Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku IX Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Kucal

Protokolant: stażysta Katarzyna Musiał

przy udziale Prokuratora Maciej Stojałowski

po rozpoznaniu dnia 08 września 2015 r., 24 listopada 2015 r., 02 lutego 2016 r., 22 marca 2016 r., 05 maja 2016 r., 02 czerwca 2016 r., 07 lipca 2016 r., 08 września 2016 r. sprawy:

J. S. (S.)

s. J. i I.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w okresie od września do grudnia 2008 r. w S. i R., wbrew przepisom ustawy, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przestępstwem ciągłym, brał udział w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych, w ilości co najmniej 2 kg amfetaminy, które zbył P. C. (1)

tj. o przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

  1. uznaje oskarżonego J. S. (S.) za winnego tego, że w okresie od września do grudnia 2008 roku w S., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu znaczną ilość, tj. co najmniej 2 kg, substancji psychotropowych w postaci amfetaminy poprzez zbycie jej P. C. (1) za kwotę co najmniej 20.000 złotych, czym wyczerpał znamiona ustawowe występku z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9 grudnia 2011r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9 grudnia 2011r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł (dwudziestu) złotych;

  2. na mocy art. 45 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. orzeka wobec oskarżonego J. S. (S.) środek karny w postaci przepadku korzyści majątkowej pochodzącej z popełnienia przestępstwa w postaci sumy pieniężnej w kwocie 20.000 zł (dwudziestu tysięcy złotych);

  3. na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w kwocie 780 zł (siedemset osiemdziesiąt złotych) oraz wydatki w kwocie 341,74 zł (trzysta czterdzieści jeden złoty siedemdziesiąt cztery grosze).

Sygn. akt IX K 191/15

UZASADNIENIE

W 2005r. P. C. (1) poznał E. Z.. Kiedy został zatrzymany i pozbawiony wolności w związku z zarzutem handlu ludźmi i czerpaniem korzyści z nierządu, od 2006r. E. Z. zaczęła go odwiedzać w zakładzie karnym. Po opuszczeniu więzienia, w lutym 2007r. zostali parą i zamieszkali wspólnie w domu P. C. (1) w R. na ul. (...). E. Z. była w posiadaniu znacznej sumy pieniędzy ze sprzedaży mieszkania. Z czasem postanowili te pieniądze zainwestować w biznes narkotykowy. Działali wspólnie i w porozumieniu od stycznia 2007r. do stycznia 2009r. korzystając z wielu zmieniających się dostawców i odbiorców towaru, z czego uczynili sobie stałe źródło dochodu.

E. Z. i P. C. (1) zaopatrywali się w środki odurzające i substancje psychotropowe z różnych źródeł.

W 2008r. E. Z. i P. C. (1) poznali m.in. Ł. C. pseudonim (...), który miał dostęp do większej ilości narkotyków i nawiązali z nim współpracę. Kupili od niego łącznie w kilku transakcjach 500 gram amfetaminy w cenie 11 zł za gram i jednocześnie w tym samym okresie czasu sprzedali mu w kilku transakcjach łącznie 1.000 tabletek extasy.

W okresie od września 2008 roku do grudnia 2008 roku w S. P. C. (1) zakupił od J. S. pseudonim (...) kilkukrotnie substancję psychotropową w postaci amfetaminy w łącznej ilości co najmniej 2 kilogramów. Dwie transakcje odbyły się w obecności E. Z., która jeździła razem z P. C. (1) po zakup tej substancji psychotropowej do oskarżonego do S.. Za pierwszym razem P. C. (1) zakupił od J. S. pół kilograma ww. substancji , która występowała w postaci białej bryły. J. S. odłamał ją z większego kawałka, a P. C. (1) zapłacił mu 10–11 zł za gram. Za drugim zaś razem, kiedy E. Z. pojechała wraz z P. C. (1) do J. S. po zakup narkotyków, ten zakupił od niego też około pół kilograma amfetaminy. Poza tym P. C. (2) zakupił od J. S. jeszcze wcześniej 1 kilogram ww. substancji psychotropowej bez udziału E. Z.. Łącznie J. S. osiągnął z tych transakcji korzyść majątkową w wysokości co najmniej 20.000 zł, tym samym wprowadzając do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Ilość ta wykluczała możliwość, iż kupujący nabywał ją na własne potrzeby, a nie celem jej dalszej odsprzedaży. J. S. narkotyki posiadał od nieustalonego dostawcy z B. o pseudonimie (...).

(zeznania świadka E. Z. k. 519-521, k. 934 – 935, k. 1656-1658, k. 1749-1750v, ze sprawy Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 128/10: k. 1536-1542, k. 1585v-1588v, k. 1590-1590v, ze sprawy Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 66/11: k. 1663, k. 1669-1672, k. 1685v, ze sprawy Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 91/11: k. 1665, zeznania świadka Ł. B. k. 5, k. 888, k. 1776, ze sprawy Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 128/10: k. 1530-1531, k. 1534, protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, gospodarczych i lokalu gastronomicznego k. 379-383, protokół oględzin rzeczy - płyty CD z blingami wraz z załącznikiem k. 531-547 oraz k. 548-554, karta karna Ł. C. k. 1775-załącznik adresowy, opinia toksykologiczna k. 1781-1782)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek (...) w R. z dnia 26 września 2011r. w sprawie V K 91/11 E. Z. została uznana za winną między innymi tego, że w okresie od stycznia 2007r. do 31 stycznia 2009r. działając przestępstwem ciągłym, w R., Z., C., K., W., K., R., Ś., B., P., K. i innych miejscowościach, samodzielnie lub wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, wbrew przepisom ustawy, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brała udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych, w tym między innymi zakupiła w 2008r. w R. 500 gram amfetaminy w cenie 11 zł za gram od Ł. C. pseudonim (...), a w okresie od września 2008r. do grudnia 2008r. w S. i R. zakupiła 2000 gram amfetaminy w cenie 10-11 zł za gram od J. S. o pseudonimie (...), a sprzedała między innymi w 2008r. w R. 1.000 tabletek Extasy w cenie 3,5-4 zł za sztukę Ł. C. pseudonim (...), przy czym zarzucanego jej przestępstwa dopuściła się czyniąc sobie z handlu narkotykami stałe źródło dochodów, za co i za inne przypisane przestępstwa wymierzono jej karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat.

(odpis wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach ze sprawy V K 99/11 k. 1595 – 1600 tom VIII)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 16 sierpnia 2013r. w sprawie V K 128/10 P. C. (1) został uznany za winnego między innymi tego, że w okresie od stycznia 2007r. do stycznia 2009r. działając przestępstwem ciągłym, w R., W. i innych miejscach, samodzielnie lub wspólnie i w porozumieniu z E. Z. i innymi osobami, wbrew przepisom ustawy, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych, w tym między innymi zakupił w 2008r. w R. 500 gram amfetaminy w cenie 11 zł za gram od Ł. C. pseudonim (...), a w okresie od września 2008r. do grudnia 2008r. w S. i R. zakupił 2000 gram amfetaminy w cenie 10-11 zł za gram od J. S. o pseudonimie (...), a sprzedał między innymi w 2008r. w R. 1.000 tabletek Extasy w cenie 3,5-4 zł za sztukę Ł. C. pseudonim (...), przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się czyniąc sobie z handlu narkotykami stałe źródło dochodów, za co i za inne przypisane przestępstwa wymierzono mu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 400 stawek dziennych po 30 zł każda.

(odpis wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach ze sprawy V K 128/10 k. 1603 - 1606 wraz z uzasadnieniem k. 1603 – 1616, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach sygn. II AKa 478/13 k. 1617 wraz z uzasadnieniem (...) tom IX)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 26 września 2014r. w sprawie V K 66/11 Ł. C. został uznany za winnego tego, że jesienią 2008r. w R., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy brał udział w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych sprzedając P. C. (1) i E. C. 500 gram amfetaminy w cenie po 11 zł za gram, a nadto nabywając od P. C. (1) i E. Z. w kilku transakcjach łącznie co najmniej 1000 tabletek Extasy w cenie 3,50-4 zł za sztukę, za co wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 30 zł każda.

(odpis wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach ze sprawy V K 66/11 k. 1690 – 1696 wraz z uzasadnieniem k. 1697 – 1718 tom IX)

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Na rozprawie głównej w dniu 8 września 2016r. (k.1490v tom VIII) J. S. odmówił składania wyjaśnień, odmówił odpowiedzi na pytania Przewodniczącego i Prokuratora. Na pytanie obrońcy podał, że kiedyś była taka sytuacja, że był w pobliżu miejsca zamieszkania pani Z.. Dostrzegła go i przekazała, że P. ma kłopoty i czy by mu nie pomógł finansowo. Odmówił pomocy finansowej, po czym dowiedział się, że pożałuje tego i jeszcze go załatwi. Miał z tego powodu ponieść jakieś konsekwencje. Podkreślił, że według jego wiedzy pani Z. nie przekroczyła nawet progu jego posesji.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, które stanowią jedynie naiwną i nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej za zarzucony występek.

Dokonując ustaleń w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się głównie na konsekwentnych, spójnych i logicznych zeznaniach E. Z. i Ł. B., których nie sposób podważyć. Świadkowie ci od samego początku zeznawali tak samo i przedstawiali jedną wersję zdarzenia.

Podkreślenia wymaga, że E. Z. była wielokrotnie przesłuchiwana w różnych postępowaniach – w sprawie Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 128/10 przeciwko P. C. (1), w sprawie Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 66/11 przeciwko m.in. Ł. C., w sprawie Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. akt V K 91/11 gdzie sama była oskarżoną. Za każdym razem tak samo relacjonowała przebieg zdarzeń i w żadnym z postępowań nie zmieniła ani nie odwołała wcześniej złożonych zeznań czy wyjaśnień. Sądy prowadzące w/w sprawy podzieliły w całości jej twierdzenia i czyniły w oparciu o nie ustalenia faktyczne, jednocześnie krytycznie odnosząc się do twierdzeń P. C. (1), czego wyrazem są tezy zawarte w sporządzonych uzasadnieniach. Lansowana przez P. C. (1), a za nim przez obronę teza jakoby E. Z. miała interes w tym aby bezpodstawnie obciążać J. S. o przestępstwo, którego się nie dopuścił jest zdaniem Sądu absurdalna w świetle poczynionych ustaleń. E. Z. obciążając bezpodstawnie J. S. obciążała przede wszystkim siebie i trudno bezkrytycznie przyjąć, że był to racjonalny sposób na to, aby Sąd za popełnione przestępstwa wymierzył jej karę z zastosowaniem instytucji nadzwyczajnego złagodzenia. E. Z. precyzyjnie, w niezwykle drobiazgowy sposób opisała wszystkie transakcje, do których doszło wspólnie i w porozumieniu z P. C. (1). Rzeczą naturalną jest, że w miarę upływu czasu E. Z. nie pamiętała już wszystkich szczegółów. Konkretne ilości zakupionej od oskarżonego amfetaminy oraz cenę Sąd ustalił w oparciu o jej wyjaśnienia złożone na etapie śledztwa prowadzonego pod sygn. V Ds. 31/09. Ponad wszelką wątpliwość wówczas lepiej takie szczegóły pamiętała, biorąc pod uwagę ilość dokonanych transakcji i wielość kontrahentów. Nie może również być wątpliwości co do jakości i ilości sprzedanej przez oskarżonego substancji, wszak w tamtym okresie E. Z. i P. C. (1) uprawiali „zawodowo” przestępczy biznes narkotykowy, czyniąc z niego stałe źródło dochodu, zatem z pewnością mieli doskonałe rozeznanie w temacie. Przesłuchiwana w dniu 11 sierpnia 2009r. podkreślała (k. 520), że jednym z dostawców dla P. C. (1) był (...), który miał lokal w S.. (...) sprzedał P. C. (1) około 2 kg amfetaminy, po towar dwa razy pojechała z P. C. (1) do domu (...) do S.. Za pierwszym razem (...) odłamał poł kilograma amfetaminy i sprzedał ją P. C. (1) za 10-11 zł za gram, za drugim razem P. C. (1) również kupił pół kilograma amfetaminy. Wcześniej bez jej udziału (...) sprzedał P. C. (1) kilogram amfetaminy. (...) narkotyki miał od (...) z B.. Przesłuchiwana na rozprawie głównej w dniu 4 sierpnia 2010r. wskazała (k. 934-935), że P. C. (1) handlował narkotykami i dlatego na tej podstawie wiedziała, że to co kupował to były narkotyki. Zaprzeczyła aby zwracała się do oskarżonego po pomoc finansową kiedy P. C. (1) był tymczasowo aresztowany.

Na rozprawie głównej w dniu 24 listopada 2015r. Sąd odczytał E. Z. uprzednio złożone przez nią wyjaśnienia bądź zeznania składane w innych postępowaniach (k. 1657-1658). Z uwagi na znaczny upływ czasu nie była w stanie jednoznacznie odnieść się do tych twierdzeń, podkreślała, że upłynęło już 5 lat i na pewno wcześniej lepiej pamiętała zdarzenia, ale w tamtym okresie miała do czynienia z amfetaminą, która występowała w bryłach koloru białego bądź zbliżonego do białego, o zwartej, twardej konsystencji bądź też występowała w postaci proszku. Wypada w tym miejscu zaznaczyć, że twierdzenia te zostały w pełni potwierdzone wnioskami wynikającymi z opinii toksykologicznej.

E. Z. podała również, że nie jest w stanie przypomnieć sobie szczegółów transakcji z oskarżonym, ale na pewno P. C. (1) kupował od niego narkotyki. Jeżdżąc z P. C. (1) miała świadomość, że jadą po narkotyki. Wskazała też, że nie robiła żadnych zapisków z tych transakcji, przy składaniu wyjaśnień nie korzystała z żadnych własnych materiałów, ma dobrą pamięć do telefonów i numerów rejestracyjnych samochodów. Podkreśliła stanowczo, że nie przypomina sobie takiej sytuacji aby miała składać fałszywe wyjaśnienia licząc na jakieś korzyści. Obciążając P. C. (1) obciążała również siebie, bo razem brali udział w procederze.

Znamienne w niniejszej sprawie jest, że różne osoby starają się forsować wersję jakoby E. Z. obciążając J. S. miała się na nim mścić. Według samego oskarżonego miała się mścić za odmowę udzielenia pomocy finansowej dla P. C. (1), kiedy ten przebywał w Areszcie Śledczym. Teza ta jest o tyle kuriozalna, że E. Z. rozstała się w konflikcie z P. C. (1) i później już się z nim nie spotykała. Według oskarżonego E. Z. miała mu również grozić w obecności siostry P. E. C.-S.. E. Z. stanowczo zaprzeczyła aby była w jakimkolwiek konflikcie z oskarżonym, zaprzeczyła także aby miała mu kiedykolwiek grozić. W tym zakresie Sąd nie podzielił zeznań E. S. (k. 949). Świadek ta składała zeznania na rozprawie głównej w dniu 25 października 2010r. po dopuszczeniu dowodu z jej zeznań na wniosek obrońcy oskarżonego. Jest dla Sądu rzeczą oczywistą, że jej zeznania miały stanowić element przyjętej przez J. S. linii obrony.

E. Z. w jednych ze swoich wyjaśnień, a następnie zeznań podała, że jesienią 2008r. razem z P. C. (1) poznała mężczyznę o pseudonimie (...) – Ł. C.. Od niego zakupili w kilku transakcjach łącznie pół kilograma amfetaminy w cenie po 11 zł za gram, którą według wiedzy przekazanej jej przez P. C. (1) dostawał od mężczyzny o pseudonimie (...) czyli J. S.. Na rozprawie głównej w dniu 2 lutego 2016r. Ł. C. utrzymywał, że to E. Z. pomówiła go o handel narkotykami, za co został prawomocnie skazany, ale nie wie do chwili obecnej dlaczego tak się zachowała, gdyż nie był ani nie jest z nią w żadnym konflikcie. Twierdzenia E. Z. jakoby narkotyki miał od J. S. uznał za kłamstwo, podał, że tylko raz był u J. S. ze swoją dziewczyną w sprawie pracy w 2008r., dziewczyna pracy nie dostała i na tym ich kontakt się urwał. Później go spotkał na sali rozpraw. Z kolei obecna na Sali rozpraw E. Z. podała (k. 1749), że zna Ł. C. gdyż widziała go w trakcie sprzedaży narkotyków. Po odczytaniu jej zeznań ze sprawy V K 66/11 (k. 1685v), w których twierdziła, że nigdy nie miała żadnych zatargów z J. S. podtrzymała je i stwierdziła, że nie miała też powodów by pomawiać Ł. C. o handel narkotykami, jeżeli handlował mąką to go przeprasza. Sąd nie dał wiary zeznaniom Ł. C., który wbrew logice i prawomocnemu rozstrzygnięciu Sądu nadal kwestionował swoje sprawstwo i forsował pogląd, że E. Z. po prostu go pomówiła. Z jego karty karnej wynika, że już prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 13 stycznia 2011r. wydanym w sprawie III K 138/10 został uznany za winnego popełnienia przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomani, za co wymierzono mu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 19 maja 2011r. wydanym w sprawie III K 1051/10 został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 233 § 1 k.k., za co wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat.

Na rozprawie głównej w dniu 2 lutego 2016r. Sąd odczytał wyjaśnienia i zeznania P. C. (1) z uwagi na brak możliwości ustalenia aktualnego miejsca jego pobytu i doręczenia mu wezwania (k. 1749-1750), w obecności E. Z., zarządzając konfrontację pośrednią. P. C. (1) na rozprawie głównej w dniu 30 czerwca 2010r. podnosił (k. 926-927), że zna J. S. od około 3 lat z uwagi na handel samochodami, nie było takiej sytuacji aby oskarżony zbył mu jakieś narkotyki, twierdzenia E. Z. nazwał kłamstwem. Podał, że E. Z. będąc na podwórku u oskarżonego odgrażała mu się, że go wrobi, wie o tym z relacji siostry. Kiedyś chciała pożyczyć pieniądze od J. S., a on się nie zgodził. Podał, że nie jest mu znana osoba, o której mówią (...), chyba nie zna osoby o nazwisku C. i nic mu nie wiadomo aby C. był barmanem u S.. P. C. (1) zaprzeczył aby kupował od oskarżonego substancje psychotropowe. Stwierdził, że E. Z. go pomawia by umniejszyć swoją winę.

Po odczytaniu tego fragmentu zeznań E. Z. podała, że nic jej nie wiadomo na temat tego aby miała pożyczać pieniądze od oskarżonego i zaproponowała, by wypowiedział się w tym zakresie J. S.. Oskarżony oświadczył, że nie chce się odnosić do odczytanych zeznań.

Tymczasem P. C. (1) przesłuchiwany w dniu 15 czerwca 2012r. w charakterze świadka w sprawie V K 66/11 przeciwko m.in. Ł. C. (k. 1676-1678, k. 1679v, k. 1682, k. 1683v, k. 1685, k. 1686) przyznał, że zna Ł. C., znali się towarzysko, na pewno C. znał się ze S., bo chyba u niego pracował, ale nie może tego powiedzieć na 100%. Przyznał, że wie jakiej treści zeznania złożyła E. Z. i nie zgadza się z nimi odnośnie niektórych osób, gdyż E. Z. chce wykorzystać art. 60 k.k. Jego zdaniem E. Z. tak a nie inaczej zeznaje, bo on ją zostawił i chce umniejszyć swoją odpowiedzialność karną. Według P. C. (1) również zeznania E. Z. odnośnie Ł. C. to zemsta na J. S., on sam nie wie czy Ł. C. handlował narkotykami, bo go na tyle nie zna. Kiedyś J. S. nie chciał pożyczyć pieniędzy E. Z., były jakieś groźby z jej strony. Powiązał C. ze S., bo zapoznając się z aktami sprawy zauważył, że C. jest zamieszany w sprawę S.. Jego zdaniem kiedy E. Z. mówiła, że jednym z ich kontrahentów był S. i z nim wiązała osobę C. to w jego ocenie ktoś E. Z. podpowiadał co ma zeznawać i ma tu na myśli organy ścigania

Po odczytaniu tych zeznań E. Z. stwierdziła, że jeżeli mówiła, że kupowała od kogoś amfetaminę to tak było, wiedziała, że kupuje amfetaminę, transakcje miały miejsce, nikt nie składał zastrzeżeń do jakości towaru. Jeszcze raz podkreśliła, że nigdy nie pożyczała od nikogo pieniędzy, nigdy nie zwracała się do oskarżonego o pożyczkę, w tamtych czasach nie miała żadnych problemów finansowych i nie potrzebowała pożyczki.

Zdaniem Sądu nie sposób dać wiary zeznaniom P. C. (1) gdyż są one nielogiczne, wręcz naiwne, sprzeczne z prawomocnymi rozstrzygnięciami sądów. Świadek ten próbował zaprzeczać oczywistym ustaleniom procesów karnych, próbował za wszelką cenę chronić w ten sposób oskarżonego przez konsekwencjami popełnionego czynu, w ocenie Sądu obawiał się również jego reakcji. Podkreślić należy, że P. C. (1) składał wyjaśnienia i zeznania znając całość zgormadzonego materiału dowodowego, co dało mu możliwość zachowania swoistej lojalności wobec osób, które same nie przyznawały się do swych transakcji narkotykowych z jego udziałem.

Twierdzenia E. Z. znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach i zeznaniach Ł. B., które zostały odczytane na rozprawie głównej w dniu 22 marca 2016r. (k. 1776) z uwagi na jego pobyt za granicą w nieznanym miejscu i nieznany termin powrotu do kraju. Ł. B. przedstawił proceder handlu narkotykami spójnie z relacją E. Z.. Potwierdził fakt transakcji z J. S.. Zeznania tego świadka były szczegółowe, precyzyjne i brak podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Na rozprawie głównej w dniu 15 kwietnia 2010r. (k. 888v) w obecności J. S. Ł. B. wskazał, że z relacji P. C. (1) wie, ze ten kupował od oskarżonego amfetaminę, jednorazowo zakupił 1 kg. Podał również, że niejednokrotnie słyszał o osobie o pseudonimie (...), oskarżony kiedyś szukał tej osobę w związku z tym, że była mu winna pieniądze za narkotyki. Podobnej treści wyjaśnienia Ł. B. złożył w sprawie V K 128/10 (k. 1530-1531, k. 1534).

Niczego nie wniosły do sprawy zeznania A. T., który został przesłuchany na wniosek obrońcy oskarżonego i którego dane wskazał obrońca oskarżonego na rozprawie głównej w dniu 30 czerwca 2010r. (k. 927v tom V). W tezie dowodowej obrońca wskazał, że przeprowadzenie dowodu ma wykazać, że J. S. z A. T. nie łączyła zażyłość handlowa dotycząca obrotu narkotykami, a jedynie zażyłość natury towarzysko-biznesowej. A. T. przesłuchiwany w dniu 9 września 2011r. (k. 1093) stwierdził, że nie posiada żadnego pseudonimu, nie zna oskarżonego, nie łączą go żadne relacje z oskarżonym, nikt nie nazywał go (...). Przesłuchiwany ponownie w dniu 21 kwietnia 2016r. (k. 87 odezwy) także stwierdził, że nigdy nie miał żadnego kontaktu z oskarżonym, nie posługiwał się pseudonimem (...).

Wypada zauważyć, że obrona w żaden sposób nie wykazała, że wskazywany A. T. jest tą osobą o pseudonimie (...), o której wyjaśniała i zeznawała E. Z.. Z zeznań A. T. bynajmniej również nie wynika, by łączyły go jakiekolwiek stosunki z oskarżonym, co zaprzecza tezie dowodowej obrony o ich zażyłości natury towarzysko-biznesowej.

Po odtworzeniu E. Z. na rozprawie głównej w dniu 7 lipca 2016r. (k. 1819 tom X) nagrania z przesłuchania świadka A. T. w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy świadek podała, że nigdy w życiu nie widziała tego mężczyzny na oczy, nigdy też nie widziała mężczyzny o pseudonimie (...), jedynie słyszała o nim od P. C. (1), nigdy też nie była w B..

Zdaniem Sądu brak przesłanek by na tej podstawie kwestionować wiarygodność zeznań E. Z.. Do zmiany tego stanowiska nie może również przyczynić się okoliczność, że podczas przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, gospodarczych i lokalu gastronomicznego oskarżonego nie ujawniono żadnych narkotyków. Zaznaczyć wypada, że do przeszukania doszło 30 czerwca 2009r., a P. C. (1) został zatrzymany 14 stycznia 2009r. Oskarżony miał więc dostatecznie dużo czasu aby zlikwidować skutecznie ślady swej przestępczej działalności mając wiedzę o zatrzymaniu P. C. (1).

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, których prawdziwość nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd nie znalazł również podstaw by kwestionować wnioski zawarte w opinii toksykologicznej (k. 1781-1782 tom IX) albowiem opinia jest jasna, pełna, nie zawiera wewnętrznych sprzeczności. Wynika z niej jednoznacznie, że amfetamina występuje w postaci proszku, który w zależności od przeprowadzonego procesu jej oczyszczania poprzez krystalizację o produkcji, przybiera barwę od białej poprzez jasno-żółtą do ciemno-żółtej. Od stopnia jej oczyszczenia i wysuszenia po syntezie oraz dodatku substancji wypełniających, amfetamina w postaci proszku może ulec zbryleniu. Proszki zawierające amfetaminę mogą ulec zbryleniu i występować w formie bryły, która następnie może być łamana i porcjowana.

Mając zatem na względzie powyższe rozważania należy stwierdzić, iż fakt dokonania przez oskarżonego przypisanego mu czynu nie może budzić żadnych wątpliwości. J. S. w okresie od września do grudnia 2008 roku w S., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu znaczną ilość, tj. co najmniej 2 kg, substancji psychotropowych w postaci amfetaminy poprzez zbycie jej P. C. (1) za kwotę co najmniej 20.000 złotych, czym wyczerpał znamiona ustawowe występku z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9 grudnia 2011r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 kk.

Masa substancji psychotropowej będąca przedmiotem wyżej opisanej transakcji stanowi „znaczną ilość”. Przyjmuje się przeciętnie, że jedna porcja handlowa (tzw. działka) amfetaminy wynosi 0,1 gram. Sąd w pełni podziela pogląd wyrażany w orzecznictwie, iż za znaczną ilość narkotyków uważa się taką, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007r. w sprawie III KK 257/06, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 września 2013r. w sprawie II AKa 141/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2013r. w sprawie II AKa 401/12). Stąd też czyn oskarżonego należy kwalifikować jako przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z aktualnie obowiązującym brzmieniem art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii czyn ten jest zagrożony karą grzywy i karą pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Oskarżonemu przypisano popełnienie przestępstwa w okresie od września do grudnia 2008 roku. W dacie popełnienia czyn ten był zagrożony karą grzywny i karą pozbawienia wolności do lat 10. W tej sytuacji, z uwagi na podniesienie dolnej granicy ustawowego zagrożenia, względniejsza jest dla oskarżonego ustawa obowiązująca w dacie popełnienia czynu, stąd też koniecznym jest zastosowanie reguł intertemporalnych określonych w art. 4 § 1 k.k. Wskazać należy, że zmiany podwyższające dolną granicę ustawowego zagrożenia w przepisie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzone zostały ustawą z dnia 1 kwietnia 2011r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw i weszły w życie z dniem 9 grudnia 2011r.

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest wysoki. O stopniu tym decyduje rodzaj naruszonego nim dobra prawnego jakim jest zdrowie publiczne, motywy działania oskarżonego oraz sposób i okoliczności jego popełnienia. Oskarżony czynu dopuścił się umyślnie z zamiarem bezpośrednim w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jego postawa była bezkrytyczna, skoro wcześniej znał konsekwencje popełniania przestępstw i miał możliwość zachowania zgodnego z prawem.

Czyn przypisany oskarżonemu jest przez niego zawiniony i to w stopniu znacznym, gdyż w momencie jego popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub umniejszające jego winę, z czego zatem wynika, że można było wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z prawem. W tych okolicznościach zasadnym jest zatem postawienie oskarżonemu zarzutu, że mimo możliwości wyboru postępowania nie dał on posłuchu normie prawnej. Nadto należy wskazać, że oskarżony jako osoba w pełni zdolna do rozpoznania znaczenia swoich czynów i do pokierowania swoim postępowaniem, umyślnie nie zastosował się do określonych przepisami ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jak i ogólnie przyjętych reguł postępowania.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze, aby nie przekraczała ona stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonemu oraz spełniała swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego, a społeczeństwu uświadomiła konieczność respektowania norm prawnych i nieuchronność ujemnych konsekwencji ich lekceważenia.

Uznał Sąd, iż karą adekwatną, spełniającą swoje funkcje i obejmującą jednocześnie całą karygodność działania oskarżonego będzie wymierzona mu na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9 grudnia 2011r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. kara 10 miesięcy pozbawienia wolności i kara grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 20 zł każda.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił także właściwości i warunki osobiste oskarżonego. Oskarżony ma skończone 48 lat, posiada średnie wykształcenie średnie zawodowe o profilu budowlanym, prowadzi działalność gospodarczą ze średnim dochodem 1500-2000 zł miesięcznie, na utrzymaniu posiada 3 dzieci.

Sąd wymierzył obok kary pozbawienia wolności obligatoryjnie karę grzywny, ustalając liczbę stawek dziennych z uwzględnieniem stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego. Określając wysokość jednej stawki dziennej Sąd zaś wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, majątkowe oraz możliwości zarobkowe.

Analizując zachowanie oskarżonego J. S., jego postawę, właściwości i warunki osobiste Sąd uznał, że tylko izolacja oskarżonego we wskazanym powyżej wymiarze spełni swoje cele zapobiegawcze, zwłaszcza w zakresie prewencji indywidualnej. Oskarżony był wcześniej karany, wielość popełnionych przez niego przestępstw wskazuje na duży stopień demoralizacji. Jest sprawcą lekceważącym porządek prawny, nie wykazuje woli zmiany swego nagannego postępowania, co rodzi konieczność odpowiedniego oddziaływania na jego postawę w przyszłości. Jednocześnie kara ta nie może uchodzić za zbyt łagodną.

Na mocy art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 20.000 zł osiągniętej z popełnienia przestępstwa. Środek ten jest środkiem obligatoryjnym i jego orzeczenie jest konsekwencją skazania J. S. za czerpanie korzyści ze sprzedaży narkotyków.

Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w kwocie 780 zł oraz wydatki w kwocie 341,74 zł, na które składają się: opinia toksykologiczna 221,59 zł, należność za konwojowanie świadka Ł. C. 50,15 zł, karta karna 30 zł, ryczałt za doręczenia 40 zł.