Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 maja 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w Ł. odmówił Z. K. prawa do renty rodzinnej po zmarłym w dniu 30 stycznia 1999 roku ojcu J. K.. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, iż zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 4 maja 2015 roku ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. /decyzja – k. 17 plik IV akt ZUS/

W dniu 5 czerwca 2015 roku Z. K. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wskazując, że cierpi na schorzenia neurologiczne i reumatologiczne kwalifikujące ją do całkowitej niezdolności do pracy. W związku z powyższym wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie jej prawa do renty rodzinnej. /odwołanie – k. 2-5/

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 17 czerwca 2015 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dodatkowo wskazał, że zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 31 marca 2015 roku ubezpieczona jest częściowa niezdolna do pracy do dnia 31 marca 2017 roku ze stwierdzeniem, że niezdolność ta powstała w trakcie nauki w szkole tj. od 2 lutego 2000 roku do 2 lutego 2009 roku i nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Dodał też, że wnioskodawczyni ma ustalone prawo do renty socjalnej, a rentę rodzinną pobierała do dnia 31 stycznia 2013 roku – z odwołania wnioskodawczyni poprzedniej decyzji toczy się postępowanie przed Sądem Apelacyjnym w Łodzi w sprawie o sygn. akt III AUa 1106/2014. /odpowiedź na odwołanie – k. 100-100 odwrót/

Na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2017 roku wnioskodawczyni poparła odwołanie. Wniosła o potraktowanie zgłoszonego w toku postępowania wniosku o przyznanie renty rodzinnej na podstawie nowej dokumentacji lekarskiej – załączonych do pism procesowych z dnia 24 lutego 2017 roku i pisma z dnia 9 sierpnia 2017 roku jako nowego wniosku o przyznanie renty rodzinnej na podstawie załączonej do tego pisma dokumentacji lekarskiej. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania. /stanowiska 00:00:46-00:01:20, 00:01:36-00:02:41, 00:03:02-00:07:12 - płyta CD k. 291, pismo k. 241, pismo k. 277-278/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. K. urodziła się w dniu (...). Jest z zawodu geografem. Posiada wykształcenie wyższe. W 2008 roku zdała egzamin licencjacki. Pracowała jako pracownik biurowy, a ostatnio prowadzi działalność gospodarczą. /okoliczność bezsporna, wyciąg z aktu urodzenia stanu cywilnego – k. 4 plik III akt ZUS /

Ojciec wnioskodawczyni J. K., urodzony w dniu (...), zmarł w dniu 30 stycznia 1999 roku w Ł.. /wyciąg z aktu zgonu - k. 5 plik III akt ZUS, wyciąg z aktu urodzenia stanu cywilnego – k. 4 plik III akt ZUS/

W okresie od 30 stycznia 1999 r. do 30 września 2009 r. oraz od 1 grudnia 2010 r. do 31 stycznia 2013 r. odwołująca pobierała rentę rodzinną po zmarłym ojcu J. K.. /decyzje k.13, 20, 68, 104, 125, 159, 164 i k.21-22 II plik akt ZUS/.

Prawo do renty przyznane było także jej matce E. K., a renta ulegała podziałowi. /okoliczność bezsporna/

Od 1 października 2003 roku wnioskodawczyni miała przyznane także prawo do renty socjalnej w zbiegu z rentą rodzinną z uwagi na ustalenie całkowitej niezdolności do pracy. /decyzja k.7-8 plik II akt ZUS/.

Od października 2001 roku wnioskodawczyni przysługiwał także zasiłek pielęgnacyjny. /okoliczność bezsporna/

W okresie od 11 maja 2009 r. do 10 maja 2011 r. skarżąca była zatrudniona w (...) spółce z o.o. na stanowisku referenta do spraw administracyjnych. W tym czasie ubezpieczona była niezdolna do pracy z powodu choroby w następujących okresach: od 17 czerwca 2009 r. do 22 czerwca 2009 r., od 7 września 2009 r. do 10 grudnia 2009 r., od 19 stycznia 2010 r. do 24 stycznia 2010 r., od 12 marca 2010 r. do 16 marca 2010 r., od 1 lipca 2010 r. do 11 lipca 2010 r., od 25 sierpnia 2010 r. do 20 września 2010 r., 26 października 2010 r., od 23 listopada 2010 r. do 25 listopada 2010 r., od 3 marca 2011 r. do 15 marca 2011 r., od 7 kwietnia 2011 r. do 20 kwietnia 2011 r., od 26 kwietnia 2011 r. do 6 maja 2011 r. Umowa rozwiązana została z upływem okresu, na który była zawarta. /okoliczność bezsporna/

W dniu 21 grudnia 2012 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przedłużenie jej prawa do renty rodzinnej. /wniosek k. 46 akt ZUS plik III/.

Decyzją z dnia 5 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty rodzinnej, stwierdzając że nie jest ona osobą całkowicie niezdolną do pracy. /okoliczność bezsporna/

Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 1259/13 Sąd Okręgowy w Łodzi zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawczyni prawo do renty rodzinnej po zmarłym ojcu J. K. okresowo od 1 lutego 2013 roku do 31 stycznia 2015 roku. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy podniósł, że w oparciu o opinię biegłego reumatologa, uznał skarżącą za całkowicie niezdolną do pracy, okresowo od 1 lutego 2013 r. do 31 stycznia 2015 r. przez co wnioskodawczyni spełniła wszystkie przesłanki do uzyskania renty rodzinnej.

Apelacja od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 25 stycznia 2016 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt III AUa 1106/14.

/wyroki k. 148, k. 218, uzasadnienia wyroków k. 150-154, 223-230 akt sprawy VIII U 1259/13/

W dniu 20 stycznia 2015 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o dalsze przedłużenie jej prawa do renty rodzinnej. /wniosek k. 1 – 9 akt ZUS plik IV/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji rozpoznał u ubezpieczonej miastenię umiarkowaną, reumatoidalne zapalenie stawów, kręgozmyk c4/c5. Orzeczeniem z dnia 31 marca 2015 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy oraz, że jest częściowa niezdolna do pracy do dnia 31 marca 2017 roku ze stwierdzeniem, że niezdolność ta powstała w trakcie nauki w szkole tj. od 2 lutego 2000 roku do 2 lutego 2009 roku. /orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS –k. 14-14 odwrót plik V akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 7-7 plik II dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS plik II/

W dniu 13 kwietnia 2015 roku wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS. Podniosła w nim, iż opinia lekarska w zakresie jej obecnego stanu zdrowia jest krzywdząca. /sprzeciw – k. 8 plik II dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS /

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznała u skarżącej miastenię umiarkowaną uogólnioną, reumatoidalne zapalenie stawów, kręgozmyk c4/c5. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 4 maja 2015 roku uznała, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy ze stwierdzeniem, że częściowa niezdolność ta powstała w trakcie nauki w szkole tj. od 2 lutego 2000 roku do 2 lutego 2009 roku i istniała w dniu 1 stycznia 2015 roku. Jak wynika z dokumentacji medycznej leczenie miastenii uogólnionej odbywa się z dobrym efektem leczniczym, nie występowały objawy ze strony układu oddechowego, nie występowały przełomy miasteniczne. Wnioskodawczyni nie była leczona plazmaferezą, ani dożylnymi wlewami immunoglobulin. /orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 16-16 odwrót plik V akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 15 – 16 odwrót plik II dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Ubezpieczona cierpi na rozpoznaną w 2001 roku miastenię uogólnioną. W 2002 roku miała usuniętą grasicę. Do 2010 roku była leczona w Poradni Chorób Mięśni w W. z dobrym efektem po leczeniu farmakologicznym i usunięciu grasicy. W styczniu 2015 roku podjęła ponowne leczenie w Poradni Neurologicznej.

Na płaszczyźnie neurologicznej stwierdzone objawy uszkodzenia układu nerwowego nie ograniczały w dacie wydania spornej decyzji zdolności do wykonywania pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Badana dobrze reagowała na leczenie farmakologiczne. Przyjmuje lek M. 3x1,5 tabletki od 13 lat z dobrym efektem klinicznym. Nie była leczona od 2002 roku w Oddziale Neurologicznym, ale bardzo często była hospitalizowana w Oddziale Reumatologicznym.

W dacie wydania zaskarżonej decyzji z neurologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni była osobą zdolną do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o emeryturach i rentach.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. B.– k.104-106/

Dokumentacja lekarska wnioskodawczyni załączona do akt sprawy oraz akt sprawy o sygn. VIII U 1259/13 w tym załączona do pisma wnioskodawczyni z dnia 27 lutego 2017 roku, w której lekarz neurolog z powodu gorszego samopoczucia wnioskodawczyni dokonał wpisów o zwiększeniu dawki leku E. do 20-30 mg i powtórnym obniżeniu po wycofaniu się objawów zgłaszanych przez badaną, nie ma wpływu na wydaną w sprawie opinię lekarza neurologa. /pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. B.– k.271, dokumentacja lekarska – k. 242-249/

Wnioskodawczyni cierpi także na reumatoidalne zapalenie stawów od 2002 roku. W dacie wydania zaskarżonej decyzji stawy pozostawały bez obrzęków. Z kart informacyjnych ze szpitala wynika, że występowała w tym czasie niska aktywność choroby, obliczony wskaźnik (...) 28 wynosił 2,77. Badana kontynuowała leczenie biologiczne, które dało poprawę stanu zdrowia. Wnioskodawczyni leczona jest lekiem biologicznym i w 2012 roku w wyniku stosowanego leczenia doszło do remisji choroby, remisja trwała do 2013 roku, po odstawieniu leku nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia, wzrost aktywności choroby, obliczony wtedy wskaźnik aktywności choroby (...) 28 wynosił 5,80. Ponownie zostało przywrócone leczenie lekiem biologicznym, które trwa do chwili obecnej.

Z punktu widzenia reumatologicznego w dacie badania brak było podstaw do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. Reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą przewlekłą wymagającą systematycznego leczenia, co nie oznacza wprost niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni miała orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy w aktywnym sposobie przebiegu choroby z dużym naruszeniem sprawności badanej powodującym tę niezdolność. Wskutek stosowanego leczenia stan badanej uległ poprawie co uzasadnia brak całkowitej niezdolności do pracy.

Ze względu na występujące dolegliwości oraz zmiany w narządzie ruchu spowodowane chorobą wnioskodawczyni jest ona częściowo niezdolna do pracy od 1 lutego 2015 roku do 31 marca 2017 roku.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu reumatologii M. W. – k.124-124 odwrót, pisemne uzupełniające opinie tego biegłego – k. 177, 224, 269-269 odwrót/

Dokumentacja lekarska wnioskodawczyni załączona do akt sprawy oraz akt sprawy o sygn. VIII U 1259/13 w tym załączona do pisma wnioskodawczyni z dnia 27 lutego 2017 roku, w której lekarz neurolog dokonał wpisów o zaostrzeniu miastenii i zwiększeniu dawki leków, nie ma wpływu na wydaną w sprawie opinię lekarza reumatologa (biegła zresztą uwzględniła częściową niezdolność do pracy wnioskodawczyni do 31 marca 2017 roku). Zważywszy jednak na fakt, że wnioskodawczyni została skierowana do szpitala na oddział reumatologii w przypadku ewentualnego pogorszenia stanu jej zdrowia, winien zostać złożony nowy wniosek do ZUS o przyznanie renty rodzinnej. /pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu reumatologii M. W. – k. 269-269 odwrót, dokumentacja lekarska – k. 242-249/

Badaniem ortopedycznym u wnioskodawczyni stwierdzono miastenię, reumatoidalne zapalenie stawów, rozpoczynające się zmiany zwyrodnieniowe w odcinku szyjnym kręgosłupa z wielopoziomową niestabilnością, płaskostopie, paluch koślawy stopy lewej.

Na płaszczyźnie ortopedycznej nie stwierdzono upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. /pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedycznej M. S. – k.128-130/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, w aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu ortopedii, neurologii i reumatologii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na które cierpi wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawczyni. Biegli określili schorzenia występujące u badanej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni.

W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

Dodatkowo w pisemnych opiniach uzupełniających biegli lekarze neurolog i reumatolog odnieśli się szczegółowo do pytań stawianych przez skarżącą, a także odnieśli się do będącej podstawą wyrokowania w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie o sygn. akt VIII U 1259/13 dokumentacji lekarskiej (w postępowaniu tym wnioskodawczynię uznano w oparciu o opinię biegłego reumatologa za całkowicie niezdolną do pracy okresowo od 1 lutego 2013 r. do 31 stycznia 2015 r. i przyznano rentę rodzinną okresowo od 1 lutego 2013 roku do 31 stycznia 2015 roku) i na podstawie całej dostępnej dokumentacji lekarskiej ocenili stan zdrowia wnioskodawczyni na dzień wydania spornej decyzji porównując go ze stanem wcześniejszym.

Fakt, że opinie nie mają treści, odpowiadającej ubezpieczonej, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona.

Opinie biegłych, co do konkluzji są zbieżne z orzeczeniami Lekarza Orzecznika
i Komisji Lekarskiej ZUS, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego, by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującej została dostatecznie wyjaśniona.

Z uwagi na powyższe Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego reumatologii. Wniosek ten nie został bowiem zasadnie umotywowany, a podnoszona okoliczność, iż opinie wydane w poprzednim postępowaniu sądowym (sygn. akt VIII U 1259/13) były dla wnioskodawczyni korzystne nie może stanowić jego podstawy. Wniosek ten zmierzałby zatem jedynie do przedłużenia postępowania.

Żądanie uzupełnienia lub ponowienia dowodu z opinii biegłego uzasadnione będzie wówczas, gdy występuje rozbieżność, niezupełność lub niejasność opinii, a materiał dowodowy nie daje podstawy do oparcia się wyłącznie na opinii jednego biegłego. Samo niezadowolenie z wyniku tego dowodu, czy też prezentowanie przez stronę odmiennych ocen i zapatrywań, nie może stanowić uzasadnienia żądania dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej. Konieczne jest wykazanie przesłanek dyskwalifikujących w powołanej płaszczyźnie przydatność dowodu przeprowadzonego w sprawie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 stycznia 2014 roku, sygn. akt I ACa 723/13, LEX nr 1454638).

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Jednocześnie wskazani biegli lekarze neurolog i reumatolog w pisemnych opiniach uzupełniających podali, że załączona do pisma wnioskodawczyni z dnia 27 lutego 2017 roku, w której lekarz neurolog z powodu gorszego samopoczucia wnioskodawczyni dokonał wpisów o zwiększeniu dawki leku E. do 20-30 mg i powtórnym obniżeniu po wycofaniu się objawów zgłaszanych przez badaną, nie ma wpływu na wydane w sprawie opinie lekarzy tychże specjalności. Wnioskodawczyni powołując się na nową dokumentację lekarską w sprawie wniosła o potraktowanie swojego wniosku o przyznanie renty rodzinnej opartego na tej dokumentacji jako nowego wniosku do czego Sąd odniesie się w toku dalszych rozważań.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Na mocy art. 67 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku poz. 1383, ze zm.) do renty rodzinnej uprawnieni są (…) spełniający warunki określone w art. 68-71 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione.

W myśl art. 68 ust. 1 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1)do ukończenia 16 lat;

2)do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia (…);

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Zgodnie z treścią art. 65 ust. 1 renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Stosownie do ust. 2 omawianego przepisu przy ocenie prawa do renty przyjmuje się,
że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

W niniejszej sprawie kwestią sporną była okoliczność, czy wnioskodawczyni jest osobą całkowicie niezdolną do pracy lub całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji oraz czy stała się ona taką osobą do ukończenia 16 roku życia lub do ukończenia nauki w szkole. Okoliczność ta bowiem stanowi niezbędną przesłankę do przyznania Z. K. dalszego prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu.

W myśl art.12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Stosownie zaś do brzmienia art.13 ust.5 analizowanej ustawy w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji. Przepisy ust.2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z dokonanych na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego,
ustaleń, a w szczególności z opinii biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii, neurologii oraz reumatologii wynika jednoznacznie, że nie zostały spełnione warunki do zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania odwołującej prawa do renty rodzinnej, gdyż stwierdzone u niej schorzenia nie powodowały w dacie wydania zaskarżonej decyzji całkowitej niezdolności do pracy ani tym bardziej całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji.

Mając powyższe na uwadze, wobec niestwierdzenia u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, ani też niezdolności do samodzielnej egzystencji zaskarżona decyzja odmawiająca Z. K. prawa do renty rodzinnej jest prawidłowa.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

W zakresie żądania Z. K. przyznania jej prawa do renty rodzinnej na podstawie nowej dokumentacji lekarskiej należy wskazać, że wnioskodawczyni dopiero w toku postępowania sądowego (24 lutego 2017 roku) wystąpiła z takim wnioskiem.

Zgodnie z dyspozycją art.476 § 2 k.p.c. w związku z art.2 kpc przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych dotyczących ubezpieczenia społecznego i kategorii spraw wymienionych w pkt 1-5 § 2 art. 476 k.p.c.

Na obecnym etapie postępowania, wobec braku decyzji organu rentowego w zakresie roszczeń wnioskodawczyni związanych z jej uprawnieniami rentowymi (na podstawie nowej dokumentacji lekarskiej na skutek wniosku z dnia 24 lutego 2017 roku), zachodzi czasowa niedopuszczalność drogi sądowej, a właściwym do rozpoznania roszczeń pozostaje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, od decyzji którego będzie przysługiwać skarżącej prawo wniesienia odwołania do Sądu, zgodnie z powołanymi przepisami.

Z uwagi na powyższe tj. na czasową niedopuszczalność drogi sądowej Sąd, na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. w związku z art. 464 § 1 k.p.c. orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

K.W.