Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Moniki Zimnoch-Branickiej

po rozpoznaniu w dniach: 13 czerwca 2017r. i 29 września 2017 r.

sprawy M. P. i P. L. (1)

oskarżonych z art.279 § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego P. L. (1)

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 31 stycznia 2017 r. sygn. akt II K 873/15

I.  wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że:

- uchyla rozstrzygnięcie zawarte w pkt XI wyroku

- zmienia rozstrzygnięcie z pkt XII wyroku, zasądzając na rzecz (...) Oddział w B. kwotę 5414,97 zł ,

II.  w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. K. w M. kwotę 516,60 zł (w tym 96,60 zł podatku Vat) tytułem obrony z urzędu wykonywanej w imieniu oskarżonego P. L. (1) w postępowaniu odwoławczym;

IV.  stwierdza, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 268/17

UZASADNIENIE

M. P. i P. L. (1) zostali oskarżeni o to, że:

I.  w dniu 29 lipca 2014 r. w miejscowości K. (...), gm. D., pow. (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego, gdzie po uprzednim przedostaniu się na teren całkowicie ogrodzonej posesji, a następnie wyważeniu okna na parterze budynku mieszkalnego przedostali się do jego wnętrza, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii złotej o wartości 6200 zł, pieniędzy w kwocie 100 zł, laptopa marki (...)wraz z podkładką chłodzącą marki E. (...) i głośnikiem o wartości 4350 zł, czym spowodowali straty o łącznej wartości 13650 zł na szkodę A. i M. W.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk;

II.  w dniu 1 sierpnia 2014 r. w miejscowości C., ul. (...), gm. H., pow. (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego, w ten sposób, że po uprzednim przedostaniu się na teren nie ogrodzonej posesji, dokonali wyważenia okna na parterze budynku i przedostali się do jego wnętrza, skąd po penetracji pomieszczeń mieszkalnych dokonali zaboru w celu przywłaszczenia laptopa marki S. brak danych bliższych o wartości 1000 zł oraz pieniędzy w kwocie 200 zł, powodując tym straty o łącznej wartości 1200 zł na szkodę G. R.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem z dnia 31 stycznia 2017r.:

I.oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I, wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 kk i za ten czyn na podstawie art. 279 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk skazał go i na podstawie art. 279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 33 § 2 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył oskarżonemu M. P. karę 60 stawek dziennych grzywny i ustalił wysokość stawki dziennej w wysokości 20 złotych.

III.na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec M. P. warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata,

IV. na podstawie art. 73 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk oddał oskarżonego M. P., w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

V. oskarżonego P. L. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 kk i za ten czyn na podstawie art. 279 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk skazał go i na podstawie art. 279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności,

VI. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. L. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata,

VII. na podstawie art. 73 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk oddał oskarżonego P. L. (1), w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

VIII. na podstawie art. 33 § 2 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył oskarżonemu P. L. (1) karę 60 stawek dziennych grzywny i ustalił wysokość stawki dziennej w wysokości 20 złotych,

IX. oskarżonego P. L. (1) uniewinnił od popełnienia czynu zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia,

X. oskarżonego M. P. uniewinnił od popełnienia czynu zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia,

XI. na podstawie art. 46 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk zobowiązał oskarżonych M. P. i P. L. (1) solidarnie do naprawienia wyrządzonej pokrzywdzonym A. W. i M. W. szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz tego pokrzywdzonego kwoty 3.901,03 zł,

XII.na podstawie art. 46 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk zobowiązał oskarżonych M. P. i P. L. (1) solidarnie do naprawienia wyrządzonej pokrzywdzonemu (...) S.A. szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz tego pokrzywdzonego kwoty 9.748,97 zł,

XIII.na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk zaliczył M. P. na poczet orzeczonej kary grzywny okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od dnia 17 września 2014 r. do 18 września 2014 r. przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności odpowiada dwóm stawkom dziennym grzywny,

XIV. na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks Karny obowiązującym w dacie czynu w zw. z art. 4 § 1 kk zaliczył P. L. (1) na poczet orzeczonej kary grzywny okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od dnia 17 września 2014 r. do 18 września 2014 r. przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności odpowiada dwóm stawkom dziennym grzywny,

XV. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego P. L. (1) adw. K. K. kwotę 797,04 zł, w tym kwotę 149,04 zł tytułem podatku VAT, za obronę z urzędu,

XVI. zasądził od oskarżonych P. L. (1) i M. P. na rzecz Skarbu Państwa po 420 zł tytułem opłat oraz obciążył ich kosztami procesu w części po 77,50 zł tytułem pozostałych kosztów procesu, a w części uniewinniającej w wysokości 77,50 zł kosztami obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator i obrońca oskarżonego P. L. (2).

Prokurator zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonych M. P. i P. L. (1) w zakresie czynu zarzucanego im w pkt I aktu oskarżenia. W tym zakresie zarzucił orzeczeniu rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec każdego z oskarżonych za zarzucane im w pkt I aktu oskarżenia przestępstwo kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3 podczas, gdy wzgląd na cele kary w zakresie prewencji indywidulanej i generalnej, stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu oskarżonych w połączeniu z potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa przemawiają za wymierzeniem im kary surowszej.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie oskarżonemu M. P. i P. L. (1) za zarzucone im w pkt I aktu oskarżenia przestępstwo kary po 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a tym samym uchylenie rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności oraz uchylenie orzeczonego na podstawie art. 73 § 1 kk wobec w/w oskarżonych dozoru kuratora sądowego w okresie próby.

Obrońca oskarżonego P. L. (1) zaskarżył wyrok w części pkt XI i XII na korzyść P. L. (1) i w tym zakresie wyrokowi temu zarzucił:

I.obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 2 § 2 w zw. z art. 4 kpk oraz art. 410 kpk poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny zebranych w sprawie dowodów i dokonanie ustaleń faktycznych wbrew zasadom prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, niewzięcie pod uwagę przy ferowaniu wyroku wszystkich okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i oparcie ustaleń faktycznych jedynie na części materiału dowodowego, w szczególności poprzez uwzględnienie jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego i w konsekwencji nieprawidłowe ustalenie wartości szkody mającej wystąpić w majątku pokrzywdzonych podmiotów;

II.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w zakresie obowiązku naprawienia szkody mający wpływ na jego treść, a polegający na pominięciu faktu odzyskania części mienia przez pokrzywdzonych (laptopa (...)wraz z podkładką chłodzącą marki E. (...) i głośnikiem w stanie bez zarzutów), jak również niepoczynienie rzeczywistych ustaleń w zakresie szkody, w sytuacji gdy suma łączna szkody wskazana w akcie oskarżenia w zarzucie I, następnie powielona w wyroku, nie zgadza się po zsumowaniu z wartościami poszczególnych składników tam wymienionych; jak także co składało się na kwotę 9748,97 zł wypłaconą przez (...), w szczególności czy kwota ta uwzględnia wartość odzyskanego laptopa.

Wskazując na powyższe zarzuty obrońca P. L. (1) wniósł o zmianę orzeczenia poprzez uchylenie w stosunku do oskarżonego P. L. (1) rozstrzygnięcia z pkt XI i XII opartego na art. 46 § 1 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jako bezzasadna nie zasługuje na uwzględnienie, częściowo trafna pozostaje zaś apelacja obrońcy oskarżonego P. L. i w tym zakresie zasługuje ona na uwzględnienie, co z kolei rodzi konieczność skorygowania orzeczenia w zaskarżonym przez obrońcę P. L. (1) zakresie, co też Sąd Odwoławczy uczynił.

Mając na uwadze, że obaj skarżący nie kwestionują ustaleń faktycznych oraz winy oskarżonych co do czynu zarzucanego im w pkt I aktu oskarżenia oraz ich uniewinnienia od popełnienia czynu zarzucanego im w pkt II aktu oskarżenia, należało uznać za niecelowe odnoszenie się do tych kwestii. Na potrzeby niniejszego uzasadnienia wystarczy poprzestać na stwierdzeniu, że Sąd Okręgowy w Siedlcach w pełni popiera, zawarte w zaskarżonym wyroku, stanowisko Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim, zarówno w zakresie ustaleń faktycznych, opisów czynów jak i winy oskarżonych.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do bezzasadności zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego stwierdzić należy, iż Sąd Odwoławczy nie znalazł powodów by nie podzielić stanowiska Sądu I instancji do co kar wymierzonych oskarżonym, co do których to kar prokurator podniósł zarzut ich nadmiernej łagodności. W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż rażąca niewspółmierność kary zachodzi bowiem wtedy, gdy suma zastosowanych kar zarówno zasadniczych, jak i dodatkowych wymierzonych za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia społecznego niebezpieczeństwa tego czynu oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego ( wyrok SN z 10.07.1974r., V KRN 60/74, OSNKW 1974, z. 11, poz. 213). W ocenie Sądu Odwoławczego, oceniając wymiar kary dokonany przez Sąd I instancji, przez pryzmat wymogów płynących z art. 53 kk i nast., z sytuacją taką w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia, co czyni zarzut skarżącego w tym zakresie za chybiony. Wymierzone oskarżonym w niniejszej sprawie kary czynią zadość wymogom płynącym w tym zakresie z przepisu art. 53 kk i n. Orzeczone kary odpowiadają bowiem stopniowi winy oraz społecznej szkodliwości czynu, uwzględniają właściwości i warunki osobiste oskarżonych, rodzaj i wysokość wyrządzonej przez nich szkody, a także uwzględniają cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Tym samym Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, żeby kwestionować wymiar orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania i kar grzywny. Podkreślić bowiem w tym zakresie należy, iż oskarżeni w dacie popełnienia przypisanego im czynu byli osobami nie karanymi sądownie. Obaj dopuścili się tego czynu w młodym wieku, a obecnie wyrazili skruchę co do całego zajścia. Nie bez znaczenia pozostawała także fakt, iż obaj oskarżeni przyznali się do winy i opisali okoliczności zdarzenia. Sąd I instancji rozważając rodzaj i wymiar kar orzeczonych wobec oskarżonych oczywiście nie pominął także okoliczności ich obciążających w postaci wysokiego stopnia społecznej szkodliwości dokonanego przez nich czynu, charakteru naruszonego dobra w postaci mienia, sposobu i okoliczności popełnienia przedmiotowego czynu oraz działania z chęci zysku, jednakże uznał, iż zastosowanie wobec oskarżonych kary izolacyjnej na tym etapie było rażąco surowe. Podzielić w tym względzie należy pogląd wyrażony w judykaturze, iż wymierzając karę, sąd kieruje się dyrektywami określonymi w art. 53 kk. Jednakże w wypadku uznania, na skutek prawidłowego ustalenia i oceny tych wszystkich dyrektyw, że wymierzona kara pozbawienia wolności nie powinna przekraczać 2 lat, to przeszkodą do warunkowego zawieszenia jej wykonania nie może być wzgląd na społeczne oddziaływanie kary. Jedyną przesłanką decydującą o tym czy kara w takiej wysokości ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie jedynie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej (wyrok SA we Wrocławiu z 12.06.2002r., sygn. akt II AKa 182/02 , OSA 2002/11/77). Analizując dyrektywy zawarte w treści przepisu art. 69 kk Sąd Odwoławczy uznał, iż Sąd I instancji w uzasadnieniu przedmiotowego wyroku w sposób prawidłowy ocenił postawę oskarżonych przyjmując wobec nich finalnie pozytywną prognozę kryminalistyczną. Nadto zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Katowicach , by możliwe było warunkowe zawieszenie wykonania kary sąd musi nabrać jedynie przekonania, że sprawca nie powróci do przestępstwa i wykonanie wymierzonej kary nie będzie konieczne dla wdrożenia go do przestrzeganego porządku prawnego. Tego rodzaju przekonanie bazować zaś musi na ocenie postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania się po popełnieniu przestępstw (wyrok SA w Katowicach z 20.11.2003r. sygn. akt II AKa 391/03, LEX nr 120306). Poczyniona przez pryzmat niniejszej sprawy przez Sąd Okręgowy ocena wskazanych wyżej elementów, podzielająca w tym względzie stanowisko Sądu Rejonowego, prowadzi jednak do wyniku pozytywnego dla oskarżonych. Tym samym Sąd Odwoławczy doszedł do przekonania, że w oparciu o przyjętą wobec oskarżonych pozytywną prognozę kryminalistyczną, M. P. i P. L. (1) wytrwają w swoich postanowieniach i nie powrócą do przestępstwa, a zatem wykonanie wymierzonych im kar pozbawienia wolności nie jest konieczne. Dlatego Sąd Rejonowy uznał trafnie, iż wystarczającym środkiem dla powstrzymania oskarżonych od ponownego popełnienia przestępstwa będzie perspektywa zarządzenia wobec nich wykonania kary izolacyjnej. Realną i natychmiastową dolegliwością za przedmiotowy czyn będzie zaś kara grzywny. W tej sytuacji rozstrzygnięcie Sądu I instancji w tym przedmiocie nie wymagało ingerencji ze strony Sądu Odwoławczego.

Podzielić natomiast częściowo należy zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego P. L. (1) co do obowiązku naprawienia szkody orzeczonego wobec oskarżonych na rzecz pokrzywdzonych A. i M. W. i ubezpieczyciela. W pierwszej kolejności w tym zakresie stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy za prokuratorem sporządzającym akt oskarżenia wskazał w opisie czynu zarzucanego oskarżonym w pkt I kwotę 13.650 zł jako równowartość mienia utraconego przez A. i M. W. w wyniku zdarzenia z dnia 29 lipca 2014r. Kwota ta została podana przez pokrzywdzonych jako wysokość szkody. Wysokość szkody z kolei ustalona i zaakceptowana przez ubezpieczyciela i małżonków W. stanowiła kwotę 9748,97 zł. Sąd Rejonowy nie poczynił dokładnych ustaleń co do wysokości tej szkody. Jak wynika bowiem z analizy akt niniejszej sprawy, w tym w szczególności akt szkody z (...) S.A. o nr (...), gdzie poszkodowaną była A. W., pokrzywdzonym wypłacono odszkodowanie w wysokości 9.748,97 zł. Kwotę tę uznali oni za odpowiadającą wysokości szkody i stwierdzili, nawet przed Sądem, że (...) S.A. (w ich przypadku oddział w B.) szkodę naprawiło w całości. Czują się całkowicie zaspokojeni.

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy zwrócił się do (...) S.A. o nadesłanie akt szkodowych dotyczących w/w odszkodowania wypłaconego z tytułu kradzieży z włamaniem z dnia 29 lipca 2014r. do domu małżeństwa A. i M. W. w miejscowości (...)W aktach tych wskazano poszczególne pozycje, które złożyły się na kwotę wypłaconego odszkodowania. W wykazie tym jako pierwsza pozycja widnieje laptop A., a pod pozycją nr 14 wskazano wartość podstawki chłodzącej do tego laptopa. Z akt tych wynika także fakt odnalezienia części skradzionych przez oskarżonych przedmiotów, które zostały odnalezione przez Policję, w tym właśnie przedmiotowego laptopa z podstawką chłodzącą. Po zwrocie tych przedmiotów pokrzywdzonym A. W. zwróciła do (...) S.A. równowartość tych przedmiotów z wypłaconej jej uprzednio przez ubezpieczyciela kwoty w ramach odszkodowania. Tym samym zmniejszyła się wartość utraconych przez pokrzywdzonych w wyniku krytycznego zdarzenia rzeczy, co z kolei musiało znaleźć wyraz w rozstrzygnięciu o wysokości kwoty przewidzianej w obowiązku naprawienia szkody na rzecz ubezpieczyciela. W związku z czym Sąd Odwoławczy skorygował wyrok w zaskarżonym zakresie w ten sposób, iż uchylił rozstrzygnięcie zawarte w pkt XI wyroku i zmienił rozstrzygnięcie z pkt XII tego wyroku, zasądzając na rzecz (...) S.A. kwotę 5.414,97 zł.

W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

O wynagrodzeniu adwokata za obronę sprawowaną z urzędu wobec P. L. (1) Sąd orzekł na podstawie § 4 ust. 1 oraz § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 18 października 2016r., poz. 1714).

Na podstawie art. 624 § 1 kpk wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa, uznając, iż przemawiają za tym względy słuszności.

Z tych względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.