Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Jan Steraniec

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

w obecności Zastępcy Prokuratora Rejonowego Artura Bekulard

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2017 r. sprawy:

J. R. s. J. i S. zd. K., ur. (...) w W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 23 września 2008 r. w sprawie IV K 683/08 za ciąg przestępstw z art. 158 §1 k.k. popełnionych od dnia 12 kwietnia 2008 r. do dnia 13 kwietnia 2008 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby;

2)  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe z dnia 16 listopada 2010 r. w sprawie IV K 767/10 za przestępstwo z art. 229 §3 k.k. w zw. z 229 §1 k.k. popełnione w dniu 10 czerwca 2010 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

3)  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe z dnia 13 grudnia 2010 r. w sprawie IV K 1237/10 za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 2 października 2010 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

4)  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 09 marca 2011 r. w sprawie II K 1314/10 za ciąg przestępstw z art. 288 §1 k.k. popełnionych w dniu 15 sierpnia 2010 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

5)  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie IV K 1262/12 za przestępstwo z art. 291 §1 k.k. popełnione w okresie od 17 do 18 grudnia 2011 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

6)  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 28 października 2013 r. w sprawie II K 187/13

a)  za ciąg przestępstw z art. 279 §1 k.k. i z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionych w okresie od 19 września 2012 do dnia 24 września 2012 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

b)  za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od bliżej nieustalonej daty do dnia 28 września 2012 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  łącznie na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

7)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 29 marca 2017 r. w sprawie II K 418/16

a)  za ciąg przestępstw z art. 279 §1 k.k. i z art. 298 §1 k.k. popełnionych w okresie od dnia 5 października 2013 do dnia 14 listopada 2015 r. na karę 3 lat pozbawienia wolności;

b)  za przestępstwo z art. 291 §1 k.k. popełnione w okresie od dnia 01 października 2014 r. do dnia 20 października 2014 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

c)  za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 21 października 2014 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

d)  za przestępstwo z art. 298 §1 k.k. popełnione w dniu 31 lipca 2015 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

e)  za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 20 listopada 2015 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

f)  łącznie na karę 3 lat pozbawienia wolności;

I.  na podstawie art. 569 §1 k.p.k., art. 85 §1, §2 k.k., art. 86 §1, §4 k.k. i art. 89 §1, §1a, §1b k.k. łączy kary łączne oraz kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach: Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim o sygn. akt II K 187/13 (opisany w pkt 6), Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe o sygn. akt IV K 767/10, IV K 1237/10, IV K 1262/12 (opisane w pkt 2, 3 i 5) oraz Sądu Rejonowego w Szczytnie o sygn. akt II K 418/16 (opisany w pkt 7) i w ich miejsce wymierza skazanemu J. R. karę łączną 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza okres odbytej dotąd kary w sprawie SR dla Warszawy-Pragi Południe IV K 1262/12 od dnia 11 sierpnia 2016 roku do dnia 03 października 2017 roku,

III.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania;

IV.  na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do kary z wyroków Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim w sprawie IV K 683/08 i II K 1314/10 (opisanych w pkt 1 i 4) umarza;

V.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

J. R. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

8)  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 23 września 2008 r. w sprawie IV K 683/08 za ciąg przestępstw z art. 158 §1 k.k. popełnionych od dnia 12 kwietnia 2008 r. do dnia 13 kwietnia 2008 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby;

9)  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe z dnia 16 listopada 2010 r. w sprawie IV K 767/10 za przestępstwo z art. 229 §3 k.k. w zw. z 229 §1 k.k. popełnione w dniu 10 czerwca 2010 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

10)  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe z dnia 13 grudnia 2010 r. w sprawie IV K 1237/10 za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 2 października 2010 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

11)  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 09 marca 2011 r. w sprawie II K 1314/10 za ciąg przestępstw z art. 288 §1 k.k. popełnionych w dniu 15 sierpnia 2010 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

12)  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie IV K 1262/12 za przestępstwo z art. 291 §1 k.k. popełnione w okresie od 17 do 18 grudnia 2011 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

13)  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 28 października 2013 r. w sprawie II K 187/13

d)  za ciąg przestępstw z art. 279 §1 k.k. i z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionych w okresie od 19 września 2012 do dnia 24 września 2012 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

e)  za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od bliżej nieustalonej daty do dnia 28 września 2012 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

f)  łącznie na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

14)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 29 marca 2017 r. w sprawie II K 418/16

g)  za ciąg przestępstw z art. 279 §1 k.k. i z art. 298 §1 k.k. popełnionych w okresie od dnia 5 października 2013 do dnia 14 listopada 2015 r. na karę 3 lat pozbawienia wolności;

h)  za przestępstwo z art. 291 §1 k.k. popełnione w okresie od dnia 01 października 2014 r. do dnia 20 października 2014 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

i)  za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 21 października 2014 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

j)  za przestępstwo z art. 298 §1 k.k. popełnione w dniu 31 lipca 2015 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

k)  za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 20 listopada 2015 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

l)  łącznie na karę 3 lat pozbawienia wolności;

Aktualnie J. R. odbywa karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego Warszawa-Praga Południe w sprawie IV K 1262/12. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania.

Dowody: odpis wyroku II K 418/16 k. 13 – 25, odpis wyroku II K 187/13 k. 29 - 31, odpis wyroku II K 1314/10 k. 33 – 34, odpis wyroku IV K 683/08 k. 36 – 37, odpis wyroku IV K 767/10 k. 42, IV K 1262/12 k. 45 – 45v, odpis wyroku IV K 1237/10 k. 47, opinia o skazanym k. 57 - 62, dane o karalności k. 5 – 5v.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych Sądów. Zgodnie z treścią art. 85 § 1 i § 2 k.k., obowiązującą od dnia 01.07.2015 r., Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, zaś podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za te przestępstwa. Z § 3 tego artykułu wynika, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

Z uwagi na fakt, iż kara łączna w wyroku łącznym stanowi odrębną karę zastępującą wszystkie wymierzone kary jednostkowe i wymierzone już kary łączne za pozostające w zbiegu przestępstwa, konieczne jest ustawowe określenie granic wymiaru tej kary, a ściślej mówiąc ustawowe przesądzenie górnej i dolnej granicy, w ramach których Sąd dokona wymiaru kary łącznej. Przy orzekaniu kary łącznej w wyroku łącznym mogą mieć zastosowanie różne systemy łączenia kar jednostkowych i łącznych. Są nimi: system kumulacji - polegający na zsumowaniu wszystkich wymierzonych kar jednostkowych i łącznych, a następnie wykonaniu jednej skumulowanej kary; system absorpcji - polegający na przyjęciu, że najsurowsza kara wymierzona za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa pochłania kary łagodniejsze, co sprawia iż tylko ta kara podlega wykonaniu oraz system asperacji - polegający na przyjęciu za podstawę najsurowszej kary orzeczonej za pozostające w zbiegu przestępstwa, podlegającej odpowiedniemu obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie karnej. Występują także systemy mieszane w dwóch odmianach: redukcyjnym - polegającym na swoistym obniżeniu kary ustalonej w wyniku zsumowania kar jednostkowych i łącznych orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz system mieszany wykorzystujący elementy asperacji - polegający na określeniu zasad wymiaru jednej kary łącznej w oparciu o kary wymierzone jednostkowo i wymierzone już kary łączne, przy czym podstawą wymiaru kary łącznej jest najsurowsza z kar (jednostkowych lub łącznych) podlegająca jednak obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie. Obowiązujący Kodeks karny opiera się co do zasady na systemie mieszanym, nazywanym także systemem kary łącznej. Należy jednak podkreślić, że regulacje zawarte w przepisach art. 85 i następnych k.k. nie wskazują w sposób jednoznaczny modelu (zasady, dyrektywy), który stanowić powinien podstawę wymiaru kary łącznej. Zgodnie bowiem z art. 86 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar (jednostkowych, łącznych) wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak ustalonych w tym przepisie granic danego rodzaju kary. W orzecznictwie panuje pogląd, iż wybór sposobu wymiaru kary łącznej uzależniony jest od oceny okoliczności konkretnego wypadku, w tym w szczególności więzi o charakterze przedmiotowym i podmiotowym pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono kary jednostkowe (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2002 r., II KK 270/02, LEX nr 55547).

Należy także nadmienić, iż – jak wynika z art. 85a k.k. orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W niniejszej sprawie połączeniu podlegały kary łączne z wyroku SR w Szczytnie w sprawie II K 418/16 oraz z wyroku SR w Mińsku Mazowieckim w sprawie II K 187/13 (opisane wyżej w pkt 6 i 7) z jednostkowymi karami pozbawienia wolności z wyroków SR dla Warszawy-Pragi Południe w sprawach IV K 767/10, IV K 1237/10 i IV K 1262/12 (opisane wyżej w pkt 2, 3 i 5). W każdej bowiem z tych spraw orzeczono wobec skazanego kary podlegające łączeniu, nadto przestępstw, za które skazany został w wyżej wymienionych wyrokach J. R. dopuścił się zanim rozpoczął odbywać karę orzeczoną w sprawie IV K 1262/12.

Natomiast kara orzeczona w wyroku SR w Mińsku Mazowieckim w sprawie IV K 683/13 nie podlegała łączeniu, bowiem nie podlega ona już wykonaniu w związku z upływem terminu zarządzenia jej wykonania przewidzianego w art. 75 § 4 k.k. Łączeniu nie podlega również kara orzeczona w wyroku SR w Mińsku Mazowieckim w sprawie II K 1314/10, ponieważ została w całości wykonana przed dniem wszczęcia postępowania o wydanie wyroku łącznego.

W przedmiotowej sprawie pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez skazanego, za które wymierzono kary w sprawach II K 418/16, II K 187/13, IV K 767/10, IV K 1237/10 i IV K 1262/12, nie istnieje związek przedmiotowy, bowiem skazany popełnił występki skierowane przeciwko różnorodzajowym dobrom prawnie chronionym tj. mieniu, działalności instytucji państwowych, obrotowi gospodarczemu i trzeźwości.

Nadto pomiędzy przestępstwami będącymi przedmiotem spraw II K 418/16, II K 187/13, IV K 767/10, IV K 1237/10 i IV K 1262/12 brak bliskości czasowej, bowiem popełnione zostały w okresie od 10 czerwca 2010 roku do 20 listopada 2015 roku, a więc na przestrzeni 5 lat.

Wydając wyrok łączny Sąd ma obowiązek uwzględnić w zakresie wymiaru kary wszystkie te okoliczności, które zaistniały także po wydaniu poprzednich wyroków i które wskazują na przebieg procesu resocjalizacji. Na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym poza zasadami określonymi w art. 86 §1 k.k. istotny wpływ ma zachowanie się skazanego w zakładzie karnym czy w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami. W tym wypadku zachowanie się skazanego jest dobre, o czym świadczy opinia o skazanym z dnia 30 sierpnia 2017 r. wydana przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego w B. (k. 57-62). Z opinii tej wynika, iż J. R. w czasie pobytu w warunkach izolacji był jedenastokrotnie razy nagradzany regulaminowo, natomiast jeden raz był karany dyscyplinarnie. Relacje personalne z współosadzonymi skazany układa prawidłowo. Jest zatrudniony jako pracownik gospodarczy oddziału mieszkalnego. Karę pozbawienia wolności skazany odbywa w systemie programowego oddziaływania we właściwy sposób realizując jego zadania. Skazany w stosunku do przełożonych jest grzeczny i taktowny. Tym samym uznać należy, że postępy w procesie resocjalizacji skazanego są znaczące.

Uwzględniając powyższe Sąd, mając możliwość wymierzenia kary łącznej w granicach od 3 lat do 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, uznał że nie zachodzi potrzeba orzeczenia maksymalnie długiego okresu resocjalizacji skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej, bowiem jego obecne zachowanie wskazuje, że czyni on postępy w procesie resocjalizacji, z drugiej wszakże strony wielość popełnionych przez J. R. przestępstw, różny ich charakter oraz długi okres czasu, w ciągu którego dopuszczał się łamania prawa, prowadzi do konkluzji, że nie zasługuje on na zbyt łagodne potraktowanie i wymaga w dalszym ciągu długotrwałego okresu resocjalizacyjno-wychowawczego, który kara łączna orzeczona niniejszym wyrokiem łącznym w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności – w pełni zapewnia.

Określając wymiar tak ukształtowanej kary łącznej Sąd miał na uwadze również to, że instytucja kary łącznej nie jest w żadnym razie instrumentem łagodzenia kar orzeczonych za zbiegające się przestępstwa, a fakt popełnienia wielu przestępstw jest okolicznością zaostrzającą wymiar kary.

Sąd uznaje, że tak orzeczona kara łączna uwzględnia wszystkie wskazane okoliczności, jest zgodna z zasadą trafnej reakcji karnej i w sposób właściwy zrealizuje nie tylko swoje funkcje wychowawcze, ale także zapobiegawcze.

Względy prewencji szczególnej, jak i ogólnej, w ocenie Sądu, wskazywały na konieczność wymierzenia skazanemu kary łącznej według zasady asperacji, uznając tę metodę za najbardziej adekwatną w niniejszej sprawie.

Na poczet kary łącznej Sąd zaliczył okres odbytej przez skazanego kary w sprawie IV K 1262/12 od dnia 11 sierpnia 2016 roku do dnia 03 października 2017 roku,.

Na podstawie art. 576 §1 k.p.k. wyroki podlegające łączeniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym Sąd pozostawił odrębnemu wykonaniu – jak w pkt III, a na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie umorzył – jak w pkt IV.

Sąd ponadto zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów postępowania.