Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2017 r. w (...)

na rozprawie sprawy z powództwa A. B. (1)

przeciwko Izbie Administracji Skarbowej w O.

o odszkodowanie

I oddala powództwo,

II zasądza od powódki A. B. (1) na rzecz pozwanego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

IV P 412/16

UZASADNIENIE

Powódka A. B. (1) w pozwie skierowanym przeciwko Izbie Skarbowej w O. wniosła o uznanie za bezskuteczne doręczonego powódce w dniu 14.10.2016r. wypowiedzenia umowy o pracę jako nieuzasadnionego lub też naruszającego przepisy o wypowiadaniu umów o pracę ewentualnie w razie ferowania orzeczenia po upływie okresu wypowiedzenia- o przywrócenie do pracy lub też w razie przywrócenia do pracy o zasądzenie na rzecz powódki wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy.

W uzasadnieniu podniesiono, że powódka jest zatrudniona u pozwanego od 01.02.1999r. W dniu 14.10.2016r., otrzymała wypowiedzenie uzasadnione przede wszystkim utratą zaufania, jak również nieetyczną postawą powódki wobec czynności podejmowanych w ramach stosunku służbowego. Wskazane przyczyny są nieprawdziwe oraz sprefabrykowane w celu dyskredytacji osoby powódki. Powódka jest także członkiem Organizacji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność (...) w (...) zaś pozwany w wypowiedzeniu nie akcentuje czy wypowiedzenie odbyło się zgodnie z wymaganiami zawartymi w art. 38 kp. Wskazane powody wypowiedzenia są iluzoryczne, oparte na ocenie zachowania powódki, które de facto nie doprowadziło do złamania żadnych zasad postępowania egzekucyjnego w administracji, ani też żadnej ze stron postępowania jej zachowaniem nie wyrządzono szkody. Co więcej, zarzucane jej jako nieetyczne czynności były w późniejszym okresie zaakceptowanie przez bezpośredniego przełożonego powódki.

Na rozprawie w dniu 23.03.2017r. strona powodowa sprecyzowała, iż w związku z wejściem w życie ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej pozwanym jest Izba Administracji Skarbowej w O..

Pismem z dnia 17.05.2017r. powódka zmodyfikowała swoje roszczenie wnosząc o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew pozwana Izba Administracji Skarbowej w O. wniosła o oddalenie powództwa. Uzasadniając stanowisko wskazano, że podana powódce przyczyna wypowiedzenia była rzeczywista i została sformułowana w sposób jasny i konkretny. W przekonaniu pozwanego zakres podejmowanych przez Komornika Skarbowego działań w trakcie licytacji jest bardzo duży. Są to wystarczające powody do tego aby stwierdzić, że w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym nie może brać udziału Komornik Skarbowy posiadający wiedzę, iż uczestnikiem tego postępowania jest osoba powiązana z nim w jakikolwiek sposób. Powódkę, jako pracownika zatrudnionego w organach administracji publicznej przez kilkanaście lat, a przy tym wchodzącą w skład kadry kierowniczej obowiązywała podwyższona miała staranności wymagająca dokładnej znajomości obowiązującego prawa i zasad etycznych obowiązujących członków korpusu służby cywilnej oraz następstw wynikających z naruszenia prawa i zasad etycznych. W związku z charakterem pracy powódki na stanowisku Komornika Skarbowego i zakresem obowiązków element zaufania w relacjach między pracodawcą a powódką jest szczególnie doniosły.

Pozwana zwróciła się do związków zawodowych działających u pracodawcy o podanie informacji czy powódka jest członkiem którejś z organizacji lub czy któryś związek wyraził zgodę na obronę jej praw pracowniczych. Wskazane związki nie udzieliły odpowiedzi w formie pisemnej , bądź udzieliły odpowiedzi negatywnej. Podkreślono, że w obowiązującym stanie prawnym pracownicy Izby Skarbowej w O. nie mogą być członkami Organizacji (...) (...) w (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. B. (1) była zatrudniona u pozwanego od 01.02.1999r. na stanowisku inspektora. Od dnia 01.05.2008r. powódka została przeniesiona do pracy w Urzędzie Skarbowym w E. na stanowisko Komornika Skarbowego w Referacie Egzekucyjnym.

Do zadań powódki jak Komornika należało m.in.:

- prawidłowe, terminowe i sprawne realizowanie zadań przez podległą komórkę organizacyjną tj Samodzielny Referat Egzekucji Administracyjnej, a w szczególności: realizowanie zadań wynikających z przepisów prawa, poleceń i wytycznych; zgodność z przepisami prawa aprobowanych lub podpisywanych przez siebie zgodnie z posiadanymi uprawnieniami decyzji, postanowień, pism i innych dokumentów; nadzór nad właściwym wykonywaniem czynności przez podległych pracowników i przestrzeganiem przez podległych pracowników zasad etyki członka korpusu służby cywilnej.

Jednocześnie zgodnie z zakresem czynności pracownik ponosi pełną odpowiedzialność za naruszenie obowiązków pracowniczych, podjęte indywidualne decyzje, czynności lub zaniechanie w zakresie zadań objętych zakresem czynności a w szczególności za naruszenie ustalonego porządku i dyscypliny pracy, naruszenie norm prawa materialnego i procesowego regulujących postępowanie na zajmowanym stanowisku pracy.

( dowód: akta osobowe- cz. B – umowa o pracę k. 2, pismo k. 54,55, zakres uprawnień i obowiązków k. 120)

W dniu 14.10.2016r. powódka otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę. Wskazano w nim, iż „Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę jest:

nieetyczne zachowanie Pani, poprzez nie zgłoszenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w E. faktu uczestniczenia w licytacji Pana R. J. (1)- ojca Pani małoletniego syna D. J. - w celu podjęcia przez Naczelnika decyzji o ewentualnym wyłączeniu
Pani z postępowania. Tymczasem jako Komornik skarbowy nadzorowała Pani licytację, w której uczestniczył Pan R. J. (1), a następnie dokonała na jego rzecz przybicia. Licytacja miała miejsce (...) Co więcej, jak wynika z protokołu rozprawy przed Komisją Dyscyplinarną z dnia 12 września 2016 r., nie było to jednostkowe zdarzenie. Był to już kolejny
przypadek, w którym nadzorowała Pani licytację, w której uczestniczył Pan R. J. (1) (poprzednia licytacja, dotyczyła sprzedaży ruchomości w postaci garażu). Zachowaniem tym naruszyła Pani obowiązki członka korpusu służby cywilnej, tj. obowiązek rzetelnego i bezstronnego wykonywania powierzonych zadań. Istotnym jest, że na zajmowanym przez
Panią stanowisku Kierownika Samodzielnego Referatu Egzekucji Administracyjnej (Komornika skarbowego) zaufanie pracodawcy do osoby pełniącej tą funkcję jest szczególnie konieczne.
Zakres bowiem podejmowanych przez Komornika skarbowego działań w ramach pełnionych obowiązków jest bardzo szeroki, gdyż to Komornik sprawuje nadzór nad prawidłowym, rzetelnym, obiektywnym i bezstronnym wykonywaniem wszelkich czynności związanych z egzekwowaniem należności publicznoprawnych i to zarówno czynności podejmowanych przez
niego samego, jak i podległych mu pracowników. Pani działanie polegające na nadzorowaniu licytacji, w których brała udział osoba z Panią powiązana i niepowiadomienie o tym fakcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w E. spowodowało utratę zaufania, które jest konieczne ze względu na rodzaj wykonywanej przez Panią pracy, a którym dotychczas była Pani obdarzona”.

( dowód: akta osobowe- część C- wypowiedzenie k. 1)

Powódka pozostawała przez kilka lat w nieformalnym związku z R. J. (1), byłym pracownikiem Urzędu Skarbowego w E.. Ze związku tego mają dziecko, które urodziło się (...) Obecnie powódka i R. J. utrzymują poprawne relacje nie pozostając w stałym związku partnerskim.

W dniu 18.02.2016r. odbyła się licytacja z nieruchomości nadzorowana przez powódkę jako Komornika Skarbowego. W licytacji uczestniczył R. J. (1). Wcześniej wpłacił on wadium i powódka na dwa dni przed licytacją wiedziała o jego uczestnictwie. Powódka uznała, że zaistniała sytuacja nie spełnia przesłanek określonych w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie uczestnictwa licytanta w czynności.

Powódka nie zgłosiła powyższego faktu swojemu bezpośredniemu przełożonemu tj Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, którym wówczas był G. T. (1).

Licytacja się odbyła. Brało w niej udział trzech licytantów. Po podaniu ceny wywołania zaproponował ją w toku licytacji R. J.. W związku z tym, że nie było żadnego postąpienia na jego rzecz nastąpiło przybicie dokonane przez Komornika Skarbowego A. B. (1).

Naczelnik powziął informację o zaistniałej sytuacji w związku ze złożonym przez R. J. wnioskiem o wydłużenie terminu zapłaty należności za wylicytowane nieruchomości. W dniach (...). przeprowadził z powódką rozmowy. Podczas spotkania w dniu 05.04.2016r. powódka wskazała, że nie widziała możliwości wyłączenia siebie z czynności, albowiem tylko komornik może zatwierdzić pewne czynności w postępowaniu egzekucyjnym. W dniu 06.04.2016r. Naczelnik skierował tą sprawę na piśmie do dyrektora Izby Skarbowej w O. z prośbą o rozważanie konieczności przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

W związku z zaistniałą podczas licytacji z dnia 18.02.2016r. sytuacją, wszczęto postepowanie dyscyplinarne wobec powódki. Została ona ukarana we wrześniu 2016r. karą nagany.

Pracodawca przed dokonaniem wypowiedzenia powódce umowy o pracę, zwracał się do organizacji związkowych działających w Izbie Skarbowej w O., czy powódka jest ich członkiem lub czy związek wyraził zgodę na obronę jej praw pracowniczych. Żaden ze związków nie wskazał, że powódka jest jego członkiem lub objął ją ochroną. W chwili dokonania wypowiedzenia powódka należała jedynie do Organizacji (...) (...) w (...). Związek ten wystąpił do US w E. z pismem o rozszerzenie swojej działalności na Urząd Skarbowy w E.. W odpowiedzi uzyskali informację, że w Izbie Skarbowej działa już (...).

U pozwanego działa (...) – Komisja Zakładowa przy Izbie Administracji Skarbowej w O. ( Region (...)). Powódka nie była reprezentowana, ani nie była członkiem żadnej, działającej na terenie pozwanego zakładu, organizacji związkowej.

Powódka była bardzo dobrze oceniana merytorycznie jako pracownik, w tym jako Komornik Skarbowy. Nie mniej jednak, G. T. (1), jeszcze jako Naczelnik Urzędu Skarbowego w E., miał zastrzeżenia do powódki odnośnie zatajenia jej bliskich stosunków osobistych z R. J. pomimo próby wyjaśnienia tej kwestii w kontekście wykonywania obowiązków pracowniczych.

( dowód: akta osobowe- cz. B- zaświadczenie lekarskie k. B-85, przesłuchanie powódki k. 121-123, zeznania G. T. k. 117-120, A. B. k. 116-117, M. D. k. 93-95, S. B. k. 96-97, A. M. k. 105-106, J. U. k. 106-107, E. H. k. 107-110, R. S. k. 110-112, M. K. k. 113-114, R. Ż. k. 115; pisma k. 61-78,83-86, 128,133, statut k. 79-82)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż okoliczności faktyczne sprawy nie były pomiędzy stronami sporne. Strony, jedynie w odmienny sposób oceniały zaistniałe zdarzenia i ich ewentualne konsekwencje.

Sąd dokonując ustaleń i rozważań w sprawie oparł się o całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Jest on kompletny, wiarygodny i pozwala na poczynienie stosownych ustaleń i rozważań w sprawie.

Zgodnie z art. 45 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu ( art. 45 par. 1 kp). Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (§ 2 ). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41 ¹ ; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (§ 3 ).

Należy podkreślić, iż wypowiedzenie jest zwykłym, normalnym i podstawowym sposobem rozwiązania stosunku pracy. Jest to ten rodzaj zakończenia umowy o pracę, który jest najmniej obciążający pracownika, daje mu czas na znalezienie nowego zatrudnienia , ale także stwarza możliwość zweryfikowania decyzji pracodawcy co do słuszności i zasadności jego decyzji.

Nie budzi wątpliwości w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, że piastowanie kierowniczego stanowiska powoduje, iż przy ocenie zasadności wypowiedzenia umowy takiej osobie stawiane są wyższe wymagania i kryteria w zakresie oceny jej postawy i postępowania. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22.10.2015r. (II PK 265/14 )„Wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania. Przyczyna wypowiedzenia nie musi w związku z tym mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Wypowiedzenie umowy o pracę uważa się za uzasadnione, jeżeli jest podyktowane niewłaściwym wywiązywaniem się pracownika z obowiązków. Podkreślić też należy, że przy rozstrzyganiu o zasadności wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi zajmującemu stanowisko kierownicze, należy stosować ostrzejsze kryteria oceny jego pracy.” Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 marca 1977r. ( I PRN 17/77) skonstatował, iż „Przy ocenie zasadności wypowiedzenia nie jest obojętny charakter wykonywanej pracy. Ostrzejsze kryteria należy stosować do pracowników zajmujących stanowiska kierownicze”. Powyższe uwagi wskazują, że w tym kierunku winna iść ocena przyczyn wypowiedzenia powódce umowy o pracę jako osoby zajmującej stanowisko Komornika skarbowego.

„W wypadku wskazania przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia utraty zaufania spowodowanej zaistnieniem określonych zdarzeń, w pierwszej kolejności należy zatem ocenić, czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadnić utratę zaufania do pracownika, a następnie pod warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii, czy utrata zaufania w tych okolicznościach uzasadnia dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę. W przeciwieństwie do rozwiązania przez zakład pracy umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 2 KP) przepisy Kodeksu pracy nie ograniczają terminem możliwości wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę. Okresu tego z góry sprecyzować nie można. Będzie on zależał od całokształtu okoliczności faktycznych.” (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 1 grudnia 2016 r. I PK 86/16). „(…) utrata do pracownika zaufania koniecznego ze względu na rodzaj wykonywanej przez niego pracy, która powoduje niemożność dalszego zatrudnienia, może być uznana za uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia zarówno wtedy, gdy pracownikowi można przypisać zawinione naruszenie obowiązków pracowniczych, jak i wówczas, gdy wprawdzie pracownikowi winy przypisać nie można (lub nie da się jej udowodnić), ale jego zachowanie może być obiektywnie ocenione jako naganne. Oznacza to, że utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę nawet wtedy, gdy w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem (por. wyroki SN: z 7.9.1999 r., I PKN 257/99, OSNAPiUS Nr 1/2001, poz. 1; z 14.10.2004 r., I PK 697/03, OSNP Nr 11/2005, poz. 159 oraz z 25.1.2005 r., II PK 171/04, OSNP Nr 19/2005, poz. 303 i orzeczenia tam powołane).” ( Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 4 listopada 2008 r. I PK 81/08)

Jak wynika z okoliczności sprawy powódce zarzucono nieetyczne zachowanie „poprzez nie zgłoszenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w E. faktu uczestnictwa w licytacji Pana R. J. (1)- ojca Pani małoletniego syna (…)-w celu podjęcia przez Naczelnika decyzji o ewentualnym wyłączeniu Pani z postępowania. (…) Pani działanie polegające na nadzorowaniu licytacji, w których brała udział osoba z Panią powiązana i niepowiadomienie o tym fakcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w E. spowodowało utratę zaufania, które jest konieczne ze względu na rodzaj wykonywanej przez Panią pracy, a którym była Pani dotychczas obdarzona”. W wypowiedzeniu odniesiono się także do licytacji garażu, jednak jak wynika z okoliczności sprawy, nie brał w niej udziału R. J..

Sformułowanie wypowiedzenia wskazuje, że powódce zarzuca się nieetyczne zachowanie w związku z brakiem powiadomienia przełożonego o możliwości wystąpienia sytuacji, w której powódka winna wyłączyć się od udziału w sprawie.

Powódka jako Komornika skarbowy w zakresie swoich czynności podlegała i stosowała zarówno przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jak i przepisy kodeksu postępowania adminsitracyjnego. Art. 111d § 1 Ustawy z dnia 17.06.1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. 1966 Nr 24, poz. 151 , t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 599) przewiduje, iż w licytacji nie mogą uczestniczyć:

1) zobowiązany;

2) pracownicy obsługujący organ egzekucyjny;

3) małżonkowie, dzieci, rodzice i rodzeństwo osób, o których mowa w pkt 1 i 2;

4) osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym;

5) licytant, który nie wykonał warunków poprzedniej licytacji tej samej nieruchomości;

6) osoby, które mogą nabyć nieruchomość tylko za zezwoleniem organu administracji publicznej, a zezwolenia tego nie przedstawiły.

Powódka, co wynika z jej zeznań, uznała po analizie przedmiotowego przepisu, iż nie zachodzi żadna ze wskazanych sytuacji i w związku z tym może nadzorować licytację. Należy jednak stwierdzić, że przepis ten dotyczy nie osoby urzędnika lecz uczestnika czynności egzekucyjnej. Natomiast art. 24 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego przewiduje: „Bezpośredni przełożony pracownika jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności niewymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwość co do bezstronności pracownika.” „Nie chodzi tu o uprawdopodobnienie istnienia okoliczności powodujących stronniczość pracownika, lecz jedynie wywołujących wątpliwość co do jego bezstronności. Nie jest zatem konieczne uprawdopodobnienie, że pracownik będzie stronniczy w załatwieniu sprawy ze względu na daną okoliczność, lecz wystarczy, że okoliczność ta powoduje powstanie wątpliwości co do jego bezstronności, a zatem nie jest pewne i jasne, czy pracownik wykona swoje uprawnienia procesowe w sposób bezstronny.” (Autorzy: Jaśkowska M., Wróbel A. Tytuł:Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. LEX, 2013) W „Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz.” Łaszczyca G., Martysz C., Matan A. (LEX, 2010, komentarz do art. 24 kpa) wskazuje się, iż „Chodzi tu o fakt zamieszkiwania w sąsiedztwie strony, utrzymywanie ze stroną stosunków towarzyskich, ukończenie tej samej uczelni itp. Przepis ten znacznie rozszerza możliwość wyłączenia pracownika, bowiem "uprawdopodobnić" znaczy tyle, co wskazać na możliwość, szansę zaistnienia czegoś w sposób sugerujący prawdziwość, autentyczność, w sposób bliski prawdy (zob. Słownik języka polskiego..., t. II, s. 910-911).”

G. T. – były Naczelnik US w E. i E. H. zastępca Naczelnika, a także obecny Naczelnik US w E. R. S. jednoznacznie negatywnie ocenili decyzję powódki o niezgłoszeniu faktu uczestnictwa R. J. w licytacji z dnia 18.02.2016r. G. T., który w tamtym okresie był Naczelnikiem i bezpośrednim przełożonym powódki, w chwili gdy dowiedział się o zaistniałym zdarzenia od razu przekazał sprawę do dyrektora Izby Skarbowej w O. z wnioskiem o jej rozpatrzenie.

Jak wynika z postawionym powódce w wypowiedzeniu zarzutów nie kwestionuje się prawidłowości, podjętych przez nią w toku licytacji z dnia 18.02.2016r., czynności związanych z samym przebiegiem licytacji. Zarzut dotyczy niepoinformowania przełożonego o fakcie uczestnictwa w tej czynności R. J. (1). To, jak wynika z uzasadnienia wypowiedzenia, spowodowało utratę zaufania do powódki.

W ocenie Sądu, tak sformułowany zarzut jest zarówno obiektywny, w świetle ustaleń sprawy, rzeczywisty, a nadto uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę. Powódka winna była poinformować przełożonego o powstałej sytuacji. Pozostawała bowiem w bardzo bliskich relacjach partnerskich z licytantem. Ma z nim dziecko i jak sama zeznała „ Nasze stosunki są normalne, takie jakie powinni mieć rodzice dziecka”. Niezależnie od tego, iż powódka nie jest w stałym związku z ojcem swego dziecka, to poprzez fakt ciągłego kontaktu z nim odnośnie podejmowania decyzji co do syna, pozostaje z nim w bliskiej relacji. Stosunek ten niewątpliwie mógłby wywołać wątpliwość co do bezstronności pracownika. Dlatego też, Sąd uznał, iż wskazane w wypowiedzeniu przyczyny uzasadniają wypowiedzenie powódce umowy o pracę. Mają one bowiem tego typu charakter, że mogą powodować utratę zaufania pracodawcy do osoby powódki, która wykonywała czynności komornika skarbowego. Tym samym jej stanowisko wymagało bezwzględnego zaufania co do przestrzegania wszelkich norm i zasad, zarówno skodyfikowanych, jak i tych o charakterze etycznym nie ujętych wprost w przepisach prawa. Brak zapewnienia tej przesłanki, przy wykonywaniu zawodu, spowodował utratę zaufania pracodawcy. Należy podkreślić, że w zakresie obowiązków, powódka miała wpisane, iż jako komornik skarbowy ponosi pełną odpowiedzialność za naruszenie obowiązków pracowniczych, podjęte indywidualne decyzje, czynności lub zaniechanie w zakresie zadań objętych zakresem czynności a w szczególności za naruszenie ustalonego porządku i dyscypliny pracy, naruszenie norm prawa materialnego i procesowego regulujących postępowanie na zajmowanym stanowisku pracy. Jednocześnie stała na straży przestrzegania przez podległych pracowników zasad etyki członka korpusu służby cywilnej. W świetle okoliczności sprawy nie może budzić wątpliwości, iż zarzucone A. B. zachowanie mogło spowodować utratę zaufania pracodawcy. To powódka nadzorowała licytację i podejmowała, podczas jej przebiegu oraz w związku z egzekucją nieruchomości, decyzje merytoryczne, które miały bezpośrednie odniesienie do osoby R. J..

W pozwie powódka zarzuciła, iż pracodawca nie przeprowadził konsultacji z reprezentującą ją organizacją związkową (...) (...) w (...). Nie mniej jednak, jak wynika ze statutu (...) ( par. 19 ust.2) u jednego pracodawcy może działać tylko jedna podstawowa jednostka organizacyjna Związku. U pozwanego działała już wcześniej Komisja Zakładowa (...) przy Izbie Administracji Skarbowej w O. ( Region (...)). O powyższym przewodniczący (...) (...) w (...) był informowany pismem z dnia 21.07.2016r. ( k. 77). Jednocześnie, pozwany wykazał, iż zwrócił się do organizacji związkowych działających u pozwanego z prośbą o informację czy reprezentują powódkę w zakresie ochrony jej praw pracowniczych lub czy powódka jest członkiem związku. Nie uzyskano pozytywnej odpowiedzi na powyższe zapytanie.

Dlatego też, w oparciu o art. 45 par. 1 kp a contrario oddalono powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 15 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu - zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 180 zł, tytułem kosztów zastępstwa procesowego (pkt II wyroku).

SSR Grażyna Giżewska-Rozmus