Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Magdalena Glinkiewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Bożena Czajkowska

Po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017r. w Toruniu.

sprawy z powództwa

B. K.

przeciwko:

(...) S.A. w S.

o:

zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki B. K. kwotę 16.250 zł (szesnaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 10.500 zł od dnia 31 lipca 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 750 zł od dnia 27 października 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 5.000 zł od dnia 27 października 2017r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.673,32 zł (cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt trzy złote trzydzieści dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 431/17

UZASADNIENIE

Powód B. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. kwoty 10.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 31 lipca 2016 r. do dnia zapłaty, kwoty 750 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 października 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, iż 26 lutego 2016 r. potknęła się o wystające części płyt chodnikowych na skutek czego upadła o doznała obrażeń ciała. Zarządcą drogi na tym odcinku był Miejski Zarząd Dróg w T., który posiadał polisę zawartą z pozwaną. Powódka podała, iż zgłosiła szkodę pozwanemu. Pozwany decyzją z dnia 8 sierpnia 2016 r. uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił na jej rzecz kwotę 3.000 zł tytułem zadośćuczynienia i 280 zł tytułem odszkodowania. Kolejną decyzją dopłacił powódce kwotę 1.500 zł tytułem zadośćuczynienia i 308,22 zł tytułem odszkodowania. Powódka zaznaczyła, iż w wyniku zdarzenia doznała złamania guzka większego kości ramiennej prawej. Po zdarzeniu udała się do Szpitala Miejskiego w T.. Dodała, iż do chwili obecnej odczuwa dolegliwości barku i ramienia oraz ograniczenia ruchomości. Wskazała, iż po zdarzeniu wymagała stałej opieki osób trzecich. W jej ocenie, iż żądana kwota 10500 zł jest adekwatna do stosunków majątkowych społeczeństwa i spełni swój charakter kompensacyjny, będzie dla powódki odczuwalna ekonomicznie. Na żądane koszty leczenia składają się faktura z 25 sierpnia 2016 r. w wysokości 700 zł oraz paragon z 28 czerwca 2016 r. na kwotę 50 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, iż doszło do zdarzenia w wyniku którego powódka doznała obrażeń. Zaznaczył jednak, iż doznane przez nią obrażenia nie wiązały się z hospitalizacją. Wizyta w Szpitalu zakończyła się stosowaniem trójkątnej chusty na jedną z kończyn. Dodał, iż powódce wypłacono kwotę 4.500 zł tytułem zadośćuczynienia. Kwota ta uwzględnia wszystkie okoliczności sprawy w szczególności długotrwałość leczenia, zakres cierpień, rokowania na przyszłość a także trwałe następstwa. Zdaniem pozwanego roszczenia powódki są wygórowane. Nadto wskazał, iż powódka otrzymała kwotę 868,56 zł tytułem odszkodowania na która złożyła się kwota 280 zł tytułem opieki osób trzecich 550 zł tytułem kosztów wykonania rezonansu magnetycznego oraz 38,65 zł tytułem zakupu leków. Pozwany podniósł, iż powódka nie wykazała odczuwalnych przez nią dolegliwości i ograniczeń. W odniesieniu do żądania odszkodowania wskazał, iż nie wykazała zasadności rehabilitacji. Dodał, iż powódce przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych, z których mogła skorzystać. Zakwestionował żądanie zasądzenia odsetek wskazując, iż nigdy nie pozostawał w zwłoce ze spełnieniem świadczeń wobec powódki.

W kolejnym piśmie powódka przyznała, iż otrzymała od poznanego dopłatę w wysokości 1.500 zł tytułem zadośćuczynienia, 550 zł tytułem kosztów wykonania rezonansu magnetycznego oraz 38,65 zł tytułem zwrotu kosztu zakupu leków

Pismem z dnia 17 października 2017 r. powódka rozszerzyła powództwo o kwotę 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 1.040 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich. W uzasadnieniu wskazał, iż na skutek wypadku zgodnie z opinią biegłego doznała 10% uszczerbku na zdrowiu. Nadto jak wynika z opinii biegłego wymagała ona opieki osób trzecich. Łączny koszt opieki wynosił 1320 zł mając na względzie wypłacona przez pozwanego kwotę 280 zł do zapłaty pozostało 1.040 zł.

W odpowiedzi na rozszerzenie powództwa pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Zaznaczył, iż roszczenie zasądzenia kwoty 1.040 zł jest rażąco wygórowane. Stawka 10 zł będąca podstawą wyliczenia nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie. Powódka nie wykazała, iż opieka była faktycznie wykonywana i aby poniosła związane z tym koszty. W odniesieniu do zadośćuczynienia wskazała, iż proces leczenia zakończył się tok temu. Powódka nie wymaga hospitalizacji ani zabiegów operacyjnych zaś w przyszłości nie przewiduje się dalszych skutków zdarzenia.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 lutego 2016 r. B. K. idąc chodnikiem w pobliżu ul. (...) w T. potknęła się o wystającą płytę chodnika i upadła. Miejsce, w którym doszło do zdarzenia znajduje się pod zarządem Miejskiego Zarządu Dróg w T..

Bezsporne

Miejski Zarząd Dróg w T. posiadał polisę ubezpieczeniową w (...) S.A. w S..

Bezsporne

Po zdarzeniu B. K. udała się do (...) Szpitala Miejskiego w T., gdzie stwierdzono złamanie guzka większego nasady kości ramiennej prawej. Poszkodowanej zalecono noszenie chusty trójkątnej przez okres 4 tygodni, spanie w pozycji półsiedzącej, elewacje kończyny, ćwiczenia palców, kontrole w (...), stosowania leków przeciwbólowych.

Dowód: karta informacyjna k. 10-11

Od dnia 25 marca 2016r. B. K. znajdowała się pod opieką (...). W dniach 25 marca 2016r. i 6 maja 2016r. zalecono jej ćwiczenia i rehabilitację. W dniu 26 sierpnia 2016r. skierowano ją na badanie rezonansu magnetycznego.

Dowód: historia zdrowia i choroby k. 14-16

B. K. poddała się zabiegom fizjoterapeutycznym, krioterapii, teraplus, ćwiczeniom.

Dowód: karta zabiegów k. 19, 37

W dniach od 3 do 14 października 2016r. poddała się zabiegom rehabilitacyjnym – ćwiczeniom.

Dowód opinia sądowo - lekarska k. 95-102

W dniu 20 października 2016 r. odbyła wizytę lekarską z gabinecie ortopedycznym (...), gdzie zalecono jej artroskopię.

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

zeznania powódki B. K. z 10.05.2017 r. 00:14:29-00:32:08

B. K. pokryła koszty usług fizjoterapeutycznych w wysokości 700 zł oraz kinezyterapii w wysokości 50 zł.

Dowód: faktura, paragon k. 38

zeznania powódki B. K. z 10.05.2017 r. 00:14:29-00:32:08

Po zdarzeniu w czynnościach dnia codziennego B. K. pomagała córka.

Dowód: zeznania świadka N. K. z 10.05.2017 r. 00:04:43-00:13:33;

zeznania powódki B. K. z 10.05.2017 r. 00:14:29-00:32:08

Przed zdarzeniem B. K. była osobą sprawną, korzystała z siłowni zewnętrznych. Jako osoba zarejestrowana w urzędzie pracy przeszła szkolenie mając nadzieje na znalezienie zatrudnienia. Na skutek zdarzenia do 7 października 2016 r. pozostawała na zwolnieniu lekarskim. Stan zdrowia utrudniał jej znalezienie pracy

Dowód: zeznania świadka N. K. z 10.05.2017 r. 00:04:43-00:13:33

zeznania powódki B. K. z 10.05.2017 r. 00:14:29-00:32:08

B. K. zgłosiła szkodę do (...) S.A.

Dowód: pismo z dnia 30.06.2016 r. k. 30-31

Decyzją z dnia 5 sierpnia 2016r. ubezpieczyciel przyznał B. K. kwotę 3.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 280 zł tytułem opieki osób trzecich. Natomiast decyzją z dnia 26 września 2016 r. kwotę 1.338,65 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Dowód: decyzje k. 32,33

Ubezpieczyciel dodatkowo decyzją z dnia 21 października 2016r. przyznał poszkodowanej 1.500 zł tytułem zadośćuczynienia, 550 zł tytułem refundacji kosztów badania rezonansem magnetycznym i 38,65 zł tytułem zwrotu kosztu zakupu leków.

Dowód: decyzja z 21.10.2016 r. k. 34-15

W wyniku zdarzenia B. K. doznała złamania guzka większego kości ramiennej prawej z uszkodzeniem obrąbka stawowego i ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego wygojone z zespołem bólowym i ograniczeniem funkcji kończyny. Doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10% Nie może wykonywać długotrwałych czynnościami ponad głową oraz czynnościach takich jak zapięcie biustonosza, zapinanie suwaka od sukienki.

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

Po zdarzeniu do dnia 7 października 2016 r. była niezdolna do pracy.

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

Wymagała stosowania rehabilitacji. Nadal wymaga zabiegów rehabilitacyjnych 1 cykl 10 zabiegów raz na 6 miesięcy. Wymagała stosowania unieruchomienia prawej kończyny górnej na chuście trójkątnej przez 4 tygodnie. Przez 32 tygodnie stale stosowała leki przeciwbólowe. Obecnie stosowania leków wymaga w przypadku nasilenia się dolegliwości. Wymagała kontroli w (...) a obecnie w (...).

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

B. K. wymagała pomocy osób trzecich w przez 4 tygodnie w zakresie pomocy podstawowej 1,5 godziny dziennie, w zakresie zaopatrzenia gospodarstwa domowego 10,5 godziny tygodniowo. Przez okres następnych 6 tygodni w zakresie pomocy podstawowej 0,5 godziny dziennie, w zakresie zaopatrzenia gospodarstwa domowego 4,5 godziny dziennie. Obecnie nie wymaga pomocy osób trzecich poza długotrwałymi czynnościami ponad głową oraz czynnościach takich jak zapięcie biustonosza, zapinanie suwaka od sukienki.

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

B. K. stale odczuwa skutki wypadku w zakresie ograniczeń ruchomości barku prawego i stałego zespołu bólowego barku. Po zdarzeniu odczuwała dolegliwości bólowe w skali (...) 0-10 pkt w wysokości 6 pkt. Obecnie występują one w wysokości 0-1 pkt w zależności od aktywności .

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

Obecnie stan zdrowia B. K. jest dobry. Odzyskała zdolność wykonywania czynności dnia codziennego z ograniczeniem czynności ponad głową i z tyłu. Przebyty udar mózgu i wtórny niedowład lewostronnym nie wpłynęły na pogłębienie schorzeń powypadkowych.

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

Proces leczenia uległ zakończeniu, przy czym powódka nadal wymaga okresowego korzystania z zabiegów rehabilitacyjnych oraz ewentualnego leczenia operacyjnego. Zabieg operacyjny nie przywróci powódce pełnij sprawności. Trwały uszczerbek na zdrowiu pozostanie.

Nie przewiduje się w przyszłości wystąpienia dodatkowych skutków zdrowotnych wypadku.

Dowód opinia sądowo lekarska k. 95-102

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o dowody z dokumentów zebranych w aktach niniejszej, a także dowodu z opinii biegłego, akt szkodowych, zeznań świadka i przesłuchania powódki.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu albowiem były kompletne i jasne, wraz z pozostałymi dowodami obrazowały dokładny stan faktyczny sprawy. Ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Co więcej wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się w dużej mierze na opinii biegłego – specjalisty chirurga – ortopedy M. S.

Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodny dowód w sprawie.

Opinia ta była logiczna, spójna, zgodna, a także udzielała dokładnych odpowiedzi na pytania sformułowane w tezie postanowienia dopuszczającego ten dowód. Trzeba jednocześnie zaznaczyć, iż biegły jest osobą odznaczającą się niekwestionowanymi kwalifikacjami, kompetentną i posiadającą duże doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii. Nie można również pomijać tego, że biegły swoje stanowisko w tym przedmiocie sformułował po zapoznaniu się ze zgromadzoną w aktach sprawy dokumentacją i po zbadaniu powódki, a zatem opinia ta została sporządzona nie na podstawie arbitralnej i formułowanej a priori oceny, lecz w oparciu o obiektywny i rzetelnie zebrany materiał badawczy, który potwierdzał prawidłowość wyrażonych przez biegłych sądów.

W ocenie Sądu nie było więc jakichkolwiek podstaw by opinię uznać za nierzetelną czy niefachową. Dlatego Sąd podzielił w całości opinię biegłego. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego.

Zważyć też należy, że ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, według którego Sąd w sprawie do rozstrzygnięcia której wymagane są wiadomości specjalistyczne nie może wydać orzeczenia wbrew wnioskom wypływającym z opinii uznanej przez tenże Sąd za fachową i rzetelną / zob. np. wyrok SN z 26/10/2006 I CSK 166/06 – publ. Lex nr 209297 lub II UK 277/04 OSNP 2006/5-6/97/.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka N. K. na okoliczność zdarzenia gdyż korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. N. K. widziała całe zdarzenie, widziała jak przebiegał proces leczenia i rehabilitacji.

Sąd nie znalazł podstaw, by nie dać wiary powódce co do stanu jej zdrowia, przebiegu leczenia i rehabilitacji, następstw wypadku, obecnego stanu zdrowia, kosztów leczenia. Powódka przyznała, że pomoc świadczyła jej straszą córka, która skróciła swój pobyt w Holandii o miesiąc.

W związku z tym, iż pozwany nie kwestionował w zasadzie swej odpowiedzialności odszkodowawczej, na powódce spoczywał jedynie obowiązek wykazania, iż ból oraz cierpienia fizyczne i psychiczne, jakich doznała wskutek zdarzenia, uzasadniają wypłatę dodatkowej kwoty tytułem zadośćuczynienia, kosztów leczenia i kosztów związanych z pomocą osoby trzeciej.

Rzeczą pozwanego było z kolei wykazanie zaistnienia faktów niweczących lub tamujących roszczenie powoda.

W niniejszej sprawie bezsporne było, iż pozwany jest ubezpieczycielem sprawcy wypadku komunikacyjnego. Pozwany nie kwestionował zaistnienia wypadku drogowego, jego zdaniem proces leczenia powódki zakończył się, leczenie nie wiązało się z koniecznością hospitalizacji czy lecenia operacyjnego.

Przechodząc do rozważań prawnych nad ustalonym wyżej stanem faktycznym należy na wstępie zaznaczyć, że jego analiza odbywać się musi z punktu widzenia treści przepisów art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 k.c.

Stosownie do treści przepisu art. 445 k.c., w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Wobec opinii biegłego nie może ulegać wątpliwości, że żądanie powódki zasądzenia zadośćuczynienia jest uzasadnione. Zasadniczym problemem jest jednak jego wysokość. Zadośćuczynienie przysługuje bowiem za krzywdę, a więc za szkodę o charakterze niemajątkowym, która nie przedstawia jakiejś wartości ekonomicznej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że art. 445 § 1 k.c. nie wskazuje żadnych kryteriów, jakie należy uwzględnić przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego, pozostawiając to do oceny Sądu. Jednakże zarówno doktryna jak i judykatura wypracowały w tym względzie szeroko akceptowane stanowisko, wskazując, iż wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności, a zwłaszcza stopnia i czasu trwania cierpień fizycznych i psychicznych (pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne), trwałości skutków czynu niedozwolonego (kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość (polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wieku poszkodowanego (zwykle większą krzywdą jest kalectwo dla osoby młodszej), niemożności wykonywania ulubionego zawodu, uprawiania sportów, pracy twórczej, utratę kontaktów towarzyskich itp. (por. m.in. wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999r., II UKN 681/98, OSNP 2000, poz. 626). W judykaturze podkreśla się, że zadośćuczynienie pełni funkcję kompensacyjną, co oznacza, iż ma złagodzić odczuwalność doznanej krzywdy z jednej strony, z drugiej zaś jednak nie może ono być źródłem wzbogacenia (Wyrok SN z dnia 9 lutego 2000r., III CKN 582/98, niepubl.).

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości.

Z okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności z opinii biegłego, wynika, że w konsekwencji zdarzenia powódka doznała 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu z uwagi na ograniczenia ruchomości barku prawego, towarzyszący zespół bólowy barku, niemożność wykonywania długotrwałych czynności ponad głową oraz ograniczenia w czynnościach dnia codziennego takich jak zapinanie biustonosza, zapnie suwaka od sukienki. Podkreślić należy, iż powódka wymagała noszenia chusty trójkątnej i przyjmowania leków przeciwbólowych stale przez 4 tygodnie. Z uwagi na doznany uraz wymagała w okresie łącznie 10 tygodni od zdarzenia pomocy osób trzecich. Nie można zapominać, iż doznany uraz wiązał się ze znacznymi dolegliwościami bólowymi, które ustępowały wraz z procesem leczenia. Nadal jednak w zależności od jej aktywności dolegliwości te mogą występować. Na skutek zdarzenia powódka wymagała zabiegów fizjoterapeutycznych i rehabilitacji. Leczenie powódki do tej pory nie łączyło się z żadnymi zabiegami operacyjnymi. Obecnie powódka oczekuje na zabieg, który jednak w ocenie biegłego nie przywróci jej pełnej sprawności i trwały uszczerbek na jej zdrowiu pozostanie w stopniu niezmienionym,

Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż przed zdarzeniem powódka była zarejestrowana w urzędzie pracy, przeszła szkolenie i miała nadzieje na zatrudnienia. Na skutek doznanego urazu do 7 października 2016 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Obecnie z uwagi na ograniczenia ruchomości ma problem ze znalezieniem zatrudnienia.

W takim stanie rzeczy kwotą zadośćuczynienia adekwatną do rozmiaru poniesionej przez powódkę krzywdy, będzie kwota 20.000 zł. Powódka otrzymała tytułem zadośćuczynienia od pozwanego kwotę 4.500 zł. do wypłaty pozostawała więc kwota 15.500 zł.

Powódka w niniejszej sprawie domagała się poza kwotą 15.500 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 750 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia oraz 1.040 zł tytułem kosztów opieki sprawowanej przez osobę trzecią

Niewątpliwie zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty Jednak – zgodnie z art. 6 kc to powód powinien wykazać wysokość poniesionych kosztów.

Za nieuzasadnione Sąd uznał roszczenie o zwrot kosztów opieki sprawowanej nad powódką przez osoby trzecie. Z opinii biegłego co prawda wynikało, powódka wymagała opieki osób trzecich. Bezspornym było jednak, iż opiekę tą sprawowała jej córka. Powódka nie ponosiła kosztów związanych z opłacaniem sprawowanej nad nią opieki. Jest oczywistym, że gdyby opieka ta była odpłatna, to koszt takiej opieki powinien zostać zwrócony przez ubezpieczyciela.

Sąd przyznał natomiast powódce kwotę 750 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Zdaniem Sądu powódka dowiodła, iż z uwagi na długi okres oczekiwania zabiegów fizjoterapeutycznych nie mogła podjąć w placówkach publicznej służby zdrowia, w których świadczenia podlegają refundacji. Wykazała, iż istniały szczególne wskazania medyczne do podjęcia rehabilitacji w placówkach prywatnych. Lekarze informowali ją, iż zabiegi fizjoterapeutyczne są bardzo ważne w okresie jej leczenia. Dodała, iż najwcześniej zabiegi refundowane przez NFZ możliwe były w październiku 2016r. Taki wydłużony okres oczekiwania doprowadziłby do tego, iż nie mogłaby podnieść ręki. Powódka przedłożyła fakturę wystawioną za usługi fizjoterapeutyczne na kwotę 700 zł oraz paragon za kinezyterapię 50 zł, dokumentujące poniesione przez nią wydatki.

Reasumując Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powódki 16.250 zł w tym 15.500 zł tytułem zadośćuczynienia i 750 zł tytułem odszkodowania.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481§1 k.c. W związku z tym, że żądanie zadośćuczynienia ma charakter świadczenia bezterminowego, to staje się wymagalne dopiero z chwilą wezwania do zapłaty konkretnie oznaczonej kwoty z tego tytułu. Zgodnie z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Konsumenckich ( Dz.U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zakład wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania

Wobec zgłoszonych przez powódkę roszczeń Sąd uznał zasadnym domaganie się zasądzenia odsetek od kwoty 10.500 zł od dnia 31 lipca 2016 r. oraz od kwoty 750 zł od dnia 27 października 2017 r. Od rozszerzonego powództwa tj. kwoty 5.000 zł Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia następnego, w którym pozwany na pewno otrzymał pismo z rozszerzeniem powództwa.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, o czym orzekł w pkt II wyroku.

O kosztach orzeczono stosownie do treści art. 100 k.p.c., przy czym Sąd uznał, że powódka uległa jedynie co do nieznacznej części żądania i dlatego orzeczono obowiązek zwrotu całości kosztów od pozwanego. Na koszty procesu złożyły się: 563 zł opłata sądowa, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 3.600 zł wynagrodzenie pełnomocnika, 493,32 zł wykorzystana zaliczka na biegłego, łącznie 4.673,32 zł.