Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją numer (...) z dnia 16 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że D. Ż. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie:

-

od 2 listopada 2001 roku do 28 lutego 2002 roku,

-

od 5 listopada 2010 roku do 10 października 2011 roku,

-

od 1 października 2012 roku do 29 listopada 2012 roku,

-

od 1 stycznia 2013 roku do 15 września 2013 roku

i ustalił:

-

miesięczne podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za okresy: od listopada do grudnia 2010 roku, od stycznia do października 2011 roku, od października do listopada 2012 roku, od stycznia do września 2013 roku,

-

miesięczne podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres od marca 2002 roku do maja 2014 roku,

-

miesięczne podstawy wymiaru składek na Fundusz Pracy za okresy: od listopada do października 2011 roku, od października do listopada 2012 roku, od stycznia do września 2013 roku.

W uzasadnieniu decyzji Zakład wskazał, iż D. Ż. figuruje w ewidencji jako podatnik z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od 9 października 2001 roku, a w zeznaniach podatkowych PIT – 36 złożonych za lata 2000 – 2013 wykazał przychody, koszty oraz dochód bądź stratę. D. Ż. figuruje ponadto jako podatnik podatku od towarów i usług (...) od dnia 9 października 2001 roku oraz złożył deklaracje VAT za okres od października 2001 roku do grudnia 2013 roku.

W okresach: od 16 września 2002 roku do 15 października 2002 roku, od 1 lutego 2003 roku do 20 grudnia 2003 roku, od 1 grudnia 2005 roku do 4 listopada 2010 roku D. Ż. był zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W okresach: od 10 lipca 2008 roku do 7 lutego 2009 roku, od 1 października 2009 roku do 31 października 2010 roku, od 16 września 2013 roku wnioskodawca był zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W okresie od 16 listopada 2010 roku do 15 grudnia 2010 roku płatnik F. (...) zgłosił wnioskodawcę do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy zlecenia.

W okresie od 11 października 2011 roku do 31 grudnia 2012 roku wnioskodawca został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako pracownik przez płatnika składek EL-I. SERWIS – (...).

W okresie od 1 października 2012 roku do 29 listopada 2012 roku wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym.

W ocenie organu rentowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że D. Ż. prowadzi działalność gospodarczą nieprzerwanie od 9 października 2001 roku i z tego tytułu podlega obowiązkowym ubezpieczeniom w okresach wskazanych w decyzji.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył D. Ż. podnosząc, że faktycznie nie wyrejestrował prowadzonej działalności gospodarczej, licząc, że ją reaktywuje.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z dnia 20 maja 2015 roku Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie D. Ż. od decyzji z dnia 16 czerwca 2014 roku.

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2016 roku Sąd Apelacyjny w Łodzi, na skutek złożonej przez D. Ż. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 20 maja 2015 roku, uchylił zaskarżony wyrok oraz przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Łodzi do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu za drugą instancję.

Na rozprawie w dniu 26 czerwca 2017 roku D. Ż. poparł odwołanie. Oświadczył, że podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom do dnia 31 grudnia 2010 roku oraz że nie powinien być zobowiązany do opłacania składek od 1 stycznia 2011 roku.

W odniesieniu do składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres do czerwca 2007 roku wnioskodawca podniósł zarzut przedawnienia.

(oświadczenie wnioskodawcy – k.136 – 137 odwrót)

Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

(oświadczenie pełnomocnika organu rentowego k.136 – 137 odwrót)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 9 października 2001 roku wnioskodawca D. Ż. uzyskał wpis do ewidencji podmiotów gospodarczych jako osoba (...).

Wnioskodawca zaprzestał wykonywania działalności z dniem 31 grudnia 2010 roku.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawca od dnia 2 listopada 2001 roku dokonał zgłoszenia jako płatnika składek oraz zgłoszenia do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego.

Wnioskodawca figurował w ewidencji jako podatnik podatku od towarów i usług (...) od dnia 9 października 2001 roku oraz złożył deklaracje VAT za okres od października 2001 roku do grudnia 2013 roku.

Wnioskodawca dokonał wykreślenia z rejestru działalności gospodarczej z dniem 30 grudnia 2014 roku.

(wypis z (...) k. 43, informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. - k.28, dokumentacja Urzędu Skarbowego Ł. - k.28 a)

W okresach od 1 marca 2002 roku do 15 września 2002 roku, od 16 października 2002 roku do 31 stycznia 2003 roku, od 21 grudnia 2003 roku do 30 listopada 2005 roku, od 1 kwietnia 2006 roku do 30 kwietnia 2006 roku, od 1 września 2006 roku do 31 października 2006 roku, od 1 grudnia 2007 roku do 31 grudnia 2007 roku, od 1 maja 2008 roku do 31 maja 2008 roku wnioskodawca został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w spółce cywilnej (...).

Spółkę tę tworzył wnioskodawca i P. G. – od 1 marca 2002 roku.

W okresie od 25 sierpnia 1999 roku spółkę cywilną P. P.H.U (...) tworzyli B. Ż. i P. G.. P.P.H.U (...) zostało wykreślone z rejestru z dniem 31 grudnia 2014 roku (jako datę zaprzestania prowadzenia działalności wskazano 30 listopada 2010 roku).

(zeznania wnioskodawcy k.39 w zw. z k.38, wypis z (...) k.45, informacja Głównego Urzędu Statystycznego k. 45 )

W okresie od 16 września 2002 roku do 15 października 2002 roku, od 1 lutego 2003 roku do 20 grudnia 2003 roku, od 1 grudnia 2005 roku do 4 listopada 2010 roku D. Ż. był zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (...).

(zeznania wnioskodawcy k. 39 w zw. z k.38)

W okresach: od 10 lipca 2008 roku do 7 lutego 2009 roku, od 1 października 2009 roku do 31 października 2010 roku oraz od 16 września 2013 roku wnioskodawca był zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (...). W okresie od 16 listopada 2010 roku do 15 grudnia 2010 roku płatnik zgłosił wnioskodawcę do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy zlecenia.

(okoliczności bezsporne)

W okresie od 11 października 2011 roku do 31 grudnia 2012 roku wnioskodawca został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych jako pracownik przez płatnika składek EL - I. SERWIS – (...).

W okresie od 1 października 2012 roku do 29 listopada 2012 roku wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 14 stycznia 2015 roku wnioskodawca złożył dwa wnioski do organu rentowego o umorzenie nieopłaconych należności z tytułu ubezpieczenia emerytalnego, rentowego wypadkowego. Na jednym wniosku znajduje się pieczątka P.P.H.U. (...) i informacja wnioskodawcy, że zlikwidował działalność z dniem 31 grudnia 2010 roku, a na drugim pieczątka (...) P.P.H.U. (...), P. G. i informacja wnioskodawcy, że zlikwidował działalność z dniem 30 listopada 2010 roku.

(kserokopie wniosków - k.42, k.45)

Pismem z dnia 24 kwietnia 2014 roku wnioskodawca został poinformowany o nieprawidłowościach w dokumentach ubezpieczeniowych złożonych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej oraz poproszony o wyjaśnienie w jakim okresie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą.

(pismo ZUS - k.24 akt ZUS)

W dniu 16 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję.

W latach 2011 – 2013 przychody wnioskodawcy z tytułu działalności gospodarczej przedstawiały się następująco:

-

w 2011 roku – przychód - 2,00 zł; koszty uzyskania przychodu – 29,40 zł,

-

w 2012 roku – przychód - 0,00 zł; koszty uzyskania przychodu – 0,00 zł,

-

w 2013 roku - przychód - 0,00 zł koszty uzyskania przychodu – 0,00 zł.

(dokumentacja skarbowa k.28 a)

D. Ż. prowadził działalność gospodarczą w formie jednoosobowej ( (...)), a także w formie spółki ( (...)).

Firma (...) zajmowała się wykańczaniem tkanin wyprodukowanych przez firmę (...) i zakończyła swą działalność z dniem 31 grudnia 2010 roku. Firma (...) zakończyła swą działalność z dniem 20 listopada 2010 roku.

Wnioskodawca zgłosił fakt zaprzestania działalności gospodarczej w momencie wyrejestrowywania działalności.

Firma (...) dzierżawiła pomieszczenia od firmy (...) z B., której właścicielem był wspólnik wnioskodawcy. D. Ż. przez dwa miesiące dzierżawił maszyny i pomieszczenia, a po sprzedaży ww. zakładu innej firmie (...) przestał produkować. Po 30 listopada 2010 roku D. Ż. nie osiągał przychodu z tytułu działalności gospodarczej, gdyż nie dochodziło do sprzedaży. Wnioskodawca składał deklaracje VAT, gdyż nie wyrejestrował działalności.

(zeznania wnioskodawcy k.137 – 137 odwrót)

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny między stronami. Istotne w sprawie okoliczności zostały ustalone na podstawie dowodów z dokumentów oraz zeznań wnioskodawcy, które nie były kwestionowane w toku postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie D. Ż. jest częściowo zasadne.

Na wstępie zauważyć należy, że decyzja o objęciu określonym tytułem ubezpieczenia społecznego, jak również decyzja ustalająca podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne ma charakter decyzji deklaratoryjnej, albowiem stwierdza jedynie zaistnienie stanu prawnego zgodnego z przepisami prawa ubezpieczeń społecznych. Na kształt decyzji dotyczącej ubezpieczenia wpływa tym samym jedynie fakt istnienia bądź nieistnienia tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, a w drugim przypadku – istnienie takiej sytuacji faktycznej, która odpowiada konkretnemu przepisowi regulującemu podstawę wymiaru składki.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 5 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.963 z późn. zm.), obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi. Na mocy art.13 punkt 4 powyższej ustawy osoby prowadzące działalność pozarolniczą podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności.

Zgodnie z art.8 ust.6 punkt 1 ww. ustawy za osobę prowadząca działalność gospodarczą uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarcza na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych.

Stosownie do treści art.9 ust.1 ww. ustawy obowiązkowe ubezpieczenia społeczne nie występują tylko wówczas, gdy osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą jednocześnie podlega ubezpieczeniom z tytułu zatrudnienia. W takiej sytuacji osoba prowadząca działalność gospodarcza pozarolniczą podlega tylko ubezpieczeniu zdrowotnemu zgodnie z art.66 ust.1 punkt 1 lit. c ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. nr 210 poz. 2135 z późn. zm.)

Każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Każda osoba w stosunku do której wygasł tytułu do ubezpieczeń społecznych podlega terminie 7 dni od daty zaistnienia tego faktu wyrejestrowaniu z tych ubezpieczeń. Obowiązek zgłaszania do ubezpieczeń społecznych osób prowadzących działalność gospodarcza oraz zgłoszenia wyrejestrowania z tych ubezpieczeń należy do tych osób (art.36 ust.1, ust.4 i ust.11 ww. ustawy.)

Zgodnie z art.18 ust.8 ww. ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących działalność gospodarczą stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale , z zastrzeżeniem ust. 9 i 10.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe stanowi zgodnie z art.20 ust.1 ww. ustawy. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Zgodnie z art.53 ust.1 i art.56 ust.1 obowiązującej do dnia 31 maja 2004 roku ustawy z 14 grudnia 1994 roku o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jednolity Dz.U. z 2003 roku, nr 58, poz.514) oraz zgodnie z art.104 ust.1 i art.107 ust.1, obowiązującej od dnia 1 czerwca 2004 roku ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz.U. z 2017 roku, poz.1065) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art.19 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej najniższe wynagrodzenie za pracę opłacały osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowego na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art.21 ust.1, obowiązującej od 1stycznia 1999 roku do 31 marca 2003 roku ustawy z dnia 6 lutego 1997 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. nr 28, poz.53), do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność, zastosowanie miały przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust.2b. W związku z powyższym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne tych osób – do dnia 31 marca 2003 roku stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale.

Zgodnie z art.23 ust.2, obowiązującej od dnia 1 kwietnia 2003 roku do 30 września 2004 roku ustawy z dnia 23 stycznia 2003 roku o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. nr 45, poz.391) oraz art.81 ust.2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.1793 – w brzmieniu obowiązującym do dnia 26 marca 2009 roku) podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność gospodarczą stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego wynagrodzenia. Składka w nowej wysokości obowiązywała od trzeciego miesiąca następnego kwartału.

Zgodnie z art.79 ust.2 oraz art.81 ust.2 ww. ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 27 marca 2009 roku, nadanym ustawą z dnia 29 stycznia 2009 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. nr 38 poz. 299) podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. Składka na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących działalność jest miesięczna i niepodzielna. Oznacza to, że również w przypadku, gdy działalność prowadzona jest przez część miesiąca na to ubezpieczenie rozlicza się i opłaca od pełnej podstawy wymiaru. Zgodnie z art.87 ust.1 osoby prowadzące pozarolnicza działalność gospodarcza są obowiązane, bez uprzedniego wezwania, opłacić i rozliczyć składki na ubezpieczenie zdrowotne za każdy miesiąc kalendarzowy w trybie i na zasadach oraz w terminie przewidzianym dla składek na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art.22 ust.1 ustawy z dnia 6 lutego 1997 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, art.24 ust.1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 roku o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz art.82 ust.1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w przypadku, gdy osoba prowadząca pozarolniczą działalność jednocześnie jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia, składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca się zarówno z tytułu umowy o pracę, umowy zlecenia jak i z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art.22 ust.2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym oraz art.24 ust.3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 roku o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia w przypadku gdy ubezpieczony uzyskiwał przychody z więcej niż jednego źródła przychodów w ramach tego samego tytułu, składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłacał odrębnie od każdego z tych źródeł przychodów. Natomiast, zgodnie z art.82 ust.3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, jeżeli ubezpieczony, prowadzący pozarolnicza działalność, uzyskuje przychody z więcej niż jednego z rodzajów działalności, składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana od każdego rodzaju działalności.

Podkreślić należy, że istota niniejszego postępowania sprowadziła się do ustalenia czy po 31 grudnia 2010 roku D. Ż. z tytułu zarejestrowanej działalności gospodarczej podlegał ubezpieczeniom. W niniejszej sprawie nie ulegało bowiem wątpliwości, że od dnia 9 października 2001 roku wnioskodawca uzyskał wpis do ewidencji podmiotów gospodarczych jako osoba prowadząca działalność gospodarczą oraz że wpis ten został wykreślony z dniem 30 grudnia 2014 roku.

W tym miejscu wskazać należy, że w judykaturze i piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, że obowiązkowe ubezpieczenie społeczne osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą wynika z rzeczywistego prowadzenia tej działalności.

Odnosząc się do powyższej spornej kwestii wskazać w pierwszej kolejności należy na definicję działalności gospodarczej zawartą w art.2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku poz.1829) działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W orzecznictwie przyjmuje się, że cechami działalności gospodarczej są:

1) zawodowy (a więc stały) charakter,

2) związana z nią powtarzalność podejmowanych działań,

3) podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania,

4) uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Podkreśla się także, iż dla uznania określonej przedmiotowo działalności za działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej. Przesłanka wykonywania działalności gospodarczej w sposób ciągły nie jest rozumiana jako konieczność jej wykonywania bez przerwy, lecz jako zamiar powtarzalności określonych czynności w odróżnieniu od ich przypadkowości, sporadyczności lub okazjonalności. Przyjmuje się zatem, że działalność gospodarcza z założenia jest działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany i nastawioną na nieokreślony z góry okres czasu, a ponadto związana jest z nią konieczność ponoszenia przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego. Nie uznaje się więc za działalność gospodarczą: działalności okresowej i sporadycznej (wyrok Sądu Najwyższego z 30 listopada 2005 roku, I UK 95/05,Lex nr 195800; postanowienie Sądu Najwyższego z 17 lipca 2003 roku, II UK 111/03, Lex nr 79921).

W ocenie Sądu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wnioskodawca po 31 grudnia 2010 roku faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej, gdyż jego zachowanie nie odpowiada definicji wskazanej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności o charakterze zarobkowym i nie uczestniczył w obrocie gospodarczym. Wprawdzie wnioskodawca nadal składał deklaracje VAT, czy też zeznania podatkowe odnoszące się do działalności gospodarczej, to jednak nie uzyskiwał z tego tytułu przychodu, a co za tym idzie zarobku rozumianego, jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami. Co prawda, brak osiągania dochodów z danej działalności, czy też ponoszenie strat przez daną działalność (zarówno przejściowo, jak i w dłuższych okresach) nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, to jednak nie jest możliwym przyjęcie, że po 31 grudnia 2010 roku wnioskodawca dążył do osiągnięcia zarobku. Nie ma podstaw do przyjęcia, że wnioskodawca w jakikolwiek sposób uczestniczył w obrocie gospodarczym, nie uzewnętrzniał faktu prowadzenia działalności względem innych podmiotów – innych przedsiębiorców czy też potencjalnych klientów. Wnioskodawca pomimo braku woli prowadzenia działalności gospodarczej nie dopełnił kwestii jej wyrejestrowania przez okres 4 lat, to jednak samo legitymowanie się wpisem do rejestru przedsiębiorców, wobec udowodnionych przez stronę faktów jej nieprowadzenia, nie mogło przesądzać o obowiązku podlegania ubezpieczeniom. Z uwagi na powyższe, nie zaistniała tym samym konieczność ustalenia podstawy wymiaru składek.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1a sentencji wyroku wskazując, że D. Ż. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym to jest: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w okresie od 1 stycznia 2011 roku do 10 października 2011 roku, od 1 października 2012 roku do 29 listopada 2012 roku, od 1 stycznia 2013 roku do 15 września 2013 roku (w pozostałych okresach przypadających po 31 grudnia 2010 roku wnioskodawca posiadał inny tytuł do ubezpieczeń), a punkcie 1b sentencji wyroku wskazał, że nie podlegają ustaleniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu działalności gospodarczej za okres od stycznia 2011 roku do września 2011 roku, za październik 2011 roku, za październik i listopad 2012 roku, za okres od stycznia do sierpnia 2013 roku i za wrzesień 2013 roku, na ubezpieczenie zdrowotne za okres od stycznia 2011 roku do maja 2014 roku, na Fundusz Pracy za okres od stycznia 2011 roku do września 2011 roku, za październik 2011 roku, za październik i listopad 2012 roku, za okres od stycznia do sierpnia 2013 roku i za wrzesień 2013 roku.

Jednocześnie wobec braku możliwości uwzględnienia zarzutu przedawnienia Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie w pozostałej części, o czym orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku.

Wskazać należy, że decyzja dotycząca D. Ż. odnosi się do kwestii podlegania przez niego ubezpieczeniom społecznym i wysokości podstawy wymiaru składek, a nie zaś kwestii ustalenia zobowiązań składkowych. Czym innym jest bowiem kwestia ustalenia podlegania ubezpieczeniom społecznym i określenie podstaw wymiaru składek, a czym innym jest kwestia ustalenia wysokości zobowiązania płatnika z tytułu nieopłaconych składek. Sąd podziela pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 lipca 2013 roku (III AUa 1688/12, Lex nr 1372292) zgodnie z którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych w ramach uprawnień wynikających z art.83 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych może wydać decyzję ustalającą prawidłowe podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w każdym czasie, a prawo do wydania takiej decyzji nie ulega przedawnieniu, temu bowiem (zgodnie z art.24 ust.4 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) podlegają jedynie należności z tytułu składek. Skoro decyzja dotycząca wnioskodawcy nie określiła należności jakie powinien opłacić płatnik to zarzut przedawnienia nie mógł zostać wzięty pod uwagę.

(S.B.)

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

1)  pełnomocnikowi organu rentowego, wypożyczając akta rentowe,

2)  wnioskodawcy z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

30.08.217 r.