Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Dnia 17 kwietnia 2007 roku przed notariuszem została zawarta umowa spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., na podstawie której 17 maja 2007 roku zarejestrowano ją w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wspólnikami zostali wówczas R. K. i J. K.. Posiadali oni po 250 udziałów, których łączna wartość wynosiła 25.000 zł. Przedmiotem działalności Spółki była między innymi sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych, wyrobów medycznych i ortopedycznych. Następnie na mocy umowy z dnia 01 grudnia 2008 roku, R. K. został jedynym wspólnikiem (...) Sp. z o.o., posiadającym 500 udziałów o łącznej wartości 50.000 zł. Zmieniono też siedzibę Spółki – z W. na J.. (...) Sp. z o.o. stała się wtedy ul. (...), lok. B, J.. Pod wskazanym adresem (...) Sp. z o.o prowadziła Aptekę (...).

Dowód:

- informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców wg stanu na dzień 12.10.2012 r. (k. 24 - k. 32)

Dnia 08 sierpnia 2010 roku w J. została sporządzona umowa sprzedaży, z której wnika, że R. K. sprzedał posiadane 500 udziałów w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w J. za łączną cenę 50.000 zł swojemu bliskiemu koledze, J. L. (1). Zgodnie z treścią umowy, J. L. (1) miał zapłacić R. K. cenę nabycia w dniu sporządzenia przedmiotowej umowy, tj. 08 sierpnia 2010 roku. Podpisy pod umową sprzedaży zostały złożone natomiast w dniu 09 sierpnia w obecności notariusza. J. L. (1) był osobą bezrobotną. Nie miał też żadnego majątku. Nadto nadużywał alkoholu. Dnia 15 września 2010 roku J. L. (1) zmarł. Po sprzedaży udziałów R. K. nie zgłosił nowego wspólnika do sądu rejestrowego. Dopiero postanowieniem z dnia 10 maja 2013 roku Sąd Rejonowy w Toruniu VII Wydział Gospodarczy KRS, jako jedynego wspólnika (...) Sp. z o.o. w J. wpisał J. L. (1), a wykreślił R. K..

Dowód:

- umowa sprzedaży z notarialnie poświadczonymi podpisami (k. 14-15)

- odpis skrócony aktu zgonu J. L. (1) (k. 95)

- informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców wg stanu na dzień 27.11.2015 r. (k. 396-401)

- zeznania brata J. L. (1) (k. 430, 00:19:47-00:25:58)

Dnia 08 września 2010 roku, na podstawie umowy zawartej 23 lipca 2010 roku w formie aktu notarialnego, do Krajowego Rejestru Sądowego została wpisana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Jako adres tej Spółki oznaczono ul. (...) w W.. Przedmiotem działalności (...) Sp. z o.o., podobnie jak w przypadku (...) Sp. z o.o., jest między innymi sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych, wyrobów medycznych i ortopedycznych. Początkowo jedynym wspólnikiem tej Spółki był R. K., posiadający 50 udziałów o łącznej wartości 5.000 zł. W dniu 23 listopada 2011 roku jako jedynego wspólnika (...) Sp. z o.o., posiadającego 50 udziałów o łącznej wartości 5.000 zł wpisano do Krajowego Rejestru Sądowego L. G.. L. G. był znajomym R. K.. Osiągał on niewysoki dochód z tytułu otrzymywanej renty, do tego zobowiązany był do płacenia alimentów. L. G. zmarł 18 stycznia 2015 roku. Spółka ta prowadzi Aptekę (...) przy ul. (...) w J..

Dowód:

- informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców wg stanu na dzień

18.10.2012 roku (k. 57- k. 64)

- odpis skrócony aktu zgonu L. G. (k. 315)

- zeznania L. G. (k. 133v)

(...) Sp. z o.o. zajmuje się sprzedażą hurtową wyrobów farmaceutycznych. W dniu 22 września 2010 roku (...) Sp. z o.o. przyjęła zamówienie od (...) Sp. z o.o., prowadzącej Aptekę (...) przy ul. (...) w J. na zakup leku P. w ilości 76 opakowań i w tym samym dniu wystawiła fakturę VAT nr (...) z trzydziestodniowym terminem płatności na kwotę 1.284,86 zł. Termin płatności upływał w dniu 22 października 2010 roku. W dniu 28 października 2010 roku (...) Sp. z o.o. złożyła u tego samego podmiotu kolejne zamówienie na lek P. w ilości 152 opakowań. Podobnie jak poprzednio, w tym samym dniu wystawiono fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.488,39 zł z trzydziestodniowym terminem płatności, który upływał 27 listopada 2010 roku. W obu przypadkach zamówienia zostały dostarczone za pomocą firmy kurierskiej do Apteki (...) w J.. Każdorazowo odbiór towaru został pokwitowany na listach przewozowych, w tym przez pracownika Apteki (...) - J. L. (2). (...) Sp. z o.o. nie uiściła jednak należności za wyżej wskazane faktury. W związku z tym dnia 15 lutego 2011 roku (...) Sp. z o.o. przesłała do (...) Sp. z o.o. wezwanie do zapłaty. Z uwagi na brak jakiejkolwiek działania ze strony dłużnika (płatności czy choćby propozycji spłaty zadłużenia w ratach), (...) Sp. z o.o. wystąpiła z pozwem o zapłatę przeciwko (...) Sp. z o.o. Dnia 27 kwietnia 2011 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny, w sprawie VI Nc-e (...) wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał (...) Sp. z o.o. zapłacić (...) Sp. z o.o. kwotę 3.773,25 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2011 roku Sąd powyżej wskazanemu nakazowi zapłaty nadał klauzulę wykonalności. (...) Sp. z o.o. wystąpiła o egzekucję do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Brodnicy J. G.. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2011 roku, w sprawie KM 2234/14 Komornik umorzył jednak postępowanie egzekucyjne przeciwko (...) Sp. z o.o. wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. W związku z bezskuteczną egzekucją, (...) Sp. z o.o. wezwała pismem z dnia 06 grudnia 2011 roku R. K. do uregulowania zobowiązań, jednakże bezskutecznie

Dowód:

- zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa (k. 1-2) wraz z załącznikami w postaci nakazu zapłaty z 27.04.2011 r. (k. 3), postanowienia z 23.08.2011 r. (k. 4), postanowienia z 30.12.2011 r. (k. 5 -6), wezwanie do zapłaty z dnia 06.12.2011 r. (k. 7)

- faktura VAT nr (...) i faktura VAT nr (...) wraz z listami przewozowymi (k. 103 – k. 106)

- wezwanie do zapłaty z dnia 15.02.2011 r. (k. 107)

- zeznania świadka J. L. (2) (k. 345)

- zeznania świadka P. C. (k. 349v-350)

- zeznania świadka E. G. (k. 350)

Od dnia 08 maja 2010 roku Komornik Sadowy przy Sądzie Rejonowym w Brodnicy J. G. prowadził 13 postępowań egzekucyjnych przeciwko (...) Sp. z o.o. w J.. Trzy sprawy zostały zakończone wskutek zapłaty ze środków uzyskanych w drodze wyegzekwowania należności od Narodowego Funduszu Zdrowia. Pozostałe egzekucje zostały umorzone jako bezskuteczne.

Dowód:

- informacja od Komornika Sądowego z dnia 16.10.2012 r. (k. 68-68v)

- informacja od Komornika Sądowego z dnia 28.02.2013 r. (k. 140)

Na dzień 23 października 2012 roku (...) Sp. z o.o. posiadała zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych CIT za 2009 rok w kwocie 8.437,50 zł, a nadto w podatku dochodowym od wypłaconych wynagrodzeń PIT za miesiąc marzec 2010 r. i od miesiąca czerwca do grudnia 2010 roku w kwocie 2.754,07 zł. Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. dnia 14 listopada 2011 roku wydał decyzje o przeniesieniu odpowiedzialności za zobowiązania na R. K.. W toku postepowania egzekucyjnego udało się wyegzekwować jedynie kwotę 88,50 zł.

Dowód:

- pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 23.10.2012 r. (k. 91)

(...) Sp. z o.o. na dzień 08 listopada 2012 roku zalegała z opłacaniem składek z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na ubezpieczenie społeczne za okres: r. 06/2009 r., r. 06/2010 r., r. 07/2010 r., r. 08/2010 r. i od 09/2010 r. do 04/2012 r. w kwocie 39.378,16, na ubezpieczenie zdrowotne za okres: r. 02/2010 r., r. 06/2010 r., r. 07/2010 r., r. 08/2010 r. i od 09/2010 r. do 04/2012 r. w kwocie 10.322,77 zł, na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres 06/2010 r., r. 07/2010 r. i od 08/2010 do 04/2012 r. w kwocie 3.569,10 zł. Prowadzone postępowania egzekucyjne w zakresie tych zaległości okazały się bezskuteczne.

Dowód:

- informacja z (...) Oddział w T. Inspektorat w B. z dnia 08.11.2012 r. (k. 122-122v)

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że (...) Sp. z o.o. zaprzestała regulowania swoich zobowiązań. Od czerwca 2010 roku zachodziła przesłanka determinująca złożenie przez zarząd Spółki wniosku o ogłoszenie jej upadłości.

Dowód:

- opinia biegłego rewidenta (k. 407-414)

R. K., jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o., był zobowiązany do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym nastąpiła podstawa do zgłoszenia upadłości, a więc w lipcu 2010 roku. R. K. jednak nie uczynił tego.

Dowód:

- pismo z Sądu Rejonowego w Toruniu V Wydział Gospodarczy z dnia 31 października 2012 r. (k. 117)

- uzupełniająca opinia biegłego rewidenta (k. 423)

R. K. posiada wykształcenie zawodowe, pracuje osiągając miesięczny dochód w wysokości 1.650 zł, posiada na utrzymaniu troje dzieci, był uprzednio karany, w tym za przestępstwa z art. 286 § 1 kk.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego na zadane mu przez Sąd pytanie złożone do protokołu rozprawy z dnia 20 lipca 2015 roku (k. 344v)

- dane o karalności (k. 443-443v)

R. K. został oskarżony o to, że

I. w okresie od 22 września 2010 r. do 28 listopada 2010 r. J. i W. woj. (...)- (...), działając z góry powziętym zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pracownika (...) Sp. z o.o. co do posiadanej płynności finansowej oraz zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań przez (...) Sp. z o.o. dokonał zakupu środków farmaceutycznych na fakturę VAT nr (...) z dnia 22 września 2010 r. za kwotę 1.284,86 zł oraz fakturę VAT nr (...) z dnia 28 października 2010 r. za kwotę 2.488,39 zł a następnie nie uiścił opłat za zakupiony towar doprowadzając w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 3.773,25 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.,

- to jest o przestępstwo z art. 286 § 1 kk;

II. w okresie od dnia 08 maja 2010 r. do dnia 08 sierpnia 2010 r. w W. woj. (...)- (...) będąc prezesem firmy (...) Sp. z o.o. nie zgłosił wniosku o upadłość spółki pomimo powstania warunków uzasadniających zgłoszenie wniosku,

- to jest o przestępstwo z art. 586 ksh.

Oskarżony R. K. w trakcie całego postępowania jurysdykcyjnego zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i w trakcie rozprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych powyżej w pkt I i II. Odnośnie zarzutu z art. 286 § 1 kk, R. K. wyjaśnił, że towar od (...) Sp. z o.o. zakupiła (...) Sp. z o.o., która około 01 listopada 2010 roku została przekształcona w (...) Sp. z o.o. R. K. nie uiścił należności na rzecz (...) Sp. z o.o., bowiem faktury za zamówiony towar zostały wystawione na (...) Sp. z o.o. , a nie zgodnie z jego wolą - na (...) Sp. z o.o. Uzgodnienia co do formy faktur czynił telefonicznie. Odnośnie zarzutu z art. 586 ksh oskarżony wyjaśnił, że nie potrafi powiedzieć, dlaczego nie ogłosił upadłości (...) Sp. z o.o. przed sprzedażą wszystkich jej udziałów, tj. przed dniem 08 sierpnia 2010 roku. Oskarżony przyznał, że do dnia 08 sierpnia 2010 roku sprawami (...) Sp. z o.o. zajmował się on - jako członek jednoosobowego zarządu spółki, następnie po sprzedaży został powołany nowy zarząd, z którym nie ma on nic wspólnego. Po sprzedaży udziałów to nowy zarząd odpowiedzialny był za zobowiązania (...) Sp. z o.o. ( k. 144v – 145)

Przystępując do oceny zgromadzonego materiału dowodowego należy stwierdzić, że Sąd nie dał wiary w całości wyjaśnieniom złożonym przez R. K., które to wyjaśnienia nie znajdują potwierdzenia w zgormadzonym materiale dowodowym, a ponadto są niespójne i niekonsekwentne. Dokonując analizy wyjaśnień R. K. należy stwierdzić, że oskarżony podtrzymywał złożone wyjaśnienia zarówno na etapie postepowania przygotowawczego, jak i przed Sądem. Z przyjętej przez niego wersji zdarzeń wynikało, że w ramach (...) Sp. z o.o. nabył od (...) Sp. z o.o. towar, za który nie zapłacił, ponieważ nie została spełniona jego prośba o wystawienie faktur na (...) Sp. z o.o., w związku z przekształceniem Spółki, która miała miejsce około 1 listopada 2010 roku. W ocenie Sądu nieprzyznanie się R. K. do winy pozostaje w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym, z którego wynika, że w chwili zawierania każdej transakcji z (...) Sp. z o.o.. (...) Sp. z o.o. była niewypłacalna z uwagi na szereg zobowiązań finansowych, zarówno wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Urzędu Skarbowego, a także w stosunku do podmiotów prywatnych. Nadto od maja 2010 roku przeciwko (...) Sp. z o.o. prowadzonych było 13 postepowań egzekucyjnych, które co do zasady umarzano w skutek stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Za wiarygodne uznano jedynie wyjaśnienia R. K., w części, w której nie negował faktu zakupu towaru przez (...) Sp. z o.o. od (...) Sp. z o.o. R. K. nie kwestionował także istnienia i wysokości zobowiązania ani tego, że nie zostało ono wykonane. Za niewiarygodny uznano powód braku zapłaty. R. K. wskazał, że nie zapłacił za towar, ponieważ faktury wystawiono na (...) Sp. z o.o., a nie zgodnie z jego wolą na (...) Sp. z o.o. Należy mieć jednak na uwadze, że pierwsze zamówienie na lek P. zostało złożone 22 września 2010 rok, a kolejne 28 października 2010 roku. Miało to zatem miejsce jeszcze przed przekształceniem (...) Sp. z o.o. w (...) Sp. z o.o., które jak stwierdził R. K., nastąpiło około 01 listopada 2010 roku.

Odnosząc się do zeznań świadka (...) Sp. z o.o., Sąd zważył, że należy ocenić je jako wiarygodne i konsekwentne. (k. 349v-350 ) P. C. opisał precyzyjnie szczegóły transakcji z (...) Sp. z o.o. Z zeznaniami P. C. spójne pozostają zeznania świadka E. G., pracownika (...) Sp. z o.o. (k. 350) Przytoczone przez wyżej wskazanych świadków okoliczności znajdują potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy. Należy podkreślić, że faktowi złożenia zamówień w (...) Sp. z o.o. oraz braku uregulowania należności z tytułu wystawionych faktur nie przeczył również sam oskarżony. Nie ma zatem podstaw, ażeby nie dać wiary zeznaniom świadka P. C. i E. G..

W pełni wiarygodne były zeznania R. L. – brata zmarłego w dniu 15 września 2010 roku J. L. (1), który za łączną cenę 50.000 zł miał nabyć w sierpniu 2010 roku od R. K. 500 udziałów w (...) Sp. z o.o. R. L. podał, że jego brat nadużywał alkoholu. Był bezrobotny i nie posiadał żadnego majątku. Do czasu śmierci matki w 1998 roku pozostawał na jej utrzymaniu. Po śmierci matki się zdegenerował. Mieszkał na ul. (...) w W., w lokalu zastępczym. Świadek określił R. L. jako osobę biedną i nienadającą się do pełnienia funkcji prezesa spółki. (k. 430, 00:19:47-00:25:58)

R. K. oświadczył przed Sądem, że z J. L. (1) łączyła go dobra znajomość, a nawet przyjaźń. Przyznał też, że wiedział o jakiś problemach J. L. (1), w tym o problemach z alkoholem. Według R. K. J. L. (1) chciał kupić udziały w (...) Sp. z o.o. oraz nie wie, skąd miałyby pochodzić środki pieniężne na ten cel. (k. 445v – 446) W opinii Sądu, zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego jest stwierdzenie, że oskarżony uczynił z J. L. (1) tzw. słupa. Jako słupy często wykorzystywane są właśnie osoby nieposiadające środków do życia, bezdomne czy uzależnione od alkoholu, które nawet za niewielką sumę pieniędzy podpisują wszelkie przedłożone im dokumenty. Do takiego schematu pasuje osoba J. L. (1), którego alkoholizm i ubóstwo wykorzystał R. K., namawiając go w zamian za określoną korzyść do figurowania jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o. Celem oskarżonego było uniknięcie ewentualnej odpowiedzialności za niewykonane zobowiązania (...) Sp. z o.o. i przerzucenie jej na tzw. ,,słupa”. Cel oskarżonego nie został do końca zrealizowany, bowiem poprzez zaniedbanie, dopiero postanowieniem z dnia 10 maja 2013 r. Sądu Rejonowego w Toruniu VII Wydział Gospodarczy KRS jako jedynego wspólnika (...) Sp. z o.o. w J. wpisano J. L. (1) a wykreślono R. K.. Oskarżony postanowił ,,przekształcić” zadłużoną (...) Sp. z o.o. i utworzył kolejną spółkę – (...) Sp. z o.o. Dzięki temu zabiegowi, prowadził on w dalszym ciągu swoją działalność, z tą różnicą, że nie była ona obciążoną licznymi zobowiązaniami i postępowaniami egzekucyjnymi. W ocenie Sądu, w przypadku (...) Sp. z o.o. oskarżony również wykorzystał tzw. słupa. R. K. jedynym członkiem zarządu (...) Sp. z o.o. uczynił człowieka o podobnych cechach do J. L. (1) –L. G., który 18 stycznia 2015 roku zmarł.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka M. D., policjantki, która w postępowaniu przygotowawczym w charakterze świadka przesłuchiwała L. G.. M. D., wskazała, że w jej opinii podczas przeprowadzanej czynności był komunikatywny i nie przypuszcza, by był on pod wpływem alkoholu. (k. 429v – k. 430, 00:17:47- 00:19:05) W kontekście jej zeznań Sąd ocenił również jako wiarygodne zeznania L. G. w zakresie, w jakim przyznał, że został on wykorzystany przez R. K.. (k. 133v)

Sąd dał wiarę zeznaniom J. L. (2), pracownikowi Apteki (...), a następnie (...), mieszczących się w obu przypadkach przy ul. (...) w J.. Świadek wskazał, że przez cały okres zatrudnienia, tj. od września 2009 roku aż do ustania stosunku pracy w 2013 roku, jej pracodawcą był R. K. i to z nim podpisywała umowy o pracę. Podniosła ponadto, że apteka była jedna, zmieniła tylko nazwę. Jej właścicielem był oskarżony, a osoba J. L. (1), jak i L. G. nie są jej znane. Przyznała również, że wynagrodzenie za pracę otrzymywała regularnie, a ilość klientów w jej opinii była podobna do ich liczby w innych aptekach. J. L. (2) zeznała ponadto, że wyklucza taką możliwość, że po odbiorze towaru nie przekazałaby właścicielowi faktury za niego. (k. 344v – k. 345) Zeznania tego świadka w korelacji z zeznaniami brata J. R. L., L. G., jak i złożonymi w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnieniami oskarżonego pozwoliły na stwierdzenie, że (...) Sp. z o.o. prowadząca Aptekę (...) stanowi kontynuację działalności (...) Sp. z o.o. prowadzącej Aptekę (...), a faktycznym zarządzaniem wskazanymi Spółkami, mimo dokonywanych zmian personalnych w ich strukturach, zajmował się R. K..

Sąd dał wiarę opinii biegłego rewidenta na okoliczność kondycji (...) Sp. z o.o., obejmującej okres od 2009 roku do października 2011 roku, ze wskazaniem czy jej sytuacja finansowa była podstawą do zawiadomienia Sądu Gospodarczego o upadłości spółki. Opinia ta została wykonana przez biegłego posiadającego dostateczne kwalifikację. Sąd dał wiarę wszystkim ustaleniom dokonanym przez biegłego, który następnie sprecyzował je w opinii uzupełniającej złożonej przed Sądem. Wnioski, jakie przedstawił biegły, zostały przez niego uzasadnione w sposób przekonujący. Opinia została wydana po zapoznaniu się przez biegłego z dokumentami, którymi dysponował Sąd: dokumentami znajdującymi się już w aktach sprawy, a także otrzymanymi z Urzędu Skarbowego w B., o które Sąd zwrócił się na prośbę biegłego: kserokopii zeznań podatkowych (podatek dochodowy od osób prawnych) CIT – za lata 2009-2010, sprawozdania finansowego za rok 2009, deklaracji rocznych PIT-4R (pobrane zaliczki na pdof pracownicy) za lata 2009-2011, wydruku systemowego deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) – 7 za lata 2009-2011. Biegły nie dysponował jednak całością niezbędnej dokumentacji dotyczącej (...) Sp. z o.o., w tym sprawozdaniami finansowymi za lata 2010-2011. Należy zaznaczyć, Sąd, a także sam biegły podejmował próby uzyskania brakującej dokumentacji, jednakże bezskutecznie.

Biegły zwrócił uwagę, że do ogłoszenia upadłości, zgodnie z art. 11 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze wymagane jest spełnianie dwóch przesłanek: niewykonywanie przez dłużnika wymagalnych zobowiązań i przekroczenie przez zobowiązania wartości jego majątku (nawet, gdy zobowiązania są wykonywane). Biegły dysponował jedynie bilansem za rok 2009, w którym to kapitały (...) Sp. z o.o są dodatnie. Ocena kapitałów pozostałych lat z uwagi na brak odpowiednich dokumentów, była niemożliwa. Dostępna dokumentacja pozwoliła jednak na ustalenie, że (...) Sp. z o.o. zaprzestała spłaty części swoich zobowiązań w zasadzie już w 2009 roku (nieopłacona składka ZUS za (...)), a w 2010 zjawisko to się nasiliło – nie regulowano składek ZUS, zobowiązań podatkowych, a także innych zobowiązań. W związku z tym, na podstawie posiadanej dokumentacji, biegły ocenił, że w przypadku (...) Sp. z o.o. przesłanka (nieregulowanie zobowiąząń), determinująca złożenie przez zarząd spółki wniosku o ogłoszenie upadłości zachodziła od czerwca 2010 roku. ( k. 407 - 414) Biegły uznał zatem, że sytuacja (...) Sp. z o.o. nakazywała złożenie wniosku o upadłość w lipcu 2010 roku. Prezesem zarządu był wówczas R. K.. (k. 423, 00:17:09-00:17:25) Biegły przed Sądem wskazał, że do złożenia wniosku wszystkich dłużników obowiązuje już spełnianie pierwszej przesłanki. W sytuacji, gdy spółka przestaje płacić za swoje należności, to staje się dłużnikiem. Wówczas nie później niż w terminie dwóch tygodni powinien zostać złożony wniosek o ogłoszenie upadłości. (k. 445)

Biegły ustalił ponadto, że na stronach internetowych, jako telefon kontaktowy do (...) Sp. z o.o. figuruje numer R. K.. Oskarżony przed Sądem oświadczył, że rzeczywiście to on jest właścicielem numeru. (k. 430, 00:26:04-00:27:35)

Za wiarygodną Sąd uznał także opinię sądowo-psychiatryczno-psychologiczną, w której zawarto, że w wyniku badania nie rozpoznano u R. K. choroby psychicznej. Rozpoznano za to zaburzenia neurasteniczne w wywiadzie i określono, że oskarżony w stosunku do zarzucanych mu czynów miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynów i zdolność do pokierowania swoim postępowaniem. (k.150-151) Zdaniem Sądu opinia ta jest logiczna, jasna i w pełni wyczerpuje tezę dowodową do wyjaśnienia której został powyższy dowód został dopuszczony.

Za prawdziwe Sąd uznał także pozostałe dowody z dokumentów w postaci dwóch faktur i listów przewozowych, wezwań do zapłaty, nakazu zapłaty, informacji z ZUS, US, dokumenty z US, od komornika (w tym jednego postanowienia), odpisów z KRS dotyczących spółek (...), pismo z Sądu Rejonowego w Toruniu V Wydział Gospodarczy, odpisy skróconych aktów zgonu J. L. (1) i L. G., umowy o pracę J. L. (2).

Za niewiarygodny Sąd uznał protokół z walnego zebrania, który – jak wskazuje treść zeznań L. G. został przez niego podpisany na wyraźną prośbę R. K., w znacznie późniejszym terminie, a opisany w nim porządek obrad stanowił jedynie fikcję. (k. 133v-134)

Występku z art. 286 § 1 kk dopuszcza się sprawca, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd. Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do wywołania u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby. Przestępstwo z art. 286 § 1 kk jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego. Przestępstwo określone w art. 286 § 1 kk, jako charakteryzujące się celem w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej należy do tzw. przestępstw kierunkowych i może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim.

Uwagę należy zwrócić na zapatrywanie wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 20 kwietnia 2000 r., II AKa 71/00 (Lex nr 48344), zgodnie z którym "można zgodzić się z założeniem, że kontrahent w transakcji dwustronnej nie ma obowiązku ujawniania sytuacji materialnej swojej firmy, niemniej jednak tylko wówczas nie będzie to miało charakteru wprowadzenia w błąd w rozumieniu przepisu art. 286 § 1 k.k., gdy podmiot taki przy zachowaniu reguł kupieckich, którym druga ze stron umowy ma prawo ufać, będzie miał faktyczną możliwość realizacji przyjętego na siebie umownie zobowiązania w dacie jego powstania, bez świadomego powodowania szkody w majątku wierzyciela. W przeciwnym razie tworzenie fikcji poprzez zatajenie faktycznego standingu firmy jest kreowaniem mylnego wyobrażenia o możliwościach spłaty zadłużenia w umówionym terminie, a nie w ogóle w czasie bliżej nieoznaczonym, prowadzące do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, stanowi przestępstwo oszustwa i jest formą zadłużenia w rozumieniu prawa cywilnego opartego na czynie niedozwolonym". Stanowisko to znajduje swoje potwierdzenie także w innych judykatach (zob. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 1 lutego 2012 r., II AKa 239/11, Lex nr 1163821, a także wyroki Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2013 r., II AKa 67/13, Lex nr 1313476 oraz z dnia 5 czerwca 2013 r., II AKa 157/13, Lex nr 1331174). Zaciąganie bowiem zobowiązań przez faktycznego bankruta bez informowania kontrahenta o swojej sytuacji wypełnia znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 czerwca 2014 r. sygn. II AKa 197/14).

R. K. w imieniu (...) Sp. z o.o. dwukrotnie zamówił towar od (...) Sp. z o.o. Za każdym razem towar został przyjęty, jednakże oskarżony nie miał zamiaru za niego zapłacić z powodu rzekomego wystawienia faktur na nieodpowiedni podmiot. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwala wysnuć wniosek, że w chwili złożenia pierwszego zamówienia na lek P., (...) Sp. z o.o. była niewypłacalna. Spółka nie regulowała bowiem należności wobec szeregu podmiotów, w tym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Urzędu Skarbowego. Już od maja 2010 roku przeciwko (...) Sp. z o.o. było prowadzonych 13 postępowań egzekucyjnych. Co do zasady kończyły się one umorzeniem z powodu bezskuteczności egzekucji. Jedna z egzekucji zakończyła się w tym czasie zapłatą, jednakże tylko dlatego, że doszło do wyegzekwowania wierzytelności Spółki wobec Narodowego Funduszu Zdrowia. Na uwadze należy mieć fakt, że od czerwca 2010 roku zachodziły podstawy do złożenia przez zarząd Spółki wniosku o upadłość. Jak wynika z opinii biegłego rewidenta, przesłanką do złożenia wniosku było nieregulowanie zobowiązań. Właściwym jest zatem stwierdzenie, że w chwili zaciągania zobowiązań względem (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. nie posiadała zdolności finansowej, która pozwalałaby na ich realne wykonanie.

O wprowadzeniu w błąd można mówić w sytuacji, gdy "sprawca przyjmując na siebie pewne zobowiązanie prawne i budząc w ten sposób w stronie przeciwnej mniemanie, że zobowiązania dotrzyma, z góry już nie ma takiego zamiaru”. (vide: wyrok SN z dnia 29 listopada 1933 roku, 2 K 1007/33, Zb. Orz. 1934, nr 3, poz. 52.)

W wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. sygn. II AKa 312/01 Sąd Apelacyjny w Katowicach stwierdził, że przy ustalaniu zamiaru sprawcy oszustwa należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, na podstawie których można wyprowadzić wniosek dotyczący realności wypełnienia obietnic złożonych kontrahentowi, a więc całokształt możliwości finansowych, w tym osiąganie realnych dochodów oraz skalę przyjętych, a także zaciągniętych wcześniej zobowiązań finansowych obciążających oskarżonego (KZS 2002, 4, 45).

O zamiarze oskarżonego świadczy to, że zdając sobie sprawę ze złej kondycji finansowej reprezentowanej przez niego Spółki, jeszcze przed zamówieniem towaru w (...) Sp. z o.o., prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. uczynił J. L. (1). Osoba ta w rzeczywistości była jedynie tzw. słupem. R. K. wykorzystując sytuację życiową J. L. (1), posłużył się nim. W rzeczywistości to oskarżony dalej zarządzał (...) Sp. z o.o. Wskazuje na to szereg okoliczności, w tym przede wszystkim fakt, że J. L. (1) nie posiadał w ogóle środków finansowych na zakup udziałów w Spółce. Nadużywał alkoholu i nie byłby w stanie prowadzić jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Ponadto w danych kontaktowych do (...) Sp. z o.o. figurował numer telefonu do oskarżonego. Skoro oskarżony udostępniał swój telefonu, to niewątpliwie cały czas związany był z (...) Sp. z o.o. Był to jedyny numer telefonu, nie było dodatkowego, dzięki któremu można by się skontaktować z rzekomym nabywcą udziałów w (...) Sp. z o.o. To R. K. zatrudniał pracownika w Aptece (...), następnie (...). Nie były nadto składane sprawozdania finansowe (...) Sp. z o.o., co świadczy o tym, że nie chciano ujawnić faktycznej sytuacji finansowej, w jakiej znajdowała się Spółka.

R. K. nie podjął żadnych działań w celu wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania. Nie wystąpił do (...) Sp. z o.o. z prośbą o rozłożenie długu na raty czy też o przedłużenie terminu spłaty. Nie odpowiadał na korespondencję, nie podejmował żadnych starań w celu chociażby częściowej regulacji długu.

Okoliczności wskazane powyżej wraz z innymi ustaleniami stanu faktycznego układają się w logiczną całość. Nie ma zatem w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, że oskarżony zdawał sobie doskonale sprawę z rzeczywistej kondycji finansowej spółki, w imieniu której dokonywał zakupu towaru, i że podobnie jak w stosunku do innych podmiotów, wobec których Spółka zaprzestała regulować wymagalne zobowiązania, nie opłaci on faktur wystawionych przez (...) Sp. z o.o.

Odnośnie zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 586 ksh podnieść należy, że odpowiedzialności za ten czyn podlega osoba, która będąc członkiem zarządu spółki albo likwidatorem nie zgłasza wniosku o upadłość spółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów upadłość spółki. Przepisami określającymi warunki do ogłoszenia upadłości spółki prawa handlowego są przepisy ustawy Prawo upadłościowe z dnia 28 lutego 2003 roku.

Dla poczynienia rozważań dotyczących odpowiedzialności karnej z art. 586 ksh konieczne jest odwołanie się do art. 11 upu, jednakże w brzmieniu tego przepisu w dacie czynu zarzuconego oskarżonemu w niniejszym postępowaniu. Wskazany przepis stanowił, że dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań (art. 11 ust. 1), a nadto w przypadku dłużnika będącego osobą prawną - gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje (art. 11 ust. 2). Z dniem 01 stycznia 2016 roku, dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych (ust. 1 nie uległ zmianie). Zgodnie z dodanym ust. 1a, domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. Dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące (ust. 2).

Obie podstawy niewypłacalności są względem siebie niezależne. W konkretnym przypadku faktycznym mogą ziścić się łącznie obie podstawy niewypłacalności albo tylko jedna z nich. (Witosz Aleksander Jerzy (red.), Witosz Antoni (red.), Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz, wyd. V). Wojewódzki Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 8 grudnia 2009 r. (I SA/Wr 973/2009, L..pl nr (...)) podniósł, że wymienione w przepisach art. 11 pr.up.n. przesłanki zgłoszenia wniosku o upadłość mają charakter alternatywny i równorzędny i dlatego zaistnienie chociażby jednej z nich pozwala na ogłoszenie upadłości przedsiębiorców.

Stosownie do postanowienia SN z 08 stycznia 2013 r. (III KK 117/12, B. (...), Nr 3), powstanie sytuacji, w której dłużnik zaprzestał wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań, rodzi obowiązek zgłoszenia w sądzie wniosku o ogłoszenie upadłości, nawet jeśli nie znajduje się on w sytuacji, w której jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że upadłość dopuszczalna jest tylko tam, gdzie dłużnik ma co najmniej dwóch wierzycieli (por. R. Zawłocki, [w:] Bieniak i in., Komentarz KSH, 2011, komentarz do art. 586 KSH, s. 1799).

W ocenie Sądu, oskarżony wypełnił swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 586 ksh. (...) Sp. z o.o. uzasadniała ogłoszenie upadłości w oparciu o pierwszą podstawę niewypłacalności, a mianowicie niewykonywanie przez dłużnika wymagalnych zobowiązań. Taki wniosek wynika z faktu zaprzestania przez (...) Sp. z o.o. spłaty części swoich zobowiązań wobec ZUS, zobowiązań wobec Urzędu Skarbowego, a także podmiotów prywatnych. Od maja 2010 roku przeciwko (...) Sp. z o.o. było prowadzonych 13 postępowań egzekucyjnych. Zdecydowana większość postępowań kończyła się umorzeniem z powodu bezskuteczności egzekucji. Kilka z nich zakończyło się zapłatą w związku z wyegzekwowaniem wierzytelności Spółki wobec Narodowego Funduszu Zdrowia.

Biegły ocenił, że w przypadku (...) Sp. z o.o. przesłanka (nieregulowanie zobowiązań), determinująca złożenie przez zarząd spółki wniosku o ogłoszenie upadłości zachodziła od czerwca 2010 roku. Biegły uznał zatem, że sytuacja (...) Sp. z o.o. nakazywała złożenie wniosku o upadłość w lipcu 2010 roku. Prezesem zarządu był wówczas R. K..

Z uwagi na niedysponowanie przez Sąd odpowiednimi dokumentami księgowymi (...) Sp. z o.o., biegły nie mógł stanowczo stwierdzić, że w niniejszej sprawie zobowiązania tej Spółki przekraczają wartość jej majątku. Wobec braku materiału dowodowego, Sąd uznał, że warunki określone w art. 11 ust. 2 upu nie zostały spełnione.

Wątpliwości Sądu nie budzi wina umyślna oskarżonego, bowiem doskonale wiedział o ciążących na (...) Sp. z o.o. zobowiązaniach. Faktury za odebrany towar, pracownik apteki przekazywał oskarżonemu, stąd też zdawał on sobie sprawę choćby z niezapłacenia należności z tego tytułu. Co więcej, utworzył on nową spółkę, by móc w dalszym ciągu prowadzić swoją działalność, jednakże nie obciążoną długami.

Uznając winę R. K., Sąd wymierzył mu: za przestępstwo z art. 286 § 1 kk - karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 586 ksh - karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał, że wymierzone kary będą adekwatne do wagi popełnionych występków i spełnią stawiane przed nimi cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej.

Kary jednostkowe pozbawienia wolności zostały połączone i orzeczono karę łączną w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności. Określając wymiar kary łącznej, Sąd miał na względzie nie tylko prewencyjne dyrektywy jej wymiaru, ale także charakter związku podmiotowo - przedmiotowego zachodzącego pomiędzy przestępstwami.

W ocenie Sądu w przypadku R. K. nie ma przeszkód, żeby warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 lat próby. Sąd uznał, że obecnie nie jest konieczne bezwzględne wykonanie kary w celu wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego.

Łącząc jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzekając o zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, Sąd zastosował, w myśl art. 4 § 1 kk, przepisy ustawy karnej obowiązującej w momencie popełnienia przez oskarżonego czynów zabronionych, gdyż była ona względniejsza dla oskarżonego. Z dniem 01 lipca 2015 r. uległy bowiem zmianie przepisy dotyczące łączenia kar oraz warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności.

Obok kary pozbawienia wolności, Sąd orzekł wobec R. K., na podstawie art. 33 § 2 kk, karę 60 stawek dziennych grzywny, z uwagi na dopuszczenie się przestępstw w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uznając, że kara ta stanowić będzie realną dolegliwość dla oskarżonego. Sąd przyjął wysokość jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 10 złotych, a więc ustalił jej wysokość na poziomie minimalnym, kierując się sytuacją osobistą i materialną oskarżonego.

Orzekając kary jednostkowe pozbawienia wolności i karę grzywny, Sąd nie dostrzegł żadnych okoliczności łagodzących; za okoliczności obciążające uznano uprzednią karalność i znaczną społeczną szkodliwość czynów, wynikającą z zaburzenia pewności obrotu gospodarczego, możliwość spowodowania wzrostu nieufności przedsiębiorców do partnerów handlowych oraz wielkość szkody.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał R. K. do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 3.773,25 złotych.

Sąd zobowiązał ponadto oskarżonego na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 kk do wykonywania pracy zarobkowej, oddając go jednocześnie pod dozór kuratora (art. 73 § 1 kk).

Mając na względzie sytuację rodzinną i majątkową R. K., Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty, a kosztami postępowania w sprawie obciążył Skarb Państwa.