Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu, I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SR Ewelina Iwanowicz

Protokolant: Patrycja Łuczak

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2017 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowo-akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. L. (uprzednio P.)

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 18/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 września 2016 r. wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie (...) Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W. wystąpiła
o zasądzenie od A. P. (obecnie L.) kwoty 1.124,74 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana zawarła z (...) S.A. umowę o świadczenie usług w zakresie dostarczania programów telewizyjnych i/lub radiowych oraz udostępniania urządzenia dekodującego zawartą w formie pisemnej w dniu 15 lipca 2010 r., z której warunków pozwana się nie wywiązała. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się: 674,23 zł wynikająca z noty obciążeniowej nr (...) z dnia 19 maja 2014 r.
z terminem płatności 2 czerwca 2014 r., 127,66 zł odsetek wynikających z opóźnienia
w zapłacie w/w noty obciążeniowej z dnia 19 maja 2014 r. liczonych od dnia 3 czerwca 2014 r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu; 322,85 zł wynikająca z umowy „z dnia
15 grudnia 2013 r. z dnia 15 lutego 2014 r.” Powód dodał, iż nabył wierzytelność
od poprzedniego wierzyciela w drodze umowy cesji.

(pozew – k. 2-6)

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2016 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Zgierzu.

(postanowienie – k. 7)

W dniu 31 stycznia 2017 roku wpłynęło do tutejszego Sądu pismo powoda, w którym podtrzymał dotychczasowe stanowisko, precyzując, iż na kwotę dochodzoną pozwem składają się następujące kwoty: 674,23 zł, 127,66 zł, 40,96 zł, 10,22 zł, 49,90 zł, 11,90 zł, 49,90 zł, 11,35 zł, 5 zł, 1,25 zł, 5 zł, 1,19 zł, 5 zł, 1,14 zł, 30 zł, 7,49 zł, 30 zł, 7,15 zł, 30 zł, 6,82 zł, 5 zł, 1,25 zł, 5 zł, 1,19 zł, 5 zł i 1,14 zł.

(pismo powoda – k. 10-14)

Na terminie rozprawy w dniu 20 września 2017 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Na wypadek uwzględnienia powództwa wniosła o rozłożenie należności na raty
i nie obciążanie jej kosztami procesu.

(protokół – k. 86v)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 lipca 2010 r. A. P. zawarła z (...) S.A. z siedzibą
w W. umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Miesięczna opłata abonamentowa za pakiet F. wynosiła 37,90 zł brutto, a za pakiet (...) 19,90 zł brutto. Umowa została zawarta na 29 miesięcy (okres podstawowy). Ulga przyznana w okresie podstawowym wynosiła 603,40 zł. Umowa ulegała przedłużeniu
na kolejne 12 miesięczne okresy (okresy dodatkowe). Abonent i (...) P. uprawnieni byli do rozwiązania umowy abonenckiej z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec okresu, przy czym wypowiedzenie rozpoczynało bieg w pierwszym dniu okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym,
w którym drugiej stronie doręczone zostało oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy powinno być złożone w formie pisemnej.
W przypadku jednostronnego rozwiązania umowy abonenckiej zawartej na czas określony okresu podstawowego przez abonenta lub (...) P. z winy abonenta przed upływem okresu podstawowego, abonent zobowiązany był do zapłaty kary umownej w wysokości nieprzekraczającej ulgi przyznanej abonentowi w związku z zawarciem umowy abonenckiej na okres podstawowy pomniejszonej o proporcjonalną jej wysokość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. W ramach umowy pozwana otrzymała urządzenie dekodujące F300- (...)- (...).

(bezsporne, nadto kopia umowy – k. 15-17, protokołu odbioru sprzętu – k. 18, kopia zamówienia – k. 19-20)

Powyższa umowa nie została wypowiedziana przez pozwaną, ani nie doręczono jej oświadczenia (...) P. o rozwiązaniu tej umowy.

(przesłuchanie pozwanej – k. 86v w zw. z k. 86-86v wyjaśnień informacyjnych)

W dniu 19 maja 2014 r. (...) S.A. wystawił pozwanej notę obciążeniową
nr (...) z terminem płatności 2 czerwca 2014 r. na kwotę 674,23 zł
z tytułu kary umownej za rozwiązanie umowy w okresie podstawowym (...).

(bezsporne, nadto kopia noty – k. 21)

Dnia 28 kwietnia 2015 r. (...) S.A. zawarł z (...)
Sp. z o.o. S.K.A. umowę sprzedaży wierzytelności.

(bezsporne, nadto poświadczona za zgodność z oryginałem kopia umowy z załącznikami
– k. 24-42)

W dniu 19 maja 2015 r. powód sporządził pismo zawiadamiające pozwaną
o sprzedaży wierzytelności wynikającej z umowy z dnia 15 lipca 2010 r. dla (...) wraz z wezwaniem do zapłaty.

(bezsporne, nadto kopia zawiadomienia – k. 22-23)

W dniu 19 maja 2015 r. (...) S.A. sporządził pismo zawiadamiające pozwaną o sprzedaży wierzytelności z dnia 28 kwietnia 2015 r. wynikającej z umowy z dnia 15 lipca 2010 r. dla (...), na którą składają się następujące należności: (...) (674,23 zł), (...) F. M. HD (140,73 zł, w tym 40,96 zł, 19,90 zł i 49,90 zł),(...) (...) (15 zł, w tym 5 zł, 5 zł i 4 zł), (...) (...) (90 zł, w tym 30 zł, 30 zł i 30 zł), (...) SP HD (15 zł, w tym 5 zł, 5 zł i 5 zł) dla klienta (...).

(poświadczona za zgodność z oryginałem kopia zawiadomienia – k. 43)

A. L. na 62 lata, pozostaje w gospodarstwie domowym z mężem. Pozwana pracuje z wynagrodzeniem 1.500 zł, a jej mąż pobiera emeryturę w wysokości 1.000 zł. Stałe koszty ich utrzymania wynoszą 1.500 zł miesięcznie. Pozwana ma zadłużenie na kwotę 4.000 zł.

(przesłuchanie pozwanej – k. 86v w zw. z k. 86v wyjaśnień informacyjnych)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Powód nie wykazał legitymacji procesowej czynnej w niniejszej sprawie, gdyż nie złożył załącznika do umowy cesji z listą przelanych wierzytelności, w której ujęta byłaby wierzytelność dochodzona pozwem.

Niezależnie od powyższego powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z powodu nieudowodnienia istnienia i wysokości roszczenia.

Jak stanowi art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. z 2014 r. poz. 243 ze zm.), świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się
na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Obowiązkiem przedsiębiorcy telekomunikacyjnego jest świadczenie abonentowi usług telekomunikacyjnych, zaś obowiązkiem abonenta jest opłacanie abonamentu i pozostałych opłat określonych umową.

W niniejszej sprawie powód wskazał w pozwie, iż dochodzi od pozwanej zapłaty kwoty 674,23 zł wynikającej z noty obciążeniowej nr (...) z dnia 19 maja 2014 r. Do pozwu załączona została kopia tej noty obciążeniowej. W przedmiotowej nocie wskazano, że dotyczy kary umownej za rozwiązanie umowy w okresie podstawowym (...). Przedmiotowej noty w żaden sposób nie da się powiązać z załączoną
do pozwu kopią umowy z dnia 15 lipca 2010 r. Pozwana zaprzeczyła natomiast, aby umowa łącząca ją z (...) S.A. została rozwiązana przed terminem. Poza tym, zgodnie z warunkami umowy z dnia 15 lipca 2010 r. załączonej do pozwu, przyznana pozwanej ulga wynosiła 603,40 zł. Kara umowna mogła zostać naliczona w wysokości nieprzekraczającej ulgi przyznanej abonentowi w związku z zawarciem umowy abonenckiej na okres podstawowy pomniejszonej o proporcjonalną jej wysokość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Dochodzona kwota z tytułu kary umownej przekracza natomiast przyznaną pozwanej ulgę.

Poza tym powód dochodzi bliżej niesprecyzowanej kwoty 322,85 zł wynikającej
z umowy „z dnia 15 grudnia 2013 r. z dnia 15 lutego 2014 r.” Powód nie wyjaśnił, z jakiej umowy wynika wskazana kwota i z jakiego tytułu. Choć w piśmie procesowym złożonym
po przekazaniu sprawy do tutejszego Sądu, powód wskazał kwoty, które miałaby się składać na w/w sumę, to brak jest jakichkolwiek dowodów na potwierdzenie, że w ogóle istnieje podstawa do naliczenia przez stronę powodową takich należności i w tej wysokości. Częściowo kwoty te pokrywają się z kwotami wymienionymi w zawiadomieniu o przelewie sporządzonym przez Cyfrowy P., ale w umowie załączonej do pozwu nie ma wymienionych pakietów telewizyjnych, o których mowa w tymże piśmie. Dodać przy tym należało, iż brak jest również dowodu, aby takie zawiadomienie zostało choćby wysłane do pozwanej, a tym bardziej, że zostało jej doręczone.

Ponadto, pozwana zaprzeczyła, aby dostała wezwanie do zapłaty, zaś powód nie załączył potwierdzenia doręczenia ani nawet potwierdzenia nadania przedmiotowego pisma, wskutek czego nie udowodnił również tego, iż wzywał pozwaną do zapłaty.

Podkreślić przy tym należało, że samo twierdzenie strony nie jest dowodem,
a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia
22 listopada 2001 r., sygn. akt I PKN 660/00, Wokanda 2002/7-8/44, LEX nr 80854). Zgodnie z art. 232 k.p.c. obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony,
a w myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że ten, kto powołuje się na przysługujące mu prawo, występując z żądaniem obowiązany jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie. Chodzi tu o fakty, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, wykazujące istnienie prawa. Zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, Sąd nie ma obowiązku zarządzania dochodzenia w celu uzupełnienia
lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (wyrok Sądu najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76,
LEX nr 29440). Dopuszczenie dowodu z urzędu jest co do zasady prawem, a nie obowiązkiem Sądu. W związku z powyższym, jeżeli materiał dowodowy zgromadzony przez stronę nie daje podstaw do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przedłożonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji wyroku.