Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Domańska

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...) Szpitalowi Miejskiemu im. (...) w T.

o zapłatę

I. oddala powództwo w odniesieniu do kwoty 110,50 zł (sto dziesięć złotych pięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 18 października 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 336,50 zł (trzysta trzydzieści sześć złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Malinowska

Sygn. akt X C 215/17

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w W. wniósł 18 października 2016 r. pozew o zapłatę kwoty 1.121,07 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu przeciwko pozwanemu (...) Szpitalowi Miejskiemu im. (...) (...)

W uzasadnieniu pozwu podano, że powód zawarł z pozwanym umowę na dostawę cytofixu. Powód wskazał, że prawidłowo wywiązał się ze swoich zobowiązań i z tego tytułu wystawił pozwanemu faktury, które pozwany spłacił, jednak po upływie terminu ich wymagalności, wobec czego powód w bieżącym postępowaniu dochodzi należności odsetkowych przysługujących mu od rozpoczęcia biegu terminu wymagalności do dnia zapłaty.

W dniu 20 grudnia 2016 r. w tutejszym Sądzie wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu, który to nakaz utracił moc z uwagi na wniesiony przez stronę pozwaną sprzeciw co do kwoty 110,50 zł, odsetek od tej kwoty oraz należności zasądzonych tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu wniesiono o oddalenie powództwa z uwagi na przedawnienie roszczeń powoda co do kwoty 109,65 zł wynikającej z przedawnienia z upływem 3 letniego okresu części odsetek liczonych od opóźnionej zapłaty faktur numer (...) z dnia 19 sierpnia 2013 r., (...) z dnia 2 września 2013 r., numer (...) z dnia 30 września 2013 r., numer (...) z dnia 25 października 2013 r. i numer (...) z dnia 25 października 2015 r. oraz co do kwoty 0,85 zł wynikającej z błędnego ustalenia początkowego terminu biegu okresu naliczania odsetek dotyczących faktury numer (...) z dnia 11 lipca 2013 r.

W odpowiedzi na sprzeciw powód potrzymał żądanie pozwu. Wskazał, że pozwany w sposób błędny odwołuje się do instytucji przedawnienia. W ocenie powoda wygaśnięcie roszczeń głównych (wynikających z faktur wystawionych na podstawie umów łączących strony) na skutek zapłaty pozwanego, spowodowało przerwanie biegu przedawnienia roszczenia odsetkowego każdorazowo z dniem uiszczenia zapłaty za kolejne faktury, z uwagi na dokonane uznanie niewłaściwe długu. W ocenie strony powodowej zapłata należności głównej w całości albo w części powoduje przerwanie biegu przedawnienia roszczenia o odsetki za opóźnienie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód i pozwana zawarli w dniu 13 grudnia 2012 r. umowę nr (...) umowę o dostawę, której przedmiotem była dostawa cytofixu. Powód wskazał, że prawidłowo wywiązał się ze swoich zobowiązań i z tego tytułu wystawił pozwanemu faktury:

- (...) z terminem wymagalności 11 sierpnia 2013 r.,

- (...) z terminem wymagalności 20 września 2013 r.,

- (...) z terminem wymagalności 2 października 2013 r.,

- (...) z terminem wymagalności 31 października 2013 r.,

- (...) z terminem wymagalności 25 listopada 2013 r.,

- (...) z terminem wymagalności 27 listopada 2013 r. ,

które pozwany spłacił, jednak po upływie terminu ich wymagalności. Z uwagi na spłatę należności po terminie, powód naliczył pozwanej odsetki ustawowe za opóźnienie. W związku z brakiem zapłaty należności odsetkowych wynikających ze wskazanych powyżej faktur, powód wystawił pozwanemu notę odsetkową nr (...) H. 2013-12-23 korekta.

Powództwo w przedmiotowej sprawie zostało wniesione 18 października 2016 r.

/ Okoliczności bezsporne oraz dowód:

- umowa dostawy wraz z dokumentacją – k. 20-43 akt

- nota odsetkowa – k. 46 -47 akt /

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności okazały się być bezsporne.

Kwestią sporną, którą musiał rozważyć Sąd jest to czy powództwo powoda w zakresie zaskarżonej kwoty w wysokości 110,50 zł jest zasadne, wobec podniesienia przez pozwanego zarzutu przedawnienia dochodzonej kwoty należności odsetkowych za opóźnienie (kwota 109,65 zł) oraz zarzutu błędnego ustalenia początkowego terminu biegu okresu naliczania odsetek dotyczących faktury numer (...) z dnia 11 lipca 2013 r. (kwota 0,85 zł).

Powód w odpowiedzi na sprzeciw powoływał się na przerwanie biegu przedawnienia co do odsetek za opóźnienie w momencie zapłaty należności głównej, co stanowiło w jego ocenie uznanie niewłaściwe roszczeń odsetkowych.

Zdaniem Sądu zapłata należności głównej przez stronę pozwaną, nie spowodowała przerwania biegu przedawnienia w stosunku do należności odsetkowych i rozpoczęcia na nowo biegu przedawnienia.

Zgodnie z art. 123 §1 pkt 1 i 2 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, powziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, a także przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje, a także przez wszczęcie mediacji.

Zapłata przez pozwanego należności głównych nie spowodowała przerwania biegu przedawnienia roszczenia należności odsetkowych. Nie zaistniało bowiem żadne zdarzenie wymienione w art. 123 k.p.c.

Uznanie niewłaściwe to jest oświadczeniem wiedzy, jednostronnym przyznaniem faktów. W doktrynie wskazuje się, że dla uznania roszczenia wystarczające jest zewnętrzne przeświadczenie o jego istnieniu. Dla uznania roszczenia może dojść nie tylko formalnie czyli niejako wprost, ale również poprzez każde zachowanie dłużnika przyznające obowiązek świadczenia. Uznanie niewłaściwe wywołuje jednak skutek prawny dopiero wtedy gdy jednoznacznie potwierdza istnienie skonkretyzowanego długu.

Podążając za orzecznictwem innych sądów, które badały ten sam problem prawny, Sąd zważył, że zapłata należności głównej nie stanowi jednocześnie, gdy nie towarzyszy jej żadne dodatkowe oświadczenie, np. przyznające istnienie opóźnienia, podstawy traktowania jej jako uznania niewłaściwego co do odsetek przerywające bieg przedawnienia roszczenia odsetkowego. (vide wyrok SO w Białymstoku sygn. VII Ga 154/13).

Sąd zgodził się również z tym, że uznanie roszczenia nawet niewłaściwe, musi być zindywidualizowane i wywołuje skutek z art. 123 §1 pkt 2 k.c. tylko w jego granicach. Dłużnik może bowiem płacić dług główny w przeświadczeniu, że nie pozostaje w opóźnieniu, a co za tym idzie odsetki, które z chwilą powstania mają charakter samoistnego roszczenia, stają się wymagalne osobno z każdym dniem opóźnienie, nie są równocześnie automatycznie objęte uzewnętrznioną przez zapłatę kwoty głównej wolą dłużnika uznania długu głównego. Zapłata długu głównego nie jest sama przez się równoznaczna z przyznaniem opóźnienia i związanego z nim roszczenia odsetkowego (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 grudnia 2003 r. sygn. I ACa 679/03).

Reasumując, odsetki ustawowe za opóźnienie jako świadczenie uboczne, które odrywa się od świadczenia głównego, ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech. Stronie powodowej należą się zatem odsetki ustawowe od kwot, na które opiewały faktury, za okres trzech lat wstecz od daty wytoczenia powództwa tj. od 18 sierpnia 2013 r. do 18 sierpnia 2016 r., w pozostałym zakresie, tj. za okres wcześniejszy odsetki stały się tzw. świadczeniem niezupełnym (naturalnym), od których zadośćuczynienia dłużnik mógł się uchylić.

Sąd uznał zarzut błędnego ustalenia terminu początkowego naliczania odsetek dotyczących faktury numer (...) za zasadny. Termin wymagalności powyższej faktury przypadał na dzień 11 sierpnia 2013 r., który był niedzielą. Zgodnie z art. 115 k.c. jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływa dnia następnego.

Mając na względzie powyższe rozważania, Sąd uwzględnił zarzut przedawnienia zgłoszony przez stronę pozwaną i oddalił powództwo w zaskarżonej części zgodnie z art. 481 k.p.c. w zw. z art. 118 k.c. a contrario., a także oddalił powództwo co do kwoty 0,85 zł po myśli art. 481 k.p.c. a contrario.

Strona pozwana zaskarżyła nakaz w części stanowiącej 17,4 % żądania i w tym zakresie wygrała proces. Pozwany wygrał natomiast proces w 82,6 %. Sąd zasądził więc na rzecz strony powodowej zwrot kosztów procesu od pozwanego w wysokości 82,6 % kosztów zastępstwa procesowego, opłaty sądowej i opłaty od pełnomocnictwa tj. w zakresie w jakim strona powodowa wygrała sprawę .