Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2017 r.

sprawy z odwołania J. L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowo - Handlowa (...) - J. L. w D. , R. B., R. P. , J. Ś. , T. Z.

przy udziale zainteresowanych : (...) Sp. z o.o. we W. , Syndyka Masy Upadłości (...) (...)+ H.+B.+ (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w O. , (...) sp. z o. o. we W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania J. L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowo - Handlowa (...) - J. L. w D. R. B. ,R. P. , J. Ś. , T. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

z dnia 3 marca 2014 znak : (...)

z dnia 3 marca 2014 znak : (...)

z dnia 3 marca 2014 znak : (...)

z dnia 3 marca 2014 znak : (...)

I. oddala odwołania

II. zasądza od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Rzeszowie na rzecz kuratora (...) Sp. z o.o. we W. i (...) sp. z o. o. we W. radcy prawnego A. M. kwotę 360 zł /słownie: trzysta sześćdziesiąt / plus VAT tytułem wynagrodzenia dla kuratora ustanowionego w sprawie

III. nie obciąża J. L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowo- Handlowa (...) J. L. w D. kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. .

Sygn. akt: IV U 1079/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 26 października 2017r.

Decyzjami z dnia 3 marca 2014 r. znak : (...), znak: (...), znak (...), znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. stwierdził, że R. B., J. Ś. i T. Z. od 1.03.2012r. do 21.11.2013r. z tytułu zawartej umowy o pracę podlegali obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu jako pracownicy u płatnika (...), R. P. w okresie od 1.III.2012r do 21.V.2013r.

Powyższe decyzje zostały zaskarżone w przez J. L. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Firma Usługowo Handlowa (...) J. L.. W uzasadnieniu odwołująca wskazała, że zainteresowani pracownicy (...) z dniem 1 marca 2012 r. stali się pracownikami (...) Sp. z o.o. we W., a z dniem 1 listopada 2012 r. pracownikami (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O.. Przejecie pracowników przez kolejno wymienione Spółki odbywało się w trybie art. 23 ¹ k.p. Spółki przejęły zadania zakładu poprzez przejecie zorganizowanych brygad pracowników wyspecjalizowanych w wykonywaniu określonych zadań. Nie są wiec prawidłowe decyzje ZUS stwierdzające, że zainteresowani w spornym okresie podlegali obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu jako pracownicy u płatnika (...). Wnioskodawcy R. B., R. P. , J. Ś. , T. Z. podnosili jak J. L..

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonych decyzjach.

Postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. Sąd połączył sprawy o sygn. akt IV U (...) IV U (...) IV U (...), IV.U. (...), IV.U. (...), IV.U. (...) , IV.U. (...), IV.U. (...) do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt IV U 1079/14 oraz wezwał do udziału w sprawie zainteresowanych.

Postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanych (...) Sp. z o.o. we W., K.U.K.-E.F.I. (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. i Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł..

Syndyk Masy Upadłości K.U.K-E.F.I. (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w O. wniósł o oddalenie odwołań i poparł w całości stanowisko organu rentowego.

Postanowieniem z dnia 29 maja 2017r. Sąd ustanowił dla (...) Sp. z o.o. we W. i (...) Sp. z o.o. we W. kuratora procesowego w osobie radcy prawnego A. M..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. L. prowadzi w D. działalność gospodarczą pod firmą Firma Usługowo Handlowa (...) J. L.. Firma (...) w spornym okresie prowadziła usługi związane z wykonywaniem pracy na terenie TC D., tj. Firma (...). W roku 2011 po wygraniu przetargu firma zatrudniła pracowników i realizowała zgodnie z podpisaną umową usługi na rzecz TC D.. Firma ta świadczyła usługi pomocy obsługi maszyn produkcyjnych i drobnych napraw na terenie Firmy (...) czyli usługi wspomagające produkcję tj. wywijanie bieżników, naprawa szpul, naprawa przekładek, remonty wózków, wykonanie opasek gumowych z kieszonką, obsługa nawijaka i gospodarka odpadami bieżników.

S. L. małżonek J. L. w firmie (...) był pełnomocnikiem żony, zajmował się prowadzeniem spraw. W 2012r. skontaktował się z nim J. K. z ludźmi, którzy reprezentowali R. i zaproponowali jakby usługę w postaci przejęcia pracowników, wykonywania za nich spraw kadrowych, płacowych i usługowych. Firma Usługowo Handlowa (...) J. L. była wówczas na etapie poszukiwania takowej firmy.

W dniu 1 marca 2012 r. Firma Usługowo Handlowa (...) J. L. zawarła z (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. umowę o świadczenie usług. Kolejną umowę o analogicznej treści odwołująca się zawarła z (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. w dniu 01.11.2012r. oraz z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. w dniu 1 marca 2013 r. Przedmiotem w/w umów było świadczenie przez spółki szeroko zakreślonych usług. Usługodawca czyli (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. lub (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. do realizacji tychże usług oddelegować miał osoby – zwane wykonawcami, zatrudnione u usługodawcy na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Wykonawcy zobowiązani byli do stosowania się do merytorycznych wskazówek osób wyznaczonych przez usługobiorcę – tj. firmę (...). Zgodnie z § 5 umowy podstawę wystawienia faktury stanowić miało rozliczenie realizacji usług sporządzane przez usługodawcę w porozumieniu z usługobiorcą. Ustalono, że wynagrodzenie będzie płatne na podstawie wystawionych przez usługodawcę faktur VAT przelewem na rachunek bankowy wskazany na fakturze. Pierwsza kwota płatna była w ciągu 7 dni od wystawienia faktury w kwocie netto , pozostała kwota w terminie 21 dnia, ale zawsze po uprzednim sprawdzeniu prawidłowości wypłaty wynagrodzeń dla przekazanych pracowników.

§ 9 umowy dotyczył cesji wierzytelności wynikającej z umowy stanowiąc, że cesja taka może nastąpić wyłącznie za zgodą usługobiorcy przy czym ograniczenie cesji wierzytelności z umowy nie dotyczyło cesji na rzecz udziałowca strategicznego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł..

W umowach ustalono też, że usługodawca ponosić ma koszty badań lekarskich, szkoleń BHP oraz koszty zakupu odzieży roboczej. W § 10 przewidziano też fundusz motywacyjny dla wykonawców w kwocie 4000-6000 zł miesięcznie, który miał pokryć usługobiorca w kwotach netto 4- 6 tys. zł, a obciążenia związane z podatkiem i składkami ZUS pokrywał usługodawca.

Firma Usługowo Handlowa (...) J. L. nie zawierała z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. w Ł. umowy o przejęcie pracowników .W tym przypadku istniała ogólna umowa o współpracy zawarta w dniu 1.03.2013r we W. między Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. w Ł., a z (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. na mocy ,której Spółka (...) miała korzystać przy wykonywaniu swoich usług z pomocy pracowników (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., wcześniej przejętych od kontrahentów.

Firma Usługowo Handlowa (...) J. L. na piśmie poinformowała swoich pracowników o przejęciu ich w trybie art. 23 ¹ kp przez nowego pracodawcę tj. (...) Sp. z o.o. we W. z dniem 01.03.2012r .

R. P. , zgodnie z zapisami w bazie danych ZUS, był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez Firmę Usługowo Handlową (...) J. L. od 19.IX.2010 r. do 28.02.2012r. Następnie, został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od dnia 01.03.2012r. do dnia 31.10.2012r. przez płatnika składek (...) Sp. z o.o., we W. a kolejno w okresie od 01.11.2012r. do 21.V.2013r przez płatnika składek (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O..

T. Z., zgodnie z zapisami w bazie danych ZUS, był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez Firmę Usługowo Handlową (...) J. L. 1.X.2008r. do 31.12.2008 i od 14.I.2009r do 28.II.2012r. Następnie, został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od dnia 01.03.2012r. do dnia 31.10.2012r. przez płatnika składek (...) Sp. z o.o. we W., a kolejno w okresie od 1.11.2012r. ( okres otwarty) przez płatnika składek (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O..

J. Ś., zgodnie z zapisami w bazie danych ZUS, był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez Firmę Usługowo Handlową (...) J. L. 13.VI.2008r. do 28.02.2012r. Następnie, został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od dnia 01.03.2012r. do dnia 31.10.2012r. przez płatnika składek (...) Sp. z o.o. we W., a kolejno w okresie od 1.11.2012r. ( okres otwarty) przez płatnika składek (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O..

R. B., zgodnie z zapisami w bazie danych ZUS, był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez Firmę Usługowo Handlową (...) J. L. 1.X.2008r. do 31.XII.2008r. i od 14.I.2009r do 28.II.2012r. Następnie, został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od dnia 01.03.2012r. do dnia 31.10.2012r. przez płatnika składek (...) Sp. z o.o. we W., a kolejno w okresie od 1.11.2012r. ( okres otwarty) przez płatnika składek (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O..

Pracownicy po 01.03.2012r. świadczyli taką samą pracę jak dotychczas, jej warunki nie uległy zmianie. Nadal pracowali w tym samym miejscu pracy, a osobami nadzorującymi i kontrolującymi ich pracę byli dotychczasowi brygadziści i menadżer przejęci przez firmy (...) Sp. z o.o. we W. i (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O.. Zakres czynności każdego pracownika określał brygadzista lub menadżer. Pracownicy przy zatrudnieniu w (...) mieli już określone stanowisko pracy i później się to nie zmieniało. Ewidencją czasu pracy również zajmowali się brygadziści i menadżer. Wcześniej byli oni brygadzistami w (...). Pracownicy mieli stawki takie same jak przed przejściem. Pracownicy pracowali używając dotychczasowego sprzętu i na dotychczasowych stanowiskach pracy. Nigdy nie mieli kontaktu z żadnym z przedstawicieli firm przejmujących. Spółka (...) czy (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. nie przejęły żadnych składników majątkowych we faktyczne władanie. Pracownicy pracowali na maszynach Firmy na rzecz, której świadczyli pracę korzystając też z narzędzi należących do firmy wnioskodawczyni. S. L. mąż wnioskodawczyni kontrolował jakość wykonywania usługi przez pracowników a ewentualne uwagi zgłaszał brygadzistom lub menadżerowi. Pracownicy nie otrzymali nowych ubrań z nowym logo. Nie otrzymali również nowych przepustek. Urlopy były załatwiane ze S. L..

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o dowody z dokumentów zalegających w aktach organu rentowego, aktach sprawy , wyjaśnień samej odwołującej J. L. /k.116/, jak również protokołu z zeznań świadka S. L. złożonych w sprawie sygn. akt IV U (...)oraz zeznań pracowników firmy złożone do protokołu rozprawy w sprawie IV.U. (...). Liczne dowody z dokumentów zgromadzone w przebiegu toczącego się postępowania przed organem rentowym, uzupełnione następnie w postępowaniu sądowym pozwoliły przesądzić kwestie w sprawie istotne, ich treść i forma nie budziły wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Nie ulega wątpliwości, że zakres postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyznacza treść zaskarżonych decyzji.

Spór w niniejszym postępowaniu sprowadził się zatem do weryfikacji skuteczności zawierania przez płatnika składek Firmę Usługowo Handlową (...) J. L. umów przewidujących, tzw. outsourcing kadrowo - płacowy w kontekście przejścia pracowników na nowego pracodawcę w trybie art. 23 ¹ KP. Dopiero na podstawie tej oceny można bowiem dokonać analizy prawidłowości stanowiska zajętego przez organ rentowy w zaskarżonych decyzjach. Istota sporu wynika bowiem z faktu, że zakres postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyznacza treść zaskarżonych decyzji.

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 2a ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U z 2013r. poz. 1442 z późn. zm.) płatnikiem składek dla pracowników jest pracodawca. Ten sam podmiot realizuje obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne, co wynika z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27.08.2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008r. , nr 164, poz. 1027 ze zm) oraz Fundusz Pracy, co wynika z art. 104 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DZ.U. z 2013r., poz. 674 ze zm.), a także składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 13.07.2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (DZ.U. z 2014r., poz. 272 z późn. zm.). Ustawodawca w art. 83 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy wprost nakłada na Zakład obowiązek wydania decyzji w zakresie indywidualnej sprawy dotyczącej zgłoszenia do ubezpieczenia.

Zgodnie natomiast z art. 23 ¹ § 1 Kodeksu Pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Powołany przepis obejmuje pojęcie „transferu pracodawcy" i choć nie definiuje wprost tego pojęcia, to jednak niewątpliwie wzorowany jest na dyrektywie Rady 2001/23/WE z 21 marca 2001 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.Urz. WE L 82 dnia 22 marca 2001 r., s. 16 - Dz.Urz. UE - sp. 05, t. 4, s. 98). Użyte w powołanej dyrektywie (...) pojęcie „jednostka gospodarcza" jest zbiorczym pojęciem, oznaczającym przejmowane przedsiębiorstwo, zakład lub część przedsiębiorstwa lub zakładu, natomiast w terminologii stosowanej w prawie polskim w jego zakresie mieści się zakład pracy lub część zakładu pracy. W myśl art. 1 pkt 1 litera b dyrektywy (...) „przejęcie" następuje wtedy, kiedy przejmowana jest jednostka gospodarcza, która zachowuje swoją tożsamość, oznaczającą zorganizowane połączenie zasobów, którego celem jest prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest to działalność podstawowa czy pomocnicza. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że przejście może dotyczyć stabilnej ekonomicznie jednostki, której funkcjonowanie nie jest ograniczone do wykonywania jednego określonego zadania (por. wyrok z dnia 19 września 1995 r. w sprawie C-48/94 L. H.- ganisation, acting for Ole Rygaard v. D. A., acting for S. M. A. A/S). Z kolei w sprawie S., Trybunał Sprawiedliwości uznał, że pojęcie jednostki podlegającej przejściu odnosi się do zorganizowanej grupy osób i środków ułatwiających wykonywanie działalności gospodarczej zmierzającej do osiągnięcia określonego celu (por. wyrok z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie C-13/95 A. S. v (...) K. pkt 13, 15; tak samo w późniejszych orzeczeniach, np.: cyt. wyżej sprawy H., pkt 25-34 i N. G.-G., pkt 32; wyrok z dnia 25 stycznia 2001 r., C-172/99 w sprawie Oy LiikenneAb, pkt 31, 34 i in.). Ponadto istnieje w orzecznictwie unijnym ugruntowany pogląd, że w pewnych sektorach, w których działalność opiera się głównie na sile roboczej, zespół pracowników, który prowadzi trwale wspólną działalność, może tworzyć jednostkę gospodarczą (por. np. wyrok z dnia 10 grudnia 1998 r. w połączonych sprawach C-127/96, C-229/96 i C-74/97 Francisco (...) SA v. P. G. P., M. P. i C. y L. S., oraz Friedrich Santner v. H. AG i M. (...) v. (...) SA i R. F. E. (R.), pkt 32; wyżej cyt. wyrok w sprawie H. i in., pkt 32; wyrok z dnia 24 stycznia 2002 r. w sprawie C-51/00 (...) S.A. v. S. I. and O., pkt 33; wyrok C-151/09 z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie F. de S. P. de la (...) ( (...)) v. A. de la L. de la C., M. del Rosario Vecino Uribe, M. F., pkt 29, wyrok C-463/09 z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie (...) SA v. M. S. M. V., A. de C., pkt 33). W przypadku natomiast jednostek, których funkcjonowanie opiera się głównie na składnikach materialnych, decydujące jest przejęcie zasobów materialnych, nawet gdy nie przejęto większości zasobów pracy (zob. cyt. wyżej sprawę A. i wyrok z dnia 25 stycznia 2001 r. w sprawie C-172/99 (...) v. P. L. and P. J.). W orzecznictwie Trybunału podkreśla się nadto, że „przejście" następuje pod warunkiem, że przekazywana jednostka gospodarcza zachowuje tożsamość (zob. wyrok z dnia 18 marca 1986 r. w sprawie C-24/85 J. M. (1) Antonius Spijkers v. G. B. C. et A. B. en Z. B. (pkt 11-14). W uzasadnieniu wskazanego wyroku Trybunał zaznaczył, iż przejście przedsiębiorstwa, zakładu pracy lub części zakładu pracy nie przejawia się jedynie w przekazaniu jego majątku, lecz konieczne jest przede wszystkim rozważenie, czy został przekazany jako funkcjonująca jednostka, czy jego działanie jest rzeczywiście kontynuowane lub podjęte ponownie przez nowego pracodawcę. W celu oceny, czy przesłanki przejęcia zostały spełnione, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności faktyczne, które charakteryzują dane zachowanie, do których zalicza się w szczególności: rodzaj przedsiębiorstwa lub zakładu, o który chodzi, przejęcie lub brak przejęcia składników majątkowych takich jak budynki i ruchomości, wartość składników niematerialnych w chwili przejęcia, przejęcie lub brak przejęcia większości pracowników przez nowego pracodawcę, przejęcie lub brak przejęcia klientów, a także stopień podobieństwa działalności prowadzonej przed i po przejęciu oraz czas ewentualnego zawieszenia tej działalności.

Mając na uwadze przedstawione wyżej rozważania i analizy orzecznictwa unijnego, wskazać należy, że przedstawione wyżej wywody i interpretacje regulacji unijnych są w pełni aprobowane w aktualnym orzecznictwie Sądu Najwyższego i wyrokach sądów powszechnych, pozostających pod wpływem zarówno unijnej wykładni, jak również w ramach stosowania prounijnej wykładni regulacji krajowych (por. m.in. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2013 r. III PZP 1/13, OSNP 2014/5/51, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2012 r. (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2012 r. II PK 233/11, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 20i2r. I PK 155/11, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2012 r. I PK 230/11). Sąd Okręgowy w składzie orzekającym również w pełni je aprobuje i wskazuje, że w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13.04.2010r. sygn.. akt I PK 210/09 wskazano, że powierzenie kompleksowej obsługi jednego podmiotu wyspecjalizowanym przedsiębiorcom, świadczącym usługi w oznaczonym zakresie (tzw. outsourcing) - może stanowić przejęcie zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ¹ KP, ale ocena w tym zakresie musi być odniesiona do konkretnych okoliczności faktycznych rozpoznawanej sprawy. Należy więc przeprowadzić test porównawczy istotnych okoliczności przemawiających za uznaniem, że doszło do przejęcia części zakładu pracy z konkretnymi ustaleniami faktycznymi w sprawie i przeprowadzić ich kompleksową ocenę. Istotne okoliczności, które należy ocenić to (według katalogu sformułowanego w wyroku ETS z dnia 18.03.1986 r. w sprawie 24/85, J. M. (2) A. S. przeciwko G. C. and A. B. en Z. B.):

1. typ przedsiębiorstwa lub zakładu;

2. czy zbyte zostały składniki materialne, takie jak budynki i ruchomości;

3. wartość składników niematerialnych w chwili transferu;

4. czy większość pracowników została przejęta przez nowego pracodawcę;

5. czy przejęta została obsługa klientów przedsiębiorstwa;

6. stopień podobieństwa między działalnością prowadzoną przed i po zbyciu przedsiębiorstwa;

7. ewentualna przerwa w działalności przedsiębiorstwa.

Przedkładając powyższe w realia niniejszej sprawy, należy jednoznacznie stwierdzić, że zarzuty formalne postawione przez odwołującą nie są zasadne. Również prezentowana przez nią koncepcja tzw. outsourcingu kadrowo – płacowego nie pozwala na stwierdzenie w ustalonym stanie faktycznym sprawy dokonania przejęcia ubezpieczonych przez nowego pracodawcę w trybie art. 23 ¹ KP.

Z poczynionych ustaleń wynika, że jedyną zmianą jaka zaistniała po zawarciu porozumienia pomiędzy odwołującą a firmami (...) Sp. z o.o. we W. i (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. był fakt wypłacania wynagrodzenia za pracę przez nowy podmiot, który prowadził w tym zakresie dokumentację kadrowo – płacową. Po dniu 1 .III .2012r., oprócz wskazanej zmiany w zakresie wypłat wynagrodzenia, wszelkie warunki pracy i płacy pracowników pozostały bez zmian. Pracownicy nadal pracowali na dotychczasowych stanowiskach pracy, w tym samym miejscu pracy i wykonywali obowiązki pracownicze na dotychczasowych zasadach, pod faktycznym kierownictwem i nadzorem dotychczasowych brygadzistów i menadżera. S. L. kontrolował jakość wykonywania usługi przez pracowników a ewentualne uwagi zgłaszał brygadzistom lub menadżerowi. Pracowali używając dotychczasowego sprzętu należącego do Firmy (...) i wnioskodawczyni. Nie doszło zatem do żadnego faktycznego przejęcia majątku odwołującej czy zadań, ani przez (...) Sp. z o.o., ani przez (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. . (...) Sp. z o.o. we W. jak i (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. nie przejęły narzędzi pracy czy zadań związanych z przetargiem co mogłoby świadczyć o zmianie właściciela. Nikt z firmy przejmującej nie uczestniczył fizycznie w przejęciu składników majątkowych i żadna z tych firm fizycznie nie władała tymi środkami materialnymi .Nie doszło do wyodrębnienia zorganizowanej jednostki gospodarczej z własnym nadzorem merytorycznym i kierownictwem zarówno z firmy (...) Sp. z o.o. we W. jak i (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O.. Przejęci pracownicy wykonywali te same czynności, na tych samych stanowiskach, w tym samym miejscu, z tymi samymi osobami sprawującymi nadzór bezpośredni (przejście w trybie art. 23 ^{( 1)}kp brygadziści i menadżer), pod tym samym logo firmy i dla Firmy (...) w D. jako pracownicy wnioskodawczyni.

Należy uznać, że umowy zawarte pomiędzy Firmą Usługowo Handlową (...) J. L. a (...) Sp. z o.o. we W. i , (...) (...) + H. + B. + (...) Sp. z o.o. w O. przeciwnie do tego, co twierdzi odwołująca, stanowią jedynie umowy o świadczenie usług outsourcingu kadrowo – płacowego, polegające wyłącznie na obsłudze kadrowej i płacowej, która z pewnością nie są objęte dyspozycją art. 23 ¹ kp. Przeciwna wykładnia, w ocenie Sądu, jest sprzeczna z obowiązującymi standardami ochrony pracowników, a przez to jest nieważna na mocy art. 58 KC. Zasadniczym celem działania stron, w tym głównie odwołującej Firmy Usługowo Handlowej (...) J. L., było bowiem obniżenie kosztów związanych z zatrudnieniem pracowników poprzez uniknięcie obciążeń z tytułu składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Konsekwencją takiego stanowiska jest uznanie przez Sąd, że decyzje wydane przez organ rentowy są prawidłowe. Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołania.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł po myśli art. 98 kpc, 102 kpc w zw. z § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (T.j. Dz.U. z 2013r. poz. 490 z późn. zm.) oraz w myśl § 1 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r., w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej(Dz.U. z dnia 9 grudnia 2013 r.)

Sądowi orzekającemu wiadome jest stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie, z którym połączenie - na podstawie art. 219 k.p.c. - kilku oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia jest zabiegiem technicznym, który nie prowadzi do powstania jednej nowej sprawy, nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności i nie zmienia faktu, że łącznie rozpoznawane i rozstrzygane sprawy są nadal samodzielnymi sprawami (postanowienie SN (7 sędziów) z dnia 3.II.2012r., sygn. akt: I CZ 164/11). Jednakowoż, zgodnie z dyspozycją art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Mając na uwadze treść tego przepisu, Sąd doszedł do wniosku, że charakter połączonych spraw, a w szczególności ich jednorodzajowość przejawiająca się w tożsamości materiału dowodowego oraz sytuacja Firmy Usługowo Handlowej (...) J. L. oraz pewne przeświadczenie odwołującej o zasadności jej odwołań uzasadnia nie obciążanie jej kosztami procesowymi stron. Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd do przekonania, iż ma do czynienia wypadkiem szczególnie uzasadnionym o którym mowa w art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążając J. L. kosztami procesowymi stron miał na względzie dalszy byt Firmy Usługowo Handlowej (...) J. L. ,a co za tym idzie sytuację pracowników tam zatrudnionych i ich rodzin. Dodatkowo prezentowane stanowisko Sądu uzasadnia również niezbędny nakład pracy pełnomocnika organu rentowego , a także rzeczywisty wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Urzędowo jest Sądowi wiadome, że spraw o tożsamym przedmiocie sporu, między tymi samymi stronami jest więcej, niż rozpoznane w toczącym się postępowaniu, a w każdej z nich, pełnomocnicy ograniczają się do tożsamych działań. Dlatego też, zdaniem Sądu Okręgowego w tej konkretnej sprawie powyższe stanowisko jest zasadne.

Z kolei w myśl §1 ust. 1 i § 2 ust. 1 w/w rozporządzenia, kuratorowi przysługuje zwrot wydatków poniesionych przez niego w związku z wykonywaniem czynności w danej sprawie. Wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych. Wysokość przyznanego wynagrodzenia podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług. Biorąc to pod uwagę, Sąd zasądził na rzecz kuratora procesowego radcy prawnego R. K. kwotę 360 zł powiększoną o stawkę podatku VAT. / 180zł x 2 = 360 zł/, jest to minimalna stawka w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych w ogóle , a tym samym adekwatna do udziału w niniejszej sprawie kuratora i jego działań.