Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Powódka M. M.pozwem z dnia 27 kwietnia 2016 skierowanym przeciwko (...) SAz/s (...) w W.wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kwoty 4489,11 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 08.03.2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesowych w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą, w tym wynajmuje pojazdy zastępcze. W dniu 14.01.2016 r. miała miejsce kolizja drogowa w trakcie, której został uszkodzony pojazd marki M. (...) nr rej (...), będący własnością D. K. (1). Pojazd sprawcy kolizji był ubezpieczony u pozwanego. Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu, która została zarejestrowana pod numerem (...). Poszkodowany korzystał z powyższego pojazdu w życiu codziennym min. w dojazdach do pracy, robieniu zakupów; nie dysponował innym pojazdem. D. K. (1)obowiązany był wynająć pojazd zastępczy. Poszkodowany rozpoczął najem w dniu 06.02.2015 r. a zakończył się w dniu 02.10.2015 r., w sumie najem trwał 21 dni i pokrywał się z okresem naprawy, który zakończył się 26.02.2016 r. Za wynajem pojazdu powódka wystawiła fakturę z dnia 26.02.2016 r. nr (...)na kwotę 5436,60 zł i tego samego dnia powódka zawarła z poszkodowanym umowę przelewu wierzytelności. W dniu 07.03.2016 r. pełnomocnik powódki wystąpił do pozwanego o zwrot kwoty 5436,60 zł w oparciu o powyższą fakturę. Pozwany wypłacił powódce kwotę 946,89 zł w oparciu o decyzję z dnia 22.03.2016 r., uznając za uzasadniony okres naprawy 9 dni, przy stawce 90 zł netto za dobę, nie zwrócił również kosztów podstawienia i odbioru auta zastępczego. Pozwany wezwany ponownie do zapłaty, odmówił, podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Powódka podnosiła, że czas najmu pojazdu zastępczego przez 21 dni był uzasadniony czasem naprawy uszkodzonego pojazdu. Poszkodowany oddał pojazd do naprawy w autoryzowanym salonie (...)w O., skąd auto zostało zabrane do salonu we W.z uwagi na lepsze zaplecze techniczne. Powódka podnosiła, że stosowane u niej stawki najmu nie odbiegają od cen na rynku (...). Roszczenie powódki obejmuje nie tylko koszt wynajmu pojazdu zastępczego, ale również koszty podstawienia i odbioru auta zastępczego od poszkodowanego, w kwocie 110 zł za podstawienie i tyle samo za odbiór. Powódka wskazała, że wezwanie do zapłaty zostało doręczone pozwanemu w dniu 07.03.2016 r. i w związku z tym liczy odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 08.03.2016 r. do dnia zapłaty.

Pozwany w odpowiedzi na pozew (k. 38-43 ) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że likwidował szkodę objętą roszczeniem pozwu i z tego tytułu wypłacił powódce kwotę 946,89 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, kwota ta naprawiła szkodę w całości. Pozwany podniósł zarzut nieważności umowy przelewu wierzytelności z dnia 26.02.2016 r. Nadto pozwany wskazywał, że faktura nr (...) złożona przez powódką jest dokumentem prywatnym, nie została zapłacona przez poszkodowanego i dokument ten nie odzwierciedla faktycznego przebiegu zdarzenia. Pozwany podniósł, również, że koszt najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego obejmuje jedynie konieczny i niezbędny czas naprawy pojazdu. Pozwany zakwestionował przyjętą przez stronę pozwaną stawkę za dobę najmu pojazdu zastępczego. Pozwany podnosił, że zaproponował poszkodowanemu bezpłatną organizację pojazdu zastępczego o klasie pozwalającej na zaspokojenie jego potrzeb w ramach ubezpieczenia OC, poszkodowany nie wyraził jednak na to zgody. Pozwany wskazał, że koszty najmu pojazdu zastępczego obejmują stawki najmu, które odpowiadają celowym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom likwidacji szkody, w tym celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty wynajmu pojazdu zastępczego. Na wierzycielu ciąży obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszeniu jej rozmiarów. Pozwany wskazał, że stawka 200 zł za dobę wynajmu pojazdu należącego do autosegmentu B zastosowana przez powódkę, jest rażąco wygórowana.

W toku procesu strony pozostały przy swoich stanowiskach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. M. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...), której głównym miejscem wykonywania jest W..

dowód: informacja z C E i I o D G k. 12

W dniu 06.02.2016 r. została zawarta umowa najmu pojazdu marki C. (...) o nr rej (...) pomiędzy powódką jako wynajmującą, a D. K. (1) jako najemcą. W umowie wskazano, że zostaje zawarta na czas naprawy uszkodzonego pojazdu najemcy M. (...), nr rej (...), przez pojazd R. (...) nr rej (...), który był ubezpieczony u pozwanego. Cena za dobę wynajmu powyższego pojazdu wynosiła 200 zł plus 23 % VAT.

Najemca w umowie oświadczył, że wobec uszkodzenia jego pojazdu nie dysponuje innym pojazdem, a wynajęty pojazd będzie mu służył do codziennego funkcjonowania. Najemca upoważnił wynajmującego do odbioru odszkodowania z tytułu uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego. Najemca zobowiązał się do zwrotu pojazdu nieuszkodzonego w określonym umową miejscu i czasie.

dowód: umowa najmu k. 13

protokół zdawczo - odbiorczy pojazdu C. (...)- (...) k. 14

ogólne warunki najmu pojazdów k. 15

D. K. (1) oddał w dniu 06.02.2016 r. pojazd M. (...) nr rej (...) do serwisu (...) sp. z o.o. w O.. Samochód został wydany po naprawie w dniu 26.02.2016 r.

W dniu 26.02.2016 r. firma powódki wystawiła fakturę nr (...) r. na kwotę 5436,60 zł brutto, w tym kwotę 4.200 zł netto za wynajem pojazdu od 06.02.2016 do 26.02.2016 r ( 21 dni ) przy cenie za dobę 200 zł, kwotę 110 zł za podstawienie auto i kwotę 110 zł za odbiór pojazdu od klienta

dowód : tabela obiegowa naprawy pojazdu k. 16

faktura k. 17

W dniu 26.02.2016 r. D. K. (1) zawarł z powódką umowa cesji wierzytelności w kwocie 5436,00 zł. Przedmiotem umowy była wierzytelność D. K. (1) wobec Towarzystwa (...) jako ubezpieczyciela pojazdu sprawcy kolizji z dnia 14.01.2016 r. nr szkody (...), stwierdzona fakturą VAT nr (...).

dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 18

Samochód sprawcy kolizji z dnia 14.01.2016 r. R. (...) nr rej (...) na dzień szkody był ubezpieczony z tytułu OC u pozwanego ( nr szkody (...) )

/okoliczność bezsporna /

Pełnomocnik powódki pismem z dnia 07.03.2016 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 5436,60 zł w związku z przedmiotową szkodą komunikacyjną, tytułem wynajmu pojazdu zastępczego. Pozwany decyzją z dnia 22.03.2016 r. przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 946,89 zł. Przyjmując, że uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 9 dni przy stawce 90 zł za dobę .

Pełnomocnik powódki pismem z dnia 04.04.2016 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4489,11 zł w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 14.01.2016 r.

Pozwany pismem z dnia 15.04.2016 r. odmówił dalszej wypłaty odszkodowania.

dowód wezwania do zapłaty k. 19 -20 oraz k. 23-24

decyzja pozwanego k. 21 -22

pismo pozwanego z dnia 15.04.2016 r. k. 25

akta szkody w formie elektronicznej k. 37

Koszt wynajmu pojazdu zastępczego w klasie C kształtowały się od 257,72 zł brutto 463,71 zł brutto za dobę

dowód: oferty wynajmu pojazdów k. 26 – 30 i 73

Na podstawie przedłożonych przez pozwanego akt szkody w wersji elektronicznej Sąd ustalił, że D. K. (2) zgłosił pozwanemu szkodę w pojeździe M. na formularzu z dnia 20.01.2016 r. W dniu 27.01.2016 r. Serwis (...) e-mailem z dnia 27.01.2016 r. poinformował pozwanego o przesłaniu kosztorysu do akceptacji w zakresie przedmiotowej szkody. Serwis (...) e-mailem z dnia 10.02.2016 r. poinformował pozwanego o konieczności dokonania dodatkowych oględzin pojazdu M..

Serwis (...) wraz e-mailem z dnia 15.02.2016 r. przesłał do akceptacji kosztorys po oględzinach dodatkowych. Wcześniej w dniu 13.02.2016 r. została dokonana analiza kosztów naprawy pojazdu M., sporządzono zestawienie części do wymiany w pojeździe oraz dokonano wyceny kosztów naprawy wg systemu E.

dowód : akt szkody w wersji elektronicznej k 37

Biegły sądowy A. P. (1) w opinii wydanej w niniejszej sprawie wskazał , że usunięcie uszkodzeń w samochodzie M. (...) nr rej (...) wymagało wykonania czynności naprawczych, których normowany technologiczny czas w systemie (...) wynosi ( (...)): robocizna 5,2 rbg, lakierowanie 10,1 rbf, czyli łącznie 2 dni robocze. Do tego czasu należy doliczyć czas organizacyjny (CO) tj. jeden dzień na przyjęcie pojazdu i 1 dzień na wydanie pojazdu po naprawie. W przypadku posiadania wszystkich wymienionych części czynności naprawy nie powinny przekroczyć czasu (...)+ CO, czyli 4 dni roboczych. Jeżeli w trakcie naprawy potrzebne są dodatkowe oględziny i kwalifikacja uszkodzeń części wymagających akceptacji pozwanej, to czas oczekiwania i wykonywania tych czynności dolicza się do czasu organizacyjnego. W praktyce rzeczywisty czas naprawy obejmuje czas na dostarczenie samochodu do serwisu, oczekiwanie na oględziny pozwanej i kwalifikację części do wymiany lub naprawy przez pozwaną, wykonanie kalkulacji przez pozwaną, uzyskanie zgody pozwanej na naprawę, zamówienie części zamiennych u producenta, oczekiwanie na dostarczenie części, naprawę samochodu i jego wydanie.

Biegły wskazał, że występująca na rynku lokalnym w miejscu zamieszkania poszkodowanego najniższa stawka najmu pojazdu zastępczego o klasie pozwalającej na zaspokojenie jego potrzeb wynosiła : 123 zł brutto za dobę przy okresie najmu do 9 dni, 90 zł brutto za dobę przy okresie najmu do 21 dni.

Na O. średnia stawka najmu pojazdu porównywalnego do pojazdu poszkodowanego ( M. (...), segment C) bez limitu kilometrów wynosiła 138 zł brutto za dobę przy okresie najmu do 14 dni, 123 zł brutto za dobę przy okresie najmu powyżej 21 – 30 dni.

dowód: opinia biegłego sądowego A. P. k. 86-87 wraz z załącznikiem

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie pozwany nie negował swojej odpowiedzialności za skutki kolizji z dnia 14.01.2016 r. w czasie, której został uszkodzony pojazdy marki M. (...) należący do D. K. (2). Pozwany przyznał, że likwidował szkodę objętą roszczeniem pozwu i z tego tytułu wypłacił powódce kwotę 946,89 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, zdaniem pozwanego kwota ta naprawiła szkodę w całości.

Zatem między stronami sporna była wysokość roszczenia z tytułu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Zgodnie z przepisem art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Zatem w sytuacji zaistnienia szkody ubezpieczyciel odpowiadający z tytułu ubezpieczenia OC za sprawcę szkody obowiązany jest do jej naprawienia w całości.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. w zw. z art 3 kpc w zw. z art. 232 kpc). Powódka w niniejszej sprawie poddanej ocenie Sądu Rejonowego przedłożyła dokumenty prywatne (art.245 kpc ), takie jak min : umowa najmu pojazdu zastępczego, umowa przelewu wierzytelności, faktura VAT dot. usługi najmu pojazdu zastępczego. Z dokumentów tych wynika, że D. K. (1) w związku z uszkodzeniem jego samochodu najął od powódki pojazd zastępczy i wierzytelność z tego tytułu wobec ubezpieczyciela, przelał na powódkę. Jak podniosła powódka i przyznał to pozwany, odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego zostało wypłacone w części, była to kwota 946,89 zł.

Sporna między stronami była wysokość roszczenie powódki z tytułu przelanej na jej rzecz przez poszkodowanego wierzytelności wobec ubezpieczyciela z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Pozwany podniósł zarzut nieważności umowy przelewu wierzytelności z dnia 26.02.2016 r., nie uzasadniając swojego stanowiska w tym zakresie. Zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie. Wskazać należy na niekonsekwencję pozwanego, który wypłacił powódce w części odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego (kwota 946,89 zł) jako nabywcy wierzytelności na podstawie rzekomo nieważnej umowy przelewu. Nadto wskazać należy, że zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Skuteczność umowy przelewu wierzytelności uzależniona jest m.in. od skonkretyzowania przez strony wierzytelności będącej jej przedmiotem, oznacza to, że wierzytelność, która ma stanowić przedmiot rozporządzenia, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to przede wszystkim wyraźnego określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność (tak trafnie SN w wyroku z 11 maja 1999 r., III CKN 423/98, Biul. SN 2000, nr 1, s. 1). Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Poszkodowany za najem pojazdu zastępczego nie zapłacił czynszu najmu gotówką, ale przelał na powódkę wierzytelność przysługującego mu w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody z dnia 14.01.216 r. w zakresie zwrotu kosztów najmu auta zastępczego.

Wskazać należy, że poszkodowany poniósł szkodę w związku z zawarciem umowy najmu pojazdu zastępczego. Na podstawie tej umowy zobowiązany był do zapłaty na rzecz wynajmującego czynszu najmu. Zamiast zapłaty czynszu najemca (za zgodą wynajmującego) przeniósł na wynajmującego wierzytelność z tytułu zwrotu kosztów najmu auta zastępczego przysługującą mu w stosunku do pozwanego zakładu ubezpieczeń. Spełnił więc świadczenie wynikające z umowy najmu (zapłata czynszu najmu) poprzez przelew wierzytelności . Zgodnie z treścią przepisu art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku (sygn. akt III CZP 5/11) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki za najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. Pozbawienie poszkodowanego D. K. (1) możliwości korzystania z pojazdu uszkodzonego na skutek przedmiotowej kolizji min. w zakresie dojazdów do pracy, korzystania z auta na co dzień, skutkowało tym, że miał on prawo wynająć u powódki pojazd zastępczy i fakt ten pozostaje w związku przyczynowym z kolizją w rozumieniu powyższego przepisu. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową bez względu na rodzaj działalności lub cel, dla którego poszkodowany wykorzystuje pojazd. Jeżeli więc poszkodowany poniósł koszty wynajmu pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków zdarzenia podlegającego wyrównaniu.

Szkoda w pojeździe D. K. (1) miała miejsce w dniu 14 stycznia 2016 r., poszkodowany jak wynika z akt szkody zgłosił pozwanemu szkodę formularzem datowanym na dzień 20.01.2016 r. D. K. (1) najął u powódki samochód zastępczy w 06.02.2016 r. W dniu rozpoczęcia najmu poszkodowany nie dysponował pojazdem, zatem Sąd liczył najem od dnia 6 lutego 2016 r. kiedy wydano mu pojazd zastępczy. Sąd przyjął zasadność najmu do dnia 26 lutego 2016 r., gdyż jak wynika z przedłożonych przez pozwanego akt szkody, w szczególności wymiany emaili pomiędzy Serwisem (...) a ubezpieczycielem, ustalenia co do naprawy pojazdu M. przedłużały się i to z przyczyn leżących po stronie pozwanego. I tak Serwis (...) wraz emailem z dnia 15.02.2016 r. przesłał do akceptacji kosztorys po oględzinach dodatkowych pojazdu. Pozwany nie wykazał ( nie wynika to ze przedłożonych akt szkody), że niezwłocznie zaakceptował kosztorys. Stąd Sąd w oparciu o analizę akt szkody przyjął, że pozwany zaakceptował w dniu 19.02.2016 r. kosztorys dostarczony mu przez serwis, w dniu 23.02.2016 r. zostały odebrane części zamienne i w dniu 26.02.2016 r. naprawiony pojazd został odebrany przez poszkodowanego. Okoliczności te potwierdza dokument wystawiony przez serwis (...) Sp. z o.o. o nazwie T. obiegowa naprawy pojazdu po szkodzie M. (...) nr rej (...) (k. 16 akt), z której wynika, że auto zostało przyjęte do serwisu w dniu 06.02. 2016 r. , oględziny auta miały miejsce w dniach 10 i 15 lutego 2016 r., części zamienne zostały zamówione przez serwis w dniu 19.02.2016 r., zaś dostarczone do serwisu w dniu 23.02.2016 r. , auto wydano po naprawie w dniu 26 lutego 2016 r. Zatem Sąd przyjął, że czas najmu pojazdu zastępczego wskazany w fakturze był uzasadniony.

Wskazać również należy na treść opinii biegłego sądowego, który podniósł, że jeżeli w trakcie naprawy potrzebne są dodatkowe oględziny i kwalifikacja uszkodzeń części wymagających akceptacji pozwanej, to czas oczekiwania i wykonywania tych czynności dolicza się do czasu organizacyjnego. W praktyce rzeczywisty czas naprawy obejmuje czas na dostarczenie samochodu do serwisu, oczekiwanie na oględziny pozwanej i kwalifikację części do wymiany lub naprawy przez pozwaną, wykonanie kalkulacji przez pozwaną, uzyskanie zgody pozwanej na naprawę, zamówienie części zamiennych u producenta, oczekiwanie na dostarczenie części, naprawę samochodu i jego wydanie. Taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie.

W tej sytuacji Sąd przyjął, że rzeczywisty czas naprawy przedmiotowego auta wynosił 21 dni, liczonych od dnia 6 lutego do 26 lutego 2016 r.

W fakturze przedłożonej przez powódkę stawka za dobę wynajmu auta została przyjęta na kwotę 200 zł netto. Z załączonych do pozwu informacji firm trudniących się najmem samochodów osobowych ( k. 26-27) wynika, że cena za najem samochodu podobnej klasy co poszkodowanego oscylowała od kwoty 257,72 zł brutto do 463,71 zł brutto ( bez limitu kilometrów). Pozwany załączył do odpowiedzi na pozew nieczytelne wydruki w tym zakresie (k .56-57) oraz wydruk (k.73) z którego wynika cena za najem samochodu podobnej klasy co poszkodowanego za okres 15-30 dni wynosiła 80 zł.

Zważywszy na powyższe i opinią biegłego Sąd przyjął kwotę 123 zł brutto za dobę wynajmu jako stawkę średnią dzienną wynajmu pojazdu klasy porównywalnej do klasy samochodu poszkodowanego ( M. (...)segment (...)) bez limitu kilometrów na terenie O.( stawka przy okresie najmu powyżej 21 dni do 30 dni).

Sąd nie podzielił stanowiska biegłego, że najniższa stawka po jakiej poszkodowany mógł wynająć pojazd zastępczy wynosiła przy czasie najmu na 21 dni – 90 zł brutto za dzień. Tak wyliczona przez biegłego stawka pozostaje w sprzeczności z wyliczonymi przez biegłego stawkami: 123 zł za dzień przy najmie na okres 9 dni i 138 zł za dzień przy okresie wynajmu powyżej 21-30 dni. Nie jest racjonalne bowiem, by stawka przy dłuższym okresie najmu niż 21 dni była t wyższa (138 zł za dzień ) , niż na okres 21 dni ( 90 zł za dzień). Jak wynika z załączonych przez stronę pozwaną ofert ( k. 73), stawkę za dobę najmu przy dłuższym okresie najmu maleje.

Zatem przy przyjęciu, że rzeczywisty czas naprawy przedmiotowego auta wynosił 21 dni i przy przyjęciu stawki 123 zł brutto za dzień wynajmu, koszt najmu pojazdu wynosił 2.583 zł. Pozwany wypłacił powódce kwotę 946,89 zł, zatem Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 1636,11 zł (2.583 zł - kwotę 946,89 zł) - pkt 1 wyroku.

Powódka nie wykazała, że najemcę pojazdu zastępczego obciążały koszty po 110 zł za podstawienie pojazdu i jego odbiór. Kwoty takie nie wynikają z przedłożonej przez powódkę umowy najmu pojazdu zastępczego, czy załączonych do umowy OWU. Powódka zgodnie z treścią art. 6 k.c. roszczenie w tym zakresie winna udowodnić.

Wobec powyższego Sąd oddalił roszczenie w pozostałym zakresie ( pkt 2 wyroku).

Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie nie od dnia 08.03.2016r. jak wnosiła powódka, lecz od dnia 7 kwietnia 2016 r., bo upływ 30 dni na zapłatę przez pozwanego ubezpieczyciela minął w dniu 6 kwietnia 2016 r. Powódka wezwała pozwanego do zapłaty wezwaniem z dnia 07.03.2016r. Podstawą orzeczenia odsetki ustawowe za opóźnienie jest przepis art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 56 i 57 ustawy z dnia 9.10.2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 9 listopada 2015 r.)

Orzeczeniewzakresiekosztówpostępowania. Zgodnie z treścią art.100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie powyższego przepisu, dokonując ich stosunkowego rozliczenia przy przyjęciu, że roszczenie powódki zostało uwzględnione w 36,44 %. Koszty procesu wyniosły 3038,19 zł, w tym po stronie powódki 1442 zł ( 225 zł opłata + 1200 koszty zastępstwa procesowego i 17 zł opłata od pełnomocnictwa), po stronie pozwanej 1596,19 zł (1200 koszty zastępstwa procesowego i 396,19 zł kwota wydatkowana z zaliczki na opinię biegłego). Wobec powyższego powódkę powinny obciążać koszty w kwocie 1931,07 zł ( 3038,19 zł x 63,56 % ) zaś skoro poniosła koszty w kwocie 1442 zł, nie przysługuje jej zwrot kosztów. Pozwana uległa w procesie w 36,44 %, zatem winna być obciążana kosztami w wysokości 1107,11 zł ( 3038,19 zł x 36,44 % ) skoro poniosła je w kwocie 1596,19 zł, przysługuje jej zwrot od powódki w kwocie 489, 08 zł ( 1596,19 zł – 1107,11 zł).

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w sentencji.