Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 września 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił M. P. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS wnioskodawca nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Wobec czego brak jest podstaw do uznania wyższego stopnia niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 149 akt ZUS/

Od decyzji ZUS odwołanie złożył wnioskodawca, wskazując, że nie zgadza się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS. Wskazał, że ma problemy zdrowotne, związane z wadami serca oraz przebytym zawałem mięśnia sercowego. Dodatkowo posiada schorzenia neurologiczne kręgosłupa (zwyrodnienia, przepukliny). Nasilają się również inne schorzenia jak przerost prostaty, zespół jelita nadwrażliwego, choroby przewodu pokarmowego, nadciśnienie tętnicze.

/odwołanie – k. 2 /

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

M. P. urodził się (...). Jest z wykształcenia inżynierem rolnikiem, ostatnio był zatrudniony jako nauczyciel.

Ubezpieczony posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

Po raz pierwszy wnioskodawca miał ustalone prawo do renty w 1994 roku.

Decyzją z dnia10.10.2013 roku organ rentowy ponownie przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy okresowo do dnia 30.09.2016 roku.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 18.07.2016 r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie wyższego stopnia niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 144 akt ZUS/

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12.08.2016 r. rozpoznano u wnioskodawcy: wadę serca pod postacią (...) po dwukrotnym leczeniu operacyjnym w 1994 roku z możliwym resztkowym przeciekiem lewo-prawym, umiarkowaną niedomykalność zastawki trójdzielnej ze (...) 41mmHg, przewlekłą stabilną chorobę niedokrwienną serca, przebyty przechodzony zawał mięśnia sercowego, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa C i L-S z zaznaczonymi objawami korzeniowymi prawostronnymi z odcinka L-S, z niewielką dysfunkcją chodu, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, łagodny przerost gruczołu krokowego, bezobjawowe żylaki odbytu.

Z uwagi na powyższe schorzenia, lekarz orzecznik ZUS uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 30.09.2019 roku.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 146 akt ZUS, opinia lekarska – k. 19-21 dokumentacji medycznej/

W wyniku złożonego przez wnioskodawcę sprzeciwu, sprawę rozpoznała Komisja Lekarska ZUS, która w orzeczeniu z dnia 29.08.2016 roku potwierdziła ustalenia lekarza orzecznika.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 147 akt ZUS, opinia lekarska – k. 38-40 dokumentacji medycznej/

Z punktu widzenia kardiologicznego, u wnioskodawcy rozpoznaje się wadę serca wrodzoną, (...) (ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej) po dwukrotnej operacji w 1994 roku, z częściowym przeciekiem lewo – prawym, przewlekłą stabilną chorobę niedokrwienną serca, stan po przebytym zawale mięśnia serca, nadciśnienie tętnicze, wydolność krążenia, z frakcją wyrzutową lewej komory EF 45%-50%, co obniża sprawność organizmu w stopniu powodującym długotrwałą częściową niezdolność do pracy do dnia 30.09.2019 roku. Wnioskodawca jest relatywnie dobrego ogólnego stanu zdrowia, nie miał do tej pory wykonanych badań koronarografii i angioplastyki tętnic wieńcowych. W badaniu angio-CT tętnic wieńcowych nie uwidoczniono istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych odpowiedzialnych za ukrwienie mięśnia sercowego.

(...) należy do jednych z najczęstszych wad serca, dobrze poddaje się leczeniu zabiegowemu i cechuje się możliwością skutecznego leczenia przyczynowego, co miało miejsce u wnioskodawcy. Dzięki skutecznym zabiegom udało się uniknąć uszkodzenia mięśnia sercowego wtórnie do wady serca.

U wnioskodawcy występuje dobra globalna funkcja skurczowa mięśnia lewej komory serca (frakcja wyrzutowa EF 50% jest normą), występują jedynie nieznaczne zaburzenia kurczliwości - bez upośledzenia funkcji globalnej.

Nadciśnienie tętnicze jest kontrolowane lekami.

opinia pisemna biegłego sądowego kardiologa B. Lao – G. k 23-24, k 52 i biegłego kardiologa R. G. k 64-66

Z punktu widzenia neurologicznego u wnioskodawcy rozpoznaje się zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym, obecnie bez jawnych objawów powikłań korzeniowych. W badaniu przedmiotowym, poza nieznacznym ograniczeniem zgięcia grzbietowego prawej stopy nie stwierdza się u wnioskodawcy innych jawnych objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności mogących powodować istotne ograniczenie sprawności ruchowej. Nie stwierdza się u wnioskodawcy objawów rwy kulszowej. Ograniczenie zgięcia grzbietowego stopy to tzw. zespół opadającej stopy, wynikający z uszkodzenia nerwu strzałkowego po rwie kulszowej. Brak jest podstaw do orzekania całkowitej niezdolności do pracy.

Opinia pisemna biegłego neurologa J. Z. k 27-28, opinia ustna k 54

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych kardiologów i neurologa.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy. Biegli uznali, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy.

W toku postępowania wobec zgłoszonych przez wnioskodawcę zarzutów co do opinii biegłych, Sąd przeprowadził opinie uzupełniające, a nadto dopuścił dowód z opinii innego biegłego kardiologa.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych kardiologów, w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Ponadto wszelkie wątpliwości, w ocenie Sądu zostały wyjaśnione w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych. Z opinii biegłych wynika jednoznacznie, że występujące u wnioskodawcy schorzenia czynią go osobą częściowo niezdolną do pracy.

Sąd oddalił wnioski dowodowe pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii lekarza medycyny pracy oraz okulisty, bowiem kwestie istotne w sprawie zostały dostatecznie wyjaśnione, zaś uwzględnienie wniosków zmierzałoby jedynie do niepotrzebnego przedłużenia postępowania. Ponadto należy pamiętać, że Sąd nie jest zobowiązany do dopuszczania dowodu z opinii kolejnych biegłych dopóty dopóki nie pojawi się opinia korzystna dla tej strony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j Dz.U. z 2016 roku, poz.887) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu o ile jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność powstała w okresach wymienionych w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Na podstawie art. 107 prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W oparciu o art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest zaś osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2), a częściowo niezdolną do pracy - osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust.3)

Na mocy art.13 ust.1 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Wskazane w cyt. przepisie art.57 warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Brak choćby jednego z nich powoduje brak prawa do świadczenia.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, a oparty na wiarygodnych i przyjętych przez Sąd opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z dziedzin schorzeń, na które powołuje się wnioskodawca, wykazuje jednoznacznie, że organ rentowy zasadnie uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy.

Sąd w pełni uznał wartość dowodową opinii biegłych, na podstawie których ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie, w tym w szczególności druga opinia biegłego kardiologa, R. G. (2), nie zawierają żadnych braków i ostatecznie wyjaśniły wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegły podkreślił, że wnioskodawca jest relatywnie dobrego ogólnego stanu zdrowia, nie miał do tej pory wykonanych badań koronarografii i angioplastyki tętnic wieńcowych. W badaniu angio-CT tętnic wieńcowych nie uwidoczniono istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych odpowiedzialnych za ukrwienie mięśnia sercowego. (...) należy do jednych z najczęstszych wad serca, dobrze poddaje się leczeniu zabiegowemu i cechuje się możliwością skutecznego leczenia przyczynowego, co miało miejsce u wnioskodawcy. Dzięki skutecznym zabiegom udało się uniknąć uszkodzenia mięśnia sercowego wtórnie do wady serca.

Odnosząc się do opinii biegłego neurologa należy podnieść, że biegły ten wskazywał, iż częściowa niezdolność do pracy orzeczona była z przyczyn kardiologicznych, zaś z punktu widzenia neurologa brak jest podstaw do orzekania długotrwałej całkowitej niezdolności do pracy.

Opinie te zostały sporządzone w oparciu o wyniki badania bezpośredniego oraz analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Biegli szczegółowo i w sposób pełny określili schorzenia występujące u badanego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy.

Fakt, że opinie biegłych nie mają treści odpowiadającej stronie, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego ( wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807).

W konsekwencji w sprawie niniejszej ostatecznie nie pojawiły się kontrargumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności opinii biegłych. Wszyscy biegli, na podstawie opinii których Sąd się oparł, zgodnie podali, że schorzenia występujące u wnioskodawcy nie powodują całkowitej niezdolności do pracy.

Sam fakt istnienia u wnioskodawcy schorzeń, potwierdzony przez biegłych ani ilość tych schorzeń, nie może być utożsamiany z całkowitą niezdolnością do pracy odwołującego. Stwierdzenie stanu chorobowego nie jest bowiem jednoznaczne z kwalifikacją do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej orzeczono w oparciu o § 15 w zw. z § 4 ust. 2 i 3

rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku (w brzmieniu obowiązującym do dnia 26.10.2016 roku).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawcy