Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 roku wnioskodawca P. G. reprezentowany przez pełnomocnika wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. z dnia 7 kwietnia 2016 roku odmawiającej prawa do emerytury.

W uzasadnieniu odwołania wskazał ,iż w ocenie organu rentowego dokumenty złożone przez wnioskodawcę nie są wystarczającym dowodem , ze ubezpieczony spełnia przesłanki dla przyznania mu emerytury. Organ rentowy uznał za udowodniony okres 13 lat i 3 miesięcy działalności artystycznej, natomiast wnioskodawca faktycznie działalność artystyczną wykonywał „całe swoje życie”. W okresie od 1972 do 1992 roku wnioskodawca występował w zespole artystycznym KRIST R.. Po roku 1992 wnioskodawca prowadził działalność artystyczną w ramach zatrudnienia w (...) Stowarzyszeniu (...) od października 1994 roku do października 2001 roku , od marca 2002 roku do października 2005 roku pracował jako muzyk, tancerz i wokalista w Stowarzyszeniu (...) / odwołanie k- 2-4/.

W dniu 16 maja 2016 roku wnioskodawca A. G. (1) reprezentowana przez pełnomocnika wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. z dnia 6 kwietnia 2016 roku odmawiającej prawa do emerytury.

W uzasadnieniu odwołania wskazała ,iż w ocenie organu rentowego dokumenty złożone przez nią nie są wystarczającym dowodem, ze ubezpieczona spełnia przesłanki dla przyznania mu emerytury. Organ rentowy uznał za udowodniony okres 17 lat i 3 miesięcy działalności artystycznej, natomiast wskazał ,iż wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki prawa do nabycia emerytury w postaci 20 letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Po roku 1992 wnioskodawczyni nadal prowadziła działalność artystyczną w ramach zatrudnienia w (...) Stowarzyszeniu (...) od października 1994 roku do października 1999 roku / odwołanie k- 2-4 akt VIII U 1214/ 16 /.

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie , podnosząc argumentację zawartą w spornych decyzjach. Wskazano ,iż A. G. (1) i P. G. nie spełniają przesłanek do nabycia prawa do emerytury./ odpowiedź na odwołanie k- 12-13 , odpowiedź na odwołanie k- 9-10 akt VIII U 1214/16/.

Postanowieniem z dnia 11 maja 2017 roku Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych połączył na podstawie art. 219 k.p.c. sprawę z odwołania A. G. (1) o sygnaturze akt VIII U 1214/16 ze sprawą z odwołania P. G. o sygnaturze akt VIII U 1213/16 i postanowił prowadzić je wspólnie / postanowienia k- 59 akt VIIIU 1214/16/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni A. G. (1) urodziła się w dniu (...) .

W dniu 5 listopada 2015 wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie emerytury. W składanym wraz z wnioskiem oświadczeniu o okresach składkowych i nieskładkowych wnioskodawczyni wskazała ,iż poza okresem działalności artystycznej od dnia 1.10.1975 roku do 31.12.1992 roku nie posiada innych okresów składkowych i nieskładkowych , nie ma okresów ubezpieczenia od stycznia 1993 roku. Za okres od dnia 1.10.1975 roku do 31.12.1992 roku nie zostały opłacone za wnioskodawczynię żadne składki na ubezpieczenia społeczne i nie korzystała ona w powyższym okresie z żadnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego / niesporne , dokumentacja w aktach ZUS/. Decyzją z dnia 25.09.2015 roku Komisja do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego nr 39,442 /48/15 orzeczono ,iż wnioskodawczyni A. G. (1) od dnia 25 września 1975 roku rozpoczęła działalność artystyczną jako tancerka i wokalistka . W uzasadnieniu wskazano ,iż wnioskodawczyni uprawnienia do wykonywania zawodu muzyka uzyskała w dniu 18 września 1973 roku a współpracę ze Zjednoczonymi Przedsiębiorstwami (...) podjęła w dniu 26 września 1975 roku . Ta data jest datą rozpoczęcia działalności artystycznej przez wnioskodawczynię. Powyższa decyzja nie była kwestionowana przez wnioskodawczynię / decyzja Komisji w aktach ZUS /.

Decyzją z dnia 5 lutego 2016 roku organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano, iż wnioskodawczyni wykazała 17 lat i 3 miesiące działalności artystycznej. Wnioskodawczyni na dzień 31 grudnia 2008 roku nie wykazała okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego co najmniej 20 lat w tym 15 lat działalności artystycznej /decyzja w aktach ZUS/. Wnioskodawczyni reprezentowana przez pełnomocnika odwołała się od powyższej decyzji, przedkładając w organie rentowym zaświadczenia i oświadczenia osób fizycznych potwierdzające jej działalność artystyczną po 31 grudnia 1992 roku. /odwołanie i zaświadczenia w aktach ZUS/. Pismem ZUS z dnia 30 marca 2016 roku wnioskodawczyni została poinformowana ,iż jej odwołanie nie zostanie skierowane na drogę postępowania sądowego ale organ rentowy przeprowadzi postępowanie wyjaśniające, po zako0ńczeniu którego będzie wydana nowa decyzja./ pismo w aktach ZUS/. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w ramach prowadzonego postępowania wyjaśniającego zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. w celu ustalenia podlegania wnioskodawczyni ubezpieczeniom w okresie od dnia 8.10.1994 do 7.10.1999 z tytułu jej pracy w (...) Stowarzyszeniu (...) w O.. W odpowiedzi Oddział ZUS w O. wskazał, iż wnioskodawczyni w tym okresie nie pobierała żadnych zasiłków i nie figuruje jako artysta a płatnik nie figuruje w Centralnym Rejestrze Płatników Składek / pisma w aktach ZUS/.

W dniu 6 kwietnia 2016 roku ZUS II Oddział w Ł. wydał wnioskodawczyni decyzję odmawiającą jej prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano iż organ rentowy uznał za udowodniony okres 17 lat i 3 miesięcy działalności artystycznej, natomiast wskazał ,iż wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki prawa do nabycia emerytury w postaci 20 letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Okoliczność zatrudnienia w (...) Stowarzyszeniu (...) w O. nie została potwierdzona / decyzja w aktach ZUS/.

Wnioskodawczyni prowadziła działalność artystyczną tańcząc i śpiewając w rodzinnym zespole (...) w okresie od 26 września 1975 roku. Zespół działał do 31 grudnia 1992 roku. Następnie wnioskodawczyni zaprzestała w nim działalności. / zeznania wnioskodawczyni k-79 CD 01:19:47 w zw z CD 00:24:03 , niesporne/.

Wnioskodawczyni nie posiada żadnych dokumentów potwierdzających jej działalność artystyczną po dniu 31 grudnia 1992 roku , kiedy zaprzestała tańczyć i śpiewać w zespole (...). / zeznania wnioskodawczyni /.

Wnioskodawca P. G. urodził się w dniu (...) .

W dniu 5 listopada 2015 wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie emerytury. W składanym wraz z wnioskiem oświadczeniu o okresach składkowych i nieskładkowych wnioskodawca wskazała ,iż poza okresem działalności artystycznej od dnia 1.10.1979 roku do 31.12.1992 roku nie posiada innych okresów składkowych i nieskładkowych . Za okres od dnia 1.10.1979 roku do 31.12.1992 roku nie zostały opłacone za wnioskodawcę żadne składki na ubezpieczenia społeczne i nie korzystał on w powyższym okresie z żadnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego , nie pobierał świadczeń krótkoterminowych / niesporne , dokumentacja w aktach ZUS/.

Decyzją z dnia 25.09.2015 roku Komisja do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego nr 39,439 /50/15 orzeczono ,iż wnioskodawca P. G. od dnia 26 września 1979 roku rozpoczęła działalność artystyczną jako tancerz , muzyk - gitarzysta i wokalista . W uzasadnieniu wskazano ,iż wnioskodawca nie przedstawił żadnych dokumentów potwierdzających jego kwalifikacje do wykonywania zawodu artysty. Wobec czego uznano ,iż okres pierwszych czterech lat pracy to okres nabywania kwalifikacji zawodowych. Okres ten odpowiada latom nauki w szkole muzycznej. Powyższa decyzja nie była kwestionowana przez wnioskodawcę / decyzja Komisji w aktach ZUS koperta/.

Decyzją z dnia 5 lutego 2016 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano, iż wnioskodawca wykazał 13 lat i 3 miesiące działalności artystycznej. Wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2008 roku nie wykazała okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego co najmniej 25 lat w tym 15 lat działalności artystycznej /decyzja w aktach ZUS/. Wnioskodawca reprezentowany przez pełnomocnika odwołał się od powyższej decyzji, przedkładając w organie rentowym zaświadczenia i oświadczenia osób fizycznych potwierdzające jej działalność artystyczną po 31 grudnia 1992 roku. / odwołanie i zaświadczenia w aktach ZUS/. Pismem ZUS z dnia 30 marca 2016 roku wnioskodawca został poinformowany ,iż jego odwołanie nie zostanie skierowane na drogę postępowania sądowego ale organ rentowy przeprowadzi postępowanie wyjaśniające, po zakończeniu którego będzie wydana nowa decyzja./ pismo w aktach ZUS/ . Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w ramach prowadzonego postępowania wyjaśniającego zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. w celu ustalenia podlegania wnioskodawczyni ubezpieczeniom w okresie od dnia 8.10.1994 do 7.10.2001 z tytułu jego pracy w (...) Stowarzyszeniu (...) w O.. W odpowiedzi Oddział ZUS w O. wskazał, iż wnioskodawca w tym okresie nie pobierał żadnych zasiłków i nie figuruje jako artysta a płatnik nie figuruje w Centralnym Rejestrze Płatników Składek / pisma w aktach ZUS/.

W dniu 7 kwietnia 2016 roku ZUS II Oddział w Ł. wydał wnioskodawcy decyzję odmawiającą jemu prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano iż organ rentowy uznał za udowodniony okres 13 lat i 3 miesięcy działalności artystycznej, natomiast wskazał ,iż wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki prawa do nabycia emerytury w postaci 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Okoliczność zatrudnienia w (...) Stowarzyszeniu (...) w O. nie została potwierdzona / decyzja w aktach ZUS/.

Wnioskodawca prowadził działalność artystyczną w rodzinnym zespole (...). Zespół działał do 31 grudnia 1992 roku. Następnie wnioskodawca zaprzestał w nim działalności. / zeznania wnioskodawcy k- 79 CD 01:23:35 w zw z CD 00:04:26 , niesporne/.

Wnioskodawca nie posiada żadnych dokumentów potwierdzających jego działalność artystyczną po dniu 31 grudnia 1992 roku, kiedy zaprzestał występowania w zespole (...). / zeznania wnioskodawcy k- 79 CD 01:23:35 w zw z CD 00:04:26 / .

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy i aktach ZUS oraz zeznaniach wnioskodawców.

Podnieść należy ,iż okresy działalności artystycznej do 1992 roku jaką prowadzili wnioskodawcy występując w zespole (...) są niesporne. Organ rentowy nie zakwestionował tego okresu i ustalił ,iż wnioskodawczyni posiada 17 lat i 3 miesiące a wnioskodawca 13 lat i 3 miesiące działalności artystycznej. Są to właśnie okresy kiedy wnioskodawcy występowali w rodzinnym zespole artystycznym. Okoliczność występów w tych okresach nie była przedmiotem sporu dlatego Sąd pominął zeznania świadków co do działalności wnioskodawców w zespole (...) uznając ,iż jest to okoliczność niesporna między stronami.

W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary świadkom ani wnioskodawcom ,iż po dniu 31 grudnia 1992 roku prowadzili działalność artystyczną. Przede wszystkim podnieść należy, iż zaświadczenia złożone już na etapie postępowania wyjaśniającego przed ZUS a następnie w procesie nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego a zatem nie stwarzają domniemania prawnego, iż zawarta w nich treść odpowiada prawu. Nie mogą zatem stanowić dowodu w sprawie na okoliczności w nich wskazane. Są to dokumenty prywatne, potwierdzające, iż osoba, która je wystawiła złożyła na piśmie oświadczenie. Zgodnie z art. 224 k.p.c. dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Unormowanie powyższe stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez podmioty, inne niż wymienione w art. 224 § 1, w zakresie zleconych im przez ustawę zadań z dziedziny administracji publicznej. Natomiast przepis art 245 k,p,c, stanowi ,iż dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

W tym miejscu należy wskazać ,iż w ocenie Sądu okolicznością nieudowodnioną jest prowadzenie działalności artystycznej przez wnioskodawców po dniu 31 grudnia 1992 roku. Zeznania świadków i wnioskodawców w tym zakresie budzą wątpliwości sądu co do ich rzetelności i wiarygodności. Świadkowi i wnioskodawcy zeznawali na tą okoliczność w sposób bardzo ogólnikowy, pobieżny. Nie potrafili wskazać żadnych konkretnych faktów, które wskazywałyby na prowadzenie działalności artystycznej przez wnioskodawców. Podnieść należy ,iż wnioskodawcy twierdzili ,że po 31 grudnia 1992 roku prowadzili działalność artystyczną działając w stowarzyszeniach romskich - (...) Stowarzyszeniu (...) w O. a wnioskodawca dodatkowo w Stowarzyszeniu (...) w O.. W ocenie Sądu twierdzenia świadków i wnioskodawców nie zasługują na wiarę bowiem nie ma żadnego potwierdzenia innymi dowodami ,że była prowadzona w spornym okresie czasu działalność artystyczna przez te stowarzyszenia i że wnioskodawcy brali w niej udział . Zwrócić uwagę również należy ,iż wiarygodność świadków A. G. (2) i W. G. osłabia ich spokrewnienie z wnioskodawcami natomiast wnioskodawcy są żywotnie zainteresowani ustaleniem ,że prowadzili działalność artystyczną gdyż tylko w ten sposób mogą uzyskać świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Wnioskodawcy nigdy bowiem nie pracowali w oparciu o umowy o pracę czy też nie prowadzili na własny rachunek działalności gospodarczej. Zeznania świadka B. w ocenie Sądu są wewnętrznie sprzeczne. Świadek zamiennie posługuje się pojęciami umowy o pracę i umowy zlecenia. Twierdził dość nieprecyzyjnie ,że występów z udziałem wnioskodawców było dużo a czasami mniej. Jego zeznani są ogólnikowe. Świadek nie potrafił wskazać żadnych szczegółów. Zeznał, że wnioskodawczyni pracowała w stowarzyszeniu (...) , sprzecznie z zeznaniami samej wnioskodawczyni , która temu przeczyła.

Podnieść należy ,iż to na stronie ciąży obowiązek udowodnienia faktów , z których wywodzi skutki prawne. Dotyczy to również postępowań prowadzonych w sprawach o świadczenia zabezpieczenia społecznego.

Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Na powyższe wskazuje przepis art. 3 k.p.c., który wskazuje, że to na stronach ciąży obowiązek dawania wyjaśnień co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i przedstawiania dowodów na ich poparcie; a nadto przepis art. 232 k.p.c., zgodnie z którym strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Nie jest rzeczą sądu wyszukiwanie dowodów w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron, a dopuszczenie dowodu z urzędu jest dobrowolne i nie może naruszać zasady bezstronności. Ewentualne ujemne skutki nieprzedstawienia dowodu lub też zaoferowania dowodów nie pozwalających poczynić kategorycznych ustaleń lub budzących istotne wątpliwości obciążają stronę. Stąd też to na wnioskodawcy spoczywała powinność przedstawienia takich dowodów, które w niebudzący wątpliwości sposób, potwierdziłyby zasadność jego stanowiska. ( vide wyrok SA w Gdańsku z dnia 26.10.2016 r sygn. akt III AUa 961/16 L. ).

Do postępowania odrębnego z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie - bez żadnych ograniczeń - reguła wynikająca z art. 232 k.p.c, obowiązuje więc zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę. ( vide wyrok SA w G. z dnia 10.02.2016 r sygn. akt IIIAUa 1607/15 L.).

O. wnioskodawcy już na etapie postępowania przed ZUS byli reprezentowani przez fachowego pełnomocnika, który udzielał im profesjonalnej pomocy w prowadzeniu postępowania. Sąd nie ma obowiązku prowadzenia postępowania dowodowego za stronę , szczególnie jeżeli stronę tą reprezentuje fachowy pełnomocnik. Wobec cofnięcia części wniosków dowodowych przez wnioskodawców podczas rozprawy Sąd postępowanie dowodowe ograniczył wyłącznie do przeprowadzenia dowodów wnioskowanych przez stronę. Jednakże w ocenie Sądu postępowanie dowodowe nie wykazało zasadności twierdzeń wnioskodawców co do prowadzenia przez nich działalności artystycznej po 31 grudnia 1992 roku. Nadmienić należy ,iż dokumenty zgromadzone w trakcie postępowania wyjaśniającego przed ZUS w żaden sposób nie potwierdzają działalności artystycznej wnioskodawców po 31 grudnia 1992 roku.

Sami wnioskodawcy w procesie twierdzili ,że nie mają jakichkolwiek dokumentów dotyczących tej działalności a rzekome wynagrodzenia były płacone wyłącznie w gotówce „do ręki”. Wiarygodność twierdzeń samych wnioskodawców podważa również fakt ,iż wypełniając wnioski emerytalne wskazywali ,iż prowadzili działalność artystyczną wyłącznie do 1992 roku a po tej dacie już nie. Ponadto nie odwołali się od decyzji Komisja do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego , którymi ich okresy działalności artystycznej stwierdzono do 1992 roku , czyli w związku z działalnością zespołu (...). Trudno dać wiarę twierdzeniom wnioskodawców i świadków w przedmiocie prowadzenia działalności artystycznej przez wnioskodawców po 31 grudnia 1992 roku skoro strona nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów poza osobowymi źródłami dowodowymi na jej udział w koncertach i spektaklach z udziałem wnioskodawców. Z doświadczenia życiowego wynika ,iż w celach pamiątkowych artyści bardzo często przechowują przedmioty związane z ich występami np. zaproszenia , foldery reklamowe , programy imprez notatki prasowe czy chociażby zdjęcia z imprez , w których brali udział. W rozpoznawanej sprawie do przedłożenia sądowi takich dowodów, które mogłyby potwierdzać wykonywaną działalność nie doszło.

Sąd zważył , co następuje :

Odwołania są niezasadne i podlegają oddaleniu.

Organ rentowy zasadnie przyjął ,iż wnioskodawcy nie spełniają warunków do przyznania prawa do emerytury . Wydane w sprawie decyzje odpowiadają prawu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 32 w związku z art. 46 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U z 2015 roku poz. 748 ze zm.) prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

- nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

- warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r.

Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 32 powyższej ustawy w związku z §12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze (Dz. U nr 8 poz. 43 ze zm) pracownik wykonujący działalność twórczą lub artystyczną w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin nabywa prawo do emerytury jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-osiągnął wiek emerytalny wynoszący dla:

a) tancerza, akrobaty, gimnastyka, ekwilibrysty, kaskadera - 40 lat dla kobiet i 45 lat dla mężczyzn,

b) solisty wokalisty, muzyka grającego na instrumentach dętych, tresera zwierząt drapieżnych - 45 lat dla kobiet i 50 lat dla mężczyzn,

c) artysty chóru, żonglera, komika cyrkowego, aktora teatru lalek - 50 lat dla kobiet i 55 lat dla mężczyzn,

d) aktorki, dyrygentki - 55 lat,

e) muzyka grającego na instrumentach smyczkowych, perkusyjnych oraz klawiszowych, operatora obrazu filmowego, fotografika - 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-wiek emerytalny osiągnął w czasie zatrudnienia lub w ciągu 5 lat od ustania zatrudnienia,

-ma wymagany okres zatrudnienia ( 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn) , w tym co najmniej 15 lat działalności twórczej lub artystycznej .

W ocenie Sądu wnioskodawcy nie wykazali ,iż mają wymagany przepisami okres zatrudnienia (okres ubezpieczenia) a wnioskodawca dodatkowo nie spełnia przesłanki 15 lat działalności artystycznej lub twórczej . Tak więc wnioskodawcy nie spełniają wymogów wskazanych w przepisie §12 powyższego rozporządzenia .

W wyroku z dnia 26 stycznia 2016 roku jaki zapadł w sprawie o sygnaturze akt IIIAUa 1472/15 ( Legalis nr 1446584) Sąd Apelacyjny w Gdańsku wskazał ,iż pomimo niepracowniczego zatrudnienia twórców lub artystów ich praca traktowana jest jak wykonywana w szczególnym charakterze, co skutkuje stosowaniem wobec nich § 12 rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). W obszernym uzasadnieniu Sąd Apelacyjny wskazał ,iż sytuację ubezpieczonych twórców, niebędących pracownikami, a wykonujących działalność twórczą lub artystyczną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (art. 32 ustawy) reguluje przepis art. 33 ustawy emerytalnej. Z przytoczonego przepisu wynika, że twórcy mogą nabyć prawo do emerytury w wieku i na zasadach dotyczących nabywania uprawnień emerytalnych przez pracowników wykonujących działalność twórczą lub artystyczną. Wobec niepracowniczego charakteru zatrudnienia twórców lub artystów, ich praca na warunkach określonych w § 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 4 ze zm.), traktowana jest jak wykonywana w szczególnym charakterze, a ubezpieczonemu przysługuje emerytura w niższym wieku tak, jak pracownikom wykonującym działalność twórczą lub artystyczną (vide Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 r., II UK 325/07, OSNP 2009/21-22/300). Wniosek ten znajduje potwierdzenie zarówno w dalszym orzecznictwie Sądu Najwyższego (uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r., sygn. akt II UZP 9/03, OSNP 2004/3/49, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I UK 350/04, OSNP 2006/5-6/89), jak i w doktrynie. Sąd orzekający w pełni podziela pogląd Sądu Apelacyjnego w Gdańsku przedstawiony przy rozpoznawaniu powyższej sprawy. Ponadto Sąd Apelacyjny wskazał, iż ubezpieczonymi są osoby fizyczne podlegające, chociaż jednemu z ubezpieczeń społecznych: emerytalnemu, rentowemu, w razie choroby i macierzyństwa lub z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (art. 4 pkt 1 w zw. z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 121).

Dyspozycja przepisu § 12 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43) wskazuje szczegółowe przesłanki nabycia prawa do emerytury osób wykonujących działalność twórczą lub artystyczną .Analizując przesłanki § 12 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wskazać należy, że wnioskodawczyni nie wykazała okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 20 lat, natomiast pozostałe przesłanki nabycia prawa do emerytury spełnia czego organ rentowy nie kwestionuje. Natomiast wnioskodawca nie spełnia zarówno wymogu 15 lat działalności artystycznej lub twórczej ani przesłanki posiadania 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych .

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §1 k.p.c. oddalił odwołania.