Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Wiśniewska-Drobny

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

SR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska

Protokolant Agnieszka Wołoch

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa J. I. (I.)

przeciwko H. D.

o naruszenie posiadania służebności

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. akt I C 670/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  oddala powództwo,

b)  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 156 zł (sto pięćdziesiąt sześć złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania odwoławczego w tym kwotę 160 zł (sto sześćdziesiąt złotych) zastępstwa procesowego.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 636/17

UZASADNIENIE

Powód J. I. żądał nakazania pozwanej H. D. przywrócenia naruszonego posiadania służebności drogi koniecznej w postaci pasa gruntu na całej szerokości działki pozwanej, usunięcia części ogrodzenia wzdłuż ulicy (...) do działki nr (...) a nadto zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów postępowania. Jako wartość przedmiotu sporu wskazał kwotę 50.000 złotych.

Uzasadniając żądanie twierdził, że ma ustaloną na nieruchomości,
której jest właścicielem służebność drogi koniecznej poprzez działkę pozwanej, która zagrodziła dostęp poprzez postawienie przęseł ogrodzenia.

Pozwana H. D. wniosła o oddalenie powództwa
oraz zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu. Zarzucała nieprawidłowe oznaczenie strony pozwanej. Wskazała także na toczące
się postępowanie o ustalenie wygaśnięcia służebności z powodu niewykonywania przez lat 10.

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach w wyroku z dnia 22 12 2016r. uwzględnił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację
art. 344 k.c., art. 209 k.c. oraz art. 478 k.p.c. i uznał, że powód wykazał fakt posiadania służebności, fakt samowolnego jej naruszenia przez pozwaną
a także fakt zachowania terminu do wytoczenia powództwa o przywrócenie stanu poprzedniego i zaniechanie naruszeń. Dlatego powództwo uwzględniono
w całości.

O kosztach procesu orzekał na mocy art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana H. D. , która wnosiła
o jego zmianę przez oddalenie powództwa, bądź uchylenie i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie
na jej rzecz od powoda kosztów procesu za obie instancje.

Zarzucała, że przy ferowaniu zaskarżonego wyroku naruszono prawo procesowe
i materialne, regulacje:

-

art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego
w sprawie materiału dowodowego tj. w szczególności nie wzięcie
pod uwagę zeznań świadków, w tym zwłaszcza świadka J. K., R. D. i J. D., jak również odmówienie wiary wyjaśnieniom pozwanej w przeważającej części
oraz brak przeprowadzenia dogłębnej i szczegółowej analizy zebranego sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności dokonania analizy wniosków z oględzin nieruchomości oraz przedstawionej dokumentacji fotograficznej,

-

art. 328 § 2 k.p.c. poprze brak należytego, wnikliwego i przekonującego wyjaśnienia przyczyn, z powodu których Sąd nie dał wiary istotnym
dla właściwego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy zeznaniom świadków i wyjaśnieniom pozwanej oraz brak analizy stanu faktycznego zastanego podczas przeprowadzonych oględzin oraz braku prawidłowej subsumcji materiału dowodowego i ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy;

-

art. 478 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że powód wykazał fakt posiadania służebności;

-

art. 98 k.p.c. poprzez zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego
w nieprawidłowej kwocie;

-

§ 5 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 2015r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie poprzez jego niezastosowanie
i niezasądzenie w sprawie o naruszenie posiadania stawki w wysokości 320zł;

-

art. 344 § 1 k.c. poprzez błędne przyjęcie, iż działania pozwanej naruszyły stan posiadania i faktyczne władztwo, podczas gdy w przedmiotowym stanie faktycznym nie było przesłanek do uznania, iż powód faktycznie posiadał służebność drogi koniecznej;

-

art. 366 k.c. poprzez błędne przyjęcie, iż powód był posiadaczem
i faktycznie władał służebnością podczas gdy w przedmiotowej sprawie nie można mówić o faktycznym posiadaniu służebności;

-

art. 352 § 1 k.c. poprzez błędne przyjęcie, iż powód wykazał
fakt posiadania służebności, podczas gdy faktycznie nie korzystał
z nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności;

-

art. 209 k.c. poprzez błędne przyjęcie, iż jako współwłaścicielowi przysługiwało mu roszczenie o zachowanie wspólnego prawa.

W uzasadnieniu apelacji między innymi podnosiła, że nie doszło do naruszenia posiadania, bowiem powód faktycznie służebnością nie władał. Pas drogi koniecznej wytyczonej kilkadziesiąt lat temu nie był przez pozwanego użytkowany, o czym świadczył pas dojazdowy do posesji powoda, biegnący
na terenie działki nie obciążonej służebnością. Potwierdzone to zostało podczas oględzin nieruchomości. Wskazał także, iż pozwana udowodniła, że przez wiele lat pas drogi ograniczony był płotkiem z łańcuchów, postawionym przez pozwanego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powoda, przyjmując, że ma ono swe prawne umocowanie w regulacji prawnej art. 344 k.c. a następnie orzekając w zasadzie skonstruował prawidłową podstawę faktyczną orzeczenia.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia – poza ustaleniami dotyczącymi możliwości dojazdu do nieruchomości powoda

po działce przez działkę o numerze geodezyjnym (...) - mają podstawę

we wskazanych w uzasadnieniu orzeczenia wiarygodnych źródłach dowodowych.

W oparciu zebrany w sprawie materiał dowodowy odmiennie

i dodatkowo ustalono:

Wjazd na nieruchomość powoda znajduje się na przedłużeniu pasa drogowego biegnącego przez działkę o numerze geodezyjnym (...) stanowiącej własność powoda, gdzie w ich granicy znajduje wjazd na posesję powoda za którym znajduje się wybrukowany pas drogi prowadzący do budynku.

Przed wjazdem na nieruchomość siedliskową powoda w niedużej odległości od jej granicy posadowiony jest słup energetyczny utrudniającą skręt

w prawo w stronę bramy wjazdowej na nieruchomość powoda, a wręcz uniemożliwiający swobodny wjazd na teren tej nieruchomości z pasa gruntu biegnącego po nieruchomości pozwanej przez usuniętą części drewnianego ogrodzenia znajdującego się na końca tego pasa po jego lewej stronie (dowód: mapa k - 25 i zdjęcia k - 19 i 20 akt).

Z tych przyczyn powód w celu przejazdu w kierunku swej nieru-chomości siedliskowej korzystał z pasa gruntu znajdującego się po lewej stronie słupa energetycznego wystawionego w granicy nieruchomości pozwanej

a następnie przez należącą do niego działkę gruntu o numerze geodezyjnym (...) (dowód: zeznania świadka J. K., sąsiada stron, osoby postronnej dla stron, funkcjonariusza policji, które z tej przyczyny uznać należy za w pełni wiarygodne, 32 i 33 akt)

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższa modyfikacją przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji .

W świetle poczynionych przez Sąd odwoławczy ustaleń faktycznych dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna zasadności powództwa jest wadliwa

Z poczynionych ustaleń wynika bowiem, że powód w celu przejazdu

w kierunku jego nieruchomości siedliskowej nie korzystał z pasa gruntu znajdującego się po lewej stronie słupa energetycznego wystawionego w granicy nieruchomości pozwanej oraz należącej do niego działki gruntu o numerze geodezyjnym (...).

Dlatego wystawienie przez pozwaną spornego ogrodzenia nie dopro-wadziło w konsekwencji do naruszenia posiadanej przez niego służebności,

gdyż takowej w chwili jego wystawienia on nie wykonywał i co za tym idzie jej nie posiadał.

Czyni to w świetle regulacji art. 344 § 1 k.c. w związku z art. 352 § 2 k.c. powództwo bezzasadnym.

Nie znalazło to prawidłowego odzwierciedlenia w zaskarżonym wyroku, przez co apelacja jest uzasadniona, co prowadziło to do zmiany zaskarżonego wyroku - w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c. - przez oddalenie powództwa oraz zmiany orzeczenia o kosztach procesu przy zastosowaniu regulacji art. 98 § 1 i 2 k.p.c.

Reasumując zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego apelację pozwanej jako uzasadnioną uwzględniono zmieniając zaskarżony wyrok
w sposób wskazany w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 1 w związku z § 5 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015., poz. 1804), biorąc pod uwagę, że powód uległ w całości w tym postępowaniu i powinien zwrócić pozwanej poniesione w tym postępowaniu koszty procesu, obejmujące uiszczoną opłatę od apelacji w kwocie 200zł oraz wynagrodzenie fachowego pełnomocnika w wysokości 160zł (łącznie 360zł) .

SSR (del.) Maryla Majewska- SSO Krystyna Wiśniewska- SSO Leszek Dąbek

-Lewandowska -Drobny