Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2018r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018r. w Suwałkach

sprawy H. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

w związku z odwołaniem H. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 5 czerwca 2017 r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje H. O. prawo do emerytury od dnia 2 maja 2017 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz H. O. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5.06.2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016r. poz.887 ze zm.) oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16.09.2009r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia (WE) 883/2004 (Dz. Urz. UE.L.09.284.1 z dnia 30.10.2009) odmówił H. O. prawa do emerytury, ponieważ nie udokumentował wymaganych 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych.

W odwołaniu H. O. domagał się zmiany tej decyzji i przyznania prawa do emerytury. Kwestionował ustalenia organu rentowego i podniósł, iż pracował jako maszynista koparki i kierowca ciągnika, które to stanowiska spełniają przesłanki pracy w warunkach szczególnych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji. Podniósł, iż brak jest podstaw do kwalifikowania okresu pracy wnioskodawcy jako traktorzysty rolniczego do pracy kierowcy ciągnika w transporcie, traktowanej w tej branży jako praca w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił, co następuje:

H. O. (ur. (...)) w dniu 2.05.2017r. wystąpił z wnioskiem o emeryturę za pośrednictwem Biura Terenowego ZUS w G., który następnie został przekazany do Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych Oddziału ZUS w O..

Na podstawie przedłożonej dokumentacji ustalono, iż na dzień 01.01.1999r. wnioskodawca udowodnił 26 lat i 18 dni stażu ubezpieczeniowego. Jest członkiem OFE, ale wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku na dochody budżetu państwa. Organ rentowy nie zaliczył żadnego okresu zatrudnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych. Sporne okresy zatrudnienia dotyczyły pracy wnioskodawcy:

1.  od 24.06.1974r. do 31.03.1982r. w Przedsiębiorstwie (...) w E. Zajezdnia Nr (...) w G.;

2.  od 1.04.1982r. do 12.04.1983r. w R. Kombinacie Rolnym, Zakład Rolny w K. z siedzibą w J.;

3.  od 13.04.1983r. do 31.05.1989r. w Okręgowym Zakładzie (...)

(...) w B.;

4.  od 1.06.1989r. do 31.12.1992r. w Spółdzielni Usług Rolniczych w G.;

5.  od 4.08.1998r. do 31.12.1998r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) Sp. z o.o. w G..

W Przedsiębiorstwie (...) w E. Zajezdnia Nr (...) w G. H. O. zatrudnił się 24.06.1974r. początkowo na stanowisku pomocnika operatora sprzętu ciężkiego. W okresie od dnia 28.02.1975r. do 16.04.1975r. był on słuchaczem kursu maszynistów koparek jednonaczyniowych i decyzją Komisji E. – Kwalifikacyjnej dla maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych z dnia 17.05.1975r. przyznano H. O. uprawnienie klasy trzeciej, specjalność – koparki jednonaczyniowe, wielkość maszyn do 0,6 m ³. Po uzyskaniu tych uprawnień, z dniem 1.06.1975r. powierzono mu obowiązki maszynisty sprzętu ciężkiego – koparki. W okresie od 27.10.1975r. do 15.10.1977r. wnioskodawca odbywał zasadniczą służbę wojskową. Do pracy w przedsiębiorstwie powrócił z dniem 2.11.1977r. i powierzono mu wówczas ponownie obowiązki maszynisty sprzętu ciężkiego. Na tym stanowisku pracował do 31.03.1982r. W okresie od 2.04.1981r. do 10.06.1981r. był słuchaczem kursu maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych – koparki i podwyższył swoje kwalifikacje na drugą klasę uprawnień (akta osobowe koperta 72).

Pracę wnioskodawcy w charakterze maszynisty ciężkich maszyn budowlanych potwierdzili pracujący razem z nim świadkowie: R. N. (pracujący również jako operator sprzętu ciężkiego) i M. Z. (brygadzista). Z ich zeznań (k.100) oraz zeznań przesłuchanego w charakterze strony wnioskodawcy (k.142) wynika, że pracował on jako operator koparki przy budowach ferm, w pełnym wymiarze czasu pracy przez cały okres zatrudnienia na tym stanowisku, bez względu na porę roku. Pracę wykonywał przy wykopach, załadunku, odśnieżaniu i spychaniu ziemi po wykopach. Dokumenty z akt osobowych i zeznania świadków jednoznacznie wskazują, że w okresie od 1.06.1975r. do 31.03.1982r. H. O. wykonywał pracę w warunkach szczególnych na stanowisku maszynisty ciężkich maszyn budowlanych (staż - 6 lat i 10 miesięcy).

Począwszy od 1.04.1982r. wnioskodawca zatrudnił się w R. Kombinacie Rolnym Zakład Rolny (...) z siedzibą w J. na stanowisku traktorzysty, gdzie pracował do 12.04.1983r. Akta osobowe z tego okresu zatrudnienia zawierają jedynie świadectwo pracy potwierdzające okres zatrudnienia i zajmowane stanowisko oraz fakt rozwiązania umowy o pracę na zasadzie porozumienia między zakładami pracy (koperta – 83). Świadkowie zatrudnieni razem z wnioskodawcą: Z. B. i F. Z. (k.100) wskazują na wykonywanie przez odwołującego różnych prac polowych i przewozu kiszonek w sezonie letnim. Natomiast w sezonie zimowym praca wnioskodawcy miała polegać na odśnieżaniu i innych pracach przy utrzymaniu dróg, a także przy kotłowni: załadunek i wyładunek węgla oraz jego transport. Prace te wykonywane były przez wnioskodawcę na (...) Białoruś. Sezon zimowy według tych świadków trwał co najmniej od listopada do końca marca. Zaliczeniu do stażu pracy w warunkach szczególnych podlega okres 5 miesięcy.

Kolejnym pracodawcą wnioskodawcy począwszy od 13.04.1983r. był Okręgowy Zakład (...) w B.. H. O. został zatrudniony na stanowisku maszynisty koparki w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony i pracował w tym charakterze przez cały okres zatrudnienia do 31.05.1989r. (akta osobowe koperta - 70). Następca prawny tego zakładu – (...) Sp. z o.o. w B. wystawił za ten okres świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, wskazując, że był on zatrudniony na stanowisku maszynisty koparek jednonaczyniowych, a więc wykonywał prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych – Wykaz A Dział V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). To świadectwo pracy nie było kwestionowane przez organ rentowy. Dokumenty, które zawierają akta osobowe, nie budzą wątpliwości co do tego, że świadectwo zostało sporządzone rzetelnie. Łącznie staż pracy w warunkach szczególnych w tym zakładzie wynosi 6 lat 1 miesiąc i 18 dni.

Do pracy w Spółdzielni Usług Rolniczych w G. H. O. przeszedł na zasadzie porozumienia zakładów z dniem 1.06.1989r. Zatrudniony został na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika i pracował w tym charakterze do 31.12.1992r. (akta osobowe koperta - 75). Zakres wykonywanych przez wnioskodawcę prac w tym okresie był zależny od sezonu. Latem podstawowym zadaniem była praca w polu - świadczenie usług rolnikom indywidualnym, natomiast zimą pracował ciągnikiem oraz na ładowarko - spycharce typu „Białoruś” przy odśnieżaniu i posypywaniu piaskiem dróg publicznych na zlecenie rejonu dróg, a także przy ładowaniu i przewożeniu węgla, wywożeniu żużlu i innych pracach ciężkim sprzętem przy obsłudze ośmiu kotłowni (...) w G.. Taki zakres obowiązków nie wynika bezpośrednio z akt osobowych. O zakresie wykonywanych prac decydował prezes spółdzielni w zależności od potrzeb. O takim podziale prac zeznawali współpracujący z wnioskodawcą świadkowie: S. C. i R. Ż. (k.100) oraz J. H. pełniący wówczas funkcję prezesa SUR (k.141 odw.). Przesłuchany w charakterze strony H. O. , a także J. H. zeznali, że wnioskodawca był też zatrudniany przy budowach, jako operator koparki. Spółdzielnia posiadała jedną koparko – ładowarkę typu(...) przewożoną ciągnikiem, która obsługiwał wnioskodawca posiadający uprawnienia do obsługi takich maszyn, natomiast traktorów było od 10 do 20 w zależności od okresu i tylu było traktorzystów.

Dokumenty zawarte w aktach osobowych z tego okresu uprawdopodabniają zeznania świadków i wnioskodawcy. W aktach znajduje się m.in. odpis uprawnień klasy drugiej na koparki jednonaczyniowe wielkości do 1,2 m ³ wnioskodawcy z dnia 28.11.1981r. oraz zaświadczenie o poddaniu wnioskodawcy w dniu 3.10.1987r. psychologicznym badaniom kwalifikacyjnym do pracy w charakterze maszynisty koparki i braku przeciwwskazań do kierowania koparką z ważnością na okres trzech lat. Ponadto świadectwo pracy sporządzone po rozwiązaniu stosunku pracy wskazuje, że wnioskodawcy przysługiwała premia za prace polowe, ale także za prace w transporcie, a więc takie prace musiał wykonywać.

Z tytułu zatrudnienia w SUR w G. zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych podlega praca wnioskodawcy w okresie zimowym tj. od października do końca marca (trzy miesiące w roku 1989 i po sześć miesięcy w latach 1990, 1991 i 1992, co daje łącznie 1 rok i 9 miesięcy stażu pracy w warunkach szczególnych).

Ostatnim spornym okresem było zatrudnienie wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) Sp. z o.o. w G.. Ze świadectwa pracy wynika, że H. O. zatrudniony był tam w okresie od 4.08.1998r. do 19.03.1999r. w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze kierowcy, zaopatrzeniowca i operatora koparki (k.26 akt rentowych). Nie udało się pozyskać akt osobowych dokumentujących to zatrudnienie, przesłuchany jednak został w charakterze świadka były zastępca kierownika w tej firmie - P. S. (k.142). Świadek ten zeznał, że H. O. został zatrudniony jako operator sprzętu ciężkiego na koparko - ładowarkę i w takim charakterze w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę przez cały okres zatrudnienia. Pracował między innymi na budowie oczyszczalni ścieków w S. oraz w B.. W okresie tego zatrudnienia wnioskodawca nie jeździł nigdy samochodami jako kierowca i nie wykonywał zaopatrzenia. Wskazanie kilku stanowisk w umowie o pracę wynikało z asekuracyjnej postawy firmy, na wypadek braku frontu robót. W okresie zatrudnienia wnioskodawcy nie było jednak problemów, firma wykorzystywała swoje moce przerobowe w pełnym zakresie.

Z tego okresu zatrudnienia do pracy w warunkach szczególnych zaliczeniu podlega okres 4 miesięcy i 26 dni ( od 4.08.1998r. do 31.12.1998r.).

Łączny staż pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych wynosi ponad wymagane 15 lat ( 15 lat 6 miesięcy i 14 dni ).

Sąd zważył, co następuje:

Prawo do emerytury w obniżonym wieku zgodnie z treścią art. 184 ust.1 i 2
w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2017r. poz.1383) przysługuje ubezpieczonym urodzonym - tak jak wnioskodawca – po 31.12.1948r., jeżeli pracowali w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, posiadają staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat i ukończyli 60 rok życia (w przypadku mężczyzn), nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ilość lat pracy warunkach szczególnych oraz wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych jest badana na dzień wejścia w życie ustawy
o emeryturach i rentach z FUS, czyli 01.01.1999r.

Zgodnie z dyspozycją art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS
za pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych uważa się osoby, które były zatrudnione przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej, ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Przepis art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS odnośnie wieku, stażu pracy oraz charakteru wykonywanej pracy, uprawnionych do emerytury odsyła do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Przepisy tego rozporządzenia w §3 i 4, prawo do emerytury uzależniają od spełniania łącznie następujących warunków: posiadanie 25-letniego okresu zatrudnienia, w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach i ukończenie 60 roku życia. Zgodnie z §2 ust.1 rozporządzenia w sprawie wieku…, zaliczeniu do okresów pracy w warunkach szczególnych podlegają te, w których praca była świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych Sąd zaliczył H. O. sporne okresy zatrudnienia, z tym, że nie całe a tylko wskazane w ustaleniach faktycznych – łącznie 15 lat 6 miesięcy i 14 dni:

1. okres zatrudnienia odwołującego w Przedsiębiorstwie (...) w E. Zajezdnia Nr (...) w G. od 1.06.1975r. do 31.03.1982r., kiedy to wykonywał on pracę w warunkach szczególnych na stanowisku maszynisty ciężkich maszyn budowlanych (6 lat i 10 miesięcy) , wskazaną w Wykazie A Dziale V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych; odnośnie służby wojskowej, którą odbywał odwołujący w trakcie zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie: pod rządem ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. Nr 44, poz. 220 ze zm.) i wydanego na jej podstawie (art. 108 ust. 4) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz.U. Nr 44, poz. 318 ze zm.) żołnierzowi zatrudnionemu przed powołaniem do czynnej służby wojskowej w warunkach szczególnych (I kategorii zatrudnienia), który po zakończeniu tej służby podjął zatrudnienie w tych samych warunkach, czas odbywania służby wojskowej wliczał się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem przed powołaniem do służby wojskowej oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Oznacza to, że taki okres służby wojskowej jest nie tylko okresem służby w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ale także okresem pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Innymi słowy, jeżeli zostały spełnione przez pracownika wskazane wyżej warunki powrotu do poprzedniego zatrudnienia, zostaje zachowana tzw. ciągłość pracy, a okres zasadniczej służby wojskowej jest okresem zatrudnienia na takich samych warunkach jak przed powołaniem do tej służby (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6.02.2014r., II UK 349/12).

2. zatrudnienie w Okręgowym Zakładzie (...) w B. od 13.04.1983r. do 31.05.1992r. (6 lat 1 miesiąc i 18 dni) na stanowisku maszynisty koparki, wskazaną w Wykazie A Dziale V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych, zgodnie ze świadectwem pracy wystawionym przez następcę prawnego tego przedsiębiorstwa;

3. okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) Sp. z o.o. w G. od 4.08.1998r. do 31.12.1998r. (4 miesiące i 26 dni) na stanowisku operatora koparki, wskazaną w Wykazie A Dziale V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych.

Problematyczna była natomiast ocena pracy wnioskodawcy w charakterze kierowcy ciągnika – traktorzysty - w R. Kombinacie Rolnym Zakład Rolny (...) z siedzibą w J. i w Spółdzielni Usług Rolniczych w G.. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, należy zauważyć, że wyodrębnienie prac kwalifikujących do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym ma charakter stanowiskowo - branżowy. Oznacza to, że przynależność pracodawcy do określonej gałęzi przemysłu ma znaczenie istotne i nie można dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia, wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały przypisane w tym akcie prawnym ( wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 19.05.2011r., III UK 174/10; z dnia 16.06.2009r., I UK 20/09; z dnia 1.06.2010r., II UK 21/10; z dnia 19.05.2011r., III UK 174/10). Niewątpliwie wskazani pracodawcy należeli do branży rolnej i nie można automatycznie zaliczać zajmowanego przez wnioskodawcę stanowiska pracy wykonywanej w rolnictwie do prac wykonywanych w szczególnych warunkach uregulowanych w przepisach dotyczących innego działu gospodarki, tj. transportu i łączności. Należy jednak zauważyć, że praca w rolnictwie cechuje się sezonowością, z wyraźnym podziałem na „sezon letni” i „sezon zimowy” oraz zdecydowanie różnym zakresem zadań kierowcy ciągnika w tych okresach. Takie rozróżnienie wynika nie tylko z doświadczenia życiowego, ale też wprost z zeznań przesłuchanych świadków.

Ze względu na dłuższy okres zatrudnienia, bardziej istotna w niniejszej sprawie jest ocena pracy wnioskodawcy wykonywanej w Spółdzielni Usług Rolniczych w G.. Specyfika działalności (...) w G. polegała na tym, że jej pracownicy świadczyli usługi na rzecz indywidualnych rolników. W sezonie natężonych prac polowych od kwietnia do końca września, traktorzyści wykonywali prace polowe w pełnym wymiarze czasu pracy i tego okresu z pewnością nie można zakwalifikować do pracy w warunkach szczególnych, gdyż, jak wskazano wyżej, przepisy rozporządzenia łączą stanowisko kierowcy ciągnika tylko z branżą transportową. (...) funkcjonowała jednak również po tym okresie i jej kierownictwo zapewniało wykonywanie usług na rzecz różnych podmiotów przez pracowników (...) przez cały rok. Ze świadectwa pracy wynika, że wnioskodawca otrzymywał „premię 50% w pracach polowych” i „30% w transporcie”. Zapis ten uwiarygodnia zeznania świadków i wnioskodawcy, że po sezonie natężonych prac polowych wnioskodawca wykonywał prace transportowe – przy przewozie i załadunku węgla i żużlu do miejskich kotłowni oraz przy zimowym utrzymaniu dróg publicznych. Prace te wykonywał jako kierowca ciągnika oraz operator transportowanej tym ciągnikiem koparko – ładowarki (...). Ponieważ jako jedyny w tej spółdzielni posiadał uprawnienia do obsługi koparko – ładowarki, zatrudniony przy tych pracach był w pełnym wymiarze czasu pracy. Stopień szkodliwości lub uciążliwości pracy wnioskodawcy jako kierowcy traktora w (...)(a zatem w rolnictwie), nie wykazuje żadnych istotnych różnic w stosunku do pracy kierowcy ciągnika w transporcie, rozumianym słownikowo jako zespół czynności związanych z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych przy użyciu odpowiedniego pojazdu po drogach publicznych. Zasada branżowo-stanowiskowego charakteru wyodrębnienia prac w szczególnych warunkach nie ma charakteru absolutnego i w szczególnych okolicznościach sprawy można od niej odstąpić. Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, zwłaszcza w najnowszym orzecznictwie, że może się zdarzyć, iż zakład pracy wykonywał także zadania całkowicie odpowiadające innemu działowi gospodarki, a co za tym idzie, szkodliwość danego rodzaju pracy odpowiada szkodliwości pracy przyporządkowanej do innej branży. Decydujące znaczenie ma w tym przypadku to, czy pracownik w ramach swoich obowiązków stale i w pełnym wymiarze czasu pracy był narażony na działanie tych samych szkodliwych czynników, na które narażeni byli pracownicy innego działu gospodarki, w ramach którego takie same prace zaliczane są do prac w szczególnych warunkach (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 6 lutego 2014 r., I UK 314/13, z dnia 25 marca 2014 r., I UK 337/13, z dnia 6 lutego 2014 r., I UK 314/13, OSNP 2015 nr 5, poz. 66).

W związku z tym, zdaniem Sądu, uznać można, że prace transportowe wykonywane przez wnioskodawcę jako kierowcę ciągnika w okresie od października do końca marca można zaliczyć do prac w transporcie, a zatem do prac objętych Działem VIII poz. 3 wykazu A, mimo że pracował on w spółdzielni rolniczej a nie w przedsiębiorstwie transportowym. Nie ma natomiast żadnych podstaw do potraktowania prac polowych jako prac w transporcie. Wymienienie w wykazie A, dziale VIII pod pozycją 3 prac kierowców ciągników i kombajnów nie oznacza, że należy uznać za pracę w szczególnych warunkach kierowanie tymi pojazdami przy jakichkolwiek zadaniach a nie tylko transportowych. Prace uznane za wykonywane w warunkach szczególnych bez względu na miejsce i rodzaj zostały wymienione w dziale XIV zatytułowanym „prace różne”.

Nieudolna jest też zmiana stanowiska wnioskodawcy odnośnie charakteru wykonywanych przez niego zadań w(...)w G.. Na drugiej rozprawie próbował on wykazywać, że pracował jako operator koparki na budowach, wynajmowany przez różne podmioty, mimo wyraźnego wyodrębnienia w świadectwie pracy premii z tytułu prac polowych i w transporcie. O wykonywaniu takich prac składał wyjaśnienia na pierwszej rozprawie.

Podobne rozważania dotyczą zatrudnienia w R. Kombinacie Rolnym. Z tym, że w tym zakładzie wnioskodawca pracował przez tylko jeden sezon zimowy, który według świadków trwał co najmniej od listopada do końca marca. Po sezonie natężonych prac polowych wnioskodawca pracował przy odśnieżaniu dróg publicznych oraz przewozie węgla na potrzeby okolicznych kotłowni.

Odnośnie obu okresów zatrudnienia w charakterze kierowcy ciągnika, należy uwzględnić fakt, że nie jest możliwe ścisłe wykazanie czasu trwania w danym roku „sezonu zimowego”, gdy wnioskodawca wykonywał prace w transporcie. Wynika to z braku dokumentacji w tym zakresie, zawodności pamięci przesłuchanych świadków, ale także z różnych warunków meteorologicznych w poszczególnych latach. Przy ocenie czasu trwania tego okresu Sąd uwzględnił specyfikę klimatu regionu północno – wschodniej Polski zwłaszcza w latach osiemdziesiątych XX wieku. Zaliczony przez Sąd do warunków szczególnych staż pracy przekracza o ponad pół roku wymagany staż 15 lat, co pozwala na pewien margines swobody przy ocenie tego stażu.

Uwzględniony okres pracy w warunkach szczególnych wyniósł ponad wymagane 15 lat i uprawnia H. O. do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzeczono, jak
w sentencji. Kosztami postępowania obciążono organ rentowy na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r.,poz.1800 ze zm.).

DP