Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2017 r. w Warszawie

sprawy S. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania S. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 6 lutego 2015 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że:

1.  przyznaje S. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 marca 2015 r. do 31 marca 2018 r.,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. na rzecz S. O. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 566/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 lutego 2015 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odmówił ubezpieczonemu S. O. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Rozstrzygnięcie decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych oparł na przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (decyzja z dnia 6 lutego 2015 r., znak: (...), k. 64 a.r.).

W odwołaniu od ww. decyzji z dnia 16 marca 2015 r., ubezpieczony S. O. wskazał, że nie zgadza się z oceną jego stanu zdrowia, dokonaną przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS. W ustaleniach tych lekarze orzekający organu rentowego pominęli bowiem, że odwołujący ma wykształcenie podstawowe, a przed chorobą wykonywał pracę na stanowisku kierowcy-ładowacza w prywatnym przedsiębiorstwie oczyszczania miasta, która to praca jest pracą znacznie obciążającą fizycznie. Ubezpieczony wskazał, że prawidłowe i zapewniające bezpieczeństwo wykonywanie tej pracy z uwagi na jego stan zdrowia – zagrożenie przepukliną oraz trudności w dłuższym przebywaniu w jednej pozycji, a mianowicie pozycji siedzącej, drętwienie kończyn i ból kręgosłupa, w chwili obecnej nie jest możliwe. Podkreślił, że przeszedł operację usunięcia nowotworu złośliwego prawego jądra, a w wyniku przerzutów choroby do płuc, także operację usunięcia guza płuca oraz wielokrotną chemioterapię. Z tego względu jest stale monitorowany z uwagi na kolejne przerzuty oraz guzki pozostające w tkance płucnej, mające charakter złośliwych. Jednocześnie w wyniku powikłań pooperacyjnych, przesiąkania węzłów chłonnych po operacji i resekcji węzła chłonnego aortalnego lewego, jest on także narażony na wystąpienie przepukliny wobec, czego musi unikać prac wysiłkowych. Konsekwencją przebytej chemioterapii są także znaczne problemy z krążeniem, wynikające ze zwężenia i zatkania kanałów żylnych, co powoduje u niego drętwienie kończyn i problemy z koordynacją ruchów. Zaznaczył, że przebywanie w jednej pozycji ciała powoduje u niego bóle kręgosłupa oraz drętwienie kończyn, co w przypadku kierowania pojazdem wymusza częste przerwy i postoje. Tym samym wykonywanie przez niego pracy w charakterze kierowcy jest niebezpieczne zarówno dla niego samego, jak również dla osób, przebywających w jego otoczeniu. Z uwagi na schorzenia, na które cierpi nie ma on zatem możliwości prawidłowego i kompletnego wykonywania obowiązków pracowniczych w dotychczasowym miejscu pracy, co w niedalekiej przyszłości może być przyczyną do zmiany warunków, na jakich jest zatrudniony, w tym także podstawą do zmniejszenia wynagrodzenia, a nawet utraty pracy. Ubezpieczony dodał, że organ rentowy dokonując oceny jego stanu zdrowia, nie wypowiedział się w sposób prawidłowy, co do stopnia naruszenia u niego sprawności organizmu, szans na przywrócenie niezbędnej sprawności w drodze leczenia lub rehabilitacji oraz okresu kiedy to może nastąpić. Organ rentowy pominął również stopień jego wykształcenia, a także dotychczasowe doświadczenie zawodowe, nie uwzględniając przy tym, że nie ma on możliwości wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. W ocenie odwołującego, charakter dolegliwości, na które cierpi przy uwzględnieniu faktu dalszej remisji nowotworu do płuc, uzasadnia twierdzenie, że jest on osobą trwale niezdolną do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami i umiejętnościami. Wskazując na powyższe okoliczności, ubezpieczony wniósł o przyznanie na jego rzecz prawa do dochodzonego świadczenia od dnia 1 marca 2015 r. na stałe (odwołanie z dnia 16 marca 2015 r. k. 2-8 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. , w dniu 13 kwietnia 2015 r. zajął stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14 )}§ 1 k.p.c. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że ubezpieczony został w toku postępowania skierowany na badanie do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 7 stycznia 2015 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. W związku z powyższym organ rentowy uznał, że ubezpieczony nie spełnia łącznie wszystkich przesłanek, warunkujących możliwość przyznania na jego rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, które zostały określone w art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Na tej podstawie decyzją z dnia 6 lutego 2015 r., znak: (...), organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (odpowiedź na odwołanie z dnia 13 kwietnia 2015 r. k. 45 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. O., urodzony w dniu (...), uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 28 lutego 2015 r. Ostatnio ww. świadczenie zostało przyznane na jego rzecz decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 11 marca 2014 r., znak: I/20/045041931 (decyzja z dnia 11 marca 2014 r., znak: (...)k. 35-36, tom I a.r.).

W dniu 7 listopada 2014 r. ubezpieczony złożył do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W związku z zainicjowaniem postępowania administracyjnego przed ZUS ubezpieczony został skierowany na badanie do Lekarza Orzecznika ZUS, który po jego przeprowadzeniu wydał w dniu 24 listopada 2014 r. orzeczenie stwierdzające, że S. O. nie jest niezdolny do pracy. W związku ze złożeniem sprzeciwu od powyższego orzeczenia, sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującego, wydała w dniu 7 stycznia 2015 r. orzeczenie również stwierdzające, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wniosek z dnia 7 listopada 2014 r. k. 38-39, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 24 listopada 2014 r. k. 46, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 7 stycznia 2015 r. k. 54, tom I a.r.).

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy wydał w dniu 6 lutego 2015 r., decyzję znak: (...), odmawiającą ubezpieczonemu prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie spełnia przesłanek wynikających z przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a mianowicie nie jest niezdolny do pracy. Od powyższej decyzji S. O. wniósł odwołanie do tut. Sądu (decyzja z dnia 6 lutego 2015 r. k. 64, tom I a.r.).

W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego, S. O. złożył odwołanie do tut. Sądu, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 16 marca 2015 r. k. 2-3 a.s.).

W toku postępowania Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: onkologa, urologa i pulmonologa celem ustalenia, czy odwołujący się jest zdolny, czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności, czy jest to niezdolność trwała, czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres, a także jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego (poprawa lub pogorszenie), to na czym ona polegała (postanowienie z dnia 22 kwietnia 2015 r. k. 48 a.s.).

W opinii z dnia 8 maja 2015 r. biegły sądowy z zakresu chorób płuc i alergologii dr n. med. R. C. rozpoznał u odwołującego stan po obustronnej torakotomii z metastazektomią u osoby z przebytą orchidektomią, chemioterapią i wycięciem brzusznych węzłów chłonnych z powodu nasieniaka jądra prawego, a także guzek płuca prawego oraz podejrzenie przerzutu nowotworowego do dalszej obserwacji. Fizykalnie nad płucami z odchyleń od stanu prawidłowego biegły stwierdził zaostrzony szmer pęcherzykowy, bez innych objawów patologicznych wskazując jednocześnie, że pomiar pikflometryczny wykonany podczas badania nie ujawnił istotnego upośledzenia wentylacji płuc. Na tej podstawie biegły uznał, że brak jest podstaw do stwierdzenia przynajmniej częściowej niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn wyłącznie pneumonologicznych (opinia biegłego sądowego z zakresu pulmonologii i alergologii dr n. med. R. C. z dnia 8 maja 2015 r. k. 64 a.s.).

W opinii z dnia 6 sierpnia 2015 r. biegły sądowy z zakresu onkologii klinicznej J. B. (1) rozpoznał u odwołującego stan po usunięciu nowotworu złośliwego jądra prawego oraz stan po usunięciu zmian przerzutowych do płuc. Biegły wskazał, że odwołujący aktualnie jest w trakcie obserwacji bez cech wznowy – progresji, a jego stan ogólny jest dobry. W ocenie biegłego tej specjalności, stopień upośledzenia sprawności organizmu ze względów onkologicznych nie powoduje niezdolności do pracy. Rokowanie jest jednak niepewne, dlatego też w przypadku pojawienia się nowych dolegliwości mogących świadczyć o wznowie wskazane jest kontrolne badanie i ewentualna zmiana kwalifikacji (opinia biegłego sądowego z zakresu onkologii klinicznej J. B. (1) z dnia 6 sierpnia 2015 r. k. 70 a.s.).

W opinii z dnia 6 października 2015 r. biegły sądowy z zakresu urologii dr n. med. W. L. rozpoznał u odwołującego stan po usunięciu jądra prawego z powodu raka w 2011 r., stan po usunięciu przerzutów z obu płuc w 2012 r. oraz rozrost gruczołu krokowego. Biegły wskazał, że badany we wrześniu 2011 r. przebył operację usunięcia jądra prawego z powodu raka i został poddany następowej chemioterapii. W kwietniu i maju 2012 r. badany został poddany operacji wycięcia przerzutów do obu płuc i od tego czasu znajduje się pod stałą kontrolą. Biegły zaznaczył, że wyniki badań obrazowych nie wykazują cech wznowy nowotworu. Zdaniem biegłego dolegliwości w postaci osłabienia strumienia oddawanego moczu oraz dwukrotnej konieczności wstawania w nocy w celu oddania moczu, aczkolwiek uciążliwie nie dają w chwili obecnej podstawy do orzeczenia u odwołującego niezdolności do pracy (opinia biegłego sądowego z zakresu urologii de n. med. W. L. z dnia 6 października 2015 r. k. 90 a.s.).

Do opinii biegłego sądowego z zakresu pulmonologii oraz biegłego sądowego z zakresu onkologii zastrzeżenia wniósł pełnomocnik odwołującego, domagając się jednocześnie przeprowadzenia dowodu z opinii uzupełniających biegłych ww. specjalności. Pełnomocnik odwołującego wskazał bowiem, iż w związku z faktem, że S. O. podlega stałej kontroli lekarskiej, a w ostatnim czasie ujawniły się u niego dalsze problemy zdrowotne, w tym przede wszystkim związane z permanentnymi, silnymi bólami kręgosłupa, uniemożliwiającymi mu jakikolwiek wysiłek fizyczny i znacznie utrudniającymi poruszanie, został on skierowany do konsultacji neurologicznej i na badania RM i EMG kręgosłupa. W związku z powyższym pełnomocnik odwołującego wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurologa na okoliczność stanu zdrowia S. O. w kontekście jego zdolności do podejmowania pracy (pismo procesowe z dnia 21 grudnia 2015 r. k. 109-111 a.s.).

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy I Ubezpieczeń Społecznych w pkt. 1 uchylił postanowienie z dnia 15 stycznia 2016 r. w zakresie dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu pulmonologii R. C., a w pkt. 2 dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu pulmonologii innego niż R. C. na okoliczności wskazane jak w postanowieniu z dnia 22 kwietnia 2015 r. (postanowienie z dnia 8 lutego 2016 r. k. 119-120 a.s.).

W toku postępowania, ubezpieczony przedłożył nową dokumentację medyczną w postaci badania diagnostycznego RM wraz z zaleceniami, historię zdrowia i choroby, wyniki badania neurologicznego, zaświadczenie lekarskie oraz wynik badania spirometrycznego. W piśmie procesowym z dnia 9 lutego 2016 r. pełnomocnik odwołującego wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z załączonych dokumentów na okoliczność stanu zdrowia ubezpieczonego, jak również jego możliwości w zakresie podjęcia i wykonywania pracy zawodowej oraz dalszych zaleceń lekarskich. Pełnomocnik ubezpieczonego wskazał, że załączone dokumenty mogą mieć kluczowe znaczenie dla biegłych z zakresu pulmonologii, onkologii i neurologii, a tym samym dla wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie (pismo procesowe z dnia 9 lutego 2016 r. k. 121-122, dokumentacja medyczna k. 123-131 a.s.).

Postanowieniem z dnia 1 marca 2016 r. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii na okoliczności jak w postanowieniu z dnia 22 kwietnia 2015 r. (postanowienie z dnia 1 marca 2016 r. k. 137 a.s.).

W opinii z dnia 14 kwietnia 2016 r. biegła sądowa z zakresu neurologii J. B. (2) rozpoznała u odwołującego polineuropatię w przebiegu choroby nowotworowej – po chemioterapii, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa oraz zespół cieśni nadgarstka prawego. Biegła wskazała, że stan neurologiczny wnioskodawcy nie uległ poprawie, a badanie EMG i stan kliniczny pozwala rozpoznać polineuropatię czuciową w przebiegu choroby nowotworowej leczonej chemioterapią. Na tej podstawie biegła uznała, że odwołujący pozostaje częściowo niedolny do pracy od dnia 1 marca 2015 r. na okres 3 lat, tj. do dnia 28 lutego 2018 r. (opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii J. O.-barcińskiej z dnia 14 kwietnia 2016 r. k. 150-151 a.s.).

W opinii uzupełniającej z dnia 2 czerwca 2016 r. biegły sądowy z zakresu onkologii klinicznej J. B. (1) podtrzymał argumentację wyrażoną w treści opinii głównej z dnia 6 sierpnia 2015 r. W treści opinii biegły wskazał, że zgłaszane przez ubezpieczonego dolegliwości są efektem leczenia, a nie czynnej choroby nowotworowej. Niewydolność oddechowa jest spowodowana zmniejszoną objętością miąższu płucnego. W ocenie biegłego na podstawie dostępnych badań nie można sądzić o wznowie choroby, wskazane są bowiem badania specjalistyczne włącznie z kontrolą TK. Biegły zaznaczył przy tym, że aktualnie decydujące znaczenie w ocenie stanu chorego i jego zdolności do pracy ma opinia biegłego neurologa i pulmonologa. W przypadku zaś ewidentnej progresji choroby nowotworowej w kontrolnym badaniu podmiotowym i przedmiotowym wskazane jest ponowne badanie onkologiczne i ewentualnie zmiana kwalifikacji (opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu onkologii klinicznej J. B. (1) z dnia 2 czerwca 2016 r. k. 168 a.s.).

W opinii z dnia 19 grudnia 2016 r. biegła sądowa z zakresu pulmonologii dr med. A. D. rozpoznała u odwołującego przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w stopniu umiarkowanym, stan po obustronnej torakotomii z metastazektomią u pacjenta z przebytą orchidektomią, chemioterapią i wycięciem węzłów chłonnych brzusznych z powodu nasieniaka jądra prawego w 2011/2012 r. oraz guzek płuca prawego w obserwacji, jako możliwość przerzutu nowotworowego. Biegła zaznaczyła, że mając na uwadze dostępne wyniki badań spirometrycznych, zgłaszaną duszność i pokasływanie, wnioskodawca powinien być objęty opieką pulmonologiczną w Poradni Chorób Płuc. Wskazane jest także wykonanie poprawnej technicznie spirometrii i ewentualne wdrożenie leków wziewnych. W celu pełnej oceny wydolności układu oddechowego, badany powinien mieć również wykonane badania gazometryczne kilkakrotne w odstępach czasowych np. tygodniowych. Na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego oraz po analizie dostępnej dokumentacji medycznej biegła nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy z powodu schorzeń układu oddechowego (opinia biegłej sądowej z zakresu pulmonologii dr med. A. D. z dnia 19 grudnia 2016 r. k. 201-202 a.s.).

Do opinii biegłej sądowej z zakresu neurologii zastrzeżenia wniósł organ rentowy. W piśmie procesowym z dnia 10 lutego 2017 r. pełnomocnik organu rentowego wskazał, iż nie może się zgodzić z treścią opinii w kwestii czasookresu długotrwałej niezdolności do pracy. Uzasadniając swe stanowisko podniósł, że dokumentacja i opinia potwierdzają pogorszenie stanu po badaniu KL, nie potwierdzają natomiast niezdolności do pracy w spornym okresie. Zdaniem organu rentowego, istotne znaczenie ma również fakt nieprzerwanej aktywności zawodowej, albowiem ubezpieczony pracował w dacie badania KL na poprzednio zajmowanym stanowisku, w charakterze kierowcy. Wobec powyższego organ rentowy wniósł o uzupełnienie opinii bądź powołanie innego biegłego ww. specjalności (pismo procesowe z dnia 10 lutego 2017 r. k. 217-218 a.s.).

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie postanowieniem z dnia 28 lutego 2017 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty neurologa innego niż J. B. (2) na okoliczności jak w postanowieniu z dnia 22 kwietnia 2015 r. (postanowienie z dnia 28 lutego 2017 r. k. 219 a.s.).

W opinii z dnia 28 marca 2017 r. biegły sądowy z zakresu neurologii i psychiatrii dr n. med. B. Z. wskazał, że obraz kliniczny jego badania jest podobny do badania przeprowadzonego przez poprzednią biegłą z zakresu neurologii, wykonanego ponad rok temu. Zdaniem biegłego u odwołującego istnieją podstawy do rozpoznania stanu po leczeniu chemioterapią oraz wystąpienia polineuropatii nie tylko czuciowej ale również ruchowej umiarkowanego stopnia. Biegły podkreślił, że większość poprzednio badających biegłych skupiała się na swoich specjalnościach oraz na tym, że nowotwór jądra z przerzutami do płuc i jamy brzusznej na obecnym etapie można uznać za wyleczony. Z tego też względu dotychczasowi biegli, poza neurologiem uważali, że badany odzyskał zdolność do pracy. Biegły stwierdził, że praca badanego jest zdrowotnie obciążająca. Na tej podstawie biegły uznał, że zasadnym jest orzeczenie w stosunku do wnioskodawcy częściowej niezdolności do pracy do dnia 28 lutego 2018 r., a zatem mniej więcej na rok od aktualnego badania. W tym okresie należy wykonać kontrolne badanie (...) oraz starać się ustalić co jest powodem zgłaszanych zasłabnięć, które nie muszą występować z przyczyn neurologicznych (opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii i psychiatrii dr n. med. B. Z. z dnia 28 marca 2017 r. k. 233-234 a.s.).

Do powyższej opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii zastrzeżenia zgłosił pełnomocnik organu rentowego, wnosząc jednocześnie o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza medycyny pracy (pismo procesowe z dnia 24 kwietnia 2017 r. k. 240-241 a.s.).

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie postanowieniem z dnia 9 maja 2017 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu medycyny pracy na okoliczności jak w postanowieniu z dnia 22 kwietnia 2015 r. (postanowienie z dnia 9 maja 2017 r. k. 242 a.s.).

W opinii z dnia 18 lipca 2017 r. biegła sądowa z zakresu medycyny pracy lek. K. G. rozpoznała u odwołującego stan po operacyjnym leczeniu raka jądra w 2011 r. z następową chemioterapią, przebytą dwukrotnie torakotomią w kwietniu i maju 2012 r. z powodu przerzutów do płuc, polineuropatię czuciowo-ruchową w przebiegu choroby nowotworowej, po przebytej chemioterapii, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego na tle wielopoziomowej dyskopatii z niewielkim ograniczeniem ruchomości kręgosłupa, zespół cieśni nadgarstka prawego do dalszego leczenia, guzek płuca prawego do dalszej obserwacji pod kątem możliwości wznowy procesu neo oraz przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Biegła wskazała, że po przebytej radykalnej operacji usunięcia jądra prawego z powodu raka w 2011 r, po 4 cyklach chemioterapii i przebytych operacjach usunięcia miąższu płuc w 2012 r. z powodu stwierdzonych przerzutów, od kilku lat doszło do pogorszenia stanu zdrowia, gdyż dołączyły się objawy polineuropatii ze strony kończyn, zespół cieśni nadgarstka prawego i bóle kręgosłupa l-s. Z tego powodu, odwołujący wymaga oszczędzającego trybu życia, nie może wykonywać ciężkiej pracy fizycznej i dźwigać ciężarów oraz pracować w pozycji wymuszonej, a do takiej zmiany jest zaliczana praca kierowcy. Może natomiast pracować w warunkach pracy chronionej, dostosowanej do rodzaju niepełnosprawności. Po wnikliwiej analizie całości obrazu chorobowego, biegła sądowa z zakresu medycyny pracy lek. K. G. zgodziła się z opinią biegłych sądowych z zakresu neurologii, że ubezpieczony nie może wykonywać pracy w nadmiernym obciążeniu psycho-fizycznym, gdyż to może nasilać polineuropatię. Wymaga też okresowej kontroli onkologicznej z uwagi na istniejący guzek płuca prawego (opinia biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy lek. K. G. z dnia 18 lipca 2017 r. k. 262-264 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 31 lipca 2017 r. pełnomocnik organu rentowego zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy wskazując, że sytuację badanego należy rozpatrywać w szerszym zakresie, badany co prawda nie ma wyuczonego zawodu, aczkolwiek poza ciężką pracą jest zdolny do pracy fizycznej na ogólnym rynku pracy. W związku z powyższym organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy (pismo procesowe z dnia 31 lipca 2017 r. k. 272-273 a.s.).

W opinii uzupełniającej z dnia 16 sierpnia 2017 r. biegła sądowa z zakresu medycyny pracy lek. K. G. wskazała, że ze względu na przebyte leczenie onkologiczne, ubezpieczony wymaga oszczędzającego trybu życia oraz kontroli w Poradni z uwagi na niepewne rokowanie choroby i możliwość wznowy procesu neo. Ponadto dolegliwości bólowe kręgosłupa oraz potwierdzona badaniem (...) choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego na tle wielopoziomowej dyskopatii z objawami polineuropatii czuciowo-ruchowej po chemioterapii powodują znaczne ograniczenia w pracy zawodowej. Biegła zaznaczyła, że stan ogólny badanego nie uległ poprawie, lecz się pogorszył, gdyż od stycznia 2016 r. dołączyły objawy polineuropatii, bóle prawej kończyny górnej oraz zespół cieśni nadgarstka prawego, które ograniczają wykonywanie pracy fizycznej ciężkiej, jaką jest praca kierowcy – ładowacza. Zdaniem biegłej orzeczony stopień niepełnosprawności od grudnia 2014 r. do grudnia 2022 r. może ułatwić ubezpieczonemu znalezienie pracy w warunkach pracy chronionej, dostosowanej do rodzaju jego niepełnosprawności. W konkluzji opinii biegła zaznaczyła, iż zgadza się z opinią biegłego onkologa z sierpnia 2015 r., że z uwago na obciążenie genetyczne chorobę nowotworową – usunięcie jądra z powodu nowotworu złośliwego w 2011 r., usunięcie zmian przerzutowych do płuc w kwietniu oraz maju 2012 r., pojawienie się guzka w 2013 r., rokowanie jest niepewne i w każdej chwili a zwłaszcza przy wykonywaniu ciężkiej pracy fizycznej, może dojść do wznowy procesu nowotworowego. Zdaniem biegłej odwołujący kwalifikuje się do częściowej niezdolności do pracy od lutego 2015 r. do marca 2018 r. Biegła wskazała także, iż nie ma wpływu na to, że inny lekarz z zakresu medycyny pracy wydał zaświadczenie pozwalające pracować na stanowisku kierowcy-ładowacza, pomimo tego, że jest on osobą z licznymi schorzeniami, dotyczącymi wielu układów w tym narządu ruchu (opinia uzupełniająca biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy lek. K. G. z dnia 16 sierpnia 2017 r. k. 295-296 a.s.).

Do powyższej opinii zastrzeżenia ponownie zgłosił organ rentowy, wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy. Na rozprawie w dniu 24 listopada 2017 r., Sąd Okręgowy postanowił jednak oddalić wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy (pismo procesowe z dnia 14 września 2017 r. k. 307-308, protokół rozprawy z dnia 24 listopada 2017 r. k. 318-319 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych odwołującego. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku sprawy, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu alergologii i chorób płuc, onkologii klinicznej, neurologii i psychiatrii oraz medycyny pracy. Orzekając w niniejszej sprawie, Sąd oparł się jednak przede wszystkim na najbardziej miarodajnych w jego ocenie opiniach (głównej jak i uzupełniającej) biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy lek. K. G.. W ocenie Sądu opinie te są najbardziej adekwatne w odniesieniu do złożoności schorzeń występujących u ubezpieczonego oraz do stopnia ich zaawansowania, co wymagało ich całościowej analizy w kontekście zdolności ubezpieczonego do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Opinie ww. biegłej sądowej wskazały bowiem, że istnieją przesłanki uzasadniające uznanie ubezpieczonego za osobę okresowo częściowo niezdolną do pracy, co tym samym podważyło opinię Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS oraz wydaną na jej podstawie decyzję organu rentowego z dnia 6 lutego 2015 r., znak: (...), odmawiającą przyznania skarżącemu prawa do dochodzonego przez niego świadczenia, od której odwołanie stanowi przedmiot niniejszego postępowania. Sąd Okręgowy w pełnym zakresie podziela opinie sporządzone przez biegłą sądową z zakresu medycyny pracy, która w sposób jednoznaczny wskazała, że po przebytej radykalnej operacji usunięcia jądra prawego z powodu raka w 2011 r., po 4 cyklach chemioterapii i przebytych operacjach usunięcia miąższu płuc w 2012 r. z powodu stwierdzonych przerzutów, od kilku lat doszło do pogorszenia stanu zdrowia ubezpieczonego, gdyż dołączyły do tego objawy polineuropatii ze strony kończyn, zespół cieśni nadgarstka prawego i bóle kręgosłupa l-s. Z tego powodu, odwołujący wymaga oszczędzającego trybu życia, nie może wykonywać ciężkiej pracy fizycznej i dźwigać ciężarów oraz pracować w pozycji wymuszonej, a do takiej zmiany jest zaliczana praca kierowcy. Na tej podstawie biegła uznała, że istnieją ewidentne przyczyny spowodowane złym stanem zdrowia odwołującego pozwalające uznać go za częściowo niezdolnego do pracy zarobkowej na okres od lutego 2015 r. do marca 2018 r. Mając na uwadze przywołane powyżej opinie biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy, Sąd Okręgowy uznał, iż ze względu na aktualny stan zdrowia ubezpieczony nie jest w stanie wykonywać pracy zawodowej zgodnej z poziomem posiadanych przez niego kwalifikacji.

Z tego względu, zdaniem Sądu, nie było podstaw do kwestionowania opinii, a także do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego owej specjalności, o co wnioskował organ rentowy. Tego rodzaju kwestią wielokrotnie zajmowano się w orzecznictwie, które stanęło na stanowisku, że jeżeli opinia biegłego jest jednoznaczna i tak przekonująca, że Sąd określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną, to nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1974r., II CR 638/74). Dodatkowo w wyroku z dnia 15 lutego 1974 r. (II CR 817/73), Sąd Najwyższy przyjął, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mają więc zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c., który stanowi, iż strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swych wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów k.p.c. mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z opinii kolejnych biegłych, czy też z opinii instytutu w każdym wypadku, gdy opinia złożona jest niekorzystna dla strony. W świetle art. 286 k.p.c., Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub z opinii instytutu, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, czy nie wyjaśnia istotnych okoliczności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05 listopada 1974r., I CR 562/74). Odmienne stanowisko oznaczałoby przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, aby się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego samego zdania co strona. Z uwagi na powyższe, brak było uzasadnienia do zobowiązania innego biegłego do wydania opinii. Z tego też względu, Sąd Okręgowy postanowił oddalić wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie S. O. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 6 lutego 2015 r., znak: (...)jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie. Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (por. wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.

Przepis art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 ww przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2000 r., II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979 r., II URN 111/79). Dokonując oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, należy mieć także na uwadze, że w rozumieniu przepisów ustawy emerytalnej, o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2000 r., sygn. akt II UKN 113/00). Ocena całkowitej oraz częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy, co do zasady wymaga wiadomości specjalnych. W takiej sytuacji, Sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 2009 r., III UK 30/09).

W świetle przytoczonych przepisów kwestią, od której uzależniona była zasadność odwołania S. O. było zatem ustalenie, czy odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy.

Celem rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu medycyny pracy lek. K. G., jako właściwego ze względu na występujące u ubezpieczonego schorzenia. W sporządzonych przez siebie opiniach (głównej oraz uzupełniającej) biegła sądowa wypowiedziała się w kwestii zdrowia odwołującego na podstawie oględzin jego osoby oraz zgromadzonej w aktach sprawy i aktach rentowych dokumentacji medycznej. Jej spostrzeżenia i wnioski są logiczne, nie budzą żadnych wątpliwości. Ponadto biegła oparła się na kompleksowym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie oraz na najbardziej aktualnej dokumentacji medycznej. Z opinii ww. biegłej sądowej jednoznacznie wynika, że S. O. nadal jest częściowo niezdolny do pracy. Biegła wskazała, że ze względu na przebyte leczenie onkologiczne, ubezpieczony wymaga oszczędzającego trybu życia oraz kontroli w poradni onkologicznej z uwagi na niepewne rokowanie choroby i możliwość wznowy procesu neo. Biegła zaznaczyła, że stan ogólny badanego nie uległ poprawie, lecz się pogorszył, gdyż od stycznia 2016 r. dołączyły objawy polineuropatii, bóle prawej kończyny górnej oraz zespół cieśni nadgarstka prawego, które ograniczają wykonywanie pracy fizycznej ciężkiej, jaką jest praca kierowcy – ładowacza. Zdaniem biegłej orzeczony stopień niepełnosprawności od grudnia 2014 r. do grudnia 2022 r. może ułatwić ubezpieczonemu znalezienie pracy w warunkach pracy chronionej, dostosowanej do rodzaju jego niepełnosprawności. W konkluzji opinii biegła stwierdziła także, że zgadza się z opinią biegłego onkologa z sierpnia 2015 r., odnośnie tego, że z uwagi na obciążenie genetyczne chorobę nowotworową – usunięcie jądra z powodu nowotworu złośliwego w 2011 r., usunięcie zmian przerzutowych do płuc w kwietniu oraz maju 2012 r., pojawienie się guzka w 2013 r., rokowanie jest niepewne i w każdej chwili a zwłaszcza przy wykonywaniu ciężkiej pracy fizycznej, może dojść do wznowy procesu nowotworowego. Po wnikliwiej analizie całości obrazu chorobowego, biegła sądowa z zakresu medycyny pracy lek. K. G. zgodziła się również z opinią biegłych sądowych z zakresu neurologii, że ubezpieczony nie może wykonywać pracy w nadmiernym obciążeniu psycho-fizycznym, gdyż to może nasilać polineuropatię. Wymaga też okresowej kontroli onkologicznej z uwagi na istniejący guzek płuca prawego. Zdaniem biegłej odwołujący kwalifikuje się do częściowej niezdolności do pracy od lutego 2015 r. do marca 2018 r. Odnosząc się natomiast do wniosków wywiedzionych na gruncie pozostałych sporządzonych w sprawie opinii, to wskazać należy, że biegli z zakresu chorób płuc i alergologii dr n. med. R. C. i dr med. A. D., z zakresu onkologii klinicznej J. B. (1) oraz z zakresu urologii dr n. med. W. L., którzy w swoich opiniach nie potwierdzili istnienia u odwołującego niezdolności do pracy dokonali oceny wyłącznie cząstkowych schorzeń, na które cierpi ubezpieczony. W przypadku S. O., niezdolność do pracy powinna być jednak oceniona przez pryzmat sumy stwierdzonych schorzeń, a więc najbardziej miarodajna jest w tym względzie opinia biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy, która stanowiła podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. Co więcej opinia ta pozostawała w zgodzie z wnioskami wywiedzionymi na gruncie innych opinii, w tym opinii biegłej sądowej z zakresu neurologii J. B. (2) i biegłego sądowego z zakresu neurologii i psychiatrii dr n. med. B. Z.. Różnica w ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego przez biegłych lekarzy wynika również ze specyfiki posiadanych przez nich specjalizacji. Podkreślenia wymaga nadto, że obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, aby wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do pracy byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy to można uznać, iż ubezpieczony z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny chociażby okresowo do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej.

W tym względzie, Sąd Okręgowy w całości podziela wnioski i spostrzeżenia zawarte w opiniach biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy lek. K. G., zwłaszcza, że opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00). W efekcie specyfika oceny dowodu z opinii biegłego sądowego wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez Sąd do tych kryteriów oceny stanowi więc wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii biegłego za przekonującą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 kwietnia 2005r., II CK 572/04).

Podsumowując, z przytoczonych względów, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłej sądowej lekarza specjalisty z zakresu medycyny pracy, w związku z czym, na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego uznał, że skarżący jest częściowo niezdolny do pracy zarobkowej na okres od dnia 1 marca 2015 r., zgodnie z jego wnioskiem złożonym na rozprawie w dniu 24 listopada 2017 r., podtrzymującym stanowisko wyrażone w treści odwołania, do dnia 31 marca 2018 r. zgodnie z opiniami biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy, wobec, czego spełnia warunki do przyznania na jego rzecz prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, o czym orzeczono w pkt. 1 sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800), zmienionego następnie rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1668), zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz S. O. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, o czym orzeczono w pkt. 2 sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)