Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 19 kwietnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie

Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Robert Grygiel

Protokolant: Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 roku w Częstochowie na rozprawie

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 9 września 2016 roku Nr (...)

postanawia:

1.  uchylić zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w C. z dnia 9 września 2016 roku numer (...) i przekazać sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi
w C.;

2.  umorzyć postępowanie w sprawie.

Sygn. akt IV U 1303/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 września 2016 roku, nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił przyznania J. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 26 sierpnia 2016 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, a zatem nie przysługuje mu prawo do żądanego świadczenia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. K., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, albowiem jego stan zdrowia czyni go częściowo niezdolnym do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W okresie od 25 grudnia 2014 roku do 31 lipca 2016 roku J. K. był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a w dniu 22 czerwca 2016 roku złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do tego świadczenia. Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował odwołującego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 18 lipca 2016 roku stwierdził, że badany nie jest niezdolny do pracy. Sprzeciw od powyższego orzeczenia wniósł J. K., jednakże orzeczeniem z dnia 26 sierpnia 2016 roku komisja lekarska przy Oddziale ZUS w C. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika.

(v. akta rentowe)

Rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy w C. (...) dopuścił i przeprowadził dowody z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii M. R., chirurgii urazowej i ortopedii W. D. oraz kardiologii K. M., zgodnie z którymi odwołujący nie jest całkowicie ani częściowo niezdolny do pracy
z przyczyn neurologicznych, urazowo-ortopedycznych oraz kardiologicznych. Jednocześnie jednak biegły kardiolog zwrócił uwagę na ujawnione w badaniach wysokie wartości (...) i powiększenie stercza, wymagające pilnej pogłębionej diagnostyki urologicznej.

(v. opinie biegłych sądowych z zakresu neurologii oraz chirurgii urazowej i ortopedii
k. 16-17 oraz kardiologii k. 37-38)

W dniu 31 marca 2017 roku u odwołującego dokonano biopsji gruczołu krokowego.

(v. dokumentacja medyczna k. 63)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie niesporne jest, że toku niniejszej sprawy ujawniła się nowa okoliczność, w postaci schorzeń urologicznych ubezpieczonego, z powodu których pozostaje on obecnie w leczeniu, przy czym aktualne nasilenie tych schorzeń (schorzenia widoczne nawet dla kardiologa, a więc lekarza innej specjalizacji, niezwłocznie wykonany został zabieg biopsji gruczołu krokowego) jednoznacznie wskazuje, że schorzenia te istniały już co najmniej w dacie badania odwołującego przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS.

Zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub orzeczenie komisji lekarskiej ZUS i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W takim przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 stycznia 2012 roku, II UK 79/11 (LEX nr 1130387), a który to pogląd Sąd Okręgowy
w pełni podziela i przyjmuje za własny, nowe okoliczności, o których mowa w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., to schorzenia istniejące u ubezpieczonego przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez niego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego, pod warunkiem że miałyby one znaczenie dla oceny stanu jego zdrowia, do dnia wydania przez organ rentowy decyzji. Tożsamy pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Szczecinie
w postanowieniu z dnia 22 sierpnia 2012 roku, III AUz 80/12 (LEX nr 1216395) oraz Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w uzasadnieniu wyroku z dnia 12 czerwca 2013 roku, III AUa 242/13 (LEX nr 1342365).

W ocenie Sądu Okręgowego nie ulega żadnej wątpliwości, że niniejsza sprawa dotyczy świadczenia z ubezpieczenia społecznego, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności ubezpieczonego do pracy, podstawę do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 9 września 2016 roku stanowiło orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 26 sierpnia 2016 roku, a odwołanie od niej opierało się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia (odwołujący zarzucał wyłącznie błędną ocenę jego stanu zdrowia). Podobnie zdaniem Sądu Okręgowego niewątpliwe jest, że ubezpieczony cierpi na schorzenia urologiczne i również z tymi schorzeniami wiąże swoją niezdolność do pracy, przy czym schorzenia te istniały już w dacie badania go przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, tyle że nie zostały one wówczas ujawnione, a ich leczenie ubezpieczony podjął dopiero po badaniu przez komisję lekarską.

Zdaniem Sądu Okręgowego powyższe stanowi nową okoliczność w sprawie
w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. – tj. okoliczność dotyczącą stanu zdrowia wnioskodawcy istniejącą przed wydaniem zaskarżonej decyzji i mającą istotne znaczenie dla oceny jego stanu zdrowia, która jednak dotychczas nie była oceniana przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji postanowienia, na mocy przepisów powołanych w treści jego uzasadnienia.