Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Sylwia Piasecka

Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kantak – Rekowska

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z wniosku N. W. (1)

z udziałem P. S. (1)

o zmianę postanowienia w zakresie władzy rodzicielskiej

postanawia:

1.  zmienić postanowienie Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 30 października 2015 roku, wydane w sprawie III Nsm 229/15, w zakresie pkt 1c i przywrócić władzę rodzicielską uczestniczki postępowania N. W. (1) nad małoletnią O. S. urodzoną (...) w C.,

2.  oddalić wniosek w pozostałym zakresie,

3.  oddalić wniosek w zakresie kosztów postępowania.

/-/Sylwia Piasecka

(Na oryginale właściwy podpis)

Sygn. akt III Nsm 162/17

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni – N. W. (1), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, złożyła wniosek o przywrócenie pełnej władzy rodzicielskiej nad małoletnią O. S., córką N. W. (1) i P. S. (1), urodzoną (...) w C., która została ograniczona postanowieniem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 30 października 2015 roku w sprawie o sygn. akt III Nsm 229/15 oraz o pozbawienie uczestnika postępowania P. S. (1) władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką O. S., a nadto o zasądzenie od uczestnika postępowania P. S. (1) na rzecz wnioskodawczyni kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że uczestnicy postępowania są rodzicami małoletniej O. S., urodzonej (...) w C.. Podniosła, że wraz z małoletnią O. oraz dwójką pozostałych dzieci, które wnioskodawczyni posiada z innego związku małżeńskiego, wspólnie zamieszkali w M.. Między uczestnikami często dochodziło do kłótni, czego świadkami były dzieci. Zdarzały się także sytuacje, że wnioskodawczyni musiała uciekać z domu, gdyż uczestnik stawał się coraz bardziej agresywny. Pod koniec czerwca 2017 roku uczestnik postępowania P. S. (1) bardzo dotkliwie pobił wnioskodawczynię, kopał ją po całym ciele, uderzał pięściami w głowę i inne części ciała, a nadto podduszał wężem ogrodowym, krzycząc, że ją zabije.

Obecnie wnioskodawczyni z małoletnią O. oraz pozostałą dwójką dzieci mieszka u swojej babci w K., natomiast uczestnik postępowania przebywa w Zakładzie Karnym w C., z uwagi na zastosowany względem niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, w związku z powyższym zdarzeniem.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że uczestnikowi nigdy nie zależało na córce, nie poświęcał jej czasu, nie bawił się z nią i nie dbał o jej rozwój emocjonalny. To wyłącznie na wnioskodawczyni, od chwili narodzin córki, spoczywał obowiązek sprawowania nad nią pełnej opieki. Przyznała jedocześnie, że w pewnym okresie życia uczestnik sprawował władzę rodzicielską nad małoletnią, ale nie do końca w sposób prawidłowy.

W 2015 roku wnioskodawczyni została objęta nadzorem kuratorskim, w celu sprawdzenia prawidłowości wykonywania przez nią władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi.

Uczestnik postępowania P. S. (1) nie zgodził się z wnioskiem w zakresie pozbawienia jego władzy rodzicielskiej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni N. W. (1) do dnia 7 października 2014 roku pozostawała w związku małżeńskim z R. W., który został rozwiązany przez rozwód. Ze związku tego urodziła się dwójka małoletnich dzieci J. W. i M. W..

bezsporne, nadto por. wywiad środowiskowy k. 25 – 26 III Opm 42/15.

We wrześniu 2013 roku wnioskodawczyni N. W. (1) wraz z małżonkiem i dziećmi przeprowadziła się na stancję do uczestnika postępowania P. S. (1), do M..

W czerwcu 2014 roku R. W. wyprowadził się ze stancji i wyjechał do Niemiec, ponieważ dowiedział się, że wnioskodawczyni zaszła w ciążę z uczestnikiem postępowania P. S. (1).

W dniu (...) narodziła się małoletnia córka uczestników postępowania O. W..

Wyrokiem z dnia 14 marca 2016 roku, wydanym w sprawie III RC 27/15, Sąd Rejonowy w Człuchowie ustalił, że mąż matki dziecka R. W. nie jest ojcem dziecka.

W dniu 30 maja 2016 roku uczestnik postępowania P. S. (1), przed Kierownikiem USC w C. uznał ojcostwo O.. Ustalono również, że dziecko będzie nosiło nazwisko uczestnika postępowania - S..

bezsporne

W dniu 25 lipca 2015 roku KPP w C. wszczęto procedurę Niebieskiej Karty z uwagi na zgłoszenie przez wnioskodawczynię pobicia jej i jej dwuletniej córki M. W. przez uczestnika postępowania P. S. (1). Po tym zdarzeniu wnioskodawczyni wraz z małoletnimi dziećmi zamieszkała u swojej babci I. K. w K., a następnie ponownie wróciła do uczestnika postępowania P. S. (1).

bezsporne, nadto por. informacja k. 5 akta III Opm 42/15.

Postanowieniem z dnia 30 października 2015 roku, wydanym w sprawie III Nsm 229/15, Sąd Rejonowy w Człuchowie ograniczył wnioskodawczynię N. W. (1) w wykonywaniu władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi poprzez ustanowienie stałego nadzoru kuratora sądowego nad sposobem wykonywania władzy rodzicielskiej.

dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 30 października 2015 roku, III Nsm 229/15 k. 31 Opm 42/15.

Pod koniec roku 2015 roku wnioskodawczyni, z uwagi na nieodpowiednie zachowanie uczestnika postępowania P. S. (1), ponownie zamieszkała z dziećmi u swojej babci I. K. w K., w bloku popegeerowskim. Mieszkanie składa się z dwóch pokoi, właściwie umeblowanych, kuchni i łazienki. Wnioskodawczyni zajęła z dziećmi większy pokój.

bezsporne, dowód: sprawozdanie k. 35 – 36, 37 – 37v akta III Opm 42/15.

W 2016 roku wnioskodawczyni nawiązała kontakt z uczestnikiem postępowania P. S., a w czerwcu 2016 roku ponownie zamieszkała wraz z dziećmi u niego w M..

Dzieci zamieszkały w wyremontowanym pokoju.

bezsporne, nadto dowód: sprawozdania k. 13 – 14 akt Opmk 27/15.

W czerwcu 2017 roku wnioskodawczyni N. W. (1) została dotkliwie pobita przez uczestnika postępowania P. S. (1) i w okresie od dnia 18 czerwca 2017 roku do dnia 23 czerwca 2017 roku przebywała w SPZOZ Szpitalu (...) im. (...) na oddziale (...) w C. z powodu wielomiejscowych obrażeń ciała.

Po opuszczeniu szpitala wnioskodawczyni zamieszkała wraz z małoletnimi dziećmi u swojej babci – I. K. w K..

bezsporne

W okresie od 14 grudnia 2015 roku wnioskodawczyni objęta była nadzorem kuratora sądowego, który nie stwierdził żadnych uchybień w sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez wnioskodawczynię. Zapewniała ona dzieciom prawidłową opiekę i warunki mieszkaniowe oraz żywieniowe i dbała o ich wychowanie. Nie stwierdzono również żadnych zastrzeżeń w zakresie zachowania i sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi przez uczestnika postępowania P. S. (1).

W okresie od 14 grudnia 2015 roku do 18 czerwca 2017 roku nie było podejmowanych żadnych interwencji wobec uczestnika postępowania P. S. (1).

dowód: zeznania kuratora (...) 00:03:54 k. 32v, -00:08:12 k. 32v, sprawozdania k. 35 – 36, 37 – 37v, 38 – 38v akt III Opm 42/15, k. 13 – 14v, 16 – 18v, 20 – 23 v, 30 – 30v, 33 – 36v Opmk 27/15.

W trakcie związku z wnioskodawczynią uczestnik postępowania P. S. (1) pracował dorywczo na żwirowni Z., a osiągany dochód przeznaczał na partycypowanie w opłatach związanych z utrzymaniem mieszkania oraz rodziny. Podczas prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego uczestnik postępowania nie różnicował dzieci, zarówno dzieci wnioskodawczyni ze związku małżeńskiego z R. W. traktował tak samo jak córkę O. S..

Uczestnik postępowania bawił się z dziećmi, oglądał z nimi bajki i zakupił dla nich trampolinę. Interesował się zdrowiem córki O., która nie ma jednej nerki. Odwiedzał ją w szpitalu w S. w związku z poparzeniem.

Czasami karmi O..

dowód: sprawozdanie k. 35 akta III Opm 42/15, zeznania wnioskodawczyni 00:21:11 k. 33, zeznania uczestnika postępowania 00:26:55 – 00:28:31 k. 33v, k. 306 – 306v akt II K 213/17.

Wnioskodawczyni N. W. (1) ma 23 lata i nigdzie nie pracuje utrzymuje się ze świadczenia 500+, alimentów w wysokość 880,00 złotych oraz świadczenia rodzinnego i zapomóg w wysokości około 350,00 złotych. Łączny dochód wnioskodawczyni wynosi kwotę około 4.000,00 złotych. Mieszka ona wraz z dziećmi u babci I. K. w K. i nie utrzymuje żadnego kontaktu z uczestnikiem postępowania.

dowód: zeznania wnioskodawczyni N. W. (1) 00:16:22 k. 33.

Od dnia 18 czerwca 2017 roku uczestnik postępowania P. S. (1) pozbawiany jest wolności i przebywa w Zakładzie Karnym w C..

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Człuchowie k. 306 – 306v akt II K 213/17.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z treścią art. 577 kpc Sąd opiekuńczy może zmienić swe postanowienie nawet prawomocne, jeżeli wymaga tego dobro osoby, której postępowanie dotyczy.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni N. W. (1) wniosła o przywrócenie pełnej władzy rodzicielskiej nad małoletnia O. S., córką N. W. (1) i P. S. (1), urodzoną (...) w C., która została ograniczona postanowieniem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 30 października 2015 roku w sprawie o sygn. akt III Nsm 229/15. Podstawą ograniczenia władzy rodzicielskiej był art. 109 § 1 pkt 3 krio.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawczyni N. W. (1) po pobiciu w czerwcu 2017 roku wyprowadziła się od uczestnika postępowania i nie ma z nim żadnego kontaktu. Ponadto ze sprawozdań kuratorów sądowych jednoznacznie wynika, że wnioskodawczyni zamieszkuje ze swoimi dziećmi u babci I. K. i właściwie sprawuje władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi. Przede wszystkim zapewnia im odpowiednie warunki bytowe i mieszkaniowe, ma stałe comiesięczne źródło dochodu, które przeznacza na dzieci, dba o ich wychowanie i rozwój.

Wobec powyższego, skoro ustała przyczyna ograniczenia władzy rodzicielskiej, a Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do prawidłowości wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią O., to zasadnym było orzec jak w punkcie 1 sentencji, zgodnie z żądaniem wnioskodawczyni.

W ocenie Sądu nie zasługuje natomiast na uwzględnienie wniosek o pozbawienie władzy rodzicielskiej uczestnika postępowania P. S. (1) nad małoletnią O. S..

Zgodnie z treścią art. 92 krio dziecko do pełnoletniości pozostaje pod władzą rodzicielską. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie definiuje wprawdzie pojęcia władzy rodzicielskiej. Przyjmuje się jednak powszechnie, że władza rodzicielska to ogół obowiązków spoczywających na rodzicach i praw im przysługujących względem dziecka w celu należytego sprawowania pieczy nad jego osobą i majątkiem.

Decydującym kryterium, na podstawie którego rozstrzyga się treść oraz wykonywanie władzy rodzicielskiej jest dobro dziecka i interes społeczny (art. 95§ 3 krio).

Przez dobro dziecka należy rozumieć zapewnienie dziecku wszystkich tych wartości, które są konieczne do jego prawidłowego rozwoju fizycznego i duchowego. Natomiast interes dziecka należy oceniać według kryteriów obiektywnych, przyjętych jako reguły prawidłowego postępowania w społeczeństwie, z uwzględnieniem wieku dziecka, jego stanu zdrowia, uzdolnień, cech charakterologicznych, właściwości rodziny i środowiska, w którym się wychowuje.

Władza rodzicielska powstaje z mocy prawa z chwilą urodzenia się dziecka i z reguły przysługuje obojgu rodzicom w stanie niezmienionym przez cały czas jej trwania. Oboje rodzice mają zatem obowiązek i prawo do wspólnego jej wykonywania i uzgadniania między sobą sposobu wychowania dziecka i załatwiania jego spraw. Chodzi tu o wykonywanie przez każdego z rodziców wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Wychowanie dziecka obejmuje wychowanie fizyczne i duchowe (art. 96 § 1 k.r. i o.). W ramach wychowania fizycznego rodzice powinni zadbać o zdrowie i życie dziecka, jego pełną sprawność fizyczną. Wychowanie duchowe obejmuje z kolei wpajanie dziecku zasad moralnych i współżycia społecznego, kształtowanie prawego charakteru, wyrabianie w dziecku sumienności, pracowitości i poczucia obowiązku, nawyku poszanowania cudzej własności, a także zapewnienie dziecku odpowiedniego do jego uzdolnień wykształcenia i przygotowania do pracy zawodowej.

Stosunki między rodzicami a dziećmi mają charakter szczególny, dobro dziecka wymaga bowiem maksymalnego stopnia staranności rodziców. Dlatego też rodzice powinni wykazywać względem dziecka jak największe zainteresowanie, oddanie i poświęcenie, udzielać mu wskazówek, rad i pomocy, sprawować nadzór nad jego zachowaniem oraz zapewnić mu stosowne rozrywki. Rodzice z zasady wykonują władzę rodzicielską sami, bez zaangażowania sądu opiekuńczego. Jedynie w sytuacjach szczególnych ustawodawca przewidział możliwość ingerencji sądu opiekuńczego w sferę wykonywania przez rodziców ich obowiązków rodzicielskich. Przede wszystkim to brak należytej staranności ze strony rodziców i niewłaściwe postępowanie rodziców dowodzi, że nie sprawują oni prawidłowo władzy rodzicielskiej i może spowodować interwencję sądu opiekuńczego.

Obowiązek udzielenia rodzicom pomocy zachodzi wówczas, gdy okazuje się ona niezbędna dla prawidłowego wykonywania władzy rodzicielskiej. Celem jej powinno być usuwanie przeszkód uniemożliwiających lub utrudniających wykonywanie tej władzy.

Zgodnie z treścią art. 111 § 1 k.r. i o., jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.

Pozbawienie władzy rodzicielskiej jest najostrzejszym środkiem ingerencji sądu opiekuńczego w sferę stosunków między rodzicami a dziećmi, przez jego zastosowanie bowiem rodzice tracą całkowicie tę władzę. Ze względu na tak daleko idące skutki pozbawienia władzy rodzicielskiej, sąd może je orzec tylko wtedy, gdy stosowane dotychczas łagodniejsze środki nie dały rezultatu, bądź gdy ze względu na drastyczne okoliczności danego przypadku jest oczywiste, że stosowanie środków łagodniejszych byłoby niecelowe (por. A. Zieliński, „Sadownictwo opiekuńcze w sprawach małoletnich, Warszawa 1975,s. 181). Istotnym jest przy tym, że pozbawienie władzy rodzicielskiej nie ma charakteru penalnego i nie zmierza do ukarania rodziców, a jedynie służy do ochrony interesu dziecka.

Podkreślić bowiem należy, że więź rodzinna między rodzicem a dzieckiem oparta na uczuciu miłości z reguły stanowi dostateczną gwarancję prawidłowego wykonywania władzy rodzicielskiej.

Wobec brzmienia art. 111 § 1 k.r. i o., istnieją trzy rodzaje przyczyn pozbawienia władzy, tj. trwała przeszkoda w jej wykonywaniu, nadużywanie tej władzy oraz rażące zaniedbywanie obowiązków względem dziecka.

Przez trwałą przeszkodę, uniemożliwiającą wykonywanie władzy rodzicielskiej, należy rozumieć taki układ stosunków, który wyłącza sprawowanie przez rodziców władzy rodzicielskiej na stałe w tym sensie, że albo według rozsądnego przewidywania nie można ustalić czasu trwania tego układu albo - co najmniej - że układ ten będzie istniał przez czas długi (por. postanowienie Sąd Najwyższy z dnia 2 czerwca 2000 r., II CKN 960/00, LEX nr 51976).

W literaturze jako przykłady trwałej przeszkody wymienia się, np. wyjazd jednego z rodziców na stałe za granicę, połączony z całkowitym brakiem zainteresowania dzieckiem, przebywanie w zakładzie leczniczym z powodu nieuleczalnej choroby, odbywanie wieloletniej kary pozbawienia wolności.

Nadużywanie władzy rodzicielskiej polega natomiast na wysoce nagannym zachowaniu się rodziców wobec dziecka, np. na przekroczeniu granic prawa karcenia dziecka, zmuszaniu go do ciężkiej pracy, wychowywaniu go we wrogości do drugiego z rodziców, wpajaniu mu zasad aspołecznych lub niemoralnych, nakłanianiu do popełnienia przestępstw.

Z kolei zaniedbywanie przez rodziców ich obowiązków względem dziecka uzasadnia pozbawienie władzy rodzicielskiej tylko wtedy, gdy maja one charakter rażący. Muszą to być więc zaniedbania poważne lub zaniedbania o mniejszej wadze, lecz nacechowane nasileniem złej woli, uporczywością i niepoprawnością (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1997 r., III CKN 122/97). Za takie mogą być uznane zaniedbania poważne, np. pijaństwo, marnotrawstwo, prowadzenie rozwiązłego trybu życia, uchylanie się od świadczeń alimentacyjnych. Pojęcie zaniedbań należy przy tym rozumieć szeroko. Jego zakres obejmuje więc każde zawinione zaniedbanie właściwego sposobu postępowania, które sprawia – choćby tylko pośrednio – że dobro dziecka jest poważnie zagrożone i które świadczy o tym, że rodzicom brak jest dostatecznych kwalifikacji do wykonywania władzy rodzicielskiej.

Skutkiem pozbawienia rodziców władzy rodzicielskiej jest utrata ogółu praw i obowiązków składających się na tę władzę. Przy czym prawo do osobistej styczności z dzieckiem, jako nie stanowiące elementu władzy rodzicielskiej, przysługuje rodzicom bez względu na pozbawienie ich tej władzy (por. H. Ciepła, „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz”, Warszawa 2009, s. 819 i n.).

W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni N. W. (1), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, jako przyczynę pozbawienia wykonywania władzy rodzicielskiej przez uczestnika postępowania P. S. (1) nad małoletnią córką O. S. wskazała, w uzasadnieniu wniosku, przebywanie uczestnika postępowania w Zakładzie Karnym w C. oraz okoliczność, że uczestnikowi postępowania nigdy nie zależało na córce.

W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy, uczestnik postępowania P. S. (1) do czasu pozbawienia go wolności, prawidłowo wykonywał władzę rodzicielską i to nie tylko nad małoletnią O. S., ale również pozostałą dwóją małoletnich dzieci wnioskodawczyni pochodzących ze związku małżeńskiego z R. W.. Wynika to jednoznacznie ze sprawozdań społecznego kuratora rodziny T. G., który sprawował nadzór nad wykonywaniem władzy rodzicielskiej przez wnioskodawczynię N. W. (1), na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 30 października 2015 roku, na podstawie którego wnioskodawczyni N. W. (1) została ograniczona w wykonywaniu władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi, w tym również O. S., przez ustanowienie stałego nadzoru kuratora sądowego nad sposobem wykonywania władzy rodzicielskiej, jak również zeznań świadka w osobie kuratora zawodowego S. S. (2).

Powyższy materiał dowodowy nie wykazał aby były jakiekolwiek zastrzeżenia co do sposobu zachowania i postępowania uczestnika postępowania wobec małoletniej O. S., czy też pozostałej dwójki dzieci, które stanowiłyby zagrożenie dobra małoletnich dzieci (dowód: zeznania świadka S. (...):03:54, 00:18:12 k. 32v). Dlatego też Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni, że uczestnik postępowania nie zajmował i nie dbał o dzieci oraz rodzinę. Zeznania wnioskodawczyni nie znajdują bowiem potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Ponadto wnioskodawczyni sama przyznała, że uczestnik postępowania P. S. (1) „jak miał czas i był w domu, to zawsze miał dobre podejście do dzieci” (dowód: zeznania wnioskodawczyni N. W. 00:14:17 k. 33), a nadto, że „jeden dzień w tygodniu spędzał z dziećmi” (zeznania wnioskodawczynie N. W. 00:21:11 k. 33). Wnioskodawczyni nie zaprzeczyła również, aby uczestnik postępowania nie bawił się z O. (...) i pozostałymi dziećmi, nie oglądał z nią bajek, nie karmił O. (zeznania wnioskodawczyni (...):11 k. 33, zeznania uczestnika postępowania P. S. 00:26:55 k. 33v).

Sama natomiast okoliczności, że uczestnik postępowania pozbawiony jest wolności i przebywa w Zakładzie Karnym w C., na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 24 października 2017 roku, w sprawie II K 213/17, w ocenie Sądu, nie jest okolicznością uzasadniającą pozbawienie go władzy rodzicielskiej. Niewątpliwym bowiem jest, że sam fakt przebywania w izolacji musi być długotrwały, a nie jak w tym przypadku 2 lata. Podkreślić przy tym jednak należy, że uczestnikowi postępowania, na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, został zaliczony okresu tymczasowego aresztowania od dnia 18 czerwca 2017 roku do dnia 24 października 2017 roku. Istotnym jest również, że pomimo izolacji uczestnik postępowania podejmuje próby kontaktu z córką.

Należy również zauważyć, co wynika z zeznań wnioskodawczyni N. W. (1), że motywem złożenia wniosku o pozbawienie władzy rodzicielskiej uczestnika postępowania P. S. (1), jest wyłącznie uniemożliwienie kontaktu z małoletnią córką, ze względu na pobicie wnioskodawczyni (dowód: zeznania wnioskodawczyni N. W. 00:14:17 k. 33).

Skoro zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań stron postępowania, świadków oraz sprawozdań nie wykazał żadnej z przesłanek, na którą powoływała się wnioskodawczyni we wniosku, jak również Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do sposobu wykonywania przez uczestnika postępowania władzy rodzicielskiej, to z tych przyczyn na mocy art. 217 § 3 kpc pominął dowód z opinii zespołu biegłych sądowych przy Sądzie Okręgowym w S. oraz dowód z zeznań społecznego kuratora rodzinnego T. G. oraz odrzucił dowód z akt, ponieważ prawu procesowemu nie jest znany „dowodu z akt”, a zawarte w art. 224 § 2 kpc sformułowanie „…gdy ma być przeprowadzony dowód z akt…” oznacza możliwość dopuszczenia dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach (por. Metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych H. Pietrzkowski, wydanie 4, LexisNexis W-wa 2009, k. 382).

Sąd uznał również, że ze względu na wiek małoletniej O. S. wysłuchanie jej jest zbędne, mimo że zgodnie z treścią art. 576 § 2 kpc Sąd w sprawach dotyczących osoby lub majątku dziecka wysłucha je, jeżeli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości na to pozwala, uwzględniając w miarę możliwości jego rozsądne życzenia.

Wobec powyższego Sąd orzekła jak w punkcie 1 i 2 sentencji postanowienia.

Sąd oddalił wniosek wnioskodawczyni o zasądzenie kosztów postępowania.

Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa, jeżeli wniosek o zasądzenie kosztów postępowania nie uzasadnia odstąpienia od reguły określonej w art. 520 § 1 kpc, to powoduje to oddalenie tego wniosku. Nie jest bowiem uzasadnione orzekanie o "wzajemnym zniesieniu kosztów postępowania" lub "o ponoszeniu kosztów postępowania przez każdego uczestnika stosownie do jego udziału w sprawie", względnie pomijanie w ogóle orzeczenia o kosztach (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 1999 roku, III CKN 497/98, L.).

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie zaistniały przesłanki do odstąpienia od reguły określonej w art. 520 § 1 kpc.

Dlatego też Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji.