresyjnych. Reakcja żałobna ma charakter nerwicowy.

Te dolegliwości psychiatryczne , nie naruszają sprawności organizmu wnioskodawczyni, , powodując niezdolność do pracy.

(pisemna opinia biegłego psychiatry sądowego H. K. – k. 82, pisemna opinia uzupełniająca – k. 111, ustna opinia uzupełniająca e – protokół z dnia 8 lutego 2017 r. 00: 16:08 – 00:27:45 – k. 125-126)

Postanowieniem z dnia 22 lutego 2017r. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry, innego niż K. K., i H. K. i na podstawie opinii biegłego psychiatry G. P. ustalił, że wnioskodawczyni - na dzień wydania decyzji tj. 14 listopada 2014 r. wykazywała objawy mieszanych zaburzeń lękowo – depresyjnych, zaburzeń osobowości, obecnie organiczne zaburzenia nastroju i funkcji poznawczych. Biegły zaakcentował, że wnioskodawczyni była leczona psychiatrycznie, ambulatoryjnie od 4 lat, od roku korzysta z lekarza POZ, nie była hospitalizowana psychiatrycznie. Biegły nie znalazł podstaw do kwestionowania orzeczenia ZUS. Obecny stan E. K. jest inny, jednakże może podlegać to nowemu postępowaniu orzeczniczemu. Biegły, odnosząc się, na prośbę Sądu , do opinii innych biegłych psychiatrów, którzy uprzednio wydali opinie w tej sprawie, nie zgodził się z tezą orzeczniczą , zawartą w opinii doktor K., podnosząc, że zaburzenia nerwicowe pod postacią zaburzeń depresyjno – lękowych mieszanych i zaburzenia osobowości nie powodowały długotrwałej niezdolności do pracy w czasie wydawania spornych orzeczeń ZUS . Dolegliwości psychiatryczne , nie naruszają sprawnością organizmu wnioskodawczyni, w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej.

(postanowienie k., 138, pisemna opinia biegłego sądowego psychiatry G. P. – k. 140 – 142, pisemna opinia uzupełniająca – k. 163, pisemna opinia uzupełniająca – k. 167)

Nadto wnioskodawczyni cierpi na nadciśnienie tętnicze chwiejne, dobrze kontrolowane lekami bez powikłań. Przebytą infekcje wirusem zapalenia wątroby typu C, bez cech uszkodzenia komórki wątrobowej. Nawracające epizody depresyjne z próbą S w wywiadach. Te dolegliwości nie naruszają sprawności organizmu wnioskodawczyni , powodując niezdolność do pracy.

(pisemna opinia biegłego sądowego L. P. – k. 13 – 16)

Ustalając stan faktyczny Sąd Okręgowy oparł się na dokumentacji zawartej w aktach rentowych, aktach sprawy oraz na opiniach biegłych: psychiatrów : doktor K. K. , H. K. i G. P., , internisty oraz neurologa. Biegli , poza biegłą psychiatrą K. K. , w złożonych opiniach : podstawowych i uzupełniających , nie kwestionowali, ustalonego przez ZUS, braku - niezdolności wnioskodawczyni do pracy, wskazując precyzyjnie – merytoryczne argumenty, uzasadniające taką tezę orzeczniczą. Sąd uznał opinie biegłych , za wszechstronnie analizujące stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni pod kątem zdolności do pracy, za wnikliwe, kompleksowe, logicznie argumentujące wnioski orzecznicze i merytoryczne znakomicie uzasadnione.

W odniesieniu do wniosków orzeczniczych – zawartych w opiniach biegłych sądowych – psychiatrów - Sąd nie podzielił wniosków orzeczniczych , zawartych w opinii biegłego K. K. , natomiast podzielił wnioski orzecznicze , zawarte w opinii biegłej H. K., które zostały potwierdzone wnioskami orzeczniczymi biegłego – G. P. , uznając je za przekonujące, zasadne , logicznie i konsekwentnie – merytorycznie uzasadnione, oparte są bowiem na dokumentacji lekarskiej przedstawionej przez wnioskodawczynię oraz na badaniach wnioskodawczyni, uprawniające do wysnucia tezy o braku niezdolności wnioskodawczyni do pracy.

Biegli wszechstronnie przeanalizowali schorzenia wnioskodawczyni, pod kątem, ewentualnego, naruszenia sprawności jej organizmu, w kontekście zdolności do pracy zarobkowej. I te analizy są kompleksowe i pełne, zaś wnioski z analiz wypływające są logiczne, konsekwentne, znakomicie merytorycznie uzasadnione,

Uznając , zgromadzony materiał dowodowy , w postaci opinii trojga biegłych psychiatrów, za wystarczający do poczynienia finalnych ustaleń i za wszechstronnie wyjaśniający ewentualne wątpliwości stron , Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego psychiatry na okoliczności, podniesione przez pełnomocnika,, gdyż wniosek ten – zmierzał tylko do przewlekłości postępowania , toczącego się od 24 grudnia 2014r..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2015 r., poz. 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 cyt. ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki , wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych, Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia , nie naruszają sprawności organizmu wnioskodawczyni , powodując niezdolność do pracy Z dokonanych ustaleń wynika, że schorzenia wnioskodawczyni mają podłoże głównie psychiatryczne. Rozpoznano u niej mieszane zaburzenia depresyjne i lękowe, zaburzenia osobowości

Jednakże, jak wynika z dokonanych ustaleń, na podstawie merytorycznych ocen – biegłych sądowych psychiatrów: H. K. i G. P., , dotykające wnioskodawczynię schorzenia nie naruszają sprawności jej organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, psychiatrii i internisty – L. P., G. P., H. K. i J. B., uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków, nadto zaznaczyć należy, iż biegli odpowiadając na zastrzeżenia stron wydawali opinie uzupełniające, w których stanowczo podtrzymywali swoje dotychczasowe stanowiska. Sąd przyjął także, opinię biegłej psychiatry K. K., która wydała opinię traktującą o tym, że wnioskodawczyni jest częściowo, okresowo niezdolna do pracy, jednakże na tle pozostałych opinii biegłych głównie z zakresu psychiatrii, ale także internisty oraz neurologa, nie uznał jej za słuszną.

W ocenie Sądu, schorzenia wnioskodawczyni nie naruszają sprawności jej organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy.

Zasadnie, zatem organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę zgodnie, z którą wnioskodawczyni jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.

Należy wskazać ,iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Decydująca, dla stwierdzenia niezdolności do pracy, jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej, z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, (vide: wyrok SA w Szczecinie w sprawie III AUa 254/13 z dnia 18.09.2013r, Lex 1378800, wyrok SA w Katowicach w sprawie III AUa 2183/12 z dnia 9.07.2013, Lex 1363251).

Podkreślić należy ,iż złe samopoczucie wnioskodawcy i jego i subiektywne odczucia dotyczące stanu zdrowia nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o jego niezdolności do pracy . W wyroku z dnia 20.05.2013 roku SN w sprawie o sygn.. akt I UK 650/12 (Lex 1341963) wskazał ,iż podstawą do przyznania świadczenia jest przygotowana przez biegłych ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o nie. Nie są brane pod uwagę subiektywne odczucia zainteresowanego. Pogląd ten w pełni podziela Sąd orzekający. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę ,iż stan zdrowia wnioskodawczyni niewątpliwie uzasadnia konieczność leczenia czy okresowej kontroli lekarskiej. Niezdolności do pracy pojawiające się okresowo, np. w wyniku wystąpienia zaostrzenia dolegliwości, uzasadniają podjęcie leczenia ale wnioskodawczyni może to czynić w ramach udzielanych zwolnień lekarskich. Samo tylko istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich. Upośledzenie organizmu nie jest wystarczającą przesłanką przyznania renty, w sytuacji, gdy mimo tego upośledzenia możliwe jest podjęcie dotychczasowej pracy i systematyczne leczenie schorzenia.( vide wyrok SA w Krakowie z dnia 5.03.2013 roku w sprawie III AUa 1208/12 Lex 1294800, postanowienie SN z dnia 11.06.2013 r w sprawie II UK 65/13 Lex nr 1363198).

W niniejszej sprawie schorzenia wnioskodawczyni miały podłoże głównie pscyhiatryczne, powołanych zostało trzech biegłych tej specjalizacji, z czego dwóch określiło wnioskodawczynię jako zdolną do pracy, nadto zdolność do pracy określił także internista oraz neurolog po przebadaniu E. K. pod kątem swojej specjalizacji.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni ma 62 lata . Ma wykształcenie wyższe z zakresu administracji. Z zawodu jest urzędnikiem. Pracowała w swoim zawodzie przez 37 lat. Nie pracuje od 2013r Wnioskodawczyni pobiera emeryturę. Nie posiada odrzeczenia o stopieniu niepełnosprawności. Mając na uwadze poziom wysoki posiadanych kwalifikacji : teoretycznych i praktycznych, szanse na znalezienie nowej pracy w warunkach aktualnego rynku pracy i oczekiwań pracodawcy – przy występujących u wnioskodawczyni zmianach, powodujących ograniczenie , choć nie w znacznym stopniu, sprawności organizmu, w znanych Sądowi realiach gospodarczych, zwłaszcza w środowisku (...) - istnieją, choć nie są duże. Wprawdzie wnioskodawczyni posiada już prawo do świadczenia emerytalnego , jednakże Sąd uwzględnił także , że wnioskodawczyni , dysponuje potencjałem intelektualnym – umożliwiającym przekwalifikowanie, lub podjęcie aktywności, która, ze względu na stan zdrowia, będzie mogła być wykonywana - bezpiecznie.

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawczyni w aspekcie przesłanek art. 13 ust.1 cyt. ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

A.L.