Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 05-12-2017 r.

Sąd Rejonowy w Koninie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Kinga Śliwińska – Buśkiewicz

Protokolant:sekretarz sądowy Emilia Dzwoniarska

po rozpoznaniu w dniu 05-12-2017 r. w Koninie

odwołania E. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

znak (...) - (...) z dnia 10.04.2017 r.

w sprawie E. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

o świadczenie rehabilitacyjne

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 m-cy (czterech miesięcy) począwszy od dnia 24-02-2017r.

SSR Kinga Śliwińska – Buśkiewicz

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.04.2017r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił odwołującej E. W. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu wskazano, że z posiadanej dokumentacji wynika, iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 05.04.2017r. orzekła, że stan zdrowia nie uzasadnia przyznania odwołującej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Odwołująca złożyła w ustawowym trybie i terminie odwołanie, w którym wskazała, że nadal nie odzyskała zdolności do pracy, gdyż jej zły stan psychiczny trwa nadal, ale wierzy, że dalsze leczenie przywróci jej zdolność do pracy i dlatego wnioskowała o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów procesu. Powołano się na argumenty takie same, jak w uzasadnieniu w/w decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca E. W. w okresie do 28.06.2016r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu nawracających zaburzeń depresyjnych. Po wykorzystaniu prawa do zasiłku chorobowego odwołująca w okresie od 29.06.2016r. do 25.12.2016r., a następnie od 26.12.2016r. do 23.02.2017r. miała przyznanie przez ZUS świadczenie rehabilitacyjne – łącznie przez okres 8 miesięcy.

Odwołująca pomimo systematycznego leczenia psychiatrycznego i wsparcia psychoterapeutycznego nie odzyskała zdolności do pracy po dniu 23.02.2017r., gdyż nadal wymaga intensywnego leczenia psychiatrycznego i przyjmowania leków. Okres 12 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego nie jest dostateczny do uzyskania istotnej poprawy stanu zdrowia odwołującej i odzyskania zdolności do pracy, gdyż odwołująca po dniu 23.02.2017r. była nadal częściowo niezdolna do pracy na okres 2 lat.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego lekarza psychiatry i dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i w aktach ZUS. Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne, bowiem autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie kwestionowały strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. Sąd uznał za w pełni przydatną i wiarygodną opinię biegłego lekarza psychiatry. Sporządzając opinię biegły przeprowadził badanie odwołującej oraz oparł się na obszernej dokumentacji medycznej odwołującej. Zdaniem Sądu biegły sporządził opinię rzetelnie i profesjonalnie, a nadto opinia jest jasna i w pełni zrozumiała.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 18 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przy czym w myśl ust. 2 powyższego przepisu świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. W przedmiotowej sprawie odwołująca korzystała z zasiłku chorobowego przez okres 182 dni, a zatem wyczerpała okres zasiłkowy, a następnie korzystała ze świadczenia rehabilitacyjnego przez okres 8 miesięcy. Rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy sprowadzało się zatem do ustalenia, czy odwołująca po dniu 23.02.2017r. odzyskała zdolność do pracy i czy dalsze leczenie lub rehabilitacja w ramach świadczenia rehabilitacyjnego rokowało odzyskanie zdolności do pracy.

Z uwagi na okoliczność, iż Sąd nie dysponuje wiedzą medyczną niezbędną do oceny kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy przeprowadzono dowód z opinii biegłego lekarza psychiatry, i w oparciu o opinię biegłego ustalono, że zasadnym jest przyznanie odwołującej świadczenia rehabilitacyjnego na okres pozostałych 4 miesięcy.

Faktem jest, iż zdaniem biegłego lekarza psychiatry odwołująca nie rokuje odzyskania zdolności do pracy w ramach świadczenia rehabilitacyjnego, gdyż jest niezdolna do pracy na okres 2 lat, a maksymalny okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego wynosi 12 miesięcy. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego zaprezentowanym w uchwale z dnia 02.02.2016r. (sygn. akt III UZP 16/15) „przesłanką przysługiwania świadczenia rehabilitacyjnego jest ustalenie, że dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy, bez konieczności stwierdzenia, że nastąpi to w terminie 12 miesięcy od wyczerpania zasiłku chorobowego. (…) Jako świadczenie przejściowe [świadczenie rehabilitacyjne] wypełnia lukę pomiędzy okresem po wyczerpaniu okresu zasiłkowego a przed ewentualnym wystąpieniem utrwalonej niezdolności do pracy i przyznaniem z tego tytułu renty. Warunkiem przyznania i wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego jest więc dalsze trwanie czasowej niezdolności do pracy przy braku (jeszcze) przesłanek uzasadniających stwierdzenie utrwalonej niezdolności do pracy. Ustawodawca nie wymaga przy tym, aby czasowa niezdolność do pracy ustała w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy”.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał odwołanie za zasadne.

Wobec powyższego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmieniono zaskarżoną decyzję i przyznano odwołującej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres pozostałych 4 miesięcy, począwszy od dnia 24.02.2017r.

SSR Kinga Śliwińska-Buśkiewicz