Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Alicja Jesion

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku Ż. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty socjalnej

na skutek odwołania Ż. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 czerwca 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1026/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 czerwca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił Ż. B. dalszego prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu ZUS podał, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej, a zatem w myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji złożyła odwołanie w dniu 15 lipca 2013 roku Ż. B..

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Ż. B. urodziła się w dniu (...)roku. Obecnie studiuje. Dotychczas nie pracowała zawodowo.

(okoliczności niesporne)

W okresie od 1 sierpnia 2012 roku do 30 kwietnia 2013 roku wnioskodawczyni była uprawniona do renty socjalnej.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 24 października 2012 roku k. 8 w aktach ZUS)

W dniu 19 kwietnia 2013 roku Ż. B. złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty socjalnej na dalszy okres.

(dowód: wniosek o rentę socjalną k. 10 w aktach ZUS)

Orzeczeniem z dnia 20 maja 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 20 maja 2013 z dokumentacją medyczną k. 12, 1 w aktach ZUS)

Ż. B. wniosła sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 13 czerwca 2013 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni rodzinną polipowatość jelita grubego leczoną operacyjnie w 2012 roku (zespolenie ileorektalne) bez upośledzenia stanu odżywienia.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 13 czerwca 2013 roku z dokumentacją medyczną k. 17, 1 w aktach ZUS)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

stan po całkowitej resekcji jelita grubego w przebiegu polipowatości rodzinnej jelita grubego;

⚫

przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka;

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawczyni całkowicie niezdolną do pracy zarobkowej.

(dowód: opinia biegłego lekarza gastrologa M. Ł. k. 11-12 z opiniami pisemnymi uzupełniającymi k. 29-30, 45 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 982) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1)  przed ukończeniem 18 roku życia;

2)  w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia;

3)  w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Przepis art. 5 powołanej ustawy nakazuje przy tym, aby ustalenie całkowitej niezdolności do pracy następowało na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.)

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1). Całkowita niezdolność do pracy występuje natomiast, gdy ubezpieczony utracił zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2), z tym iż zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody w orzeczeniu całkowitej niezdolności do pracy (art. 13 ust. 4).

W świetle wskazanych przepisów całkowicie niezdolną do pracy jest więc osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy na normalnym rynku pracy, przyczyną tej utraty jest naruszenie sprawności organizmu i nie rokuje, że po przekwalifikowaniu odzyska zdolność do pracy.

W przedmiotowej sprawie w celu ustalenia, czy pełnoletnia wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy, a jeśli tak, to kiedy powstało naruszenie sprawności organizmu powodujące tą niezdolność, Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego lekarza gastrologa M. Ł., biegłego właściwego ze względu na występujące u niej schorzenia.

Opinię opracowaną przez biegłego M. Ł. (po jej uzupełnieniu w toku postępowania pod kątem zarzutów podniesionych przez pełnomocnika wnioskodawczyni) Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną oraz należycie uzasadnioną. Biegły sporządził opinię po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską wnioskodawczyni oraz po dokonaniu jej osobistego badania. Określił w opinii, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawczyni.

W jednoznacznej ocenie biegłego wnioskodawczyni pomimo występujących u niej schorzeń nie jest całkowicie niezdolna do pracy. W uzasadnieniu wskazał, że u wnioskodawczyni w 1999 roku rozpoznano polipowatość rodzinną jelita grubego. W badaniu histopatologicznym polipów wykonanym w sierpniu 2010 roku stwierdzono gruczolaka z dysplazją (wewnątrznabłonkowe nowotworzenie). W 2012 roku wnioskodawczyni została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego i w lipcu 2012 roku wykonano u niej całkowitą resekcję jelita grubego z zespoleniem kątniczo-odbytniczym. Po tym zabiegu wnioskodawczyni znajduje się pod opieką poradni proktologicznej i okresowo leczy się u lekarza rodzinnego. Dalej biegły wskazał, że w rektoskopii wykonanej w kwietniu 2013 roku stwierdzono drobne polipy w miejscu zespolenia, a wykonana polipektomia nie wykazała histopatologicznych cech złośliwości. W dokumentacji medycznej z lat 2012-2013 obejmującej 13 wizyt lekarskich tylko raz odnotowano u wnioskodawczyni bóle brzucha, ani razu nie odnotowano zaś zgłaszanych przez nią biegunek. Wnioskodawczyni nie jest leczona farmakologicznie. Jej stan ogólny jest dobry. Biegły nie stwierdził u wnioskodawczyni upośledzenia stanu odżywienia (wskaźnik BMI wynosi 22,2 przy normie od 18 do 25) ani cech odwodnienia organizmu. Od 2012 roku wnioskodawczyni nie wymagała ponownej hospitalizacji, nie wykonywano u niej także kontrolnych badań krwi.

W opinii pisemnych uzupełniających z dnia 11 października 2013 roku i 2 listopada 2013 roku biegły M. Ł. odniósł się szczegółowo do zarzutów podniesionych przez pełnomocnika wnioskodawczyni w piśmie procesowym z dnia 2 października 2013 roku i podtrzymał swoje stanowisko w przedmiocie braku podstaw do uznania wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy.

W opiniach tych biegły wyjaśnił, że w trakcie badania lekarskiego w dniu 21 sierpnia 2013 roku wnioskodawczyni poinformowała go, że jest leczona w Poradni P. w P., jednakże nie przedstawiła wówczas dokumentacji z tego leczenia, co biegły zaznaczył w opinii pierwotnej. Informacja o wykonanej u wnioskodawczyni rektoskopii w kwietniu 2013 roku znajduje się natomiast w aktach sprawy. Z dokumentacji z leczenia z Poradni i Pracowni (...)wynika jedynie, że wnioskodawczyni była okresowo kontrolowana endoskopowo i nie wymagała leczenia farmakologicznego, a bóle brzucha z biegunką odnotowano tylko raz. Z kolei w dokumentacji leczenia z POZ wynika, że bóle brzucha odnotowano u wnioskodawczyni tylko raz (wizyta po leczeniu operacyjnym), natomiast ani razu nie odnotowano w niej zgłaszanych przez wnioskodawczynię w toku niniejszego postępowania uciążliwych biegunek do 15 na dobę. Biegły wskazał, że gdyby wnioskodawczyni zgłaszała dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, to na pewno zostałoby to odnotowane przez lekarza leczącego. Ponadto u wnioskodawczyni nie stosowano leczenia farmakologicznego, poza dwukrotnym przepisaniem leku rozkurczowego NoSpa. W razie zaostrzenia objawów chorobowych takie leczenie byłoby konieczne, jak również konieczne byłoby wykonanie badań kontrolnych krwi, których u wnioskodawczyni nie wykonano.

Dodatkowo biegły wyjaśnił, że drobne polipy w miejscu zespolenia kątniczo-odbytniczego zostały stwierdzone u wnioskodawczyni w kwietniu 2013 roku w czasie planowej, kontrolnej rektoskopii. Polipy te zostały usunięte podczas badania, a badaniu histopatologicznym nie stwierdzono cech złośliwości. Zdaniem biegłego omawiane polipy nie powodowały żadnych dolegliwości podmiotowych u wnioskodawczyni i nie mają żadnego wpływu na jej zdolność do wykonywania pracy. Polipektomia w przypadku wnioskodawczyni polegała na endoskopowym usunięciu polipów, które nie było zabiegiem operacyjnym.

Do podważenia opinii biegłego nie mogą prowadzić dalsze zarzuty podniesione przez pełnomocnika wnioskodawczyni na rozprawie w dniu 8 stycznia 2014 roku, które stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłego. Odnosząc się do tych zarzutów należy jedynie wskazać, że biegły nie kwestionował, że u wnioskodawczyni występują schorzenia przewodu pokarmowego, jednakże stwierdził, że stopień zaawansowania tych schorzeń nie powoduje u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, tzn. niezdolności do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia.

Wobec stanowczych wniosków płynących z opinii biegłego nie było potrzeby uzupełniania opinii, czy też powoływania kolejnych biegłych na okoliczności, które zostały już dostatecznie wyjaśnione. Przy uwzględnieniu treści art. 233 § 1 k.p.c. opinię tę należało bowiem ocenić jako fachową, rzetelną oraz pełną.

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika skarżącej o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu chirurgii układu pokarmowego, albowiem w opiniach uzupełniających biegły odniósł się wyczerpująco do zarzutów podniesionych przez nią w piśmie procesowym z dnia 2 października 2013 roku. Dalszych zarzutów merytorycznych względem opinii biegłego pełnomocnik wnioskodawczyni nie podniosła. Nie powinno zaś budzić wątpliwości, że potrzeba powołania innego biegłego winna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 1999 roku, I PKN 20/99, OSNP 2000/22/807).

W świetle opinii biegłego M. Ł. należało zatem uznać, iż wnioskodawczyni nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy zarobkowej, a co za tym idzie, że nie spełnia ona przesłanek warunkujących przyznanie prawa do renty socjalnej.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.