Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

dnia 10 stycznia 2018 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w Wydziale I Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Elżbieta Karpeta

Sędziowie:SA Anna Bohdziewicz (spr.)

SO del. Tomasz Tatarczyk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 stycznia 2018 roku

sprawy z wniosku (...) z siedzibą w D.

z udziałem G. D.

o stwierdzenie wykonalności

na skutek zażalenia wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 30 sierpnia 2017 roku,

w sprawie sygn. akt I Co 48/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Tomasz Tatarczyk SSA Elżbieta Karpeta SSA Anna Bohdziewicz

Sygn. akt I ACz 1230/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej odrzucił wniosek wnioskodawcy o stwierdzenie wykonalności kwartalnej informacji o rozliczeniu konta o numerze (...) z dnia 27 kwietnia 2010 r. wydanej przez (...) z siedzibą w D.. Wnioskodawca składając wniosek zaznaczył, iż przedłożony dokument jest aktem administracyjnym, co do którego nie ma zastosowania Rozporządzenie Rady (UE) nr (...) i jako podstawę swojego wniosku skazał art. 1150 i n. k.p.c. w zw. z art. 1151 ^{( 4 )}k.p.c.

Sąd Okręgowy wyjaśnił, iż zgodnie z art. 1151 ⁴ k.p.c. przepisy art. 1150-1151 ³ k.p.c. dotyczące stwierdzenia wykonalności przez sąd stosuje się do rozstrzygnięć innych organów państw obcych wydanych w sprawach cywilnych, o ile nadają się one do wykonania w postępowaniu egzekucyjnym w sprawach cywilnych. Sąd pierwszej instancji uznał, iż rozpoznawana sprawa jest sprawą administracyjną, co skutkuje odrzuceniem wniosku z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej. Jako podstawę wydanego postanowienia wskazano art. 199 § 1 pkt. 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

Postanowienie zostało zaskarżone przez wnioskodawcę, który zarzucił błędną wykładnię art. 1154 ⁴ k.p.c., co doprowadziło do niezasadnego niezastosowania art. 1150 do 1151 ³ k.p.c. Skarżący w związku z postawionym zarzutem domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a nadto zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego od dłużnika na swoją rzecz.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie może odnieść skutku, bowiem zarzuty w nim zawarte nie są trafne.

Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji zgodnie z art. 1151 ⁴ k.p.c. przepisy art. 1150-1151 ³ k.p.c. dotyczące stwierdzenia wykonalności przez sąd stosuje się do rozstrzygnięć innych organów państw obcych wydanych w sprawach cywilnych, o ile nadają się one do wykonania w postępowaniu egzekucyjnym w sprawach cywilnych. Dla wykładni tego przepisu nie ma znaczenia forma rozstrzygnięcia organu państwa obcego, natomiast istotne znaczenia ma to, czy zostało ono wydane w sprawie cywilnej. To, czy orzeczenie zostało wydane w sprawie cywilnej należy oceniać według prawa polskiego. Tak też należy rozumieć przywołaną w zażaleniu zasadę lex fori processualis. Zgodnie z prawem pochodzenia rozstrzygnięcia innego organu państwa obcego ocenia się natomiast, czy rozstrzygnięcie to jest wykonalne w kraju pochodzenia. Z kolei przesłankę, czy rozstrzygnięcie nadaje się do wykonania w postępowaniu egzekucyjnym w sprawach cywilnych ocenia się według prawa polskiego.

W pierwszej kolejności należy zatem ocenić, czy rozstrzygnięcie zostało wydane w sprawie cywilnej. Na wstępie należy wskazać, iż przywołane przez skarżącego stanowisko doktryny odnoszące się do możliwości wykonywania w Polsce wydanych zagranicą decyzji administracyjnych w sprawach alimentacyjnych nie jest przydatne w rozpoznawanej sprawie, bowiem nie może budzić wątpliwości, że sprawa o alimenty jest sprawą cywilną na gruncie polskiego prawa procesowego. Zgodnie z art. 1 k.p.c. przez sprawę cywilną w ujęciu materialnym należy rozumieć taką sprawę, w której ochrona prawna sprowadza się do wywołania skutku w zakresie stosunku cywilnoprawnego sensu largo, a więc stosunku osobistego, rodzinnego lub majątkowego, którego podmioty – na wypadek sporu – występują jako równoprawni partnerzy. Jeżeli jeden z nich uzyskuje pozycję organu działającego z mocy swej władzy zwierzchniej, to stosunek taki nie jest stosunkiem cywilnoprawnym (por. orzeczenie TK z dnia 12 kwietnia 1989 r., Uw 9/88, OTK 1989, poz.9; orzeczenie SN z dnia 13 maja 1958 r., 2 CR 384/58, OSPiKA 1960, z.3, poz. 69). Sprawami cywilnymi ze swej natury są w rozumieniu art. 1 k.p.c. sprawy ze stosunku prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy. Ponadto do spraw cywilnych w ujęciu formalnym zalicza się także te, które zostały za takie uznane z mocy ustaw szczególnych.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotowe rozstrzygnięcie (dokument kwartalnej informacji o rozliczeniu konta zindywidualizowanego numerem) dotyczy zaległych składek na rzecz Zrzeszenia Lekarzy (...), do zapłacenia których miał być zobowiązany dłużnik jako członek tego zrzeszenia. Sprawa ta nie jest zatem sprawą cywilną. Ponadto zgodnie z art. 116 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (t.j. : Dz. U. z 2016 r., poz. 522) nieopłacone w terminie składki członkowskie i koszty postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Wobec powyższego prawidłowym było odrzuceniu wniosku wierzyciela przez Sąd pierwszej instancji. W konsekwencji zażalenie, jako niezasadne, podlegało oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Tomasz Tatarczyk SSA Elżbieta Karpeta SSA Anna Bohdziewicz