Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2016 roku - znak (...)/ (...)/2016-SER-1
- Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia
28 września 2016 roku odmówił J. P. prawa do świadczenia przedemerytalnego.
W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ostatnia umowa o pracę wnioskodawczyni została rozwiązana z powodu upływu czasu, na jaki była zawarta. Wnioskodawczyni na wymagane 30 lat udowodniła 29 lat, 6 miesięcy i 15 dniu okresów składkowych
i nieskładkowych. Organ rentowy nie uwzględnił do stażu pracy:

- okresów opieki na dzieckiem od 04.02.1989 r. do 11.09.1989 r., od 21.10.1989 r. do 23.09.1990 r., przekraczającego długość przewidzianą w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS;

- nieobecności nieusprawiedliwione lub usprawiedliwione w dniach: 11.12.1993 r.
i 06.10.1999 r.;

- urlopów bezpłatnych: od 25.12.2001 r. do 31.12.2001 r.; 29.04.2002 r.; od 26.04.2010 r. do 30.04.2010 r.; 11.08.2010 r.; 01.12.2010 r.; 31.12.2010 r.; 11.03.2011 r.; 06.01.2014 r.; 12.01.2014 r.; 01.07.2014 r.; od 10.07.2014 r. do 14.07.2014 r.; 06.08.2014 r.; 05.01.2015 r.; 27.04.2015 r.; 09.05.2015 r.; 02.06.2015 r.; 26.06.2015 r.; od 11.01.2016 r. do 12.01.2016 r.; 16.01.2016 r.;

- okresu zatrudnienia od 08.07.1993 r. do 19.09.1993 r., ponieważ w świadectwie pracy wykazano błędne daty okresów nieskładkowych,

- okresu zatrudnienia od 21.02.1994 r. do 21.03.1994 r., ponieważ brak jest informacji, czy występowały okresy nieskładkowe, urlopy bezpłatne,

- okresów rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

/decyzja - k. 49 - 49 verte plik III akt ZUS/

W dniu 16 grudnia 2016 roku odwołanie od ww. decyzji złożyła J. P.. Przyznała, że umowa o pracę uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na jaki została zawarta, wskazując, że była to praca tymczasowa i jeżeli była praca to umowy były zawierane, jak nie było pracy – to nie proponowano jej zatrudnienia. Podniosła nadto, że pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców.

/odwołanie - k. 2 - 3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 28 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazano, że wnioskodawczyni nie załączyła do odwołania zaświadczenia potwierdzającego pracę w gospodarstwie rolnym rodziców. Nadto wnioskodawczyni przy wcześniejszym wniosku o świadczenie przedemerytalne, jak i przy wniosku o kapitał początkowy nie podawała informacji, że pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców.

/odpowiedź na odwołanie - k. 4 - 4 verte/

Wnioskodawczyni złożyła w dniu 13 lutego 2017 roku w organie rentowym oświadczenie o zatrudnieniu w gospodarstwie rolnym rodziców w miejscowości R. w okresie od 13 listopada 1973 do 9 czerwca 1976 roku.

/oświadczenia - k. 13/

Pismem procesowym z dnia 31 marca 2017 roku organ rentowy wskazał, że oświadczenie to nie ma wpływu na jego stanowisko w sprawie, gdyż podnoszone w nim okoliczności nie zostały udowodnione.

/pismo procesowe - k. 16/

Na rozprawie w dniu 5 lipca 2017 roku wnioskodawczyni poparła odwołanie,
a pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie.

/stanowiska stron - e-protokół z dnia 5 lipca 2017 roku - 00:00:52 - 00:06:34, 00:14:36 - 00:14:43 - płyta - k. 33/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. urodziła się w dniu (...).

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek o świadczenie przedemerytalne - k. 1 plik III akt ZUS/

W dniu 28 września 2016 roku J. P. złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek o świadczenie przedemerytalne - k. 1 plik III akt ZUS/

Wnioskodawczyni udowodniła przed organem rentowym staż pracy w wymiarze
29 lat, 6 miesięcy i 15 dni - w tym 23 lata, 4 miesiące i 15 dni okresów składkowych oraz
6 lat i 2 miesiące okresów nieskładkowych.

/okoliczność bezsporna, a nadto: zestawienie - k. 42 - 48 verte; dokumentacja - k. 10 - 18 verte i k. 38 plik III akt ZUS/

Rodzice wnioskodawczyni - W. i W. K. prowadzili w okresie od
13 listopada 1973 roku do 9 czerwca 1976 roku gospodarstwo rolne o powierzchni 8,49 ha
w miejscowości R.. Utrzymywali się z pracy w gospodarstwie i nie pracowali zawodowo. Zajmowali się uprawą warzyw, zbóż oraz hodowlą krów, świń i drobiu.

/zaświadczenie - k. 13; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 5 lipca 2017 roku - 00:08:37 - 00:13:31 - płyta - k. 33 w zw. z e-protokół z dnia 26 kwietnia 2017 roku - 00:01:46 - 00:15:52 - płyta - k. 26/

Wnioskodawczyni uczyła się w szkole podstawowej w miejscowości S. - oddalonej o 3 km od miejsca zamieszkania. Naukę w szkole podstawowej zakończyła w 1974 roku. Następnie podjęła naukę w szkole plastycznej, którą przerwała z powodu choroby, a później kontynuowała naukę w (...) Szkole (...) w Ł. - oddalonej o ok. 80 km od R.. Nauka w szkole odbywała się od poniedziałku do soboty. Wnioskodawczyni wynajmowała wtedy mieszkanie w Ł. i przyjeżdżała do domu tylko na wakacje i w dni wolne od nauki. Pomagała wówczas przy żniwach i wykopkach, podobnie jak jej rodzeństwo.

/ oświadczenie - k. 13; zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 5 lipca 2017 roku - 00:08:37 - 00:14:36 - płyta - k. 33 w zw. z e-protokół z dnia 26 kwietnia 2017 roku - 00:01:46 - 00:15:52 - płyta - k. 26/

Wnioskodawczyni ukończyła (...) Szkołę (...) w Ł. w 1977 roku i od 1978 roku podjęła zatrudnienie. Przez cały ten czas mieszkała w Ł..

/zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 5 lipca 2017 roku - 00:08:37 - 00:13:31 - płyta - k. 33 w zw. z e-protokół z dnia 26 kwietnia 2017 roku - 00:01:46 - 00:15:52 - płyta
- k. 26/

Ostatnim miejscem zatrudnienia wnioskodawczyni była Agencja Pracy (...) sp. z o.o. w P., gdzie wnioskodawczyni pracowała w okresie od
25 stycznia 2016 roku do 31 stycznia 2016 roku w wymiarze pełnego etatu na stanowisku tymczasowego pracownika produkcyjnego. Stosunek pracy ustał wskutek upływy czasu, na który była zawarta umowa. Wcześniej wnioskodawczyni była kilkukrotnie zatrudniona u tego pracodawcy na podstawie umów o pracę czas określony jako pracownik tymczasowy. Stosunek pracy za każdym razem ustawał wskutek upływy czasu, na który były zawarte umowy.

/ okoliczności bezsporne, a nadto: zeznania wnioskodawczyni - e-protokół z dnia 5 lipca 2017 roku - 00:08:37 - 00:13:31 - płyta - k. 33 w zw. z e-protokół z dnia 26 kwietnia 2017 roku - 00:15:52 - 00:20:39 - płyta - k. 26; akta osobowe - k. 29; świadectwa pracy – k.13-16 plik III akt ZUS /

J. P. od dnia 4 marca 2016 roku jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. jako osoba bezrobotna. Okres 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych upłynął z dniem 31 sierpnia 2016 roku, co zostało stwierdzone zaświadczeniem z dnia 31 sierpnia 2016 roku.

/okoliczność bezsporna, a nadto: zaświadczenie – k. 17 akt ZUS, karta wypłaty świadczeń
- k. 18 plik III akt ZUS/

We wskazanym okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych wnioskodawczyni nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bądź zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych.

/okoliczność bezsporna, a nadto: zaświadczenie – k. 17 plik III akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach ZUS oraz na podstawie zeznań wnioskodawczyni. Tak poczynione ustalenia faktyczne były zasadniczo bezsporne.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2, 4 i 6 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku
o świadczeniach przedemerytalnych ( tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 170 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

- do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz. 645 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat – kobieta oraz 60 lat – mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn lub

- do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn lub

- do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych stanowi, że za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do treści art. 2 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia
w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180 - dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Osoba ubiegająca się o świadczenie przedemerytalne musi spełniać łącznie przesłanki wymienione w art. 2 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 645 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przyczynach dotyczących zakładu pracy - oznacza to:

a)  rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania
z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy ( Dz. U.
z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b)  rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c)  wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy,

d)  rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, że ostatni stosunek pracy wnioskodawczyni uległ rozwiązaniu z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 roku o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (tj. Dz.U z 2016 roku, poz.360) agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony.

Wnioskodawczyni sama przyznała, że pracodawca - Agencja Pracy (...) sp. z o.o. w P. - zawierał z nią kolejne umowy o pracę na czas określony i ostatnia z nich uległa rozwiązaniu z upływem okresu, na jaki została zawarta - zgodnie z art. 30 § 1 pkt 4 k.p. Nie doszło zatem do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2, 4 i 6 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku
o świadczeniach przedemerytalnych.

Kwestią sporną, która wyłoniła się na gruncie rozpoznawanej sprawy, był wymiar okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawczyni, która przed organem rentowym udowodniła tylko staż pracy w wymiarze 29 lat, 6 miesięcy i 15 dni - w tym 23 lata, 4 miesiące i 15 okresów składkowych oraz 6 lat i 2 miesiące okresów nieskładkowych. Ponadto wnioskodawczyni podnosiła, że w okresie od dnia 13 listopada 1973 roku do dnia 9 czerwca 1976 roku pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców. Zdaniem ZUS okres ten nie podlega uwzględnieniu.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu było zatem, czy wnioskodawczyni ma wymagany w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku
o świadczeniach przedemerytalnych 30-letni okres składkowy i nieskładkowy. Stanowisko organu rentowego w tej kwestii należy ocenić jako słuszne w świetle okoliczności faktycznych sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa.

Wnioskodawczyni sama przyznała, że w okresie od dnia 13 listopada 1973 roku do
dnia 9 czerwca 1976 roku uczyła się w trybie dziennym - najpierw w szkole podstawowej, a potem w średniej szkole zasadniczej. Obie te szkoły były oddalone od miejsca zamieszkania wnioskodawczyni i położenia gospodarstwa rolnego rodziców. Aby kontynuować naukę w szkole średniej wnioskodawczyni musiała wyjąć mieszkanie w Ł. i tam mieszkała na stałe oraz uczyła się, a do domu przyjeżdżała tylko w wakacje i dni wolne od nauki. Nie można zatem przyjąć, że praca w gospodarstwie rolnym była przez nią wykonywana w wymiarze, co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5–7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Powołany przepis wymienia 3 okresy podlegające uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do emerytury oraz obliczania wysokości emerytury, które z zastrzeżeniem art. 56 traktować można jako okresy składkowe.

Powyższa regulacja wprost nie stawia innych wymagań, jakie należy spełniać
w zakresie warunków pracy w gospodarstwie rolnym. Przede wszystkim przepis ten nie wyznacza rozmiaru świadczonej pracy, podczas gdy art. 6 ust. 2 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do uwzględnienia okresów pracy przed dniem 15 listopada 1991 roku wymaga, aby praca wykonywana była w wymiarze, co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy.

Jak stanowi art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników ( t.j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 277), ilekroć w ustawie jest mowa
o domowniku – rozumie się osobę bliską rolnikowi, która:

a) ukończyła 16 lat,

b) pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie,

c) stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.

W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał, że okresu pracy wnioskodawczyni
w gospodarstwie rolnym rodziców nie można uznać za okres składkowy w rozumieniu
ww. przepisów.

Dopuszczalność uwzględnienia takiego okresu należy oceniać m. in. po ustaleniu wymiaru czasu takiej pracy. Stanowisko orzecznictwa jest w tym zakresie ugruntowane
i jednolite. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy m. in. w wyroku z dnia 19 grudnia 2000 roku ( sygn. akt II UKN 155/100, publ. OSNP 2002/16/394) przy ustaleniu prawa do emerytury uwzględnia się okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, świadczonej przed dniem 1 stycznia 1983 r. w wymiarze przekraczającym połowę pełnego wymiaru czasu pracy, także w czasie wakacji szkolnych. Podobnie SN wypowiedział się
w wyroku z dnia 18 marca 1999 roku ( II UKN 528/98 OSNAP 2000/10/399) wskazując,
że wykonywanie przez domownika w gospodarstwie rolnym prac o charakterze dorywczym, okazjonalnie i w wymiarze niższym od połowy pełnego wymiaru czasu pracy, nie może być traktowane jako okres składkowy. Doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, zwyczajowo wymaganych od dzieci jako członków rodziny rolnika, nie stanowi stałej pracy w gospodarstwie rolnym ( tak SN w wyroku z dnia 10 maja 2000 roku, II UKN 535/99, OSNAP 2001/21/650).

Nauka w szkole średniej, w innej miejscowości oddalonej od miejsca zamieszkania odbywana w systemie dziennym, uniemożliwia podjęcie stałej pracy w gospodarstwie rolnym, w rozmiarze pozwalającym na zaliczenie jej do okresu zatrudnienia. Osoby takie nie wykonują stałej pracy w gospodarstwie, ponieważ ich głównym zajęciem jest nauka w szkole, obecność na zajęciach i przygotowywanie się do nich. Pracę w pełnym wymiarze mogą świadczyć jedynie w okresach wolnych od zajęć, czyli w wakacje, w czasie ferii. Dyspozycyjność takiej osoby dla gospodarstwa rolnego jest mocno ograniczona ( tak też SN w wyroku z dnia 3 lipca 2001 roku, II UKN 466/00, publ. OSNP 2003/7/186 oraz SA w Ł. w wyroku z dnia 10 lipca 2013 roku, III AUa 1697/12, LEX nr 1356543).

Osoba ubiegająca się o zaliczenie okresu pracy w gospodarstwie rolnym do stażu pracy, powinna spełniać kryteria uznania jej za domownika określone w art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników. Stała praca w rozumieniu tego przepisu oznacza zaś pracę w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie. Warunku tego nie mogą spełnić osoby uczące się w trybie dziennym. Wnioskodawczyni ukończyła 16 lat w dniu 13 listopada 1974 roku, jednak nawet po tej dacie nie ma podstaw do przyjęcia, że pracowała w wymiarze, co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy, gdyż mogła wówczas świadczyć jedynie zwyczajową pomoc.

W innym wyroku Sąd Najwyższy zasadnie podniósł, że w stażu emerytalnym uwzględnia się - jako okresy składkowe - nie okresy jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym, lecz tylko stałą pracę o istotnym znaczeniu dla prowadzonej działalności rolniczej. Doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, zwyczajowo wymaganych od dzieci jako członków rodziny rolnika, nie stanowi stałej pracy
w gospodarstwie rolnym zaliczanej do stażu ubezpieczeniowego ( sygn. akt I UK 340/13, Lex
nr (...)).

Doraźna pomoc w gospodarstwie, jaką świadczyła wnioskodawczyni, zależnie od sił
i czasu potrzebnego na realizację obowiązków szkolnych, nie może być uznawana za stałą. Pamiętać należy przy tym, że niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca art. 10
ust. 1 ustawy emerytalnej, zmierzająca do zaliczania w każdym wypadku okresów pracy
w gospodarstwie rolnym zamiast wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych
w ramach ubezpieczenia innego, niż ubezpieczenie rolnicze ( tak też SN w wyroku z dnia
14 października 2013 roku, sygn. akt II UK 108/13, publ. LEX nr 1451523).

Dokonane ustalenia faktycznie nie pozwalają na zaliczenie do stażu pracy okresu od 13 listopada 1974 roku do 9 czerwca 1976 roku, w którym wnioskodawczyni głównie uczyła się, a pracować w gospodarstwie rolnym w wymiarze powyżej 4 godzin mogła jedynie w czasie wakacji, ferii i innych przerw od szkoły. Nawet gdyby zaliczyć do stażu pracy te miesiące, w których ubezpieczona nie chodziła do szkoły, to nie byłoby to wystarczające do przyjęcia, ze wnioskodawczyni ma wymagany 30-letni okres składkowy i nieskładkowy.

Trzeba zatem przyznać rację organowi rentowemu, że wnioskodawczyni nie spełniła wszystkich przesłanek do uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni z pouczeniem
o prawie, sposobie i terminie wniesienia apelacji.

Dnia 4 września 2017 roku

M.U.