Sygn. akt III Ca 1278/16
Dnia 22 grudnia 2016 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SO Leszek Dąbek
po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2016 r. w Gliwicach
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa E. K.
przeciwko J. R.
o zapłatę
na skutek apelacji powódki
od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu
z dnia 10 czerwca 2016 r., sygn. akt I C 108/16
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
a) zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 6.604,79 zł (sześć tysięcy sześćset cztery złote i siedemdziesiąt dziewięć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 listopada 2016r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.;
b) zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.450 zł (tysiąc czterysta pięćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu, w tym 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) zastępstwa procesowego;
2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.450 zł (tysiąc czterysta pięćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, w tym 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) zastępstwa procesowego.
SSO Leszek Dąbek
Sygn. akt III Ca 1278/16
Powódka E. K. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanej J. R. kwoty 6 604,79zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 11 2015r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu powództwa twierdziła, że na podstawie umowy zlecenia świadczyła pracę – prowadziła kurs językowy, za którą nie otrzymała należnego jej wynagrodzenia w wysokości 25-33% brutto wpływów z zajęć.
W dniu 22 12 2015. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Raciborzu sporządził nakaz zapłaty w którym polecił pozwanej wypłacić powódce dochodzone przez nią należności.
Pozwana J. R. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wnosiła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu.
Zarzuciła nieudowodnienie roszczenia i podniosła zarzut przedawnienia w zakresie wynagrodzenia od dnia 16 09 2013r. do dnia 31 10 2013r.
Sąd Rejonowy w Raciborzu w wyroku z dnia 10 06 2016r. oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.
W ustalonym stanie faktycznym jako podstawę rozstrzygnięcia podał regulacje:
art. 734 § 1 k.c., art. 735 § 1 k.c. oraz postanowienia § 4 umowy zlecenia z dnia
16 09 2013r. i 15 09 2014r. Dokonał oceny prawnej poczynionych ustaleń
i w jej wyniku stwierdził, że powódka wbrew obowiązkowi wynikającemu
z art. 6 k.c. i art. 232 zd. 1 k.p.c. nie wykazała kwot jakie mieliby ponosić poszczególni uczestnicy kursu i jaka część z tych kwot powinna zostać wypłacona powódce, nie wykazała także ilości uczniów kursu w grupie powódki za dany rok szkolny, wysokości opłat uiszczanych przez każdego z uczestników ani wysokości potrąceń na rzecz franczyzodawcy. Ponadto uznał za nieudowodnione uznał także ustne ustalenia stron
a dotyczące kwoty 8 zł otrzymywanych tytułem wynagrodzenia od każdego ucznia.
O kosztach procesu orzekał na podstawie regulacji art. 98 k.p.c.
Orzeczenie zaskarżyła powódka E. K. w całości, wniosła o jego zmianę poprzez zasądzenie kwoty 6 604,79 zł na rzecz powódki.
Zarzuciła błąd w ustaleniach stanu faktycznego polegający na pominięciu dowodów
z dokumentów tj. zestawień liczby dzieci które uczyła powódka. Ponadto zarzuciła,
że przy ferowaniu wyroku naruszono przepisy prawa procesowego i materialnego, regulacje:
art. 217 § 3 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez oddalenie wniosków dowodowych powoda tj. zeznań świadka S. P. oraz oddalenie wniosków dowodowych z biegłego sądowego w sytuacji gdy dokumenty powyższe miały istotny wpływ na ustalenie stanu faktycznego w sprawie;
art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie wbrew zasadzie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, granic swobodnej oceny dowodów
i odmowę wiary i mocy dowodowej dowodowi z przesłuchania powódki;
art. 379 pkt 5 k.p.c. poprzez nie przesłanie stronom postępowania dokumentów księgowych firmy pozwanej oraz zaświadczenia z Urzędu Skarbowego
w sytuacji gdy dokumenty nadesłane przez biuro rachunkowe pozwanej różnią się deklaracji składnych do Urzędu Skarbowego za sporne lata;
art. 734 k.p.c. i art. 735 k.p.c. poprzez uznanie, iż od wynagrodzenia za umowę zlecenie należy odjąć koszty prowadzenia działalności gospodarczej;
art. 6 k.c. poprzez błędne jego zastosowanie stwierdzenie, że strona
nie udowodniła liczby dzieci uczęszczających na kurs w sytuacji gdy zostały złożone dokumenty na tę okoliczność wzajemnie przyznane.
W uzasadnieniu podnosiła między innymi, iż dołączyła do pozwu wyliczenie tabelaryczne, z którego wynikało ile uczyła dzieci i jaki kwoty wpłacali rodzice za kurs, wyliczenie takie dołączyła także pozwana. Podkreśliła, że zasadą przy ocenie umowy sporządzonej na piśmie jest jej gramatyczne brzmienie. Z zapisu § 4 umowy wynika bezpośrednio iż podstawę wyliczenia wynagrodzenia przyjęto minimalny próg 25% brutto wpływów z zajęć.
W odpowiedzi na apelację
pozwana J. R.
wnosiła o jej oddalenie oraz zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów zastępstwa adwokackiego
w postępowaniu odwoławczym według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :
Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powódki przyjmując, że mają one źródło w łączącej strony umowie.
Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia (pozytywne) mają podstawę w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym,
który w zakresie poczynionych ustaleń jest logiczny oraz wewnętrznie spójny, a informacje zawarte w poszczególnych źródłach dowodowych wzajemnie się uzupełniaj i potwierdzają i jako takie są w pełni wiarygodne.
Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sąd pierwszej instancji .
Ze wskazaną poniżej modyfikacją prawidłowa jest także dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego - w jej zasadniczej części -dotyczącej oceny leżącego u podstaw dochodzonych roszczeń stosunku prawnego łączącego strony oraz jego treści i w tym zakresie Sąd odwoławczy ocenę tę podziela.
Przy konstruowaniu podstawy faktycznej orzeczenia umknęło jednak jego uwadze – na co słusznie zwraca uwagę apelacja - że pozwana dołączyła do sprzeciwu od nakazu zapłaty zestawienie tabelaryczne, w którego jednoznacznie wynika ile i jakie dzieci uczęszczało na kurs oraz jakie kwoty były wpłacane przez ich rodziców.
Zestawienie to nie zostało zakwestionowane przez powódkę i tym samym zawarte w nim informacje jako milcząca przyznane przez skarżącą należy uznać
za bezsporne pomiędzy stronami (art. 230 k.p.c.).
Informacje te korelują z danymi zawartymi w zestawieniu dołączonym
przez skarżącą do pozwu, w konsekwencji czego zawarte w nim wyliczenia należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z § 4 umowy z dnia 15 09 2014r. i umowy z dnia 16 09 2013r. „zleceniodawca wypłaca zleceniobiorcy comiesięczne wynagrodzenie w wysokości 25%-33% brutto wpływów z zajęć przeprowadzonych w dany okresie rozliczeniowym.”.
Postanowienia te są jednoznaczne i ich treść nie budzi żadnych wątpliwości.
Słusznie zatem apelacja podnosi, ze należy je interpretować zgodnie
z ich literalnym brzmieniem, a ewentualna ich zmiana – zgodnie z regulacją art. 77 § 1 k.c. - wymagała zachowania formy pisemnej.
W toku postepowania nie wykazano, że taka zmiana miała miejsce i tym samym postanowienia te należy uznać za wiążące strony.
W połączeniu z powyższym czyniło to powództwo a w konsekwencji tego także apelację w całości uzasadnionymi i prowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku.
Reasumując z podanych powyżej względów zaskarżony wyrok jest wadli-wy i dlatego apelację powódki jako uzasadnioną uwzględniono orzekając jak
w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 1 i § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015r. poz. 1804) , biorąc pod uwagę, iż pozwana uległa w całości w postępowaniu odwoławczym i powinna zwrócić powódce poniesione przez nią w tym postępowaniu koszty opłaty od apelacji w kwocie 250zł i zastępstwa przez fachowego pełnomocnika w wysokości 1 200zł.
SSO Leszek Dąbek